Vivarium Novum μία Σχολή στην Ιταλία, που μιλούν μόνον Αρχαία Ελληνικά και Λατινικά

 Με επιμονή της κας Ευγενίας Μανωλίδου είχα την τύχη να επισκεφθώ την μοναδική Σχολή στον Κόσμο, που οι μαθητές μένουν μέσα όλο το εκπαιδευτικό έτος και ομιλούν μεταξύ τους μόνον Αρχαία Ελληνικά και Λατινικά. Η Σχολή έτσι συνεχίζει μία μεγάλη παράδοση στις Ανθρωπιστικές Σπουδές που είχε η Ιταλία από την Αναγέννηση. Σε έναν πραγματικά υπέροχο χώρο, την Villa Falconieri που κτίσθηκε τον 16ο αιώνα λίγο έξω από την Ρώμη,παραχωρημένη από την Ιταλική Κυβέρνηση στην Σχολή Accademia Vivarium Novum, 50 μαθητές από 50 διαφορετικές Χώρες του Κόσμου, πάνε εκεί και μένουν μέσα όλο τον χρόνο, μιλώντας τις κλασικές γλώσσες και μελετώντας την Φιλοσοφία και τις Τέχνες. Απορίας άξιον δυστυχώς ότι δεν υπάρχει ούτε ένας φοιτητής από την Ελλάδα….

Επικεφαλής ο καθηγητής Miraglia, κατά ορισμένους ίσως ο άνθρωπος που μιλάει Λατινικά καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. 

Δύο μέρες συνεννοούμασταν μόνον στα Αρχαία Ελληνικά (τα Λατινικά μου έχουν φθαρεί δυστυχώς) και η εμπειρία ήταν πράγματι συναρπαστική. 

Συχνά ξεχνούμε τις ρίζες της Ευρώπης αλλά μήν έχετε αμφιβολία η Ελλάδα, η Ρώμη και ο Χριστιανισμός είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία οικοδομήθηκε η Ευρωπαϊκή μας ταυτότητα. 

Μακάρι να υπάρξουν ιδρύματα και στη Χώρα μας που θα ακολουθήσουν αυτό το λαμπρό παράδειγμα και Έλληνες που θα πάνε να φοιτήσουν στην Σχολή. 

Αισθάνθηκαμε μεγάλη Υπερηφάνεια από την αγάπη και τον σεβασμό που όλοι μας δείχνουν στην Μητέρα τους την Ελλάδα, μακάρι την ίδια αγάπη να της δείχναμε και εμείς εδώ ορισμένες φορές.

Η ιουρασική περίοδος του πανεπιστημίου. Τάκης Θεοδωρόπουλος

Μπορεί να είναι λίγοι. Μπορεί τα επιχειρήματά τους να είναι αστεία. Λένε, ας πούμε, ότι ο εγκλεισμός εξαιτίας του κορωνοϊού, τους προκάλεσε άγχος και οι εξετάσεις θα τους προσθέσουν κι άλλο. «Κυρία, δεν μπόρεσα να διαβάσω γιατί χθες είχαμε κόσμο στο σπίτι». Κοτζάμ μαντράχαλοι και δεν μπορούν να βρουν δικαιολογία καλύτερη από τον δωδεκαετή μπόμπο. Μπορεί η αφίσα που τύπωσαν για να διαδώσουν τον αγώνα τους να παραπέμπει σε Αγκιτ - Προπ. Μια γροθιά που κρατάει ένα μολύβι με τη μύτη προς τα πάνω και η πρόσκληση για τις πλατείες στις «2 Ιούνη». 

Εντονα χρώματα, αδρές ευθείες γραμμές που εκφράζουν την αποφασιστικότητα του αγώνα. Oμως δεν είναι εξωγήινοι. Είναι παιδιά που έχουν αποφοιτήσει από το ελληνικό λύκειο, έχουν περάσει εξετάσεις για να φοιτήσουν στο πανεπιστήμιο και εντός ολίγου θα περιφέρουν στην αγορά εργασίας το πτυχίο τους. «Αδιόριστοι επιστήμονες» ονομάζονται στη γλώσσα μας. Στο κάτω κάτω, κανείς δεν θα βάλει το χέρι στην τσέπη για να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Αξίζει να ασχοληθείς μαζί τους, όχι για να αντικρούσεις τα επιχειρήματά τους ή να απορρίψεις το αίτημά τους να περάσουν τα μαθήματα χωρίς εξετάσεις. Ως φαινόμενο αξίζουν – ψυχολογικό, κοινωνιολογικό, πολιτικό, πολιτισμικό. Τα γενναία αυτά παιδιά εκπροσωπούν μια ολόκληρη νοοτροπία- «φιλοσοφία ζωής» είναι το στερεότυπο.

Μπείτε στη θέση τους. Σκεφθείτε μόνο πόσες εκατοντάδες σελίδες έχουν αποστηθίσει για να περάσουν εξετάσεις. Σκεφθείτε το οικογενειακό τους περιβάλλον, που αγωνιά για την ημέρα που θα κρατήσουν στα χέρια τους το περίφημο «χαρτί». Μετρήστε πόσοι υπουργοί έχουν κάνει πόσες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις για τον τρόπο που θα δίνεται αυτό το χαρτί. Και αφού τα υπολογίσετε όλα αυτά, σταματήστε να απορείτε και να εκστασιάζεστε επειδή απαιτούν να περάσουν το μάθημα χωρίς εξετάσεις. Εδώ τόσα θέατρα που θα έκλειναν ούτως ή άλλως λόγω ελλείψεως κοινού, θα επιδοτηθούν επειδή έκλεισαν λόγω κορωνοϊού. Δεχθείτε, τουλάχιστον, πως τα παιδιά έχουν το πλεονέκτημα της ειλικρίνειας – ηθικό και αυτό.

Μπορεί να είναι λίγοι, όμως η νοοτροπία τους είναι εξίσου διαδεδομένη με την πίστη στη δημοκρατία. Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια υπάρχουν για να εκδίδουν πιστοποιητικά. Η εκπαίδευση υπάρχει για να προσφέρει διπλωματούχους στην κοινωνία. Αφού, λοιπόν, αυτός είναι ο στόχος, γιατί να μην τον επιτύχεις καταβάλλοντας τον λιγότερο δυνατό κόπο και ξοδεύοντας την ελάχιστη δυνατή ενέργεια; Την αξία της γνώσης το παιδί την έχει αφήσει στα πρώτα χρόνια του δημοτικού, όταν, μαγεμένο, έγραφε τις πρώτες λέξεις στο τετράδιο. Κάτι θα αλλάξει μόνον όταν οι εικόνες με τους φοιτητές του Αριστοτελείου και η αφίσα τους βρουν τη θέση τους σε κάποιο ανθρωπολογικό μουσείο, ως απολιθώματα της Ιουρασικής περιόδου του ελληνικού πανεπιστημίου.