Ο Θοδωρής Βοριάς επιλέγει χωρία από την Ανδρομάχη του Ευριπίδη.

Αποφαινόμενη η Ανδρομάχη στο Χορό (απαρτιζόμενο από γυναίκες της Φθίας) συμβουλεύει με σύναιση...


[Ἀνδρομάχη: Χρὴ δ᾿ οὔποτ᾿ εἰπεῖν οὐδὲν᾿ ὄλβιον βροτῶν,
πρὶν ἂν θανόντος τὴν τελευταίαν ἴδῃς
ὅπως περάσας ἡμέραν ἥξει κάτω.]

Ποτὲ μὴν πεῖς εὐτυχισμένο κάποιον ἄνθρωπο
πρὶν τὴ στερνή του μέρα,
προτοῦ τὸν δεῖς πῶς θὰ κατέβει
νεκρὸς στὸν κάτω κόσμο.

στιχ. 100 - 103

Ο ιταλικός τύπος στην υπηρεσία της ανθελληνικής ιταλικής προπαγάνδας πάνω στο βορειοηπειρωτικό ζήτημα.

Κατά τη διάρκεια των κρίσιμων εργασιών της επιτροπής χάραξης των συνόρων Ελλάδας-Αλβανίας το 1914 τα δύο στρατόπεδα αντιπροσώπων αυτής είχαν ήδη
διαμορφωθεί στο πλαίσιο των διαφαινόμενων
συμμαχιών του Ά παγκοσμίου πολέμου μεταξύ της
ΑΝΤΑΝΤ και των Κεντρικών Αυτοκρατοριών.

Η Ιταλία είχε ταχθεί σε εκείνη τη φάση στην πλευρά
των Κεντρικών Αυτοκρατοριών.

Στο πλαίσιο της διάστασης απόψεων μεταξύ
των δύο

αντίπαλων συνασπισμών, ο ιταλικός τύπος επιδόθηκε
σε μία σταθερή

προπαγανδιστική τακτική, προσπαθώντας
να προβάλλει
(εκβιαστικά) ακόμη και τον κίνδυνο

επιδείνωσης των ιταλογαλλικών σχέσεων
σε περίπτωση που η γαλλική

κυβέρνηση δεν υποστήριζε τις ιταλικές εδαφικές
στην ανατολική ΑνατολικήΜεσόγειο, μία εκ των
οποίων ή ήτανκαι η ακτή της Ηπείρου

με την ενδοχώρα της.

Φτάσαμε τις 500 δημοσιεύσεις...

Η Πολιτιστική Διαδρομή έφτασε αισίως τις 500 δημοσιεύσεις άρθρων...

Ορισμένα σωματικά χαρακτηριστικά του Μεγάλου Αλεξάνδρου

 Από τον Πλούταρχο μαθαίνουμε ότι ..
Το σχήμα του σώματός του το φανερώνουν προπάντων οι ανδριάντες του Λυσίππου, από τον οποίο και μόνον είχε ο ίδιος την αξίωση να γίνονται οι γλυπτές εικόνες του.
Γιατί ο τεχνίτης αυτός διατήρησε με ακρίβεια όσα αργότερα μιμήθηκαν πολλοί από τους διαδόχους και τους φίλους του, δηλαδή την ανάταση του αυχένα που έκλινε ελαφρά προς τα αριστερά και την υγρότητα των ματιών του…

Ήταν άσπρος, όπως λένε, και η λευκότητά του κοκκίνιζε στο στήθος προπάντων και στο πρόσωπο…το δέρμα του μύριζε γλυκύτατα και η σάρκα του είχε τέτοια ευωδιά, ώστε γέμιζαν μ΄αυτήν οι χιτώνες του….η κράση του σώματός του ήταν θερμή και φλογερή κι αυτή η θερμότητα τον έκανε επιρρεπή στο ποτό και οξύθυμο….

Η χάραξη των ελληνοαλβανικών συνόρων μετά τους βαλκανικούς πολέμους

Η Διεθνής Οροθετική Επιτροπή χάραξης των ελληνοαλβανικών συνόρων
ξεκίνησε τις εργασίες της στις 4-10-1913 στο Μοναστήρι.

Οι όροι κάτω από τους οποίους θα εργάζονταν η επιτροπή ήταν οι εξής:

η Επιτροπή δεν θα δεχόταν καμία άλλη ελληνική ή αλβανική
επιρροή, ενώ κατά τη διάρκεια της έρευνας στα χωριά της περιοχής
δεν θα συνόδευε την Επιτροπή κανένα άτομο ελληνικής ή αλβανικής
καταγωγής. Οι συζητήσεις των μελών της Επιτροπής θα παρέμεναν
μυστικές, η δε απόφαση για το επόμενο χωριό θα λαμβανόταν μετά
την αναχώρηση από το προηγούμενο.

Τα μέλη της Επιτροπής αποτελούσαν οι εξής:
ο Βρετανός αντισυνταγματάρχης Doughty Wylie
και ο βοηθός του, λοχαγός King, ο Αυστριακός M.Billinsky, γενικός
πρόξενος στα Ιωάννινα, γνωστός για την ανθελληνική του δράση, ο
Ρώσος συνταγματάρχης P. Goudime Levkovitch, στρατιωτικός
ακόλουθος στη ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα, ο Γάλλος

αντισυνταγματάρχης πυροβολικού A.Lallemand και ο βοηθός του

M.Krayer, υποπρόξενος στο Βόλο, ο Γερμανός αντισυνταγματάρχης G.

G. Tierry και τέλος ο Ιταλός N. Labia, πρόξενος στα Ιωάννινα και ο

βοηθός του, λοχαγός Fartunato M. Castoldi, αμφότεροι αρνητικά

διακείμενοι έναντι των ελληνικών θέσεων στο ζήτημα του καθορισμού

των ελληνοαλβανικών συνόρων.

Στο διάστημα των εργασιών της Επιτροπής ανέκυψαν

σημαντικές διαφορές μεταξύ των μελών της. Οι αντιπρόσωποι των

κρατών της Τριπλής Συμμαχίας ήθελαν μόνο το κριτήριο της γλώσσας

να καθορίσει την απόφαση της Επιτροπής, ενώ ο Βρετανός και ο

Γάλλος αντιπρόσωπος επιθυμούσαν να ληφθεί υπόψη η θρησκεία, η

εκπαίδευση και το εθνικό φρόνημα των κατοίκων. 

Το κυριότερο πρόβλημα με το οποίο βρέθηκαν αντιμέτωπα τα μέλη της Επιτροπής

ήταν το γεγονός ότι συναντούσαν πολλές οικογένειες δίγλωσσες, όπου

οι γηραιότεροι ομιλούσαν την αλβανική, ενώ οι νεότεροι την

ελληνική,ενώ σε ορισμένα χωριά χρησιμοποιούνταν και άλλες

γλώσσες όπως η ιταλική, η τουρκική, η βουλγαρική και η γαλλική. 

Ο Αυστριακός και ο Ιταλός αντιπρόσωπος ζήτησαν να εξεταστούν μόνο οι

γηραιότεροι κάτοικοι για προφανείς λόγους, πρόταση που

απορρίφθηκε από τους υπόλοιπους αντιπροσώπους της Επιτροπής.

Στις αρχές Νοεμβρίου του 1913 ο πρόεδρος της Επιτροπής, Doughty

Wylie, ενημέρωσε το υπουργείο Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας, για τις

αντικειμενικές δυσχέρειες να ληφθεί απόφαση μόνο μέσω του

κριτηρίου της γλώσσας, προτείνοντας να ληφθούν επιπροσθέτως

υπόψη οι οικονομικές και οι γεωγραφικές παράμετροι. Η Διεθνής

Οροθετική Επιτροπή, η οποία εργάστηκε επιφανειακά και

σπασμωδικά,χωριά, συνεδριάζοντας μόνο 12 φορές και εξετάζοντας μόλις 14 άτομα.

 Παρέμεινε στην Βόρεια Ήπειρο 58 ημέρες συνολικά, 22

στην Ερσέκα, 32 στο Λεσκοβίκι και 4 στο Αργυρόκαστρο, 

επισκέφθηκε 6 χωριά, συνεδριάζοντας μόνο 12 φορές και εξετάζοντας μόλις 14

Άτομα.

Με την εξέταση ενός τόσο μικρού πληθυσμιακού δείγματος

 η περιοχή αποδόθηκε τελικά στην Αλβανία. 

Είναι πασιφανές ότι η διεργασίες της επιτροπής είχαν τυπικό χαρακτήρα 

καθώς η απόσπαση της βορείου Ηπείρου από τον ελληνικό ζωτικό χώρο

 είχε προαποφασιστεί παρασκηνιακά στο βωμό

 της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των μεγάλων Δυνάμεων.

Κατά την περιοδεία τους τέλος όμως γενικότερα στα χωριά

 της Βόρειας Ηπείρου τα μέλη της Επιτροπής έγιναν μάρτυρες

 της βούλησης του πλειοψηφούντος ελληνικού στοιχείου να ενωθεί με την Ελλάδα.

Δράση του πυροβολικού στη Μικρά Ασία...

Η φωτογραφία τραβήχτηκε κάπου στο Μικρασιατικό μέτωπο...

Η θεατρίνα, των Μομ και Μπόλτον. Ραδιοφωνικό θέατρο

 Η Πολιτισμική Διαδρομή αυτό το Σαββατόβραδο θα σας παρουσιάσει μία υπέροχη ρομαντική δραματική κομεντί των Γκάι Μπόλτον και Σόμερσετ Μομ, την Θεατρίνα. Πρόκειται για ένα έργο που προκαλεί σίγουρα πολλά και ποικίλα συναισθήματα.

Το έργο ηχογραφήθηκε τον Ιούνιο του 1991, για τη Θεατρική Βραδιά της κρατικής ελληνικής ραδιοφωνίας σε απόδοση του Μάριου Πλωρίτη. Το έργο έκανε πρεμιέρα το 1941 στο Μπρόντγουέη της Νέας Υόρκης και μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 1962.

Η πρωταγωνίστρια:
Η κλάση μίας από τις μεγαλύτερες Ελληνίδες ηθοποιούς όλων των εποχών, της Μαίρης Αρώνης θα γίνει ολοφάνερη στο έργο. Η Μαίρη Αρώνη, «ερμηνεύει τον κύριο ρόλο του έργου, αυτόν της ηθοποιού που χωρίς να παύει να είναι γυναίκα, έξυπνη, χαριτωμένη και αλλοπρόσαλλη, είναι πάνω από όλα “ερωτευμένη” με την ιδιότητά της και την Τέχνη που υπηρετεί», όπως έγραψε ο Μάριος Πλωρίτης.
Η Αρώνη άλλωστε θα δηλώσει  κάποτε ότι: και στην κόλαση ακόμη ηθοποιός θα γινόμουν...

*Των William Somerset Maugham & Guy Bolton σε απόδοση Μάριου Πλωρίτη*
*Πρωταγωνιστεί η Μαίρη Αρώνη*
*Παίζουν με τη σειρά που ακούγονται:
Κώστας Καγξίδης, Τέλης Ζώτος, Χρήστος Πάρλας, Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος, Τάκης Βουλαλάς, Μαρία  Κωνσταντάρου, Αλίκη Αλεξανδράκη, Ελένη Ράντου* *Σκηνοθεσία Στέλιος Παπαδάκης*

Λίγα λόγια για τους Μπόλτον και Μομ:

Ο Βρετανός Σόμερσετ Μομ (1874-1965) γεννημένος στο Παρίσι, αφού σπούδασε Ιατρική και έλαβε μέρος στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους ως πράκτορας των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών (λέγεται ότι τα αυτοβιογραφικά κείμενα του Μομ ενέπνευσαν στον Ίαν Φλέμινγκ τον 007), έμεινε στην Ιστορία ως ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα. Το 1937 έγραψε το αφιερωμένο στον κόσμο του θεάτρου και των ηθοποιών μυθιστόρημά του με τίτλο «Theatre». Έναν κόσμο που γνώρισε προσωπικά, εκ των έσω. Χαρακτηριστικό δείγμα της γνωριμίας αυτής, το παράλληλο ανέβασμα τεσσάρων έργων του στις σκηνές του Λονδίνου το 1908.

Τέσσερα χρόνια μετά την έκδοση του μυθιστορήματος, σε συνεργασία με τον Γκάι Μπόλτον, Αγγλοαμερικανό θεατρικό συγγραφέα γνωστό για τις δημιουργίες του στο χώρο του μουσικού θεάτρου, μετασκεύασαν το αρχικό έργο του Μομ για τη σκηνή, αφού εκεί ήταν και ο φυσικός χώρος αυτής της «Θεατρίνας». Αποτέλεσμα της συνεργασίας ήταν μία από τις δημοφιλέστερες θεατρικές επιτυχίες. Το έργο έκανε πρεμιέρα το 1941 στο «Hudson Theatre» του Μπροντγουέι στη Νέα Υόρκη.

Το ίδιο έργο μεταφέρθηκε στον Κινηματογράφο και στην Τηλεόραση από το 1962 έως και σήμερα σε διάφορες παραγωγές παγκοσμίως (Adorable Julia, Being Julia, Teatris κ.α), όπως εξάλλου και ένας μεγάλος αριθμός μυθιστορημάτων και θεατρικών έργων του συγγραφέα (Of Human Bondage, Secret Agent, The Letter) . Η ελληνική κινηματογραφική παραγωγή του 1980 «Πονηρό θηλυκό … κατεργάρα γυναίκα», αποτελεί ένα δείγμα πολυδιασκευασμένου έργου του Μωμ.

Η ραδιοφωνική μεταφορά του έργου μεταδόθηκε πρώτη φορά από την εκπομπή «Θεατρική Βραδιά» στο Α΄ Πρόγραμμα της Ε.ΡΑ τον Ιούνιο του 1991.

Φωτογραφία από τους πρωταγωνιστές του έργου, κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων.

Ο Χρήστος Πάρλας θα πλαισιώσει με επιτυχία τη Μαίρη Αρώνη, και θα ερμηνεύσει το ρόλο του Μάικ...

Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι Ραδιοφωνικό Θέατρο:

Πηγές: ΕΡΤ, Cat is art

Έγκλημα στο Όριαν Κουκάκι. Πάσχου Μανδραβέλη

Τα άτομα του αναρχικού χώρου υπήρξαν στυλοβάτες του καθεστώτος του Μεσαίωνα της Μεταπολίτευσης, της περιόδου δηλαδή μεταξύ των ετών 1974-2019. Ο σκοταδισμός που επέβαλλαν τα υποκείμενα του εν λόγω χώρου στους διάφορους τομείς της ιδιωτικής και δημόσιας ζωής ήταν άκρως αποτελεσματικός. Οι καταλήψεις των διαφόρων κτιρίων και τα πανεπιστήμια αποτέλεσαν τις βάσεις εξόρμησης τους...

Τελευταία επιχειρείται με μεθοδικό τρόπο από την αστυνομία με βούληση της πολιτικής εξουσίας μία μεθοδική (για πρώτη φορά) προσπάθεια εξουδετέρωσης των διαφόρων καταλήψεων. Ο γνωστός αρθρογράφος της Καθημερινής με αφορμή τα όσα διαδραματίστηκαν στην επιχείρηση ανακατάληψης στο Κουκάκι σχολιάζει με επιτυχημένο τρόπο την επιεική ποινική  αντιμετώπιση των αναρχικών μετά τη σύλληψη τους από τους αστυνομικούς.

Είδαμε όλοι τις φρικτές εικόνες των «παιδιών» να πετούν βαρείς τσιμεντόλιθους στο κεφάλι των αστυνομικών, οι οποίοι προσπαθούσαν να ανοίξουν την πόρτα του κατειλημμένου κτιρίου στο Κουκάκι. Δεν υπήρχε «δολοφονικό μένος», όπως γράφουν κάποιοι, διότι η ρίψη γινόταν εν ψυχρώ, μεθοδικώς· εξάλλου υπήρχε και τοιχοκολλημένο εγχειρίδιο στην κατάληψη. Δεν διεφάνη ούτε προς στιγμήν κάποιος δισταγμός, ή η παραμικρή ενσυναίσθηση ότι αυτά τα βαριά αντικείμενα μπορεί να σκοτώσουν ή να τραυματίσουν βαριά κάποιον άνθρωπο. Εντυπωσιαστήκαμε όλοι από την εικόνα αυτής της δολοφονικής απόπειρας, αλλά κακώς, διότι τις άλλες απόπειρες με τις βόμβες μολότοφ προφανώς τις συνηθίσαμε.

Υπήρξαν πολλοί που αγανάκτησαν με την απόφαση του εισαγγελέα για τον πλημμεληματικό χαρακτήρα της δίωξης των είκοσι συλληφθέντων στις δύο καταλήψεις. Πρώτοι βεβαίως και δικαιολογημένως οι αστυνομικοί. «Ως Ελληνες πολίτες  αγανακτούμε και διαμαρτυρόμαστε όταν οι δολοφονικές επιθέσεις που επί μία περίπου ώρα δέχονταν οι συνάδελφοί μας και τις οποίες έχει παρακολουθήσει το πανελλήνιο, χαρακτηρίζονται πλημμέλημα!!!» (Ενωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθήνας 13.1.2020). Η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθήνας ανακοίνωσε ότι «η ποινική δίωξη ασκήθηκε κατόπιν αξιολόγησης του αποδεικτικού υλικού που υπεβλήθη ενώπιόν μας και συγκεντρώθηκε στο πλαίσιο αστυνομικής προανάκρισης. Μόνο αρμόδιο δε, για την εκτίμηση της απαγγελθείσας κατηγορίας είναι το ποινικό δικαστήριο όπου εισήχθη προς εκδίκαση η υπόθεση».

Δεν έχουμε τα στοιχεία της προανάκρισης, ούτε το αποδεικτικό υλικό που είχε ο εισαγγελέας στα χέρια του, αλλά υπάρχει η κοινή λογική για να εκτιμήσουμε την απόφαση. Μπορεί να οργιστήκαμε όλοι από την εικόνα του κουκουλοφόρου που πετούσε τσιμεντόλιθους στους αστυνομικούς, αλλά δεν εκτιμήσαμε το στοιχείο ότι ήταν κουκουλοφόρος, όπως και την ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. ότι τα δακτυλικά αποτυπώματα είχαν σβηστεί από όλα τα κινητά αντικείμενα εντός κι εκτός της κατάληψης, δηλαδή όσων ερρίφθησαν κατά των αστυνομικών. Το μόνο που σίγουρα ξέρουμε είναι ότι κάποιος ή κάποιοι από τις καταλήψεις τέλεσαν το έγκλημα. Ηταν όλοι, όπως στο «Οριάν Εξπρές» της Αγκάθα Κρίστι; Ηταν ένας; Τρεις, Πέντε; Αν δεν υπάρχουν σαφή αποδεικτικά στοιχεία για την ενοχή κάποιου δεν πρέπει οι δικαστικοί λειτουργοί να μπαίνουν στην –αλήστου μνήμης– λογική «άσκησε δίωξη σε όλους κι άφησέ τους να αθωωθούν στα δικαστήρια».

Εν κατακλείδι, μπορεί μια «αστοιχείωτη»  δίωξη να ικανοποιεί το θυμικό κάποιων ή τη δίκαιη οργή των αστυνομικών υπαλλήλων για όσα υπέστησαν, αλλά ένα κράτος δικαίου δεν μπορεί να λειτουργεί με το άλλο –αλήστου μνήμης– δόγμα ότι «το καθήκον των δικαστών είναι να πιάσουμε τον σφυγμό της κοινωνίας» (Νίκος Σακελλαρίου, πρώην πρόεδρος του ΣτΕ, 6.10.2016).

Η Αιολική Γη, του Ηλία Βενέζη

Η Πολιτισμική Διαδρομή απόψε θα σας παρουσιάσει το έργο του Ηλία Βενέζη, "Αιολική Γη". Πρόκειται για το ένα από τα τρία έργα (μαζί με το Νούμερο 31.328 και τη Γαλήνη) με τα οποία ο Βενέζης έγινε διάσημος.

Ο Βενέζης εξέδωσε την Αιολική Γη με το ψευδώνυμο Ηλίας Μέζος.

Το έργο γράφηκε το 1943, εν τω μέσω τη; κατοχής, ενώ δημοσιεύθηκε το ίδιο έτος μέσα σε καθεστώς λογοκρισίας από τις κατοχικές αρχές. Εντούτοις όμως εξαντλήθηκε μέσα σε δύο εβδομάδες.

Ο Μικρασιάτης λογοτέχνης έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στο Αϊβαλί και μέσα από τα μάτια ενός παιδιού (του Πέτρου), για τον οποίο η περιπέτεια θα αποτελεί κάτι φυσιολογικό, θα παρουσιάσει μία σειρά επεισοδίων. Με τον τρόπο αυτό γαλήνιες στιγμές θα ανασυσταθούν από τα παιδικά χρόνια του Ηλία Βενέζη στα Κιμιντένια βουνά της Μικράς Ασίας...

