Η αρετή.

"Η αρετή είναι πράγμα και αναγκαίο και συμφέρον και καλό και πρέπον και ωφέλιμο και χρήσιμο."

Άγιο Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης

Η τελευταία γραμμή άμυνας...

Η τελευταία γραμμή άμυνας...

Το όνειρο του Μανουήλ Κομνηνού και ο συσχετισμός του με τη γεωπολιτική θέση του Βυζαντίου

Μετά τη δεινή ήττα που υπέστησαν τα βυζαντινά στρατεύματα από τους Τούρκους στο Μυριοκέφαλο το 1176, ο αυτοκράτορας Μανουήλ Κομνηνός είδε ένα παράξενο όνειρο:

 Βρισκόταν, λέει, μαζί με τους αξιωματούχους του μέσα στη ναυαρχίδα του και έπλεε στην Προποντίδα, "αίφνης δέ συμπεσείν τά έ'ξ Ευρώπης καί Ασίας δρη, ώς άφανισθήναι μέν τής νηός Θραυσθείσης τό έμπλεον άπαν, αυτόν δέ μόλις έκδοθήναι τή χέρσω ταΐς χερσί νηχόμενον".

Το όνειρο αυτό  αντικατοπτρίζει ένα θεμελιώδες πρόβλημα γεωπολιτικής που αντιμετώπιζε το Βυζάντιο από την ίδρυση ώς την πτώση της Βασιλεύουσας:

Την ανάγκη να απωθεί διαρκώς εχθρούς από Ανατολή και Δύση και το άγχος με το οποίο ζούσε από την αναμενόμενη κατάρρευση σε περίπτωση που θα υφίστατο επίθεση στα δύο μέτωπα συγχρόνως.
Όντας η αυτοκρατορία του μέσου, γέφυρα των δύο ηπείρων, χώρος σύνθεσης και αφομοίωσης των δύο μεγάλων ρευμάτων, το Βυζάντιο του Βοσπόρου, του Ευξείνου και του Αιγαίου θεωρούσε τους δύο αυτούς κόσμους εξίσου οικείους.

Δεν ταυτίσθηκε ωστόσο ποτέ ούτε με την Ασία μόνη, ούτε με την Ευρώπη. Τη δύναμή του αντλούσε από τους δύο πόλους, από τους δύο κόσμους συγχρόνως και εξίσου, παρόλο που το κέντρο βάρους μετεκινείτο συχνά από τις ανατολικές επαρχίες στις ευρωπαϊκές και το αντίστροφο.

Η τραγωδία του Λόρδου Βύρωνα, του Μανώλη Σκουλούδη. Ραδιοφωνικό Θέατρο

Η Διαδρομή απόψε επ' αφορμή της εθνικής εορτής θα σας παρουσιάσει το δράμα του Μανώλη Σκουλούδη "Η τραγωδία του Λόρδου Βύρωνα".


                           

Η ανάπτυξη που ακολουθεί είναι συγκινητική και προέρχεται από τον Ιστότοπο History Report...


Παγωμένη η μαχόμενη Ελλάδα έπνιγε τον λυγμό της και βυθιζόταν σε βαθιά περισυλλογή. Το λιτό επίγραμμα του Διονυσίου Σολωμού συνόδευε το ταξίδι του λόρδου Βύρωνα στην τελευταία του κατοικία. Ήταν 19 με το νέο, 7 Απριλίου του 1824, με το παλιό ημερολόγιο. Κι ο ποιητής μόλις είχε κλείσει τα 36 του, ωραίος ακόμα και στον θάνατο.

Ο Τζορτζ Γκόρντον Νόελ λόρδος του Μπάιρον ο για τους Έλληνες λόρδος Βύρων γεννήθηκε στο Λονδίνο, στις 22 Ιανουαρίου του 1788. Είχε λυμένα τα οικονομικά του προβλήματα κι, από μικρός, ασχολήθηκε με την ποίηση. Πέρασε τα νεανικά του χρόνια γλεντώντας, ταξιδεύοντας, σαρκάζοντας τον υποκριτικό πουριτανισμό των Άγγλων και υμνώντας τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

Οι οικογενειακοί καυγάδες, μέσα στους οποίους μεγάλωσε, μάλλον δεν τον άγγιζαν. Αυτός είχε γεννηθεί για τη ζωή και τον έρωτα κι ο πατρικός του πύργος δεν τον χωρούσε. Συνδέθηκε ταυτόχρονα με τις ξαδέρφες του, Μαίρη Νταφ και Μαίρη Τσόγουορθ, και κατάφερε να τις αγαπήσει παράφορα και τις δύο. Ήταν 18 χρόνων, όταν τον έγραψαν στο Κέιμπριτζ για να αποφύγουν μεγαλύτερο οικογενειακό σκάνδαλο.

Αποδείχθηκε ένας από τους πιο αμελείς φοιτητές που πέρασαν ποτέ από το ένδοξο πανεπιστήμιο. Εξελίχθηκε σε δεινό κολυμβητή, λάτρη της γυμναστικής και μεγάλο εραστή, καθώς η φυσική του ομορφιά ταίριαζε γάντι με τον ανυπότακτο χαρακτήρα του και την αγάπη για την περιπέτεια. Παρά το γεγονός ότι ήταν κουτσός στο δεξί του πόδι.

Και βέβαια, του άρεσε να γράφει ποιήματα. Το πρώτο του («Ώρες σχόλης») η κριτική το κατακεραύνωσε. Ο Μπάιρον θύμωσε, τύπωσε ένα υβριστικό λίβελο εναντίον των κριτικών κι έφυγε από την Αγγλία.

Ήταν 21 χρόνων, το 1809, όταν έκανε το μεγάλο ταξίδι. Ξεκίνησε από την Πορτογαλία, γύρισε την Ισπανία, γνώρισε τη Μάλτα, πέρασε στην Ιταλία κι από εκεί στην Πάτρα, ανέβηκε στο Τεπελένι, όπου φιλοξενήθηκε για λίγο στην αυλή του Αλή πασά. Συνεχίζοντας την περιπλάνησή του, πέρασε από την Αθήνα, όπου τον φιλοξένησε ο πρόξενος της Αγγλίας Μακρής.

Οι οκτώ εβδομάδες που πέρασε στην Αθήνα, ήταν από τις πιο θυελλώδεις της ζωής του, καθώς γνώρισε κι ερωτεύτηκε την κόρη του πρόξενου, την μόλις 13 χρόνων Τερέζα Μακρή. Φεύγοντας, της χάρισε το μετέπειτα πασίγνωστο ποίημά του «Η κόρη των Αθηνών». Κατέληξε στην Κωνσταντινούπολη. Η Τερέζα ευτύχησε να παντρευτεί, το 1829, έναν άλλον φιλέλληνα, τον Τζακ Μπλακ. Πέθανε σε βαθιά γεράματα, στα 1875.

Αν και κουτσός, ο Μπάιρον πέρασε τον Ελλήσποντο κολυμπώντας κι, έπειτα, συνέθεσε το επίσης πασίγνωστο ποίημα «Η νύφη της Αβύδου». Επιστρέφοντας στην Αγγλία, ο Μπάιρον τύπωσε το πρώτο μέρος του ποιητικού του έργου Τσάιλντ Χάρολντ», που χαιρετίστηκε από το κοινό.

 Παντρεύτηκε την Άννα Ισαβέλλα Μιλβέικ αλλά ο γάμος κατέληξε σε αποτυχία. Ο Μπάιρον έφυγε στο Βέλγιο, όπου γνωρίστηκε κι έγινε στενός φίλος με τον ποιητή Πέρσι Μπις Σέλεϊ (1792 - 1828).

