Ξεπεράσαμε τις 20.000 επισκέψεις!

 Ο ιστότοπος μας αναγνώσθηκε πάνω από 20.000 φορές...

Επικίνδυνο φορτίο, Ματθαίου Μουρσελά. Ραδιοφωνικό θέατρο

Η Πολιτισμική Διαδρομή απόψε θα σας παρουσιάσει ένα ιδιαίτερο έργο, "Το επικίνδυνο φορτίο" του Ματθαίου Μουρσελά.

                                                             


Ένας ασήμαντος υπάλληλος, ο Αλέξανδρος (Στέφανος Ληναίος) πιέζεται να συμβιβαστεί από το αφεντικό του (Γιώργος Μιχαλακόπουλος). Το πάθος του Αλέξανδρου είναι να μετράει... Τελικά αντιστέκεται μέχρι τέλους στον παραλογισμό του διευθυντή του...


Ένα έργο με πολλούς συμβιβασμούς.


Το «Επικίνδυνο φορτίο» ήταν το έργο που καθιέρωσε τον Κώστα Μουρσελά σε έναν από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς των τελευταίων δεκαετιών και πρωτοπαίχτηκε στο θέατρο ΟΡΒΟ το 1970.




Ένας μεγάλος ηθοποιός, ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος υποδύεται τον Διευθυντή.



                                           


*Προλογίζει και σκηνοθετεί ο Στέφανος Ληναίος* 

*Παίζουν με τη σειρά που ακούγονται Θεόδωρος Έξαρχος, Χρήστος Δαχτυλίδης, Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Έλλη Φωτίου, Στέφανος Ληναίος, Χρήστος Κελαντώνης, Δημήτρης Γιαννόπουλος, Ειρήνη Μαρκογιάννη, Μαρία Δημητριάδη*






                        Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι "Μαργαρίτα Μαγιοπούλου"


                            

Σάββατο...

Ο Αρκάς συμβουλεύει...

Ο Άντριου Κρίσελ αναφέρεται στο ραδιοφωνικό θέατρο.

Ο συγγραφέας του βιβλίου “Η Γλώσσα του Ραδιοφώνου” Άντριου Κρισέλ αναφέρει ότι: 

“στο κανονικό θέατρο ο θεατής μπορεί να απεικονίσει στο μυαλό του όσα συμβαίνουν ή αναφέρονται εκτός σκηνής, αλλά αυτό που του δείχνεται επί σκηνής αφήνει ελάχιστη ελευθερία στη φαντασία.Αντίθετα,ο ακροατής του ραδιοφωνικού θεάτρου φαντάζεται τη φυσιογνωμία των ηρώων, την ενδυμασία τους, όπως αυτός επιθυμεί.”

Γυναίκα ρομά καταβάλλει προσπάθειες να μιλήσει Ελληνικά

Με αφορμή τη διαμαρτυρία των ρομά για τη λειτουργία ενός οίκου ανοχής (!!!)  Σε οικισμό όπου το εμπόριο ναρκωτικών και οι κλοπές από ομοφυλους της σπάνε όλα τα ρεκόρ!!!

Τι να υποθέσουμε; Ότι μάλλον η ηθική τους δεν επιτρέπει την πορνεια επί πληρωμής σε αντίθεση με τα ναρκωτικά και τις κλοπές... 

Στο βίντεο παρατηρούμε τις απεγνωσμένες 

προσπάθειες μίας γυναίκας ρομα να αρθρώσει τα Ελληνικά. Στην προσπάθεια της να τραγουδήσει τον εθνικό δε ύμνο, ο λόγος της καταποντίζεται.

Τέλος παρατηρούμε ότι σε αντίθεση με τα ελληνικά το Τούρκιγιε το προφέρει άριστα...

Το μαρτύριο του οσιομάρτυρα Δημήτριου από τον Αλή Πασα.

 Στύλος και εδραίωμα των σκλαβωμένων Ελλήνων ο μοναχός Δημήτριος, γεννήθηκε στη Σαμαρίνα της Πίνδου στα τέλη του 18ου μ.Χ. αιώνα.

 Έγινε μοναχός στο μοναστήρι της Πατρίδας του, όπου με προσευχή και νηστεία εξάγνισε το σώμα και την ψυχή του. 

Μετά την κατάπνιξη, από τον Αλή Πασά το 1808, της επανάστασης που υποκίνησε ο παπα Ευθύμιος Βλαχάβας, ο Δημήτριος βγήκε από το μοναστήρι του και γύριζε τα χωριά κηρύττοντας τον λόγο του Θεού και διδάσκοντας υπομονή στις θλίψεις. Μετά από συκοφαντία τον συνέλαβε ο Αλή Πασάς και τον φυλάκισε. Κατόπιν διέταξε τον άγριο βασανισμό του. Έτσι οι δήμιοι με καλαμένιες ακίδες τρύπησαν τους βραχίονες του και έπειτα τις έμπηξαν στα νύχια των χεριών και των ποδιών του. Στη συνέχεια έσφιξαν το κεφάλι του σε μέγγενη και κατόπιν αφού τον κρέμασαν ανάποδα τον έκαιγαν από κάτω με φωτιά. 

Βλέποντας κάποιος Τούρκος την γενναιότητα του Δημητρίου, πίστεψε στον Χριστό και έπειτα μαρτύρησε. Ύστερα ο Αλή Πασάς έκτισε τον Δημήτριο μέσα σ' έναν τοίχο, αφήνοντας μόνο το κεφάλι του απ' έξω για να παρατείνει το μαρτύριο. Ο Μάρτυρας άντεξε έτσι 10 ημέρες. Τελικά παρέδωσε το πνεύμα του στον Θεό, το έτος 1808. Το μαρτύριο του συνέγραψε ο πρόξενος της Γαλλίας στα Ιωάννινα Ε. Pouqueville.

(Το μαρτύριο του οσιομάρτυρα Δημητρίου, αντέγραψε κατόπιν ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Να σημειώσουμε εδώ, ότι ο Δουκάκης και ο Άγιος Νικόδημος στους Συναξαριστές τους καθώς και ο Σ. Ευστρατιάδης στο Αγιολόγιο του δεν αναφέρουν τη μνήμη του νεομάρτυρα αυτού. Στην τοπική αγιολογία της Ιεράς Μητροπόλεως Γρεβενών, ένα Ημερολόγιο της Εκκλησίας της Ελλάδος (1963), σελ. 306, αναφέρει τη μνήμη του Αγίου την 18η Αυγούστου. Το Μέγα Ευχολόγιο όμως, καθώς και ο Otto Meinardus, αναφέρουν τη μνήμη του την 17η Αυγούστου).

Πάρτυ στην άμμο, του Ζντένεκ Κάλοτς

Αγαπητοί φίλοι καλησπέρα σας. Η Διαδρομή απόψε θα σας παρουσιάσει ένα ιδιαίτερο έργο. Το ''Πάρτυ στην άμμο" του Τσέχου θεατρικού συγγραφέα Ζντένεκ Κάλοτς.

Η ιστορία εξελίσσεται σε απροσδιόριστο τόπο και σε χρόνο σίγουρα κάποια χρόνια μετά τη λήξη του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου...

Η υπόθεση:
Οι επιζήσαντες ενός αεροπορικού ατυχήματος βρίσκονται σε μια παραλία και περιμένουν να τους εντοπίσουν. Κάποια στιγμή αποκαλύπτεται ότι η παραλία βρίσκεται σε ένα ακατοίκητο μικρό νησί και ότι ουσιαστικά είναι αποκομμένοι από τον κόσμο. Τα λίγα τρόφιμα και το νερό τελειώνουν. Μια κατάσταση που βγάζει στην επιφάνεια τους χαρακτήρες των ηρώων και τους οδηγεί σε ακραίες αντιδράσεις και συγκρούσεις. Άλλοι αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα ψύχραιμα, άλλοι στωικά, άλλοι βρίσκονται σε υστερία. Άλλοι ελπίζουν, άλλοι είναι απελπισμένοι. 
Θα έρθει, τελικά, η σωτηρία; 
Κι αν ναι πόσοι από αυτούς θα έχουν αντέξει;

Το έργο αποτελεί ψυχογράφημα αρκετών και διαφορετικών μεταξύ τους χαρακτήρων ανθρώπων.

