Το χαρέμι με τ' αγόρια του Σουλεϊμάν, θα μας το δείξουν κάποτε τα ελληνικά κανάλια η μόνο την προπαγάνδα των Τούρκων θα αναπαράγουν μέσα από τις συχνότητες τους;
"Σουλεϊμάν και Οθωμανική Διοίκηση" Αρσενοκοίτες, κίναιδοι και παιδόφιλοι διοικούσαν επί αιώνες την Οθωμανική Αυτοκρατορία, με το… «Οθωμανικό Δίκαιο».Τα ανώτατα αξιώματα καταλάμβαναν οι… «απόφοιτοι» του Enderûn(ενδότερα του παλατιου, ανδρικό χαρέμι,το δεύτερο τού Σουλτάνου) με… αγόρια και άντρες!
Ένα κράτος gay pride η Τουρκία, διαχρονικά και δυστυχώς αντί να τους προβάλλουμε ως παράδειγμα προς αποφυγήν, ειδικότερα τα τελευταία χρόνια ακολουθούμε τα βήματα τους αλλά και ακόμη χειρότερα(γάμοι μεταξύ ομοφυλοφίλων,τεκνοθεσίες, κτλ.)Ωστόσο, σιγή Ιχθύος στο σήριαλ του «Μεγαλοπρεπούς» Αρσενοκοίτη για το «Αρσενικό Χαρέμι» Enderûn.
Όσο πιό «στενή» η σχέση κάποιου με το Σουλτάνο, τόσο «Υψηλότερο» το αξίωμα μετά την «αποφοίτησή» του…
Με τη βοήθεια του αείμνηστου Νεοκλή Σαρρή, Νομικού, Πολιτικού Επιστήμονα, συγγραφέα και Τουρκολόγου,(Κωνσταντινουπολίτης, απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής με τέλεια γνώση της Τουρκικής και των τουρκικών πραγμάτων),πάμε ένα μικρό ταξίδι στην Οθωμανική πραγματικότητα,στο πραγματικό περιβάλλον των Σουλτάνων και της Διοίκησης. Αυτό που μας κρύβουν επιμελώς, παρουσιάζοντας αντ’ αυτής μία ρομαντική ερωτική ιστορία του Σουλεϊμάν,σε ένα εξωραισμένο και εξιδανικευμένο περιβάλλον….
Στο Βιβλίο του Νεοκλή Σαρρή «Οσμανική Πραγματικότητα,
Εκδόσεις Αρσενίδη, 1990, Τόμος Α’ (Το Δεσποτικό Κράτος) διαβάζουμε (σελ. 383):
«Το Δεύτερο τμήμα του χώρου των ανακτόρων του Τοπ-Καπί, μετά το Χαρέμι, που αφορά κατά βάση τον πατισάχ (Σουλτάνο), είναι το Enderϋn.
Η λέξη, αντιστοιχεί προς την Ελληνική «ενδότερα». Εννοιολογικά σημαίνει ακριβώς ό,τι και το Χαρέμι. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα χώρο απαγορευμένο στους υπόλοιπους, όπου αντί για γυναίκες υπάρχουν άντρες. Με άλλα λόγια, είναι το χαρέμι των αγοριών του Σουλτάνου.»
«Όπως είδαμε πιο πάνω, τα ανθρώπινα αποκτήματα των Σουλτάνων και γενικότερα των αξιωματούχων του κράτους, δεν ήταν μονάχα παλλακίδες, αλλά και άνδρες. Οι αρσενικοί γκουλεμά (gulema), χρησιμοποιούνταν κατ’ αυτό τον τρόπο ως υπηρέτες και ως ερωτικά αντικείμενα. Με αυτό περισσότερο από την φιλο-ομοφυλική ιδιότητα της Οσμανικής (Οθωμανικής) πραγματικότητας, θέλουμε να τονίσουμε τον αμφίφυλο χαρακτήρα της.»
«Υπάρχει μία εκπληκτική παραλληλία μεταξύ της οργάνωσης του Εντερούν και εκείνης του Χαρεμιού. Υπάρχει ακριβής αναλογία μεταξύ των αξιωματούχων και υπηρετών του Σουλτάνου σε αμφότερους τους χώρους, πχ δύο κουρείς: μία κομμώτρια στο Χαρέμι και ένα αγόρι κουρέας στο Εντερούν. Παρομοίως ο Σουλτάνος έχει δύο λουτρά (Hamam).
To ένα από αυτά βρίσκεται στο Χαρέμι και είναι εκείνο που βλέπει σήμερα ο επισκέπτης του Τοπ – Καπί.
Το δεύτερο χαμάμ, που έχει κατεδαφιστεί, βρισκόταν μέσα στο Εντερούν. Στο πρώτο τον έλουζαν κορίτσια, στο δεύτερο αγόρια! Επιπροσθέτως το Χαρέμι φύλαγαν νέγροι ευνούχοι, ενώ το Εντερούν λευκοί ευνούχοι.»
Συνεχίζει ο Ν. Σαρρής, στη σελ 384:
«Ο Σουλτάνος διαμοίραζε τη ζωή του ανάμεσα στα δύο τμήματα των ανακτόρων. Στο Χαρέμι περιστοιχιζόταν από γυναίκες, στο Εντερούν από τους «γκουλεμά»….. που σε πιστή μετάφραση γίνονται «ίτς ογλάνια» (iη = εσωτερικό, olan = αγόρι) εξ ού και «τσογλάνι», ο αριθμός των οποίων ξεπερνούσε τους χίλιους.
Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, το στενό περιβάλλον του Σουλτάνου σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν αποτελείτο από προσφάτως (και βίαια) εξισλαμισμένα άτομα.
Γιατί όπως οι τζαριγέ (παλλακίδες) ήταν προϊόντα αρπαγής και αιχμαλωσίας, έτσι και οι αρσενικοί γκουλεμά προέρχονταν από ντεβσιρμέ (παιδομάζωμα).
«…ήταν ανθρωπίνως αδύνατον ο Σουλτάνος να ανταποκριθεί στην ερωτική προσφορά ….Οι αυξημένες ερωτικές του ανάγκες αντιμετωπίζονταν φαρμακευτικά…. ο αρχι-φαρμακοποιός των ανακτόρων παρασκεύαζε ειδικό τονωτικό παρασκεύασμα, το αποκαλούμενο ματζούνι (macun).
Να σημειώσουμε εδώ ότι λόγω της παρατεταμένης αγαμίας και εγκλεισμού στα χαρέμια, οι τρόφιμοι συχνά δημιουργούσαν ομοφυλοφιλικές σχέσεις μεταξύ τους καθώς και με τους ευνούχους.
Το φαινόμενο αυτό περιγράφει ο Ν. Σαρρής στις σελίδες 380-382.
«Οι Σουλτάνοι επέλεγαν τις συντρόφισσές τους από τις παλλακίδες που τους δώριζαν πολλές φορές οι γονείς τους.
Για παράδειγμα, ο Μπαγιαζήντ Β’ το 182 μεταξύ διαφόρων δώρων που προσέφερε στο γιό του Σεχνισάχ ήταν και 5 αγόρια, 5 παλλακίδες και 4 γεράκια για τα κυνήγια του. Στον άλλο του γιό Αχμεντ έστειλε 10 αγόρια και 10 παλλακίδες… οι ερωτικές σχέσεις των Σουλτάνων διαμοιράζονταν ανάμεσα σε αγόρια και κορίτσια». (Σελ. 377)
Συνεχίζει ο Ν.Σαρρής στη σελ. 384:
«Το Εντερούν ήταν παράλληλα μία σχολή πολιτικής και διοίκησης. Την εισαγωγή στο Εντερούν ακολουθούσε μία διαδικασία επιλογής από ευάριθμους εφήβους που κρίνονταν ανάλογα με τα σωματικά και τα πνευματικά τους προσόντα.
Γι αυτό λειτουργούσαν και άλλα ανάκτορα με τροφίμους Ίτς Ογλάν («εσώκλειστα αγόρια»)…..
Ο σουλτάνος κάθε 2 ή 3 χρόνια επισκέπτονταν το Γαλατά Σαράι, και επέλεγε 12 ιτς ογλάν που μεταφέρονταν στα ανάκτορα….
Το εγκύκλιο πρόγραμμα σπουδών περιείχε ποικίλες γνώσεις, όπως μουσική και θρησκευτικά, καλλιγραφία, ιππασία και ξυλογύπτική…..
Στο Εντερούν καταβαλλόταν προσπάθεια για τέλεια εκμάθηση του πρωτοκόλλου και της εθιμοτυπίας.
Ειδικότερα το ίδρυμα αυτό αποτέλεσε την κοιτίδα της καλλιέργειας των Οσμανών ιθυνόντων.
Με την είσοδό τους στο Εντερουν καθένας αποκτούσε τον παιδαγωγό του, προερχόμενο από τους πρεσβύτερους.
Έτσι άρχιζε η εκπαίδευση που στηριζόταν κι αυτή, όπως των παλλακίδων στο χαρέμι, σε μία συντεχνιακή σχέση δασκάλου-μαθητευόμενου.
Όποιος επιτύγχανε στο πρώτο στάδιο και μάθαινε ανάγνωση και γραφή, θρησκευτικές κλπ. γνώσεις, προαγόταν στην επόμενη κατηγορία.
Η τελευταία τάξη ήταν των χάς, που την αποτελούσαν σαράντα Αγάδες, οι οποίοι ήταν ταυτόχρονα και το στενότερο περιβάλλον του Σουλτάνου και που καθένας είχε την δική του ακολουθία και βοηθούς.
Στην πραγματικότητα επρόκειτο για Υπηρέτες του Σουλτάνου (με όλη τη σημασία της λέξης) που έφεραν τίτλους όπως:
Σαρίκμπαση: ο φροντιστής των σαρικιών του Σουλτάνου…
Τουφεκτσίμπαση: αρχιτυφεκιοφόρος,
φύλαγε τα όπλα κυνηγιού του Σουλτάνου….
(Είχε 30 βοηθούς, διαφόρων ειδικοτήτων)…..
Καχβετζίμπαση: αρχικαφεψός, φρόντιζε τα σερβίτσια, κλπ.
και τον Καφέ του Σουλτάνου.
(Είχε πέντε νεαρούς βοηθούς ονομαστούς για την ομορφιά και την ευγενική τους παρουσία.)
Μπερμπέρμπασι: αρχικουρέας και ταυτόχρονα αρχιλουτροκόμος.
Κάθε φορά που κούρευαν ή ξύριζαν τον Σουλτάνο φύλαγε σε ένα ασημένιο συρτάρι τις τρίχες από τα γένια ή τα μαλλιά, αφού τα έπλενε σε χρυσή λεκάνη με ανθόνερο.
Κάθε χρόνο τις τρίχες παρέδιδε στον επικεφαλής των χατζήδων. που αναχωρούσαν για τη Μέκκα, για να τα θάψει σε χώρο παρακείμενο του τάφου του Προφήτη!
Ρικιαμπντάρ Αγά: ακόλουθος του Σουλτάνου στην προσευχή της Παρασκευής και στα Μπαϊράμια….
Τιρνακτσί: νυχοκόπτης….
Τσουχαντάρ Αγά: ακόλουθος, επικεφαλής ανάλογου αποσπάσματος….
Σιλαχτάρ Αγά: Το σημαντικότερο άτομο στην Ιεραρχία του Εντερούν.
Ο αντίστοιχος τίτλος είναι «Πρωτοσπαθάριος». Βρισκόταν συνεχώς στο πλευρό του Σουλτάνου. Ήταν το άτομο που μεσολαβούσε ανάμεσα στο Σουλτάνο και τον σαντρατζάμη, δηλαδή ήταν ο σύνδεσμος των Ανακτόρων με την Κυβέρνηση.Ακόμη δοκίμαζε το φαγητό του Σουλτάνου και καθόριζε τα δύο χρυσά κουτάλια με τα οποία έτρωγε ο Σουλτάνος.
(δεν αναφέρεται η χρήση πιρουνιών…)»
Σημειωτέον ότι οι Σιλαχτάρ Αγάδες αναλάμβαναν τις υψηλότερες θέσεις: διοικητές μεγάλων επαρχιών, ή υπουργοί / βεζίρηδες.
Να σημειώσουμε το εξής: Σε μία από τις γνωστές φράσεις του προς την εδώ Τουρκική Διοίκηση της εποχής του, ο μεγάλος Στρατηγός Καραϊσκάκης είχε πεί την ιστορική φράση:
«Έλα, σκατότουρκε… έλα Εβραίε, απεσταλμένε από τους γύφτους έλα ν’ ακούσεις τα κερατά σας, γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Τι θαρεύσετε κερατάδες… Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε από ημάς συνθήκην με έναν κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην Λνα τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα!»
Εδώ, φαίνεται ότι ο Στρατηγός γνώριζε καλά την Οθωμανική πραγματικότητα και αναγνώριζε τον Εβραίο Σιλαχτάρ Μπόδα ως απόφοιτο του Εντερούν.
Συνεπώς δεν τον αποκάλεσε με τον Οθωμανικό τίτλο του Αγά ( = Άρχοντας) αλλά με την πραγματική του ιδιότητα ως απόφοιτο του Εντερούν, δηλαδή, αρσενική πουτάνα.
Τίποτα δεν του ξέφευγε του Καραϊσκάκη……
Συνεχίζει ο Ν. Σαρρής στη σελ. 387:
«Οι αγάδες του Εντερούν εισέρχονταν σ’ αυτό περίπου δέκα, δώδεκα ή και δεκατεσσάρων χρόνων και παρέμεναν μέχρι τα τριάντα, προαγόμενοι από τη μία κατηγορία στην άλλη, κατόπιν δοκιμασιών….
Η αποφοίτησή τους από το Εντερούν, σήμαινε την ανάληψη επίζηλων διοικητικών θέσεων εκτός Σαραγιού. Αυτές οι θέσεις κλιμακώνονταν ανάλογα με το αξίωμα που είχαν στο Εντερούν.
Π.χ. Ο διοικητής της Βούδας, είχε χρηματίσει αρχικουρέας-λουτροκόμος του Σουλειμάν του Μεγαλοπρεπή.
Τα υψηλότερα αξιώματα αναλάμβαναν οι Σιλαχτάρ Αγάδες, λόγω του στενού συνδέσμου που δημιουργούταν με το Σουλτάνο.
Εξέρχονταν ως διοικητές μεγάλων Επαρχιών όπως η Αίγυπτος, ή αναλάμβαναν Βεζίρηδες / Υπουργοί, ή γίνονταν αρχηγοί του Ναυτικού.»
Συνεχίζει ο Ν. Σαρρής:
«Οι παρατηρήσεις μας αυτές όχι μονάχα βεβαιώνουν το δουλικό χαρακτήρα της οσμανικής πραγματικότητας, αλλά και κάτι περισσότερο: ότι και οι εξουσιάζοντες ασκούσαν την εξουσία τους σαν υπηρέτες του συστήματος που τους ήθελε δούλους.
Αν προσέξει κανείς, οι ανώτατοι αξιωματούχοι καταλάμβαναν υψηλές θέσεις αφού υπηρετούσαν το Σουλτάνο.
Εκείνος που συνέλλεγε τις τρίχες του, όταν κουρευόταν, ή εκείνος που του φορούσε τα υποδήματα ή τα ενδύματα πίστευε πως αυτή του η πράξη αποτελούσε μία σπουδαία πολιτική επένδυση και πως μ’αυτήν μπορούσε να ελπίζει ότι μία μέρα θα γίνει ανώτατος διοικητής μιας περιφέρειας της χώρας ή Βεζίρης.»
Και μην ξεχνάμε και την παλιά οθωμανική παροιμία: "Μια γυναίκα για τις δουλειές, ένα αγόρι για την ευχαρίστηση, αλλά ένα πεπόνι για την έκσταση......"
Φωτό)Ο Μωάμεθ Β' ο Πορθητής (Fatih) με τον Ράντου Γ' τον Όμορφο, Βοεβοδα της Βλαχίας. O Ράντου ήταν αδελφός του Βλαντ Γ' του Παλουκωτη,του φόβου και τρόμου των Οθωμανών γνωστού στο ευρύτερο κοινό στις μέρες μας(ελέω Μπραμ Στόκερ)και ως Δράκουλα....
Αναφέρεται ότι ο Μωάμεθ είχε ευνουχίσει μικρό τον Ράντου και τον είχε εντάξει στο χαρέμι του. Ο Βλαντ γλύτωσε από αυτή την τύχη και έτσι - ίσως- να ερμηνεύεται και το ακραίο αντιτουρκικό του μένος...
