Η Ελυμική * Εγέστη, Αίγεστα

Πενήντα χιλιόμετρα δυτικά του Παλέρμο, σε ένα τοπίο ιδιαίτερα φυσικού κάλλους, βρίσκεται  η Ελυμική Εγέστη. Αγκαλιασμένη  από το φαράγγι του Σκάμανδρου, είναι μια αληθινή αποκάλυψη.

Ναός Εγέστας

Ο ναός  της Μεγάλης Μητέρας (Tempio della Dea Mandre) της  Έγεστα (Segesta)  πιθανόν αφιερωμένος στην Άρτεμη, είναι το μοναδικό κτίσμα που έμεινε ανέπαφο στους αιώνες όχι μόνο από τους σεισμούς, αλλά και από όλους τους κατά καιρούς κατακτητές της πόλης.  Ο εξάστυλος, περίπτερος ναός είναι από τα ωραιότερα δείγματα δωρικής αρχιτεκτονικής και αδιάψευστος μάρτυρας της προέκτασης του Τρωικού πολέμου στον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Λέγεται ότι  είναι έργο Αθηναίου αρχιτέκτονα και χτίστηκε βιαστικά μεταξύ 426-416 π.Χ. για να εντυπωσιάσει τους Αθηναίους πρέσβεις. Γι’ αυτό το λόγο παρέμεινε ημιτελής, , όπως μαρτυρούν η έλλειψη ραβδώσεων στους κίονες και η απουσία διακόσμησης  (μετόπες, αέτωμα και σηκός). Άλλες  μαρτυρίες αναφέρουν ότι ο ναός δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί λόγω επίθεσης των Σελινούντιων το 416 π.Χ. με τους οποίους οι κάτοικοι της Έγεστας (Έλληνες άποικοι και Έλυμοι, δηλαδή Έλληνες Τρώες) βρίσκονταν σε συνεχή διαμάχη. Μια προσεκτική παρατήρηση του ναού αποκαλύπτει  ότι δεν υπάρχει ευθεία γραμμή σε κανένα σημείο του κτίσματος. Είναι φανερό κι  εδώ το εκλεπτυσμένο επίτευγμα της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής, η καμπυλότητα, όπως  στο ναό του Παρθενώνα.

Στην κορυφή του  όρους Μόντε Μπάρμπαρο  σε μια τοποθεσία με πανοραμική θέα βρίσκεται το ελληνικό  θέατρο, όπου το καλοκαίρι πραγματοποιούνται θεατρικές παραστάσεις.

( Οι Έλυμοι οι πρώτοι Τρώες που κατέφθασαν στην Τρινάκρια)

Το χρονικό της αιχμαλωσίας ενός εφέδρου.

 Βιβλίο με τίτλο ‘’ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ ΕΝΟΣ ΕΦΕΔΡΟΥ’’ του συγγραφέα Κων\νου Κούρτη από την Λευκάδα ο οποίος αναφέρει την πραγματική ιστορία που βίωσε ο ίδιος ως έφεδρος Ανθλγος (ΠΖ) όταν υπηρετούσε το 1948 στον Εθνικό Στρατό στο 573 Τ.Π., και εξιστορεί με κάθε λεπτομέρεια το πώς αιχμαλωτίστηκε από τους συμμορίτες του ‘’Δ.Σ.Ε.’’,που, και πως μεταφέρθηκε, τον τρόπο ανάκρισης που υπέστη, την αντιμετώπιση που είχε ως αξκος, την κατάσταση και το ηθικό που επικρατούσε στον ‘’ΔΣΕ’’,την τύχη που είχαν άλλοι συνάδελφοί του, τι βίωσε από το λαϊκό δικαστήριο που πέρασε, το πώς διέφυγε τελικά από το στρ\δο συγκέντρωσης, αλλά και τις παθογένειες που υπήρχαν στις φίλιες γραμμές και ήταν η αιτία να αιχμαλωτιστεί.

 Τέλος ο εν λόγω συγγραφέας εικονίζεται στην μεγάλη φωτογραφία την 1η ημέρα μόλις είχε εισέλθει στις γραμμές του Εθνικού Στρατού την 20-4-1949 ημέρα ‘’Μεγάλης Τετάρτης’’, και στην μικρή φωτογραφία όπως ήταν το 1994 που εξέδωσε το βιβλίο.

Πηγή Ιστορικός συλλέκτης Βέροιας

Ο Αντον Πάβλοβιτς Τσέχωφ.

 Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ  έζησε 44 χρόνια, τα μισά από τα οποία ήταν άρρωστος με φυματίωση, από την οποία τελικά πέθανε, αλλά έκανε όσα δεν θα έκανε ο μέσος άνθρωπος σε 10 ζωές.

 - Έγραψε 20 τόμους πεζογραφίας που γνωρίζει όλος ο κόσμος.

 - Όταν ζούσε στο Μελίχοβο, θεράπευσε 1.000 άρρωστους αγρότες δωρεάν και προμήθευσε τους πάντες με φάρμακα.

 - Στην πατρίδα του, Ταγκανρόγκ, ίδρυσε μια βιβλιοθήκη και δώρισε εκεί 2.000 δικά του βιβλία.

 - Κατά τη διάρκεια της χολέρας, δούλευε μόνος του ως γιατρός σε 25 χωριά - χωρίς βοηθούς και ρεπό.

 - Έφτιαξε 4 σχολεία χωριών, ένα καμπαναριό, ένα πυροσβεστικό υπόστεγο, έναν δρόμο για τη Λοπάσνια.

 «Θα ήταν καλό ο καθένας μας να άφηνε πίσω του ένα σχολείο, ένα πηγάδι ή κάτι τέτοιο, για να μην περάσει η ζωή και να μην πάει στην αιωνιότητα χωρίς ίχνος».  Ο Α.Π.  Τσέχοφ

Η αυτοκτονία του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη μέσα από επίσημα έγγραφα.

