Που να ήξερε και ο ίδιος ο Luigi Pernier, όταν το 1908 ανακαλύπτε αυτό το πήλινο δίσκο σε ένα δωμάτιο του ανακτόρου της Φαιστού, ότι θα χάριζε στον κόσμο μια "σπαζοκεφαλιά", ένα μυστήριο που έμελλε να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της αρχαιότητας. Ίσως και αυτό το μυστήριο να έκανε τόσο διάσημο τον δικό της Φαιστού, ίσως και αυτή η ξεχωριστή ομορφιά του πάρα το μικρό του μέγεθος. Μοιάζει με μια αέναη σπείρα στον χωροχρόνο, σαν και εκείνες που συναντάς στα "τηγανοσχημα" του κυκλαδικού πολιτισμού με διπλή όψη, γνώριμα σύμβολα που στροβιλίζονται για να καταλήξουν τον κέντρο.
Αν καταφέρεις να το διαβάσεις ποτέ, αν κάποια γενιά μάλλον, έχοντας και άλλα ανασκαφικά δεδομένα στα χέρια της μπορέσει να το διαβάσει. Από που να ξεκινήσει; Από μέσα προς τα έξω, από έξω προς τα μέσα; Μια ζωφόρος από ζώα, πουλιά, φυτά και εκείνος ο άνθρωπος με το λοφίο που όταν ήμουν 7 χρόνων και με ρωτούσε η δασκάλα τι βλέπω έλεγα "έναν punk τύπο" και σήμερα πιστεύω ότι αυτός είναι το κλειδί του κειμένου.
Ο γλωσσολόγος Γκάρεθ Όουενς αφιέρωσε όλη του την ύπαρξη να λύσει αυτό το μυστήριο. Έριξε φως με επίπονη προσπάθεια αλλά το μυστήριο δεν λύθηκε. Το ταξίδι σε αυτόν τον δίσκο αν αρχίσει δεν τελειώνει. Διότι εκείνοι 3600 χρόνια πριν μπορεί να έγραψαν κάτι που ίσως να μην ήταν απαραίτητα τόσο σημαντικό, ίσως και να ήταν. Το ότι δεν θα το διαβάσουμε ποτέ όμως, έκανε το κείμενο αυτό σαν να το έγραψαν θεοί. Ένα μυστικό άφαντο σαν την ίδια την Αφαία που μια ερμηνεία λέει ότι είναι προσευχή σε εκείνη...
Πηγή Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου