Έκφραση ευχαριστιών από την ενορία Κοιμήσεως Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης.

 ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΗΣ

Με τη χάρη του Τριαδικού μας Θεού και τη βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου της Παναγίας μας της Πορταΐτισσας αξιωθήκαμε φέτος, εν μέσω του μεγάλου πειρασμού της ασθένειας που ταλανίζει την ανθρωπότητα, να διέλθουμε τις ευλογημένες ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα. Με πολύ προσοχή, σεβασμό στις υγειονομικές διατάξεις αλλά και βαθιά πίστη στον Κύριό μας προσπαθήσαμε να λειτουργήσουμε καθ΄ όλη αυτήν την περίοδο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να αναπαύσουμε πνευματικά τους ενορίτες μας, τελώντας όλες τις ιερές ακολουθίες «μετά φόβου Θεού, Πίστεως και Αγάπης». Ευχαριστούμε τον Άγιο Θεό που μας αξίωσε να φέρουμε εις πέρας την διακονία μας!

Ας μου επιτραπεί να ευχαριστήσω θερμά από το βήμα αυτό για την καθοριστική συμβολή σε αυτές τις δύσκολες περιστάσεις και την εξαίρετη διακονία τους κάτωθι:

• Το Εκκλησιαστικό μας Συμβούλιο

• Τις Κυρίες της Φιλανθρωπίας της Ενορίας μας

• Τον Πρωτοψάλτη μας κ. Αντώνη Κωνσταντινίδη και τον Λαμπαδάριο μας κ. Αθανάσιο Παγιούλα αλλά και τον καθημερινό μας Ψάλτη κ. Στέλιο Κυριακίδη, και τους ψαλτικούς χορούς

• Τους Νεωκόρους του Ναού μας

• Τους εθελοντές και τις εθελόντριες σε όλους τους τομείς του Ενοριακού έργου

• Τους Αναγνώστες μας και τους Ιερόπαιδες του Ναού μας

• Τους δωρητές και όλους όσοι στήριξαν και στηρίζουν υλικά και ηθικά το έργο της Ενορίας

• Το προσωπικό στις διάφορες υπηρεσίες του Δήμου μας

Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον Δήμαρχο Ωραιοκάστρου κ. Παντελή Τσακίρη για την αμέριστη και ουσιαστική συμπαράστασή του αλλά και για την άμεση αποτελεσματικότητά του κατά την συνεργασία μας, μέσα σε συνθήκες δύσκολες και πρωτόγνωρες!

Θερμές ευχαριστίες στο εξαιρετικό Αστυνομικό Τμήμα Ωραιοκάστρου, στον κ. Διοικητή, στον κ. Υποδιοικητή, τους Αξιωματικούς και όλους τους άνδρες του Τμήματος για την άψογη συνεργασία, την βοήθεια και την καταλυτικής σημασίας συμπαράστασή τους όλο το προηγούμενο διάστημα.

Τέλος, ευχαριστώ θερμά όλους τους Ενορίτες μας για την κατανόηση και την βοήθειά τους στην, κατά το δυνατόν, ομαλή λειτουργία του Ναού μας και ιδιαίτερα με τις ιερές ακολουθίες. Ζητώ συγγνώμη εκ μέρους μου και εκ μέρους όλων των συνεργατών μας εάν, μέσα στη  αγωνία της διακονίας σε δύσκολες περιστάσεις, πικράναμε ή στεναχωρήσαμε κάποιους. Ας προσπαθήσουν να μας κατανοήσουν, καθώς έπρεπε να διαχειριστούμε δύσκολες καταστάσεις!

Εύχομαι ο Αναστάς Κύριός μας να χαρίζει σε όλους την κατ΄ άμφω υγεία, να γίνει ίλεος και να μας απαλλάξει γρήγορα από το κακό που μαστίζει τον κόσμο -παρ΄ όλες τις αμαρτίες και πτώσεις μας- να χαρίσει την υγεία στους αδελφούς μας που νοσηλεύονται, και το υγειονομικό προσωπικό που διακονεί να δίνει δύναμη και φώτιση, και να αναπαύσει μετά των Δικαίων τις ψυχές των αδελφών μας που αναχώρησαν για τον Ουρανό.

Ας μη λησμονούμε αδελφοί μου ότι…

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!    

π. Νικόλαος Μοναστηρίδης

Προϊστάμενος Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ωραιοκάστρου 

Λιγα λόγια για τη Λητή ως αρχαία μακεδονική πόλη....

Η Λητή ήταν η σημαντικότερη πόλη της Μυγδονίας, της περιοχής ηο ποία εκτεινόταν από τον Αξιό έως τις λίμνες Λαγκαδά και Βόλβης. Βρισκόταν βορειοανατολικά της Θέρμης πλησίον της σημερινής Λητής. Το 480 π.Χ., επί της βασιλείας του Αλεξάνδρου Α΄, εντάχθηκε στο Μακεδονικό κράτος.

 Η πόλη πήρε το όνομά της από ένα ιερό της περιοχής αφιερωμένο στη Λητώ, όπως αναφέρει ο Θεαγένης στο έργο του Μακεδονικά και το αναγράφει ο Στέφανος ο Βυζάντιος. ‘’Λητή, πόλις Μακεδονίας από του πλησίον ιδρυμένου Λητούς ιερού, ως Θεαγένης Μακεδονικοίς. Το εθνικόν Ληταίος. Ούτω γαρ ιστορείται Νέαρχος Ληταίος, των Αλεξάνδρω τω μεγάλω συστρατευομένων ο διασημότατος’’. 

Η θέση της Λητής κοντά σε μια σημαντική οδική αρτηρία, στα σημερινά στενά του Δερβενίου, εξηγεί την αδιάκοπη ακμή της από τα αρχαϊκά έως τα νεότερα χρόνια. Η έρευνα του οικισμού και των νεκροταφείων επιβεβαίωσε τις πληροφορίες, τις οποίες έως τώρα αντλούσαμε από τις φιλολογικές πηγές, αλλά και από τις επιγραφές οι οποίες βρέθηκαν στην περιοχή και αναφέρουν το όνομά της. Αναφέρεται, επίσης, από τους Πλίνιο και Πτολεμαίο.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ, ΝΕΟΧΩΡΟΥΔΑ

Στην ανατολική είσοδο (πλευρά Παλαιοκάστρου) της Νεοχωρούδας βρίσκεται ο μικρός Ναΐσκος της Παναγίας της Πορταΐτισσας.

Το εσωτερικό του Ναΐσκου κοσμείται από τοιχογραφίες

Πλάνα από το εσωτερικό του Ναΐσκου:

                                        

Και από το εξωτερικό...

                                        

Λίγα λόγια για το ιστορικό της εικόνας από τον ιστότοπο www.ekklisiaonline.gr

Σύμφωνα με την παράδοση αλλά και μαρτυρίες, η εικόνα ανήκε σε μια οικογένεια που ζούσε στη Νίκαια της Μικράς Ασίας τον 8ο αιώνα. Το 829 μεσούσης της «εικονομαχίας» η γυναίκα πουν την είχε αναγκάστηκε να την ρίξει στην θάλασσα για να μην καταστραφεί από τους εικονομάχους

Επί 170 χρόνια η εικόνα ήταν χαμένη. Μέχρι το 1004. Τότε καλόγεροι της Μονής Ιβήρων είδαν στην θάλασσα ένα φως. Το φως αυτό ήταν ορατό κι από άλλες Μονές.

Περίεργοι να δουν τι συμβαίνει στη θάλασσα πολλοί μοναχοί μπήκαν στις βάρκες και πήγαν προς το φως, όπου διέκριναν μια εικόνα. Όσο πλησίαζαν όμως η εικόνα απομακρυνόταν. Αδυνατώντας να την πλησιάσουν, επέστρεψαν στη Μονή Ιβήρων όπου προσευχήθηκαν.

Η απάντηση του Θεού δόθηκε μέσω ενός ασκητή, του Γαβριήλ ο οποίος λένε πως άκουσε τη φωνή της Παναγίας να του δίνει συγκεκριμένες εντολές.
«Πήγαινε στο Μοναστήρι σου και πες στον ηγούμενο ότι ήρθα για να τους δώσω την εικόνα μου.

Μετά, βάδισε στη θάλασσα, για να γνωρίσουν όλοι την αγάπη και πρόνοια που έχω στο Μοναστήρι σας.» Έτσι κι έγινε.

Ο Γαβριήλ πήγε στη θάλασσα και η εικόνα τον πλησίασε. Επί τρία μερόνυχτα οι Μοναχοί έψαλλαν δοξολογίες προς την Παναγία για το Θαύμα, το οποίο όμως δεν είχε ολοκληρωθεί.

Η εικόνα μεταφέρθηκε στο καθολικό της Μονής Ιβήρων. Παραδόξως όμως χανόταν και εμφανιζόταν στην πόρτα της Μονής.
Οι μοναχοί την επέστρεφαν στο καθολικό και η ιστορία επαναλαμβανόταν.

Μέχρι που ο Γαβριήλ άκουσε ξανά τη φωνή της Παναγίας «Πες στον ηγούμενο να παύσετε να με πειράζετε, διότι δεν ήρθα στο Μοναστήρι για να με φυλάτε σεις, αλλά ήρθα για να γίνω εγώ φύλακας και φρουρός σας και σ’ αυτήν και στην μέλλουσα ζωή.

Και όσοι θα ζήσουν με ευλάβεια και φόβο Θεού και δεν αμελούν στην απόκτηση των αρετών, και τελειώσουν την πρόσκαιρη ζωή τους σ’ αυτόν τον τόπο, ας έχουν θάρρος και να μη φοβούνται την κόλαση διότι αυτή τη χάρη ζήτησα από τον Θεό και Υιό μου και την πήρα.

Ως επιβεβαίωση των λόγων μου σας δίνω αυτό το σημείο: Όσο βλέπετε την εικόνα μου στο Μοναστήρι σας, δεν θα λείψη απ’ το Όρος τούτο η χάρις και το έλεος του Υιού μου και Θεού» (ε’ 143).

Με εντολή του τότε Ηγουμένου, κτίστηκε ειδικό παρεκκλήσιο έξω από την πόρτα της Μονής και εκεί απέθεσαν την ιερή εικόνα.