Μια ενδιαφέρουσα ανάπτυξη περί της φημολογούμενης αστυνομοκρατείας που έχει δήθεν ενταθεί τις τελευταίες ημέρες κυρίως μετά από τα τελευταία επιτυχή μέτρα του φετινού Πολυτεχνείου και της επετείου του Γρηγορόπουλου από τον κο Τάκη Θεοδωρόπουλο στην εφημερίδα Καθημερινή.
Από την πυρπόληση του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην πλατεία Εξαρχείων ώς την «παρέμβαση» στη ραδιοφωνική συχνότητα της ΕΤ3, οι λαϊκοί αγώνες πυκνώνουν σε ένταση και πάθος. Δεν ξέρω ποια είναι η αποτελεσματικότητά τους και με ποιον τρόπο ωφελούν τους λαϊκούς αγωνιστές. Ομως, ο αγώνας είναι που μετράει, κυρίως δε οι επιθέσεις στους «μπάτσους», οι οποίοι, τελευταία, έχουν αποκτήσει την κακή συνήθεια να αντιδρούν. Αντί να δέχονται χρονιάρες μέρες τις πέτρες με τις ευχές των αγωνιστών, ρίχνουν δακρυγόνα, συλλαμβάνουν και, το χειρότερο, ξεσπιτώνουν τους καταληψίες. Ηταν αναμενόμενο. Τα παιδιά και τα λιγότερο παιδιά οφείλουν να δείξουν πως δεν πτοήθηκαν απ’ την απογοήτευση του Πολυτεχνείου και της 6ης Δεκεμβρίου. Τότε αθέτησαν τις υποσχέσεις τους και η Αθήνα δεν κάηκε. Αναμενόμενος επίσης και ο ζήλος που επιδεικνύει η ηγεσία της Αριστεράς να αγκαλιάσει με τα μεγάλα της φτερά τούς λαϊκούς αγώνες για να προσθέσει στην αντιπολιτευτική της παλέτα την απόχρωση της αστυνομοκρατίας. Οπου «αστυνομοκρατία» εμφανίζεται όποτε η αστυνομία απλώς προσπαθεί να κάνει τη δουλειά της, να αποκαταστήσει την τάξη με όσα μέσα διαθέτει, ενίοτε και διά της βίας.
Στόχος είναι να ξεσηκωθεί ένας κουρνιαχτός που καλύπτει την πραγματικότητα και θολώνει την αλήθεια. Η τακτική λειτούργησε τόσες δεκαετίες, αυτήν ξέρουν και, όπως το μυαλουδάκι τους δεν τους επιτρέπει να οργανώσουν μια σοβαρή αντιπολίτευση –υπάρχουν πάντα λόγοι–, αυτήν εφαρμόζουν. Ο κ. Σκουρλέτης πρόσθεσε ένα ακόμη πολύτιμο εύρημα στη συλλογή του δηλώνοντας ότι η κυβέρνηση το κάνει αυτό για να κολακεύσει την «ακροδεξιά» πτέρυγά της. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να δει πέρα από τη μύτη του πολιτικού λαγωνικού που διαθέτει. Κοινώς, δεν μπορεί να δει ότι αυτή τη φορά οι προσπάθειες αποκατάστασης της τάξης και της κανονικότητας της ζωής απευθύνονται σε ένα κοινωνικό αίτημα το οποίο βοήθησε τη σημερινή κυβέρνηση να κερδίσει τις εκλογές. Το επιβεβαιώνουν και οι μετρήσεις. Με την Αριστερά που δεν δείχνει διάθεση να αποφύγει την περιθωριοποίησή της συντάσσονται και ορισμένοι φιλελεύθεροι. Χωρίς περίσκεψη κι αυτοί προσπαθούν να ερμηνεύσουν την πραγματικότητα με τις επιταγές του δόγματος που έχουν κατασκευάσει για να έχουν την ησυχία τους.
Θα πρέπει, βέβαια, να έχουμε υπόψη ότι και η Αστυνομία είναι ένα τμήμα του κρατικού μηχανισμού. Κοινώς, πάσχει από τις ασθένειες του Δημοσίου, την ευθυνοφοβία, την τυπολατρία, την αναξιοκρατία. Εχει την ατυχία να είναι περισσότερο εκτεθειμένη από το υπόλοιπο Δημόσιο. Ομως, παρά τη φωλιασμένη στο ασυνείδητο ανυποληψία της, έχει δημιουργήσει πολλές προσδοκίες. Το στοίχημα της πολιτικής ηγεσίας της είναι να αποδείξει ότι οι προσδοκίες που δημιούργησε δεν την ξεπερνούν.
Έντυπη
Στόχος είναι να ξεσηκωθεί ένας κουρνιαχτός που καλύπτει την πραγματικότητα και θολώνει την αλήθεια. Η τακτική λειτούργησε τόσες δεκαετίες, αυτήν ξέρουν και, όπως το μυαλουδάκι τους δεν τους επιτρέπει να οργανώσουν μια σοβαρή αντιπολίτευση –υπάρχουν πάντα λόγοι–, αυτήν εφαρμόζουν. Ο κ. Σκουρλέτης πρόσθεσε ένα ακόμη πολύτιμο εύρημα στη συλλογή του δηλώνοντας ότι η κυβέρνηση το κάνει αυτό για να κολακεύσει την «ακροδεξιά» πτέρυγά της. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να δει πέρα από τη μύτη του πολιτικού λαγωνικού που διαθέτει. Κοινώς, δεν μπορεί να δει ότι αυτή τη φορά οι προσπάθειες αποκατάστασης της τάξης και της κανονικότητας της ζωής απευθύνονται σε ένα κοινωνικό αίτημα το οποίο βοήθησε τη σημερινή κυβέρνηση να κερδίσει τις εκλογές. Το επιβεβαιώνουν και οι μετρήσεις. Με την Αριστερά που δεν δείχνει διάθεση να αποφύγει την περιθωριοποίησή της συντάσσονται και ορισμένοι φιλελεύθεροι. Χωρίς περίσκεψη κι αυτοί προσπαθούν να ερμηνεύσουν την πραγματικότητα με τις επιταγές του δόγματος που έχουν κατασκευάσει για να έχουν την ησυχία τους.
Θα πρέπει, βέβαια, να έχουμε υπόψη ότι και η Αστυνομία είναι ένα τμήμα του κρατικού μηχανισμού. Κοινώς, πάσχει από τις ασθένειες του Δημοσίου, την ευθυνοφοβία, την τυπολατρία, την αναξιοκρατία. Εχει την ατυχία να είναι περισσότερο εκτεθειμένη από το υπόλοιπο Δημόσιο. Ομως, παρά τη φωλιασμένη στο ασυνείδητο ανυποληψία της, έχει δημιουργήσει πολλές προσδοκίες. Το στοίχημα της πολιτικής ηγεσίας της είναι να αποδείξει ότι οι προσδοκίες που δημιούργησε δεν την ξεπερνούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου