Η περιπέτεια του συνταξιούχου χρωματοπώλη, Σέρλοκ Χολμς. Ραδιοφωνικό θέατρο

Αγαπητοί φίλοι απόψε θα σας παρουσιάσω μία αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία του Σέρλοκ Χολμς, την Περιπέτεια του συνταξιούχου λαχειοπώλη. 

 

Η εξέλιξη:

Η Σκότλαντ Γιαρντ παραπέμπει έναν συνταξιούχο χρωματοπώλη, τον Άμπερλι, στο Σέρλοκ Χολμς για μία υπόθεση του.

Ο Άμπερλι βγήκε στη σύνταξη το 1896 και παντρεύτηκε μία γυναίκα νεότερη του κατά 20 χρόνια. Η γυναίκα του όμως το έσκασε με ένα νεαρό γιατρό, φίλο του συνταξιούχου, μαζί με τα λεφτά του.

Ο Σέρλοκ Χολμς εκ πρώτης όψης θεωρεί την υπόθεση απλή, και αναθέτει στο Γουότσον να συλλέξει τα πρώτα στοιχεία καθώς παράλληλα ασχολείται με μια σοβαρότερη υπόθεση. Ο Γουότσον  βρίσκει τον χρωματοπώλη και εκείνος του εξηγεί τον τρόπο με τον οποίον το έσκασε η γυναίκα του.

Μετά την επίσκεψη του Γουότσον στον Άμπερλι και τη διήγηση των στοιχείων (αν και ελλιπών) που έλαβε από το χρωματοπώλη, ο Χολμς βλέπει τα πράγματα με άλλο μάτι...

Στο τέλος ο Χολμς αναδεικνύει ένα μεγαλείο μετριοφροσύνης...

Παίζουν με τη σειρά που ακούγονται οι ηθοποιοί :

Γρηγόρης βαφιάς,  Χρήστος Πάρλας, Γιώργος Γραμματικός , Γιάννης Μπέζος, Αργύρης Παυλίδης

Ο Χρήστος Πάρλας στο Ρόλο του Σέρλοκ Χολμς

Ο Γιάννης Μπέζος σε μια από τις σπάνιες εμφανίσεις του στο Ραδιοφωνικό Θέατρο

                                  Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι Ραδιοφωνικό Θέατρο:

Ο Όλεγκ Μπλαχίν

 Ο δεύτερος μετά τον ΘΡΥΛΟ ΛΕΒ ΓΙΑΣΙΝ κορυφαίος ποδοσφαιριστής που ανέδειξε το σοβιετικό ποδόσφαιρο και ο κορυφαίος ουκρανός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών

Γεννήθηκε στο Κίεβο. Έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στις ακαδημίες της Ντιναμό Κιέβου. Με την ομάδα του Κιέβου υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο το 1969 σε ηλικία 17 ετών. Στην ομάδα της Ντιναμό Κιέβου παρέμεινε για δεκαεννιά χρόνια έχοντας κατακτήσει ενδιάμεσα αρκετούς τίτλους τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο. Συνολικά, με την ομάδα του Κιέβου πραγματοποίησε 432 εμφανίσεις και κατάφερε να πετύχει και 211 γκολ.

Βασικό στέλεχος της σπουδαίας ομάδας του Βαλερί Λομπανόφσκι, κατεκτησε με την φανέλα της 8 Πρωταθλήματα Σοβιετικής Ένωσης ,5 Κύπελλα, και 2 Κύπελλα Κυπελλούχων, το 1975 -χρονια κατά την οποία.ηταν και ο νικητής της Χρυσής Μπάλας- και το 1986.

Το 1988, έπειτα από μία σπουδαία καριέρα στο πρωτάθλημα της Σιοβιετικής Ένωσης, ο Όλεγκ Μπλαχίν αποφάσισε να ταξιδέψει στην Αυστρία για λογαριασμό της Βόρβαρτς Στέιρ, στην οποία αγωνίστηκε για ένα χρόνο. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στην ομάδα της Αυστρίας πέτυχε εννιά γκολ σε σύνολο 41 εμφανίσεων. Το καλοκαίρι του 1989, ο Όλεγκ Μπλαχίν πήρε μεταγραφή στον Άρη Λεμεσού. Στην ομάδα της Κύπρου παρέμεινε για ένα χρόνο πραγματοποιώντας 22 εμφανίσεις και πετυχαίνοντας και πέντε γκολ. Μετά το τέλος της αγωνιστικής περιόδου 1989-90, ο Όλεγκ Μπλαχίν αποφάσισε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και να βάλει τέλος στην πλούσια και πολυετή καριέρα του.

«Οι Ελληνες δεν θα πολεμήσουν…» Του Φανη Κοιλανιτη*

 Αν θέλουμε πραγματικά να φωτίσουμε πληρέστερα το ιστορικό παρελθόν και να δούμε τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο από μιαν άλλη οπτική γωνία, από αυτή του «αντιπάλου» και μάλιστα των απλών Ιταλών στρατιωτών και των κατώτερων αξιωματικών, τίποτα δεν είναι πιο διαφωτιστικό από τις λογοκριμένες κυρίως επιστολές και τα ημερολόγιά τους. Τα γράμματα που στάλθηκαν από το αλβανικό μέτωπο αποτελούν μιαν ανεξάντλητη πηγή πληροφοριών για τα συγκεχυμένα συναισθήματά τους, τις τάσεις τους και τις απόψεις τους, γιατί είναι γνήσια και χωρίς υπαινιγμούς και μέσα απ’ αυτά οι στρατιώτες εκφράζουν τις ελπίδες τους, τις ψευδαισθήσεις τους, το θυμό τους και την πικρία τους.

Γράφτηκαν από ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης και χαρακτηρίζονται από ελευθερία στην έκφραση και ειλικρίνεια σε αντίθεση με τα απομνημονεύματα της ανώτερης και ανώτατης πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Δίνουν απαντήσεις σε ερωτήματα όπως για παράδειγμα αν ο Ιταλός στρατιώτης είχε πειστεί γι’ αυτόν τον πόλεμο, κατά πόσον η προπαγάνδα είχε διεισδύσει στην επιχειρηματολογία του, κατά πόσον πίστευε ότι θα είναι ένας νικηφόρος πόλεμος, τι τον απασχολούσε, ποιους θεωρούσε συμμάχους και ποιους εχθρούς, πώς έκρινε την ανώτερη πολιτική και στρατιωτική ηγεσία.

Ξεκίνησαν αισιόδοξοι

Οι Ιταλοί στρατιώτες ξεκίνησαν για το ελληνικό μέτωπο αισιόδοξοι και πεπεισμένοι για μια εύκολη νίκη. Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 πίστευαν ακράδαντα στην στρατιωτική υπεροχή της Ιταλίας και στα ιδεολογικά οράματά τους. Ο κατευθυνόμενος Τύπος, το ραδιόφωνο και ένα πλήθος οργανώσεων και συλλόγων είχαν πείσει τον ιταλικό λαό ότι ο Μουσολίνι είναι ο μεγάλος πολιτικός άνδρας, που θα δημιουργήσει μιαν ισχυρή Ιταλία και ότι είναι αυτός που θα φέρει την εσωτερική ειρήνη και την κοινωνική ισορροπία. Υπήρχε εξάλλου η Γερμανία, ο ισχυρός σύμμαχός τους, και όλα θα επιτυγχάνονταν χωρίς κόστος και θυσίες, αφού κανένας Ιταλός δεν πίστευε εκείνη την περίοδο ότι θα μπορούσε μια μέρα να βρεθεί από την πλευρά των ηττημένων.

Μέσα σ’ αυτές τις ψευδαισθήσεις ζούσε η πλειοψηφία όχι μόνο της αστικής τάξης αλλά και των φτωχών ανθρώπων που πίστεψαν ότι θα καρπώνονταν και αυτοί τα αγαθά μιας ισχυρής Ιταλίας. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορούμε να πούμε ότι η πλειοψηφία του ιταλικού λαού τάχθηκε φανατικά με τον ίδιο το φασισμό και ασπάστηκε τις επιλογές του. Ο ιταλικός λαός έδωσε απλώς τη συναίνεσή του και υποστήριξε τις επιλογές τους κράτους, της κυβέρνησης, του βασιλιά, που για τους περισσότερους αντιπροσώπευαν την ίδια την πατρίδα, η οποία στο τέλος ταυτίστηκε με το φασισμό.

Οταν άρχισε ο πόλεμος, στα γράμματα των στρατιωτών συναντά κανείς το υψηλό φρόνημα του Ιταλού στρατιώτη, αγνά πατριωτικά αισθήματα, εμπιστοσύνη στον Ντούτσε και στον ιταλικό στρατό και την πεποίθηση ότι ο πόλεμος θα είναι σύντομος και εύκολος. Με την εξέλιξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων, όμως, και όσο οι νίκες γίνονταν όλο και πιο δύσκολες και οι ήττες και οι οπισθοχωρήσεις όλο και πιο συχνές, η αρχική αισιοδοξία θα αντικατασταθεί από απαισιοδοξία και φόβο και αγωνία. Μόνο όταν θα έρθουν σε επαφή με την σκληρή πραγματικότητα και βρεθούν από τη μεριά των ηττημένων, των τραυματισμένων και των αιχμαλώτων, οι Ιταλοί στρατιώτες θα αρχίσουν να αμφιβάλουν και να διερωτώνται τους λόγους για τους οποίους βρίσκονται μακριά από την πατρίδα τους, να πολεμούν σε ξένο έδαφος ένα λαό που δεν μισούν, ανθρώπους που υπερασπίζονται τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους και που στο παρελθόν -θα σκεφτούν οι πιο μορφωμένοι- προσέφερε στον κόσμο έναν αξιόλογο πολιτισμό.

Οι Ιταλοί θα αιφνιδιαστούν από τη σκληρή ελληνική αντίσταση και θα ακολουθήσει πανικός και σύγχυση. Πίστευαν, όπως άλλωστε διέδιδε και η προπαγάνδα, ότι οι Ελληνες δεν είχαν καμιά διάθεση να πολεμήσουν, ότι δεν είχαν στρατό και ότι τους έλειπε η οργάνωση. Οι επιστολές, που λογοκρίνονται μετά την πρώτη εβδομάδα της κήρυξης του πολέμου, αυξήθηκαν κατά πολύ και όλο και περισσότεροι στρατιώτες εξέφραζαν παράπονα και διαμαρτυρίες. Η κριτική διάθεση θα αρχίσει να γίνεται εχθρική απέναντι στους υπεύθυνους αυτής της εκστρατείας. Εκτός από την εθνική ντροπή για την ήττα οι στρατιώτες θα υποφέρουν σ’ αυτό τον πόλεμο από την έλλειψη κατάλληλου ρουχισμού και εξάρτησης για ορεινές επιχειρήσεις.

Ο βαρύς χειμώνας, το χιόνι, το κρύο και η λάσπη θα καταλάβουν ένα μεγάλο μέρος των ημερολογίων τους και των επιστολών τους. Πολλές αναφορές γίνονται επίσης σε ένα πρόβλημα που βασάνιζε και τυραννούσε τους φαντάρους μέρα νύχτα και δεν ήταν άλλο από τις ψείρες και τους κοριούς, που βασάνιζαν βέβαια και τους Ελληνες στρατιώτες. Η πείνα στο μέτωπο υπήρξε ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα. Ο ανεφοδιασμός γινόταν με καθυστέρηση, το φαγητό δεν επαρκούσε και ήταν άσχημα μαγειρεμένο. Κάποιες φορές δεν δίστασαν να φάνε ακόμη και τα μουλάρια που είχαν επιτάξει για τη μεταφορά του οπλισμού! Σε πολλές, δε, επιστολές ζητούν από τους δικούς τους στην Ιταλία να τους στείλουν και φαγώσιμα με το ταχυδρομείο! Ζητούν επίσης από το σπίτι τους ραφτικά για να επισκευάσουν τις στολές τους, χαρτί αλληλογραφίας, λάμπες για το φακό, ακόμη και κορδόνια, πράγματα και υλικά που έπρεπε βέβαια να προμηθεύει ο ιταλικός στρατός.

Ο ιταλικός στρατός ξεκίνησε για έναν πόλεμο που θα διαρκούσε το πολύ μια εβδομάδα, η διάρκεια όμως των στρατιωτικών επιχειρήσεων κάνει τους στρατιώτες να νοσταλγούν το σπίτι τους, τις γυναίκες τους, τα παιδιά τους, την καθημερινή ζωή, τον καιρό της ειρήνης. Ανησυχούν για τους δικούς τους στην πατρίδα. Για να μη στενοχωρήσουν οι πολίτες τους στρατιώτες ή οι στρατιώτες τους πολίτες, γράφουν ψέματα ότι όλα βαίνουν καλώς και χωρίς προβλήματα. Η ανέχεια, η πείνα και ο πόλεμος φέρνουν μια κρίση και στις ηθικές αξίες. Ο λογοκριτής καταγράφει τα πάντα και καταγράφει επίσης και την αγωνία του συζύγου ή αρραβωνιαστικού για τη σύζυγο ή ερωμένη που άφησε πίσω. Ανησυχία όμως εκδηλώνεται και για τις δουλειές τους, τα ζώα τους, το επάγγελμά τους και αμφιβάλλουν αν τα πράγματα μετά τον πόλεμο θα είναι όπως τα είχαν αφήσει. Οι κατηγορίες που εκτοξεύονται μέσα από τις επιστολές έχουν στόχο πρώτα απ’ όλα τη στρατιωτική ηγεσία. Η διαφθορά στα ανώτερα κλιμάκια, η έλλειψη οργάνωσης, οι αποτυχημένες στρατιωτικές ενέργειες εξαιτίας της έλλειψης οργανωτικών και στρατηγικών ικανοτήτων, η ελλιπής κατάρτιση πολλών αξιωματικών, η αλαζονεία και η έπαρση άλλων, το κυνήγι των μεταλλίων και οι ψευτοηρωισμοί, εξόργισαν τον απλό στρατιώτη.

Αισθάνθηκαν προδομένοι

Η πολιτική ηγεσία δεν θα μείνει στο απυρόβλητο. Η παράλογη απόφαση αυτού του πολέμου, ο χρόνος που επελέγη να γίνει η επίθεση και οι απατηλές υποσχέσεις και ψευδαισθήσεις προκάλεσαν ένα αίσθημα θυμού και αγανάκτησης και ο Ιταλός στρατιώτης αισθάνθηκε προδομένος. Παρ’ όλα αυτά, ο μύθος του Μουσολίνι θα σβήσει τελευταίος. Κυρίως ευθύνες θα καταλογιστούν στους συνεργάτες του, ενώ ο Ντούτσε «αν γνώριζε τι συμβαίνει θα άλλαζε τα πράγματα». Αυτή η εχθρότητα απέναντι στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία θα πάρει σιγά σιγά τη μορφή ιδεολογίας και θα εξελιχθεί σε αντιφασισμό και μάλιστα οργανωμένο.

* Ο κ. Φάνης Κοιλανίτης είναι ιστορικός.

Πηγή Καθημερινή

Ημερολόγιο γραφείου

 

Ζητώ το "ΟΧΙ"

 

Έλληνας Πολυβολητής στο Βόρειο Ηπειρωτικό μέτωπο... 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!! 

Χρόνια Πολλά...

 Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες...

Το άγαλμα της Σοφίας Βέμπο στο παρκο Ν. Ζέρβα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

 Το άγαλμα της τραγουδίστριας της Νίκης κοσμεί ένα πολυσυχναστο παρκο στο κέντρο της πολης της Θεσσαλονίκης. 

Το άγαλμα ήταν δωρεά της Πανελλήνιας Ένωσης Νοικοκυράς. 

ΤΟ ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΑΣ.Τζημερος Θάνος

“Προσθέτει λίγους, αφαιρεί πολλούς, πολλαπλασιάζει τα προβλήματα και διαιρεί το κόμμα.” Ήταν η άποψη του Γεωργίου Παπανδρέου για τον Ανδρέα, στην προδικτατορική Ένωση Κέντρου. Σαν σήμερα, αυτός ο εξπέρ των μαθηματικών όπως τον βόλευαν, ίδρυσε το μεγαλύτερο εκμαυλιστήριο συνειδήσεων της σύγχρονης ιστορίας, παράγοντας ανεξάντλητες στρατιές από λαμόγια, μιζαδόρους, κρατικοκηφήνες, θολοκουλτουριάρηδες του φραπέ, μαρξιστές του Κολωνακίου, επαναστάτες της Εκάλης, αντιστασιακούς γεννηθέντες το 1933, διεθνιστές της πάρτης τους, συνδικαλιστές της λούφας, επιχειρηματίες του υποκόσμου και εκατομμύρια δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους. Το ΠΑΣΟΚ δημιούργησε τον νέο, παρακμιακό Έλληνα, ως πρότυπο: κρατικοδίαιτο, τεμπέλη, εφετζή, βολεψάκια, φιλοτομαριστή, κοσμοφοβικό, αμόρφωτο, απολίτιστο, ανήθικο. Το ΠΑΣΟΚ ανήγαγε την απραξία σε ιδανικό, την αργομισθία σε μαγκιά, την εξαπάτηση σε ιδεολογία, τη χυδαιότητα σε αισθητική, την κλοπή (των Ελλήνων και των Ευρωπαίων φορολογουμένων) σε πολιτική πεμπτουσία.

Το ΠΑΣΟΚ ήταν το Τσερνομπίλ της πολιτικής μας. Μόλυνε το πολιτικό μας σύστημα στο σύνολό του δημιουργώντας αμέτρητες τερατογενέσεις. Τόσες πολλές, που τελικά να θεωρείται φυσιολογική η τερατομορφία και αφύσικη η πολιτική υγεία. Επειδή το ΠΑΣΟΚ έχει εξαφανιστεί όπως όλοι οι απατεώνες, αλλάζοντας ΑΦΜ για να μην πληρώσει τα χρέη του, για τα 47 χρόνια ΠΑΣΟΚ εύχομαι γρήγορη εξαφάνιση και στον ΣΥΡΙΖΑ, την τελευταία μετάλλαξη των πασοκικών τεράτων, επιμολυσμένων επιπλέον με το σταλινικό DNA.

Η τυφλη δικαιοσύνη

 

Ατσάλινες βρετανικές χειροπέδες.

 Ατσάλινες Βρετανικές χειροπέδες οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν από τις αρχές του 20ου αιώνα και από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, και τα Σώματα Ασφαλείας έως και την δεκαετία του 1970.

πηγη: Ιστορικος Συλλεκτης Βεροιας

Συνέντευξη με το Μπενίτο Μουσολίνι, συνεντεύξεις με τον Αλέκο Λιδωρίκη. Ραδιοφωνικό θέατρο

  Αγαπητοί φίλοι καλησπέρα σας, απόψε, και ενόψει της επετείου της 28ης Οκτωβρίου του 1940, θα σας παρουσιάσω ένα επεισόδιο της δραματοποιημένης σειράς συνεντεύξεων της ΕΡΑ1, "Συνεντεύξεις με τον Αλέκο Λιδωρίκη", με τίτλο "Συνέντευξη με το Μπενίτο Μουσολίνι, στο Παλάτσο Βενέτσο της Ρώμης¨. Ήταν η μοναδική συνέντευξη που παραχώρησε ο Μουσολίνι σε Έλληνα δημοσιογράφο.

                                

Η υπόθεση:

  Το 1936 ο δημοσιογράφος Αλέκος Λιδωρίκης πηγαίνει στη Ρώμη (Φασιστική Ιταλία) με στόχο να πάρει συνέντευξη από τον Ιταλό δικτάτορα. Ο δημοσιογράφος ταυτόχρονα είναι περίεργος να δει πως είναι ο Φασισμός. Που οδηγεί τους Ιταλούς ο Ντούτσε; Πως βλέπει τον Ντούτσε, ο οποίος προσπαθεί να σταθεί στο θρόνο του Καίσαρα ο λαός;

  Ήταν εξαιρετικά δύσκολο να δει το Μουσολίνι, έπρεπε όμως...

Επιπλέον στοιχεία για το έργο:

  Ο Αλέκος Λιδωρίκης συνάντησε και μίλησε όντως με τον Ντούτσε στις 24 Ιανουαρίου του 1936, στη δικτατορική φωλιά του στο Παλάτσο Βενέτσια της Ρώμης. Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε σε τρεις συνέχειες, στη νεοεκδιδόμενη τότε ριζοσπαστική εφημερίδα «Ελεύθερη Γνώμη», στην οποία ο Λιδωρίκης ήταν αρχισυντάκτης. Η συνέντευξη του Μουσολίνι μεταφράστηκε αμέσως μετά τη δημοσίευσή της (2,3,4 Φεβρουαρίου 1936) από τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία και δημοσιεύτηκε στον ευρωπαϊκό Τύπο, κυρίως σε Αγγλία, Γαλλία και Γερμανία.

 Ο Μουσολίνι μόνος, όρθιος στο τεράστιο, γυμνό και παγερό γραφείο του, κράτησε όρθιο και τον Έλληνα δημοσιογράφο για 40 λεπτά της ώρας και του απάντησε στις ερωτήσεις για τον Ιταλο-αιθιοπικό Πόλεμο, τη μεσογειακή σύρραξη, το σοσιαλισμό, τη μοναρχία και τη δικτατορία, για τις κυρώσεις, για την Ελλάδα κ.ά

  Το έργο σίγουρα μας βάζει στην ατμόσφαιρα της Φασιστικής Ιταλίας έστω και φαντασιακά, ενώ ακόμη είναι εμπλουτισμένο με όμορφη ιταλική μουσική...

  Στη δραματοποίηση της συνέντευξης συμμετείχαν οι ηθοποιοί: Ανδρέας Μπάρκουλης, Ντίνος Λύτρας, Δημήτρης Παπαγιάννης. Μουσική επιμέλεια: Πλάτων Ανδριτσάκης, ραδιοσκηνοθεσία Αλέξης Μίγκας, επιμέλεια εκπομπής Μάρα Καλούδη.

Ο Ανδρέας Μπάρκουλης στο ρόλο του δημοσιογράφου Αλέκου Λιδωρίκη

                                                 Η μεταφόρτωση έγινε από το Ισοβίτης:

http://isobitis.com/theatro1/?p=2279

Πηγές:ert.gr, novasports.gr,enetpress.gr

H πυριτιδαποθήκη στο Βόρειο Κόσοβο

 Για δεύτερη φορά σε λιγότερο από ένα μήνα στήνεται σκηνικό έντασης μεταξύ Αλβανών και Σέρβων στο Βόρειο Κόσοβο, για να (μας) θυμίσει ότι η πιο επικίνδυνη σήμερα εθνικιστική πληγή της Βαλκανικής παραμένει ανοιχτή. Στις 20 Σεπτεμβρίου οι Σέρβοι του βορρά απέκλεισαν με οδοφράγματα δύο συνοριακές διαβάσεις, αντιδρώντας στην απόφαση της Πρίστινας να μην επιτρέψει την είσοδο οχημάτων που φέρουν σερβικές πινακίδες κυκλοφορίας.

Τώρα, στις αρχές της εβδομάδας, σημειώθηκαν στη βόρεια Μιτροβίτσα αιματηρά επεισόδια όταν εκατοντάδες Σέρβοι βγήκαν στους δρόμους και συγκρούστηκαν με την αστυνομία του Κοσόβου, που επιχείρησε να διενεργήσει ελέγχους για την πάταξη του λαθρεμπορίου. Υπήρξαν τραυματίες και έγιναν συλλήψεις, ενώ, όπως συμβαίνει κάθε φορά που σημειώνονται επεισόδια, ακολούθησε πόλεμος δηλώσεων μεταξύ Πρίστινας και Βελιγραδίου, με τον Σέρβο πρόεδρο Βούτσιτς να μεταβαίνει στα σύνορα, απ όπου προειδοποίησε τους Ευρωπαίους να «μαζέψουν την Πρίστινα» απειλώντας πως εάν δεν το πράξουν θα το κάνει ο ίδιος! Αν και οι κατά καιρούς εκατέρωθεν απειλές του είδους εκλαμβάνονται συνήθως ως «κούφια λόγια» δεν παύουν να τροφοδοτούν με μίσος το εθνοτικό ρήγμα μεταξύ Σέρβων και Αλβανών, απομακρύνοντας έτσι των προσέγγιση των δύο κοινοτήτων, που αποτελεί τη λυδία λίθο για την εξεύρεση λύσης. Είκοσι δύο χρόνια από την απόσχιση της αλβανοκρατούμενης τέως σερβικής επαρχίας και δεκατρία αφότου το Κόσοβο αυτοανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος, η εντύπωση που δημιουργείται κάθε φορά που ξεσπούν εθνοτικά επεισόδια, είναι ότι η συνύπαρξη Αλβανών και Σέρβων σε ένα κράτος είναι αδύνατη. Πάνω σε αυτό επενδύουν οι υπέρμαχοι, και από τις δύο πλευρές, της οριστικής επίλυσης(;) του Κοσοβαρικού, διά του διαμελισμού και της  ανταλλαγής εδαφών. Ομως τέτοια σενάρια, τα οποία πάντως ενστερνίζονται και κάποιοι εκτός Βαλκανικής, σηματοδοτούν συνοριακές αλλαγές που με τη σειρά τους μπορούν να προκαλέσουν ντόμινο αιματηρών αλλαγών.

Οι εν εξελίξει συνομιλίες, υπό την αιγίδα των Βρυξελλών, ουδέν έχουν αποφέρει και ούτε διαφαίνεται φως στον ορίζοντα, ενώ και οι κατά καιρούς παρασκηνιακές κινήσεις των Αμερικανών δεν έχουν αποδώσει. Με άλλα λόγια, έως τώρα στο τραπέζι δεν υπάρχει πρόταση επί της οποίας συγκλίνουν Αλβανοί και Σέρβοι. Οι όποιες προσπάθειες και πρωτοβουλίες προσκρούουν στο κάκιστο κλίμα μεταξύ των δύο εθνοτήτων, στις περιφερειακές  σκοπιμότητες Βελιγραδίου και Τιράνων και, οπωσδήποτε, στα γεωπολιτικά παίγνια των ισχυρών που το χρησιμοποιούν ως πιόνι στη βαλκανική σκακιέρα, το οποίο θα μετακινούν ανάλογα με τους σχεδιασμούς τους. Πάντως, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, το Κόσοβο θα εξελιχθεί σε μια «παγωμένη»διένεξη, την οποία θα θυμόμαστε κάθε φορά που θα ξεσπούν επεισόδια. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό, αρκεί να μην υπερθερμανθεί κάποια στιγμή.

Πηγή Καθημερινή

ή.

Σαν σήμερα το 1964 γεννήθηκε ο "Μότσαρτ"...

Η όμορφη νεαρή γυναίκα που καθόταν σε ένα απο τα παγκάκια των όχθεων του Κρκα, του ποταμού που διασχίζει το Σίμπενικ προτού εκβάλλει στην Αδριατική, απολάμβανε την ηρεμία και τη γαλήνη του κυριακάτικου πρωινού. Της άρεσε να κάνει τις βόλτες της εκεί, συνοδεία του γιου της που έπαιζε αμέριμνος με την μητέρα του να έχει στραμμένη την προσοχή της πάνω του.

Σκεφτόταν πως σε μερικούς μήνες η οικογένεια της θα μεγάλωνε με τον ερχομό του νέου μέλους, γεγονός που μόνο εκείνη γνώριζε προς το παρόν. Θα το ανακοίνωνε στον σύζυγό της το βράδυ, όταν αυτός θα επέστρεφε στο σπίτι απο την βάρδια του. Απορροφημένη στις σκέψεις της, δεν έδωσε σημασία στον άνθρωπο που έκατσε στην άκρη απο το παγκάκι, μέχρι τη στιγμή που της απηύθυνε τον λόγο.

"Τι γλυκό αγοράκι. Πώς τον λένε" τη ρώτησε με τη βαθιά φωνή του που μπορούσε να σε υπνωτίσει και εκείνη τη στιγμή η Μπίσερκα έστρεψε το βλέμμα προς το μέρος του αντικρίζοντας το πρόσωπο του. Μαύρα μαλλιά πλαισίωναν ένα πρόσωπο όμορφο αλλά ταυτόχρονα και σκληρό που ανήκε σε έναν άντρα όχι μεγαλύτερο από 30 χρονών.

"Aλεξάντερ αλλά τον φωνάζουμε Άτσα. Είναι 5" απάντησε ευγενικά αλλά και λίγο επιφυλακτικά γιατί η αλήθεια είναι πως παρά την ομορφιά του, αυτός ο άντρας της προκαλούσε νευρικότητα χωρίς να μπορεί να προσδιορίσει τον λόγο. Για αυτό και επικεντρώθηκε στο παιχνίδι του μικρού, έτσι ώστε να αποφύγει την επαφή με τον άγνωστο. Αναγκάστηκε όμως να στρέψει το κεφάλι της προς αυτόν, με την έκπληξη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της όταν τον άκουσε να της λέει "Αγόρι θα είναι και αυτό".

"Που... Μα πως ξέρετε πως είμαι έγκυος" ρώτησε τον άγνωστο που χαμογελούσε αινιγματικά. "Μα είναι πολύ εύκολο" απάντησε εκείνος, "φαίνεται στα μάτια σας, λάμπουν". Η Μπίσερκα τον κοίταξε καχύποπτα αλλά δεν ήθελε να δώσει συνέχεια. Φώναξε τον Αλεξάντερ για να φύγουν και χωρίς να χαιρετήσει τον άγνωστο, άρχισε με γρήγορα βήματα να πηγαίνει προς την έξοδο. Δεν είχε απομακρυνθεί πολύ όταν ο αέρας έφερε στα αυτιά της τη φωνή του. " Ο Ντράζεν θα γεννηθεί τον Οκτώβρη, στις 22. Θυμήσου τον Οκτώβρη" και ύστερα η φωνή χάθηκε ή έτσι της φάνηκε αφού με τον γιο της στην αγκαλιά έτρεχε τώρα, για να απομακρυνθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα από τον άνθρωπο που της προκαλούσε τον τρόμο...

                   ******

Ο φύλακας του Μιρογκόϊ χαιρέτησε με σεβασμό τη μαυροφορεμένη γυναίκα που πέρασε την πύλη του νεκροταφείου. Ήξερε πολύ καλά και ποια ήταν και τον προορισμό της. Εδώ και μια βδομάδα, η Μπίσερκα Πέτροβιτς ερχόταν κάθε απόγευμα την ίδια ώρα για να αφήσει μερικά λουλούδια στο μνήμα του Ντράζεν και να κλάψει. Το παιδί της είχε επιστρέψει για πάντα στο Ζάγκρεμπ, κοντά της αλλά και τόσο μα τόσο μακριά της.

Ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει όταν αποφάσισε να πάρει τον δρόμο του γυρισμού για το σπίτι της. Σηκώθηκε αργά, όταν αντιλήφθηκε την παρουσία ενός άλλου ατόμου. Παραξενεύτηκε γιατί συνήθως τέτοια ώρα ήταν μόνη της στο νεκροταφείο αλλά καλησπέρησε με ευγένεια τον νεαρό που στεκόταν πίσω της και δεν έπαιρνε το βλέμμα του απο την επιτύμβια πλάκα. Δεν της μίλησε, έμοιαζε να βρίσκεται στον δικό του κόσμο, μόνο επαναλάμβανε συνεχώς τα ίδια λόγια. "Με πούλησε... Αυτός λέει κερδίζει στο τέλος. Ήταν 29 χρονών ακούς, 29...".

Τις τελευταίες λέξεις πρέπει να τις φώναξε δυνατά γιατί η Μπίσερκα τον κοίταξε λέγοντας του "Τα 29 θα τα έκλεινε τον Οκτώβριο, στις 22" αλλά δεν είχε  προλάβει να αποτελειώσει τη φράση της όταν ο άγνωστος επιτέλους γύρισε και την είδε.

Ένα επιφώνημα έκπληξης βγήκε απο τα χείλη της όταν αναγνώρισε τον άντρα του Κρκα. Αλλά δεν ήταν το μοναδικό που την εξέπληξε την ώρα που τον κοιτούσε. Το πρόσωπο του, αυτό το δακρυσμένο πρόσωπο ήταν το ίδιο νεανικό και όμορφο σαν να μην είχε περάσει ούτε μία μέρα απο εκείνο το κυριακάτικο πρωινό.

Ο άντρας του Κρκα χαμογέλασε και πλησιάζοντας την, ψιθύρισε στο αυτί της, "Στο είχα πει, θυμήσου τον Οκτώβρη". Η Μπίσερκα Πέτροβιτς έκλεισε για μια στιγμή τα μάτια και όταν τα άνοιξε αυτός ο γνωστός άγνωστος δεν βρισκόταν πια εκεί. Το μόνο που υπήρχε ήταν μία φωτογραφία πάνω στο μνήμα του Ντράζεν που την αγαπούσε και η ίδια γιατί τον έδειχνε χαρούμενο να πανηγυρίζει ένα απο τα αμέτρητα καλάθια του. Παράξενο, πως βρέθηκε εκεί; 

Την πήρε στα χέρια της και παρατήρησε πως κάτι ήταν γραμμένο με κόκκινο μελάνι. 

"Ήταν και δικός μου    

  γιος.Υπογραφή, Vrag"... 

Antreas Tsemperlidis

Σπάνια φωτογραφία από τον Ιστορικό συλλέκτη Βέροιας...

 ΣΠΑΝΙΑ φωτογραφία καρτ-ποστάλ που εκδόθηκε το 1949, όπου ο Βασιλεύς Παύλος εισέρχεται στην ‘’Σχολή Χωροφυλακής Μακρυγιάννη’’ προκειμένου να εορταστεί η ‘’Επική Μάχη του Μακρυγιάννη΄΄του 1944, και παρατηρούμε στο βάθος την μπάντα της ‘’Ε.Β.Χ.’’ να παιανίζει, ενώ σε πρώτο πλάνο βρίσκονται οι ανάπηροι Χωροφύλακες της μάχης εκείνης να ανταποδίδουν τον χαιρετισμό που τους αποδίδει ο τότε Βασιλέας Παύλος.

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2021 ΤΗ Κ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΝΗΜΗ Αρτεμίου Μεγαλομάρτυρος (+ 326), Ματρώνης οσίας της Χιοπολίτιδος (+ 462), Γερασίμου οσίου του εν Κεφαλληνία (+ 1581)

 Αρτεμίου Μεγαλομάρτυρος

Ο Άγιος Αρτέμιος ήταν διακεκριμένος πολιτικός του Βυζαντίου και ευσεβέστατος χριστιανός. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, εκτιμώντας τα ηθικά και πολιτικά του χαρίσματα, του έδωσε το αξίωμα του πατρικίου και τον διόρισε Δούκα και Αυγουστάλιο της Αλεξανδρείας.

Το 357 μ.Χ. πηγαίνει στην Πάτρα, κατ' εντολή του Αυτοκράτορα Κωνσταντίου, γιου του Μεγάλου Κωνσταντίνου, για να παραλάβει τα σεπτά λείψανα του Αγίου Ανδρέα και να τα ανακομίσει στον νεόκτιστο Ναό των Αγίων αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη (3 Μαρτίου 357 μ.Χ.).

Κατά την διαμονή του στην Πάτρα και με την επίβλεψη του κατασκεύασε υδραγωγείο. Στρατοπεδευμένος στην περιοχή της Μονής Γηροκομείου ελεούσε και βοηθούσε πλήθος αναξιοπαθούντων και κυρίως γερόντων, γεγονός που δικαιολογεί την τοπωνυμία Γηροκομείο.

Όταν, το 363 μ.Χ., ο Αρτέμιος άκουσε ότι ο Ιουλιανός ο Παραβάτης βασάνιζε τους χριστιανούς στην Αντιόχεια, ήλθαν στα χείλη του τα λόγια του ψαλμωδού Δαβίδ προς το Θεό: «Κύριε, πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με» (Ψαλμός Ν' (50), στ. 14). Κύριε, στήριξε με με σκέψεις σταθερές και θέληση ισχυρή, που να κυριαρχεί μέσα μου και να με κατευθύνει στην υπεράσπιση του αγαθού με θάρρος.

Πράγματι, ο Αρτέμιος, με τη δύναμη που του έδωσε ο Θεός, πήγε αμέσως στην Αντιόχεια και με παρρησία ήλεγξε ευθέως τον Ιουλιανό για τις παρανομίες του κατά των χριστιανών. Ο Ιουλιανός, που δεν περίμενε τέτοια στάση από αξιωματούχο, τον συνέλαβε και τον μαστίγωσε αλύπητα. Έπειτα του έσπασε τα κόκαλα με πέτρες, και τελικά τον αποκεφάλισε. Το Ιερό λείψανο του Αρτεμίου παρέλαβε κάποια διακόνισσα, η Αρίστη, που το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό του προφήτου Προδρόμου.

Ἀπολυτίκιον  

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Εὐσέβειας τοῖς τρόποις καλλωπιζόμενος, ἀθλητικῆς ἀγλαΐας ὤφθης σοφὲ κοινωνός, πρὸς ἀγῶνας ἀνδρικοὺς παραταξάμενος· ὅθεν ὡς λύχνος φωταυγής, τῶν θαυμάτων τὰς βολάς, ἐκλάμπεις τῇ οἰκουμένῃ, Ἀρτέμιε Ἀθλοφόρε, πρὸς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Οσία Ματρώνα

Η Οσία Ματρώνα ονομαζόταν, αρχικά, Μαρία και γεννήθηκε στο χωριό Βολισσός της Χίου από γονείς ευσεβείς και πλουσίους, τον Λέοντα και την Άννα. Έξι άλλες αδελφές της Μαρίας, μεγαλύτερες της, παντρεύτηκαν η μία μετά την άλλη, περιζήτητες νύφες για την ομορφιά, την ανατροφή και για την καλή προίκα τους. Η μικρότερη αφοσιώθηκε στη μελέτη των θείων και ασχολείτο θερμά με φιλανθρωπικά καθήκοντα. Έτσι θέλησε να ακολουθήσει άλλο δρόμο. Η τακτική επαφή της με τις καλογριές των γυναικείων μοναστηριών του νησιού, έκανε τη Μαρία να ποθήσει την αγνή μοναχική ζωή. Αλλά η αγάπη προς τους γονείς της, τη συγκρατούσε στο πατρικό της σπίτι. Όταν όμως αυτοί πέθαναν η Μαρία δοκίμασε τη μοναχική ζωή κοντά σε μια ευσεβή χήρα, που ασκήτευε με τις δύο θυγατέρες της. Μετά απ' αυτή τη μοναχική εμπειρία, αποφάσισε να προσχωρήσει στις μοναχικές τάξεις. Χειροτονήθηκε λοιπόν μοναχή και μετονομάσθηκε Ματρώνα. Η διαγωγή της μέσα στη μικρή αδελφότητα ήταν άριστη. Η διάθεση της πάντοτε αγαθή, φιλάδελφη, ταπεινή και εγκάρδια. Μάλιστα, από τα έσοδα της πώλησης της περιουσίας της, κτίστηκε στο μοναστήρι ωραιότατος ναός. Μετά από κάποιο χρόνο, πέθανε η γυναίκα που κοντά της η Ματρώνα γυμνάστηκε στη μοναχική ζωή. Τότε όλες οι μοναχές από κοινού, εξέλεξαν ηγουμένη -παρά τη θέληση της- τη Ματρώνα. Υπό τις οδηγίες της η αδελφότητα ζούσε με πολλή εγκράτεια, υπακοή και ευσέβεια. Το 1462 η Ματρώνα πέθανε, αφού έζησε ζωή πραγματικά αγία. (Άλλες πηγές υπολογίζουν τον χρόνο κοιμήσεως της Αγίας 100 περίπου χρόνια πριν το 1462, διότι η πρώτη βιογραφία της γράφτηκε από τον Μητροπολίτη Ρόδου Νείλο (1357).

Σημείωση: Επειδή στα γυναικεία μοναστήρια συνήθιζαν να λέγουν την ηγουμένη κυρά, επικράτησε μέχρι και σήμερα να καλούμε την Οσία Ματρώνα, Αγία Κυρά και από αυτό προέρχονται και τα ονόματα Κυράτσω και Κερασιά που εορτάζουν σήμερα.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.

Χριστοῦ τοῖς ἴχνεσιν, ἀκολουθήσασα, κόσμου τερπνότητα, Ὁσία ἔλιπες, καὶ ἐμιμήσω ἐν σαρκί, Ἀγγέλων τὴν πολιτείαν· ὅθεν ταῖς τοῦ Πνεύματος, δωρεαῖς κατεφαίδρυνας, τὴν ἐνεγκαμένην σε, νῆσον Χίον πανεύφημε· διὸ χαρμονικῶς ἐκβοᾷ σοι· χαίροις Ματρῶνα πανολβία.

Οσίου Γερασίμου του εν Κεφαλληνία

Ο Όσιος Γεράσιμος (βλέπε επίσης και στις 16 Αυγούστου), γεννήθηκε το 1509 μ.Χ. στα Τρίκαλα της Κορινθίας. Καταγόταν από την επίσημη οικογένεια των Νοταράδων και ήταν γιος του Δημητρίου και της Καλής.

Από μικρός έλαβε χριστιανική και αρχοντική ανατροφή και διακρινόταν στο σχολείο για την ευστροφία και την ευφυΐα του μυαλού του. Ευγενική ψυχή ο Γεράσιμος, συμπαθούσε τους φτωχούς συμμαθητές του και τους βοηθούσε με κάθε τρόπο.

Όταν έφτασε σε ώριμη ηλικία, περιηγήθηκε διάφορα μέρη, όπως την Ζάκυνθο, την Κωνσταντινούπολη και τα γύρω απ' αύτη, το Άγιον Όρος, διάφορες Μονές της Ανατολής για να μείνει στην Ιερουσαλήμ. Εκεί υπηρέτησε σαν νεωκόρος για ένα χρόνο στον Ναό της Αναστάσεως και χειροτονήθηκε Διάκονος και αργότερα Πρεσβύτερος, από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Γερμανό. Κατόπιν έφυγε και από 'κει και κατέληξε στην τοποθεσία Ομαλά της Κεφαλονιάς, όπου έκτισε γυναικείο Μοναστήρι και το ονόμασε Νέα Ιερουσαλήμ.

Στη Μονή αυτή λοιπόν, αφού έζησε ασκητικά και ανέπτυξε μεγάλες αρετές, βοηθώντας πνευματικά και υλικά τους κατοίκους της Κεφαλονιάς, απεβίωσε ειρηνικά στις 15 Αυγούστου του 1579 μ.Χ., σε ηλικία περίπου 70 ετών.

Η ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του έγινε το 1580-81 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’. Αὐτόμελον.

Τῶν Ὀρθοδόξων προστάτην καὶ ἐν σώματι ἄγγελον, καὶ θαυματουργὸν θεοφόρον νεοφανέντα ἡμῖν, ἐπαινέσωμεν πιστοὶ θεῖον Γεράσιμον· ὅτι ἀξίως παρὰ Θεοῦ ἀπείληφεν, ἰαμάτων τὴν ἀέναον χάριν· ῥώννυσι τοὺς νοσοῦντας, δαιμονῶντας ἰᾶται· διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα.

Χρόνια πολλά στις εορτάζουσες και τους εορτάζοντες!

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών!

Το Αποστολικό και Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας.

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Εφεσίους, Ε'(5) 25-33

οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς,

ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ρήματι,

ἵνα παραστήσῃ αὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ’ ἵνα ᾖ ἁγία καὶ ἄμωμος.

οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα. ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ·

οὐδεὶς γάρ ποτε τὴν ἑαυτοῦ σάρκα ἐμίσησεν, ἀλλ’ ἐκτρέφει καὶ θάλπει αὐτήν, καθὼς καὶ ὁ Κύριος τὴν ἐκκλησίαν·

ὅτι μέλη ἐσμὲν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ·

ἀντὶ τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν.

τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν.

πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ’ ἕνα ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα.

Νεοελληνική Απόδοση

Οι σύζυγοι

Οι άντρες, αγαπάτε τις γυναίκες σας καθώς και ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία και παράδωσε τον

Ο πέμπτος όμιλος στο Μουντιάλ του 1994

 O πέμπτος όμιλος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στις Ηνωμένες Πολιτείες .

Ο συγκεκριμένος όμιλος είναι ο μοναδικός όμιλος στα χρονικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, που  υπήρξε απολυτη ισοβαθμία μεταξύ των τεσσάρων ομάδων  καθώς ίδια διαφορά τερματων  'οπως φαίνεται και στην φωτογραφία. Οι τέσσερις ομάδες που συμμετείχαν ( Μεξικό, Ιρλανδία , Ιταλία και Νορβηγία ) σημείωσαν όλες από μία νίκη , ήρθαν ισόπαλες  μία φορά και γνώρισαν μία ήττα.

Τα αποτελέσματα του ομίλου ήσαν τα εξής;

1η αγωνιστική

18/6/1994   Ιταλία-  Ιρλανδία   0 – 1  (Ρέι Χάουτον 11')

19/6/1994  Νορβηγία- Μεξικό 1 – 0  ( Ρέκνταλ 84')

2η αγωνιστική 

23/6/1994 Ιταλία -Νορβηγία 1-0 ( Ντίνο Μπάτζιο 69')

24/61994  Μεξικό - Ιρλανδία 2-1 ( Λουίς Γκαρσία 42', 65'-  Όλντριτζ 84'

3η αγωνιστική 

28/6/1994 Ιταλία- Μεξικό 1-1 (Μασάρο 48'- Μπερνάλ 57')

28/6/1994  Ιρλανδία - Νορβηγία 0-0.

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω  οι τέσσερις ομάδες ισοβάθμησαν  και  τελείωσαν τους αγώνες με την ίδια διαφορά τερμάτων . 

Το Μεξικό  με ρεκόρ τερμάτων 3-3  βρέθηκε στην πρώτη θέση του ομίλου λόγω καλύτερης επιθετικής συγκομιδής. Στην συνέχεια αποκλείστηκε στην φάση των 16 από την Βουλγαρία.

Η Ιρλανδία τερμάτισε στην  θέση δεύτερη και αποκλείστηκε στην φάση των 16 από την Ολλανδία. Η Ιρλανδία εκτός από τους βαθμούς, είχε ακριβώς και το ίδιο ρεκόρ τερμάτων με την Ιταλία 2-2. Υπερτερούσε όμως έναντι των ατζούρι γιατί στον μεταξύ τους αγώνα επικράτησε με 1-0.

Η Ιταλία με ρεκόρ τερμάτων 2-2 και αυτή τερμάτισε τρίτη στον όμιλο προκρίθηκε ως μία από τις 4 καλύτερες τρίτες των έξι ομίλων ( Το Μουντιάλ του 1994 ήταν η τελευταία διοργάνωση που συμμετείχαν 24 ομάδες , εξ' ού και η φόρμουλα με τις τέσσερις καλύτερες τρίτες ούτως ώστε να σχηματιστούν οι 16 ομάδες για την επόμενη φάση) και η τέταρτη στην κατάταξη και έφτασε μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης.

Η άτυχη της υπόθεσης με ρεκόρ τερμάτων 1-1  ήταν η Νορβηγία που σημείωσε ένα τέρμα και αποκλείστηκε από την επόμενη φάση. Η Νορβηγία στο τελευταίο της παιχνίδι με την Ιρλανδία  εκτός από νίκη φυσικά ήθελε να μην χάσει πράγμα που έγινε και ταυτόχρονα  την ευνοούσε σκορ ισοπαλίας 2-2 ,3-3 κ.λπ΄. Ακόμα και  ισοπαλία με 1-1 δεν της αρκούσε , καθώς μεν θα ισοβαθμούσε με την Ιταλία όπως και έγινε , και θα είχαν και την ίδια διαφορά τερμάτων με ρεκορ 2-2 , ωστόσο η Σκουάντρα Ατζούρα υπερείχε καθώς στο μεταξύ τους παιχνίδι είχε επικρατήσει με 1-0. Τελικά το παιχνίδι έληξε με λευκή ισοπαλία και οι Νορβηγοί αποκλείστηκαν καθώς με το ένα τέρμα που σημείωσαν είχαν την χαμηλότερη επιθετική παραγωγή του ομίλου.

Ο Σωκράτης για την έπαρση...

 

Πλάνα από το εσωτερικό της όπερας της Ραβέννα...

 

Τα πλάνα τραβήχτηκαν μετά από παράσταση την 01-02-2020

Τουρκικό σχέδιο σε εξέλιξη

 Την προηγούμενη Κυριακή, 3 Οκτωβρίου, το πόνημα της στήλης είχε θέμα την ελληνογαλλική συμφωνία και τίτλο «Στόχος η αποτροπή, φόβος η επίσπευση», σε μια προσπάθεια να αποτυπώσει το περιεχόμενο του κειμένου. Οτι, δηλαδή, η συμφωνία είναι καλή και αναγκαία, ότι μια τέτοια συμφωνία πάσχιζαν να βρουν όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης δίχως να το κατορθώνουν, ότι βασικός στόχος της συμφωνίας είναι η αποτροπή με την έννοια της αποθάρρυνσης της άλλης πλευράς να τολμήσει επιθετική ενέργεια εις βάρος της Ελλάδας, μαζί με την ευχή να μη χρειαστεί συμφωνία να δοκιμαστεί στην πράξη. Παράλληλα όμως στο ίδιο κείμενο διατυπωνόταν η επισήμανση / φόβος, μήπως η Τουρκία προχωρήσει σε επίσπευση πρόκλησης θερμού επεισοδίου πριν η Ελλάδα παραλάβει τα πλοία και τα αεροπλάνα που συμφώνησε να αγοράσει από τη Γαλλία προκειμένου να ενισχύσει την αποτρεπτική ισχύ της.

Στη σχετική φιλολογία που αναπτύχθηκε κατά την εβδομάδα από την περασμένη Κυριακή μέχρι σήμερα, το αποτρεπτικό στοιχείο της ελληνογαλλικής συμφωνίας τονίστηκε ιδιαίτερα, αλλά ταυτόχρονα άρχισε να παίρνει διαστάσεις το ενδεχόμενο πρόκλησης θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο, ή κάπου αλλού, καθώς έγινε φανερό ότι η Αγκυρα κλιμακώνει ρητορική και ενέργειες, οδεύοντας πάλι σε σημείο έκρηξης. Χωρίς να κρύβει την οργή της για την υπογραφή της συγκεκριμένης συμφωνίας, αλλά και για άλλους λόγους εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.

Η επιστολή της Τουρκίας προς τον ΟΗΕ εκφράζει απειλή κατά της Ελλάδας, όχι απλά σε επίπεδο κυριαρ- χικών δικαιωμάτων, αλλά σε επίπεδο κυριαρχίας επί εδαφών.

Η επιστολή της Τουρκίας προς τον ΟΗΕ (που έφερε στο φως της δημοσιότητας ο συνάδελφος Β. Νέδος στην «Καθημερινή» της περασμένης Πέμπτης) είναι σαφές ότι εκφράζει σαφή απειλή κατά της Ελλάδας, όχι απλά σε επίπεδο κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά σε επίπεδο κυριαρχίας επί εδαφών. Αυτό σημαίνει και τίποτα λιγότερο η επίσημη κατάθεση της τουρκικής άποψης που υποστηρίζει ότι η αμυντική θωράκιση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου αφαιρεί το δικαίωμα ελληνικής κυριαρχίας σε αυτά, γιατί δήθεν παραβιάζονται οι όροι των Συνθηκών Λωζάννης του 1923 και Παρισίων του 1947. Πρόκειται για νησιά που είχαν περάσει στην ελληνική κυριαρχία στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων του 1912 και μόνο το γεγονός αυτό αποδεικνύει τη νεοοθωμανική πολιτική που ακολουθεί ο Ερντογάν επιχειρώντας συστηματικά την ακύρωση των προαναφερθεισών συνθηκών στο πλαίσιο του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας».

Κατά τη γενική αντίληψη, η Τουρκία ανέβασε το επίπεδο των βλέψεών της απέναντι στην Ελλάδα αντιδρώντας στην ελληνογαλλική συμφωνία. Πιο σωστό είναι ότι επέσπευσε την ωμή διατύπωση αυτών των βλέψεων εξαιτίας της συμφωνίας. Ισως επειδή αποφάσισε να επιταχύνει την πορεία σταδιακών προκλήσεων με στόχο τη σύγκρουση. Η τουρκική επιστολή προς τον ΟΗΕ έχει ημερομηνία 30 Σεπτεμβρίου, ελάχιστες μέρες μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη – Μακρόν και την ανακοίνωση περί της συμφωνίας, και αποκλείεται η Αγκυρα να συνέλαβε το σχέδιο ανοιχτής αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας στα μεγάλα νησιά του Αιγαίου μέσα σε τόσο μικρό διάστημα, καθώς πρόκειται για θηριώδη ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση της αναθεώρησης του στάτους κβο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι εδώ και αρκετό καιρό η προπαγάνδα και οι απειλές της Αγκυρας έχουν επικεντρωθεί στη «στρατιωτικοποίηση» των νησιών, οπότε η σύνταξη και αποστολή από την Αγκυρα μιας τέτοιας επιστολής προς τον ΟΗΕ, μάλλον αποτελεί μέρος σχεδίου σε εξέλιξη. Η ελληνογαλλική συμφωνία απλά άλλαξε την ημερομηνία αποστολής της…

Σε κανονική χώρα με στοιχειώδη λογική και συλλογική συναίσθηση ευθύνης σε παρόμοιες συνθήκες, μια συμφωνία σαν την ελληνογαλλική θα υπογραφόταν και θα κυρωνόταν χωρίς πολλά «ταρατατζούμ» και με στήριξη όλης της πολιτικής τάξης. Στη δημιουργία υπερβολικού θορύβου έχει ευθύνη και η κυβέρνηση –πιθανότατα και ο Μακρόν ήθελε τον θόρυβο– αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι πώς και γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ τοποθετήθηκε τόσο αρνητικά απέναντι στη συμφωνία (το ίδιο ισχύει για ΚΚΕ και ΜέΡΑ25, παρότι δεν αποτελούν ίδια μεγέθη). Είναι άραγε τόσο μικρόνοες και τόσο αδιάβαστοι ο αρχηγός και τα ηγετικά στελέχη του κόμματος, ώστε να μην αντιλαμβάνονται την απειλή που αντιμετωπίζει η χώρα; Ή μήπως είναι τόσο αναίσθητοι και αδιάφοροι, έτοιμοι να «ξεχάσουν» ανά πάσα στιγμή το εθνικό συμφέρον μπροστά σε υποθετικό μικροκομματικό όφελος (κάτι που είναι σίγουρα ανύπαρκτο σε αυτή την περίπτωση); Η απάντηση είναι ότι ισχύουν αμφότερα. Και μικρόνοες είναι και αδιάφοροι για τη χώρα σε μια περίοδο που η Τουρκία δημοσιοποιεί τις βλέψεις της!

Πηγή Καθημερινή

Σλουθ, του Άντονι Σάφερ. Ραδιφωνικό Θέατρο

Αγαπητοί φίλοι καλησπέρα σας, απόψε θα σας παρουσιάσω ένα αρκετά ενδιαφέρον ψυχολογικό θρίλερ. Πρόκειται για το Σλουθ του Άντονι Σάφερ. Ο Σάφερ κατέκτησε παγκόσμια φήμη με το θεατρικό έργο του «Σλουθ» (1970), το οποίο σημείωσε μία από τις πιο εντυπωσιακές εισπρακτικές επιτυχίες της δεκαετίας του ’70. 

Η υπόθεση:

Ο Σέφερ χωρίζει το έργο σε δύο νοητά μέρη. Στο πρώτο μέρος, ο ζηλόφθονος συγγραφέας ορίζει τους κανονισμούς της ιδιόρρυθμης πλεκτάνης που έχει σκαρφιστεί με σκοπό να κατατροπώσει τον ανταγωνιστή του. Στο δεύτερο μέρος, ο ανταγωνιστής ανατρέπει τους ισχύοντες κανόνες για να πάρει την ανορθόδοξη παρτίδα σκάκι στα χέρια του και να αποδείξει στον αντίπαλό του με τον πιο δαιμόνιο και μαζί ευρηματικό τρόπο πόσο πολύ τον είχε εξαρχής υποτιμήσει. Οι δύο άντρες θα περιπλανηθούν μέχρι τέλους στους πάμπολλους μυστικούς διαδρόμους που ακολουθεί η πλοκή του Σέφερ. Δυο άντρες στη σκηνή. Ο ένας καλεί στο σπίτι του τον εραστή της γυναίκας του, ο άλλος ανταποκρίνεται και τον επισκέπτεται.

Δυο μαχητές πρόσωπο με πρόσωπο. Και αρχίζει το παιχνίδι. Με πρόσχημα την γυναίκα, μια άλλη γυναικά, το χρήμα, την κοινωνική δύναμη, την ταξική θέση, την καταγωγή, την γοητεία, την ψυχική αντοχή, την συναισθηματική ανθεκτικότητα, το παιχνίδι θα εξελιχθεί άγριο αλλά και αστείο, αδυσώπητο, αλλά και κωμικό. Οι δυο παίχτες παίζουν το ρόλο του θύτη και του θύματος, του θηρευτή και του θηράματος εναλλάξ. Μεταμφιέζονται, αλλάζουν όψη, ψυχισμούς, συμπεριφορές και πεποιθήσεις. Τίποτα δεν μένει σταθερό, γιατί όλα υπηρετούν το παιχνίδι. Ένα παιχνίδι του φωτός, μέσα στο αιώνιο σκοτάδι. Οι δυο μαχητές, όπως οι σκακιστές, προβλέπουν τις άμεσες αλλά και τις κατοπινές κινήσεις αγνοώντας ότι η ζωή, είναι τελικά ο πιο απρόβλεπτος παίχτης. Γι'αυτό και θα έχουν – στο έξοχο έργο του Άντονι Σάφερ – το τέλος που αξίζει στα απελπισμένα και γι’αυτό παιγνιώδη πνεύματα, αυτού του σκληρού αμετακίνητου κόσμου.

Επιπλέον στοιχεία για το έργο:

Σκοτεινό και ευφυές θρίλερ, το «Σλουθ» έχει ως ήρωα έναν συγγραφέα μυστηρίων που οδηγεί σε διαβολική παγίδα τον εραστή τής γυναίκας του. Το «Σλουθ», που είχε τιμηθεί το 1970 με το βραβείο Τόνι (καλύτερο έργο της χρονιάς), παιζόταν για 2.359 παραστάσεις στο Λονδίνο και για 2.000 παραστάσεις στη Νέα Υόρκη πριν μεταφερθεί στην κινηματογραφική οθόνη (1972) με πρωταγωνιστές τους Μάικλ Κέιν και Λόρενς Ολίβιε (υποψήφιοι για Οσκαρ).

Το «Σλουθ» είχε παρουσιαστεί και στην Ελλάδα από αρκετά θεατρικά σχήματα με σημαντική εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία. Ανάμεσα στις ελληνικές παραστάσεις του «Σλουθ» θυμίζουμε το ανέβασμα με πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Χορν και τον Αλέκο Αλεξανδράκη.

Το «ΣΛΟΥΘ» δεν είναι μόνο ένα ψυχολογικό θρίλερ ούτε περιορίζεται σε μια ιστορία πάθους, μυστηρίου κι εκδίκησης. Πρόκειται για ένα τολμηρό έργο που διαποτίζεται από την ύπαρξη μιας πληθώρας ψυχολογικών και κοινωνιολογικών επιπέδων ενώ οι κωμικές καταστάσεις, το σασπένς, η αγωνία και οι συνεχόμενες ανατροπές κόβουν την ανάσα.

Η διεκδίκηση μιας γυναίκας γίνεται η αφορμή για τη μέχρι τελικής πτώσης σύγκρουση δύο ανδρών. Με γενναίες δόσεις φλεγματικού χιούμορ και την ατμόσφαιρα ενός στιβαρού αστυνομικού έργου, το συναρπαστικό θεατρικό έργο του Άντονι Σάφερ μετατρέπεται σε ένα συμφωνημένο μεταξύ των ηρώων «παιχνίδι» όπου όλα επιτρέπονται: οι ρόλοι εναλλάσσονται, τα όρια καταργούνται, η πραγματικότητα θολώνει.

Σε αυτήν την κωμικοτραγική αρένα που έχει στηθεί, η κοινωνική καταξίωση, το κυνήγι της επιτυχίας η αγωνία της φθοράς του χρόνου λειτουργούν τελικά ως καταλύτες και παρακινούν τους δύο άντρες σε ένα παιχνίδι…δίχως επιστροφή!

Το μυστηριώδες αυτό θεατρικό παιχνίδι που συνέθεσε πριν από περίπου 40 χρόνια ο Σάφερ, γοητεύει διαχρονικά τον θεατή. Γραμμένο το 1970, παρέμεινε το κορυφαίο του Βρετανού συγγραφέα και αυτό που τον έκανε διάσημο. Σύμφωνα με σημείωμα του ίδιου του Άντονι Σάφερ, το μυστικό της επιτυχίας του «ΣΛΟΥΘ» βρίσκεται στο ότι το έργο ουσιαστικά διακωμωδεί τις αστυνομικές ιστορίες κι εν γένει το αστυνομικό μυθιστόρημα ενώ ταυτόχρονα, όπως σημείωσε ο κριτικός Κλάιβ Μπαρνς της Νέας Υόρκης, «περιέχει και αναδεικνύει όλες τις αρετές του αστυνομικού θρίλερ παραμένοντας έτσι το καλύτερο δείγμα θρίλερ που γράφτηκε ποτέ».

Υπήρξε τέλος το πρώτο ώριμο έργο του Σάφερ, που προηγουμένως ο ίδιος είχε διατελέσει δικηγόρος και διαφημιστής.

Η ηχογράφηση έγινε το 1976, ενώ δύο μεγάλοι ηθοποιοί, ο Χρήστος Πάρλας και ο Νικήτας Τσακίρογλου πρωταγωνιστούν.

Ο Νικήτας Τσακίρογλου

Ο Χρήστος Πάρλας

Η μεταφόρτωση έγινε από το Glob TV:

Πηγές:

Καθημερινή, GreekRadioTheater, athinorama, ert.gr, culturenow,

 

Κεφάλι Αμαζόνας Ρωμαϊκό αντίγραφο.

 Κεφαλή Αμαζόνας, ρωμαϊκό αντίγραφο Ελληνικού πρωτότυπου αγάλματος που  δημιουργήθηκε σε καλλιτεχνικό διαγωνισμό στην Έφεσο το 440-430 π.Χ. - Μουσεία Καπιτωλίου, Ρώμη.

🌍 Head of an Amazon Roman copy of Greek original produced in 440-430 BCE for artistic competition in Ephesus. Capitoline Museum, Rome, Italy.

🇬🇷 Σύμφωνα με τον Πλίνιο, οι πιο λαμπροί γλύπτες του 5ου αι. π.Χ., ο Πολύκλειτος, ο Φειδίας, ο Κρησίλας, ο Κύδων και ο Φράδμων, πήραν μέρος σε έναν διαγωνισμό γλυπτικής στην Έφεσο με σκοπό την ανάθεση ενός αγάλματος Αμαζόνας στο ναό της Άρτεμης. Οι αρμόδιοι τους ζήτησαν να εκτιμήσουν οι ίδιοι τα έργα τους. Όλοι φυσικά αξιολόγησαν το έργο τους ως το καλύτερο αλλά στην θέση του δεύτερου η Αμαζόνα του Πολύκλειτου έλαβε τους περισσότερους ψήφους κι έτσι αναδείχθηκε ο νικητής του διαγωνισμού. Ακολουθούσαν στη δεύτερη θέση η Αμαζόνα του Φειδία, στην τρίτη του Κρησίλα, στην τέταρτη του Κύδωνα και στην πέμπτη του Φράδμωνα.

Ο Ντέρεκ Χάμιλτον

 Την ίδια εποχή (Σεπτέμβριος του ’91) που ο Νίκος Φώσκολος παρουσίαζε στον ΑΝΤ1 τη «Λάμψη», ο πρωτότοκος γιος του Σπύρος, προπονητής στο Σπόρτιγκ τότε, εμφάνιζε στο ελληνικό μπάσκετ τον Αμερικανό φόργουορντ Ντέρεκ Χάμιλτον.

Ένα παιδί που είχε ήδη μάθει τι εστί ευρωπαϊκό μπάσκετ, σε χαμηλό επίπεδο βέβαια, και στην Ελλάδα ήρθε για ν’ αποδείξει ότι τα καταφέρνει εξίσου καλά σε αυξημένων απαιτήσεων μπάσκετ λανσάροντας εντυπωσιακά καρφώματα με περιστροφές.

Δύο εβδομάδες μετά την πρεμιέρα της οικογένειας Δράκου στο γυαλί, ο βασικός ξένος της ομάδας των Πατησίων σκόραρε 31 πόντους στο κλειστό του Παπάγου και υπέγραφε ένα μεγάλο διπλό επί των «στρατηγών».

Κατέληξε εκείνη τη σεζόν να είναι ο τρίτος σκόρερ του πρωταθλήματος και από τα 10.000.000 δραχμές να φτάσει στα 25 που του έδινε η ΑΕΚ για να την προτιμήσει.

Καταφατική η απάντησή του, όχι τόσο εκκωφαντικές πάντως οι εμφανίσεις του, χωρίς να σημαίνει πως αποδείχθηκε φούσκα. Πέρασε επίσης από τον Απόλλωνα Πάτρας, ενώ το 2001, βετεράνος πια, ήρθε στο Ηράκλειο. Άλλος παίκτης βέβαια τότε…

Μια συμμαχία για τη Μεσόγειο. Τάκης Θεοδωρόπουλος

 Το «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία» ακούστηκε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1974. Η χούντα του Ιωαννίδη είχε καταρεύσει, η δημοκρατία του Καραμανλή προσπαθούσε να ορθοποδήσει, η Τουρκία του Ετσεβίτ προχωρούσε στην Κύπρο, ο στόλος της αρμένιζε στο Αιγαίο και η υπερδύναμη δεν είχε καιρό να ασχοληθεί με τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Τον Αύγουστο του 1974 η προεδρία Νίξον ζούσε στον αστερισμό του Ουότεργκεϊτ. Ο Αγγελος Βλάχος, διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Καραμανλή τότε, περιγράφει την κατάσταση στον τελευταίο όροφο της «Μεγάλης Βρεταννίας» όπου διέμενε ο πρωθυπουργός. Στο βιβλίο του «Αποφοίτηση 1974»αναφέρεται στις προσπάθειες να αποκαταστήσουν επαφή με την Ουάσιγκτον με στόχο τον σωφρονισμό του μικρομέγαλου εταίρου του ΝΑΤΟ. Σε απλά ελληνικά; Δεν τους έβγαιναν στο τηλέφωνο. Κι έτσι η Ελλάδα αποχώρησε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Μπορεί να ήταν λάθος, όμως ήταν ανθρώπινο λάθος, οφειλόμενο στον εκνευρισμό του Καραμανλή, που από τη μια είχε τα σπαράγματα των χουντικών, από την άλλη τους Τούρκους στο Αιγαίο και τη σιωπή των Αμερικανών. Η μόνη δύναμη η οποία ανταποκρινόταν στις εκκλήσεις του ήταν η Γαλλία του Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν.

Μου αρέσει να φαντάζομαι τον Βλάχο ή τον Καραμανλή να μιλούν στο τηλέφωνο με τον Ζισκάρ ντ’ Εστέν. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Γαλλία υποστήριξε την ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ. Και στον απόηχο όλων αυτών ήρθε το 1981. Η Γαλλία εξέλεγε τον πρώτο της σοσιαλιστή πρόεδρο από δεκαετίες και η Ελλάδα τον πρώτο της σοσιαλιστή πρωθυπουργό. Ο σοσιαλισμός του Μιτεράν ήταν ευρωπαϊκός και απεχθανόταν τις τριτοκοσμικές λέξεις του Παπανδρέου, η χημεία ανάμεσά τους δεν ήταν η καλύτερη, όμως τη σχέση την έσωζε ο λυρισμός. Ηταν η εποχή του Μίκη, της Μελίνας, του Ζακ Λανγκ. Θα προσέθετα στο σύντομο αυτό χρονικό και την περίοδο των μνημονίων. Οταν η Γαλλία του Σαρκοζί και του Ολάντ, αδυνατισμένη χωρίς αμφιβολία, προσπαθούσε να απαλύνει τη γερμανική ακαμψία απέναντι στην πτωχευμένη Ελλάδα.

Τα γράφω αυτά για να θυμηθούμε ότι η αμυντική συμφωνία που υπέγραψαν ο Μητσοτάκης με τον Μακρόν δεν είναι ευκαιριακή-«οπορτουνιστική» κατά το λεξιλόγιο της προοδευτικής Αριστεράς. Εχει τις ρίζες της στην Ιστορία και των δύο χωρών. Το 2021 δεν είναι 1974, ούτε 1981 θα μου πείτε, συμφωνώ. Σήμερα η Γαλλία είναι η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης. Η υπόλοιπη Ευρώπη κοιτάζει τη Μεσόγειο αφ’ υψηλού, σχεδόν σαν βάρος. Η Γαλλία είναι προσκολλημένη στη Μεσόγειο. Είναι κομμάτι της δικής της Ιστορίας από τον καιρό του Ναπολέοντα. Γι’ αυτό έχει σημασία η Ελληνο-Γαλλική Μεσογειακή συμμαχία. Τα υπόλοιπα είναι μπακαλική.

Πηγή: Καθημερινή

Συλλογική ευφυΐα..

 

Ιστορικά ψέματα των Αλβανών.

 Στην επίσημη αλβανική ιστοριογραφία υποστηρίζεται ότι όλοι οι Αλβανοί, πλην ορισμένων εξαιρέσεων που ήταν προδότες και εξαγορασμένοι χρηματικά από την Ελλάδα, πολέμησαν ενάντια στην ελληνική "κατοχή" της Νότιας Αλβανίας (Βορείου Ηπείρου) το 1913.

 Ρίχνοντας μια ματιά όμως στην αλβανική εφημερίδα "Dielli" με ημερομηνία έκδοσης Απρίλιος 1913, καταλαβαίνει κανείς ότι αυτοί οι "Αλβανοί προδότες" δεν ήταν καθόλου εξαίρεση ανάμεσα στους Αλβανούς. Το αντίθετο μάλιστα! Ήταν πάρα πολλοί Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι. Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για 15000. Επίσης αν αναλογιστούμε ότι αυτοί οι "Αλβανοί" Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι ήταν εκτός από "προδότες" και "πληρωμένοι" από την Ελλάδα, αμέσως γεννάται το ερώτημα: πως ένα τόσο φτωχό κράτος όπως η Ελλάδα που προ εικοσαετίας είχε κηρύξει μάλιστα πτώχευση, θα μπορούσε να εξαγοράσει 15000 άτομα? Κύριοι μην εθελοτυφλείτε! Η αλήθεια είναι εδώ και σας περιμένει από μια αλβανική εφημερίδα της εποχής. Δεν είναι λόγια δικά μας.

Στο υπογραμμισμένο τμήμα λέει:

U mblodhe n Erseke me teper se 15,000 spirt te krister e myslimane dhe bene tejakrim ne Londer qe jane te kenaqur me Greqine (Περισσότερες από 15.000 χριστιανικές και μουσουλμανικές ψυχές συγκεντρώθηκαν στην Ερσέκα και έγραψαν στο Λονδίνο ότι είναι ικανοποιημένες από την Ελλάδα).

Πηγή Ελλήνων Θέματα

Τεχνολογία...