- Προσεύχομαι ο Ζευς να μη το μάθει... εύχεται η πανούργα Ήρα , προσφεύγοντας γεμάτη παράπονο και ζήλια στους κήπους της Ανθούσας.
- Τι σε έφερε έως εδώ, Ήρα;...ρωτάει , γεμάτη συμπόνια η Χλωρίς.
Η θεά Χλωρίς ήταν χθονία θεότητα της βλάστησης, των λουλουδιών και των ανθέων – εξ ου και Ανθούσα.
Πρόσφερε γενναιόδωρα στους προγόνους μας ομορφιά και μεθυστικά αρώματα των υπέροχων λουλουδιών ! Χάριζε ζωή!
Καλοσυνάτη και πρόσχαρη δέχτηκε θερμά την βασίλισσα του Ολύμπου στον ολοστόλιστο κήπο, που ήταν και το σπιτικό της.
Την παρηγόρησε με λόγια φιλικά για να απαλύνει τον πόνο της.
Η μεγάλη θεά όμως ήταν απαρηγόρητη μέσα στην απόγνωσή της. Της μίλησε με θλίψη στην φωνή :
<< Οι λέξεις δεν ανακουφίζουν τον πόνο μου .
Αν ο Δίας έγινε πατέρας χωρίς να χρησιμοποιήσει σύζυγο και κατέχει και τους δύο τίτλους μόνος του, γιατί να μην πρέπει να προβώ κι εγώ σε μια μητρότητα χωρίς σύζυγο...
Μια γέννηση από παρθένα, που δεν την άγγιξε άνδρας;
Θα δοκιμάσω κάθε φάρμακο στην πλατιά Γη και στον κενό Ωκεανό και στις βαθιές κοιλότητες στα Τάρταρα !>>…συμπλήρωσε με πάθος.
Ανάσανε βαθιά και διέκοψε την ροή των λέξεών της, διακρίνοντας μια διστακτικότητα στην έκφραση του προσώπου της θεάς , που είχε απέναντί της.
<<Φαίνεσαι, Νύμφη, ότι μπορείς να βοηθήσεις>>, ακούστηκαν μεταλλικές νότες στην φωνή της θεάς, που συνήθισε να παίρνει πάντοτε αυτό που επιθυμεί...
<<Τρεις φορές ήθελα να βοηθήσω, τρεις φορές κόλλησε η γλώσσα μου>> , διηγείται στην συνέχεια η Χλωρίς με την γραφίδα του Οβιδίου...
<<Ο θυμός του Διός μου προκαλούσε φόβο.>>
<<Σε παρακαλώ, βοήθησέ με>>, την πίεζε η Ήρα .
<<Θα αποκρύψω την πηγή της βοήθειάς μου.
Μάρτυς μου η ιερά Στυξ !!! >>, ορκίστηκε με τον απαραβίαστο φοβερό όρκο των θεών !
<<Ένα λουλούδι>>, είπα, <<από τα λιβάδια της Ωλένου θα πραγματοποιήσει την ευχή σου.
Είναι μοναδικό στους κήπους μου.
Και μια στείρα αγελάδα να το ακουμπήσει θα γίνει μητέρα…
Γρήγορα έκοψα το στερεωμένο λουλούδι με τον αντίχειρά μου.
Η Ήρα αισθάνεται το άγγιγμα. Και με το άγγιγμα συλλαμβάνει. Φουσκώνει και εισέρχεται στην Θράκη και στην δυτική Προποντίδα, και πραγματοποιεί την ευχή της: Το τέκνο δημιουργήθηκε !
ΠΗΓΗ: Οβίδιος «Fasti» 5.229 ff, Boyle, «Ρωμαϊκή ποίηση 1ου π.Χ. έως 1ου μ.Χ..».
Έτσι εμφανίσθηκε τότε επί Γης ο θεός Άρης!
Βλέπετε πως τα ονόματα ΗΡΑ και ΑΡΗ[Σ] έχουν ανάδρομη καρκινική σχέση...
Και η Χλωρίς πήρε και το επίθετο Αρεγονίδα! ( Αργοναυτικά-Ορφικά, 126).
Είχα γράψει πολλές φορές, πως οι μυθολογία των προγόνων μας είναι σχεδόν ολότελα άγνωστη για τους ρωμιούς . Μάλιστα, την εχθρεύονται κιόλας, μην μπορώντας να διανοηθούν πως η μυθολογούσα παράδοση δεν ταυτίζεται με την θεολογία , την ύπαρξη της οποίας αγνοούν παντελώς.
Ο παραπάνω αρχαίος μύθος, που διασώζεται από τον Οβίδιο, σχεδόν κρύφτηκε… δεν διδάχθηκε ποτέ ...Όπως είναι ο προορισμός του μύθου...
Αποτέλεσε όμως μία ακόμη από πολλές πηγές για τους χριστιανούς και παραφράστηκε (ΤΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ !!!)
για την «μαγική» γέννηση του ιησού από την παναγία, μυρίζοντας τον κρίνο… Είναι μία ιστορία , που την λένε στα παιδάκια στους παιδικούς σταθμούς και τα σχολεία , όταν μιλάνε για την γέννηση του θεού τους. ΑΝ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΒΙΒΛΟ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ !!!
Θαμπωμένοι από το κάλλος της αρχαίας Ελληνικής μας παράδοσης οι ρωμαίοι κατακτητές, υιοθέτησαν σχεδόν ολόκληρη την μυθολογία μας , χαρίζοντας απλά δικά τους ονόματα στους δικούς μας θεούς.
Η Χλωρίς έγινε Φλώρα (< Χλώρα, όπως η Χλώρινα έγινε Φλώρινα). Η «Ρωμαία» θεά, έγινε πανομοιότυπη με την Χλωρίδα. (Οβίδιος «Fast.», V.195).
Ίσως να τιμήθηκε κιόλας περισσότερο από τους ρωμαίους. Είχε αρχαιότατο ναό στην Ρώμη, επί του Κυρηναλίου λόφου, και ίδιον ιερέα και δεύτερο ναό, ανεγερθέντα κατά τον 2ο προ χυδαιότητας αιώνα. Τελούνταν προς τιμήν της μεγάλες αγροτικές εορτές, τα Φλοράλια / Floralia, τον μήνα Απρίλιο (περίπου 28 Απριλίου-1η Μαΐου), προς εξασφάλιση της προστασίας «εσπαρμένων αγρών». (βλ. Dict. of Ant. s. v. Floralia και Γ. Λεκάκη "Τάματα και αναθήματα").
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου