Έλληνες στρατιώτες στο γεφύρι της Άρτας...

Έλληνες Στρατιώτες φωτογραφίζονται λίγο πριν προωθηθούν στο βορειοηπειρωτικό μέτωπο...

                                                   Από τον Ιστορικό Συλλέκτη Βέροιας.

Η Μαρία του Οκτώβρη, των Ρομπέρ, Ζανσον και Ντιβιβιε. Ραδιοφωνικο θέατρο.

Απόψε η Διαδρομή θα σας παρουσιάσει ένα εξαιρετικό έργο με έντονο αστυνομικό χρώμα. Πρόκειται για τη "Μαρία του Οκτώβρη" των Ζανσον και Ντιβιβιε...

Το έργο μας μεταφέρει στη μεταπολεμική Γαλλία. Δεκαπέντε χρόνια μετά τη λήξη του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου, και από κει μέσω του σαλονιού μέσα στο οποίο διαδραματίζεται στο κατεχόμενο από τους Γερμανούς Παρίσι...

Η υπόθεση:

Η ταινία διαδραματίζεται στη Γαλλία αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και δημιουργήθηκε λίγα χρόνια μετά. Μια ομάδα Γάλλων αντιστασιακών συγκεντρώνονται μετά τον πόλεμο στο σπίτι μιας αγωνίστριας με το κωδικό όνομα «Μαρία του Οκτώβρη», για να ανακαλύψουν ποιος ανάμεσά τους στάθηκε συνεργάτης των Γερμανών. Κάποιος έχει προδώσει τον αρχηγό της οργάνωσης και η «Μαρία» είναι έτοιμη να τον αποκαλύψει. Η συνέχεια είναι σχεδόν τραγική, με όλη την έννοια της αρχαίας τραγωδίας...

Περαιτέρω στοιχεία για το έργο:

Πρόκειται για ραδιοφωνική διασκευή ενός φημισμένου θεατρικού έργου των Ζακ Ρομπέρ, Ζιλιέν Ντιβιβιέ και Ανρί Ζανσόν, και το οποίο κινείται στην αστυνομική ατμόσφαιρα των βιβλίων της Αγκάθα Κρίστι.

Το έργο μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 1959.

Ο θεατής αισθάνεται συνεχώς ότι παρακολουθεί έναν εφιάλτη.

Παίζουν  οι  ηθοποιοί:

Γρηγόρης  Βαφειάς,  Σοφία  Μυρμηγκίδου,  Δημήτρης  Ιωακειμίδης, Θεανώ  Ιωαννίδου,  Φάνης  Σχοινάς,  Ορφέας  Ζάχος,  Δημήτρης  Μπισλάνης,  Γιάννης Αργύρης,    Νάσος  Κεδράκας,  Γιάννης  Κανδήλας,

Ο Γρηγόρης Βαφιάς

Ο Ορφέας Ζάχος

Το έργο μεταφέρθηκε από το glob tv

Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Daily New σχετικά με τον ελληνοϊταλικό πόλεμο.

Η γνωστή βρετανική εφημερίδα ανακοινώνει την έναρξη του πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας!

Η Ελληνική σημαία, από την Ειρηνούλα Παπαδοπούλου

 Η ελληνική σημαία σε σχήμα καρδιάς... 

Και στο εσωτερικό της ένα ωραίο ποιηματάκι... 

Το φιλοτέχνησε η Ειρήνη Παπαδοπούλου

Η Ειρηνουλα Παπαδοπούλου είναι μαθήτρια των προνήπιων του 4ου Νηπιαγωγείου Πευκών Θεσσαλονίκης. 

Ο αφανισμός της χαλκινης γενιάς. Μέρος Δ (και τελευταίο)

 Η δύσκολη  όμως  εκείνη  εποχή  που  οι  κοινωνίες  δοκιμάζονταν, υπήρξαν  και  κάποιοι  που  δεν  επέλεξαν  το  μακρινό,  προσφυγικό  ταξίδι στα  μέρη  της  Ιωνίας  και  παρέμειναν  στα  τρομοκρατούμενα  πατρογονικά εδάφη,  αφού  όμως  πρώτα  έλαβαν  τα  απαραίτητα  μέτρα  προστασίας.

 Εκκένωσαν  τις  πόλεις  που  ζούσαν  στο  παρελθόν,  γιατί  έτσι  κι  αλλιώς αυτές  είχαν  καταστραφεί  και  κατέφυγαν  κυνηγημένοι  σε  πιο  απόκρημνες,  κακοτράχαλες  τοποθεσίες  όπου  κι  οχυρώθηκαν,  ώστε  να  μπορέσουν  να αμυνθούν  απέναντι  στις  επικείμενες  επιδρομές  των  κλεφτών,  που λυμαίνονταν  το  χώρο  της  ανατολικής  Μεσογείου.  Αυτό  αποδεικνύεται από  διάφορα  κάστρα  σε  όλη  τη  χώρα  και  από  τους  πρόχειρους, προσφυγικούς  οικισμούς  της  ίδιας  περιόδου,  που  ανακαλύφθηκαν  στην ορεινή  Κρήτη.  Οι  κάτοικοι  της  νήσου  αυτής,  εγκατέλειψαν  τις προαιώνιες,  πασίγνωστες  για  τον  πλούτο  τους  μινωικές  μητροπόλεις  και σκαρφάλωσαν  στα  βουνά  για  να  μπορέσουν  να  γλιτώσουν  και  να καταφέρουν να  ζήσουν, έστω και  υπό αντίξοες  συνθήκες.

 Έτσι  οι  Έλληνες,  με  τη  σχετική  αποξένωση  που  προκαλεί  ο  φόβος, κλείστηκαν  πίσω  από  τείχη  και  κάστρα,  ενώ  περιόρισαν  τις  θετικές επαφές  που  είχαν  αναπτύξει  παλαιότερα  με  άλλους  λαούς,  μέσω  των εμπορικών  δρόμων.  Η  λογική  συνέπεια,  στην  αλλαγή  του  τρόπου  ζωής και  στην  κατάργηση  του  ρόλου  του  υπερτοπικού  ηγεμόνα  (Άναξ),  ήταν μια  προσωρινή  μετάβαση  σε  απλούστερες  οικονομικές  και  κοινωνικές συνθήκες.  Σε  καμία  περίπτωση  πάντως,  τα  δραματικά  γεγονότα  δεν προκάλεσαν  ολικό  ξεριζωμό,  έσχατη  ένδεια  ή  μια  γενοκτονία  στο  έθνος. Ούτε έπαψαν ποτέ αυτοί  οι  άνθρωποι,να  παράγουν πολιτισμό.  

Η  ιστορική συνέχεια  εξασφαλίστηκε,  με  τη  διατήρηση  των  ανώτερων  δομών  της κοινωνίας  και  των  γενικών  χαρακτηριστικών  της  φυσιογνωμίας  του λαού,  που αποτέλεσαν τη  διαχρονική  βάση  στην εξελικτική  του  πορεία. Το  παραπάνω  υποστηρίζεται,  με αρκετά  ευρήματα  από  όλη  τη  χώρα, αλλά  και  έξω  από  αυτήν,  που  αποδεικνύουν  πως  οι  Έλληνες  μετά  την μυκηναϊκή  εποχή,  συνέχισαν  όπως  μπορούσαν  καλύτερα,  να  εφαρμόζουν τις  συνήθειες  των  πολιτισμένων  προγόνων  τους  και  ότι  η  άρχουσα  τάξη, δεν  έπαψε  ποτέ  να  απολαμβάνει  τα  οποιαδήποτε  ηγετικά  της  προνόμια. 

Στα  Κούκλια  της  Κύπρου  για  παράδειγμα,  ανακαλύφθηκε  ελληνική γραφή  από  τα  τέλη  του  11ου  αιώνα  (  τότε  που  πιστεύεται  πως  οι  Έλληνες έπαψαν  να  γράφουν  τα  λόγια  τους!),  ενώ  στο  Λευκάντι  της  Ευβοίας, εντοπίστηκε  μεγαλοπρεπής  τύμβος  ηγεμόνα,  με  ιδιαιτέρως  μνημειακά χαρακτηριστικά  και  πλούσια  κτερίσματα,  που  ανάγεται  στο  1000  π.Χ. περίπου  (την  εποχή  που  υποτίθεται  πως  είχαν  εκλείψει  οι  πλούσιοι άρχοντες).  Αυτά  είναι  μόνο,  κάποια  δείγματα  της  λανθασμένης  άποψης που  κυριάρχησε  μέχρι  πρόσφατα  στους  επιστημονικούς  κύκλους,  αυτούς που  ήθελαν  να  ονομάζουν  την  Υπομυκηναϊκή  και  την  Γεωμετρική περίοδο,  ως  την  «  σκοτεινή  περίοδο  »  της  αρχαιότητας,  σε  ό,τι  αφορά  την ευημερία  και  την  πολιτιστική  πρόοδο  των  Ελλήνων. 

 Η  υποβίβαση  αυτή, οφείλετε  καθαρά  στη  σημερινή  γνωστική  ανεπάρκεια,  λόγω  έλλειψης ακριβών  πληροφοριών  και  το  περίφημο  σκότος  στην  πραγματικότητα, σκεπάζει  μόνο  τα  ιστορικά  στοιχεία  εκείνης  της  εποχής,  κι  όχι  το  είδος και  την  ποιότητα  της  ζωής,  εκείνων  των  ανήσυχων  κι  ακατάβλητων ανθρώπων.

  Τα  χρόνια  της  υποτιθέμενης  αφάνειας,  δεν  ήταν  καθόλου ανενεργά  ή  σκοτεινά  σε  πολιτιστικό  επίπεδο  και  οι  κάτοικοι  του ελλαδικού  χώρου,  μετά  την  κατάρρευση  της  ιδιόμορφης  μυκηναϊκής–   αχαϊκής  κοινοπολιτείας  (μιας  αυτοκρατορίας  στα  μέτρα  εκείνης  της εποχής),  εξακολούθησαν  σε  όλους  τους  τομείς  και  χωρίς  χάσματα,  να είναι  τόσο  Έλληνες  όσο  και  πριν.     

Εξώφυλλο του περιοδικού"Ρομάντσο" με θέμα το έπος του '40

Το περιοδικό Ρομάντσο σε εξώφυλλο του σχετικά με το έπος του 40.

Μεγάλη "εκτός" έδρας νίκη για το Ωραιόκαστρο.

 Το Ωραιόκαστρο με μια πολύ καλή εμφάνιση   και παρα τις πολλές απουσίες νίκησε το ΑΜΕΘ σε τυπικά εκτός έδρας  αγώνα στο Δρυμό με 77-68. 

Η ομάδα του Ωραιοκάστρου είχε τον έλεγχο του παιχνιδιου από την αρχή και δεν κινδύνευσε σε κανένα σημείο. 

 Το ΑΤ Ωραιοκάστρου κατοχυρώνει την πεμπτη θέση και πιθανοτατα θα παιξει στην προημιτελικη φάση κόντρα στην ομάδα της Θέρμης ενώ στο βάθος στα ημιτελικά φαίνονται τα ΜΑΤ. 

Οι πόντοι για το Ωραιόκαστρο: Μυλωνιδης 33, Θυμνιος 21, Ζαφειροπουλος 8, Μίντης 2, Γκουντουβας 4, Βασιλειάδης 8.

Ακολουθεί βιντροσκοπικο υλικό... 

Ζέσταμα πριν το ματς

Βολή Βασιλειάδη

Βόμβα τριών πόντων από Μύλω!! 

Δυσκολη εύστοχη προσπάθεια από Ναουμ Θυμνιο!! 

Αυριο ξαναρχιζει το πρωτάθλημα.

 Το ΑΤ Ωραιοκάστρου αυριο αντιμετωπίζει το ΑΜΕΘ στις 11:15 στο ΔΑΚ Δρυμού. Στην προτελευταια αγωνιστική της κανονικής διάρκειας του πρωταθληματος. 

Η ομάδα του ΑΜΕΘ βρίσκεται στη δεύτερη θέση ενώ το Ωραιόκαστρο στην έκτη. 

Τυπικά φιλοξενουμενη στο Δρυμό θα είναι η ομάδα του ΑΜΕΘ λόγω κλεισίματος της έδρας της. 

Ο Εσκιογλου δήλωσε : θα παιξουμε χωρίς αγχος μόνο για τη νίκη. 

Το γνωστό και άγνωστο πρόβλημα του Ερντογάν. Βασιλείου Ταλλαμάγκα

 Μερικές ενδιαφέρουσες απόψεις ενός γνωστού αρθρογράφου για την τουρκική οικονομία και τους Αλεβίτες...

Οι τουρκικές προκλήσεις στην Κύπρο και το Αιγαίο έχουν μονοπωλήσει τον τελευταίο καιρό την επικαιρότητα για τις σχέσεις της Τουρκίας του Ερντογάν με γείτονες και συμμάχους. Υπάρχουν όμως δυο ζητήματα που φαίνεται ότι θα μας απασχολήσουν το προσεχές διάστημα.

H κατάσταση της τουρκικής οικονομίας και οι Αλεβίτες είναι παράγοντες που μπορούν να αποτελέσουν την γενεσιουργό αιτία σημαντικών εξελίξεων.

Όλα τα προηγούμενα χρόνια η οικονομία της Τουρκίας έτρεχε με γρήγορους ρυθμούς. Η ανάπτυξη ήταν υψηλή, η ιδιωτική κατανάλωση ενισχυμένη, ο πληθωρισμός διατηρείτο σε σχετικά χαμηλά επίπεδα και η λίρα ήταν ένα σχετικά ισχυρό νόμισμα. Τα παραπάνω στοιχεία αντιστάθμιζαν τις επιπτώσεις από το υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα, και το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο.

Σήμερα η οικονομία έχει τραβήξει χειρόφρενο, παγιδεύτηκε σε ύφεση, ενώ δυσοίωνες είναι επίσης οι προβλέψεις για την πορεία της στο διάστημα του τρέχοντος έτους. Το τουρκικό νόμισμα έχει χάσει περίπου το 20% της αξίας του έναντι του δολαρίου, πέφτοντας θύμα της οικονομικής πολιτικής του Ερντογάν, ωθώντας στην φτωχοποίηση μικρές επιχειρήσεις και χαμηλών εισοδημάτων τουρκικά νοικοκυριά.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει στην Τουρκία σήμερα, μια αξιοπρόσεκτη θρησκευτική μειονότητα, οι Αλεβίτες.

Η ιστορία τους δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή, παρά το γεγονός ότι αποτελούν τη μεγαλύτερη θρησκευτική μειονότητα της χώρας: υπολογίζεται ότι φτάνουν τα 15 εκατ., αντιστοιχώντας περίπου στο 1/5 του συνολικού πληθυσμού.

Το όνομά τους προέρχεται από τον Αλί, ξάδερφο του Μωάμεθ και σύζυγο της κόρης του, Φατιμά. Η βάση του αλεβιτισμού, μιας θρησκείας αιώνων, παραπέμπει στους σιίτες, αλλά με επιρροές από τη φιλοσοφία των Σούφι, του μυστικισμού και του ζωροαστρισμού, αλλά και από την ορθόδοξη πίστη και τους αρχαίους Έλληνες, ένας φαινομενικά παράδοξος συνδυασμός, με έμφαση σε ουμανιστικές αξίες, τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και την ισότητα των δύο φύλων.

Oι γυναίκες δεν καλύπτουν τα μαλλιά τους και προσεύχονται μαζί με τους άνδρες στους δικούς τους τόπους λατρείας. Κάποιοι δεν θεωρούν τους εαυτούς τους μουσουλμάνους, ενώ άλλοι νιώθουν ότι αποτελούν παρακλάδι του Ισλάμ. Στην πορεία τους στον 20ό αιώνα, οι συνήθως υπό διωγμό Αλεβίτες βρήκαν τη θέση τους στη δημόσια ζωή του κοσμικού κράτους του Κεμάλ. Σταδιακά, όμως, πέρασαν ξανά στο περιθώριο. Τη δεκαετία του ’70 στράφηκαν προς την Αριστερά, γεγονός που ενίσχυσε την κόντρα τους με εθνικιστικές δυνάμεις της Τουρκίας, μια περίοδος που σημαδεύτηκε από τη μαζική σφαγή εκατοντάδων Αλεβιτών από τους Γκρίζους Λύκους στην πόλη Καχραμανμαράς το 1978.

Οι Αλεβιτες ήταν πάντα «κλεισμένοι» στις πολιτιστικές τους κοινότητες και κινούνταν ηθελημένα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται μια αξιοπρόσεκτη κινητικότητα, χρησιμοποιώντας τα ιδιόμορφα θρησκευτικά τους χαρακτηριστικά και εκφράζοντας πιο έντονα πολιτικές θέσεις. Το πανίσχυρο τουρκικό κράτος προβληματίζεται μήπως κάποιος ξένος δάκτυλος τους οργανώνει. Και αν τους οργανώνει με ποιο στόχο;

Με δεδομένη την προεκλογική περίοδο στις ΗΠΑ σίγουρα δεν είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες ο υποβολέας. Οι συγκεχυμένες πληροφορίες δείχνουν προς τα μικρά κρατίδια του αραβικού κόλπου.

Παρά την παντοκρατορία Ερντογάν η εσωτερική ζωή της Τουρκίας μοιάζει με κινούμενη άμμο.

Πηγή: cnn.gr

Παγόβουνο στην Αλάσκα...

Σεληνιακό τοπίο... 

 Κάπου στη μακρινή Αλάσκα...