Το νεκροταφείο των αλεξιπτωτιστών.

Arthur Conry

Τόνοι μελάνης έχουν χυθεί για την μάχη της Κρήτης, την σημασία της και των ηρωισμό του ελληνικού πληθυσμού της νήσου, ο οποίος συνέδραμε τις συμμαχικές δυνάμεις στην υπεράσπιση των πατρώων εδαφών.

Πέρα από τις συνέπειες, τα στρατιωτικά ανδραγαθήματα και την σφοδρότητα της σύγκρουσης, η συγκεκριμένη επιχείρηση (Unternehmen Merkur – Επιχείρηση Ερμής) αποκαλύπτει τεράστια -εκατέρωθεν- στρατηγικά λάθη που κόστισαν την ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους.

Φωτογραφία: Γερμανοί αλεξιπτωτιστές «γεμίζουν» τον κρητικό ουρανό, ενώ ένα μεταγωγικό Junkers Ju 52, έχοντας πληγεί από τα συμμαχικά αντιαεροπορικά πυρά, παίρνει πορεία προς την συντριβή του στο έδαφος (20/5/1941).

Η γερμανική επίθεση βασίστηκε εξολοκλήρου στην ρίψη αλεξιπτωτιστών και εν γένει στην αεροπορία, κάτι που εκ προοιμίου εμπεριείχε τεράστιο ρίσκο και αποκάλυψε την μεγάλη αλήθεια, πως ο Χίτλερ και οι πλείστοι στρατηγοί του ήταν υπερφίαλοι και είχαν υπερεκτιμήσει τις ικανότητες του στρατού τους, κάτι που πολλάκις τους οδήγησε σε ολέθριες αποφάσεις και στην εκτέλεση παράτολμων επιχειρήσεων. Κι αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο που οδήγησε και στην ήττα τους.

Οι υπηρεσίες πληροφοριών των Ναζί απέτυχαν παταγωδώς, καθώς υπολόγιζαν πως το νησί θα υπερασπίζονταν μόλις 5,000 οπλίτες, ενώ στην πραγματικότητα οι στρατιώτες τους έμελλε να αντιμετωπίσουν περίπου 40,000. Επίσης θεωρούσαν εσφαλμένα πως οι κάτοικοι του νησιού δεν θα συμμετείχαν στις επιχειρήσεις και πως οι ίδιοι θα αντιμετωπίζονταν ως απελευθερωτές, λόγω των αντιμοναρχικών πεποιθήσεων των Κρητών. Το πλέον τραγικό σφάλμα ήταν πως οι αλεξιπτωτιστές ρίχτηκαν από τα μεταγωγικά χωρίς βαρύ οπλισμό (αυτός βρισκόταν σε ειδικά κιβώτια που επίσης ρίχτηκαν με αλεξίπτωτα), με αποτέλεσμα, μόλις προσγειώνονταν, να πρέπει να επιβιώσουν με ένα περίστροφο και το στρατιωτικό μαχαίρι τους (δια του λόγου το αληθές, από τους πρώτους 600 Γερμανούς αλεξιπτωτιστές οι 400 σκοτώθηκαν σχεδόν αμέσως).

Από την άλλη οι Σύμμαχοι, ενώ γνώριζαν μέρες πριν για την γερμανική επιχείρηση, δεν φρόντισαν να εκμεταλλευτούν την μορφολογία του εδάφους, όπως επίσης και το τεράστιο πλεονέκτημα που έχει ο αμυνόμενος σε μια επίθεση που βασίζεται στην ρίψη αλεξιπτωτιστών. Τραγικά ήταν και τα λάθη που έγιναν στον τομέα των επικοινωνιών, αφού ο συντονισμός μεταξύ των δυνάμεων ήταν προβληματικός και ίσως και ο βασικότερος λόγος που οδήγησε στην ήττα. Εάν δούμε ψυχρά την μάχη της Κρήτης, χωρίς υπερβολή πρόκειται για μία τεράστια νίκη του ναζιστικού στρατού, καθώς μπόρεσαν να καταβάλουν έναν υπερδιπλάσιο αντίπαλο σε μέγεθος.

Η μεταχείριση των Γερμανών αλεξιπτωτιστών είναι ένα ζήτημα που προκαλεί μέχρι σήμερα συζητήσεις. Πολλά πτώματα βρέθηκαν κακοποιημένα σε αρρωστημένο βαθμό (κομμένα γεννητικά όργανα, διαμελισμοί, εξορυγμένοι οφθαλμοί) κάτι που προκάλεσε την οργή και το μένος των Γερμανών και οδήγησε σε θηριωδίες κατά του άμαχου πληθυσμού. Η αλήθεια είναι πως μάλλον οι ακρότητες αυτές δεν διαπράχθηκαν από Έλληνες (χωρίς βέβαια να αποκλείεται κάποιοι όντως να σκύλευσαν τους νεκρούς) αλλά από τους Māori, οι οποίοι υπηρετούσαν στον στρατό της Νέας Ζηλανδίας (πρόκειται για τους ιθαγενείς που χορεύουν τον δημοφιλή πολεμικό χορό haka) και είχαν στην κουλτούρα τους την κακοποίηση των νεκρών εχθρών.

Η ειρωνεία είναι πως ενώ ο Χίτλερ, λόγω των βαρύτατων απωλειών, απαγόρευσε τέτοιου είδους μελλοντικές επιχειρήσεις, οι Σύμμαχοι εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ από τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές που ξεκίνησαν ειδικά προγράμματα συγκρότησης κι εκπαίδευσης αντίστοιχων σωμάτων.