Παίζουν : 
Αντώνης Αντωνίου, Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, ΄Ολγα Δαμάνη, Μαρία Κωνσταντάρου, ΄Ελση Μαλικέντζου, Χρήστος Καλαβρούζος, Νίκος Λυκομήτρος, Βέρα Κρούσκα, Ντίνος Λύρας, Φώτης Αρμένης, Μάγδα Μαυρογιάννη, Ακης Δρακουλινάκος.

Προλογίζει ο σκηνοθέτης Γιώργος Αγαθονικιάδης

Μετάφραση:  Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη.

Η μεταφόρτωση έγινε από το Glob TV. 

Πηγή:greekradiotheater

Η Παναγία...

 Ότι κανένα κτίσμα δεν αγάπησε τόσο τον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού, ούτε συμμορφώθηκε τόσο στο θέλημά Του, όσο η Παναγία του Μητέρα, αφ’ ενός μεν διότι γέννησε μόνη χωρίς άνδρα, αφ’ ετέρου διότι γέννησε μόνο αυτόν και κανένα άλλον, και έτσι δεν μοιράσθηκε καθόλου με άλλον την αγάπη της. 

Αν λοιπόν αυτός ο Υιός του Θεού και αγαπητός Υιός της Παρθένου, έδωσε όλη του τη ζωή και όλο του τον εαυτό για τις ανάγκες ημών των αμαρτωλών και έδωσε την μητέρα του, ως μητέρα μας και συνήγορο για να μας βοηθά, και μετά από αυτόν αποτελεί μέσον σωτηρίας μας, πως και με ποιο τρόπο θα μπορέση κάποτε αυτή η αγαπημένη του μητέρα και δική μας συνήγορος, να γίνη αποστάτης της θελήσεως του τόσο αγαπημένου της Υιού και να μη μας βοηθήση;

Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.

Η Θεοτόκος

 Ὅταν ἡ ψυχὴ κατέχεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τότε, ὤ, πῶς εἶναι ὅλα εὐχάριστα, ἀγαπημένα καὶ χαρούμενα. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη ὅμως συνεπάγεται θλίψη· κι ὅσο βαθύτερη εἶναι ἡ ἀγάπη, τόσο μεγαλύτερη εἶναι κι ἡ θλίψη.

Ἡ Θεοτόκος δὲν ἁμάρτησε ποτέ, οὔτε κἂν μὲ τὸ λογισμό, καὶ δὲν ἔχασε ποτὲ τὴ Χάρη, ἀλλὰ κι Αὐτὴ εἶχε μεγάλες θλίψεις. Ὅταν στεκόταν δίπλα στὸ Σταυρό, τότε ἦταν ἡ θλίψη Της ἀπέραντη σὰν τὸν ὠκεανὸ κι οἱ πόνοι τῆς ψυχῆς Της ἦταν ἀσύγκριτα μεγαλύτεροι ἀπὸ τὸν πόνο τοῦ Ἀδὰμ μετὰ τὴν ἔξωση ἀπὸ τὸν Παράδεισο, γιατὶ κι ἡ ἀγάπη Της ἦταν ἀσύγκριτα μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἀδὰμ στὸν Παράδεισο. Κι ἂν ἐπέζησε, ἐπέζησε μόνο μὲ τὴ Θεία δύναμη, μὲ τὴν ἐνίσχυση τοῦ Κυρίου, γιατὶ ἦταν θέλημὰ Του νὰ δῇ τὴν Ἀνάσταση κι ὕστερα, μετὰ τὴν Ἀνάληψή Του, νὰ παραμείνη παρηγοριὰ καὶ χαρὰ τῶν Ἀποστόλων καὶ τοῦ νέου χριστιανικοῦ λαοῦ.

Ἐμεῖς δὲν φτάνουμε στὴν πληρότητα τῆς ἀγάπης τῆς Θεοτόκου, καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν μποροῦμε νὰ ἐννοήσωμε πλήρως τὸ βάθος τῆς θλίψεώς Της. Ἡ ἀγάπη Της ἦταν τέλεια. Ἀγαποῦσε ἄπειρα τὸ Θεὸ καὶ Υἱό Της, ἀλλ᾿ ἀγαποῦσε καὶ τὸ λαὸ μὲ μεγάλη ἀγάπη. Καὶ τί αἰσθανόταν τάχα, ὅταν ἐκεῖνοι, ποὺ τόσο πολὺ ἀγαποῦσε ἡ Ἴδια καὶ ποὺ τόσο πολὺ ποθοῦσε τὴ σωτηρία τους, σταύρωναν τὸν ἀγαπημένο Υἱὸ Της;

Αὐτὸ δὲν μποροῦμε νὰ τὸ συλλάβωμε, γιατί ἡ ἀγάπη μας γιὰ τὸ Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους εἶναι λίγη. Κι ὅμως ἡ ἀγάπη τῆς Παναγίας ὑπῆρξε ἀπέραντη καὶ ἀκατάληπτη, ἔτσι ἀπέραντος ἦταν κι ὁ πόνος Της ποὺ παραμένει ἀκατάληπτος γιὰ μᾶς.

Ἄσπιλε Παρθένε Θεοτόκε, πὲς σ᾿ ἐμᾶς τὰ παιδιά Σου, πῶς ἀγαποῦσες τὸν Υἱό Σου καὶ Θεό, ὅταν ζοῦσες στὴ γῆ; Πῶς χαιρόταν τὸ πνεῦμα Σου γιὰ τὸ Θεὸ καὶ Σωτῆρα Σου; Πῶς ἀντίκρυζες τὴν ὀμορφιὰ τοῦ προσώπου Του; Πῶς σκεφτόσουν ὅτι Αὐτὸς εἶναι Ἐκεῖνος, ποὺ Τὸν διακονοῦν μὲ φόβο καὶ ἀγάπη ὅλες οἱ Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν;

Πές μας, τί ἔνοιωθε ἡ ψυχή Σου, ὅταν κρατοῦσες στὰ χέρια Σου τὸ Θαυμαστὸ Νήπιο; Πῶς τὸ ἀνέτρεφες; Πῶς πονοῦσε ἡ ψυχή Σου, ὅταν μαζὶ μὲ τὸν Ἰωσὴφ Τὸν ἀναζητοῦσες τρεῖς μέρες στὴν Ἱερουσαλήμ; Ποιάν ἀγωνία ἔζησες, ὅταν ὁ Κύριος παραδόθηκε στὴν σταύρωση καὶ πέθανε στὸ Σταυρό;

Πές μας, ποιά χαρὰ αἰσθάνθηκες γιὰ τὴν Ἀνάσταση ἢ πῶς σπαρταροῦσε ἡ ψυχή Σου ἀπὸ τὸν πόθο τοῦ Κυρίου μετὰ τὴν Ἀνάληψη;

Οἱ ψυχές μας λαχταροῦν νὰ γνωρίσουν τὴ ζωή Σου μὲ τὸν Κύριο στὴ γῆ· ἀλλὰ Σὺ δὲν εὐδόκησες νὰ τὰ παραδώσῃς ὅλ᾿ αὐτὰ στὴ Γραφή, ἀλλὰ σκέπασες τὸ μυστήριό Σου μὲ σιγή.

Τοῦ Ὁσίου  Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου

Διακοπές με μάσκα...

Ένα ιδιαίτερο μαύρισμα...