Στην Ελλάδα, την χώρα της υπερβολής, τον έχουμε χαρακτηρίσει κατά καιρούς "γιδοβοσκό", "ατσούμπαλο", οτι έπαιζε μπάσκετ λόγω ύψους, πως ήταν άσχημος (!!!!!) και εννοείται πως μισήθηκε για την ακούσια αγκωνιά στον Παναγιώτη Γιαννάκη.
Το γεγονός είναι πως με το ισχύον αθλητικό σύστημα της ΕΣΣΔ η καριέρα του ήταν προδιαγεγραμμένη. Σε κανένα βουνό δεν τον βρήκαν να κόβει ξύλα όπως αναφέρει ο αστικός μύθος και γνώριζαν πολύ καλά ποια θα ήταν η εξέλιξη του. Βαρύ κορμί όπως προϋπόθετε τότε το άθλημα αλλά με αξιοπρεπέστατο σουτ απο τα 5 μέτρα και πολύ καλές κινήσεις κοντά στο καλάθι, ενώ για το ύψος του ήταν αρκετά ταχύς, ιδίως στα χρόνια του στην Στρόιτελ. Αμυντικά μόνο από το ύψος του και τον όγκο του ήταν ο φόβος και ο τρόμος στην ρακέτα.
Mr Europa το 1979, ήταν ένας απο τους καλύτερους Ευρωπαίους σέντερ και μέχρι την εμφάνιση του Σαμπόνις ο κορυφαίος Σοβιετικός ψηλός. Ο αγαθός γίγαντας Βλαντιμίρ Τκατσένκο (και όχι Τσατσένκο όπως τον μάθαμε) κλείνει σήμερα τα 64 του χρόνια...
Το δημιούργημά του που θεωρείται, ίσως, το σπουδαιότερο, είναι η3η Συμφωνία σε Μι ύφεση μείζονα, Opus 55, γνωστή και ωςΗρωική Συμφωνία(Sinfonia Eroica). Πρόκειται για μία συμφωνία του η οποία σηματοδοτεί την μεσαία και δημιουργική περίοδο του συνθέτη.
Ο συνθέτης ξεκίνησε τη σύνθεση της 3ης, αμέσως μετά το τέλος της 2ης Συμφωνίας σε Ρε μείζονα, Op. 36, ολοκληρώνοντάς την στις αρχές του 1804. Στις 7 Απριλίου του 1805 γίνεται η πρώτη παρουσίαση της συμφωνίας στη Βιέννη. Η συγκεκριμένη συμφωνία ήταν αφιερωμένη στον Ναπολέοντα, ωστόσο αργότερα ο Μπετόβεν απέσυρε την αφιέρωση του.
Η πρώτη κυκλοφορία του 1806, βρίσκεται στο Lobkowicz Palace, στην Πράγα , μαζί με άλλα κειμήλια του Μπετόβεν. Ανάμεσά τους, χειρόγραφα από από την 4η Συμφωνία και την 5η Συμφωνία, τα οποία περιέχουν διορθώσεις και σχολιασμούς του Μπετόβεν για την παρουσίαση τους.
Ο λόγος που αρχικά η Τρίτη συμφωνία αφιερώθηκε στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, ήταν επειδή ο δημιουργός της θαύμαζε το νέο σύνταγμα του Ναπολέοντα, που ήταν βασισμένο σε "αληθείς αρχές της αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης, στα ιερά δικαιώματα της ιδιοκτησίας, της ισότητας και της ελευθερίας". Το Μάιο όμως του 1804, όταν μαθεύτηκε ότι ο Ναπολέων ανακήρυξε τον εαυτό του Αυτοκράτορα, ο Μπετόβεν δήλωσε οργισμένος: "Ωστε κι αυτός δεν είναι τίποτε παραπάνω από έναν κοινό άνθρωπο. Τώρα θα βάλει κάτω απ’ την μπότα του όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα και θα ικανοποιήσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Θα βάλει τον εαυτόν του πάνω απ’ όλους και θα γίνει ένας τύραννος!"Αμέσως, έσκισε τη σελίδα με την αφιέρωση "στον Βοναπάρτη" γράφοντας άλλη και δίνοντας τον τίτλο ΗΡΩΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ.
Αυτή η κορυφαία συμφωνία, σε συνδυασμό με το κείμενο που φέρει τον τίτλο Heiligenstadt Testament, δείχνει το πόσο απελπισμένος ήταν ο συνθέτης της, που είχε έρθει στο χείλος της αυτοκτονίας. Η λατρεία του για τη μουσική και η αφοσίωση στην τέχνη ήταν για εκείνον η σανίδα σωτηρίας του. Με τη μουσική και την τεχνική του, αναθεωρήθηκε η ιδέα του κάλλους στην μουσική. Ο Μπετόβεν κατάφερε κάτι εξαιρετικό: να μοιραστεί μαζί μας το συναισθηματικό κόσμο. Τις χαρές και τις λύπες με τη μουσική του. Με την Ηρωική συμφωνία, ξεσπά η δημιουργική ενέργειά του που άλλαξε σημαντικά την συμφωνική μουσική.
Οι αναλυτές κρίνουν ότι η αρχική αφιέρωση της συμφωνίας στον Βοναπάρτη εγκυμονούσε αρκετούς κινδύνους...
Ο Μπετόβεν με αυτήν του την κίνηση, ήταν ξεκάθαρος στην προτίμησή του προς τις λαϊκές αρχές, ζώντας στην Αυστρο-Ουγγρική Αυτοκρατορία. Και χωρίς αμφιβολία, η συγκεκριμένη αφιέρωση θα τον έφερνε σε δύσκολη θέση για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή προτίμησε την Επανάσταση και δεύτερον, αν άφηνε την αφιέρωση , τότε θα έδειχνε προτίμηση προς την Γαλλική Αυλή. Όποια και να ήταν η περιπτώση, ο Μπετόβεν θα ήταν υποχρεωμένος να εγκαταλείψει την Βιέννη.
Τελικά, η Ηρωική Συμφωνία αφιερώθηκε στον Πρίγκιπα Lobkovitz θαυμαστή, χορηγό του σπουδαίου συνθέτη, αλλά και λάτρη των τεχνών.
Γράφτηκε, λοιπόν: Sinfonia Eroica, composta per festeggiare il Souvenire di un grand` Uomo,
ΑΡΙΣΤΕΡΑ ημερολόγιο τσέπης της ‘’Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής’’ για το έτος 1971, και ΔΕΞΙΑ ημερολόγιο τσέπης της ‘’Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής’’ για το έτος 1969 που εμφανίζει τις Παιδικές Κατασκηνώσεις της Χωροφυλακής.
ΟΙ ΣΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ.
24-12 Παραμονές Χριστουγέννων και οι Καλικάντζαροι ετοιμάζονται να βγουν από τα έγκατα της γης και να επιτεθούν στον πάνω κόσμο.
Απόσπασμα από την παράδοση των Σκιαθιανών...
Από την πρώτη μέρα του σαραντάημερου ετοιμάζουν τα σκαλικαντζούρια το καράβι τους για να ΄ρθουν στο νησί. Την πρώτη μέρα κόβουν τα ξύλα στο δάσος και τα ετοιμάζουν , και ακούονται οι κούφιοι χτύποι που καρφώνουν τα μαδέρια. Όταν κοντεύουν τα Χριστούγεννα , το πισσώνουν , το καλαφατίζουν και την τελευταία ημέρα το ρίχνουν στον γιαλό. Έρχονται τη νύχτα του Χριστού, και από τότες ως τα Φώτα, κανείς δεν τολμά να βγει τη νύχτα στους δρόμους, γιατί θα τον πειράξουν , ούτε κανένα κορίτσι να κάμει νυχτέρι με το λυχνάρι , γιατί ο σκαλικάντζαρος από τον καπνολόγο επάνω κυνηγάει το φως , και η κόρη που δουλεύει θα βουβαθεί ή θα σακατευτεί. Και την παραμονή των Φώτω, γέροι άντρες , γυναίκες παιδιά , όλη η φαμίλια των σκαλικαντάρων , όπου φύγει φύγει. Φοβούνται μη τους προφτάσει ο παπάς με τον αγιασμό και τους ζεματίσει , γιατί θαρρούν πως η παπαδιά έχει θερμό τον αγιασμό, και ακολουθεί τον παπά που κρατεί τον σταυρό. Οι γέροι αργά αργα λέν στους άλλους με τη χοντρή φωνή τους , για να τους παρακινήσου ν να τρέξουν. Φεύγετε να φεύγουμε Να παπάς με το σταυρό Παπαδιά με το θερμό . Και όταν οι μεγάλοι , ακούγεται και η φωνή του μικρότερου παιδιού , που έμεινε πίσω γιατί δεν πρόφτασε να δέσει το τσαρουχάκι του , και τους φωνάζει: «Καρτέρι κι εμέ να βάνω το τσαρ’ χάκι μ’ ! ΣΚΙΑΘΟΣ