Η υπόθεση:

Ο μικρός Πέτρος ζει μαζί με την οικογένειά του στα Κιμιντένια, ένα βουνό με άγρια φαράγγια και σπηλιές μυστηριακές. Αρχηγός της οικογένειας είναι ο παππούς, ο οποίος ξεφεύγει όμως πολύ από το
πρότυπο του αυστηρού πατριάρχη, καθώς αναγνωρίζει την αξία της συζύγου του και τη σέβεται.
Ο Πέτρος έχει επίσης, τέσσερις αδερφές, τη Λένα, την Άρτεμη -που της έχει ιδιαίτερη αδυναμία,
καθώς μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες- την Αγάπη, που θα τιμωρηθεί, γιατί πρόδωσε τα παιδικά της όνειρα και τη Λένα, που μοναδικός της στόχος είναι να κάνει μια μέρα δικό της το υποστατικό του παππού.
Πέρα όμως από τα όνειρα και τις ανησυχίες των βασικών ηρώων της ιστορίας, στο μυθιστόρημα ξετυλίγονται και οι μεμονωμένες ιστορίες άλλων ανθρώπων, ανθρώπων που έχουν κοινό χαρακτηριστικό το πάθος που φωλιάζει στην ψυχή τους.
Ο Βενέζης, άλλωστε, βρίσκει μια ιδιαίτερη γοητεία σ’ όλους όσοι κυριαρχούνται από το πάθος τους, σ’ όλους όσοι δρουν και “δεν παρασιτούν” στη ζωή. Γι’ αυτό και αφήνει χώρο στο έργο του για να
παρεμβάλλει την ιστορία του Αλή, “που τριγυρίζει στην Ανατολή γυρεύοντας να βρει το καμήλι με το άσπρο κεφάλι”, την ιστορία του Στέφανου του σαμαρά, ”που πολεμάει να κρατήσει τους ήχους μέσα σ’ ένα παλιό ρολόι”, την ιστορία των ληστών, που είναι ικανοί να σκοτώσουν όποιον προσβάλλει την τιμή τους!
Αν μπορέσει κανείς να δει σε βάθος, θα καταλάβει ότι δεν πρόκειται για παράλογους
ήρωες, αλλά για ήρωες που διακατέχονται από μια παιδική αθωότητα, την οποία εξυμνεί συχνά ο Βενέζης μέσα στο έργο. Όλη αυτή η δράση όμως παγώνει, με τη μικρασιατική καταστροφή του
1922.

                                   

Επιπλέον στοιχεία για το έργο

Κεντρικό θέμα του έργου όπως θα γίνει εύκολα αντιληπτό θα αποτελέσει ο πόνος του ξεριζωμού, η προσφυγιά και η νοσταλγία για το χώμα της πατρίδας.

Το έργο θα κινηθεί κατά βάση μεταξύ παραμυθιού και πραγματικότητας. Στην "Αιολική Γη" θα αποτυπωθεί η λυρική και νοσταλγική φύση του Βενέζη.

Ο Βενέζης θα περιγράψει τη φύση με αριστοτεχνικό τρόπο, ομοίως και τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών. Με λεπτό τρόπο και χωρίς μελοδραματισμούς ο λογοτέχνης θα εισάγει εύστοχα τον αναγνώστη στον ψυχικό κόσμο των ηρώων.

Η Αιολική Γη μαζί με το Νούμερο 31328 και τη Γαλήνη θα αποτελέσουν το τρίπτυχο των κυριότερων έργων του Βενέζη. Αν και υπήρξε το τρίτο στη σειρά θα κριθεί σκόπιμο από όλους να προταθεί ως το πρώτο που πρέπει να διαβαστεί από την άτυπη τριλογία των σημαντικότερων έργων του Ηλία Βενέζη.

Εκτενή στοιχεία για τη ζωή του Βενέζη θα βρείτε εδώ:

https://politismikidiadromi.blogspot.com/2020/01/blog-post_24.html?m=1


Το βιβλίο μπορείτε να τι αντλήσετε ολόκληρο από εδώ:

https://www.onisimos.gr/images/2014/books/venezis_wind_earth.pdf

Πηγές: The New Black,maxmag,Εγκύκλιος παιδεία, R. Beaton-Εισαγωγή στη νεώτερη ελληνική λογοτεχνία,Λίνος Πολίτης-Ιστορία της νεώτερης ελληνικής λογοτεχνίας,

Ισλανδικό χωριουδάκι...

Στη χώρα των ψαράδων...

Χωριό δίπλα στη θάλασσα...