Γράφει ο Παύλος Παπαδόπουλος.
Αγαπητοί φίλοι απόψε θα σας παρουσιάσω το έργο του
Άγγλου συγγραφέα Άρλολντ Ουέσκερ, Τα
πατατάκια για όλες τις ώρες. Ένα θεατρικό που γράφτηκε περίπου είκοσι
χρόνια μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και καθιέρωσε τον Ουέσκερ ως θεατρικό
συγγραφέα.
Το έργο ανέβηκε πρώτη φορά στις 27 Απριλίου 1962
στο West
End
στο Royal
Court
Theatre.
Προσαρμόστηκε επίσης τηλεοπτικά από το BBC και
προβλήθηκε το 1969 σε σειρά έξι τηλεοπτικών επεισοδίων διάρκειας 35 λεπτών.
Στην Ελλάδα ηχογραφήθηκε και διασκευάστηκε
ραδιοφωνικά δύο περίπου χρόνια μετά τη συγγραφή του, δηλαδή το 1964 γεγονός που
δηλώνει και τα γρήγορα αντανακλαστικά της τότε διεύθυνσης της κρατικής
ραδιοφωνίας. Αργότερα παίχτηκε από το μοντέρνο θέατρο του Γιώργου Μεσσάλα, της
δεκαετίας του ΄70, και αντήχησε το αντιμιλιταριστικό κλίμα της εποχής της
Μεταπολίτευσης. Μεταδόθηκε τηλεοπτικά από το Θέατρο της Δευτέρας, το 1979 (4 Απριλίου). Γενικά πρόκειται για ένα
έργο που αγαπήθηκε πολύ από το ελληνικό κοινό.
Η
υπόθεση:
Έχει έρθει η ώρα να καταταγούν στο στρατό και να
υπηρετήσουν τη πατρίδα. Νέοι άντρες που αποτελούν μία ομάδα. Νέοι άνθρωποι με
διαφορετικό παρελθόν, διαφορετικές εμπειρίες κι άλλες καταβολές. Πρέπει να συνυπάρξουν
και να ακολουθήσουν το ίδιο πρόγραμμα ,τις ίδιες εντολές και τους ίδιους
νόμους. Και τότε το απροσδόκητο. Ένας από τους στρατιώτες, ο εκλεκτός λόγω
καταγωγής και μόρφωσης, δεν αντέχει άλλο. Σπάει. Επαναστατεί… Και τότε…
Επιπλέον
στοιχεία για το έργο.
Αναμφίβολα έχουμε να κάνουμε με ένα έργο
ευαίσθητο, σκληρό ανθρώπινο αλλά και απάνθρωπο. Είναι άκρως ρεαλιστικό και
διεισδύει βαθιά μέσα στην ανθρώπινη ψυχολογία.
Ο Ουέσκερ έχοντας βιώσει την εμπειρία του στρατού δημιούργησε
ένα κείμενο κόντρα στο κατεστημένο. Το έργο απηχεί ξεκάθαρα και έξυπνα το
αντιπολεμικό κλίμα.
Εξετάζεται η αποτυχία ενός ανθρώπου της μεσαίας
τάξης να γίνει προλετάριος. Μέσα από την εξέταση της ζωής ενός δεκανέα
διερευνάται η φύση της ταξικής συνείδησης στη μεταπολεμική Βρετανία. Ο αστός
δεκανέας Πιπ αρνούμενος να καταταγεί στις τάξεις των αξιωματικών της βασιλικής
αεροπορίας όπου προορίζεται επαναστατεί! Έχει ιδία αντίληψη για την αθλιότητα
του East
End
London,
που χαρακτηρίζεται από τα λιπαρά Καφέ
που προσφέρουν πατατάκια με τα πάντα. Ο Πιπ είναι ενδόμυχα ένας σοσιαλιστής με μεγάλη
μόρφωση που προσπάθησε να ¨ανατρέψει¨ το σύστημα, αρνούμενος να καταταγεί στο
σώμα των αξιωματικών. Με αυτή του την κοινωνικοπολιτική διαμαρτυρία έχει
εξοργίσει τους υπόλοιπους αξιωματικούς.
Η διαδρομή του όμως είναι κατά βάθος εγωιστική,
τελικά οι ¨ισχυρές¨ δυνάμεις θα διασφαλίσουν τη συμμόρφωση του;
Πηγές:
https://www.ertnews.gr/ert-protaseis/ta-patatakia-sto-theatro-tis-defteras/
https://www.oxfordreference.com/view/10.1093/oi/authority.20110803095608521&prev=sea…
radio-theatre.blogspot.com/2011/10/blog-post_16.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Chips_with_Everything
"Listing" Internet Broadway
Database, accessed May16, 2013(http://ibdb.com/production.php?id=3022)
Nicholas de Jongh (5 September 1997). "Chips with Everything" . LondonEvening Standard. Archived from the original on 21 April 2013. Retrieved 2011-02-03.(https://archive.today/201304211 21959/http://www.thisislondon.co.uk/theatre/review-591383-chips-with-everything.do) (http://www.thisislondon.co.uk/theatre/review-59138 3-chips-with-everything.do)
 |
| Ο Νικήτας Τσακίρογλου |
-Ο Παύλος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1978 στη Δράμα,
μεγάλωσε στις Σέρρες και έζησε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Από το 1996
εργάζεται στο δημόσιο σε διάφορες διοικητικές θέσεις. Είναι απόφοιτος της
Σχολής Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας, της Σχολής Αστυφυλάκων της
Αστυνομικής Ακαδημίας, της Σχολής Επιμόρφωσης και μετεκπαίδευσης ΕΛ.ΑΣ., και
της Σχολής Ελληνικού Πολιτισμού, του Τμήματος Ανθρωπιστικών. Σπουδών του Ελληνικού
Ανοικτού Πανεπιστημίου. Μιλάει Αγγλικά και Γερμανικά.
