Γράφει ο Παύλος Παπαδόπουλος:
Η αποψινή θεατρική πρόταση αφορά την παράσταση του Ευριπίδη Άλκηστη.
Αποτελεί το αρχαιότερο σωζόμενο έργο του μεγάλου εκπροσώπου του Αθηναϊκού Διαφωτισμού, το οποίο παρουσιάστηκε το 438 π.Χ.
Το έργο πιθανότατα να προορίζονταν για Σατυρικό δράμα γεγονός το οποίο μαρτυρά ο προβληματισμός που αναπτύχθηκε από την συνύπαρξη κωμικών και τραγικών στοιχείων. Η ειδολογική κατάταξη του έργου πραγματοποιείται με δυσκολία.
Το έργο:
Ο θεός Απόλλων (την εικόνα του οποίου στο έργο μπορεί να απολαύσει κανείς ειδικά στο ζωντανό θέατρο, βλέποντας τον να παίζει τη λύρα ομοιάζοντας με τον Ορφέα περιστοιχισμένος από άγρια θηρία του δάσους) τιμωρημένος από τον Δία θα υπηρετήσει ως θνητός τον βασιλιά των Φερών Αδμητο. Η ευγενική και φιλόξενη συμπεριφορά του Αδμήτου απέναντι στο θεό θα έχει ως συνέπεια να του δώσει την ευκαιρία (ο Απόλλων) να ξεφύγει τον πρόωρο θάνατο που του επιφύλασσαν οι Μοίρες αρκεί να έβρισκε κάποιον να πάει στον Άδη αντί γι' αυτόν. Η σύζυγος του Άλκηστη θα αποφασίσει να θυσιαστεί καθώς οι γονείς του Άδμητου θα αρνηθούν να πάρουν τη θέση του.
Στο τέταρτο μέρος του έργου λαμβάνει χώρα ο αγώνας λόγου μεταξύ Φέρη και Άδμητου καθώς ο Φέρης (πατέρας του Άδμητου) κατηγορεί τον Άδμυτο ως υπαίτιο του θανάτου της Άλκηστης και στη συνέχεια ο Άδμητος τον διώχνει κατηγορώντας τον με τη σειρά του γιατί δεν πήρε τη θέση της Άλκηστης.Η Άλκηστη αντιμετωπίζει με ψυχραιμία και γενναιότητα το θάνατο. Ο Ηρακλής (που γλεντάει στο σπίτι του Άδμητου τρώγοντας και πίνοντας χωρίς να γνωρίζει τι διαδραματίζεται) ως από μηχανής θεός θα δώσει τη λύση κατεβαίνοντας στον Άδη και επιστρέφοντας με την Άλκηστη.
Ένα πέπλο καλύπτει την κεφαλή της Άλκηστης μετά την επιστροφή της από τον Άδη, ενώ παραμένει βουβή μετά την αποκάλυψη της καθότι θα πρέπει να εξαγνιστεί επειδή κατέβηκε στον κόσμο των νεκρών. Πλήθος παρεξηγήσεων λαμβάνει χώρα στο τελευταίο μέρος του έργου όπως συμβαίνει σε όλες τις κωμωδίες.
Ερωτηματικά προκαλεί η υπερβολική διάθεση του Άδμητου για να παράξει φιλοξενία στον Ηρακλή δεδομένης της κατάστασης όπως επισημαίνει ο κορυφαίος του χορού. Τελικά ο Άδμητος καλύπτεται από τον Απόλλωνα.
Τέλος το έργο σαφώς υπόκειται σε σοφιστική επίδραση και πανανθρώπινα ερωτήματα του τύπου: τι αξίζει περισσότερο να ζήσει κανείς ή να πεθάνει, και εάν μπορεί να ανατραπεί η πραγματικότητα του θανάτου χωρίς συνέπειες.
Η φωνή του ηθοποιού Γιάννη Αργύρη που υποδύεται τον Ηρακλή θα ξεχωρίσει…
Το έργο μπορείτε να το ακούσετε εδώ:
Παύλος Παπαδόπουλος, Πτυχιούχος Ανθρωπιστικών Σπουδών, Ανώτερος Δημόσιος Υπάλληλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου