Με λίγα λόγια...

Πιστεύω σε σένα, γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχω...

Τελευταίες οδηγίες του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου πριν την τελική μάχη για την Πόλη...

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ ΠΡΟ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ……..

"Καὶ οὕτως λογίσθητε ὡς ἐπὶ ἀγρίων χοίρων καὶ πληθὺν κυνήγιον, ἵνα γνώσωσιν οἱ ἀσεβεῖς ὅτι οὐ μετὰ ἀλόγων ζῴων ὡς αὐτοί, παράταξιν ἔχουσιν, ἀλλὰ μετὰ κυρίων καὶ αὐθεντῶν αὐτῶν καὶ ἀπογόνων Ἑλλήνων καὶ Ῥωμαίων…..


Η μετάφραση:
Και να λογαριάζετε πως κυνηγάτε κοπάδι από αγριογούρουνα, για να καταλάβουν οι άπιστοι πως δεν δίνουν μάχη με άλογα ζώα σαν κι αυτούς, αλλά με κυρίους και αφέντες κι απογόνους Ελλήνων και Ρωμαίων.

Το άρθρο επιμελήθηκε ο κος Μοσχόπουλος Θωμάς.

Η έννοια του δικαίου στην Ελένη του Ευριπίδη.

Υπάρχουν διάφορες μορφές του δικαίου: το δίκαιο του ισχυρότερου, το ηθικό δίκαιο, το νομικό δίκαιο.

Τελικά, στην «Ελένη» επικρατεί το ηθικό δίκαιο και σ’ αυτό υποτάσσονται όλοι...

Περαιτέρω στοιχεία για το έργο θα βρείτε εδώ:

https://politismikidiadromi.blogspot.com/2019/08/blog-post_70.html?m=0

Σπίτι κοντά στη θάλασσα. Ισλανδία

Σπίτι κοντά στη θάλασσα στην Ισλανδία.

Άριστα προσαρμοσμένο στο τοπίο...

Στα νησιά Λόφτεν στην Ισλανδία...

Χρόνια πολλά σε όλους!!

Χρόνια πολλά σε όλους! Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940!

Ζήτω το"Όχι" του Ιωάννη Μεταξά !!

Με λίγα λόγια...

 «Η αγάπη καταλαγιάζει πάνω στα μάτια, και φέρνει μία μαγευτική χάρη στην καρδιά»

Ευριπίδης

Η μετανάστευση των Βλάχων προς το νομό Σερρών.

Κατά τη διάρκεια του 17ου και 18ου αιώνα στην περιοχή  των Σερρών έλαβε χώρα
μία μαζική εγκατάσταση βλάχικων πληθυσμών στο νομό Σερρών.
Η μετανάστευση αυτή πραγματοποιήθηκε εξαιτίας ισχυρών πιέσεων
που δέχθηκαν οι ανωτέρω πληθυσμοί από τους Τούρκους στις περιοχές όπου
διαβιούσαν.

Οι εγκαταστάσεις έγιναν σταδιακά γύρω στο 1750,

αφορμή ήταν οι διωγμοί των Οθωμανών μετά τα Ορλωφικά (1770-71)

 και η ένοπλη σύγκρουση των Βλάχων με τον Αλή πασά (1790-1820).

Σύμφωνα με μαρτυρίες όμως, οι βλάχικοι πληθυσμοί προϋπήρχαν
στο νομό Σερρών.

Ειδικότερα:
Ο χρονογράφος των Σερρών Παπασυναδινός, μνημονεύει την
ύπαρξη Βλάχων στις Σέρρες και στην περιοχή της, από το 17ο αιώνα.
 Αναφέρει δε, ότι το Σεπτέμβριο του 1641, οι Βλάχοι που ζούσαν στην πόλη
των Σερρών και στην περιοχή της, επλήγησαν το ίδιο σκληρά μαζί με άλλες
εθνότητες από μια μεγάλη επιδημία πανούκλας.
Σχετικά με την ανάπτυξη των βλάχικων κοινοτήτων
κατά τον 17ο και 18ο αιώνα στο Ν. Σερρών,
έχουμε αναφορές ότι στις Σέρρες υπήρχαν βλαχόφωνοι, οι οποίοι είχαν
εγκατασταθεί από προηγούμενες μετακινήσεις πληθυσμών και είχαν ανα-
πτύξει το εμπόριο και τη βιοτεχνία.

Η μετανάστευση.
Αυτή η μαζική μετανάστευση, ανώνυμη και διευρυμένη, έγινε με όλους
τους δυνατούς τρόπους και σχήματα: οικογένειες, μικρές ομάδες, ολόκλη-
ρα χωριά. Ανάλογα με τα σχήματα αυτά, άλλαζε ή διατηρούνταν η εσω-
τερική δομή των ομάδων και των εγκαταστάσεων.
 Όταν η εγκατάσταση γινόταν βαθμιαία,
 τότε οι πρώτες οικογένειες αποτελούσαν τον πυρήνα,
τους ντόπιους, και όσοι έρχονταν σιγά- σιγά αποτελούσαν την περιφέρεια,
που δυναμικά όλο και μεγάλωνε, αφού ήταν δεκτοί όλοι.

Βλάχικος γάμος στις Σέρρες το 1937

 Οι Βλαχόφωνοι προερχόμενοι κυρίως από τη Δυτική Μακεδονία,
 την Ήπειρο, τα χωριάτου Ασπροποτάμου, τη Μοσχόπολη και το Μοναστήρι,
 εγκαθίστανται στις πλαγιές του Μπέλλες και του Μενοίκιου όρους,
 φτάνοντας μέχρι την Αλιστράτη, είτε δημιουργώντας καινούργια χωριά
είτε ζώντας δίπλα σε άλλους.
 Έτσι, τα χωριά παρουσιάζουν μεικτό πληθυσμιακό χαρακτήρα και
διατηρούν εσωτερικούς διαχωρισμούς στη βάση της καταγωγής και της αί-
σθησης της διαφοράς.
  Ο Ναούμ Μαρόκος αναφέρει σχετικά:
«Εμείς είμαστε απ’ τη Ράμνα. Εγώ γεννήθηκα εκεί.
 Και οι δυό μου οι γονείς ήταν Βλάχοι.
Αυτοί ήρθαν απ’ τη Μπίτουλα (Μοναστήρι).
 Απ’ το Κρούσοβο, απ’ εκεί. Πρώτα ήρθαν
αυτοί και μετά ήρθαν απ’ τη Νέβεσκα, Γραμμουστιάννιδες, κι ύστηρα ήρ-
θαν κι Μπουϊσιώτες. 
Χωριά ήταν αυτά. Βλάχοι είναι αυτοί. Είχαμε ακόμη
κι Αητομηλιώτες. Το πρώτο που κάνανε μετά τα σπίτια τους ήταν αυτή η
παλιά η εκκλησία. Την πρόλαβα ιγώ. Ήταν από φλαμούρι σανίδια. Οι ίδιοι
οι Βλάχοι τόκαναν. Μερικοί απ’ αυτούς ήταν μαραγκοί……..»

Η ανάπτυξη των βλάχικων κοινοτήτων
Οι πληθυσμιακές αυτές ενότητες, οι οποίες συνιδρύουν τις νέες κοινότη-
τες, διατηρούν και αναπαράγουν τη συνείδηση της ιδιαιτερότητάς τους, κα-
θώς εγκαθίστανται σε ξεχωριστές γειτονιές (μαχαλάδες) και μεταφυτεύουν
εκεί μορφές κοινωνικών σχέσεων και νοοτροπιών, οι οποίες χαρακτηρίζουν
τις κοινότητες προέλευσής τους. Οι διαχωρισμοί εκφράζονται παραστατικά
σε διάφορες εκδηλώσεις της κοινοτικής ζωής.
 «Εμείς την ημέρα των Αγίων Αποστόλων κάναμε μεγάλο πανηγύρι
 και όλα τα γύρω χωριά έρχονταν για
να μας δουν πως γλεντούσαμε.
 Τρεις μέρες τραγουδούσαμε και χορεύαμε.
Τραγουδούσαμε πολύ και στα Βλάχικα, μα, και στα Ελληνικά. 
Είχαμε λεβέντικους χορούς. 
Η μάνα μου φορούσε μακριά μεταξωτά φουστάνια και
είχε κρεμασμένες και λύρες εδώ μπροστά. Ήταν πολύ όμορφες οι γυναίκες
μας, νταρντάνες. Την ημέρα τ’ Αϊ Γιωργιού, ερχόνταν κι οι Τούρκοι απ’ τα
γειτονικά χωριά κι έμπαιναν κι αυτοί μέσα στο πανηγύρι. Εμάς οι Τούρκοι
δεν μας πείραζαν. Ένας πλούσιος Τούρκος ήταν στο Θρακικό, ο οποίος
μάζευε πολύ κόσμο και δούλευε για αυτόν, μα, τους τάιζε όμως. Δεν είχα-
με προβλήματα μαζί τους. Η Ράμνα ήταν κέντρο. Τσοπαναραίοι, πρόβατα,
όλοι κεχαγιάδες ήταν».

 Η αξία αυτών των καταθέσεων είναι πολύ σημαντική,
γιατί τα άτομα θυμούνται και ανασυγκροτούν το παρελθόν τους
ως μέλη μιας κοινωνικής ομάδας καθώς η περιρρέουσα ιστορία διεισδύει
στην ατομική μνήμη. Στο προφορικό υλικό αποτυπώνουν τη νοοτροπία, τις
αντιλήψεις, τις στάσεις και τους ιδιαίτερους τρόπους πρόσληψης της πραγ-
ματικότητας καθώς και τις αντιστάσεις και τις συμπεριφορές που απορρέ-
ουν από αυτές. Και μέσα απ’ αυτό το υλικό αναδεικνύονται οι στρατηγικές
επιβίωσης, αλλά και οι αντιδράσεις εκείνες που επηρέασαν τον ιστό των
κοινωνικών σχέσεων, όπως είναι οι τρόποι συμμετοχής και βίωσης της ιστο-
ρίας.

Βλάχικη φορεσιά γάμου στο Χιονοχώρι Σερρών

Συμμετοχή στον εθνικοαπελευθερωτικό Μακεδονικό αγώνα.
Στις καινούργιες τους πατρίδες οι Βλάχοι, πολύ σύντομα, έκαναν έντο-
νη την παρουσία τους στην περιοχή, συμμετέχοντας και πρωτοστατώντας
στους κοινούς απελευθερωτικούς αγώνες της πατρίδας. "Πολλοί ήταν οι
Βλάχοι που ήταν πρώτοι στον Μακεδονικό Αγώνα. Δεν έχεις ακούσει για
τον καπετάν Στέργιο Βλάχμπεη; Ήταν ο φόβος κι ο τρόμος των Βουλγά-
ρων. Τίποτας δεν σκιάζονταν. Ήταν κι ο Στάϊκος, ο Αρναούτος, ο Θειός
μου ο Αραμπατζής, ο Τσίκος, ο Ρόσκας, οι Τζουμαϊλίδες κ.ά. Εδώ στη Ρά-
μνα, που ήταν ο μύλος, σκότωναν και παπάδες. Επειδή ο παπάς έψαλνε
πρώτα στα ελληνικά και μετά το γύρισε στα βουργάρικα, ήρθαν και τον
σκότωσαν."

Οι Βλάχοι αποτελούν σήμερα σημαντικό κομμάτι της πληθυσμιακής
 σύνθεσης του νομού Σερρών.

Οι Γερμανοί, του Λέων Κρουτκόφσκι. Ραδιοφωνικό θέατρο.

Στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Ευρώπη θα σας ταξιδέψει απόψε η Διαδρομή...

Η είσοδος των γερμανικών στρατευμάτων στην Πολωνία

Το έργο γράφηκε το 1948-49 και αποτελεί ένα από τα πρώτα θεατρικά δείγματα με θεματολογία η οποία πηγάζει από τα γεγονότα του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου.

 Ο Πολωνός συγγραφέας και ποιητής προχώρησε στην συγγραφή του συγκεκριμένου έργου έχοντας νωπές τις μνήμες από την γερμανική κατοχή της χώρας του .

Υπόθεση:
Το έργο δεν αναφέρεται κατά βάση στην κατοχή της χώρας του από τα γερμανικά στρατεύματα όπως θα περίμενε κανείς. Πρωταγωνιστές του έργου είναι τα μέλη μίας γερμανικής οικογένειας (Ζονενπρουχ) που βρίσκονται στη δίνη του πολέμου. Ο πατέρας (Λυκούργος Καλέργης) είναι καθηγητής πανεπιστημίου και έγκριτος βιολόγος του οποίου τις μελέτες χρησιμοποιεί το Ναζιστικό καθεστώς, ο μεγάλος γιος ο Έριχ πολεμάει στην Ρωσία, ο μικρός γιος είναι αξιωματικός των Ες Ες και η κόρη είναι καλλιτέχνις η οποία ζει το όνειρό της  παίζοντας στα σπουδαιότερα θέατρα της κατεχόμενης από τους Γερμανούς Ευρώπης. Πρόκειται για μορφωμένους ανθρώπους οι οποίοι, εμπλεκομενοι στη δίνη του πολεμου, βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους, ενώ ταυτόχρονα υπόκεινται και σε εσωτερικές συγκρούσεις. Το πατριωτικό  καθήκον θα συγκρούεται συνεχώς με ηθικά διλήμματα. Σιγά σιγά η οικογένεια θα διαλυθεί...

Το παρόν έργο αποτελεί ένα εξαίρετο ηθογράφημα, ο συγγραφέας βάζοντας μας με επιτυχία στο κλίμα που επικρατούσε στην κατεχόμενη Ευρώπη,  μας παρουσιάζει τον μέσο Γερμανό,τον Γερμανό δηλαδή της διπλανής  πόρτας. Στο έργο αυτό βλέπουμε τα πράγματα από τη σκοπιά των Γερμανών Η προσέγγιση της κατάστασης που είχε περιέλθει η Γερμανία στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από τον κοινό Γερμανό θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον...

Το έργο παίχτηκε για πρώτη φορά το 1985.

Η φωνή του Λυκούργου Καλέργη θα είναι συγκλονιστική...

Η μεταφόρτωση πραγματοποιήθηκε από το κανάλι Glob tv.

Με λίγα λόγια...

