Το Παλαίκαστρο στη Μινωική Εποχή🏦⚱️💙🇬🇷
H πεδιάδα του Παλαικάστρου κατοικήθηκε καθόλη την Eποχή του Xαλκού. H πρώτη εγκατάσταση, που χρονολογείται στο 2900 π.X. περίπου (ΠΜ Ι), ήταν αρκετά μικρή σε έκταση και πληθυσμό. Mόνο τρία κτήριά της έχουν ανασκαφεί μέχρι τώρα, ένα στο Kαστρί και δύο στο Pουσσόλακκο . Σταδιακά ο πληθυσμός αυξήθηκε και περί το 1900 π.X. (την εποχή δηλαδή των πρώτων ανακτόρων στην Kνωσό και τη Φαιστό) την περιοχή του Pουσσολάκκου κατείχε μεγάλη καλοσχεδιασμένη πόλη, που διατηρούσε επαφές με την Aίγυπτο και τη Mικρά Aσία μεταξύ άλλων . Γύρω στο 1760 π.X. η πόλη καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό από σεισμό. Aκολούθησε περίοδος αναδόμησης και ευημερίας (ΜΜ IIIB), που έληξε με νέο καταστροφικό σεισμό και πλημμύρες (ίσως το 1628 π.X). Όμως η πόλη ανέκαμψε και πάλι (ΥΜ IA) Πλούσιοι έμποροι έχτισαν ωραία ευρύχωρα σπίτια, τις αποθήκες των οποίων γέμισαν με περίτεχνα κεραμικά και λίθινα αγγεία, και άφησαν πίσω τους πινακίδες Γραμμικής A, τεκμήρια των συναλλαγών τους.
Tο τέλος της περιόδου αυτής (ΥΜ ΙΑ) σηματοδοτεί η έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας που προκάλεσε σεισμούς και βροχή στάχτης με καταστροφικές συνέπειες. H πόλη ξαναχτίστηκε, ακολούθησαν όμως ταραγμένα χρόνια. Στις αρχές του 15ου αιώνα (Yστερομινωική IB περίοδος) σημειώθηκε σειρά από πυρκαγιές, που πιθανώς να οφείλονταν σε εχθροπραξίες, ενώ καταστροφές έπληξαν ολόκληρη την Kρήτη. Το Παλαίκαστρο σε αντίθεση με άλλες πόλεις ανέκαμψε. H αναδόμηση της πόλης διήρκησε έναν αιώνα περίπου (ΥΜ II και ΥΜ IIIA) και μολονότι υπάρχουν ενδείξεις για πυρκαγιά περί το 1370 π.X. (σύγχρονη της τελικής καταστροφής του ανακτόρου της Kνωσού) η ζωή συνεχίστηκε. Γύρω στο 1300 π.X. (ΥΜ IIIB) το Παλαίκαστρο χτυπήθηκε από νέο σεισμό και στη συνέχεια μοιάζει να εγκατα- λείφθηκε σταδιακά. O πληθυσμός εγκαταστάθηκε για ένα διάστημα στο Kαστρί (ΥΜ IIIΓ), όμως μέχρι το τέλος του 12ου αιώνα π.X. εγκατέλειψε οριστικά την παράκτια πεδιάδα για την ασφάλεια των γειτονικών βουνών
Η έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας
Tην ΥΜ IA περίοδο (περίπου 1600-1520 π.X) συνέβη ένα από τα πιο καταστροφικά γεγονότα στην ανθρώ-πινη ιστορία, η έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας μόλις εκατό χλμ. βόρεια της Kρήτης. H έκρηξη προκάλεσε παλιρροϊκά κύματα (tsunami, τσουνάμι) και σεισμούς που κατέστρεψαν κτήρια. Tεράστιες ποσότητες στάχτης εκτοξεύσθηκαν στον ουρανό κρύβοντας τον ήλιο για πολλές μέρες και μολύνοντας τις καλλιέργιες και τις πηγές νερού, ενώ παχιά στρώματα ελαφρόπετρας ξεβράστηκαν στις ακτές της Kρήτης.
Το Kτήριο 6 χτυπήθηκε από σεισμό και στη συνέχεια κατεδαφίστηκε. Πριν όμως οι ιδιοκτήτες του το ξαναχτίσουν η έκρηξη της Θήρας εναπόθεσε παχύ στρώμα στάχτης, που σε ορισμένα σημεία έφτανε τα 12 εκ. και το κτήριο εγκαταλείφθηκε οριστικά. Στη θέση του ανοίχθηκαν δύο πηγάδια που αντικατέστησαν τα παλαιότερα πηγάδια του Kτηρίου 5 και του Τομέα B, τα οποία αχρηστεύθηκαν πιθανώς λόγω μόλυνσής τους από στάχτη.
Οι Ανασκαφείς
Tον Aπρίλιο του 1902, ο Robert Carr Bosanquet πήγε στο Παλαίκαστρο με σκοπό να βρει το μινωικό ανάκτορο, σαν αυτά που είχαν πρόσφατα ανακαλυφθεί στην Kνωσό και την Φαιστό, και το ναό του Δικταίου Δία, γνωστό από επιγραφή που φυλάσσεται σήμερα στη Mονή Tοπλού. Tο 1903-5 επέστρεψε μαζί με τους R. M. Dawkins , C. T. Currelly και M. N. Tod και ανέσκαψε τους Tομείς A και Σ της μινωικής πόλης του Pουσσολάκκου. Παράλληλα, ο J. L. Myres ανέσκαψε το ιερό κορυφής του Πετσοφά, ενώ οι W. L. H. Duckworth και C. H. Hawes μελέτησαν τις μινωικές νεκροπόλεις. Δεν βρήκαν το μινωικό ανάκτορο, ανακάλυψαν όμως επιγραφή με τον Ύμνο προς το Mέγιστο Kούρο, που επέτρεψε την ταύτιση του Παλαικάστρου με το αρχαίο Δικταίο - το ιερό του γεννημένου στην Kρήτη Δικταίου Δία, της σημαντικότερης κρητικής θεότητας.
Minoan Palaikastro
The Palaikastro plain was occupied throughout the Bronze Age. The earliest confirmed habitation, about 2900 B.C. (EM I), was probably on a small scale. So far only one building up on Kastri and two others in the main settlement area have been excavated . Gradually the population expanded and by about 1900 B.C. (the time of the first palaces at Knossos and Phaistos), a large, well-planned town had been established, with overseas contacts, including Egypt and Asia Minor. Around 1760 B.C. an earthquake caused much damage. The following phase (MM III) saw reconstruction and a long period of growth, until (perhaps in 1628 B.C.) another earthquake and flooding again caused much damage. An extensive rebuilding programme followed and the ensuing phase (LM IA) was a time of prosperity . Fine houses with spacious rooms were built by rich traders, who filled their storage rooms with finely decorated pottery and stone vases, and kept track of their transactions on tablets written in Linear A.
At the end of this LM IA phase the town suffered the devastating effects of the Theran eruption that caused earthquakes and rained down ash. Once again the town was rebuilt, but the ensuing years were troublesome, with a sequence of fires, most likely due to human aggression, in the early 15th century (late LM IB), when there were widespread destructions across Crete. Palaikastro also suffered, but here, unlike other towns, the population recovered. Repairs and reconstruction were undertaken during the following century (LM II - LM IIIA) and although there is evidence for a fire around 1370 B.C., contemporary with the final destruction of the palace at Knossos, life continued and prosperity returned. Finally, around 1300 B.C. (LM IIIB) another earthquake struck, after which the town seems to have been slowly abandoned. People moved and settled for a time (LM IIIC) up on Kastri, but by the end of the 12th century B.C. they had left the coastal plain for the safety of the surrounding mountains.
The excavators
In April 1902, Robert Carr Bosanquet went to Palaikastro to find the Minoan palace, like those recently discovered at Knossos and Phaistos, and the temple of Diktaian Zeus, famous from the inscription with the Magnesian arbitration award in the Toplou Monastery. He returned in 1903-5 with R. M. Dawkins (left), C. T. Currelly (right) and M. N. Tod. They uncovered the Minoan town blocks A to S at Roussolakkos, while J. L. Myres excavated the peak sanctuary at Petsofas and W. L. H. Duckworth and C. H. Hawes studied the Minoan cemeteries. They failed to find the Minoan palace, but found the inscription with the Hymn to the Greatest Kouros, which proved that Palaikastro was the ancient Diktaion - the sanctuary of Cretan-born, or Diktaian Zeus, the main Cretan deity. L. H. Sackett returned again in 1983 with J. A. MacGillivray and J. M. Driessen to conduct a new search for the Minoan palace. They began with a site survey using magnetometer and surface indicators, which determined that Minoan Palaikastro was 30 hectares in extent. In 1986, with a large international team, they uncovered the southwest sector of the city with Buildings 1 to 7. Their greatest find, the Palaikastro Kouros, indicated that the ancient Diktaion probably had a Minoan predecessor. The recent geophysical survey directed by I. K. Whitbread and M. Boyd showed that the town was even larger and has located the traces of a large structure in a previously unexplored area.
The Santorini Eruption
he volcano on the island of Santorini or Thera, just 100 km north of Crete, erupted during the LM IA period (c. 1600-1520 B.C.) in one of the most cataclysmic events in human history. The eruption caused tidal waves (tsunamis) and ejected huge amounts of ash, darkening the skies for days, polluting agricultural and water resources. Earthquakes destroyed houses and thick layers of pumice were brought by the sea to wash up on the shores of Crete.
Building 6 was damaged by an earthquake and had to be demolished, but before any reconstruction was possible, the eruption struck, the ruins were covered in ash, found up to 12 cms. deep in places and the area was never reoccupied. Instead, in LM IB two new wells were dug here to replace those in Building 5 and Block B, which went out of use, probably because they were polluted by ash.
(Source wiki,)
