Σταμάτης Μερκούρης ( 1895-1967). Ο στρατιωτικός και πολιτικός Σταμάτης Μερκούρης ( πατέρας της Μελίνας) , είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση ως προς την ιδεολογική σταθερότητα του. Νεαρός Κωνσταντινικός στον Εθνικό διχασμό (προερχόταν άλλωστε, από την γνωστή αντιβενιζελική οικογένεια των Μερκούρηδων ) , ασχολήθηκε νωρίς με τη πολιτική, από τις τάξεις του Λαικού Κόμματος.
Το 1929 προσχώρησε στο Κόμμα του Κονδύλη και έγινε γρήγορα ένας από τους στενότερους συνεργάτες του, ενώ αν και αντιμετώπισε εκτόπισεις επί Μεταξά, ήταν από τους αξιωματικούς που ανακλήθηκαν στον στρατό, με την κήρυξη του Πολέμου. Με την απελευθέρωση πέρασε στην απέναντι πλευρά και συνεργάστηκε με τον Τσουδερό στο " Δημοκρατικόν Προοδευτικόν Κόμμα " και στην συνέχεια προσχώρησαν και οι δυο, στην ΕΠΕΚ του Πλαστήρα. Ο άλλοτε φανατικός αντιβενιζελικός και αντιπλαστηρικός Μερκούρης εξελέγη βουλευτής του "Μαύρου Καβαλάρη" , για να τον εγκαταλείψει και αυτον λίγο αργότερα , για τον Ελληνικό Συναγερμό του Στρατάρχη Παπάγου.
Η μεγάλη έκληξη όμως ήρθε το 1956, όταν ξεκίνησε η συνεργασία του με την ΕΔΑ. Ο κάποτε αντικομμουνιστής πολιτικός, εξελέγη τρεις φορές συνεργαζόμενος με το κόμμα της Αριστεράς ( 1958, 1963, 1964). Σίγουρα, κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει, για έλλειψη προσαρμοστικότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου