Καλή Χρονιά!

 Ευτυχισμένος ο νέος χρόνος!! 

ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ ΚΑΛΑΝΤΑΡ ΤΟΥ 1902

Ο Χρόνος

 Στα μέρ μας, από τς δοδδεκα μην’ άλλ’ έρκάαι μέ κρύα καί χιόνια- καί τσέ λέμε χ’μανιάτκοι κι άλλ’ μέ ζέστες καί καλό £αιρό καί τσέ λέμε καλοκαιρνοί. Δεν είναι Βελί ή μέρα τ πότ έρκεται ο χ’μώνας καί πότε τό καλοκαίρ. ’Από καμμιά φορά τά κρύα έρκάαι νωρίς καί τότες έ'χμε πρώ’μο χ’μώνα, αλλ’ φορά πάλε οι ζέστες έρκάαι νωρίς κι έ'χμε πρώ’μο· καλοκαίρ. Γι αυτό λέγ’ καί ή παροιμία; ’Από Μάρτ’ καλοκαίρ κι άπ’ Αύγουστο χ’μώνα. Άμα ό καθαυτού χ’μώνας άρκέβ άπ’ τ’ Άγιαάριύς τό μήνα, άμα σφίξ τό κρύο κι άνάψνε τά μαβάλια, καί φεύγ’ μέσα τό Μάρτ, άμα άρκέψνε νά πρασνίζνε τά άαΐρια καί ν’ άθίζνε τά δέάρα,

Οί Τοΰρκ’ καί οί Κατσβέλ’ λένε δ χ’μώνας μπαιν’ τ’ Άϊδημητριοΰ καί τό καλοκαίρ τ’ Άϊγιωργιού. Άν λες καί τς δασκάλ’ μας καί τς γραμματζούμεν’, ό χρόνος είναι τέσσερα κομμάτια από τρεις μην’ τό καθανείνα. Αύτοίν'’ βάζνε στά έβγα τού χ’μώνα τν άνοιξ, καί στά έβγα τ’ καλοκαιριού τό χ’νόπωρο. Μά ό Θεγός κανείνενα δεν άκούγ’. Νέ τό· χ’μώνα νέ τό καλοκαίρ δέ τά στέλν’ τν ίδια μέρα κάθε χρόνο. Πότε τά στέλνει νωρίτερα πότε κόμ ξώρας άπ’ ά'λλες χρονιές.

Τσοί χιμωνιάτκοι τσ μην’ όάέ βρέχ’καί χιονίζ καί τά χωράφια καί τ’ άbέλιa λασπίζνε? οΐ άάροι κάάαι στο χωριό. "Οσ’ έχνε ζευγάρια, άγελάδια γιά άλλα χαϊβάνια θά τά κ’τάξνε, θά τά ταγίσνε, θά τά ποτίσ-νε κι ύστερα θά πάνε στς καβέδες νά παίξνε τάβλι, άάμα γιά χαρτιά, γιά θά κάτσνε νά πιούνε τό καβέ τς καί ν’ άποσώσνε λόγια. ’Άν πής γιά τς μερομστάδες π’ δεν έχνε χαϊβάνια, έκεΐν’ στς καβέδες βραδιάζάαι στς καβέδες ζμερώνται.

Η Στενήμαχος

Οί γ’ναίκες τότες κάμννε δλιές τού σπιτιού. Συγ’ρίζνε, σκουπίζνε,. άαλώννε, κεάάνε, φαίννε, πλέννε, μαγερεύνε καί κηδεύνε τά μωρά τς.

‘Άμ’ άνοίξ δ καιρός κ’ έρτ τό καλοκαίρ γοΰλ χύνάαι στα χωράφια, στ3 αόέλια, στα ϊ>οστάνια, τσ’ καπνοί, τά σκλήκια, τό θέρο, τ’ αλών’, τό άρΰγο. κατά τό καιρό νά πούμε. "Ερκεται μέρα π’ άδειάζ τό χωριό ■ κι’ άπομήσκνε μόνε οί γριές και τά μωρά.

'Ο χρόνος έχ’ πολλές γιορτές, μεγάλες καί μικρές. Ή τρανήτερ ή γιορτή είναι ή Πασκαλιά. Τς μεγάλες τς γιορτές δέ δλεΰνε. ’Άν τυχόν έχνε ονομασία, καλοδέχάαι τς μισαφίρδες, τσέ κερνάνε καί τσέ προσκών- ται. Στά λαφρογιόρτια πάλε κάμν-νε μόν λαφρειές δλιές καί καθιστές·~ σά νά πούμε ράψμο, κέάμα, κλώσ-μο, πλέξμο μά όχι δλιές πατερτη- λήδκες. Μόνε οποίος έχ’ ονομασία, ας εΐν’ καί λαφρογιόρτ, εκείνος γιορτάζ. 

Τά ξετναμένα κορίτσια πλέχνε ταντέλες, γιατί τότες δεν ίδρώννε τά χέρια, κεάάνε στο μά£ανο, γιά στο χέρ, φαίννε, καί σά τζέ βοθάη ή, φωνή τς τραβδάνε κιόλας γιά νά περνάη ή δίρα.

Οί γιαγιές κάάάαι στ’ κωχίτσα καί λαναρίζνε μαλλιά, γιά στρίφτνε ρόκα, γιά γνέθνε μαλλί στύ χέρ, γιά έχνε τό μωρό ως ν’ άποσώσ’ ή μάννα τ τσί δλιές τς, γιά λένε στά ί^ονάκια τς παραμύθια γιά νά κάάάαι φρόν’μα.

Τό χ’μώνα φαίν-νε μόνε άσπρα πανιά. Τά κόκκ’να καί τά γαλάζια τά φαίννε τό καλοκαίρ, γιατί τότε δέ νεμλετίζάαι καί δέ μα^ώννε στο χτέν’.

Πηγή: Αρχείο Θρακικού Λαογραφικού Θησαυρού

Το χιόνι της πρωτοχρονιάς – Eric Ravilious – 1938

 

Φευγει ο γέρος-χρόνος

Φευγει το 2021...

 

Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Σπύρου Δουκάτου

 Το έργο φέρει τον τίτλο Χριστουγεννιάτικο Δέντρο και απεικονίζει μία σκηνή από τη ζωή της νεοελληνικής μεγαλοαστικής τάξης. Στο σαλόνι του αστικού σπιτιού μία οικογένεια κάθεται δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Είναι η όψη μιας άλλης Ελλάδας, “ευρωπαΐζουσας” και δυτικότροπης που φαινομενικά δεν επικοινωνεί με την επαρχιακή εικόνα του πρώτου πίνακα.

Σπύρου Δουκάτου.

Εορτή των 14.000 νηπίων. Περί αμβλώσεων

Τῶν νηπίων ὑπὸ τοῦ Ἡρώδου ἀναιρεθέντων. Μία ἑορτὴ ἐξαιρετικὰ ἐπίκαιρη πού προβληματίζει...



