O Νοέμβριος είναι ένας μήνας που ο εικονιζόμενος Στηβ Μπαρτ δεν μπορεί να ξεχάσει ακόμα και αν θέλει.
Κατά κύριο λόγο επειδή γεννήθηκε σαν σήμερα το 1962 και κατά δεύτερον για το προ τριαντακονταετίας περιστατικό που στιγμάτισε τη βραχύχρονη παρουσία του στην Ελλάδα.
Αλλά ας πιάσουμε από την αρχή την άκρη του νήματος για αυτόν τον τρομερό σκόρερ που δεν μπορέσαμε να απολαύσουμε για πολύ καιρό με τη φανέλα του Ηρακλή.
Mε το τέλος της σεζόν 1991-92 ελήφθη η απόφαση από την τότε διοίκηση Χαΐτογλου να ξεκινήσουν οι προσπάθειες της απόκτησης ελληνικού διαβατηρίου για τον λατρεμένο Ντέιβιντ Ίνγκραμ (για την οικονομία της συζήτησης θα τον γράψω έτσι) και η απόκτηση ενός σέντερ για τη θέση του δεύτερου επιτρεπόμενου ξένου.
Όμως ο Θόδωρος Ροδόπουλος που είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία είχε πάρει την απόφαση να "τελειώσει" τον Ντέιβιντ και με δικαιολογία πως ο"Γηραιός" μπλέχτηκε στα πλοκάμια της ελληνικής γραφειοκρατίας αλλά και την απουσία πολιτικής βούλησης, αποχαιρέτησε τον Ίνγκραμ, σηματοδοτώντας το τέλος μιας εποχής.
Το θέμα της αντικατάστασης του Ντέιβιντ ήταν πια αυτό που έκαιγε περισσότερο τους ιθύνοντες της ομάδας μιας και το κομμάτι του ψηλού είχε λυθεί με την απόκτηση του Τζών Πωλ Σάσκι που είχε πάρει την θέση της πρώτης αποτυχημένης επιλογής, του Αμερικανού Ντέιβιντ Μπάτλερ.
Ο Ροδόπουλος άρχισε να ψάχνει στην αμερικανική αγορά που τη γνώριζε καλύτερα και από την παλάμη του χεριού του, έναν παίχτη με τα χαρακτηριστικά του Ίνγκραμ, δηλαδή έναν γκαρντ με πρωταρχικό ρόλο το σκοράρισμα και δευτερευόντως την οργάνωση του παιχνιδιού.
Ο μάνατζερ Νίκος Λότσος που βρισκόταν στην Αμερική εκείνη την περίοδο και παρακολουθούσε τα training camps των ομάδων του ΝΒΑ ψάχνοντας λαβράκια, ξεχώρισε και πρότεινε στον Ροδόπουλο έναν δεξιόχειρα Ντέιβιντ Ίνγκραμ.
Ήταν ο 30χρονος Στηβ Μπαρτ που έψαχνε νέο συμβόλαιο μετά τα τρία περάσματα του από Γκόλντεν Στέιτ, Λος Άντζελες Κλίπερς και Φοίνιξ Σανς με περίπου 100 παιχνίδια στα πόδια του στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ.
Ο απόφοιτος και αρχισκόρερ στην ιστορία του κολλεγίου Αϊόνα και επιλογή των Γουόριορς στο νούμερο 30 του ντραφτ το 1984, είχε αναλώσει ολόκληρη την μέχρι τότε καριέρα του στην πατρίδα του, κινούμενος μεταξύ ΝΒΑ και CBA προσπαθώντας για μονιμοποίηση στο ρόστερ κάποιας ομάδας. Βλέποντας πως δεν υπήρχε διάθεση απο τους GM των οργανισμών, αποφάσισε να κάνει δεχτή την πρόταση των Θεσσαλονικέων, στα τέλη Σεπτέμβρη έφτασε στο αεροδρόμιο "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" και σχεδόν αμέσως έκανε ντεμπούτο με τη φανέλα του Ηρακλή.
Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1992 συστήθηκε στο κοινό του "Γηραιού" με 24 πόντους εναντίον του Κεραυνού Λευκωσίας για το Κύπελλο Κόρατς, δείχνοντας πως η ομάδα είχε κάνει την ιδανική επιλογή για τον διάδοχο του Ίνγκραμ. Και αυτή η αίσθηση επιβεβαιωνόταν όλο και περισσότερο όσο ο Μπαρτ συνέχισε να σκοράρει με καταιγιστικούς ρυθμούς.
31 με τη Λάρισα στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, 43 απέναντι στον Γιαννάκη στο ντέρμπι με τον Άρη, κάρφωμα μπροστά στον Φασούλα και ο Στηβ είχε κάνει την αρχή για να πάρει στην καρδιά των οπαδών του "Γηραιού" μια θέση δίπλα στον μεγάλο Ντέιβιντ. Όμως το απρόσμενο γεγονός του Νοεμβρίου κηλίδωσε για πάντα το προφίλ του, οδηγώντας στην αποπομπή του από τον Ηρακλή.
Στις 11 Νοεμβρίου ο Μπαρτ επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη έπειτα από την ολιγοήμερη άδεια που είχε λάβει για να επισκεφθεί την πατρίδα του. Στον τυπικό έλεγχο των αποσκευών του, οι αστυνομικοί εντόπισαν 2 γραμμάρια κοκαΐνης και 11 γραμμάρια χασίς.
Ο Αμερικανός συνελήφθη και οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα για τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Αμέσως παραδέχθηκε την ενοχή του και εν συνεχεία οδηγήθηκε για τοξικολογικές εξετάσεις για να διαπιστωθεί αν είναι χρήστης ναρκωτικών ουσιών και αφέθηκε ελεύθερος με την καταβολή χρηματικής εγγύησης τριών εκατομμυρίων δραχμών.
Το πρώτο δείγμα του ήταν αρνητικό και ο Ηρακλής έβγαλε ανακοίνωση που υπογράμμιζε το ηθικό μέρος της υπόθεσης και ουσιαστικά από εκείνη την ημέρα ο παίχτης είχε τελειώσει από τον "Γηραιό".
Αυτό που ενόχλησε ιδιαίτερα την τοπική κοινωνία πέραν από το γεγονός της χρήσης ναρκωτικών, ήταν πως λίγες μέρες πριν από τη σύλληψη του, ο Μπαρτ είχε εμφανιστεί σε τηλεοπτική εκπομπή της Θεσσαλονίκης κάνοντας κήρυγμα υπέρ του αθλητισμού και κατά των ναρκωτικών!!!!!
Ο παίχτης παρέμεινε για λίγο ακόμα στην Ελλάδα και στον τελευταίο του αγώνα με τα κυανόλευκα πέτυχε 38 πόντους στην ήττα από την Καζέρτα στην Ιταλία. Την επόμενη μέρα από το παιχνίδι κοινοποιήθηκε η τοξικολογική έκθεση από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο που έδειξε αυτό που όλοι υποψιάζονταν, πως δηλαδή ο Μπαρτ ήταν χρόνιος χρήστης και όχι περιστασιακός όπως ισχυριζόταν ο ίδιος. Έξαλλοι στον Ηρακλή με τα καμώματα του Αμερικανού, τον έβαλαν στο πρώτο αεροπλάνο για Αμερική χωρίς επιστροφή.
Εξαιτίας του κεφαλιού του η ομάδα στερήθηκε το μεγαλύτερο της όπλο για διάκριση και ο παίχτης τη ευκαιρία να κάνει ακόμα μεγαλύτερη διαφήμιση στο όνομα του μέσω των εμφανίσεων του.
Στην Ελλάδα εν μία νυκτί έγινε persona non grata αλλά στην υπόλοιπη Ευρώπη βρήκε αμέσως δουλειά την επόμενη αγωνιστική περίοδο.
Πήγε στο Ισραήλ για τη Μακάμπι Ρισόν κάνοντας και εκεί τους φιλάθλους να τον αγαπήσουν και να τον ανακηρύξουν το 2007 ως τον κορυφαίο ξένο παίχτη της εικοσαετίας. Η συνέχεια τον βρήκε σε ομάδες της Ιταλίας που τις άλλαζε σαν τα παλτά, παίζοντας σε έξι διαφορετικές μέσα σε διάστημα έξι χρόνων.
Το κοινό σημείο σε όλες τις παρουσίες του εκεί ήταν οι μέσοι όροι του στο σκοράρισμα που πλησίαζαν ή ξεπερνούσαν τους 30, επιδόσεις που του έδωσαν και το βραβείο του πρώτου σκόρερ της Serie A το 1997.
Μία μηχανή σκοραρίσματος, ο Στηβ Μπαρτ εξαιτίας των παθών του "σκότωσε" την εν Ελλάδι καριέρα του αλλά έστω και σε αυτή την ισχνή παρουσία του στα μπασκετικά δρώμενα της πατρίδας μας, έδωσε ένα μικρό δείγμα των ικανοτήτων του...
Antreas Tsemperlidis
