Το Μπάμπι Γιαρ

 Μπάμπι Γιάρ (Babi Yar, ουκραν. Бабин Яр, Μπάμπι Γιαρ, σε ελληνική μετάφραση σημαίνει «Φαράγγι της Γιαγιάς») είναι το όνομα χαράδρας στο Βορειοδυτικό άκρο της πρωτεύουσας της Ουκρανίας Κιέβου. Το Μπάμπι Γιάρ είναι ιστορικά συνδεδεμένο με εκτελέσεις, κυρίως Εβραίων Σοβιετικών πολιτών κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής κατοχής της Ουκρανίας.

 Το Κίεβο καταλήφθηκε από στρατεύματα της Γερμανικής 6ης Στρατιάς στις 19 Σεπτεμβρίου 1941. Η πόλη είχε τότε περίπου 900.000 κατοίκους, από τους οποίους 150.000 ως 200.000 ήταν Εβραίοι. Οι Σοβιετικοί, μη θέλοντας να εγκαταλείψουν τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις της χώρας τους στις δυνάμεις του Χίτλερ, τις αποσυναρμολόγησαν και τις μετέφεραν σε περιοχές κοντά στα Ουράλια όρη. Μαζί με τις βιομηχανίες που απομάκρυναν, ήταν και το ειδικευμένο προσωπικό που τις επάνδρωνε. Ανάμεσα στο προσωπικό αυτό ήταν και ανεξακρίβωτος αριθμός Εβραίων (από 30.000 έως 100.000) από το Κίεβο. Οι υπόλοιποι παρέμειναν στην πόλη, καθώς έλειπαν τελείως τα μεταφορικά μέσα, ενώ οι Γερμανοί απαγόρευσαν κάθε μετακίνηση πληθυσμού.

Στις 23 Σεπτεμβρίου έγινε σαμποτάζ στην πόλη, πιθανότατα από άνδρες της NKVD (Νι-Κα-Βε-Ντέ), της μυστικής υπηρεσίας του σταλινικού καθεστώτος: Εξερράγησαν αρκετές βόμβες, οι οποίες κατέστρεψαν επιταγμένα κτίρια, ανάμεσα στα οποία το αρχηγείο των Γερμανικών στρατευμάτων και το ξενοδοχείο Κοντινένταλ, κατάλυμα των ανώτερων Γερμανών αξιωματικών, ενώ καταστράφηκε και ένα τμήμα της πόλης. Ακολούθησε πυρκαγιά και κατά τη διάρκεια των προσπαθειών κατάσβεσης της συνελήφθη ένας Εβραίος, ο οποίος έκοψε μια από τις μάνικες εκτόξευσης νερού και ο οποίος εκτελέσθηκε επί τόπου.

Αν και οι Εβραίοι είχαν ήδη αρχίσει να υφίστανται διώξεις από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, το γεγονός αποτέλεσε την αφορμή για την εξολόθρευση ολόκληρου του εβραϊκού πληθυσμού της πόλης. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1941 η αποστολή εξόντωσης ανατέθηκε στο Ζόντερκομμάντο (Sonderkommando) 4a, υπό τις διαταγές του Συνταγματάρχη των SS (SS-Standartenführer) Πάουλ Μπλόμπελ (Paul Blobel). Στις 28 Σεπτεμβρίου μια ανακοίνωση των δυνάμεων κατοχής κάλεσε όλο τον εβραϊκό πληθυσμό της πόλης να συγκεντρωθεί σε ένα πλατύ σταυροδρόμι στις 8 το πρωί της επομένης, 29ης Σεπτεμβρίου. Στην ανακοίνωση οι Εβραίοι καλούνταν να έχουν μαζί τους όλα τα χαρτιά τους, ζεστά ρούχα και εσώρουχα, καθώς και όλα τα φορητά πολύτιμα αντικείμενά τους. Όποιος συλλαμβανόταν σε διαφορετικό μέρος θα εκτελούνταν επί τόπου, ενώ το ίδιο θα συνέβαινε και με όποιον μη Εβραίο παρείχε καταφύγιο ή τρόπο διαφυγής σε Εβραίο. 

Η φήμη που κυκλοφόρησε ανάμεσα στους Εβραίους ήταν ότι θα μεταφέρονταν σε στρατόπεδο εργασίας στη Γερμανία. Όταν συγκεντρώθηκαν όλοι, άρχισε η πορεία, σε ομάδες των 100 ατόμων, προς τη χαράδρα Μπάμπι Γιαρ, κοντά στην οποία υπήρχε και εβραϊκό νεκροταφείο. Οι Εβραίοι επιτηρούνταν από ομάδες των SS, των SD και ουκρανικής αστυνομίας. Για μεγαλύτερη ασφάλεια, η χαράδρα είχε περιφραχτεί με συρματόπλεγμα, ενώ υπήρχε και τριπλός κύκλος ασφάλειας από ενόπλους. Μόλις έφθαναν, οι Εβραίοι διατάσσονταν να γδυθούν και να τακτοποιήσουν τα ρούχα και τα υπάρχοντά τους και, στη συνέχεια, σε ομάδες των 10 ατόμων, οδηγούνταν στο άκρο της χαράδρας, όπου και εκτελούνταν με πυρά αυτόματων όπλων και πολυβόλων. Η σφαγή διήρκεσε τέσσερα (κατ' άλλους δύο)[1] ολόκληρα εικοσιτετράωρα, μέχρι τις 3 Οκτωβρίου. Ο αριθμός των εκτελεσθέντων υπολογίζεται σε περίπου 35.000 σύμφωνα με το Ίδρυμα Σίμον Βίζενταλ[2].

Η χαράδρα, ωστόσο, εξακολούθησε να αποτελεί τόπο εκτέλεσης τόσο για Σίντε και Ρομά, όσο και για σοβιετικούς αιχμαλώτους πολέμου. Σύμφωνα με έρευνες των Σοβιετικών, υπολογίζεται ότι στη χαράδρα αυτή εκτελέσθηκαν συνολικά περίπου 100.000 άτομα[3].

Τον Ιούλιο του 1943 ο Μπλόμπελ, που είχε φύγει από το Κίεβο, επέστρεψε εκεί λόγω της προοπτικής εκκένωσης της πόλης και τον Αύγουστο, με ειδικά συγκροτημένες ομάδες (συμμετείχαν και Εβραίοι), άρχισε την εκταφή και την καύση των πτωμάτων, με σκοπό να εξαλείψει τα ίχνη των εγκληματικών αυτών εκτελέσεων. Χρειάστηκαν έξι περίπου εβδομάδες για την ολοκλήρωση της μακάβριας αυτής εργασίας.

Το 1976 ανεγέρθηκε μνημείο για να θυμίζει τις ωμότητες που διαπράχθηκαν στο Μπάμπι Γιαρ. Για πολιτικούς λόγους αρχικά δεν αναφέρονταν ως εκτελεσθέντες Εβραίοι, η «παράλειψη» όμως αυτή επανορθώθηκε δεκαπέντε χρόνια αργότερα με την ανέγερση νέου μνημείου.

Αναφορές στην Τέχνη

Επεξεργασία

Ο Γεβγκένι Γεφτουσένκο (Yevgeni Yeftusenko) έγραψε ένα ποίημα με αφορμή τα γεγονότα του Μπάμπι Γιάρ. Ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς τιτλοφόρησε τη 13η Συμφωνία του «Μπάμπι Γιάρ», περιλαμβάνοντας σε αυτή μελοποιημένο το ποίημα του Γιεφτουσένκο.

Πηγές

Επεξεργασία

↑ Jewish Virtual Library

↑ Ίδρυμα Σίμον Βίζενταλ[νεκρός σύνδεσμος]

↑ Aktion Reinhard Camps Βικπαιδια

Είναι η Ευρώπη όμηρος της Χαμάς; Τάκης Θεοδωρόπουλος

H απαγωγή αμάχων με σκοπό να χρησιμοποιηθούν ως ανθρώπινη ασπίδα και διαπραγματευτικό όπλο παραπέμπει στις πιο σκοτεινές στιγμές της ιστορίας των Παλαιστινίων.

 



Πριν από μερικά χρόνια το Ισραήλ είχε αναγκασθεί να απελευθερώσει μερικές δεκάδες εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου και τρομοκράτες προκειμένου να σώσει ένα στρατιώτη του που είχε συλλάβει η Χαμάς. Τώρα όμως τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Δεν έχω τη δυνατότητα να αναλύσω τις συνθήκες, που επέτρεψαν στην τρομοκρατική οργάνωση να αιφνιδιάσει ένα κράτος το οποίο διαθέτει όχι μόνον έναν από τους ισχυρότερους στρατούς στον κόσμο, αλλά και μυστικές υπηρεσίες που έχουν σχεδόν μυθοποιηθεί για την αποτελεσματικότητά τους. Εχει κουραστεί το Ισραήλ από την εμπόλεμη κατάσταση που το συνοδεύει από συστάσεώς του; Η διακυβέρνηση Νετανιάχου έχει αποδυναμώσει την ισχύ του; Θα φανεί. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η χώρα, η μοναδική δημοκρατία στη Μέση Ανατολή, το προκεχωρημένο φυλάκιο του δυτικού πολιτισμού απέναντι σ’ έναν κόσμο που τον αντιμετωπίζει με εχθρότητα, δέχθηκε μια τρομοκρατική επίθεση αντίστοιχη με αυτήν στους Δίδυμους Πύργους. Τώρα οι ΗΠΑ ενίσχυσαν την παρουσία του στόλου τους στην περιοχή. Τι όμως σκοπεύουν να κάνουν οι ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες θίγονται άμεσα από την επίθεση; Ανάμεσα στους ομήρους της Χαμάς υπάρχουν και Γάλλοι και Γερμανοί πολίτες. Θα παρέμβουν για να τους σώσουν, κι αν ναι, με ποιον τρόπο;

Σίγουρα η στιγμή που επέλεξαν η Χαμάς και οι πάτρωνές της δεν είναι τυχαία. Η Δύση αντιμετωπίζει ένα μεγάλο μέτωπο στην Ουκρανία. Υπάρχει όμως και η αθέατη πλευρά, αυτή που ακόμη κι αν τη βλέπουμε, κάνουμε πως δεν τη βλέπουμε. Κι αυτή είναι οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί στα ευρωπαϊκά κράτη. Πώς θα αντιδράσουν αν η Ευρώπη αποφασίσει να συντρέξει το Ισραήλ; Ξέρουμε ότι η τρομοκρατία μπορεί να μεταφερθεί από τη Λωρίδα της Γάζας στα προάστια των μεγάλων γαλλικών πόλεων, για παράδειγμα. Δεν το υποθέτουμε. Το έχουμε ζήσει. Οσο γράφω ακούω πως οι γερμανικές αρχές φοβούνται έναν νέο κύκλο βίας στη Γερμανία – ειδήσεις στην «Ντόιτσε Βέλε».

«Είμαστε όλοι Ισραηλινοί»; Ο Μελανσόν απεφάνθη ότι η τρομοκρατική επίθεση οφείλεται στην εντατικοποίηση της καταπίεσης των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας. Σε αντίθεση με ολόκληρη τη γαλλική πολιτική τάξη, που την καταδίκασε. Ο Μελανσόν δίνει το στίγμα του μαλακού υπογάστριου της Ευρώπης. Είναι η Ευρώπη όμηρος της Χαμάς; Θα φανεί. Το μόνο βέβαιο είναι ότι τον πόνο από το τραύμα του Ισραήλ θα τον νιώσει και η ίδια.

Πηγή Καθημερινή