Η ανάδειξη του Φιλίππου στο μακεδονικό θρόνο. Γράφει ο Παύλος Παπαδόπουλος.

 

Την άνοιξη του 359 π.Χ. ο βασιλιάς Περδίκκας, αδελφός του Φιλίππου, θανατώνεται σε μια μάχη με τους Ιλλυριούς στα βορειοδυτικά της Μακεδονίας. Επικεφαλής των Ιλλυριών ήταν ο ικανότατος Βαρδύλλης. Οι Ιλλυριοί έχουν εισβάλει στη δυτική Μακεδονία και ο Περδίκκας έχει μαζέψει ότι βρει για να τους ανασχέσει. Ο Μακεδόνας μονάρχης χάνεται τελικά μαζί με 4000 στρατιώτες.

  Οι Μακεδόνες μετά το θάνατο του Περδίκκα πανικόβλητοι καταλαμβάνονται από φοβία προς τους Ιλλιριούς και ανησυχούν μήπως το βαρβαρικό φύλλο εκστρατεύσει στα ενδότερα της Μακεδονίας. Ο Φίλιππος ήταν επίτροπος εκείνη την εποχή του γιου του αδερφού του Περδίκκα, Αμύντα του Τέταρτου. Ο θάνατος του Περδίκκα του Τρίτου θα αλλάξει την ιστορία, τίποτα από τα μετέπειτα δε θα συνέβαινε εάν ενδεχομένως ο λαοφιλής Περδίκκας εξακολουθούσε να ζει. Η Μακεδονία θα παρέμενε κλειστή στον εαυτό της και ο Φίλιππος διοικητής μιας μικρής επαρχίας του βασιλείου.

 

Το game of throne ξεκινά…

  Ο Περδίκκας Γ, που ήταν ο δεύτερος αδελφός του Φιλίππου, χάθηκε, όπως είπαμε, στον αγώνα εναντίων των Ιλιρριών. Είχε προηγηθεί η ανάδειξη του Αλεξάνδρου του Δεύτερου, του μεγαλύτερου αδελφού του Φιλίππου στο θρόνο το 370 π.Χ., μετά το θάνατο του πατέρα τους Αμύντα Γ΄. Τον Αλέξανδρο προωθούσαν ως βασιλιά οι Χαλκιδείς, και επιβλήθηκε τελικά στο θρόνο με τη βοήθεια του Αθηναίου στρατηγού Ιφικράτη. Δύο χρόνια αργότερα όμως (το 368 π.Χ.), ο Αλέξανδρος Β΄ δολοφονήθηκε από τον κουνιάδο του τον Πτολεμαίο του Άλορου (τον συναντήσαμε στο άρθρο της προηγούμενης εβδομάδας, καθώς αυτός ήταν εκείνος που ενήργεισε ώστε να παραδοθεί ο Φίλιππος όμηρος στους Ιλλυριούς.) Λίγο μετά ο μεγαλύτερος γιος (από τους τρεις του Αμύντα), ο Περδίκκας, δολοφόνησε τον Πτολεμαίο παίρνοντας έτσι εκδίκηση για το φόνο του Αλέξανδρου.

 

Η ανάδειξη στο θρόνο.

  Ο Φίλιππος είχε την επιτροπεία του ανήλικου γιού του Περδίκκα, γεγονός το οποίο γέμιζε με συγκίνηση τις ψυχές των Μακεδόνων. Εκμεταλλευόμενος αυτό το γεγονός καθώς και τη νομιμότητα του πρόσωπο του ως προς τη διαδοχή ανακηρύχτηκε βασιλιάς από τη συνέλευση των στρατιωτών. Διάφορες ισχυρές ομάδες διεκδικούσαν το θρόνο της Μακεδονίας. Οι ομάδες αυτές στοιχίζονταν πίσω από τρεις υποψήφιους:

1)     Τον Άργειο, τον οποίο ήθελαν οι Αθηναίοι να υποκαταστήσουν στο θρόνο. Ο αθηναϊκός στόλος κατέπλευσε στη Μεθώνη με 3.000 στρατιώτες και με αξιόλογη ναυτική δύναμη. Μάλιστα ο Άργειος αποβιβάστηκε στην ακτή με ένα μικρό αθηναϊκό απόσπασμα. Οι Αθηναίοι σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν να αναλάβει την εξουσία ο Φίλιππος. Είχαν διαβλέψει το τάλαντο του νεαρού τότε Φιλίππου και ήταν διατεθειμένοι ακόμη και να επέμβουν στρατιωτικά ώστε να αποτρέψουν την άνοδό του στο θρόνο

2)     Τον Παυσανία, τον οποίον στήριζαν οι Θράκες.

3)     Τον ετεροθαλή αδελφό του Αρχέλαο.

 

Ας δούμε όμως ποια ακριβώς ήταν η κατάσταση που παρέλαβε:

1)     Στα βόρεια σύνορα οι Παίονες περιφρονούσαν τελείως τους Μακεδόνες, καθώς κάθε λίγο συγκεντρώνονταν για λεηλασίες σε μακεδονικούς οικισμούς.

2)     Στα ανατολικά  η Μακεδονία συνόρευε με το Κοινό των πόλεων της Χαλκιδικής που εχθρεύονταν τους Μακεδόνες. Ανατολικά επίσης υφίστατο και η Αμφίπολη, η γνωστή αποικία των Αθηναίων που είχε ιδρυθεί το 437-6 π.Χ., όταν οι Αθηναίοι αναζητούσαν πηγές μετάλλων και πρώτων υλών. Στην κοιλάδα του Στρυμόνα (πέρα από την ανατολική όχθη), τέλος, κατοικούσαν βαρβαρικά θρακικά φύλα που εποφθαλμιούσαν τα μακεδονικά εδάφη, προωθούσαν μάλιστα τον Παυσανία για βασιλιά.

3)     Νότια καιροφυλακτούσε το αθηναϊκό εκστρατευτικό σώμα, το οποίο μπορούσε να επέμβει ανά πάσα στιγμή και να αναδείξει τον Άργειο βασιλιά.

4)     Δυτικά, τέλος, απειλούσαν οι Ιλλυριοί που είχαν θέσει υπό τον έλεγχο τους την Λυγκιστίδα και είχαν εισέλθει στην Πελαγονία, αποτελώντας έτσι τον αμεσότερο και σοβαρότερο κίνδυνο για τους Μακεδόνες. Γενικά οι Μακεδόνες στα δυτικά έδιναν τον υπέρτατο αγώνα εναντίων των Ιλλιριών.

 

 Το μέλλον του Φιλίππου φάνταζε εφιαλτικό. Από βορρά λεηλατούσαν οι Παίονες (λαός που κατοικούσε βόρεια της Μακεδονίας, λίγο πιο πάνω από τα όρια της σημερινής συνοριακής Ελλάδας-Σκοπίων, γεγονός που αποδεικνύει ότι ο γεωγραφικός χώρος της ιστορικής Μακεδονίας συνέπιπτε σχεδόν με τα σημερινά όρια της ελληνικής Μακεδονίας, καθώς βορειότερα κατοικούσαν μη Μακεδόνες), από δυτικά απειλούσαν οι Ιλυριοί, από νότο οι Αθηναίοι και από ανατολικά οι Θράκες οι Χαλκιδείς και επίσης οι Αθηναίοι. Μπορούσε δηλαδή να γίνει εισβολή και από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ενώ το διαθέσιμο στράτευμα ήταν ελάχιστο.

 

Η επικράτηση.

  Ο Φίλιππος αντιμετώπισε αποφασιστικά την κρίσιμη κατάσταση. Συγκέντρωσε άμεσα στρατό και επικεντρώθηκε αρχικά στο σοβαρότερο κίνδυνο: Τους Ιλιριούς. Κέρδισε χρόνο καθώς νυμφεύτηκε την Ιλλυρίδα Αυδάτα, κόρη του Βαρδύλλη, προσεταιρίστηκε γρήγορα τους Ιλιρριούς με χρηματικές υποσχέσεις (είχε μάθει από μικρός να κερδίζει πολλά με το χρήμα).  Εκμεταλλεύτηκε και το γεγονός ότι ο Βαρδύλης αποσύρθηκε από τα περισσότερα εδάφη στα οποία είχε εισβάλει και κατάλαβε ότι ο γνώμονας με τον οποίο λειτουργούσαν οι βάρβαροι ήταν η επίτευξη λεηλασιών. Για το λόγο αυτό στράφηκε στην προσπάθεια εξαγοράς τους, αναγνωρίζοντας και κάποιου είδους επικυριαρχίας του Βαρδύλη σε εδάφη στα δυτικά.

  Άμεσα ανέπτυξε έντονη διπλωματική δραστηριότητα και σύναψε συνθήκη ειρήνης με τους Αθηναίους διαβεβαιώνοντας τους ότι δε διεκδικεί την Αμφίπολη. Με αυτόν τον τρόπο εξουδετέρωσε τον Άργειο. Έστειλε δώρα στους Παίονες και τους κατεύνασε δωροδοκώντας πολλούς. Εξαγόρασε επίσης και το θράκα βασιλιά Κότυ που υποστήριζε τον Παυσανία και έτσι εμπόδισε την επάνοδο του στο θρόνο. Τέλος δολοφόνησε τον Αρχέλαο.

  Ένα χρόνο αργότερα συνέτριψε και σκότωσε το Βαρδύλη, παίρνοντας εκδίκηση για τα όσα είχαν κάνει οι Ιλλιριοί στη δυτική Μακεδονία αλλά και για το θάνατο του Περδίκκα. Δεν άργησε επίσης να επιβάλλει την κυριαρχία του και στην ανατολική Μακεδονία. Το θέρος του επόμενου έτους ο βασιλιάς, αφού είχε κάνει πολλές ενέργειες για τη βελτίωση του στρατού επεδίωξε σύγκρουση με το Βαρδύλη. Τον συνέτριψε στην πεδιάδα της Πελαγονίας. Ο Βαρδύλης σκοτώθηκε στη μάχη, οι Ιλλιριοί έπαθαν πανωλεθρία και έτσι ο Φίλιππος πήρε εκδίκηση για το θάνατο του Περδίκκα του Τρίτου.

  Η επικράτηση επί των Ιλιριών σήμανε την απόλυτη κυριαρχία στις απείθαρχες και φυγόκεντρες ηγεμονίες  της Άνω Μακεδονίας, οι ευγενείς των περιοχών αυτών, που αποτελούσαν πηγή άντλησης πόρων, ταυτίστηκαν απόλυτα με το Φίλιππο και αφομοιώθηκαν πλήρως. Λίγο αργότερα νυμφεύθηκε την Ολυμπιάδα και επισφράγισε το καλό κλίμα με τους Μολοσσούς. Ο γάμος σύσφιξε τους δεσμούς μεταξύ Ηπειρωτών και Μακεδόνων εναντίων των Ιλλιριών, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε εξαναγκασμό. Εκτός από γενναίος πολεμιστής ο Φίλιππος ήταν και εκπληκτικός διπλωμάτης και δεν ήταν λίγες οι φορές που πέτυχε περισσότερα με τη διπλωματία παρά με τη μάχη. Τότε ήταν που άρχισε να χρησιμοποιεί διπλωματία όπως οι υπόλοιποι Έλληνες την Αττική διάλεκτο στη διπλωματία, αφού προηγουμένως την επέβαλλε στα έγγραφα της διοίκησης».

 

Η αποτίμηση

  Ο Φίλιππος εκτίμησε ψύχραιμα την κατάσταση και την αντιμετώπισε αποτελεσματικά αλλά και με απίστευτη ταχύτητα. Ταυτόχρονα καλούσε συνέχεια τους Μακεδόνες σε συνελεύσεις και τους παρότρυνε με τη ρητορική του δύναμη να φανούν γενναίοι και να επιδείξουν θάρρος. Μέσα σε λίγες εβδομάδες έκλεισε όλα τα μέτωπα, αναπτύσσοντας γρήγορη σκέψη και υψηλή στρατηγική και καλοκάθισε έτσι στο θρόνο. Προχώρησε τέλος και στην αναδιοργάνωση του στρατού.

  Ο Φίλιππος εκείνη την εποχή ήταν 22 ή 23 ετών και είχε ξεκινήσει ήδη να συνομιλεί με την ιστορία…

 

-Ο Παύλος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1978 στη Δράμα, μεγάλωσε στις Σέρρες και έζησε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Από το 1996 εργάζεται στο δημόσιο σε διάφορες διοικητικές θέσεις. Είναι απόφοιτος της Σχολής Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας, της Σχολής Αστυφυλάκων της Αστυνομικής Ακαδημίας, της Σχολής Επιμόρφωσης και μετεκπαίδευσης ΕΛ.ΑΣ., και της Σχολής Ελληνικού Πολιτισμού, του Τμήματος Ανθρωπιστικών. Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Μιλάει Αγγλικά και Γερμανικά.

Η κατάληψη της Αμφίπολης από το Φίλιππο και η οικονομική άνοδος που ακολούθησε η Μακεδονία. Γράφει ο Παύλος Παπαδόπουλος

Γράφει ο Παύλος Παπαδόπουλος.

  Το 357 π.Χ., ενώ ο Φίλιππος είχε εδραιωθεί στην εξουσία και είχαν περάσει  εννέα μήνες από το τέλος της επιτυχημένης Ιλλιρικής εκστρατείας, ο Φίλιππος, έστρεψε το βλέμμα του στο λιμάνι της Αμφίπολης.

Το λιμάνι της Αμφίπολης

  Η πόλη αποτελούσε θέση-κλειδί στο βόρειο Αιγαίο. Η Αμφίπολη ήταν παλιά αποικία των Αθηναίων, ενώ από το 423 π.Χ. ήταν ανεξάρτητη, καθώς ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Βρασίδας την αποδέσμευσε, εν μέσω Πελοποννησιακού Πολέμου,  από την Αθηναϊκή Συμμαχία. Η Αθήνα αν και δεν κατείχε την πόλη, τη θεωρούσε δική της.

  Η Αμφίπολη, την εποχή εκείνη, ήταν μια αυτόνομη πόλη, με δικό της νόμισμα και μια μοναδική οχύρωση. Το όρος Παγγαίο βρισκόταν σε απόσταση μιας μέρας πορείας από την πόλη. Στο βουνό υπήρχε άφθονη ξυλεία και το σπουδαιότερο: τα γνωστά μεταλλεία αργύρου και χρυσού. Μέχρι την κατάκτηση της Αμφίπολης από το Φίλιππο, τα μεταλλεία εκμεταλλεύονταν με επιπόλαιο τρόπο οι  ντόπιοι,  αλλά και παλιότερα οι Αθηναίοι. Τα ορυχεία τους έδιναν περίπου χίλια τάλαντα το χρόνο.

  Το Παγγαίο ήταν το μεταλλευτικό κέντρο που μνημονεύτηκε στην Ελλάδα. Επιπρόσθετα το βουνό είχε ορφικό και διονυσιακό χαρακτήρα. Πρέπει να σημειωθεί σχετικά με τα μεταλλεία, ότι τα εκμεταλλεύονταν και οι Τούρκοι μέχρι το 17^ο αιώνα, τέλος ανακαλύφθηκαν πάλι στις αρχές του 20^ου αιώνα. Σήμερα αρκετοί χρυσοθήρες χτενίζουν την περιοχή προς αναζήτηση χρυσού. Ο Φίλιππος σίγουρα είχε καταλάβει τι μυθώδης πλούτος κρύβονταν εκεί.

Το Παγγαίο όρος

Η κατάληψη της πόλης.

  Η Αθήνα εκείνη την εποχή ήταν απασχολημένη σε εσωτερικά ζητήματα. Εσωτερικές έριδες ταλάνιζαν επίσης και την ίδια την Αμφίπολη, η οποία είχε χωριστεί σε δύο παρατάξεις: τη Φιλομακεδονική και την Αντιμακεδονική. Έτσι λοιπόν ο Φίλιππος βρήκε την κατάλληλη στιγμή. 

Αναπαράσταση της πόλης

                      

  Οι στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις που είχε κάνει, ο Μακεδόνας ηγεμόνας, συνέβαλαν τα μέγιστα στην κατάληψη της άλλοτε αθηναϊκής αποικίας. Η πολιορκία ήταν σπουδαία. Πραγματοποιήθηκαν συνεχόμενες επιθέσεις με τη χρήση πολιορκητικών μηχανών. Τα τείχη γκρεμίστηκαν και η Αμφίπολη καταλήφθηκε με έφοδο. Ταυτόχρονα, ο βασιλιάς της Μακεδονίας χρησιμοποίησε και την πονηριά του: Για να έχει το κεφάλι του ήσυχο, έστειλε πρέσβεις στους Αθηναίους, μηνύοντας τους ότι θα τους δώσει την πόλη. Τους έδωσε, δηλαδή την εντύπωση ότι θα καταλάβει την πόλη για λογαριασμό τους. Στην Αθήνα έφτασαν και δύο Αμφιπολίτες (ο Ιέραξ και ο Στρατοκλής), και ζήτησαν εμφανιζόμενοι στην Εκκλησία του Δήμου, στρατιωτική παρέμβαση της Αθήνας ώστε να σωθεί η Αμφίπολη. Οι Αθηναίοι συνεκτιμώντας τα όλα, έπεσαν στην παγίδα του Φιλίππου και παρέμειναν ουδέτεροι.

  Ο Φίλιππος κατάφερε να βρει και δύο προδότες μέσα από την πόλη. Τους πλήρωσε με χρυσά νομίσματα ώστε να του ανοίξουν, κατά την έφοδο, τις πύλες. Αμέσως μετά την κατάληψη της πόλης ο βασιλιάς θανάτωσε τους προδότες λέγοντας σε όλους τα εξής: «Αν αυτοί συμπεριφέρθηκαν με τέτοιο τρόπο στους συμπολίτες τους, τότε πως θα συμπεριφερθούν σε μένα;»

Πανοραμική άποψη του ταφικού περίβολου του λόφου του Καστά

 

Η μετέπειτα οικονομική άνοδος της Αυτοκρατορίας.

  Η πόλη ήταν, έκτοτε, σημαντική για τον έλεγχο της κοιλάδας του Στρυμόνα και των μεταλλείων του Παγγαίου από τους Μακεδόνες. Το λιμάνι της Αμφίπολης συνδέονταν με τη Μαύρη Θάλασσα και τον Εύξεινο Πόντο.  Επιπλέον η Αμφίπολη αποτέλεσε ιδανική στρατηγική βάση για την κατάκτηση της Θράκης, αλλά και ναυτική βάση για την εκστρατεία του Αλέξανδρου στην Ασία.

  Η ανάπτυξη της οικονομίας της Μακεδονίας ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη, στο μυαλό του Φιλίππου, με τη στρατιωτική ισχύ και την κατάκτηση.

   Η Αμφίπολη αύξησε τον πλούτο της Μακεδονίας. Ιδρύθηκε νομισματοκοπείο στην περιοχή του Παγγαίου, και επιπρόσθετα παρήχθησαν χρυσά νομίσματα, που ανταγωνίστηκαν τα αθηναϊκά. Πριν το Φίλιππο, οι Μακεδόνες έκοβαν νομίσματα με βάση το θρακομακεδονικό αντισταθμιστικό κανόνα. Τα νομίσματα αυτά είχαν περιορισμένη κίνηση και τοπικό χαρακτήρα. Μετά την Αμφίπολη ο Φίλιππος ακολουθώντας τον αθηναϊκό κανόνα επέβαλε τον ίδιο τύπο νομισμάτων από πολλά νομισματοκοπεία. Η μεγάλης κλίμακας κυκλοφορία νομισμάτων θα ήταν το μέσο που θα προπαγάνδιζε την ενότητα της αυτοκρατορίας και θα εξασφάλιζε την οικονομική ανάπτυξη. Το ίδιο πρότυπο θα ακολουθούσαν και αργότερα οι Ρωμαίοι αλλά και οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες.

Το λιοντάρι της Αμφίπολης

  Στα νομίσματα απεικονίζονταν πολλές φορές ο Ηρακλής για να τονιστεί η καταγωγή της μακεδονικής δυναστείας από το μυθικό ήρωα. Έτσι λοιπόν οι εικόνες θα έχουν έντονη πολιτική διάσταση. Εξυπηρετούσαν την προπαγάνδα του Φιλίππου αλλά και μετέπειτα του Αλεξάνδρου ώστε να εκφράζουν το ρόλο τους ως πανελλήνιοι ηγέτες. Σε όλα αυτά το έναυσμα έδωσε η κατάληψη των μεταλλείων χρυσού του Παγγαίου.

  Η κατάκτηση σήμανε άνεση για τη διενέργεια έργων, σχετικών με την αποξήρανση ελών και τον έλεγχο των πλημυρών. Ο Φίλιππος είχε σχετικές γνώσεις από την παραμονή του στη Βοιωτία, καθώς είχε παρακολουθήσει την αποξήρανση της Κωπαΐδας. Το έκανε στην παράκτια πεδιάδα του Θερμαϊκού. Έλεγξε ακόμη τα ύδατα του Αλιάκμονα και του Αξιού. Όλα αυτά έδωσαν ώθηση στη γεωργία και άλλαξαν την οικονομία από ποιμενική-νομαδική σε αγροτική.

Φωτογραφία από την Ακρόπολη της Αμφίπολης.

-Ο Παύλος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1978 στη Δράμα, μεγάλωσε στις Σέρρες και έζησε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Από το 1996 εργάζεται στο δημόσιο σε διάφορες διοικητικές θέσεις. Είναι απόφοιτος της Σχολής Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας, της Σχολής Αστυφυλάκων της Αστυνομικής Ακαδημίας, της Σχολής Επιμόρφωσης και μετεκπαίδευσης ΕΛ.ΑΣ., και της Σχολής Ελληνικού Πολιτισμού, του Τμήματος Ανθρωπιστικών. Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Μιλάει Αγγλικά και Γερμανικά.

 

 

Οι γάμοι του βασιλιά Φιλίππου Β'

Ο γιος του Αμύντα Γ΄ και της Ευρυδίκης, Φίλιππος Β΄, πατέρας του Μεγ. Αλεξάνδρου, έκανε επτά γάμους για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, στην προσπάθειά του να επιτύχει την ισχυροποίηση του Βασιλείου, που παρέλαβε στα πρόθυρα κατάρρευσης, μετά την συντριπτική ήττα που υπέστησαν τα μακεδονικά στρατεύματα το 359 π.Χ. από τον ηγεμόνα των Ιλλυριών Δαρδάνων της περιοχής των σημερινών Σκοπίων, τον Βάρδυλι. Στο πεδίο της μάχης είχαν πέσει νεκροί 4.000 περίπου Μακεδόνες (σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη, ΙΣΤ´ 2. 4-5), αλλά και ο ίδιος ο βασιλεύς Περδίκκας Γ΄ αδελφός του Φιλίππου. Έπρεπε λοιπόν να ανασυγκροτηθεί το στράτευμα ταχύτατα και να εξευρεθούν σύμμαχοι.

Υπάρχει διαφωνία μεταξύ των Ιστορικών για το εάν ο ανήλικος γιος του Περδίκκα, ο Αμύντας Δ´ βασίλευσε κάποιο μικρό χρονικό διάστημα με επίτροπο τον Φίλιππο ή ο Φίλιππος Β´ ανακηρύχθηκε βασιλεύς των Μακεδόνων αμέσως μετά τον θάνατο του αδελφού του, Περδίκκα Γ´. Το ζήτημα πάντως δεν έχει επιλυθεί μέχρι σήμερα.
Ο Φίλιππος, με την άνοδό του στον θρόνο, ανέλαβε προσωπικά την συστηματική εκπαίδευση των νεοσυλλέκτων στις πολεμικές τακτικές, αλλά και την εφαρμογή των καινοτομιών που είχε εμπνευσθεί (μακεδονική φάλαγγα).

Ως προς την σύναψη συμμαχιών εικάζεται ότι στράφηκε στον ηγεμονικό οίκο των Ελιμιωτών (σημερινή περιοχή Κοζάνης-Πτολεμαΐδας) με τον οποίο ο βασιλικός οίκος της Μακεδονίας είχε συγγενικούς δεσμούς. Οι Ελιμιώτες, ένα μακεδονικό φύλο με απώτερη καταγωγή από την Ήπειρο, ήσαν γνωστοί για το περίφημο βαρύ ιππικό τους και την γενναιότητά τους.

Αν και δεν είναι απόλυτα ξεκαθαρισμένο, η πλειονότητα των Ιστορικών σήμερα υποστηρίζει ότι ο (πρώτος) γάμος του ήταν με την Φίλα (=Φιλία), αδελφή ή θυγατέρα του ηγεμόνα των Ελιμιωτών Δέρδα Β΄ προϊόν της συμμαχίας που συνάφθηκε τότε με τους Ελιμιώτες. Η Φίλα απεβίωσε άτεκνη, άγνωστο πότε.

Το καλοκαίρι του 358 σε μια αποφασιστική μάχη, πιθανότητα σε κάποια τοποθεσία μεταξύ της σημερινής Φλώρινας και του Μοναστηρίου (Βιτώλια), ο Φίλιππος Β΄ συνέτριψε τον στρατό του Βάρδυλι, ο οποίος έχασε περίπου τα τρία τέταρτα (7.000 άνδρες) της συνολικής του δύναμης στο πεδίο της μάχης, σύμφωνα με τις αναφορές των αρχαίων ιστοριογράφων. Ο Βάρδυλις θα υποχρεωθεί να παραχωρήσει οριστικά τις περιοχές της σημερινής ΒΔ Μακεδονίας που κατείχε, ενώ ο Φίλιππος θα πάρει ως δεύτερη σύζυγο την Αυδάτα (θυγατέρα ή ανεψιά) του Βάρδυλι, επισφραγίζοντας έτσι την συνθήκη ειρήνης.