 «Το μόνο αληθινό δώρο είναι μία δόση από εσένα»
Ralph Waldo Emerson

Γιατί τα αρχαία δράματα διαβάζονται δύσκολα;

Η απάντηση είναι η εξής:

Τα δράματα στην αρχή δε γράφονταν για να διαβάζονται,
 αλλά μόνο για να διδάσκονται στα δημόσια θέατρα.
Οι γραφείς, επομένως, οι οποίοι αντέγραφαν τα κείμενα,
 δεν ενδιαφέρονταν τόσο για την ορθή παράδοση του κειμένου,
όσο για την ευκολία και την εξυπηρέτηση των ηθοποιών.
 Γι’ αυτό το λόγο δεν σκοτίζονταν, αν δημιουργούνταν λάθη στο κείμενο.
 Τούτο οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι οι βιβλιοπώλες
ήθελαν να ικανοποιήσουν τους πελάτες τους,
οι οποίοι, επειδή δεν μπορούσαν να έρθουν στην Αθήνα
για να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις,
ήθελαν τουλάχιστον να διαβάσουν τα έργα των μεγάλων δραματοποιών.
 Έτσι οι βιβλιοπώλες πλήρωναν όσο το δυνατόν
περισσότερους αντιγραφείς για να ανταποκριθούν στη ζήτηση αυτή.
Επίσης, νοθεύσεις και αλλοιώσεις στο κείμενο
 έκαναν και οι ίδιοι οι ηθοποιοί που
 τροποποιούσαν το κείμενο για δική τους ευκολία.

Εύκολα καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι αφού τα πρώτα αντίγραφα περιείχαν λάθη, 
τα λάθη αυτά κληροδοτούνταν και στις μελλοντικές εκδόσεις του κειμένου.

Τι ήταν οι "Λάμιες" στα παραδοσιακά ελληνικά παραμύθια;

Η λάμια αποτελεί ον γένους θηλυκού το οποίο δεν παρουσιάζει όμως κανένα οφθαλμοφανές χαρακτηριστικό του γυναικείου φύλου και κινείται στον εξωανθρώπινο χώρο.

Βασικό χαρακτηριστικό της λάμιας είναι η ανθρωποφαγία,
αν και η αρχική εκδοχή της η οποία μαρτυρείται ως Λαμία ή Εμπούσα,
αποσκοπούσε στην αρπαγή και τον πνιγμό των μικρών παιδιών
 των οποίων ρουφούσε το αίμα. ∆ιατηρεί εχθρική στάση,
περιορίζει και καταδυναστεύει το ανθρώπινο είδος προκαλώντας του μεγάλο τρόμο:

«- Αχά! άσχημα έκαμες που ήρθες, είπαν τότε οι κοπέλες και με την αράδα
τους του διηγήθηκαν πως τις είχε εδώ στον κάτω κόσμο φυλακισμένες μια
λάμια».
(Το ξηροπήγαδο-απόσπασμα)

Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος εν τω μέσω της Μικρασιατικής εκστρατείας αναφέρει για τους Τούρκους...

Λίγες μέρες μετά την άφιξη του στο μέτωπο γράφει προς την πριγκίπισσα Πάολα της Σαξωνίας...

«Είναι περίεργο πόσο απολίτιστοι είναι οι Τούρκοι. Καιρός είναι να χαθούν άλλη μία φορά από τον κόσμο και να ξαναγυρίσουν στα βάθη της Ασίας, από όπου ήρθαν». Βασιλεύς Κωνσταντίνος στην πριγκίπισσα Πάολα της Σαξονίας (επιστολή), 8 Ιουνίου 1921.

Δυστυχώς όμως ο Ελληνικός Στράτος ηττήθηκε και το όνειρο της απώθησης των Τουρκων στην Ανατολή  έμεινε ανεκπλήρωτο...

Με λίγα λόγια...

 «Την αγαπώ και αυτό είναι η αρχή των πάντων»

F . Scott Fitzgerald

Οι πρώτες εξεγέρσεις των Αλβανών εναντίον των Τούρκων στις Αρχές του 20ου αιώνα.

Η διείσδυση όπως είδαμε κατά βάση των Αυστριακών και των Ιταλών στα τέλη του 19ου αιώνα στην Αλβανία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μερική εθνική αφύπνιση των Αλβανών (ιδιαίτερα των Ελίτ), ενώ σε λίγο σειρά θα έπαιρναν και οι ένοπλες συγκρούσεις με τους Οθωμανούς.

Η εκδήλωση του εθνικιστικού κινήματος των Νεότουρκων, το
οποίο στρεφόταν φαινομενικά κατά του σουλτάνου και υποσχόταν
δημοκρατικές ελευθερίες, επαρχιακή αυτονομία, ισότητα και ισονομία
για όλες τις εθνότητες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενεργοποίησε
εν μέρει και το αλβανικό εθνικό κίνημα.

 Στις 23 Ιουλίου 1908, ο σουλτάνος παραχώρησε σύνταγμα,
γεγονός το οποίο ικανοποίησε τους
Αλβανούς τοπικούς ηγέτες, αρκετοί εκ των οποίων εκλέχθηκαν στο
νεοπαγές τουρκικό κοινοβούλιο, μεταξύ άλλων ο Ismail Kemal και ο
Hashan Prishtina (επρόκειτο για προσωπικότητες που από παλιά κινούνταν
Προς την κατεύθυνση της αυτονόμησης των Αλβανών).
 Η διάψευση των προσδοκιών των Αλβανών λόγω της
συγκεντρωτικής πολιτικής των Νεότουρκων, καθώς και της αύξησης της
φορολόγησης των εθνοτήτων, τους οδήγησε στη σύσταση πατριωτικών
λεσχών με κυρίαρχη την Ένωση «Bashkimi»,το 1909, με έδρα το
Μοναστήρι και σκοπό τη σταδιακή αποκοπή από την κηδεμονία της
Υψηλής Πύλης.

Άλλωστε οι προσπάθειες του σουλτάνου να
απορροφήσει το αλβανικό στοιχείο,
κυρίως διαμέσου της θρησκείας,
με σκοπό να περιορίσει την επιρροή των αλβανικών εθνικιστικών
κύκλων, δεν τελεσφόρησε.
Έτσι ακολούθησε μία περίοδος συνεχών εξεγέρσεων (1910-
1912) και στα υπόλοιπα αλβανικά βιλαέτια, εκτός από αυτό του
Μοναστηρίου, με πρώτο σημείο έκρηξης την Πρίστινα, τον Μάρτιο του
1910. Σύντομα το κύμα των εξεγέρσεων επεκτάθηκε στην Πέγια (Ιπέκ)
και σε ολόκληρο το βιλαέτι του Κοσόβου καθώς και σε αυτό της
Σκόδρας, με το σουλτάνο να αναθέτει στον Σεφκέτ Τουργκούτ πασά την
καταστολή των εξεγέρσεων, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Στις 16 Ιουνίου
1911 ο σουλτάνος υποσχέθηκε χορήγηση αμνηστίας στους
καταδικασθέντες επαναστάτες του Κοσόβου, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα ο
Σεργκέτ πασάς, στο βιλαέτι της Σκόδρας δεσμεύτηκε για χορήγηση
αμνηστίας σε όσους παραδίδονταν εντός δεκαημέρου. Στις 23 Ιουνίου
1911, η συνέλευση των Αλβανών ηγετών υπέβαλε υπόμνημα στην
Πύλη και τις Μεγάλες Δυνάμεις, ζητώντας διοικητική αυτονομία των
αλβανικών περιοχών καθώς και την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων
για την εφαρμογή του αιτήματός της.
Τελικά τον Αύγουστο του 1911 με τη συμφωνία της Ποντγκόριτσα,
η Πύλη υποσχόταν να χορηγήσει
γενική αμνηστία, να μειώσει τους φόρους, να επιτρέψει την οπλοφορία
και να τοποθετήσει αυτόχθονες υπαλλήλους στη διοίκηση, ενώ με τη
συμφωνία στο Τεπελένι, λίγο αργότερα, η Πύλη θα προέβαινε στις ίδιες
παραχωρήσεις και στους Αλβανούς του νότου.

Ήταν πρωτοφανές το γεγονός ότι Αλβανοί εξεγείρονταν κατά των Οθωμανών.
Επιπρόσθετα το γεγονός ότι ταυτόχρονα και λίγο πριν την έκρηξη των
Βαλκανικών πολέμων θα εξελίσσονταν και ο Ιταλοτουρκικός πόλεμος
(με αρνητική τροπή για τους Οθωμανούς) θα δυναμίτιζε τις
Επιδιώξεις των βαλκανικών εθνών για επέκταση εις βάρος της καταρρέουσας
Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Πως αντιδρούσαν οι θεατές μετά το τέλος μίας παράστασης στην Αρχαία Ελλάδα;

Κυριαρχούσε η εξωτερίκευση των συναισθημάτων που τους προκαλούσε η παράσταση...

Οι θεατές στο τέλος της παράστασης εκδήλωναν πολύ έντονα τα συναισθήματά τους:
 σφύριζαν, φώναζαν, χτυπούσαν τα πόδια, χτυπούσαν δυνατά τα χέρια, μερικές φορές πετούσαν τα αποφάγια τους στην ορχήστρα.
 Θορυβούσαν για να δείξουν την ευχαρίστηση ή τη δυσαρέσκειά τους από το έργο αλλά και για να επηρεάσουν τους κριτές στην απόφασή τους καθώς οι παραστάσεις λάμβαναν χώρα στο πλαίσιο θεατρικών αγώνων κατά τη διάρκεια θρησκευτικών εορτών.-

Ο μύθος της Περσεφόνης

Ο μύθος με λίγα λόγια...

Ο μύθος της Περσεφόνης:
Σύμφωνα με το μύθο, η Περσεφόνη, κόρη της Δήμητρας και του Δία,
συνήθιζε να παίζει με τις φίλες της, τις Νύμφες,
 στην Έννα, περιοχή στο κέντρο της Σικελίας.
Μια μέρα, ενώ έτρεχε στο δάσος και έπαιζε,
την είδε ο Πλούτωνας και την ερωτεύτηκε παράφορα για την ομορφιά της.
Σε συνεννόηση με το Δία άρπαξε την Περσεφόνη,
την πήγε στον Κάτω Κόσμο και την έκανε γυναίκα του.

Η Δήμητρα που είχε μεγάλη αδυναμία στην Περσεφόνη,
γύρισε όλη τη γη και προσπάθησε με κάθε τρόπο
να βρει την πολυαγαπημένη της κόρη.
Μεταμορφωμένη σε γριά για να μην την αναγνωρίσουν
 πήγαινε σε πόλεις και χωριά και ρώταγε
όποιον έβρισκε στο δρόμο της μήπως ήξερε πού ήταν η μονάκριβή της Περσεφόνη.
Λέγεται ότι όσο πέρναγε ο καιρός υπέφερε τόσο πολύ από την απώλεια της Κόρης,
 που δεν επέτρεπε τη γη να ανθίσει, να βγάλει
λουλούδια και καρπούς για να τραφούν οι άνθρωποι.

Η Δήμητρα ήταν αμετανόητη και αποφασισμένη για τα πάντα.
 Ο Δίας, που έβλεπε ότι η Δήμητρα ήταν οργισμένη,
έστειλε τον Ερμή στον Άδη για να παρακαλέσει
και να πείσει τον Πλούτωνα να στείλει
 την Περσεφόνη πάλι πίσω στη μητέρα της.

Ο θεός του Κάτω Κόσμου, που ήταν πονηρός και ερωτευμένος με την Περσεφόνη,
δέχτηκε να την αφήσει αλλά πριν την αποχαιρετήσει
 της έδωσε να φάει μερικούς σπόρους από ρόδι.
 Οι σπόροι αυτοί ήταν μαγικοί με αποτέλεσμα
 η Περσεφόνη να δεθεί άρρητα με το βασίλειό του.
Τη λύση την έδωσε ο Δίας, που τελικά μεσολάβησε και κατόρθωσε
να συμβιβάσει τον Πλούτωνα και τη Δήμητρα.

Τους έξι μήνες του έτους η Περσεφόνη ζούσε με τη μητέρα της.
Η γη τότε ήταν ανθισμένη και δεχόταν με ευχαρίστηση τους καρπούς των ανθρώπων,
 ενώ τον υπόλοιπο μισό χρόνο,
η Κόρη κατέβαινε στα έγκατα της γης και περνούσε το καιρό της με τον άντρα της.
Η Δήμητρα τότε δεν επέτρεπε σε κανέναν ανθό να ξεπροβάλει,
δείχνοντας έτσι τον καημό της για την απώλεια της κόρης της.

Γερμανοί εισβάλουν στο κουρείο του Βέγγου!

Οι Γερμανοί έρχονται να ξεθάψουν το θησαυρό που έχουν κρύψει στην αυλή του Βέγγου από την κατοχή!

Μηλιάδης: Τώρα δεν είμαστε στρατός κατοχής, τώρα είμαστε Τουρίστ!!!

Ζανίνο: Γιαβόλ  ΦονΤζίφρεν!!!

Πλάνο από την ταινία "Ένα ασύλληπτο κορόιδο"...

Αββάς Σισσώης και Μέγας Αλέξανδρος

Ο αββάς Σισώης βρίσκει στην έρημο τον τάφο του Αλεξάνδρου και θρηνεί.
Τοιχογραφία του Φώτη Κόντογλου στο παρεκκλήσιο αγίας Ειρήνης της
οικογενείας Πεσμαζόγλου στην Αθήνα.

Αναπαράγει πιστά την αυθεντική τοιχογραφία του 13ου αι. από την Μονή
της Παναγίας της Μαυριώτισσας τηςΚαστοριάς.
 Τον νεκρό Αλέξανδρο
παραστέκονται ένοπλοι ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και ο πολεμικός  ́Αγιος Μερ-
κούριος.

Με λίγα λόγια...

«Σαν τη μουσική μέσα στα νερά, η αγάπη είναι μία γλυκιά φωνή που ακούω»

Λόρδος Βύρωνας

Τα σκαλοπάτια, του Μάριου Βαλέρη. Ραδιοφωνικό θέατρο

Η Διαδρομή απόψε θα σας παρουσιάσει το θρίλερ μυστηρίου του Έλληνα αστυνομικού συγγραφέα Μάριου Βαλέρη.

Ένας πλούσιος βιομήχανος σπεύδει στο γραφείο εμπιστευτικών υποθέσεων του ιδιωτικού αστυνομικού Γαλάτη, του ζητά να παρακολουθήσει έναν νέο υπάλληλο του ο οποίος έχει συνάψει σχέση με την θετή του κόρη.

Ο βιομήχανος βρίσκεται νεκρός στο γραφείο του και ο Γαλάτης κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης ανακαλύπτει ένα μεγάλο οικογενειακό δράμα. Τέσσερις βασικοί ύποπτοι περασμένα μεσάνυχτα εξετάζονται από τον Γαλάτη μέσα σε βαριά ατμόσφαιρα: ο Νεαρός που αγαπά την θετή κόρη του θανόντα, η θετή κόρη Ντέπη, η μητέρα και ο φυσικός πατέρας τη; Ντέπης... Οι τρεις ομολογούν ότι τον σκότωσαν! Παίζουν το παιχνίδι της ομολογίας για αλτρουιστικούς λόγους ή κρύβεται ένα μεγάλο συμφέρον;

H τακτική του Γαλάτη πρωτότυπη,βάζει τον έναν να ανακρίνει τον άλλον. Παίζει σαν την γάτα με το ποντίκι γνωρίζοντας εξ αρχής το δολοφόνο και τα κίνητρα του...

Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι glob tv

Ο χαρακτήρας της θρησκείας των αρχαίων Μακεδόνων

Η θρησκεία των Μακεδόνων αποτέλεσε κατά βάση

 ένα κράμα προϋπάρχουσων της συγκρότησης του

 Μακεδονικού βασιλείου λατρειών,

 θρακικών και Ιλλυρικών επιρροών, 

αυτό συνέβη εξαιτίας των αδιάκοπων επαφών

 των Μακεδόνων με αυτά τα φύλλα.

 Η ελληνικότητα της θρησκείας των Μακεδόνων 

είναι αδύνατο να αμφισβητηθεί.

Υπάρχουν δύο ευδιάκριτα στοιχεία στη θρησκεία

 της πρώιμης Μακεδονίας. 

Το πρώτο είναι οι προϋπάρχουσες λατρείες 

των περιοχών που διαδοχικά 

κυριεύτηκαν από τους Αργειάδες βασιλείς.

 Το δεύτερο είναι η αυθεντική λατρεία 

των κυρίαρχων Μακεδόνων.

Οι λατρείες, ως επί το πλείστον θρακικές,

 των περιοχών που οι Αργειάδες κατέλαβαν

έγιναν αποδεκτές και συντηρήθηκαν.

 Μια τέτοια λατρεία ήταν αυτή του «βέδυ»

(«υδραερίου πνεύματος») που έδωσε το όνομά της

 στην Έδεσσα, αρχαία πόλη φημισμένη

για τις πηγές της που βρισκόταν κοντά στις Αιγές,

 αρχαιότερη κατοικία των Μακεδόνων

βασιλέων. Οι Σιλινοί (Σαυάδες) 

και οι Βάκχοι (Κλώδωνες και Μιμαλλόνες) 

δείχνουν την υπεροχή της λατρείας του Διόνυσου. 

Θεότητες, όπως η Ζειρήνη που ταυτίζεται με την

Αφροδίτη, και η Άρτεμις Γαζωρία 

(και οι δύο θεές θεωρούνταν μακεδονικές),

 ήταν ουσιαστικά θρακικές και πήραν τα ονόματά τους 

από τις περιοχές ανατολικά του Στρυμόνα

ποταμού, τις οποίες κατέκτησε ο Φίλιππος Β ́. 

Στη δυτική Μακεδονία εμφανίζονται

στοιχεία της λατρεία των Ιλλυριών.

Από πολλά και σημαντικά στοιχεία 

αποδεικνύεται περίτρανα

 ο ελληνικός χαρακτήρας της

 μακεδονικής θρησκείας.

Η θρησκεία των ιδίων των 

Μακεδόνων ήταν ελληνική, 

καθώς έχει αποδειχτεί από τα

ονόματα των μακεδονικών μηνών 

(βλ. Αθηνά, τεύχος 3ο). 

Λατρείες θεοτήτων των

κυριότερων ελληνικών πόλεων έχουν 

εμφανιστεί στη Μακεδονία αρκετά νωρίς. 

Οι Μακεδόνες ήταν ιδιαίτερα

 αφοσιωμένοι στη λατρεία του Δία,

 πατέρα του «Μακεδόνα»

(επώνυμος πρόγονος των Μακεδόνων),

 και του Ηρακλή Πατρώου, προπάτορα των

Αργειαδών, αλλά και της μετέπειτα

 δυναστείας των Αντιγονιδών.

 Αξιοσημείωτη είναι η

λατρεία του Εταιρίδη Διός, που επέβλεπε

 τις σχέσεις των Αργειαδών βασιλιάδων 

με τους αριστοκρατικούς συντρόφους («εταίρους») 

και του οποίου το επίθετο (εταιρίδης)

χρησιμοποιήθηκε για την

 ονομασία της γιορτής των «Εταιρίδειων».

 Επίσης αξιοσημείωτη είναι η λατρεία 

του Ηρακλή Κυναγίδα, προστάτη του 

κυνηγιού που οι Μακεδόνες

αγαπούσαν με πάθος. Ο Ηρακλής επέβλεπε

 τους «βασιλικούς κυνηγούς» και τις περιοχές

κυνηγιού των βασιλέων.

Η συμμετοχή του Μακεδόνα βασιλιά ήταν 

απαραίτητη σε πλήθος λατρευτικών τελετών.

Η καθιερωμένη συνήθεια απαιτούσε

 από τον βασιλιά να πρωτοστατεί προσωπικά σε

πλήθος από ιεροπραξίες και θυσίες.\ Ανάμεσα σε αυτές, 

δύο ήταν οι σπουδαιότερες:

 (α) ο εξαγνισμός του στρατού που γινόταν

 κάθε χρόνο στη γιορτή «Ξανθικά», αρχές άνοιξης στο

ξεκίνημα της εκστρατευτικής περιόδου, 

αν και αυτός ο εξαγνισμός μπορούσε να γίνει και σε

άλλη χρονική περίοδο, και 

(β) η ευθύνη των βασιλέων να 

επιβλέπουν οι ίδιοι την ταφή των

Μακεδόνων στρατιωτών που έπεσαν στη μάχη.

Αργότερα κατά την Ελληνιστική και Ρωμαϊκή

εποχή η περιοχή ακολούθησε το γενικότερο

κλίμα της εποχής του τότε γνωστού κόσμου:

Η ελληνιστική και η ρωμαϊκή αυτοκρατορική

περίοδος δείχνει μερικές εξελίξεις που

αφορούν αποκλειστικά τη Μακεδονία.

Προς το τέλος του τρίτου αιώνα π.Χ. έγιναν

αποδεκτές κάποιες αιγυπτιακές θεότητες.

Λατρεία συριακής θεότητας απαντά στη Βέροια.

Μέχρι στιγμής οι μαρτυρίες δεν μιλούν

για τη λατρεία του Διός Υψίστου πριν από τον

δεύτερο αιώνα, αλλά η λατρεία αυτή μπορεί

να ήταν πιο παλιά και αρκετά δημοφιλής. Στη

ρωμαϊκή περίοδο, προπαντός στη Θεσσαλονίκη,

η πιο δημοφιλής λατρεία ήταν αυτή των

Διόσκουρων-Καβείρων που

προήλθε από τη Σαμοθράκη.

Η λατρεία της θεότητας Μα από

την Καππαδοκία απαντά στην Έδεσσα τον τρίτο μ.Χ, αιώνα.

Και από την ύστερη ελληνιστική περίοδο μέχρι τον θρίαμβο

του Χριστιανισμού ο Θράκας ιππέας (ο Ήρων ή

Ήρως) ήταν αντικείμενο ευρείας λατρείας,

ιδιαίτερα σε σχέση με την ταφή των νεκρών.

Εν κατακλείδι λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω

η θρησκεία των αρχαίων Μακεδόνων, με τις όποιες ιδιαιτερότητες της, ήταν ελληνική αναμφισβήτητα ελληνική ακολουθώντας

τον γενικό κανόνα του τότε ελληνικού κόσμου.

Πηγή: Περιοδικό Αθηνά, 2007

Ιταλική και Αυστροουγγρική διείσδυση στην Αλβανία

Ποιες ήταν οι πρώτες ενδείξεις σχετικά με την βούληση
 των Αλβανών για αυτονόμηση τους από την Οθωμανική αυτοκρατορία;

Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα οι Αλβανοί υπήρξαν
 το μακρύ χέρι των Οθωμανών στη βαλκανική χερσόνησο.
Ειδικότερα οι Έλληνες  το διαπίστωσαν κατά τη διεξαγωγή
του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821.
 Οι Αρβανίτες αναλάμβαναν δράση όταν κάποιος υπόδουλος λαός
(ως συνήθως οι Έλληνες) επαναστατούσε,
ενώ ταυτόχρονα απολάμβαναν σημαντικά προνόμοια
 ως εκλεκτοί των Οθωμανών στη Βαλκανική.

 Υπήρξε επομένως μεγάλη υπέρβαση για τους ίδιους
 τους Αλβανούς η προσπάθεια για αυτονόμηση τους έναντι των Τούρκων.
Οι πρώτες ενδείξεις για διοικητική αυτονομία των Αλβανών,
υπό την επικυριαρχία του σουλτάνου,
 εκδηλώθηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν ο Ismail
Kemal, ηγετική προσωπικότητα της σύγχρονης αλβανικής ιστορίας, ο
οποίος υπηρέτησε σε υψηλές θέσεις της οθωμανικής διοίκησης,
εκδήλωσε προοδευτικές θέσεις στο συνέδριο του Παρισιού το 1902,
σχετικές με ένα διαφορετικό, από το ισχύον, μοντέλο διοίκησης στα
αλβανικά εδάφη.37 Από την άλλη πλευρά, περισσότερο δραστήριοι
στην αλβανική εθνική αφύπνιση υπήρξαν οι Αλβανοί της διασποράς, οι
οποίοι από τα μέσα του 19ου αιώνα και στο εξής εργάστηκαν αρχικά
για την πνευματική αφύπνιση των συμπατριωτών τους, χωρίς τότε να
επιδιώκουν κάποια κινητοποίηση.

Γενικότερα οι Αλβανοί, έως τις
αρχές του 20ού αιώνα, επιθυμούσαν την απόσπαση ορισμένων
αυτοδιοικητικών προνομίων από το σουλτάνο, παρά πλήρη
αυτονομία.39 Εξάλλου, σύμφωνα με τον Βρετανό πρεσβευτή στην
Κωνσταντινούπολη το 1908, χρονιά κατά την οποία ξέσπασε το κίνημα
των Νεότουρκων, δεν υπήρχε στα αλβανικά εδάφη η ένδειξη ύπαρξης
ενός αλβανικού εθνικού κινήματος παρά μόνο τοπικά φυλετικά
Φέουδα.

Οι προσδοκίες των Αλβανών για ανεξαρτησία ή αυτονόμηση με τη συγκατάθεση των Τούρκων διαψεύθηκαν και μετά την επικράτηση του κινήματος των Νεότουρκων, οι οποίοι αν και υποσχέθηκαν αυτονομία, ισότητα και ισοπολιτεία έπραξαν τα αντίθετα ακόμη και εις βάρος των ευνοούμενων τους στη βαλκανική Αλβανών.


Στις 23 Ιουλίου 1908, ο σουλτάνος παραχώρησε σύνταγμα, γεγονός το οποίο ικανοποίησε τους
Αλβανούς τοπικούς ηγέτες, αρκετοί εκ των οποίων εκλέχθηκαν στο
νεοπαγές τουρκικό κοινοβούλιο, μεταξύ άλλων ο Ismail Kemal και ο
Hashan Prishtina. Η διάψευση των προσδοκιών των Αλβανών λόγω της
συγκεντρωτικής πολιτικής των Νεότουρκων, καθώς και της αύξησης της
φορολόγησης των εθνοτήτων, τους οδήγησε στη σύσταση πατριωτικών
λεσχών με κυρίαρχη την Ένωση «Bashkimi»,το 1909, με έδρα το
Μοναστήρι και σκοπό τη σταδιακή αποκοπή από την κηδεμονία της
Υψηλής Πύλης. Άλλωστε οι προσπάθειες του σουλτάνου να
απορροφήσει το αλβανικό στοιχείο, κυρίως διαμέσου της θρησκείας,
με σκοπό να περιορίσει την επιρροή των αλβανικών εθνικιστικών
κύκλων, δεν τελεσφόρησε.

Απόρροια των ανωτέρω σε συνδυασμό πάντα με τον ευρωπαϊκό “δάκτυλο” μεγάλων δυνάμεων όπως η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία η εκδήλωση αλβανικών εξεγέρσεων (1910-1912)

Τοπίο στην Τανζανία.

Ζέβρες και στο βάθος Ουράνιο τόξο...

Τανζανία...

ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΟΟΥΓΓΑΡΙΑΣ ΣΤΟΝ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΧΩΡΟ

Η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία υπήρξαν οι δύο δυνάμεις οι οποίες επέδειξαν ενδιαφέρον για τον Ηπειρώτικό χώρο σε βάρος πάντα των δίκαιων ελληνικών επιδιώξεων.

Η Ιταλία αρχικά ήταν ανίσχυρη στην περιοχή, σταδιακά όμως εξελίχθηκε σε σημαντικό ανταγωνιστή της Αυστροουγγαρίας.

Η πανίσχυρη όμως αυτοκρατορία των Αψβούργων με επίκεντρο το αυστριακό προξενείο των Ιωαννίνων προωθούσε τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου μεγάλου αλβανικού κράτους, το οποίο και θα μετατρέπονταν σταδιακά σε προτεκτοράτο της.

Το Νοέμβριο του 1863 η Αυστροουγγαρία πέτυχε την ουδετεροποίηση των Ιονίων νήσων με ειδική διάταξη (είχαν παραχωρηθεί στο ελληνικό βασίλειο τον Ιούνιο του ίδιου έτους).

Η Αυστροουγγαρία είχε σημαντικά εμπορικά συμφέροντα στην περιοχή. Πραγματοποίησε επίσης λιμενικά έργα ταχυδρομείο και άλλα. Γενικά είχε πολιτικές βλέψεις στην περιοχή.

Το 1907 προσανατολίζονταν στην κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής που θα συνέδεε το Κατάρο με τη Σκόδρα επεκτείνοντας έτσι το ελεγχόμενο από αυτή σιδηροδρομικό δίκτυο στην περιοχή (την ίδια περίοδο οι Ιταλοί θα σχεδιάσουν την κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής που θα ένωνε την Αυλώνα με το Δυρράχιο ή το Μοναστήρι) .

Οι δύο αυτοκρατορίες, λοιπόν, διείσδυσαν οικονομικά και πολιτικά στην περιοχή της Αλβανίας με απώτερο σκοπό την προτεκτορατοποίηση της περιοχής... 

Σπαγγέτι Μίσκο, Διαφημιστική αφίσα...

Μια παλιά διαφημιστική αφίσα...

Παρουσιάζει μια καινούργια για την εποχή εκείνη γευστική πρόταση...

Η πρώτη απόπειρα δημιουργίας Αλβανικού κράτους στις αρχές του 19ου αιώνα

Στο συνέδριο του Βερολίνου (1878) τέθηκε για πρώτη φορά επί τάπητος το ζήτημα της δημιουργίας του αλβανικού κράτους.

Τσάμηδες

Το συνέδριο του Βερολίνου (το 1878) με το οποίο
επισφραγίστηκε ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1877-78 ασχολήθηκε μεταξύ άλλων και με το Ηπειρωτικό και γενικότερα Αλβανικό ζήτημα.
Το συνέδριο αποφάσισε την παραχώρηση των βόρειων Αλβανικών επαρχιών στο Μαυροβούνιο
και ενός μέρους της Ηπείρου στην Ελλάδα.


Η Οθωμανική Αυτοκρατορία προκειμένου φυσικά να αποτρέψει την πλήρη ενσωμάτωση της Ηπείρου στην Ελλάδα υπέβαλε το επωνομαζόμενο αλβανικό υπόμνημα της Πριζρένης σύμφωνα με το οποίο
προβλέπονταν η δημιουργία αυτόνομου αλβανικού κράτους, το οποίο και θα περιελάμβανε την Ήπειρο (μέχρι και την Πρέβεζα).

 Παράλληλα ανάλογο υπόμνημα θα υποβάλλουν
 και οι Ουνίτες (καθολικοί με μανδύα Ορθόδοξου) Αλβανοί της Νοτίου Ιταλίας.

Τελικά το 1881 αποφασίστηκε στην Κωνσταντινούπολη μόνο η παραχώρηση της Άρτας στην Ελλάδα γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα η Πύλη να σταματήσει
να ενθαρρύνει τη δημιουργία αλβανικού κράτους.

Οι Τούρκοι δηλαδή, αρχικά υπό το φόβο 

της ελληνικής και σέρβικης επέκτασης,

πλησίασαν στην αναγνώριση της αυτονομίας της Αλβανίας και μάλιστα εκτεταμένης εδαφικά

πλην όμως κατόπιν υπαναχώρησαν. 

Οι κλωστές Κιθαρά πιάνουν τον ταύρο...

Ο ταυρομάχος σέρνει τον ταύρο από τα κέρατα χρησιμοποιώντας μία κλωστή Κιθαρά...

Μία ακόμη ρετρό διαφήμιση, αρκετά έξυπνη όμως αυτή τη φορά...

Η γέννηση του βορειοηπειρώτικου ζητήματος.

Οι Αλβανοί άργησαν πολύ να εκδηλώσουν αποσχιστικές
τάσεις από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η πρώτη απόπειρα τοποθετείται στις αρχές του 20 αιώνα.

Μέχρι τότε η Ήπειρος υφίστατο ως μία αδιαίρετη οικονομική, διοικητική
και πολιτική ενότητα εντός των ορίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
 με κέντρο τα Ιωάννινα.

Από βορρά προς νότο η περιοχή μεταξύ Ακροκεραύνιων και Αμβρακικού κόλπου και Ανατολικά έως δυτικά από το Ιόνιο ως τα όρια της Μακεδονίας.

Η ονομασία νότια Αλβανία δεν είχε κανένα ιστορικό υπόβαθρο
 καθώς ήταν μόνο πολιτικό και διπλωματικό
κατασκεύασμα ισχυρών Ευρωπαϊκών κρατών,
 της Ιταλίας και της Αυστροουγγαρίας με σκοπό την
εξυπηρέτηση δικών τους πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Το βορειοηπειρωτικό ζήτημα αποτελεί συνάρτηση της απόπειρας απόσχισης της Αλβανίας από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Η κατανόηση του τέλος προϋποθέτει τη μελέτη της προσπάθειας των Αλβανών για την αυτονόμηση τους.

Ο Ισοκράτης μας δίνει συμβουλές για το πώς ευημερεί μια πόλη...

Ο Ισοκράτης μας τονίζει πως η εθνική ομοιογένεια οδηγεί στην ευημερία...

"πόλιν μεν ευδαιμονίζειν, μη την εξ απάντων ανθρώπων εική πολλούς πολίτας αθροίζουσαν, αλλά την το γένος των εξ αρχής την πόλιν οικησάντων μάλλον των άλλων διασώζουσαν"

Και η μετάφραση:
"Για να ευδαιμονεί μία πόλη, δεν πρέπει να απαρτίζεται από άθροισμα τυχαίων ανθρώπων, αλλά από ανθρώπους του ιδίου γένους που οίκησαν εξαρχής την πόλη"

Ισοκράτης, Περί ειρήνης, 89

Το εν λόγω άρθρο επιμελήθηκε ο κος Μοσχόπουλος Θωμάς.

Γέφυρα στα Ζαγοροχώρια.

Γέφυρα στα Ζαγοροχώρια...

Το εν λόγω Γεφύρι προσαρμόζεται άριστα στο φυσικό τοπίο...

Φθινοπωρινό τοπίο στην Αγία Τριάδα στα Πεύκα.

Καθώς το φθινόπωρο έχει μπει για τα καλά το τοπίο στην Αγία Τριάδα στα Πεύκα έχει αλλάξει...

Δείτε το βίντεο:

Το Μοναστήρι στα τέλη του 19ου αιώνα.

Το Μοναστήρι στις αρχές του αιώνα μας ήταν η δεύτερη, μετά τη Θεσσαλονίκη,
πόλη της Μακεδονίας με 40.000 κατοίκους.
Η ελληνική κοινότητα διατηρούσε 17 σχολεία κι ένα νοσοκομείο.

Η πόλη πρωτοαναφέρεται από τους βυζαντινούς ιστορικούς γύρω στον 10ο αιώνα με το όνομα «Βουτέλιον». Έτσι (Βιτώλια), την ονόμαζαν και οι Έλληνες κάτοικοί της, μέχρι που αναγκάστηκαν να εκπατρισθούν.
 Το προσφυγικό ρεύμα προς την Ελλάδα άρχισε από το 1912, όταν η περιοχή περιήλθε στην κατοχή των Σέρβων.

Από το βιβλίο του Νίκου Νικητίδη "Η προσφυγιά των Ελλήνων

Η ώρα για το γεύμα,του Τζον Μόρτιμερ. Ραδιοφωνικό θέατρο

• Αυτό το Σάββατο, το δεύτερο του Οκτωβρίου, η διαδρομή θα σας μεταφέρει σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου και θα σας κάνει μάρτυρες του διαλόγου ενός ζευγαριού που θα βρεθεί κατά την ανάπαυλα της εργασίας του...

Μία συνάντηση ρουτίνας δύο ανθρώπων θα εξελιχθεί σε μία δραματική απογύμνωση των χαρακτήρων τους...

Πρόκειται για Μονόπρακτο, δηλαδή για σύντομο θεατρικό έργο που διαδραματίζεται σε μία σκηνή ή μία πράξη.

Πρώτη εκπομπή: 16 Ιουλίου 1961, Επαναληπτικές εκπομπές: 27 Ιουλίου 1979
ΣΥΓΓΡΑΦΗ Τζών Μόρτιμερ, 
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Μηνάς Χρηστίδης, ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Σοφία Μιχαλίτση, ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Κωστούλα Μητροπούλου, 

ΠΑΙΖΟΥΝ:Κρινιώ Παππά,Ανδρέας Φιλιππίδης,Βέρα Ζαβιτσιάνου

Η φωνή του Ανδρέα Φιλιππίδη θα σας συναρπάσει...

Η μεταφόρτωση πραγματοποιήθηκε από το κανάλι glob tv

Αρχαίο ελληνικό θέατρο στο ραδιόφωνο-έκλεισε ο πρώτος κύκλος...

Μετά το πέρας του φετινού θέρους και την άφιξη του φθινοπώρου έκλεισε και ο πρώτος κύκλος παρουσίαση έργων του αρχαίου ελληνικού δραματικού ρεπερτορίου  σε ραδιοφωνική έκδοση...

Η Διαδρομή σας παρουσίασε συνολικά οχτώ έργα αρχαίου ελληνικού θεάτρου κρατώντας σας συντροφιά τα σαββατόβραδα του καλοκαιριού. Επρόκειτο για μια επίπονη και χρονοβόρα δουλειά.

Η προσπάθεια μας θα συνεχιστεί με το δεύτερο κύκλο παρουσίασης το καλοκαίρι του 2020...

Καταρράκτης στην Τζαμάικα

Καταρράκτης στην Τζαμάικα!

 Ποιος δε θα ήθελε να βρίσκεται εκεί...

Λίγες γραμμές για την προϊστορική Μακεδονία

Λίγες γραμμές για την προϊστορική Μακεδονία.
Η προϊστορική Μακεδονία, που συνεχώς
 κατοικούνταν από ανθρώπους κατά τη
Νεολιθική Εποχή, είχε έναν ομοιόμορφο πολιτισμό ενώ κατά την Εποχή του Χαλκού
ελάχιστα επηρεάστηκε από τον μυκηναϊκό πολιτισμό.

Κατά το 1150 π.Χ., στη χώρα εισέβαλαν βόρειοι λαοί, οι οποίοι ίσως προκάλεσαν την εισβολή των Δωριέων. Μερικοί από τους Δωριείς, γνωστοί ως «Μακεδνοί», ήρθαν από τη νοτιοδυτική Μακεδονία. Κατάλοιπα τωνανθρώπων αυτών ίσως αποτέλεσαντ πυρήνα των Μακεδόνων της κλασσικής περιόδου.

 Στους αιώνες που ακολούθησαν την εισβολή των Δωριέων πολλοί άλλοι λαοί εισήλθαν στο χώρο της Μακεδονίας. Ένας από αυτούς, που ενδεχομένως προήλθε από την Ιλλυρία, άφησε σπουδαία νεκροταφεία με τύμβους στη Βεργίνα, στο μέσον της κοιλάδας του Αλιάκμονα.

Η παράδοση της βασιλικής μακεδονικής αυλής των Αργειαδών δείχνει ότι από την άνω κοιλάδα του Αλιάκμονα, κατακτήθηκε η Εορδαία, οι εισβολείς εδραιώθηκαν στις Αιγές και στα χέρια τους περιήλθε ο κατάλογος των Μακεδόνων βασιλέων.

Πηγή: Περιοδικό Αθηνά, 2007

Με λίγα λόγια...

Όσο ο ήλιος τη γη φωτίζει, τόσο το λουλούδι της αγάπης μας θ’ ανθίζει.

Παραλία στην Ουαλία.

Παραλία στο Μπάρμουθ της Ουαλίας...

Πολύ διαφορετική παραλία από τις ελληνικές...

Διαπιστώσεις του υποπρόξενου Μάταλα σχετικά με την δραματική για τους ελληνικούς πληθυσμούς κατάσταση στην Ανατολική Ρωμυλία μετά τη συνθήκη του Βερολίνου του 1879

Η κατάσταση που διαμορφώθηκε το 1879, μετά το συνέδριο του Βερολίνου για τους ελληνικούς πληθυσμούς της Βόρειας Θράκης (Ανατολικής Ρωμυλίας) υπήρξε εξαιρετικά δυσχερής.

Το συνέδριο ακύρωσε τη δημιουργία της μεγάλης  Βουλγαρίας του Αγίου Στεφάνου πλην όμως καθιστούσε ευνοϊκότατη τη θέση της Βουλγαρίας στην Ανατολική Ρωμυλία, όπου παρά την ισοπολιτεία που διακηρύχθηκε μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων οι Βούλγαροι στην πράξη .πήραν το πάνω χέρι.

Τον Αύγουστο του 1879 ο Έλληνας υποπρόξενος  Αθ. Ματάλας περιέγραφε επιγραμματικά και με ανάγλυφο τρόπο την κατάσταση:

«Η κυβερνητική κατάστασις της επαρχίας εξακολουθεί πάντοτε η αυτή.
Εκ δε ταύτης όχι μόνον οι επανερχόμενοι Οθωμανοί ασφάλειαν καμμίαν δεν έχουσι, αλλά και οι
ημέτεροι ομογενείς, ως και πάντες οι μη Βούλγαροι, δεν ευρίσκονται εν πολύ κρείττονι καταστάσει.
Ουδεμία υπόθεσις είτε δικαστική, είτε διοικητική διεξάγεται νομίμως• πας μη Βούλγαρος έχει
Άδικον».


Με το ελληνικό κράτος να βρίσκεται αρκετά μακριά (παρεμβάλλονταν σημαντικό εδαφικό κομμάτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) και με πνεύμα πολιτικού και διπλωματικού ρεαλισμού ο Ματαλάς θα σημειώσει λίγο αργότερα συνειδητοποιώντας απόλυτα την κατάσταση...

«Ακόμη και εάν ολίγας ελπίδας εχωμεν επί της Ανατολικής Ρωμυλίας, ανάγκη να ενισχυθούν οι
ομογενείς εις τρόπον ώστε ν ’ αποτελέσουν αντιστάθμισμα δι ‘ αμοιβαίαν παραίτησιν των Ελλήνων επί της Ανατολικής Ρωμυλίας και των Βουλγάρων επί της Μακεδονίας».

Ήδη η ρώσικη διπλωματία είχε κατευθύνει αποτελεσματικά τους Βούλγαρους στην σλαβοποίηση
αρκετών ελληνογενών στην περιοχή. Έτσι σιγά σιγά προκρίνονταν η χρήση της αρχαίγονης ελληνικής περιοχής από την ελληνική διπλωματία ως αντίβαρου στις ελληνικές διεκδικήσεις στη Μακεδονία...