Αγαπητοί φίλοι καλησπέρα σας, απόψε, και ενόψει της επετείου της 28ης Οκτωβρίου του 1940, θα σας παρουσιάσω ένα επεισόδιο της δραματοποιημένης σειράς συνεντεύξεων της ΕΡΑ1, "Συνεντεύξεις με τον Αλέκο Λιδωρίκη", με τίτλο "Συνέντευξη με το Μπενίτο Μουσολίνι, στο Παλάτσο Βενέτσο της Ρώμης¨. Ήταν η μοναδική συνέντευξη που παραχώρησε ο Μουσολίνι σε Έλληνα δημοσιογράφο.
Η υπόθεση:
Το 1936 ο δημοσιογράφος Αλέκος Λιδωρίκης πηγαίνει στη Ρώμη (Φασιστική Ιταλία) με στόχο να πάρει συνέντευξη από τον Ιταλό δικτάτορα. Ο δημοσιογράφος ταυτόχρονα είναι περίεργος να δει πως είναι ο Φασισμός. Που οδηγεί τους Ιταλούς ο Ντούτσε; Πως βλέπει τον Ντούτσε, ο οποίος προσπαθεί να σταθεί στο θρόνο του Καίσαρα ο λαός;
Ήταν εξαιρετικά δύσκολο να δει το Μουσολίνι, έπρεπε όμως...
Επιπλέον στοιχεία για το έργο:
Ο Αλέκος Λιδωρίκης συνάντησε και μίλησε όντως με τον Ντούτσε στις 24 Ιανουαρίου του 1936, στη δικτατορική φωλιά του στο Παλάτσο Βενέτσια της Ρώμης. Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε σε τρεις συνέχειες, στη νεοεκδιδόμενη τότε ριζοσπαστική εφημερίδα «Ελεύθερη Γνώμη», στην οποία ο Λιδωρίκης ήταν αρχισυντάκτης. Η συνέντευξη του Μουσολίνι μεταφράστηκε αμέσως μετά τη δημοσίευσή της (2,3,4 Φεβρουαρίου 1936) από τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία και δημοσιεύτηκε στον ευρωπαϊκό Τύπο, κυρίως σε Αγγλία, Γαλλία και Γερμανία.
Ο Μουσολίνι μόνος, όρθιος στο τεράστιο, γυμνό και παγερό γραφείο του, κράτησε όρθιο και τον Έλληνα δημοσιογράφο για 40 λεπτά της ώρας και του απάντησε στις ερωτήσεις για τον Ιταλο-αιθιοπικό Πόλεμο, τη μεσογειακή σύρραξη, το σοσιαλισμό, τη μοναρχία και τη δικτατορία, για τις κυρώσεις, για την Ελλάδα κ.ά
Το έργο σίγουρα μας βάζει στην ατμόσφαιρα της Φασιστικής Ιταλίας έστω και φαντασιακά, ενώ ακόμη είναι εμπλουτισμένο με όμορφη ιταλική μουσική...
Στη δραματοποίηση της συνέντευξης συμμετείχαν οι ηθοποιοί: Ανδρέας Μπάρκουλης, Ντίνος Λύτρας, Δημήτρης Παπαγιάννης. Μουσική επιμέλεια: Πλάτων Ανδριτσάκης, ραδιοσκηνοθεσία Αλέξης Μίγκας, επιμέλεια εκπομπής Μάρα Καλούδη.
Ο Ανδρέας Μπάρκουλης στο ρόλο του δημοσιογράφου Αλέκου Λιδωρίκη
Αγαπητοί φίλοι του θεάτρου καλησπέρα σας και καλό μήνα! Απόψε θα σας παρουσιάσω την απομαγνητοφωνημένη και άριστα δραματοποιημένη συνέντευξη του Έλληνα δημοσιογράφου Αλέκου Λιδωρίκη με τη σπουδαιότερη ίσως ηθοποιό του 20ου αιώνα Κυβέλη Αδριανού. Η συνέντευξη είχε μεταδοθεί από την κρατική ραδιοφωνία στο πλαίσιο της σειράς συνεντεύξεων του συγκεκριμένου δημοσιογράφου με τίτλο ¨Μιλώντας με τις μορφές του αιώνα¨.
Η συγκεκριμένη σειρά εκπομπών αποτελείται από αποκλειστικά δημοσιογραφικά κείμενα–συνεντεύξεις του Αλέκου Λιδωρίκη, όπως δραματοποιήθηκαν και μεταφέρθηκαν ραδιοφωνικά την περίοδο 1988-1989 και στη συνέχεια μεταδόθηκαν από το Τρίτο Πρόγραμμα.
«Ποτέ μου δεν υπάκουσα στα κέφια και στα νεύρα κανενός. Έκανα αυτό που πίστευα-καλά ή κακά- πως είναι το σωστό»
Ως δημοσιογράφος, ο Λιδωρίκης είχε μιλήσει πολλές φορές μαζί της, αλλά το 1962 της ζήτησε μια «εφ΄ όλης της ύλης» και «εκ βαθέων» συνέντευξη-εξομολόγηση, μια αφήγηση της ζωής της. Η συνέντευξη αυτή, που δημοσιεύτηκε σε τρεις ολοσέλιδες συνέχειες, δίνε ανάγλυφα τη χάρη, τη φρεσκάδα και τη ζωντάνια της μεγάλης κυρίας του ελληνικού θεάτρου.
Δεν έκρυψα ποτέ τα χρόνια μου… Και μη δειλιάζετε και σεις να τα αναφέρετε. Είμαι 75χρόνων. Γεννήθηκα το 1888. Θα πει στη συνέντευξη...
Έτσι αρχίζει να μιλάει στον Αλέκο Λιδωρίκη, η γυναίκα που «συνέτριψε» το χρόνο. Θέατρο –οικογένεια-πολιτική, είναι οι τρεις πτυχές της ζωής της. Και η Κυβέλη, η κόρη του παπουτσή, μιλάει για τα δύσκολα παιδικά χρόνια, το πρώτο της φτερούγισμα για το θέατρο, για την τύχη της και τις πρώτες της αγάπες.
Όμως το άστρο της Κυβέλης έλαμψε και στην πολιτική. Η θεά των Βενιζελικών και αργότερα κυρία Πρωθυπουργού , κυρία Γεωργίου Παπανδρέου κουβεντιάζει με τονΑλέκο Λιδωρίκη για την Μαρίκα Κοτοπούλη και τους βασιλικούς, για τον «πλατωνικό»της έρωτα με τον Βενιζέλο, για τη ζωή της με τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Η Κυβέλη με τον Γεώργιο Παπανδρέου
Ο Παναγιώτης Μήλας θα γράψει για την Κυβέλη και το θέατρο της:
Το όνομα Κυβέλη μπήκε στη ζωή μου όταν εκεί γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ’50 πήγα για πρώτη φορά να δω μια θεατρική παράσταση. Μέχρι τότε ως μοναδική μου ψυχαγωγία είχα τη 15θήμερη «Εφημεριδούλα της θείας Λένας», της θρυλικής Αντιγόνης Μεταξά. Έτερον ουδέν. Τότε βρέθηκε, από το πουθενά, μια παράσταση για παιδιά. Οδηγηθήκαμε να την παρακολουθήσουμε ύστερα από πρωτοβουλία του Δήμου της Αθήνας και των υπευθύνων της Παιδικής Χαράς του Νέου Κόσμου, που υπάρχει ακόμη και σήμερα μεταξύ Καλλιρρόης και Μεναίχμου.
Το Θέατρο Κυβέλης, στην οδό Μητροπόλεως, στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Προορισμός μας το Θέατρο Κυβέλης, στην αρχή της οδού Μητροπόλεως, λίγο πριν από τη γωνία με την οδό Φιλελλήνων. Εκεί (όπως βλέπουμε στη φωτογραφία) ο θίασος των Αδελφών Καλουτά και του Νίκου Σταυρίδη ανέβαζαν επιθεωρήσεις.
Τις καθημερινές, το πρωί και επίσης το πρωί της Κυριακής παρουσιαζόταν το έργο «Τα παιδικά χρόνια του Μότσαρτ» με πρωταγωνιστή το παιδί – θαύμα, όπως έλεγαν τότε, τον Νίκο Πιλάβιο, τον μετέπειτα πασίγνωστο τηλεοπτικό «Παραμυθά», ο οποίος άρχισε να παίζει στο θέατρο όταν ήταν οκτώμισι χρονών. Μαζί του έπαιζε και άλλη μια μικρούλα. Ένα αστεράκι που λάμπει μέχρι και σήμερα. Το όνομά της: Λήδα Πρωτοψάλτη. Ο Πιλάβιος λοιπόν, έπαιξε τότε και σε δύο ταινίες: Η πρώτη το 1955, ήταν «Η άγνωστος», σε σκηνοθεσία Ορέστη Λάσκου. Επρόκειτο για ένα μελόδραμα βασισμένο σε θεατρικό έργο του Γάλλου συγγραφέα Αλεξάντρ Μπισόν. Στην ταινία αυτή πρωταγωνίστρια ήταν η Κυβέλη, η μεγάλη κυρία του ελληνικού θεάτρου, στη δεύτερη και τελευταία κινηματογραφική της εμφάνιση. Πρόκειται για την ιστορία μιας γυναίκας που εγκαταλείπει τον άνδρα της και το παιδί της, για να ακολουθήσει τον εραστή της και να εμπλακεί έτσι με τον υπόκοσμο. Ύστερα από αρκετά χρόνια, η εν λόγω κυρία προσάγεται στο δικαστήριο, κατηγορούμενη για το φόνο του εραστή της. Ως δικηγόρος της, από κάποια άγνωστη συγκυρία, εμφανίζεται ο γιος της, αλλά κανένας δεν γνωρίζει τη σχέση αίματος που τους συνδέει.
Ήταν ένα μοναδικό δικαστικό θρίλερ στο οποίο έπαιζαν επίσης ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ο Γιώργος Παππάς, ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ο Μίμης Φωτόπουλος, ο Χρήστος Ευθυμίου και σε πρώτη εμφάνιση η 16χρονη τότε Μάρθα Καραγιάννη. Στην ίδια ταινία μαζί με την Κυβέλη έπαιζε η κόρη της Αλίκης Θεοδωρίδη – Νορ και οι εγγονές της Κυβέλη Θεοχάρη και Βάνα Φιλιππίδου.
Λίγα χρόνια αργότερα, και συγκεκριμένα το 1962, στο περίφημο «Θέατρο στο ραδιόφωνο» με είχε μαγέψει η Κυβέλη στο έργο του Γρηγόριου Ξενόπουλου «Το μυστικό της κοντέσας Βαλέραινας». Όσο ζούσε η Κυβέλη δεν είχε κανένα μυστικό. Οι έρωτες, τα πάθη, οι ανταγωνισμοί σε πολιτικό και θεατρικό επίπεδο, η τελειομανία αλλά και το ήθος ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της. Έζησε έντονα και επεισοδιακά. Αν έγραφαν οι σύγχρονοι συγγραφείς για τη ζωή της δεν θα μπορούσαν να γίνουν πιστευτοί. Τα ζούσε όλα στον υπερθετικό βαθμό. Ο πρώτος της γάμος με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Μήτσο Μυράτ. Ο δεύτερος γάμος της με τον θεατρικό επιχειρηματία Κώστα Θεοδωρίδη και ο τρίτος γάμος της με τον Γεώργιο Παπανδρέου. Η Κυβέλη απέκτησε τέσσερα παιδιά, τρία εγγόνια, έξι δισέγγονα και πέντε τρισέγγονα.
Θυμήθηκα αυτά τα ελάχιστα με αφορμή την επέτειο του θανάτου της (26 Μαΐου 1978) σε ηλικία 89 ετών...
Στο ρόλο της Κυβέλης, η κόρη της και μεγάλη πρωταγωνίστρια του Ελληνικού θεάτρου Μιράντα Μυράτ. Στο ρόλο του Αλέκου Λιδωρίκη, ο Ανδρέας Μπάρκουλης.