Η Αυδάτα ή Ευρυδίκη, όπως ονομάστηκε μετά τον γάμο της, γέννησε στον Φίλιππο μία κόρη, την Κύννα ή Κυννάνη, την μετέπειτα σύζυγο του παραμερισθέντος Αμύντα Δ´. Η Αυδάτα πιθανότατα απεβίωσε κατά τον τοκετό.

Τον χειμώνα του 358/357 ο Φίλιππος, έχοντας ήδη εγκαινιάσει την ανάμιξή του στις υποθέσεις της Θεσσαλίας, πραγματοποιεί τον (τρίτο) γάμο του, με την Φιλίνα (ή Φιλίννα), πιθανότατα μέλος του ισχυρού ηγεμονικού οίκου των Αλευάδων της Λάρισας, η οποία γέννησε έναν διανοητικά ασθενή γιο, τον μετέπειτα διάδοχο του Μεγ. Αλεξάνδρου Φίλιππο Γ΄ Αρριδαίο. Ο Φίλιππος-Αρριδαίος έλαβε αργότερα ως σύζυγο την κόρη της Κυννάνης, την Αδέα, που μετονομάσθηκε επίσης σε Ευριδίκη.
Το φθινόπωρο της επόμενης χρονιάς (357) ο Φίλιππος νυμφεύεται (4ος γάμος) την πριγκίπισσα του βασιλικού οίκου των Μολοσσών της Ηπείρου, κόρη του βασιλέα Νεοπτόλεμου Γ΄ την περίφημη Ολυμπιάδα, μητέρα του Μεγ. Αλεξάνδρου και της αδελφής του Κλεοπάτρας. Το αρχικό της όνομα ήταν Πολυξένη, στην συνέχεια το άλλαξε σε Μυρτάλη, όταν έγινε σύζυγος του Φιλίππου και μετά την θριαμβευτική νίκη του βασιλικού άρματος στους Ολυμπιακούς αγώνες του 356 σε Ολυμπιάδα. Τελικώς το 317 έλαβε το όνομα Στρατονίκη.

Το 352 πραγματοποιείται ο πέμπτος γάμος του Φιλίππου Β´ με την καλλονή Νικησίπολι, ανιψιά του παλιού τυράννου (=κυβερνήτη) Ιάσονος των Φερών, από την οποία θα αποκτήσει μία κόρη, την Θεσσαλονίκη, μετέπειτα σύζυγο του Κασσάνδρου και βασίλισσα της Μακεδονίας.

Είκοσι μέρες μετά τη γέννηση της κόρης τους, η Νικησίπολη πέθανε από επιλόχειο πυρετό.

Το φθινόπωρο του 341 ο ηγεμόνας των Γετών, ενός σημαντικού βορειοθρακικού φύλου στην περιοχή του Ίστρου (ο σημερινός Δούναβης), Κοθήλας (Gudila) συμμαχεί με τον Φίλιππο, ο οποίος επισφραγίζοντας την συνθήκη παίρνει ως (έκτη) σύζυγο την κόρη του Κοθήλα, την Μήδα ή Μηδόπη, που απεβίωσε σε άγνωστη ημερομηνία άτεκνη.
Ο έβδομος και τελευταίος γάμος του Φιλίππου Β΄ το 337 με την Κλεοπάτρα, ανιψιά του στρατηγού Αττάλου, από αριστοκρατικό μακεδονικό οίκο, υπήρξε μοιραίος διότι προκάλεσε την δολοφονία του τον επόμενο χρόνο από τον σωματοφύλακά του Παυσανία (από την Ορεστίδα, σημερινή περιοχή Καστοριάς), την ημέρα των γάμων της κόρης του Φιλίππου, της Κλεοπάτρας, αμφιθαλούς αδελφής του Μεγ. Αλεξάνδρου, με τον θείο της, Αλέξανδρο Α΄ βασιλέα των Μολοσσών της Ηπείρου.

Η τελευταία σύζυγος του Φιλίππου πήρε το όνομα Ευρυδίκη μετά τον γάμο της. Υπήρξε μητέρα μιας κόρης, της Ευρώπης, την οποία γέννησε λίγες ημέρες πριν από την δολοφονία του συζύγου της. Μητέρα και νεογέννητο θανατώθηκαν αμέσως μετά.

Οι πληροφορίες που διαθέτουμε σήμερα για τις συζύγους του Φιλίππου Β΄ προέρχονται κυρίως από το 13ο βιβλίο (κεφάλαιο) με τίτλο «Περί Γυναικών», που περιέχεται στο σπουδαίο έργο «Δειπνοσοφιστές»() του Αθήναιου του Ναυκρατίτη (από την Ναύκρατι της Αιγύπτου, τέλη 2ου αιώνα μ.Χ. – αρχές 3ου αιώνα), όπου έχουν διασωθεί στοιχεία από παλαιότερους συγγραφείς όπως ο Σάτυρος και ο Δικαίαρχος. ΔΕΕ () Ποιοι ήσαν οι “δειπνοσοφιστές”; Καλεσμένοι όλοι, εικοσιεννιά συνολικά πρόσωπα, στο πλούσιο τραπέζι του εύπορου Ρωμαίου Λαρήνσιου, εκπρόσωποι της τέχνης και της διανόησης της εποχής: ποιητές, γραμματικοί, φιλόσοφοι, νομικοί, ρήτορες, μουσικοί, γιατροί. Ξέρουν πολύ καλά την τέχνη τους ο καθένας, περισσότερο όμως ξέρουν τα μυστικά της ευζωίας και τα παραθέτουν στις κουβέντες τους του τραπεζιού – γεύση μιας συναρπαστικής κοινωνικότητας, που αποκαλύπτεται με την ομορφιά της άνετης πρακτικής γνώσης της καθημερινής ζωής.

Πηγή:https://www.anaktisi-mag.gr/2020/03/31/1138/

Η ανάδειξη του Φιλίππου στο μακεδονικό θρόνο. Γράφει ο Παύλος Παπαδόπουλος.

 

 Την άνοιξη του 359 π.Χ. ο βασιλιάς Περδίκκας, αδελφός του Φιλίππου, θανατώνεται σε μια μάχη με τους Ιλλυριούς στα βορειοδυτικά της Μακεδονίας. Επικεφαλής των Ιλλιριών ήταν ο ικανότατος Βαρδύλλης. Οι Ιλλιριοί έχουν εισβάλει στη δυτική Μακεδονία και ο Περδίκκας έχει μαζέψει ότι βρει για να τους ανασχέσει. Ο μακεδόνας μονάρχης χάνεται τελικά μαζί με 4000 στρατιώτες.

 

  Οι Μακεδόνες μετά το θάνατο του Περδίκκα πανικόβλητοι καταλαμβάνονται από φοβία προς τους Ιλλιριούς και ανησυχούν μήπως το βαρβαρικό φύλλο εκστρατεύσει στα ενδότερα της Μακεδονίας. Ο Φίλιππος ήταν επίτροπος εκείνη την εποχή του γιου του αδερφού του Περδίκκα, Αμύντα του Τέταρτου. Ο θάνατος του Περδίκκα του Τρίτου θα αλλάξει την ιστορία, τίποτα από τα μετέπειτα δε θα συνέβαινε εάν ενδεχομένως ο λαοφιλής Περδίκκας εξακολουθούσε να ζει. Η Μακεδονία θα παρέμενε κλειστή στον εαυτό της και ο Φίλιππος διοικητής μιας μικρής επαρχίας του βασιλείου.

 

 

Το game of throne ξεκινά…

 

  Ο Περδίκκας Γ, που ήταν ο δεύτερος αδελφός του Φιλίππου, χάθηκε, όπως είπαμε, στον αγώνα εναντίων των Ιλιρριών. Είχε προηγηθεί η ανάδειξη του Αλεξάνδρου του Δεύτερου, του μεγαλύτερου αδελφού του Φιλίππου στο θρόνο το 370 π.Χ., μετά το θάνατο του πατέρα τους Αμύντα Γ΄. Τον Αλέξανδρο προωθούσαν ως βασιλιά οι Χαλκιδικιώτεςς, και επιβλήθηκε τελικά στο θρόνο με τη βοήθεια του Αθηναίου στρατηγού Ιφικράτη. Δύο χρόνια αργότερα όμως (το 368 π.Χ.), ο Αλέξανδρος Β΄ δολοφονήθηκε από τον κουνιάδο του τον Πτολεμαίο του Άλορου (τον συναντήσαμε στο άρθρο της προηγούμενης εβδομάδας, καθώς αυτός ήταν εκείνος που ενήργεισε ώστε να παραδοθεί ο Φίλιππος όμηρος στους Ιλιρριούς.) Λίγο μετά ο μεγαλύτερος γιος (από τους τρεις του Αμύντα), ο Περδίκκας, δολοφόνησε τον Πτολεμαίο παίρνοντας έτσι εκδίκηση για το φόνο του Αλέξανδρου.

 

 

Η ανάδειξη στο θρόνο

 

  Ο Φίλιππος είχε την επιτροπεία του ανήλικου γιού του Περδίκκα, γεγονός το οποίο γέμιζε με συγκίνηση τις ψυχές των Μακεδόνων. Εκμεταλλευόμενος αυτό το γεγονός καθώς και τη νομιμότητα του πρόσωπο του ως προς τη διαδοχή ανακηρύχτηκε βασιλιάς από τη συνέλευση των στρατιωτών. Διάφορες ισχυρές ομάδες διεκδικούσαν το θρόνο της Μακεδονίας. Οι ομάδες αυτές στοιχίζονταν πίσω από τρεις υποψήφιους:

1)      Τον Άργειο, τον οποίο ήθελαν οι Αθηναίοι να υποκαταστήσουν στο θρόνο. Ο αθηναϊκός στόλος κατέπλευσε στη Μεθώνη με 3.000 στρατιώτες και με αξιόλογη ναυτική δύναμη. Μάλιστα ο Άργειος αποβιβάστηκε στην ακτή με ένα μικρό αθηναϊκό απόσπασμα. Οι Αθηναίοι σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν να αναλάβει την εξουσία ο Φίλιππος. Είχαν διαβλέψει το τάλαντο του νεαρού τότε Φιλίππου και ήταν διατεθειμένοι ακόμη και να επέμβουν στρατιωτικά ώστε να αποτρέψουν την άνοδό του στο θρόνο

2)      Τον Παυσανία, τον οποίον στήριζαν οι Θράκες.

3)      Τον ετεροθαλή αδελφό του Αρχέλαο.

 

 

Ας δούμε όμως ποια ακριβώς ήταν η κατάσταση που παρέλαβε:

1)      Στα βόρεια σύνορα οι Παίονες περιφρονούσαν τελείως τους Μακεδόνες, καθώς κάθε λίγο συγκεντρώνονταν για λεηλασίες σε μακεδονικούς οικισμούς.

2)      Στα ανατολικά  η Μακεδονία συνόρευε με το Κοινό των πόλεων της Χαλκιδικής που εχθρεύονταν τους Μακεδόνες. Ανατολικά επίσης υφίστατο και η Αμφίπολη, η γνωστή αποικία των Αθηναίων που είχε ιδρυθεί το 437-6 π.Χ., όταν οι Αθηναίοι αναζητούσαν πηγές μετάλλων και πρώτων υλών. Στην κοιλάδα του Στρυμόνα (πέρα από την ανατολική όχθη), τέλος, κατοικούσαν βαρβαρικά θρακικά φύλα που εποφθαλμιούσαν τα μακεδονικά εδάφη, προωθούσαν μάλιστα τον Παυσανία για βασιλιά.

3)      Νότια καιροφυλακτούσε το αθηναϊκό εκστρατευτικό σώμα, το οποίο μπορούσε να επέμβει ανά πάσα στιγμή και να αναδείξει τον Άργειο βασιλιά.

4)      Δυτικά, τέλος, απειλούσαν οι Ιλλυριοί που είχαν θέσει υπό τον έλεγχο τους την Λυγκιστίδα και είχαν εισέλθει στην Πελαγονία, αποτελώντας έτσι τον αμεσότερο και σοβαρότερο κίνδυνο για τους Μακεδόνες. Γενικά οι Μακεδόνες στα δυτικά έδιναν τον υπέρτατο αγώνα εναντίων των Ιλλιριών.

 

 Το μέλλον του Φιλίππου φάνταζε εφιαλτικό. Από βορρά λεηλατούσαν οι Παίονες (λαός που κατοικούσε βόρεια της Μακεδονίας, λίγο πιο πάνω από τα όρια της σημερινής συνοριακής Ελλάδας-Σκοπίων, γεγονός που αποδεικνύει ότι ο γεωγραφικός χώρος της ιστορικής Μακεδονίας συνέπιπτε σχεδόν με τα σημερινά όρια της ελληνικής Μακεδονίας, καθώς βορειότερα κατοικούσαν μη Μακεδόνες), από δυτικά απειλούσαν οι Ιλυριοί, από νότο οι Αθηναίοι και από ανατολικά οι Θράκες οι Χαλκιδείς και επίσης οι Αθηναίοι. Μπορούσε δηλαδή να γίνει εισβολή και από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ενώ το διαθέσιμο στράτευμα ήταν ελάχιστο.

 

 

Η επικράτηση.

 

  Ο Φίλιππος αντιμετώπισε αποφασιστικά την κρίσιμη κατάσταση. Συγκέντρωσε άμεσα στρατό και επικεντρώθηκε αρχικά στο σοβαρότερο κίνδυνο: Τους Ιλιρριούς. Κέρδισε χρόνο καθώς νυμφεύτηκε την Ιλλυρίδα Αυδάτα, κόρη του Βαρδύλλη, προσεταιρίστηκε γρήγορα τους Ιλιρριούς με χρηματικές υποσχέσεις (είχε μάθει από μικρός να κερδίζει πολλά με το χρήμα).  Εκμεταλλεύτηκε και το γεγονός ότι ο Βαρδύλης αποσύρθηκε από τα περισσότερα εδάφη στα οποία είχε εισβάλει και κατάλαβε ότι ο γνώμονας με τον οποίο λειτουργούσαν οι βάρβαροι ήταν η επίτευξη λεηλασιών. Για το λόγο αυτό στράφηκε στην προσπάθεια εξαγοράς τους, αναγνωρίζοντας και κάποιου είδους επικυριαρχίας του Βαρδύλη σε εδάφη στα δυτικά.

 

  Άμεσα ανέπτυξε έντονη διπλωματική δραστηριότητα και σύναψε συνθήκη ειρήνης με τους Αθηναίους διαβεβαιώνοντας τους ότι δε διεκδικεί την Αμφίπολη. Με αυτόν τον τρόπο εξουδετέρωσε τον Άργειο. Έστειλε δώρα στους Παίονες και τους κατεύνασε δωροδοκώντας πολλούς. Εξαγόρασε επίσης και το θράκα βασιλιά Κότυ που υποστήριζε τον Παυσανία και έτσι εμπόδισε την επάνοδο του στο θρόνο. Τέλος δολοφόνησε τον Αρχέλαο.

 

  Ένα χρόνο αργότερα συνέτριψε και σκότωσε το Βαρδύλη, παίρνοντας εκδίκηση για τα όσα είχαν κάνει οι Ιλλιριοί στη δυτική Μακεδονία αλλά και για το θάνατο του Περδίκκα. Δεν άργησε επίσης να επιβάλλει την κυριαρχία του και στην ανατολική Μακεδονία. Το θέρος του επόμενου έτους ο βασιλιάς, αφού είχε κάνει πολλές ενέργειες για τη βελτίωση του στρατού επεδίωξε σύγκρουση με το Βαρδύλη. Τον συνέτριψε στην πεδιάδα της Πελαγονίας. Ο Βαρδύλης σκοτώθηκε στη μάχη, οι Ιλλιριοί έπαθαν πανωλεθρία και έτσι ο Φίλιππος πήρε εκδίκηση για το θάνατο του Περδίκκα του Τρίτου.

 

  Η επικράτηση επί των Ιλιριών σήμανε την απόλυτη κυριαρχία στις απείθαρχες και φυγόκεντρες ηγεμονίες  της Άνω Μακεδονίας, οι ευγενείς των περιοχών αυτών, που αποτελούσαν πηγή άντλησης πόρων, ταυτίστηκαν απόλυτα με το Φίλιππο και αφομοιώθηκαν πλήρως. Λίγο αργότερα νυμφεύθηκε την Ολυμπιάδα και επισφράγισε το καλό κλίμα με τους Μολοσσούς. Ο γάμος σύσφιξε τους δεσμούς μεταξύ Ηπειρωτών και Μακεδόνων εναντίων των Ιλλιριών, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε εξαναγκασμό. Εκτός από γενναίος πολεμιστής ο Φίλιππος ήταν και εκπληκτικός διπλωμάτης και δεν ήταν λίγες οι φορές που πέτυχε περισσότερα με τη διπλωματία παρά με τη μάχη. Τότε ήταν που άρχισε να χρησιμοποιεί διπλωματία όπως οι υπόλοιποι Έλληνες την Αττική διάλεκτο στη διπλωματία, αφού προηγουμένως την επέβαλλε στα έγγραφα της διοίκησης».

 

Ο τάφος του Φιλίππου στη Βεργίνα

 

Η αποτίμηση

 

  Ο Φίλιππος εκτίμησε ψύχραιμα την κατάσταση και την αντιμετώπισε αποτελεσματικά αλλά και με απίστευτη ταχύτητα. Ταυτόχρονα καλούσε συνέχεια τους Μακεδόνες σε συνελεύσεις και τους παρότρυνε με τη ρητορική του δύναμη να φανούν γενναίοι και να επιδείξουν θάρρος. Μέσα σε λίγες εβδομάδες έκλεισε όλα τα μέτωπα, αναπτύσσοντας γρήγορη σκέψη και υψηλή στρατηγική και καλοκάθισε έτσι στο θρόνο. Προχώρησε τέλος και στην αναδιοργάνωση του στρατού.

 

  Ο Φίλιππος εκείνη την εποχή ήταν 22 ή 23 ετών και είχε ξεκινήσει ήδη να συνομιλεί με την ιστορία…

-Ο Παύλος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1978 στη Δράμα, μεγάλωσε στις Σέρρες και έζησε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Από το 1996 εργάζεται στο δημόσιο σε διάφορες διοικητικές θέσεις. Είναι απόφοιτος της Σχολής Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας, της Σχολής Αστυφυλάκων της Αστυνομικής Ακαδημίας, της Σχολής Επιμόρφωσης και μετεκπαίδευσης ΕΛ.ΑΣ., και της Σχολής Ελληνικού Πολιτισμού, του Τμήματος Ανθρωπιστικών. Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Μιλάει Αγγλικά και Γερμανικά.

 

 

Ο Μέγας Αλέξανδρος δαμάζει τον Βουκεφάλα. (Χάλκινο άγαλμα στο Εδιμβούργο)

"Όταν ο Φιλόνικος ο Θεσσαλός είχε φέρει στον Φίλιππο τον Βουκεφάλα για να τον αγοράσει για τριάντα τάλαντα, κατέβηκαν στην πεδιάδα για να δοκιμάσουν το άλογο , που φαινόταν ατίθασο και γενικά δύσκολο να το αντιμετωπίσει κανείς, αφού ούτε δεχόταν αναβάτη ούτε ανεχόταν τη φωνή κανενός από τους ανθρώπους του Φιλίππου, αλλά αγρίευε με όλους.

Και ενώ ο Φίλιππος άρχισε να δυσανασχετεί και έδωσε εντολή να απομακρύνουν το άλογο, επειδή κατά τη γνώμη του ήταν πάρα πολύ άγριο και ατίθασο, ο Αλέξανδρος που ήταν παρών είπε: «τι άλογο χάνουν, επειδή δεν μπορούν να το χειριστούν από απειρία και μαλθακότητα».

Στην αρχή ο Φίλιππος σιώπησε·  επειδή όμως ο Αλέξανδρος έλεγε και ξανάλεγε τα ίδια πολλές φορές και είχε ταραχθεί, ο Φίλιππος είπε: «τολμάς και κατακρίνεις εσύ τους μεγαλύτερους, επειδή πιστεύεις ότι ξέρεις κάτι περισσότερο ο ίδιος ή επειδή μπορείς να κουμαντάρεις το άλογο καλύτερα;»

«Αυτό τουλάχιστον» είπε «θα μπορούσα να το χειριστώ καλύτερα από άλλον»

«Αν δεν το χειριστείς, ποιά τιμωρία πρέπει να υποστείς για την αυθάδειά σου;»

«Θα πληρώσω εγώ, μα τον Δία» είπε «την αξία του αλόγου».

Έπεσε τότε γέλιο· στη συνέχεια όμως, αφού συμφώνησαν μεταξύ τους την τιμή σε χρήμα, έτρεξε αμέσως προς το άλογο, έπιασε τα χαλινάρια και το έστρεψε προς τον ήλιο, επειδή κατάλαβε, καθώς φαίνεται, ότι, βλέποντας το άλογο τη σκιά του να πέφτει μπροστά του και να κινείται, τρόμαζε.

Και, αφού έτρεξε για λίγο δίπλα στο άλογο κρατώντας τα χαλινάρια, ενώ αυτό κάλπαζε, και το χάιδεψε, καθώς το έβλεπε γεμάτο θυμό και αγριάδα, πέταξε ήσυχα τη χλαμύδα και με ένα πήδημα κάθισε σταθερά επάνω του. Τράβηξε ελαφριά με τα λουριά το χαλινάρι και έσφιξε το λουρί χωρίς μαστίγωμα και σπιρούνιασμα.

Και καθώς έβλεπε ότι το άλογο έπαψε να είναι απειλητικό και ήταν έτοιμο να τρέξει, χαλάρωσε τα χαλινάρια και το άφησε να τρέξει, φωνάζοντας πια πιο δυνατά και χτυπώντας το με τα πόδια.

Στην αρχή ο Φίλιππος και η ακολουθία του ήταν αγχωμένοι και σιωπηλοί· μόλις όμως έστριψε και γύρισε πίσω σοβαρός και χαρούμενος, όλοι γενικά ζητωκραύγασαν· ο πατέρας του όμως λένε πως δάκρυσε κάπως από χαρά και, αφού κατέβηκε ο Αλέξανδρος από το άλογο, τον φίλησε και του είπε: «παιδί μου, να ζητήσεις βασίλειο ισάξιο με σένα, γιατί η Μακεδονία δεν σε χωράει».

"Αλέξανδρος", Πλούταρχος

Η πόλη των Φιλίππων.

Το 360 π.Χ. ιδρύεται μια πόλη, ως αποικία των Θασίων με το όνομα Κρηνίδες. Η θέση ήταν εξαιρετικά στρατηγική, σε περιοχή #πλούσια σε γεωργικά αγαθά, ναυπηγήσιμη ξυλεία και πολύτιμα μέταλλα. Το 356 π.Χ. ο Φίλιππος Β' καταλαμβάνει την πόλη, ολοκληρώνει την οχύρωσή της και την μετονομάζει σε Φιλίππους. Στην εποχή αυτή ανάγεται η πρώτη φάση του αρχαίου θεάτρου των Φιλίππων. Από τα ανασκαφικά δεδομένα προκύπτει ότι στις αρχές του 5ου αι. μ.Χ. το θέατρο παύει να λειτουργεί ως χώρος παραστάσεων. Στη φάση των πρώιμων βυζαντινών χρόνων, η στοά της σκηνής του θεάτρου και ο ευρύτερος χώρος του θεάτρου μετατρέπεται σε εργαστήρια. Με την καταστροφή του κτηρίου της σκηνής από πυρκαγιά, η οποία πιθανόν σχετίζεται με τον μεγάλο σεισμό που κατέστρεψε την πόλη των Φιλίππων, στα τέλη του 6ου αι. μ.Χ., αρχίζει η συστηματική λιθολόγηση του θεάτρου. #διάζωμα #συνέργειες #πολιτισμός#κοινό_αγαθό.

The city was founded in 360 BC as a colony of Thassos named Krenides, in a strategic location in an area #rich in agricultural goods, timber for ship-building and precious metals. In 356 BC Philip II conquered the city, completed its fortifications and renamed it Philippi. The first phase of the ancient theatre dates to this period. According to the excavation data, the theatre ceased to function as a performance area in the early 5th c. AD. In Early Byzantine times, the stoa of the stage and the wider area of the theatre were converted into workshops. Following the destruction of the stage building by fire, probably connected to the great earthquake which destroyed the city of Philippi in the early 7th c. AD, the theatre began to be systematically robbed of stone. #diazoma #synergies #culture #greece 

.

Info: https://www.diazoma.gr/en/theaters/theatre-of-philippi/

. 

Photo credits: @yourworldfromabove / Instagram

Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ

O Βρετανικός Independent δημιούργησε μία λίστα με τα πιο εύστοχα σχόλια που έχουν ακουστεί ανά τους αιώνες. Στην πρώτη θέση βρίσκεται η απάντηση που έδωσαν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες, όταν τους απείλησε με πόλεμο, ο Φίλιππος Β' της Μακεδονίας!

- Φίλιππος Β':

"Αν κερδίσω αυτόν τον πόλεμο, θα είστε σκλάβοι για πάντα".

- Σπαρτιάτες: "Αν..."!

Πηγή:

The Independant (UK), 15-1-2015.

ΕΙΚΟΝΑ:

Ορειχάλκινο άγαλμα του Λεωνίδα, 

Βάσος Φαληρέας (1969), Σπάρτη.