Ένας άλυτος Γρίφος...

 Κάποτε σε ένα παλάτι ζούσε μια βασίλισσα η οποία ήθελε να παντρευτεί. Ήθελε όμως να πάρει τον πιο έξυπνο άνδρα του κόσμου. Δεν την ενδιέφερε αν ήταν όμορφος ή άσχημος, πλούσιος ή φτωχός, γέρος ή νέος. Την ενδιέφερε μόνο να είναι ο πιο έξυπνος απ’ όλους. Πώς θα το καταλάβαινε όμως αυτό; Έβγαλε λοιπόν διαταγή στο παλάτι, πως όποιος άνδρας πάει και της πει έναν γρίφο που δεν θα καταφέρει να βρει την λύση του, αυτός θα ήταν και ο πιο έξυπνος. Αν όμως έβρισκε τη λύση τότε θα τους αποκεφάλιζε και με τα κεφάλια τους θα έφτιαχνε έναν πύργο.

Το νέο αυτό ακούστηκε παντού. Και άνδρες απ’ όλο τον κόσμο πήγαν στο παλάτι. Κανένας όμως δεν τα κατάφερε. Η βασίλισσα βρήκε τη λύση απ’ όλους τους γρίφους που άκουσε. Έτσι ο πύργος από τα κεφάλια των ανδρών είχε φτάσει ήδη πολύ ψηλά.

Μια μέρα το ακούει ένας νέος και αποφασίζει να πάει και αυτός. Το ακούει η μάνα του και απαρηγόρητη του λέει:

Βρε παιδί μου πού θα πας; Αυτή θα σου κόψει το κεφάλι. Σε παρακαλώ, μείνε εδώ και θα σου βρούμε εμείς γυναίκα.

Αλλά ο γιος σαν νέος που ήταν δεν έδωσε σημασία στη συμβουλή της μάνας του και το επόμενο πρωί ξεκίνησε το δρόμο για το παλάτι.

Η μάνα του, του έφτιαξε μια πίτα να πάρει μαζί του να φάει όταν πεινάσει αλλά έβαλε μέσα δηλητήριο. Την άλλη μέρα το πρωί ο νέος με συντροφιά τη σκυλίτσα του την Μορφούλα ξεκίνησαν για το παλάτι.

Περπάτησαν περπάτησαν ώσπου κάποια στιγμή ο νέος πείνασε. Την ώρα που πάει να δαγκώσει την πίτα, ακούει την σκυλίτσα του να γαβγίζει. Την λυπήθηκε και έδωσε το κομμάτι του σε αυτήν. Και όπως ήταν φυσικό μετά από λίγα λεπτά η σκυλίτσα του ψόφησε. Τότε ο νέος κατάλαβε πως η μάνα του είχε βάλει δηλητήριο στην πίτα.

Συνεχίζει τον δρόμο του πλέον μόνος του. Μετά από ώρα δεν άντεχε άλλο από την πείνα. Βλέπει στο βάθος μια ελαφίνα που ήταν έγκυος. Τη σκοτώνει αλλά δεν τρώει την ίδια αλλά το μωρό που είχε μέσα της. Αφού χόρτασε ξεκίνησε πάλι για το παλάτι. Περπατούσε περπατούσε ώσπου δίψασε. Για καλή του τύχη βλέπει εκεί κοντά μια εκκλησία. Μπαίνει μέσα και πίνει το νερό που είχε το καντήλι.

Αφού έφαγε, χόρτασε και ξεδίψασε συνεχίζει τον δρόμο του για το παλάτι. Μετά από λίγες ώρες έφτασε. Παρουσιάζεται μπροστά στην βασίλισσα και της λεει:

Η Μορφούλα έφαγε την πιτούλα και η πιτούλα την Μορφούλα. Εγώ σκότωσα εκείνο που έβλεπα αλλά έφαγα εκείνο που δεν έβλεπα. Και ήπια νερό που δεν ακουμπούσε ούτε στη γη ούτε στον ουρανό. Τί είναι;

Τότε γυρίζει στον νέο και του λέει:

Νομίζω πως εσύ είσαι ο πιο έξυπνος άνδρας του κόσμου. Γι’ αυτό κι εγώ θα σε παντρευτώ και θα σε κάνω άνδρα μου όπως το υποσχέθηκα.

Και μετά από λίγες μέρες έγινε  ο γάμος.

Ψέμματα ή αλήθεια έτσι λεν’ τα παραμύθια

ΠΗΓΗ: https://paramythades.org/2018/03/24/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%b3%cf%81%ce%af%cf%86%ce%bf%cf%82/

Το χρυσόψαρο. Παραδοσιακό παραμύθι

Από το σπουδαστήριο νέου Ελληνισμού:

Μια  φορά  ήταν  ένας  φτωχός  ψαράς,  κι  όλη  νύχτα  αγωνιζόταν  να  πιάσει  ψάρι  και  δεν  έπιανε.  Κόντεψε  τέλος  η αυγή,  έριξε  πάλι  τ’  αγκίστρι  του  κι  έλεγε  απομέσα  του:  «Ω,  Θεέ  μου,  δυστυχία!  σήμερα  θα  πεθάνουν  τα  παιδιά μου  απ’  την  πείνα». Του  φάνηκε  τότε  πως  τσίμπησε  ψάρι  και  τράβηξε  τ’  αγκίστρι.  Τι  να  δει!  Ένα  ψαράκι  χρυσό!  Έκανε  να  το βγάλει  απ’  τ’  αγκίστρι  κι  άκουσε  μια  φωνή  να  του  λέει:  «Ρίξε  το  ψαράκι  το  χρυσό  στο  γιαλό,  και  θα  δεις  καλό». 
– Ε,  λέει  με  το  νου  του,  να  το  ρίξω!  έτσι  κι  έτσι  δεν  θα  μου  κάμει  τίποτε  ένα  ψαράκι. Και  το  ’ριξε  στη  θάλασσα.  Πάλι  ακούει  την  ίδια  φωνή  να  του  λέει: 
– Τι  καλό  θέλεις  να  σου  κάμω;
 – Ε,  λέει,  να  πάω  στο  σπίτι  μου  και  να  βρω  ψωμιά  και  φαγιά. Σαν  πήγε  στο  σπίτι  του,  τα  ήβρεν  όλα  όπως  του  είπε  η  φωνή.  Είπε  την  ιστορία  όλη  στη  γυναίκα  του.
 – Αχ,  καλέ,  του  λέει  αυτή,  αντί  να  ζητήσεις,  τίποτε  καλό,  ζήτησες  ψωμιά  και  φαγιά; 
– Ε,  καλά,  της  λέει  αυτός.  Αν  το  ξαναπιάσω,  τι  θέλεις  να  του  ζητήσω; Η γυναίκα  τού  είπε  να  ζητήσει  παλάτια! Επήγεν  ο  καημένος  ο  ψαράς,  έριξε  το  δίχτυ  κι  έπιασε  πάλι  το  χρυσόψαρο.  Έκανε  να  το  βγάλει  πάλι  απ’  τ’ αγκίστρι  και  άκουσε  τη  φωνή:  «Ρίξε  το  ψαράκι  το  χρυσό  στο  γιαλό,  και  θα  δεις  καλό». Το  έριξε,  κι  άκουσε  πάλι  τη  φωνή:  «Τι  καλό  θέλεις  να  σου  κάμω;»  κι  αυτός  εζήτησε  παλάτια. Πάει  στο  σπίτι  του  και  τι  να  δει;  παλάτια  ωραιότατα! 
–  Αχ,  του  λέει  η  γυναίκα  του,  να  πά’  να  το  ξαναπιάσεις  και  να  του  ζητήσεις  συ  να  γίνεις  βασιλιάς  κι  εγώ βασίλισσα. Επήγε  πάλι  κι  έκαμεν  όπως  έκαμνε  και  τις  άλλες  φορές,  άκουσε  τη  φωνή  και  ζήτησε  ό,τι  του  είπε  η  γυναίκα του.  Μα  πάει  κατόπι  στο  σπίτι  του,  και  τι  να  δει;  Μια  καλύβα  όπως  πρώτα,  και  τα  παιδιά  του  πεινασμένα. 

Η κουρούνα. Ικαριώτικο παραμύθι.

Καλησπέρα της αφεντιάς σας...

Η κουρούνα  είναι ένα  πουλί που κατουράει μες στη  φωλιά  του.  Και κάποιαν ώρα  είπε  σε  άλλα  πουλιά της γειτονιάς εκεί ότι:  
 –Θα  φύγω. Θα  σηκωθώ να  φύγω.   Λέει, γιατί θα  φύγεις;   Λέει, γιατί  βρόμισεν  η  φωλιά  μου.   Και της  λένε  τα  άλλα  πουλιά:   –Θα  πάρεις και  τον κώλο σου  μαζί;  
- Λέει, θα  τον πάρω.   
–Ε, θα  βρομίσει  κι εκεί  που  θα  πας.   
Αυτό το  λένε  για  τους  ανθρώπους που  είναι μοχθηροί, άχρηστοι.

 Κωνσταντίνος Κόχυλας,   Ράχες .

Τι ήταν οι "Λάμιες" στα παραδοσιακά ελληνικά παραμύθια;

Η λάμια αποτελεί ον γένους θηλυκού το οποίο δεν παρουσιάζει όμως κανένα οφθαλμοφανές χαρακτηριστικό του γυναικείου φύλου και κινείται στον εξωανθρώπινο χώρο.

Βασικό χαρακτηριστικό της λάμιας είναι η ανθρωποφαγία,
αν και η αρχική εκδοχή της η οποία μαρτυρείται ως Λαμία ή Εμπούσα,
αποσκοπούσε στην αρπαγή και τον πνιγμό των μικρών παιδιών
 των οποίων ρουφούσε το αίμα. ∆ιατηρεί εχθρική στάση,
περιορίζει και καταδυναστεύει το ανθρώπινο είδος προκαλώντας του μεγάλο τρόμο:

«- Αχά! άσχημα έκαμες που ήρθες, είπαν τότε οι κοπέλες και με την αράδα
τους του διηγήθηκαν πως τις είχε εδώ στον κάτω κόσμο φυλακισμένες μια
λάμια».
(Το ξηροπήγαδο-απόσπασμα)