Πολιτισμική Διαδρομή : Γλωσσολογία

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γλωσσολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Γλωσσικός χάρτης του 1880 στην ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου (και Δυτ. Μακεδονίας).

- Με πράσινο οι περιοχές όπου μιλούσαν αποκλειστικά ελληνικά.

- Με κόκκινο οι δίγλωσσες περιοχές (ελληνικά και αρβανίτικα)

- Με καφέ οι δίγλωσσες περιοχές (βλάχικα και ελληνικά)

- Με κίτρινο οι αλβανόφωνοι και

- Με γκρι οι δίγλωσσοι (αρβανίτικα και βλάχικα).

Σημείωση1: Αξιοσημείωτος ο θύλακας ελληνοφωνίας στην περιοχή του Αυλώνα βόρεια της Χιμάρας.

Σημείωση2: Ο χάρτης σε ορισμένα σημεία δεν είναι ακριβής. Π.χ. βορείως της Σαγιάδας Θεσπρωτίας υπήρχαν αλβανόφωνοι οικισμοί (στην χάρτη απουσιάζουν), ενώ οι Παπαδάτες της Πρέβεζας ήταν καθαρά ελληνόφωνο χωριό (αν και εμφανίζεται δίγλωσσο).

Σημείωση3: Για να τον δείτε σε μεγαλύτερη ανάλυση "κατεβάστε" τον στον υπολογιστή σας και κάντε ζουμ.

Ο ξένος.

🌿 Διαφορές των γραμμάτων στα αρχαία αλφάβητα ~

ΗΤΑΝ παντού ίδια τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου; Όχι! Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που διαπιστώνει κανείς μελετώντας την εξέλιξη του ελληνικού αλφαβήτου είναι οι μικρές ή μεγαλύτερες αποκλίσεις στη μορφή των γραμμάτων σε διαφορετικές περιοχές του ελλαδικού χώρου.

◾️ Ένα παράδειγμα φαίνεται στον παρακάτω πίνακα (από το βιβλίο του Γ. Μπαμπινιώτη «Το Ελληνικό Αλφάβητο», bit.ly/2TEOACI σελ. 76). ΣΗΜ Στο εν λόγω βιβλίο υπάρχουν ανάλογοι πίνακες που δείχνουν τις παραλλαγές του αλφαβήτου σε 50 διαφορετικές ελληνικές πόλεις!)

Στη στήλη της Κορινθιακής παραλλαγής έχουμε επισημάνει τα γράμματα Ε και Σ : το Ε αντιστοιχεί στο (καθιερωμένο) Β, ενώ το Σ στο Μ !

Έτσι π.χ. η λέξη "κῆτος" στην Αθήνα θα γραφόταν:

ΚΕΤΟΣ

ενώ στην Κόρινθο

ΚΒΤΟΜ

Η εποχή είναι βεβαίως αρχαϊκή (7ος-6ος αι π.Χ.). Παρόμοια μορφή του Σ απαντά, όπως φαίνεται στον πίνακα, και σε πολλές άλλες ελληνικές πόλεις.

ΣΗΜ Το γράμμα "σαν" είναι δωρική παραλλαγή του "σίγμα".

________

#lexicon_greekalphabet #alphabet

Τι σημαίνει η λέξη δυόσμος

Τι σημαίνει η λέξη δερβέναγας

Λεκτική βία: η γλώσσα της δημοκρατίας μας. Τάκης Θεοδωρόπουλος.

Η λεκτική βία προηγείται αλλά και συνοδεύει τη σωματική βία. Οι ήρωες της Ιλιάδος πριν συμπλακούν στη μάχη φώναζαν για να σπάσουν το ηθικό του αντιπάλου και να τονώσουν το δικό τους. Οι μάχες του ομηρικού έπους δεν διαφέρουν και πολύ από τις συμπλοκές των τσούρμων στις σύγχρονες κοινωνίες. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δολοφόνοι του Αλκη δεν αρκέστηκαν στις μαχαιριές. Χρειάζονταν να τις συνοδεύσουν και με σχόλια. Οταν τα τσούρμα των κουκουλοφόρων φωνάζουν «Μπάτσοι, Γουρούνια, Δολοφόνοι», προθερμαίνονται για να πετάξουν πέτρες και μολότοφ. Η λεκτική βία είναι μέρος του τελετουργικού. Πριν νομιμοποιηθεί η σωματική βία ως τρόπος κοινωνικής έκφρασης είχε προηγηθεί η εξοικείωση με τη λεκτική βία. Το «γαμοσταυρίδι» –με συγχωρείτε για την έκφραση, αλλά πώς αλλιώς να το πω– στο κόκκινο φανάρι είναι καθημερινό και αποδεκτό ως τρόπος αντίδρασης. Μιλάνε τώρα για τη δολοφονική βία του χουλιγκανισμού, «οπαδικού» ή απλώς αγοραίου. Και δεν υπολογίζουν τη βία που κυκλοφορεί με τα συνθήματα στο γήπεδο και στον δρόμο. Αυτή αντιμετωπίζεται ως αθώα. Ανησυχούν απ’ τη στιγμή που υπάρχουν τραυματίες ή νεκροί. Κάποτε όλοι αυτοί οι σοφοί θα πρέπει να τις συνδυάσουν, αν όντως σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν το καρκίνωμα της βίας. Τρανό παράδειγμα το άλλοθι της πολιτικής. Αν είσαι πολιτικός, κατά συνέπεια ό,τι λες είναι «πολιτικό», δικαιούσαι να πεις ότι θα χώσεις τους αντιπάλους σου τρία μέτρα κάτω απ’ τη γη.

Η γενιά των πατεράδων μας δεν μιλούσε έτσι. Χωρίς να θέλω να τους εξιδανικεύσω, δεν έβριζαν με την ίδια ευκολία που βρίζουν οι απόγονοί τους. Ησαν οι αναστολές της ευπρέπειας; Εμείς αυτήν την ευπρέπεια τη βαφτίσαμε αστική υποκρισία και αποφασίσαμε με δημοκρατικές διαδικασίες να την καταργήσουμε για να απελευθερωθούμε. Η λεκτική βία έγινε η γλώσσα της δημοκρατίας μας. Ενα μεγάλο μέρος των πολιτικών μας την υπηρέτησαν με συνέπεια και με επιτυχία. Εγιναν τα ηχεία της ασυδοσίας που σάρωνε ήδη ως σουξέ την καθημερινότητά μας. Φτάσαμε στο σημείο να μην την αναγνωρίζουμε. Να την μπερδεύουμε με την ειλικρίνεια και την αμεσότητα. Παράδειγμα η σύγκριση του Γεωργιάδη με τον Πολάκη. Ο Γεωργιάδης δεν βρίζει ούτε απειλεί. Ο Πολάκης τα κάνει και τα δύο.

Η λεκτική βία δεν αντιμετωπίζεται ούτε από την αστυνομία, ούτε από τη Δικαιοσύνη. Κυκλοφορεί στα τριχοειδή αγγεία της συνύπαρξής μας. Για να την αντιμετωπίσουμε, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσουμε την ισχύ της. Είναι το πιο δύσκολο βήμα. Την έχουμε συνηθίσει και δυσκολευόμαστε να εντοπίσουμε τα συμπτώματά της. Μικρή κατάθεση στην προχθεσινή «Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας».

Πηγή: Καθημερινή