Στις 21 Ιουλίου του 1928 ο Κώστας Καρυωτάκης θα βάλει τέλος στη ζωή του με μία σφαίρα στην καρδιά, αφού οι προηγούμενες απόπειρές του να πνιγεί είχαν αποτύχει, κάνοντας τον να γράψει στο υστερόγραφο του σημειώματος που βρέθηκε στην τσέπη του: «Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Όλη νύχτα απόψε επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ήπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ωρισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου». Ο Καρυωτάκης ήταν ο σημαντικότερος εκπρόσωπος των ποιητών της γενιάς του 1920 και ανήκει γραμματολογικά στους νεοσυμβολιστές ή νεορομαντικούς ποιητές του μεσοπολέμου. Εκτός από ποιητής, ο Καρυωτάκης είχε μια καριέρα δημοσίου υπαλλήλου.  Σπούδασε Νομική, αλλά δεν μπόρεσε να σταδιοδρομήσει ως δικηγόρος. Διορίστηκε γραμματέας στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης το 1919 και έκτοτε ξεκίνησαν οι συνεχείς μεταθέσεις του σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας (Άρτα, Κυκλάδες, Αθήνα, Πάτρα, Πρέβεζα) εξαιτίας και της συνδικαλιστικής του δράσης (Γενικός Γραμματέας του Δ. Σ. της Ενώσεως Δημοσίων Υπαλλήλων). Στη Νομαρχία Πρέβεζας, που ήταν και η τελευταία του μετάθεση, ήταν υπάλληλος του Γραφείου Εποικισμού και Αποκαταστάσεως Προσφύγων.

🔎Δείτε μέσα από τεκμήρια των αρχειακών συλλογών της Κεντρικής Υπηρεσίας των Γενικών Αρχείων του Κράτους

📌Υπηρεσιακές εκθέσεις των Νομαρχών Αττικοβοιωτίας (1923) και Θεσσαλονίκης (1920) για τον υπάλληλο Κωνσταντίνο Καρυωτάκη

📌Φύλλο μητρώου του υπαλλήλου Κωνσταντίνου Καρυωτάκη με ιδιόχειρη υπογραφή του (1920)

ΜΠΑΜΠΗΣ ΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (1932-2021)

 Ο Μπάμπης Ανθόπουλος γεννήθηκε στις 17 Αυγούστου του 1932 στον Πειραιά. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν απ΄ όπου αποφοίτησε το 1957.

Πρωτοεμφανίστηκε το 1957 με το “Θέατρο τέχνης” στο έργο του Αριστοφάνη, “Πλούτος”.

Συμμετείχε σε γνωστές κινηματογραφικές παραγωγές: ” Κάτι να καίει “, “Ο κόσμος τρελάθηκε” κ.ά. Διετέλεσε μέλος του Σ.Ε.Η. και συγκρότησε δικούς του θιάσους.

Πρωταγωνιστώντας ως Φανούρης, ο ψιλικατζής της θρυλικής καθημερινής σειράς της ΥΕΝΕΔ "Η γειτονιά μας" έγινε ευρέως γνωστός και ιδιαίτερα αγαπητός.

Παντρεύτηκε δύο φορές. Με την επίσης ηθοποιό Δήμητρα Νομικού και στην συνέχεια με την κυπριακής καταγωγής Δέσποινα Κουρέα με την οποία απέκτησαν μία κόρη και έναν γιο.

Απεβίωσε σε ηλικία 88 ετών στις 7 Αυγούστου 2021.

Φιλμογραφία:

Ο εραστής της πείνας (1986) [Θωμάς]

Οι γκόμενες του Τσάρλυ (1986) [Απόστολος Παπασυναγρίδας]

Η κόμησσα της Κέρκυρας (1972)

Η Ρένα είναι “οφ-σάιντ” (1972) [δημοσιογράφος]

Αγάπησα μια… πολυθρόνα (1971) [σκηνοθέτης]

Αρχιψεύταρος (1971) [Μάρκος]

Ένας ξένοιαστος παλαβιάρης (1971) [“Σπίθουρας”]

Εφοπλιστής με το ζόρι (1971) [Θανάσης]

Η εφοπλιστίνα (1971)

Ο Μανωλιός ξαναχτυπά (1971)

Ο αγαθιάρης και η ατσίδα (1971)

Πίσω μου σ’ έχω σατανά (1971) [Ζήνων Σπετζοφάης]

Αριστοτέλης ο επιπόλαιος (1970)

Ένα μπουζούκι αλλοιώτικο από τ’ άλλα (1970) [πλασιέ]

Ένας τρελλός γλεντζές (1970) [Άντζουλος]

Η ταξιτζού (1970)

Οι τρεις ψεύτες (1970)

Κρίμα… το μπόι σου (1970) [Αλέξανδρος/Ιάκωβος]

Ο κόσμος τρελλάθηκε… (1967) [Παρασκευάς]

Διπλοπενιές (1966) [πωλητής καταστήματος ρούχων]

Να ζει κανείς ή να μη ζει; (1966) [“Καρφής”]

Οι κυρίες της αυλής (1966) [μέλος συγκροτήματος]

Μια τρελή τρελή οικογένεια (1965) [Ζορζ]

Μοντέρνα Σταχτοπούτα (1965) [θυρωρός]

Κάτι να καίει (1964)

Το έξυπνο πουλί (1961) [Τρύφωνας]

Η χαρτοπαίχτρα, Δημήτριος Ψαθάς. Θέατρο στο ραδιόφωνο

Στην αποψινή θεατρική βραδιά η Διαδρομή θα σας παρουσιάσει το έργο του Δημητρίου Ψαθά "Η χαρτοπαίχτρα".

Το έργο γράφτηκε από τον μεγάλο συγγραφέα το 1963.