Στὶς 29 Δεκεμβρίου ἑορτάζουμε τὰ 14.000 νήπια πού σφαγιάστηκαν ἀπὸ τὸν ἀδίστακτο βασιλέα Ἡρώδη. Κατὰ τὴ σημερινὴ ἡμέρα 120.000 μέλλουσες μητέρες περίπου σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ 1000 περίπου μόνο στὴν Ἑλλάδα θὰ "ρίξουν" μὲ τὴν συμβολὴ τῶν ἰατρῶν τὰ ἔμβρυα πού κυοφοροῦν, διαιωνίζοντας τὴν ἐγκληματικὴ πράξη τοῦ Ἡρώδη καὶ ἀπαρνούμενες τὴν ἴδια τὴ ζωή...
Ἀκολουθεῖ ἕνα συγκινητικὸ κείμενο στὸ ὁποῖο τὸ ἔμβρυο ἀποκτᾶ φωνὴ καὶ ἀπευθύνεται πρὸς τὴν κυοφοροῦσα μητέρα του:
"Γειά σου μαμά! Εἶμαι τὸ μωρό σου. Δὲν μὲ ξέρεις ἀκόμα. Εἶμαι μόνο μερικῶν ἑβδομάδων. Θὰ μὲ γνωρίσεις σύντομα, τὸ ὑπόσχομαι. Ἔχω καστανὰ μαλλιὰ καὶ καστανὰ μάτια... Ε, λοιπὸν δὲν εἶμαι ἔτσι ἀκόμα. Ἀλλὰ θὰ γίνω ὅταν γεννηθῶ. Θὰ εἶμαι ὁ μοναχογιός σου. Δὲν θὰ ἔχω...
μπαμπὰ ἀλλὰ δὲν πειράζει. Θὰ ἔχουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ὅταν μεγαλώσω θέλω νὰ γίνω γιατρός. Σήμερα, ἔμαθες ὄτι εἶσαι ἔγκυος μαμά. Ἤσουν τόσο χαρούμενη. Χαμογελοῦσες. Ἔχεις τὸ ποιὸ ὡραῖο χαμόγελο μαμά. Ὅλη τὴν μέρα μοῦ μιλοῦσες καὶ ἔνιωθα τόση ἀσφάλεια μαμά.

Σ' ἀγαπάω Μαμά. Ὅταν μεγαλώσω ὑπόσχομαι νὰ σὲ κάνω τόσο περήφανη. Θὰ γίνω γιατρός. Σήμερα εἶπες στὸν μπαμπὰ γιὰ μένα... Δὲν ἦταν χαρούμενος μαμά. Εἶπε ὅτι δὲν μὲ θέλει. Γιατί δὲν μὲ θέλει μαμά; Τί τοῦ ἔκανα; Ἔνιωσα ἕναν δυνατὸ κρότο καὶ μετὰ σὲ ἀκούω νὰ κλαῖς. Σὲ χτύπησε μαμά! Γιατί τὸ ἔκανε αὐτὸ μαμά; Μετὰ σὲ ἀγκάλιασε καὶ σοῦ ζήτησε συγγνώμη κι ἐσὺ τὸν συγχώρεσες…

Ὅταν γεννηθῶ, δὲν θὰ ἐπιτρέψω σὲ κανέναν νὰ σὲ χτυπήσει ξανά. Λὲς ὅτι σ' ἀγαπάει μαμά. Ἀλλὰ ἐγὼ δὲν τὸν νομίζω. Πᾶνε τρεῖς μέρες πού σταμάτησες νὰ μοῦ μιλᾶς, ἢ νὰ ἀγκαλιάζεις τὴν κοιλίτσα σου. Γιατί μαμά; Δὲν μὲ ἀγαπᾶς πιά; Ἐγὼ σὲ ἀγαπάω μαμά. Σὲ ἀκούω νὰ μιλᾶς μὲ ἕναν γιατρό. Κάτι πρόκειται νὰ γίνει μαμά. Φοβᾶμαι, Μαμά. Ἀρχίζω καί ποναω. Σταμάτησέ τους, βοήθησέ με Μαμαααα...

Τώρα εἶμαι στὸν παράδεισο μαζὶ μὲ τὰ ἀγγελάκια μαμά. Μὴν ἀνησυχεῖς, εἶμαι καλά. Γιατί τὸ ἔκανες αὐτὸ μαμά; Ἤθελα τόσο πολὺ νὰ ἀντικρίσω τὸ χαμογελό σου, νὰ δῶ τὸν ἥλιο,νὰ γίνω γιατρός. ΝΑ ΖΗΣΩ. Δὲν πειράζει μαμὰ ἂν σταμάτησες νὰ μὲ ἀγαπᾶς. Μπορῶ νὰ σὲ δῶ ἀπὸ ἐδῶ πού εἶμαι ὅπότε δὲν θὰ σὲ ξεχάσω ποτέ. Συγγνώμη ἂν ἔκανα κάτι κακὸ μαμά. Θέλω νὰ μὲ ἀγαπᾶς καὶ πάλι! Ἐγὼ σὲ ἀγαπάω Μαμά!!!"

Η Κυριακή μετά τήν Χριστοῦ Γέννησιν ὡς ἡμέρα προστασίας τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅρισε μέ ἐγκύκλιό Της (5721/2012, 9. 7. 2019) «τήν Κυριακή μετά τήν Χριστοῦ Γέννησιν ὡς ἡμέρα προστασίας τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ». Φέτος ἡ Κυριακή αὐτή συμπίπτει μέ τήν ἡμέρα πού ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τή μνήμη τῶν ἀναιρεθέντων ὑπό τοῦ Ἡρώδου Ἁγίων Νηπίων (29 Δεκεμβρίου).

ΤΟΥΡΚΙΑ | Στρατιωτικά θα πάθει συντριβή, Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Σάββα Καλεντερίδη στο Δήμο Βερύκιο...

Αναλύσεις σε γεωπολιτικά θέματα, εξοπλιστικά κλπ. 

Ο Τσατσεγκο, ένας παρεξηγημένος αγαθός γίγαντας...

 Καλημέρα μπασκετόφιλοι...

Στην Ελλάδα, την χώρα της υπερβολής, τον έχουμε χαρακτηρίσει κατά καιρούς "γιδοβοσκό", "ατσούμπαλο", οτι έπαιζε μπάσκετ λόγω ύψους, πως ήταν άσχημος (!!!!!) και εννοείται πως μισήθηκε για την ακούσια αγκωνιά στον Παναγιώτη Γιαννάκη. 

Το γεγονός είναι πως με το ισχύον αθλητικό σύστημα της ΕΣΣΔ η καριέρα του ήταν προδιαγεγραμμένη. Σε κανένα βουνό δεν τον βρήκαν να κόβει ξύλα όπως αναφέρει ο αστικός μύθος και γνώριζαν πολύ καλά ποια θα ήταν η εξέλιξη του. Βαρύ κορμί όπως προϋπόθετε τότε το άθλημα αλλά με αξιοπρεπέστατο σουτ απο τα 5 μέτρα και πολύ καλές κινήσεις κοντά στο καλάθι, ενώ για το ύψος του ήταν αρκετά ταχύς, ιδίως στα χρόνια του στην Στρόιτελ. Αμυντικά μόνο από το ύψος του και τον όγκο του ήταν ο φόβος και ο τρόμος στην ρακέτα. 

Mr Europa το 1979, ήταν ένας απο τους καλύτερους Ευρωπαίους σέντερ και μέχρι την εμφάνιση του Σαμπόνις ο κορυφαίος Σοβιετικός ψηλός. Ο αγαθός γίγαντας Βλαντιμίρ Τκατσένκο (και όχι Τσατσένκο όπως τον μάθαμε) κλείνει σήμερα τα 64 του χρόνια...

Antreas Tsemperlidis

Η Ηρωική Συμφωνία του Μπετόβεν. Μια συμφωνία γραμμένη για το Ναπολέοντα...

 Το δημιούργημά του που θεωρείται, ίσως, το σπουδαιότερο, είναι η 3η Συμφωνία σε Μι ύφεση μείζονα, Opus 55, γνωστή και ως Ηρωική Συμφωνία (Sinfonia Eroica). Πρόκειται για μία συμφωνία του  η οποία σηματοδοτεί την μεσαία και δημιουργική περίοδο του συνθέτη.

Ο συνθέτης ξεκίνησε τη σύνθεση της 3ης, αμέσως μετά το τέλος της 2ης Συμφωνίας σε Ρε μείζονα, Op. 36, ολοκληρώνοντάς την στις αρχές του 1804. Στις 7 Απριλίου του 1805 γίνεται η πρώτη παρουσίαση της συμφωνίας  στη Βιέννη. Η συγκεκριμένη συμφωνία ήταν αφιερωμένη στον Ναπολέοντα, ωστόσο αργότερα ο Μπετόβεν απέσυρε την αφιέρωση του.

Η πρώτη κυκλοφορία του 1806, βρίσκεται στο Lobkowicz Palace, στην Πράγα , μαζί με άλλα κειμήλια του Μπετόβεν. Ανάμεσά τους, χειρόγραφα από από την 4η Συμφωνία και την 5η Συμφωνία, τα οποία περιέχουν διορθώσεις και σχολιασμούς του Μπετόβεν για την παρουσίαση τους.

Ο λόγος που αρχικά η Τρίτη συμφωνία αφιερώθηκε  στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, ήταν επειδή ο δημιουργός της θαύμαζε το νέο σύνταγμα του Ναπολέοντα, που ήταν βασισμένο σε "αληθείς αρχές της αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης, στα ιερά δικαιώματα της ιδιοκτησίας, της ισότητας και της ελευθερίας". Το Μάιο όμως του 1804, όταν μαθεύτηκε ότι ο Ναπολέων ανακήρυξε τον εαυτό του Αυτοκράτορα, ο Μπετόβεν δήλωσε οργισμένος: "Ωστε κι αυτός δεν είναι τίποτε παραπάνω από έναν κοινό άνθρωπο. Τώρα θα βάλει κάτω απ’ την μπότα του όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα και θα ικανοποιήσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Θα βάλει τον εαυτόν του πάνω απ’ όλους και θα γίνει ένας τύραννος!" Αμέσως, έσκισε τη σελίδα με την αφιέρωση "στον Βοναπάρτη" γράφοντας άλλη και  δίνοντας τον τίτλο ΗΡΩΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ.

Αυτή η κορυφαία συμφωνία, σε συνδυασμό με το κείμενο που φέρει τον τίτλο Heiligenstadt Testament, δείχνει το πόσο απελπισμένος ήταν ο συνθέτης της, που είχε έρθει στο χείλος της αυτοκτονίας. Η λατρεία του για τη μουσική και η αφοσίωση στην τέχνη ήταν για εκείνον η σανίδα σωτηρίας του. Με τη μουσική και την τεχνική του, αναθεωρήθηκε η ιδέα του κάλλους στην μουσική. Ο Μπετόβεν κατάφερε κάτι εξαιρετικό: να μοιραστεί μαζί μας το συναισθηματικό κόσμο. Τις χαρές και τις λύπες με τη μουσική του.  Με την Ηρωική συμφωνία, ξεσπά η δημιουργική ενέργειά του που άλλαξε σημαντικά  την συμφωνική μουσική.

Οι αναλυτές κρίνουν ότι η αρχική  αφιέρωση της συμφωνίας στον Βοναπάρτη εγκυμονούσε αρκετούς κινδύνους...

Ο Μπετόβεν με αυτήν του  την κίνηση, ήταν ξεκάθαρος στην προτίμησή του προς τις λαϊκές αρχές, ζώντας στην Αυστρο-Ουγγρική Αυτοκρατορία. Και χωρίς αμφιβολία, η συγκεκριμένη αφιέρωση θα τον έφερνε σε δύσκολη θέση για δύο λόγους. Πρώτον,  επειδή προτίμησε την Επανάσταση και δεύτερον, αν άφηνε την αφιέρωση , τότε θα έδειχνε προτίμηση προς την Γαλλική Αυλή. Όποια και να ήταν η περιπτώση, ο Μπετόβεν θα ήταν υποχρεωμένος να εγκαταλείψει την Βιέννη.

Τελικά, η Ηρωική Συμφωνία αφιερώθηκε στον Πρίγκιπα Lobkovitz θαυμαστή, χορηγό του σπουδαίου συνθέτη, αλλά και λάτρη των τεχνών.

 Γράφτηκε, λοιπόν: Sinfonia Eroica, composta per festeggiare il Souvenire di un grand` Uomo,

E dedicata A Sua Altezza Serenissima

Il Principe di Lobkoviz da Luigi van Beethoven,

Op. 55 No. III. delle Sinfonie.

Πηγή: Κλικ