Το έργο περιλαμβάνει πολλά στιγμιότυπα από γεγονότα από τη ζωή του μεγάλου Φιλέλληνα στην Αγγλία, γεγονότα τα οποία ήταν καθοριστικά στην απόφαση του να κατεβεί στην Ελλάδα και να θυσιαστεί στον αγώνα των Ελλήνων για την ανεξαρτησία τους



Στο ρόλο του Λόρδου Βύρωνα ο Κώστας Καρράς

Παίζουν Νίκος Λυκομήτρος, Θάνος Καληώρας, Πέγκυ Σταθακοπούλου, Βάντα Καρακατσάνη, Μάκης Ρευματάς, Πόπη Παπαδάκη, Ντίνος Δουλγεράκης, Τάσος Αργυρός, Γιάννης Λαμπρόπουλος, Γιάννης Λιακάκος, Γιώργος Κυρίτσης, Μαρία Σκούντζου, Κλεό Σκουλούδη, Ελένη Νενεδάκη, Άννα Βενέτη* *Σκηνοθεσία Κώστας Μπάκας*

Ο Κώστας Καράς υποδύεται το Λόρδο Βύρωνα

                                 






Καλή σας ακρόαση και Χρόνια Πολλά!!


Η μεταφόρτωση έγινε από το CaterinaEvClub :

Η Μακεδονία κατά την περίοδο της Ρωμαιοκρατίας

Η Μακεδονία κατά την περίοδο της ρωμαιοκρατίας κατείχε ελάσσο-
να θέση στην οικονομική ζωή της αυτοκρατορίας. Ο φυσικός της πλού-
τος δεν ήταν πλέον ανταγωνίσιμος με τις μεγάλες πλουτοπαραγωγικές
περιοχές της Μικράς Ασίας και της Δύσης. Ωστόσο, η ειρήνη, η ασφά-
λεια, το άρτιο οδικό σύστημα συνέβαλλαν σε μια τοπική οικονομική
άνθηση, με αποτέλεσμα κατά τον 2ο και 3ο μεταχριστιανικό αιώνα να
γνωρίσουν περίοδο ευημερίας τόσο οι Ρωμαίοι εγκατεστημένοι κάτοι-
κοι στη Μακεδονία και η τοπική αριστοκρατία, όσο και τα πιο λαϊκά
στρώματα.

Οι οικογένειες που εγκαταστάθηκαν στην περίοδο της ελεύθερης
πολιτείας ήταν επιχειρηματίες, άποικοι ή «εγκεκτημένοι», δηλαδή κά-
τοχοι εγγείου ιδιοκτησίας. Το δικαίωμα πάντως του ρωμαίου πολίτη
το έπαιρναν σχετικά εύκολα και διακεκριμένοι ντόπιοι αριστοκράτες,
οι οποίοι συχνά έρχονταν σε επιγαμίες με μέλη των οικογενειών των
Ρωμαίων, με αποτέλεσμα μετά από δύο ή τρεις γενιές να εμφανίζεται
πλήρης ανάμιξη του πληθυσμού, όπως προκύπτει από τα ονόματα στις
μακεδονικές επιγραφές.


Ο νομικός εκρωμαϊσμός των Μακεδόνων, ο οποίος από 212 μ.Χ.
με το διάταγμα του Καρακάλλα επεκτάθηκε σε όλους τους ελεύθερους
πολίτες της αυτοκρατορίας, δεν επηρέασε την εθνική συνείδηση των
Μακεδόνων. Στη δεύτερη και τρίτη γενιά των Ρωμαίων που είχαν με-
τοικήσει και εγκατασταθεί σε διάφορες πόλεις της Μακεδονίας διαπι-
στώνεται ότι έχει επέλθει ανάμειξη με τους τοπικούς πληθυσμούς. Εί-
ναι χαρακτηριστικό ότι στα τριμερή ονόματά τους φέρουν μεν το όνομα
του ρωμαϊκού γένους, τις περισσότερες φορές, όμως, το προσωνύμιό
τους ή το κυρίως τους όνομα είναι ελληνικό.

Η Κλεοπάτρα εμφανίζεται με εντυπωσιακό τρόπο ενώπιον του Αντωνίου... Σκηνή από το έργο του Σαίξπηρου "Αντώνιος και Κλεοπάτρα"

Η βασίλισσα Κλεοπάτρα προσέρχεται στην περιοχή του Κνίδου ποταμού να παρουσιαστεί στον Αντώνιο προκειμένου αυτός να τις κάνει αυστηρές συστάσεις. Η παρουσία της είναι εντυπωσιακή.

 Ο Αντώνιος αντί να την τιμωρήσει τελικά την ερωτεύεται...

Ο Σαίξπηρ αναπαριστά τη σκηνή με υποδειγματικό τρόπο στο έργο του "Αντώνιος και Κλεοπάτρα"

(Διάλογος μεταξύ δύο αξιωματούχων):

ΜΑΙΚΗΝΑΣ. Εκεί πράγματι ενεφανίσθη εν όλη τη ακτινοβόλω αυτής  λάμψει, αν αι πληροφορίαι μου δεν είνε ψευδείς.

ΑΙΝΟΒΑΡΒΟΣ. Ιδού πώς ήτο. Το πλοιάριον επί του οποίου επέβαινεν, όμοιον προς απαστράπτοντα θρόνον, έλαμπεν επί του ύδατος· η μεν πρύμνα αυτού ήτον εκ χρυσού σφυρηλάτου, τα δε ιστία πορφυρά και τόσον αρωματώδη, ώστε οι άνεμοι εθώπευον αυτά ερωτύλως· αι αργυραί κώπαι, κινούμεναι ερρύθμως προς τον ήχον των αυλών, παρώτρυνον το υπ' αυτών διωκόμενον ύδωρ να επανέρχεται ταχύτερον, ωσεί ησθάνετο έρωτα προς τα κτυπήματά των. Η δε Κλεοπάτρα ήτο υπερτέρα πάσης  περιγραφής. Καθημένη υπό χρυσοκέντητον σκιάδα, υπερέβαινε κατά την καλλονήν και αυτήν την Αφροδίτην, εις την οποίαν η φαντασία ενεφύσησε κάλλος και του φυσικού ανώτερον.  Παίδες ευειδείς, όμοιοι  προς μειδιώντας έρωτας, ίσταντο εκατέρωθεν αυτής, μετά ποικιλοχρόων ανά χείρας ριπιδίων, η δ' εκ τούτων παραγομένη λεπτή αύρα εφαίνετο  αυξάνουσα μάλλον ή ελαττούσα την θερμότητα των λεπτοφυών εκείνων  παρειών, ας προσεπάθουν να δροσίσουν.

ΑΓΡΙΠΠΑΣ. Θαυμάσιον όντως θέαμα διά τον Αντώνιον!

ΑΙΝΟΒΑΡΒΟΣ. Αι θεραπαινίδες της όμοιαι με Νηρηίδας και Σειρήνας, υπήκουον εις το ελάχιστον αυτής νεύμα,  αι δε υποκλίσεις των επηύξανον τας χάριτας αυτών. Μία τούτων ενδεδυμένη ως σειρήν επηδαλιούχει, τα δε μετάξινα σχοινία εκυρτούντο υπό την αφήν των αβρών εκείνων και ευκινήτων χειρών. Οσμή δε ηδυτάτη διεχέετο από του πλοιαρίου επί τας γειτνιαζούσας όχθας. Η πόλις άπασα έσπευσε να την ίδη, ο δε Αντώνιος, καθήμενος επί θρόνου εις την αγοράν, έμεινε μόνος συρίζων εις τον αέρα· αλλά και αυτός ο αήρ, αν δεν αντέβαινεν εις τους φυσικούς νόμους, ήθελε μεταβή προς θέαν της Κλεοπάτρας, αφήνων ούτω χάσμα εν τη φύσει! 

ΑΓΡΙΠΠΑΣ. Θαυμασία αληθώς η Αιγυπτία!

Η ΟΠΟΙΑ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΑ ΑΛΛΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ

Η Κλεοπάτρα ήταν αρχαία Ελληνίδα και όχι Αιγύπτια όπως πολλοί νομίζουν. Ήταν μέλος της δυναστείας των Πτολεμαίων, μίας ελληνικής οικογένειας, μακεδονικής καταγωγής, που κυβέρνησε την Αίγυπτο μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά την Ελληνιστική περίοδο. (wikipedia)

Τρια σκίτσα για την 25η Μαρτίου από τον Γιαννάκη Π. Παπαδόπουλο

Τρία σκίτσα που χρωματίστηκαν από τον Γιαννάκη Παύλου Παπαδόπουλο, μαθητή της πρώτης Δημοτικού.

Αφίσα του 1924

Η αρχαία Ελλάδα συναντά το 1821

Ο Γιάννης Παπαδόπουλος είναι μαθητής του 2ου Δημοτικού σχολείου Πεύκων.

44 ΛΕΠΤΑ ΑΔΙΑΚΟΠΗΣ ΜΑΧΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ

Μια από τις πλέον γνωστές και εμβληματικές μάχες αστυνομικού σώματος εναντίον κακοποιών, έλαβε χώρα στο Βόρειο Χόλιγουντ, της Πολιτείας της Καλιφόρνια των Ή.Π.Α, στις 28 Φεβρουαρίου του 1997.

Οι κακοποιοί Larry Phillips Jr. και Emil Mătăsăreanu, εισέβαλαν στον παράρτημα της Τράπεζας της Αμερικής στο Βόρειο Χόλιγουντ, λήστεψαν την τράπεζαν και εξήλθαν με λάφυρα 30300 δολαρίων. Κατά την έφοδο τους οι κακοποιοί εντοπίστηκαν από δύο αστυνομικούς εποχούμενης περιπόλου, οι οποίοι ζήτησαν ενισχύσεις από το κέντρο υποστήριξης του LAPD. Οι κακοποιοί έφτασαν περίπου στις 0930 LT, με ΙΧ όχημα στο οποίο είχαν οπλισμό, επιπλέον του φερόμενου. Συνολικώς διέθεταν:
1 τυφέκιο Bushmaster XM-15 τροποποιημένο σε αυτόματη βολή με 2 γεμιστήρες των 100.
1 ημιαυτόματο τυφέκιο Heckler & Koch HK-91 με 3-4 γεμιστήρες των 30.
1 πιστόλι Beretta 92FS Inox με μερικούς γεμιστήρες
3 τυφέκια AK-47 πολιτικών εκδόσεων τροποποιημένα σε αυτόματη βολή, με γεμιστήρες των 75, των 100 και των 30 φυσιγγίων
καθώς και αλεξίσφαιρα γιλέκα, ενώ είχαν κόψει κομμάτια από άλλα γιλέκα τα οποία και αυτοσχέδιος, χρησιμοποίησαν ώστε να καλύψουν τα χέρια και τα πόδια του.
Κατά την έξοδο των κακοποιών από την τράπεζα, οι αστυνομικοί είχαν πλέον ενισχύσεις και οι κακοποιοί εντόπισαν ένα περιπολικό σε απόσταση 60 μέτρων. Ένας εκ των δύο άνοιξε πυρ τραυματίζοντας 7 αστυνομικούς και 2 πολίτες και στην συνέχεια, αφού άλλαξε αρκετούς γεμιστήρες,άνοιξε πυρ προς το ελικόπτερο της αστυνομίας. Αφού εισήλθε ξανά στην τράπεζα,σε συνεννόηση με τον συνεργό, εξήλθαν από διαφορετικές εξόδους και άνοιξαν πυρ εναντίον των αστυνομικών. Οι αστυνομικές δυνάμεις βρισκόντουσαν σε αποστάσεις μεγαλύτερες των 60 μέτρων, και ανταπέδωσαν τα πυρά με πιστόλια των 9mm, περίστροφα των .38i και 9βολα σκάγια από λειόκανα 12gauge.Στην προσπάθεια τους να επιβληθούν, ορισμένοι αστυνομικοί εισήλθαν σε παρακείμενο κατάστημα πώλησης όπλων και επέταξαν τυφέκια τύπου AR ώστε να ενισχύσουν την ισχύ πυρός τους. Εν συνεχεία, μια ομάδα αστυνομικών ζήτησε βοήθεια από μια ομάδα υπαλλήλων ασφαλείας οι οποίοι διενεργούσαν μεταφορά χρημάτων με ελαφρώς θωρακισμένο όχημα, το οποίο χρησιμοποίησαν μαζί, για την απομάκρυνση πολιτών και τραυματιών. Η μάχη κράτησε 44 λεπτά και έληξε με την άφιξη της ομάδος SWAT, της αστυνομίας, η οποία ομάδα εξουδετέρωσε τον Mătăsăreanu με 20 βολές στα πόδια, ενώ ο Phillips  αυτοκτόνησε με ένα πιστόλι 92F.
Συνολικώς συμμετείχαν 300 αστυνομικοί, και από μέρους των κακοποιών εβλήθησαν 1100 βλήματα, ενώ από μέρος των αστυνομικών 650. Ένα από τα λάθη της αστυνομίας, ήταν η μη εκπαίδευση στην χρήση τυφεκίων/αραβίδων και η άγνοια ανταπόκρισης σε συμπλοκές, με αποστάσεις μεγαλύτερες των 25 μέτρων. Έκτοτε η εκπαίδευση των αστυνομικών άλλαξε, ενώ το σώμα εφοδιάστηκε με 600 τυφέκια Μ16 από τα αποθέματα του Στρατού Ξηράς, τοποθετήθηκαν πλάκες kevlar στις πόρτες των οχημάτων του σώματος, επετράπη η υιοθέτηση πιστολιών .45ι και υιοθετήθηκε το δόγμα περιπολιών με τυφέκια.

Στην φωτογραφία Αμερικανοί αστυνομικοί εκτελούν εκπαιδευτικές βολές σε μεγάλες αποστάσεις, με αραβίδες AR.

Ευχαριστώ τον κο Σερτσόγλου Σάββα για την επιμέλεια του άρθρου...

Τεράστια διπλή απόκρουση του Αντώνη Μήνου !

Σε ματς Λεβαδειακός -ΑΕΚ της δεκαετίας του '90...

Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι Τοξότης

Απίστευτα αντανακλαστικά από τον διεθνή τερματοφύλακα της ΑΕΚ!

Ο Τούρκος ζητά τη βοήθεια του θεού για να νικήσει τον Έλληνα... ΑΝΕΚΔΟΤΟ

Ήταν ένας Τούρκος και ένας Έλληνας, 
επειδή ο Έλληνας ήταν πιο έξυπνος πάντα κατάφερνε τον Τούρκο. 
Μια μέρα ο Τούρκος ζήτησε την βοήθεια του θεού, 
"σε παρακαλώ" είπε στο θεό, "βοήθησε με, όλο ο Έλληνας κερδίζει". 
Ο θεός τον λυπήθηκε και του έκανε το χατίρι
και για να τον βοηθήσει έστειλε κι άλλον έναν Έλληνα. 
Από τότε οι δυο Έλληνες άφησαν τον Τούρκο ήσυχο και τα έβαλαν μεταξύ τους...

Νέα στιγμιότυπα από τη μάχη του Έβρου...

Η τουρκική αστυνομία επιτίθεται...

       

Η ασύμμετρη απειλή!!!

Ζήτω το έθνος.

Πλησιάζει η 25η Μαρτίου. Η επέτειος της εθνικής παλλιγγενεσίας... Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου φέτος θα είναι εξαιρετικά επίκαιρο εξαιτίας της υφιστάμενης έντασης με την Τουρκία.

Σκίτσο

Η κατάσταση του πλανήτη και η εικόνα του από το φεγγάρι...

Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης εκμεταλλεύονται τις ευνοϊκές συνθήκες που προέκυψαν από τις μεταρυθμίσεις του Χάτι Χουμαγιούν(1856).

Οι συνθήκες βελτιώθηκαν, σε περιορισμένο βαθμό, μετά την
έναρξη των μεταρρυθμίσεων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
για «Εξευρωπαϊσμό», τον 19ο αιώνα και ιδιαίτερα μετά από την
διακήρυξη του Χάτι Χουμαγιούν(1856).

Την περίοδο 1850-1908 ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης,
 παρά τα περιοριστικά μέτρα, προοδεύει μαζί με τον υπόλοιπο Ελληνισμό της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην οικονομία, παιδεία,
κοινωνική μέριμνα και πολιτισμό.

Ο Ελληνικός Πληθυσμός της Πόλης το 1913 ήταν 310.000 επί συνόλου 
750.000 κατοίκων.

Οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις άρχισαν να γίνονται την
περίοδο 1856-1876 ενώ η περίοδος 1878-1908 είναι η
περίοδος της απολυταρχίας του Σουλτάνου Χαμίτ Β’ που αν
και για την Ελληνορθόδοξη Κοινότητα υπήρξε σχετικά ήρεμη
αποτελεί το πρώιμο της τραγικής περιόδου που ακολουθεί την
περίοδο 1908-1922.

Η ηγεσία της Ρωμαίικης Κοινότητας πίστευε στην δυνατή μετεξέλιξη της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας σε ένα κράτος Νόμου με πολυεθνική σύνθεση.

Η ερημιά, Ευγενείου Ο Νηλ. Ραδιοφωνικό θέατρο

Η Πολιτισμική Διαδρομή αυτό το Σάββατο θα σας παρουσιάσει το έργο του Ευγενείου  Ο Νηλ "Ερημιά".

Το έργο έκανε πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ το 1933.

Πρόκειται για ένα έργο που εξελίσσεται μέσα σε μία έντονη ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα...

Υπόθεση:

 Την ημέρα της 4ης Ιουλίου 1906 σε μια μικρή πόλη του Connecticut η οικογένεια Miller τελειώνει το πρωινό της. Ο Nat Miller είναι ιδιοκτήτης του τοπικού κέντρου εφημερίδων και μαζί με την γυναίκα του Essie μεγαλώνουν την οικογένεια τους. Έχουν τον 11χρονο Tommy που περιμένει με ανυπομονησία τα πυροτεχνήματα της εθνικής εορτής,, την 15χρονη Mildred που ενοχλεί συνέχεια τον 19χρονο Arthur ο οποίος παίζει football στο Yale. Στο τραπέζι επίσης βρίσκονται η Lily αδελφή του Nat και ο Sid αδελφός της Essie's που έχουν μια μακροχρόνια σχέση με αλλεπάλληλους χωρισμούς εξαιτίας του προβλήματος αλκοολισμού του Sid. Τέλος από το τραπέζι απουσιάζει ο 17χρονος Richard, για τον οποίο η μητέρα τους ανησυχεί ιδιαίτερα λόγω των «ανατρεπτικών» βιβλίων που συνηθίζει να διαβάζει. Του αρέσουν κυρίως τα έργα των Swinburne, Shaw, Oscar Wilde και του Omar Khayyam. Θα γίνει άραγε αναρχικός; Ο Richard είναι ερωτευμένος με το κορίτσι της διπλανής πόρτας την Muriel. 

Η οικογενειακή συγκέντρωση διακόπτεται από τον πατέρα της Muriel τον κ. McComber που έρχεται να ζητήσει εξηγήσεις για τα ερωτικά γράμματα του Richard που βρήκε και απευθύνονται στην κόρη του. Ο κ. Miller προσπαθεί να υπερασπιστεί το γιό του αν και ο McComber είναι από τους καλύτερους πελάτες του καταστήματος του. Η Muriel είναι ήδη τιμωρημένη και αναγκάστηκε υπό την πίεση του πατέρα της να γράψει ένα γράμμα προς τον Richard που διαλύει τη πλατωνική σχέση τους. Έτσι η ερημιά καταλαμβάνει την καρδιά του Richard.

Αργότερα ο Wint Selby συμμαθητής του Arthur ζητά από τον Richard να πάει μαζί του σε ένα διπλό ραντεβού αφού ο Arthur είναι απασχολημένος και δεν μπορεί να πάει. Το ραντεβού καταλήγει να είναι επίσκεψη σε πορνείο. Ο Wint είναι εξαφανισμένος στα δωμάτια και ο Richard βρίσκεται να πίνει με την κατά είκοσι χρόνια μεγαλύτερη του Belle.

Οι γονείς ανησυχούν που ο Richard αργεί και πολύ περισσότερο όταν κάποια στιγμή επιστρέφει μεθυσμένος και αναστατωμένος. Ο Sid ως «ειδικός» αναλαμβάνει να πάει τον Richard στο κρεβάτι του ενώ οι γονείς του συζητούν για την τιμωρία που πρέπει να του επιβληθεί. Το επόμενο μεσημέρι ο Nat έρχεται στο σπίτι για να ανακοινώσει στο γιό του την τιμωρία που θα υποστεί. Τον βρίσκει να κοιμάται ακόμα και μετά από μια σύντομη διαφωνία με τη σύζυγο του αποχωρεί ευχαριστημένος που η επιβολή της τιμωρίας αναβλήθηκε.

Όταν ο Richard ξυπνά η μητέρα του ανακοινώνει ότι πρέπει να μείνει μέσα στο σπίτι ενώ σχεδόν. ταυτόχρονα η μικρή αδελφή του φέρνει ένα γράμμα από την Muriel που του λέει ότι θα το σκάσει κρυφα από το σπίτι της το βράδυ ώστε να τον συναντήσει. Πράγματι το βράδυ το νεαρό ζευγάρι βρίσκεται μαζί και αφού κάνουν μια μικρή ανασκόπηση για την περίοδο των διακοπών που πέρασαν, συζητούν για το μέλλον και τελικά δίνουν το πρώτο τους φιλί. Πίσω στο σπίτι ο Nat και η Essie συζητούν για την τιμωρία του γιού τους και για το νέο ότι ο κ. McComber δεν βλέπει πλέον με κακό μάτι τον Richard.

Κάποια στιγμή εμφανίζεται και ο Richard φανερά ερωτοχτυπημένος. Η μητέρα τον αφήνει με τον πατέρα του και ακολουθεί μια συμβουλευτική συζήτηση για τις γυναίκες και το ποτό. Το έργο τελειώνει ευχάριστα με τον ερωτοχτυπημένο Richard να κοιτά το φεγγάρι και τους γονείς του να φιλιούνται.

Περαιτέρω στοιχεία για το έργο:

Το έργο αυτό αποτελεί τη μία και μοναδική κωμωδία του Αμερικανού συγγραφέα (στο χαρακτηρισμό κωμωδία καταλήγει ο ακροατής μετά από αρκετό συλλογισμό καθώς το έργο έχει ουκ ολίγα μελαγχολικά στοιχεία). Το έργο του Ευγένειου Γκλάντστοουν Ο Νίλ (πλήρες όνομα του συγγραφέα) γενικότερα χαρακτηρίζεται από τραγωδία και απαισιοδοξία. 

Στην προκειμένη περίπτωση ο Ο Νιλ με το συγκεκριμένο έργο θα περιγράψει μία εξιδανικευμένη παιδική ηλικία.

Παίζουν με τη σειρά που ακούγονται:

 Κάκια Παναγιώτου, Γιάννης Καλατζόπουλος, Γρηγόρης Βαφιάς, Άννυ Παπακωνσταντίνου, Κώστας Ναός, Μαίρη Εγιπίδου, Σταύρος Ξενίδης, Νίκος Φιλιππόπουλος, Γεράσιμος Πρωτοπαππάς, Αλέξης Ζάννας, Νανά Σκιαδά, Δημήτρης Νικολαΐδης, Βέρα Ζαβιτσιάνου 

Σκηνοθεσία Μηνάς Χρηστίδης.

Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι " Ραδιοφωνικό θέατρο"

Προσοχή!

Προσοχή!

ΟΜΙΧΛΩΔΕΣ ΤΟΠΙΟ ΣΤΗ ΜΠΟΛΟΝΙΑ ΙΤΑΛΙΑΣ...

Ομίχλη έχει σκεπάσει τη Μπολόνια ....

                                         

Στις 25 Ιανουαρίου 2020...

Λίγες μέρες πριν την έξαρση του Κορωνοϊού...

Κοντά στο κέντρο...

