Λίγα λόγια για τον Δημήτριο Ψαθά...

Μεγάλος λογοτέχνης και κυρίως θεατρικός συγγραφέας ο Δημήτρης Ψαθάς.

Γεννημένος το 1907 στην Τραπεζούντα από μητέρα Πόντια και πατέρα Τενέδιο (έμπορο κρασιών) ήρθε στην Αθήνα σαν πρόσφυγας το 1923.

Ο Ψαθάς κέρδισε το σεβασμό όλων εξαιτίας της γραφής του. Έγραφε αδιάκριτα εναντίων όλων. Διακωμωδεί την καθημερινότητα χωρίς όμως να προσβάλει πρόσωπα και να χλευάζει θεσμούς.
Πραγματοποίησε σπουδές στη νομική (χωρίς να τις ολοκληρώσει) και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Έπιασε δουλειά ως δημοσιογράφος (για βιοποριστικούς λόγους) στην εφημερίδα το Ελεύθερον Βήμα η οποία και μετεξελίχθηκε "Στα Νέα".

Επί σειρά ετών έγραφε στο πρωτοσέλιδο των "Νέων" το χρονικογράφημα-ευθυμογράφημα ως το 1975 οπότε και μεταπήδησε στην Ελευθεροτυπία.  Ήταν από τους κορυφαίους χρονικογράφους.
Ανέπτυξε τεράστιο συγγραφικό έργο:

Πρώτο του έργο "Η Θέμις έχει κέφια" το 1937, ένα χρόνο μετά το 1938 θα γράψει τη συνέχεια του έργου "Η Θέμις έχει νεύρα", θα αναφερθεί σε εύθυμες στιγμές από τα δικαστικά έδρανα (συχνά ξεχνιόταν στα δικαστήρια καθώς πήγαινε εκεί για διάφορα θελήματα). Το 1941 θα ολοκληρώσει το πιο επιτυχημένο αναμφίβολα έργο του την Μαντάμ Σουσού  (εκδόθηκε σε συνέχειες στο "θησαυρό"). Άλλα έργα του ήταν "Ο χειμώνας του 41" (1945), το "Χιούμορ μίας εποχής" (1946), τα έργα "Κάτω από τους Ουρανοξύστες" (1950), "Στη χώρα των Μυλόρδων" και "Παρίσι Σταμπούλ και άλλα εύθυμα τραγούδια" (1951) που αναφέρονταν σε εντυπώσεις του από τα ταξίδια του σε Αγγλία, Γαλλία και Τουρκία. Η "οικογένεια βλαμμένου" (1956) και το "παρολίγον να γελάσομε" (1960). Τα χρονογραφήματα : "πέρα βρέχει", "από την εύθυμη πλευρά" και "στο καρφί και στο πέταλο". Τα θεατρικά έργα (πολλά από τα οποία παίχτηκαν και στην οθόνη) : "Το στραβόξυλο", "Ο εαυτούλης μου", ο "Φον Δημητράκης" (1946), "Ζητήται ψεύτης" (1957), " Μικροί Φαρισσαίοι" (1954), "Ένας βλάκας και μισός", "Φωνάζει ο κλέφτης" (1958),"Εταιρία θαυμάτων" (1959) , "Η χαρτοπαίχτρα",(1967), "Ξύπνα Βασίλη" (1967) και το "Αντρθωπάκι" (1974)

Το πιο συγκλονιστικό έργο του όμως αποτέλεσε η "Γη του Πόντου" επρόκειτο για ένα συγκλονιστικό μνημειώδες ιστορικό βιβλίο, στο οποίο και περιέγραφε τους διωγμούς και την αντίσταση του ποντιακού Ελληνισμού.

Υπήρξε χαρισματικός, τρυφερός, γοητευτικός, περιπαιχτικός, καλοπροαίρετος και ευγενής.
Έζησε γενικότερα μία ευτυχισμένη και ήρεμη οικογενειακή ζωή.
Το 1979 θα πεθάνει από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 72 χρονών.