Το μεγαλύτερο μέρος τον γυναικών της αστικής τάξης, εκείνης της εποχής,  έχοντας λυμένα τα βασικά βιοποριστικά ζητήματα, επιδίδονταν με μανία στη χαρτοπαιξία. Όπως θα επισημάνει ο μεγάλος θεατρικός συγγραφέας.

Το έργο σάρωσε εκείνη την εποχή στο σανίδι, με 700 παραστάσεις σε 3 θεατρικές σεζόν.

Η υπόθεση:

Η Αλέκα είναι τόσο παθιασμένη με τα χαρτιά, που δε λογαριάζει τίποτα μπροστά στο..."καρέ", και τα πάντα γύρω της φιλτράρονται μέσα από την εμμονή της με την χαρτοπαιξία. Ο άνδρας της, ο Ανδρέας, αγανακτισμένος από τη συμπεριφορά της γυναίκας του και την αδιαφορία της προς όλους και όλα, αποφασίζει να τη γιατρέψει μια και καλή από το πάθος της, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της ζήλιας. Είναι όμως ακόμα κι αυτό αρκετό για να συνεφέρει την χαρτόπληκτη Αλέκα;

• ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μαίρη Αρώνη, Νίκος Τζόγιας, Τζόλη Γαρμπή, Θάνος Καλλιώρας, Άννα Ανδριανού, Τάκης Βουλαλάς, Μιράντα Ζαφειροπούλου, Κώστας Καγξίδης, Κώστας Κουκάκης, Δημήτρης Τσούτσης, Χρήστος Βαλαβανίδης, Χρήστος Ζορμπάς, Γιώργος Τσιτσόπουλος, Γιώργος Παρτσαλάκης, Σταύρος Ζαλμάς, Τζέση Παπουτσή, Σοφία Κακαρελίδου.

Ο Τζόγιας

                                               

Στοιχεία για τον Δ. Ψαθά θα βρείτε εδώ
https://politismikidiadromi.blogspot.com/2019/05/blog-post_0.html



Η μεταφόρτωση πραγματοποιήθηκε από το κανάλι Ισοβίτης.

Καλή σας ακρόαση...

http://isobitis.com/theatro1/?p=526

Η μεταμόρφωση του Χορν.

 Η παραγωγή της ταινίας "Αλίμονο στους Νέους" αντιμετώπισε ένα πρόβλημα. Πως θα μεταμορφωθεί ο Δημήτρης Χορν ώστε να φαίνεται τουλάχιστον 35 χρόνια μεγαλύτερος.

 Ο Χορν διέθετε τις υποκριτικές ικανότητες για να υποδυθεί τον ηλικιωμένο που βαδίζει αργά, σκυφτός και τρέμουν τα χέρια του.  Ακόμα και τη φωνή του μπορούσε να αλλάξει. Όμως δεν έφτανε μόνο αυτό. Κάλεσαν τους καλύτερους Έλληνες μακιγιέρ αλλά χωρίς να καταφέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. 

Όσο κι αν προσπάθησαν ο Χορν δεν έπειθε ως γέρος.  Μέχρι που αποφάσισαν να φωνάξουν τον Ντικ Μόρρις από την Αγγλία που στην εποχή του θεωρείτο ένας από τους καλύτερους μακιγιέρ του κόσμου. Ο Μόρις ήρθε από το Λονδίνο και αμέσως έπιασε δουλειά. Όλοι γνώρισαν τα θαύματα που μπορούσε να κάνει και άφησαν τον πρωταγωνιστή στα μαγικά του χέρια. Το αποτέλεσμα τους εντυπωσίασε όλους. Αλλά επειδή ο Μόρις δεν μπορούσε να μένει πολύ στην Αθήνα, ο Σακελλάριος γύρισε όλες μαζί τις σκηνές όπου ο Χορν εμφανίζεται ως ηλικιωμένος.

Πηγή: I love cinema

Έλληνες βασιλείς σε διεθνή περιοδικά...

 ΑΡΙΣΤΕΡΑ το διεθνές περιοδικό ‘’LIFE’’ που εκδόθηκε την 19-11-1953, με αφορμή την επίσκεψη των τότε ελλήνων βασιλέων, Παύλου και Φρειδερίκης στην Αμερική, που αφιερώνει το εξώφυλλο στην τότε βασίλισσα Φρειδερίκη, ενώ εσωτερικά υπάρχει φωτορεπορτάζ από την υποδοχή των ελλήνων μεταναστών στο βασιλικό ζευγάρι.

ΔΕΞΙΑ το διεθνές περιοδικό ‘’ΤΙΜΕ’’ που εκδόθηκε στις 28-4-1967 (επτά μέρες μετά το ‘’κίνημα’’ του στρατού στις 21-4-1967), και αφιερώνει το εξώφυλλο του στον τότε Έλληνα Βασιλέα Κωνσταντίνο, και εσωτερικά αναφέρει με κείμενα και φωτογραφίες όλο το παρασκήνιο και τα πρόσωπα που έπαιξαν ρόλο στο ‘’κίνημα’’ της 21ης Απριλίου 1967 ,καθώς και τον ρόλο του Βασιλέα (δωρεά κ.Φουντουκίδη Παρασκευά).

Πηγή: Ιστορικός συλλέκτης Βέροιας

Δε θα γελάσει κανένας, Μίλαν Κούντερα. Ραδιοφωνικό θέατρο

 Γράφει ο Παύλος Παπαδόπουλος.

  Αγαπητοί φίλοι καλησπέρα σας, απόψε θα σας παρουσιάσω το έργο του μεγάλου τσέχου συγγραφέα Μίλαν Κούντερα με τίτλο Δε θα γελάσει κανένας. Πρόκειται για ένα θεατροποιημένο διήγημα από τη συλλογή Κωμικοί Έρωτες.

Οι Κωμικοί Έρωτες, συλλογή διηγημάτων που γράφτηκαν από το 1959 έως το 1968, έχουν όλες τις μεγάλες αρετές του συγγραφέα τους και αποτελούν προϊόν μιας ώριμης πένας. Οι Κωμικοί Έρωτες που είχαν κυκλοφορήσει το 1990 ως Γελοίοι Έρωτες και επανεκδίδονται τώρα από την Εστία σε εξαιρετική νέα μετάφραση του βασικού μεταφραστή του Κούντερα στα ελληνικά, Γιάννη Χάρη, ούτε κατά διάνοια δεν μοιάζουν να είναι κείμενα ηλικίας μισού αιώνα. (Τα Νέα)

Η υπόθεση:

Ο καθηγητής Τέχνης Κλίμα παραμελεί να απαντήσει στον Σιγκάρωφ έναν φανατικό θαυμαστή του και συνάμα επιστήμονα του οποίου τη δουλειά αποφεύγει να κρίνει λόγω χαμηλού επιστημονικού επιπέδου της. Ο μύθος πατά πάνω στη φάρσα, η οποία δημιουργείται εκούσια και συνεχίζεται επίσης με τη θέληση του ήρωα, μέχρι που γυρίζει στο τέλος εναντίον του. Στο παιχνίδι βάζει τη σύντροφό του, Κλάρα, που με τη σειρά της αναφέρει ψευδώς - κατόπιν δικής του παραγγελίας- ότι έπεσε τάχα θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης από τον ανωτέρω θαυμαστή του συντρόφου της. Παράλληλα η συνοικιακή επιτροπή αποφαίνεται την ανάγκη έξωσης του καθηγητή από το οίκημα του διαμερίσματος, καθώς φιλοξενεί κοπέλες χαμηλότερου κοινωνικού επιπέδου και αμφίβολων ηθικών καταβολών...

Επιπλέον στοιχεία:

Οι "Laughable Loves" (Směšné lásky) είναι μια συλλογή επτά σύντομων ιστοριών που έγραψε ο Milan Kundera όπου παρουσιάζει με το χαρακτηριστικό άγριο χιούμορ του την ανάμιξη της τραγωδίας με κωμικές καταστάσεις στις ανθρώπινες σχέσεις.

Με οξύ πνεύμα ο Κούντερα παρουσιάζει τον καθηγητή Κλίμα να καταστρέφεται εξαιτίας ενός αθώου αστείου, μιας αδιάφορης και τυχαίας φάρσας. O έρωτας μπλέκει με την πανεπιστημιακή ιδιότητα του ήρωα ο οποίος, για να απαλλαγεί από έναν ενοχλητικό ερευνητή που του έχει γίνει κολλιτσίδα, τονκατηγορεί ότι παρενόχλησε σεξουαλικά τη φίλη του. Στο τέλος χάνει και τ΄ αυγά (την πανεπιστημιακή θέση του) και τα πασχάλια (τη φιλενάδα του).

Γιατί όμως το θέμα των συγκεκριμένων διηγημάτων του Κούντερα είναι πάντα επίκαιρο;

Γιατί το θέμα των διηγημάτων του Κούντερα είναι κυρίως αυτό: το διαρκές κυνήγι και τα ποικίλα κίνητρα που οδηγούν άνδρες και γυναίκες να δρουν ερωτικά, με τρόπο που αποκαλύπτει πραγματικά την ερωτική γύμνια και κάνει τις πράξεις διάφανες, πολύ περισσότερο από όσο μπορεί να είναι διάφανο το γυμνό δέρμα. Ιστορίες βγαλμένες από την καθημερινότητα, με επίκεντρο ειδύλλια που δεν είναι σε πρώτο επίπεδο κωμικά, αλλά που γίνονται κωμικά στα μάτια ενός αποστασιοποιημένου αφηγητή ή και του ίδιου του αναγνώστη, ακριβώς γιατί πίσω από τις γραμμές, πίσω από σοβαρά ή ευτράπελα ερωτικά επεισόδια, ξεπροβάλλει ολοζώντανη και κωμικοτραγική η ανθρώπινη ματαιότητα και ματαιοδοξία.

Το έργο τέλος έχει και ηθογραφική αξία καθώς μας μεταφέρει με επιτυχία και στην ατμόσφαιρα της Κομμουνιστικής Πράγας, στα πρώτα χρόνια μετά τη λήξη του ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου.

Παίζουν οι ηθοποιοί: 

Ανδρέας Ζεμπίλας, Τζένη Γαϊτανοπούλου, Δήμητρα Δημητριάδου, ΄Ελλη Κυριακίδου, Νίκος Καυκάλης, Νικίας Νικολαϊδης, Ανδρέας Ποταμίτης, Βλαδίμηρος Καυκαρίδης, Βάνια Κωνσταντίνου, Μαρούσα Αβραμίδου, Λουκία Αίμος, Ολγα Ποταμίτου, Νίκος Παντελίδης, Τάκης Τσελέπας, Θεόδουλος Μωρέας.

O Ανδρέας Ζεμπίλας υποδύεται άριστα το ρόλο του καθηγητή Κλίμα.

Η μεταφόρτωση έγινε από το Ισοβιτης:

http://isobitis.com/theatro1/?p=4635

-Ο Παύλος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1978 στη Δράμα, μεγάλωσε στις Σέρρες και έζησε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Από το 1996 εργάζεται στο δημόσιο σε διάφορες διοικητικές θέσεις. Είναι απόφοιτος της Σχολής Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας, της Σχολής Αστυφυλάκων της Αστυνομικής Ακαδημίας, της Σχολής Επιμόρφωσης και μετεκπαίδευσης ΕΛ.ΑΣ., και της Σχολής Ελληνικού Πολιτισμού, του Τμήματος Ανθρωπιστικών. Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Μιλάει Αγγλικά και Γερμανικά.

Πηγές:trikeriotis.blogspot.com, radiotheatre.blogspot.com,pepperlines.blogspot.com,lesxianagnosisxrissa.blogspot.com,www.tanea.gr

Νόστος

 

Ο Κωνσταντίνος και οι στρατιώτες.

 Ο Στρατηλάτης Κωνσταντίνος ήταν εξαιρετικά προσηνής προς τους στρατιώτες, αλλά σκληρός προς τους αξιωματικούς που έκαναν κατάχρηση του αξιώματός τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση μιας σχεδόν 10ωρης πορείας στρατιωτικών μας μονάδων, που τις συνόδευε ο Στρατηλάτης και που είχαν «κορακιάσει» από την δίψα, χωρίς να συναντήσουν έστω και μια πηγή για να ξεδιψάσουν. Τα μεσάνυχτα βρέθηκε μια βρυσούλα στην πλαγιά του βουνού, που ωστόσο έσταζε ελάχιστα, με συνέπεια να δημιουργηθεί τεράστια ουρά. Ο Κωνσταντίνος σήκωσε τον γιακά του μανδύα του και πλησίασε στο σκοτάδι την πηγή, για να βεβαιωθεί ότι όλα ήταν ομαλά. Και έγινε έξω φρενών, όταν άκουσε έναν επιλοχία φορτωμένο παγούρια να φωνάζει άγρια στους στρατιώτες:

«Τραβηχτείτε από εκεί, ρε γαϊδούρια!».

Ολοι παραμέρισαν αλλά ένας πανύψηλος εύζωνας ρώτησε:

«Γιατί, κυρ-επιλοχία; Ιδώ έχουμι σειρά, δεν το βλέπ΄ς;».«Ισα ρε, κάνε στην μπάντα. Τα παγούρια είναι του λοχαγού. Ποιος σας λογαριάζει εσάς;».«Εγώ!» ακούστηκε σαν κεραυνός μια βροντερή και οργισμένη φωνή. Ηταν ο Στρατηλάτης που πλησίασε, άδραξε τον επιλοχία από τους ώμους και τον ταρακούνησε!

«Όπως άκουσες επιλοχία! Μπορεί άλλοι να μην λογαριάζουν τους στρατιώτες μου, αλλά τους λογαριάζω εγώ! Ποιος είναι ο λοχαγός σου; Τσακίσου να του πεις να έρθει γρήγορα εδώ!».

Ο επιλοχίας χαιρέτισε και έφυγε τρέχοντας, ενώ οι στρατιώτες κοίταζαν τον Κωνσταντίνο με ανοικτό το στόμα! Ο Στρατηλάτης τους χαμογέλασε:

«Γεμίστε τα παγούρια σας με την σειρά. Δεν θα σας ενοχλήσει κανένας άλλος».

Μερικές στιγμές αργότερα έστεκε κλαρίνο μπροστά του ο λοχαγός.

«Θα ήθελα να μάθω, αν εσύ έστειλες τον επιλοχία για νερό», ρώτησε αυστηρά ο Στρατηλάτης.

«Μάλιστα, Μεγαλειότατε». Αλλά δεν ήξερα ότι…».

«Και πόσα παγούρια έχεις, κύριε λοχαγέ;».

Ο άλλος κόμπιασε, ξεροκατάπιες, αλλά όφειλε να απαντήσει:

«Εντεκα, Μεγαλειότατε».

Ο Κωνσταντίνος κόντεψε να εκραγεί!

«Εντεκα παγούρια και έχεις το θράσος να το λες; Ξέρεις πόσα έχουν οι στρατιώτες;».

«Ενα…»

«Και εγώ που είμαι Βασιλιάς πόσα έχω, ξέρεις;».

Ο άλλος έσκυψε το κεφάλι χωρίς να απαντήσει.

«Με την δική σου λογική, αφού εσύ ο λοχαγός έχεις έντεκα, εγώ θα πρέπει να έχω εκατόν έντεκα, έτσι; Ε, λοιπόν, δεν έχω ούτε ένα και δεν έχω βάλει ούτε μια γουλιά νερό στο στόμα μου!».

Ο λοχαγός είχε γίνει κουρέλι στην κυριολεξία!

«Λοιπόν», βρυχήθηκε ο Κωνσταντίνος, «σε τιμωρώ με 10 ημέρες φυλάκιση, για να μάθεις πως στον πόλεμο που το νερό είναι λιγοστό, πρώτα πίνουν οι στρατιώτες, μετά οι υπαξιωματικοί, ύστερα οι αξιωματικοί και τελευταίος ο Βασιλιάς. Και στο μέλλον θα έχεις μόνο ένα παγούρι!».

Ωστόσο, την επόμενη ημέρα ο Κωνσταντίνος του χάρισε την ποινή και ο αξιωματικός πήρε το μάθημά του για όλη του την ζωή!

Φρυγία

 Περιοχη Φρυγιας 1921 Λειτουργια σε εκκλησια λαξευμενη σε βραχο 12 χλμ βορεια του Αφιον Καραχισαρ στο χωριο Αγιαζιν.Η ιδια τοποθεσια οπως ειναι τωρα στην εγχρωμη φωτογραφια..

Η Θέμις έχει κέφια. Δημητρίου Ψαθά. Λογοτεχνική Βραδιά. Γράφει ο Παύλος Παπαδόπουλος

Γράφει ο Παύλος Παπαδόπουλος.

 Η Φιλολογική Διαδρομή απόψε θα σας παρουσιάσει το έργο του Δημητρίου Ψαθά ¨Η Θέμις έχει κέφια¨, πρόκειται για ένα έργο που μας δείχνει περίτρανα ότι οι μεγάλες δημιουργίες με το πέρασμα του χρόνου δικαιώνονται και γίνονται περισσότερο λαμπρές.

                          

                                  

  Ο Δημήτρης Ψαθάς εξέδωσε το πρώτο του χιουμοριστικό βιβλίο, με τον ανωτέρω τίτλο, βγαλμένο από τη μακρόχρονη εμπειρία του στα δικαστήρια, καθώς κάλυπτε δημοσιογραφικά διάφορες δίκες της εποχής.

 Η πρώτη έκδοση του έργου πραγματοποιήθηκε το 1937, όταν ο Ψαθάς ήταν τότε 30 χρονών, και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Αυτή η πρώτη δημοσίευση του έργου εξαντλήθηκε, πριν ακόμη αυτό παρουσιαστεί επίσημα.

 Αργότερα η δεύτερη του έκδοση συγκέντρωσε τους επαίνους των σπουδαιότερων δημοσιογράφων, λογοτεχνών και κριτικών της εποχής. 

Όλοι τότε προέβλεψαν μια μεγάλη καριέρα για το νεαρό δημοσιογράφο-λογοτέχνη  και τον προέτρεψαν να ασχοληθεί με τη συγγραφή και άλλων ειδών λογοτεχνίας.

 Το έργο αποτελεί μία συλλογή 48 εύθυμων δικαστικών στιγμιότυπων, που λαμβάνουν χώρα σε μία δικαστική αίθουσα. Σταθερός πρωταγωνιστής των μικρών αυτοτελών ιστοριών είναι ο πρόεδρος του δικαστηρίου που γελάει, εξανίσταται και κρούει συχνά πυκνά το γνωστό κώδωνα προς επιβολή της τάξης. Το σύνολο των κατηγορούμενων απαρτίζει ένα πλήθος ανθρώπων από άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι είτε για ασήμαντη αφορμή είτε για παρεξήγηση είτε για σοβαρά για τα τότε ήθη αδικήματα η μοίρα τους έφερε στις δικαστικές αίθουσες.

 Ο συγγραφέας με χαρακτηριστική λογοτεχνική άνεση αποδεικνύει περίτρανα με αυτό το έργο του ότι το χιούμορ μπορεί να σταθεί αβίαστα και χωρίς ίχνος λεκτικής ασκήμιας ή βωμολοχίας.

 Η γλώσσα του έργου είναι μεικτή (καθαρεύουσα και δημοτική), χωρίς περιττές λέξεις και επίθετα, ενώ κάθε ιστορία περιγράφεται σε έκταση τριών έως έξι σελίδων χωρίς να λείπει τίποτα..

 Το έργο προκάλεσε όπως ήταν φυσικό μεγάλη αίσθηση στο κοινό της εποχής, το οποίο σημειωτέον σίγουρα ήταν περισσότερο «λογοτεχνικό» απ΄ότι είναι σήμερα (ελλείψη τηλεόρασης, διαδικτύου κλπ). Ο Ψαθάς εισήγαγε ένα νέο τρόπο γραφής όσον αφορά τα επίκαιρα και ενδιαφέροντα δικαστικά  θέματα. Νέος ζωντανός και χυμώδης λόγος σε συνδυασμό με πρωτόγνωρο χιούμορ που ανάβλυζε από τη δυσάρεστη για όλους εμπειρία των δικαστηρίων. Μέχρι τότε το δικαστικό ρεπορτάζ ήταν στεγνό πληκτικό και σοβαροφανές.

                                            

 Στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να παραθέσω ένα απόσπασμα από τον πρόλογο του Σπύρου Μελά, μίας από τις πιο παραγωγικές φυσιογνωμίες των ελληνικών γραμμάτων (δημοσιογράφος, συγγραφέας, δραματουργός, σκηνοθέτης και ιδρυτής θιάσων, εκδότης και ακαδημαϊκός) για το έργο:

 Η ζωή ενός έθνους, τα ήθη, τα έθιμα, η ψυχοσύνθεση του η ψυχοσύνθεση, η διανοητικότητα του δίνονται στα δικαστήρια, με την πιο ανάγλυφη μορφή. Ίσως τα πάντα να διεθνοποιηθούν μια μέρα. Ο έρωτας, όμως, η κουζίνα και το έγκλημα θα μείνουν τρεις ιδιότητες εθνικές. Το έγκλημα και το παράπτωμα, η ζωή του δικαστηρίου. Τύπους εγχώριους βγαλμένους μέσα από τα σπλάχνα της τοπικής ζωής, πράξεις που εικονογραφούν με τρόπο οριστικό την ομαδική ψυχολογία, και λόγια επιγραμματικά γεμάτα από ανεξάντλητο νόημα, να τι δίνει συνήθως μία και μόνη συνεδρίαση στο πιο άσημο δικαστήριο.

 Σ’αυτές τις συνεδριάσεις, συνεχίζει ο Μελάς, ο φίλος μου ο Ψαθάς τρύγησε και με τα δύο του χέρια. Δεν πήρε τραγικά τη δουλειά του. Δε θέλησε να χασομερήσει στις μεγάλες και περίπλοκες χημικές αναλύσεις της συγκομιδής. Από την συγκομιδή των καρπών που τρύγησε μας δίνει ένα ελαφρό γλυκόπιοτο λικέρ, που όποιος πίνει θέλει να ξαναπιεί. Είναι κάτι που να μπορεί κανείς να περιβάλλει με ένα χαμόγελο αθωότητας και αλλεγρίας, στιγμές στενόκαρδες και βλοσυρές της καθημερινής ζωής μας. Και στον εργάτη του χρωστούμε κάθε τιμή.

Το τάλαντο του Ψαθά σύμφωνα με τη γνώμη του Μελά τραβούν οι ζωντανές εκδηλώσεις της ζωής…

  Το έργο έχει και τεράστια ηθογραφική αξία καθώς δίνει μία σαφή εικόνα του δημόσιου και ιδιωτικού αστικού ανέμελου  βίου λίγο πριν την έκρηξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

 Με σιγουριά, μπορεί κανείς να προσθέσει ότι το έργο υπήρξε και φαρσοκωμωδία. Ιδιότυπη δηλαδή ελληνική κωμωδία υποπροϊόν μάλλον, παρά προϊόν καλλιτεχνικό, είχε ωστόσο την αρετή να προβάλλει πρόσωπα τυπικά νεοελληνικά, χωρίς βέβαια δυείσδυση ψυχολογική ή παραπέρα προβληματισμούς, το πολύ με κάποιον ψευτορομαντικό μελοδραματισμό. 

Ο Ψαθάς μαζί με το ζευγάρι Σακελλάριου και Γιαννακόπουλου ήταν οι κυριότεροι συγγραφείς της φαρσοκωμωδίας (είδος που κυριαρχούσε επί σκηνής) κυρίως μεταπολεμικά. (Λίνος Πολίτης, Ιστορία της Ελληνικής λογοτεχνίας)

 Το βιβλίο της επετειακής έκδοσης του 1997 (κυκλοφόρησε με αφορμή τα 90 χρόνια από τη γέννηση του Ψαθά) διατίθεται ελεύθερο στο διαδίκτυο στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://dim-agnant.kar.sch.gr/autosch/joomla15/images/bibliothiki/biblia/elliniki_logotexnia/theatro/H_8emis_exei_kefia.pdf

 Το παραπάνω βιβλίο περιλαμβάνει και τα 80 σχετικά με το έργο σκίτσα προερχόμενα από το προσωπικό αρχείο του συγγραφέα!

Αξίζει να το αντλήσετε και να το διαβάσετε…

 Το έργο υπήρξε και κωμική σειρά, η οποία προβλήθηκε από την ΕΙΡΤ ( έτσι ονομάζονταν τότε η ΕΡΤ). Η πρεμιέρα της σειράς είχε πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 4 Απριλίου 1975. Η σειρά με πρωταγωνιστή το Νίκο Σταυρίδη είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία.

  Συνέχεια του έργου αποτελεί το ¨Η Θέμις έχει νεύρα¨ και το ¨ορκίζομαι να είπω την αλήθεια¨ το οποίο παίχτηκε σε αυτοτελή επεισόδια, επίσης στην ΕΡΤ με πρωταγωνιστή το Γιώργο Μιχαλόπουλο με τον τίτλο ¨Ορκιστείτε παρακαλώ¨.

 Το ξύλο του Παραδείσου, Τα μάγια, Η φλυρτζανοπυθία, Ο δερβίσης, Το βρέφος και το κοίτον, Το δράμα του υποβολέα, Οι δύο αλλήθωροι και πολλά άλλα αφηγήματα θα σας διασκεδάσουν αφάνταστα... 

 Ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα για τον μεγάλο Πόντιο καλλιτέχνη μπορείτε να διαβάσετε εδώ:

https://politismikidiadromi.blogspot.com/2019/05/blog-post_0.html

                                          

Πηγές: Ερευνητής Βέροιας, Στάλες στο γαλάζιο, Σπύρος Μελάς, Ελένη Νίτσιου, Μαρία Ψαθά, Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Λίνου Πολίτη, Θεματοφύλακες λογοτεχνών- Αγάπη Ντόκα.

Παύλος Παπαδόπουλος, Πτυχιούχος Ανθρωπιστικών Σπουδών, Ανώτερος Δημόσιος Υπάλληλος.

Ο Όνειρος

Ο Όνειρος ήταν γιος τους Ερέβους και της Νύχτας, αδερφός του Ύπνου και του Θανάτου.

Ήταν η προσωποποίηση του ονείρου που στην αρχαιότητα αντιμετωπιζόταν ως κάτι πραγματικό και όχι ως δημιούργημα φαντασίας. Αρκετές είναι οι φορές που η μυθολογία δεν αναφέρεται μόνο σε έναν αλλά σε ένα πλήθος που έφεραν το όνομα "Όνειροι". Αυτοί ήταν δαίμονες που ζούσαν στο βασίλειο του Άδη και ήταν ταγμένοι στην υπηρεσία του Δία. Αποστολή τους ήταν να προσεγγίζουν τους ανθρώπους τις ώρες που κοιμούνταν για να τους φανερώσουν τη θεϊκή βούληση ή κάτι ευνοϊκό ή δυσάρεστο για το μέλλον.

Τα όνειρα χωρίζονταν στα «αληθινά» και στα «απατηλά». Η παράδοση έλεγε πως τα απατηλά χάνονταν γρήγορα περνώντας μέσα από μια πόρτα από φίλντισι ενώ τα αληθινά εισέρχονταν από μια κεράτινη πόρτα και παρέμεναν επειδή ήταν προφητικά. Αυτό εξηγεί η Πηνελόπη στους παρακάτω στίχους της Οδύσσειας απευθυνόμενη στον άντρα της, τον Οδυσσέα, που δεν είχε ακόμα αναγνωρίσει:

«Αχ ξένε, υπάρχουν όνειρα τρελά, ξεθωριασμένα

κι όσα ονειρεύονται οι θνητοί δεν αληθεύουν όλα.

Γιατί είναι των απατηλών ονείρων δύο κι οι πόρτες.

Η μια είναι από κέρατο κι η άλλη φιλντισένια.

Κι όσα απ’ το φιλντίσι περνούν το καλοτροχισμένο

όλα γελούν τον άνθρωπο, χαμένα φέρνουν λόγια.

Και πάλε όσα απ’ το κέρατο το σκαλιστό περάσουν

βγαίνουν αλήθεια στους θνητούς εκείνους

που τα βλέπουν».

Το όνειρο θεωρούνταν επίσης δίοδος επικοινωνίας μεταξύ ζωντανών και νεκρών και η παντοτινή ενθύμηση της μορφής τους. Κάποιες πανάρχαιες λαϊκές δοξασίες πιστεύεται πως έχουν προέλθει από εφιαλτικά ονειρικά βιώματα όπως για παράδειγμα, η αντίληψη για την τιμωρία των αμαρτωλών στον Κάτω Κόσμο από την οποία έχουν προκύψει αρκετοί μύθοι. Έτσι, μαθαίνουμε για το μαρτύριο του Τάνταλου με την άσβεστη πείνα και δίψα, του Σίσυφου ο οποίος κουβαλά στην πλάτη του ένα τεράστιο βράχο προσπαθώντας μάταια να τον αφήσει στην κορυφή κάποιου βουνού, του Ιξίονα που περιστρέφεται καρφωμένος πάνω σε έναν τροχό, κ.α.

Στα όνειρα απέδιδαν επίσης και θεραπευτικές ιδιότητες. Σε πολλά μαντεία, κυρίως στα Ασκληπεία, οι ιερείς μέσω της ύπνωσης και του ονείρου υπόσχονταν ίαση στους ασθενείς. Οι ενδιαφερόμενοι για να μπουν σε αυτή τη διαδικασία έπρεπε πρώτα να υποβληθούν σε ένα προ-στάδιο εξαγνισμού που περιλάμβανε καθαρμό σώματος και πνεύματος, νηστεία και τις απαραίτητες σπονδές και θυσίες. Αφού τελείωνε αυτό το στάδιο ο ασθενής μεταφερόταν σε ειδική αίθουσα που «ευνοούσε» τον ερχομό των ονείρων όπου υποβαλλόταν σε «εγκοίμηση». Μέσω των ονείρων ανέμενε την εμφάνιση του θεού που με ένα άγγιγμα του θα του χάριζε την ίαση που ζητούσε.

Ο Ζαννινο.

 Ζαννίνο

( Γιάννης Παπαδόπουλος)

Γεννήθηκε στο Γαλατά Κωνσταντινούπολης

21 Αυγούστου 1923 

 Πέθανε στην Αθήνα 

27 Μαΐου 1995 

Ηταν  ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.

 Ήρθε με τους  γονείς του στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στη Δραπετσώνα στον Πειραιά. Από το 1937 που πέθανε ο πατέρας του, προσπαθεί να βρει δουλειά. Την περίοδο εκείνη προσλήφθηκε ως χορευτής στα μπαλέτα Ραμαζωφ που έδιναν παραστάσεις σε διάφορα κέντρα «καφέ-σαντάν» της εποχής. Σε μία από εκείνες τις παραστάσεις στη Μάνδρα του Αττίκ, στις αρχές της δεκαετίας του 1940, όταν ο ίδιος ο Αττίκ τον ρώτησε πως τον λένε, απάντησε Γιάννης, η διευθύντρια όμως του μπαλέτου Σοφία Ραμαζώφ τον αποκαλούσε Νίνο και τότε ο Αττίκ είπε «Τι Γιάννης και κουραφεξαλα. Γιάννης δηλαδή Ζαν, Ζαν και Νίνο ίσον Ζαννίνο. Έτσι θα σε παρουσιάσω». Από τότε έμεινε το καλλιτεχνικό αυτό ψευδώνυμο τόσο για τον ίδιο όσο και για τη μετέπειτα γυναίκα του και την κόρη του.

Η καλλιτεχνική καριέρα του Ζαννίνο υπήρξε λαμπρή τόσο στον ελληνικό κινηματογράφο, ακόμη και στον αμερικάνικο, έχοντας συμμετοχή στην ταινία "Το εξπρές του μεσονυχτίου".

Συνολικά, συμμετείχε σε περισσότερες από 83 ταινίες, με τελευταία τον «Καβάφη» του Γιάννη Σμαραγδή το 1996.

Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Τζένη (Ζαφειρια Σφουντουρη) και απέκτησαν το 1951 μια κόρη την Σόφη Ζανίνου, που ασχολήθηκε κι αυτή με την ηθοποιία.

Ένας χρήσιμος οδηγός δεκατριών σπουδαίων παραστάσεων Αρχαίου Ελληνικού Θεάτρου...

Η Διαδρομή σας προσφέρει σ' αυτό το σύνδεσμο όλες τα άρθρα που παρατέθηκαν το 2019 και το 2020 σχετικά με τις παραστάσεις Αρχαίου Θεάτρου .

Αναλύθηκαν δεκατρία συνολικά έργα:

Βάκχες, Ευριπίδη:
https://politismikidiadromi.blogspot.com/2019/06/blog-post_15.html

Πέρσες, Αισχύλου:
https://politismikidiadromi.blogspot.com/2019/06/blog-post_31.html

Μήδεια, Ευριπίδη:
https://politismikidiadromi.blogspot.com/2019/07/blog-post.html

Πλούτος, Αριστοφάνη:
https://politismikidiadromi.blogspot.com/2019/07/blog-post_20.html

Οιδίπους Τύραννος, Σοφοκλή:
https://politismikidiadromi.blogspot.com/2019/07/blog-post_27.html

Νεφέλες, Αριστοφάνη:
https://politismikidiadromi.blogspot.com/2019/08/blog-post.html

Σφήκες, Αριστοφάνη:

https://politismikidiadromi.blogspot.com/2020/07/blog-post_69.html

Άλκηστη, Ευριπίδη
https://politismikidiadromi.blogspot.com/2019/08/blog-post_61.html

Ελένη, Ευριπίδη:
https://politismikidiadromi.blogspot.com/2019/08/blog-post_70.html

Φοίνισσες, Ευριπίδη:

https://politismikidiadromi.blogspot.com/2020/06/blog-post_51.html

Τρωάδες, Ευριπίδη (Ελευθερίου Κεχρινόπουλου):

https://politismikidiadromi.blogspot.com/2020/07/blog-post_18.html

Ανδρομάχη, Ευριπίδη:

https://politismikidiadromi.blogspot.com/2020/08/blog-post.html

Τραχινίες, Σοφοκλή:

https://politismikidiadromi.blogspot.com/2020/06/blog-post_20.html

Αν λοιπόν επισκεφθείτε ένα θέατρο με μία από τις παραπάνω παραστάσεις θα έχετε μία πλήρη εικόνα του έργου ανατρέχοντας στους σχετικούς συνδέσμους....

ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