(Τα πλάνα έχουν τραβηχτεί σε ένα προάστιο της πόλης)

Βραδινοί θρύλοι. Χατζόπουλος

Απόψε θα συνεχίσω την παρουσίαση του λογοτεχνικού έργου του Κωνσταντίνου Χατζόπουλου. Έτσι θα κλείσει ο πρώτος κύκλος παρουσίασης των έργων ενός λογοτέχνη η μελέτη του έργου του οποίου παρουσιάζει αυξημένο ενδιαφέρον ( Ο Πύργος του Ακροποτάμου και Το Φθινόπωρο ήταν τα άλλα δύο έργα που ανέλυσα)

Η ποιητική συλλογή "βραδινοί θρύλοι"  αποτέλεσε ένα από τα τελευταία έργα του Ακάρνανα λογοτέχνη. Το έργο ολοκληρώθηκε το 1920, έτος κατά το οποίο ο Χατζόπουλος απεβίωσε (αιφνιδίως  στο καράβι κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στην Ιταλία).

Η συλλογή διακρίνεται για το λυρικοπαθές ύφος και τη μουσικότητα του, ενώ ακόμη παρουσιάζει τα κύρια χαρακτηριστικά της Νέας αθηναϊκής σχολής, εντός της οποίας και έδρασε ο Χατζόπουλος.

Ο Τ. Καρβέλης, στο έργο του Κωσταντίνος Χατζόπουλος ο πρωτοπόρος, (εκδ. Σοκόλης, Αθήνα, 1998, σελ. 227-232) θα σημειώσει σχετικά με την ποίηση του Ακάρνανα λογοτέχνη:

«Η ποίηση του Χατζόπουλου […] εκφράζει την τάση απόσβεσης του οικείου και προβολής του ονειρικού και ανοίκειου. Έτσι, τα ποιητικά του αντικείμενα, χάνοντας την πραγματική τους υπόσταση, μετατρέπονται σε σύμβολα ψυχικών καταστάσεων. […] Όπως διαπιστώνουμε ρέπει προς τα στοιχεία εκείνα της φύσης που ανταποκρίνονται στη ρευστότητα, τη μοναχικότητα και τη ρεμβαστική διάθεση του εσωτερικού του κόσμου. Είτε καταφεύγει στην τονικότητα του ελευθερωμένου στίχου, είτε στη μονωδία του ισοσύλλαβου και γοργόρυθμου, μοναδική του μέριμνα παραμένει η μετατροπή του ποιήματος σε μουσική συμφωνία, όπου τον ρόλο των επαναλαμβανόμενων μοτίβων επωμίζονται κάποιες λέξεις, φράσεις ή και ολόκληροι στίχοι. […]

Η ποίησή του δεν χαρακτηρίζεται ούτε για την ευρύτητα του λεξιλογίου του ούτε για τον πλούτο των εικόνων της, που εντοπίζονται σ’ ένα φυσικό τοπίο, τα κύρια χαρακτηριστικά του οποίου αντικατοπτρίζουν τον εσωτερικό κόσμο και βρίσκουν την έκφρασή τους στο χλομό φως και τα φύλλα του φθινόπωρου, την ομίχλη και τους ίσκιους, το βράδυ και το φεγγάρι. Τα φυσικά αυτά αντικείμενα, που γίνονται πλέον ποιητικά, ανταποκρίνονται στις διάχυτα θολές και ρευστές διαθέσεις του ποιητή. Αυτό το ρευστό, το φευγαλέο και ονειρικό προσπαθούν να συλλάβουν με την μουσική τους αρμονία, αυτοδύναμες ή στη συνάφειά τους οι λέξεις, οι περιοδικώς επαναλαμβανόμενοι στίχοι, τα ποικίλα τεχνάσματα. Το αποτέλεσμα τείνει αλλά δεν οδηγεί πάντοτε προς την καθαρή ποίηση.

Ο θεματικός πυρήνας, ο περιγραφικός διάκοσμος, ο αφηγηματικός λόγος μπορεί να συρρικνώνονται. Δεν εξοβελίζονται όμως καθ’ ολοκληρίαν. Κι ακόμα: οι λέξεις με τους μαλακούς τους φθόγγους δεν αποπνευματώνονται, αλλά διατηρούν κάτι από το αισθηματικό, το νοηματικό κι ακουστικό βάρος τους. Ο κεντρικός, θεμελιώδης ρυθμός, που επίμονα κυνήγησε και προσπάθησε να εκφράσει ο Χατζόπουλος, δεν μετατρέπεται σε μια αφηρημένη και κρυσταλλωμένη μουσική, αλλά, φτάνοντας στην προβαθμίδα της, σε μια μουσική, όπου ο ταραγμένος κόσμος του πνεύματος, ο θολός και διάχυτος, βρίσκει την έκφρασή του σ’ ένα σχεδόν εξαερωμένο στίχο.»

Ο Mario Vitti θα πει:

Στις καλύτερες στιγμές της η έμπνευσή του αναδύει, μέσα σε μια ατμόσφαιρα θολή, γεμάτη σκιές, φθινοπωρινή, τα ρίγη της ψυχής του σε σύντομες μουσικές συνθέσεις, μηνύματα ενός κόσμου που μοιάζει να παραμένει απρόσιτος στις κοινές αισθήσεις. […] Όμως αν η μέθοδος του συμβολισμού πρόσφερε νέες εκφραστικές δυνατότητες, χάρη ιδίως στα πολλαπλά επίπεδα της γλώσσας, το βορεινό κλίμα με το οποίο ήταν οργανικά δεμένος ερχόταν σε πλήρη αντίθεση προς την ηλιόλουστη μεσογειακή φύση. Και πραγματικά, η κλιματολογική αυτή διαφορά δεν στάθηκε ασήμαντο εμπόδιο στη μεταφύτευση του συμβολισμού στην Ελλάδα, και δεν είναι καθόλου παράξενο ότι μόνο όταν απογυμνώθηκε από τα εξωτερικά στοιχεία με τα οποία είχε πρωτοπαρουσιαστεί, διατηρώντας την ουσία της μεθόδου του, μόνο τότε αποκάλυψε όλες του τις δυνατότητες.»

Οι βραδινοί θρύλοι συγκροτούνται από τα εξής ποιητικά έργα: Πέρασες, Ίσκιοι του Φθινοπώρου, βράδυ, και στο γύρισμα του δρόμου. Αποτελούν τέλος χαρακτηριστικά δείγματα της συμβολιστικής  γραφής (ειδικά το πέρασες που αποτελεί και το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα του έργου).

Ο Χατζόπουλος ήταν από τους εισηγητές του νεοελληνικού συμβολισμού. Κύρια χαρακτηριστικά της συμβολικής ποίησης είναι η εσωτερικότητα (ποίηση ψυχικής διάθεσης και συναισθημάτων), η θολή και ρευστή ατμόσφαιρα (η ασάφεια). Βασικά θέματα των συμβολιστών είναι η απαισιοδοξία, η θλίψη, η μελαγχολία, το ανεκπλήρωτο του έρωτα και η νοσταλγία. Εικόνες παρομοιώσεις, μουσικότητα, μεταφορές καθώς επίσης επαναλαμβανόμενα μουσικά μοτίβα και επαναλήψεις λέξεων ή φράσεων είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη συμβολιστική ποίηση.

Χαρακτηριστικό το απόσπασμα από τους Βραδινούς Θρύλους που ακολουθεί:

Συντρίμια το καράβι των ονείρων

και σκόρπια τάρμενα...

και συ μακρυάθε πέρα,

πέρα απ' τη θάλασσα,

καλείς με ακόμα, ακόμα με προσμένεις.

 

Ω του καημού βασίλισσα

και μάγισσα του ονείρου!

 

Κ' αφρίζει, αφρίζει η θάλασσα,

βογγάει ο βοριάς τριγύρου·

και συ στο βράχο ορθή,

στου έρμου γιαλού το βράχο πέρα,

καλείς με ακόμα, ακόμα με προσμένεις.

 

Συντρίμια το καράβι των ονείρων

και σκόρπια τάρμενα·

και κράζουνε θλιμένα οι γλάροι γύρω,

και σέρνονται βαρειά τα σύγνεφα, και πίσω

το δάσος μαύρο απλώνεται, και πέρα

πέρα αφρίζει η θάλασσα, και γύρου

βογγάει ο βοριάς τριγύρου,

ω του καημού βασίλισσα

και μάγισσα του ονείρου!

 

Συντρίμμια το καράβι των ονείρων

και σκόρπια τάρμενα·

και συ στο βράχο ορθή,

αιώνια ορθή,

καλείς με ακόμα, ακόμα με προσμένεις.

 

Ω του καημού βασίλισσα

και μάγισσα του ονείρου!

Το έργο μπορείτε να αντλήσετε από εδω:
https://anemi.lib.uoc.gr/metadata/7/f/a/metadata-daaff823e7fa2d2a8fa861d19da48536_1271248025.tkl?dtab=m&search_type=simple&search_help=&display_mode=overview&wf_step=init&show_hidden=0&number=10&keep_number=&cclterm1=&cclterm2=&cclterm3=&cclterm4=&cclterm5=&cclterm6=&cclterm7=&cclterm8=&cclfield1=&cclfield2=&cclfield3=&cclfield4=&cclfield5=&cclfield6=&cclfield7=&cclfield8=&cclop1=&cclop2=&cclop3=&cclop4=&cclop5=&cclop6=&cclop7=&isp=&search_coll%5Bmetadata%5D=1&&stored_cclquery=&skin=&rss=0&lang=el&ioffset=1&offset=1


Βιογραφικά στοιχεία για τον λογοτέχνη μπορείτε να δείτε εδώ:
https://politismikidiadromi.blogspot.com/2019/01/blog-post_24.html?m=1

 

Πηγές:

M. Vitti, Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Οδυσσέας, Αθήνα, 1978, σελ. 279-80

Τ. Καρβέλης, Κωσταντίνος Χατζόπουλος ο πρωτοπόρος, Σοκόλης, Αθήνα, 1998,

http://piramatikoneiroland.blogspot.com/p/blog-page.html

Ο κήπος, ένα ποίημα του Κωνσταντίνου Χατούπη.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΟΥΠΗΣ

Ο κήπος

Η πόλη τούτη, μ' όποια διάθεση κι αν την ξανοίξεις
κι απ' όποια σκοπιά κι αν την συλλογιστείς,
την όψη ενός κήπου αναδίδει.
Τις κατοικίες των ανθρώπων, φτειαγμένες από μάρμαρο
και στοιχισμένες με τάξη αυστηρή,
τις αγκαλιάζει καθεμιά μια πλούσια χλόη,
κομμένη και σενιαρισμένη στην εντέλεια.

Τη μέρα διακρίνεις δρόμους και δρομάκια
ν' ανοίγονται ανάμεσ' απ' τις κατοικίες
και γυμνόσπερμα δέντρα σε σχήμα οβελίσκου
να τρυπάνε τον ουρανό και να ρίχνουν τη σκιά τους
στων δρόμων τα ξύλινα παγκάκια.
Πλήθη αντρών και γυναικών στους δρόμους περπατάνε,
στοχαστικοί και σοβαροί, μάλλον στενάχωροι.

Τη νύχτα ο κήπος τούτος λουλουδιάζει απ' άστρα
και το φεγγάρι αποκοιμίζει σε μια θάλασσα από μάρμαρα
το φως του που λαμποκοπά.
Στον κήπο τούτο ακούγεται καμμιά φορά ένα σκεπάρνι
να δουλεύει· μα είναι δύσκολο να πεις από τον ήχο
αν το σκεπάρνι αυτό φυτεύει δέντρα και λουλούδια
ή ανοίγει τάφους στου κήπου τη σενιαρισμένη χλοή!

ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ-ΑΡΗΣ 0-1 Εν έτει 1999...

Ο '' Ευρωπαίος'' του 1999 'Αρης σε μία από τις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος 1999-2000 αντιμετώπισε την Προοδευτική εκτός έδρας στον Κορυδαλλό.

Σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα ο Άρης νίκησε με 1-0 με γκολ του Ιγκορ Γκλούσεβιτς.στο 67'.
Γκολ το οποίο πανηγύρισαν περίπου 500 οπαδοί του Άρη που βρίσκονταν στο γήπεδο (τότε επιτρέπονταν οι μετακινήσεις).

Λίγες μέρες αργότερα οι κίτρινοι θα δοκιμάζονταν σε δύο κρίσιμες αναμετρήσεις για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ με τη Θέλτα Βίγκο.

Ήταν τέλος οι μέρες κατά τις οποίες η Αθήνα είχε πληγεί από το μεγάλο σεισμό του '99...



Τα σημαντικότερα στιγμιότυπα του αγώνα:

Άρματα μάχης Λέοπαρντ μεταφέρονται στον περιφερειακό-κινηματογραφικό υλικό

Άρματα μάχης εθεάθησαν να μεταφέρονται στον περιφερειακό στη Θεσσαλονίκη...

Δείτε τα βίντεο...

Τα leopard 1a5 που υπηρετούν στον ελληνικό στρατό είναι κατανεμημένα από τον Αυλώνα Αττικής μέχρι την Πλάτη Έβρου και μόνο σε ένα νησί, στην Σαμοθράκη.
Όλα τα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου έχουν τα παλιότερης γενιάς M-48A5MOLF .

Είναι λίγο μικροκαμωμένο, πλήρως έμφορτο ζυγίζει 48 τόνους ενώ το Leopard 2HEL (η επόμενη γενιά) ζυγίζει 62 τόνους.
Το Leopard 1 A5 υστερεί στην θωράκιση σε σχέση με το Leopard 2.

Ευχαριστώ πολύ τον κύριο Σαμαρά Ιωάννη για τις πληροφορίες...

Νηπιαγωγείο στο Ουσάκ... 1921...

Το Ουσάκ αναπνέει ελεύθερο αέρα...

Οι μαθητές του νηπιαγωγείου φωτογραφίζονται με υπερηφάνεια!

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΘΑ ΕΡΧΟΝΤΑΝ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ...

Μεγάλα ή εν άστει Διονύσια.

Τα μεγάλα ή εν Άστυ Διονύσια ήταν μία σημαντική εορτή της αρχαίας πόλης των Αθηνών με δημόσιο χαρακτήρα και ανοιχτή στους  μη Αθηναίους.

Η γιορτή

Γιορτάζονταν το μήνα Ελαφηβολιώνα (δηλαδή Μάρτιο-Απρίλιο). Κατά τη διάρκεια της πανελλήνιας γιορτής των Διονυσίων, η Αθήνα ζούσε μεγάλες μέρες.

Έφταναν αντιπρόσωποι από όλες τις συμμαχικές πόλεις, προσκόμιζαν τους φόρους και παρακολουθούσαν τους δραματικούς αγώνες.
Στη γιορτή «επιστατούσε ο επώνυμος άρχων της πόλης».

Κατά τον 5ο και 4ο αιώνα π.Χ. οι συγγραφείς που διαγωνίζονταν στους αγώνες όφειλαν να καταθέσουν μια τριλογία (όπως η σωζόμενη Ορέστεια του Αισχύλου) και ένα σατυρικό δράμα (όπως ο Κύκλωψ του Ευριπίδη), που απαραίτητα έπρεπε να έχουν σχέση μεταξύ τους.

Η γιορτή διαρκούσε εννιά μέρες. Την πρώτη διεξαγόταν ο προάγων στο Ωδείο του Περικλή δίπλα στο θέατρο του Διονύσου, όπου οι ποιητές που είχαν επιλεγεί από ειδική επιτροπή παρουσίαζαν τα έργα τους.

Σε ανάμνηση της άφιξης του Διονύσου από τις Ελευθερές στην Αθήνα, γινόταν κάθε χρόνο η συμβολική αναπαράσταση του ταξιδιού του. Το λατρευτικό άγαλμα του θεού, την παραμονή και μετά τη δύση του ήλιου, κατέληγε στη μόνιμη θέση του στο ιερό, κοντά στο θέατρο.
Όταν στην πόλη έφτανε η είδηση της παρουσίας του θεού, ξεκινούσε σειρά γιορταστικών και θεατρικών εκδηλώσεων.

Το πρόγραμμα...

Την πρώτη επίσημη μέρα της γιορτής γίνονταν λατρευτικές πομπές για το Διόνυσο που κατέληγαν στο ιερό του Διονύσου Ελευθερέα, καθώς και ο διθύραμβος. Τη δεύτερη παρουσιάζονταν πέντε κωμωδίες. Την τρίτη, τέταρτη και πέμπτη μέρα διδάσκονταν τραγωδίες, μια τετραλογία την ημέρα. Την τελευταία μέρα γινόταν στο θέατρο γενική συνέλευση.

Η πόλη των Αθηνών προβάλλονταν και προπαγανδίζονταν με τον πιο επιτυχημένο τρόπο μέσω αυτών των εορτών...

Ένα ποίημα-συμβουλή για τον Κορωναϊό

Η ανάπτυξη του κράτους της ξηράς- Η εδαφική επέκταση της Βενετίας

 Καθώς η Βυζαντινή αυτοκρατορία έχει σχεδόν κατακτηθεί από τους Οθωμανούς η Βενετία μετά τη δημιουργία του κράτους της θάλασσας μέσω του ελέγχου των θαλασσών οι Βενετοί προχώρησαν στην εδαφική επέκταση μέσω χερσαίων επιχειρήσεων. Ο ελλαδικός χώρος αποτέλεσε πεδίο αντιπαράθεσης και ανταγωνισμού μεταξύ Βενετών και Τούρκων...

 Ο 15ος αιώνας σηματοδοτεί την αποφασιστική εμπλοκή και επέκταση της Βενετίας στην ιταλική ενδοχώρα (terraferma) με τη συγκρότηση του «Κράτους της Στεριάς». Από τον 14ο αιώνα στο ιταλικό πολιτικό τοπίο λαμβάνει χώρα μια σημαντική μετάβαση, καθώς ολοένα περισσότερες ανεξάρτητες πόλεις ενσωματώνονται ή υποτάσσονται στα αναδυόμενα εδαφικά κράτη. 
Από μια ευρύτερη οπτική η άνοδος των εδαφικών κρατών στον ιταλικό χώρο αποτελούσε απόπειρα προσαρμογής στα νέα ευρωπαϊκά δεδομένα σε μια περίοδο όπου τα αναδυόμενα ευρωπαϊκά κράτη (Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία) άρχιζαν να δημιουργούν ενοποιημένες εσωτερικές αγορές μεγαλύτερης κλίμακας. 

Ήδη κατά το παρελθόν οι ιταλικές πόλεις επιδίωκαν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τη γειτονική ύπαιθρο, αλλά από τα μέσα του 14ου αιώνα αυτή η διαδικασία επιταχύνθηκε με τη διαδικασία συγκρότησης ισχυρών εδαφικών κρατών που ανταγωνίζονταν μεταξύ τους στην επέκταση επί πιο αδύναμων πόλεων και αγροτικών περιοχών.

 Μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα το Δουκάτο του Μιλάνο, το παπικό κράτος, και οι Δημοκρατίες της Γένοβας, της Φλωρεντίας, της Σιένα και της Βενετίας και κάποιοι μικρότεροι σχηματισμοί
αποτελούσαν τα κύρια εδαφικά κράτη έχοντας αναδιαμορφώσει τον χώρο βόρεια της Ρώμης.

 Η Βενετία, προτού εισχωρήσει στην ενδοχώρα, σε αντιστοιχία με άλλες ιταλικές πόλεις είχε κυριαρχήσει στη δική της ύπαιθρο, την υδάτινη «ύπαιθρο» της λιμνοθάλασσας, που όμως στο πέρασμα των αιώνων πρόσφερε ολοένα πιο περιορισμένες δυνατότητες. Ξεκινώντας με την ενσωμάτωση του Τρεβίζο (1338) μέχρι τη δεκαετία του 1420 η Βενετία είχε διευρύνει την κυριαρχία της στην ενδοχώρα ελέγχοντας πόλεις όπως η Πάδοβα, η Βερόνα και η Βιτσέντζα και περιοχές όπως το Φρίουλι στα βορειοανατολικά. Η βενετική επέκταση διευρύνεται μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα δυτικότερα και βορειότερα με την ενσωμάτωση της Μπρέσα και του Μπέργκαμο και της περιοχής του Τρεντίνο. Στη διάρκεια των Ιταλικών Πολέμων (1494-1530) η Βενετία αρχικά επέκτεινε την κυριαρχία της νοτιότερα στην περιοχή της Ρομάνια, αλλά έχασε προσωρινά σχεδόν όλες τις κτήσεις τηςμε τη δραματική ήττα της στη μάχη του Agnadello (1509). 

Μέχρι το 1516 η Βενετία κατόρθωσε  να ανακτήσει την ενδοχώρα, με εξαίρεση το Τρεντίνο και τη Ρομάνια, και τα όρια του Κράτους της Στεριάς παρέμειναν σταθερά μέχρι το 1797 με τη κατάλυση του βενετικού κράτους από τον Ναπολέοντα.

  Η ανάμιξη της Βενετίας στην ενδοχώρα ξεκίνησε με διμερείς συμφωνίες με ανεξάρτητες πόλεις για οικονομικά ζητήματα, όπως εμπορικά προνόμια, διόδια και χρήση των ποτάμιων οδών, προσέλκυση εργατικών χεριών στον αναδυόμενο βενετικό κατασκευαστικό τομέα. Παράλληλα ήδη από τον 12ο αιώνα βενετικά θρησκευτικά ιδρύματα και βενετοί πατρίκιοι αγόραζαν γη στην ενδοχώρα. Το βενετικό κεφάλαιο διείσδυε στις αγροτικές περιοχές της ενδοχώρας και συχνά γαμήλιες συμμαχίες σφράγιζαν τους δεσμούς των πατρικίων με ισχυρές οικογένειες της ενδοχώρας. 

  

Τον 14ο αιώνα η εμπλοκή της Βενετίας γίνεται πιο δυναμική με την ανάληψη στρατιωτικής δράσης όταν απειλούνταν η οικονομική της θέση, ειδικά η πρόσβασή της σε ποταμούς και περιοχές μέσω των οποίων διέρχονταν βενετικά εμπορεύματα προς τη βόρεια Ευρώπη. 

Για παράδειγμα, το 1304 ενεπλάκη σε πόλεμο με την Πάδοβα για το αλάτι, το 1308-13 με τη Φερράρα και τη δεκαετία του 1330 με τους Della Scala, ηγεμόνες της Βερόνα. Στις πρώτες δεκαετίες του 15ου αιώνα η στρατιωτική και πολιτική παρουσία της Βενετίας αυξάνεται σημαντικά. Βραχύβιες συμμαχίες, ανταγωνισμοί με ηγεμόνες όπως οι Visconti του Μιλάνο και σύντομες πολεμικές αναμετρήσεις καθιστούν τη Βενετία κυρίαρχη δύναμη ενός σημαντικού τμήματος της ιταλικής ενδοχώρας.

 Η βενετική επικράτεια στην ενδοχώρα αποτελούσε ένα συμπαγές σύνολο 30.000 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων, με ιδιαίτερη πληθυσμιακή πυκνότητα και αστικοποίηση για τα ευρωπαϊκά δεδομένα: η ενδοχώρα στα μέσα του 16ου αιώνα έφτανε περίπου το ενάμιση εκατομμύριο κατοίκους και πόλεις όπως η Βερόνα και η Μπρέσα διέθεταν πληθυσμό 40.000 - 50.000 κατοίκων στις αρχές του 16ου αιώνα.

Η επέκταση στην ενδοχώρα, όπως και η δημιουργία του Κράτους της Θάλασσας, δεν υπάκουε σε ένα αυστηρά καθορισμένο σχέδιο βάσει του οποίου η βενετική ελίτ μεθόδευσε τις ενέργειές της. Συχνά, ευκαιριακές ανάγκες και ευρύτερες ανακατατάξεις οδηγούσαν στην ανάληψη δράσης κατά περίπτωση. 

Ωστόσο, μπορούμε να επισημάνουμε κάποιες γενικές αρχές που υπαγόρευαν την εμπλοκή και την επεκτατική διάθεση της Βενετίας. Εκτός από τον ανταγωνισμό με άλλα αναδυόμενα εδαφικά κράτη και φιλόδοξους ηγεμόνες, για τη Βενετία η ενδοχώρα αποτελούσε μια σημαντική πηγή ανεφοδιασμού. Τρόφιμα, ξυλεία και νερό αποτελούσαν βασικά είδη για την καθημερινή ζωή και την οικονομία της βενετικής μητρόπολης. Με την άνοδο της Βενετίας ως κέντρου βιοτεχνικής παραγωγής η ζήτηση για πρώτες ύλες όπως καννάβι, σίδηρο και χαλκό και φθηνό εργατικό δυναμικό διευρυνόταν. Συνάμα, ο έλεγχος της ενδοχώρας διασφάλιζε την πρόσβαση στους χερσαίους εμπορικούς δρόμους που οδηγούσαν στη νότια Γερμανία, τη Γαλλία και τη Ρηνανία. Η δεσπόζουσα θέση της Βενετίας στο εμπόριο της Αδριατικής και της ανατολικής Μεσογείου απαιτούσε την απρόσκοπτη διοχέτευση προϊόντων που εμπορεύονταν οι Βενετοί στις αγορές της δυτικής και βόρειας Ευρώπης.

Για τη βενετική ελίτ η επεκτατική πολιτική στην ενδοχώρα απέφερε κέρδη και περισσότερες θέσεις εξουσίας και ανέλιξης. Αν και συνήθως οι πόλεις της ενδοχώρας διατηρούσαν τον γραφειοκρατικό μηχανισμό τους, η Βενετία εγκαθίδρυε τους δικούς της διοικητές, που έφεραν τον τίτλο του podestà ή του capitano, και άλλους σημαντικούς αξιωματούχους και συχνά διατηρούσε εκκλησιαστικά αξιώματα για βενετούς πατρικίους. Στην ίδια τη μητρόπολη δημιουργήθηκε σταδιακά ένα σύνολο νέων γραφειοκρατικών σωμάτων επιφορτισμένων με τα ζητήματα της ενδοχώρας: η υπηρεσία των auditori novi που επέβλεπε προσφυγές των υποτελών πόλεων για θέματα αστικού δικαίου, το αξίωμα των sindaci που επισκέπτονταν την ενδοχώρα για να συλλέξουν υλικό και πληροφορίες όταν υποβάλλονταν προσφυγές εναντίον της βενετικής διοίκησης, οι savii della terraferma που

προετοίμαζαν τις συνεδρίες που αφορούσαν την ενδοχώρα στη Σύγκλητο.

 Επιπρόσθετα, η ενδοχώρα παρείχε στα μέλη της βενετικής ελίτ ευκαιρίες για επικερδείς δραστηριότητες με την αγορά γης, ιδιαίτερα μετά από κατακτήσεις ή ανακτήσεις περιοχών όταν οι περιουσίες όσων είχαν εναντιωθεί ή «στασιάσει» εναντίον των Βενετών έβγαιναν σε δημοπρασία. Για το ίδιο το βενετικό κράτος η ενδοχώρα υπήρξε μια σημαντικότατη πηγή εσόδων. 

Στους προϋπολογισμούς των αρχών του 16ου αιώνα τα άμεσα έσοδα του κράτους από τις ηπειρωτικές κτήσεις ξεπερνούσαν κατά πολύ τα έσοδα από την υπερπόντια επικράτεια, για την οποία άλλωστε απαιτούνταν ιδιαιτέρως αυξημένες δαπάνες.

Η εδραίωση του Κράτους της Στεριάς έγινε ωστόσο δεκτή με αμφίθυμο τρόπο. Από τη μια μεριά, οι υποστηρικτές της βενετικής επέκτασης έκριναν ότι η δημιουργία επικράτειας στην ιταλική χερσόνησο ήταν υψίστης σημασίας για τη Βενετία για να εδραιώσει τη ηγεμονία της στον ιταλικό χώρο, που θα της παρείχε τους απαραίτητους πόρους για να ανταγωνιστεί τις πανίσχυρες, αναδυόμενες αυτοκρατορίες των Οθωμανών και των Αψβούργων στη Μεσόγειο.  Ωστόσο, άλλοι ευγενείς, ίσως πιο παραδοσιακοί, υποστήριζαν ότι οι πόλεμοι για την κατάκτηση της ενδοχώρας και οι ίδιες οι κτήσεις που η Βενετία είχε αποκτήσει υπονόμευαν την εδραιωμένη και δυναμική σχέση της Βενετίας με τη θάλασσα στην οποία όφειλε το μεγαλείο της. 

Αυτή η αντίληψη και ο φόβος για την εγκατάλειψη των εμπορικών δραστηριοτήτων και του ιδεατού αστικού τρόπου ζωής που παραδοσιακά χαρακτήριζε τους Βενετούς αποτυπώνονται χαρακτηριστικά στα λόγια του γηραιού έμπορου και τραπεζίτη Girolamo Priuli, που είχε περάσει τα νιάτα του ως έμπορος στο Λονδίνο: «η αγάπη για την πολυτελή ζωή που προσφέρει η ύπαιθρος έχει διαφθείρει τους ευγενείς μας και οι νεαροί ευγενείς μεγαλώνουν πλέον σαν αδαείς αγρότες, μην έχοντας δει τίποτα από τον κόσμο» (Lane, 2007: 357).

Αντανακλώντας τις επιφυλάξεις που διατύπωναν Βενετοί όπως ο Priuli, η σύγχρονη βιβλιογραφία

συχνά παρουσίασε την επέκταση στην ενδοχώρα ως μια ξεχωριστή διαδικασία, διακριτή σε σχέση με την προγενέστερη επέκταση στην Αδριατική και την ανατολική Μεσόγειο και ενδεικτική της αδυναμίας της Βενετίας να διατηρήσει τον πρωταγωνιστικό ναυτικό ρόλο της από τον 15ο αιώνα.

 Ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα ο ιστορικός Pompeo Molmenti ταύτισε την κατάκτηση της ενδοχώρας με το τέλος της χρυσής εποχής της Βενετίας ως απόρροια της οθωμανικής επέκτασης και των νέων θαλάσσιων δρόμων που άνοιγαν οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί. Αρκετές δεκαετίες αργότερα, με χαρακτηριστικό τρόπο, ο ιστορικός Frederic Lane συνόψισε αυτή την οπτική μιλώντας για «τη στροφή προς τη Δύση» και χαρακτηρίζοντας τη Βενετία μετά τον 15ο αιώνα «ναυτική δύναμη δεύτερης κατηγορίας». 

  Ωστόσο, η πρόσφατη ιστοριογραφία αντιμετωπίζει πλέον με κριτική διάθεση αυτή την οπτική περί προϊούσας «παρακμής» της Βενετίας με τη σύμπτυξη των υπερπόντιων κτήσεων της και τη μεταφορά του κέντρου βάρους στην ενδοχώρα. 

Ο ιστορικός Benjamin Arbel, προβάλλοντας ως σημαντικούς παράγοντες την εδαφική έκταση και το πληθυσμιακό μέγεθος, μετατοπίζει το χρονολογικό όριο της βενετικής υποχώρησης και παρακμής και καταδεικνύει ότι στις αρχές του 16ου αιώνα οι υπερπόντιες κτήσεις –το Κράτος της Θάλασσας– έφτασαν στο ύψιστο εδαφικό μέγεθός τους και μέχρι τη δεκαετία του 1570 τη μέγιστη δημογραφική ανάπτυξή τους, όταν η Κύπρος και η Κρήτη διέθεταν πληθυσμό 400.000 κατοίκων όπως βλέπουμε στον ανωτέρω χάρτη.

Πηγή: Γεώργιος Πλακωτός.