Αγαπητοί φίλοι καλησπέρα σας, η Διαδρομή απόψε θα σας παρουσιάσει μία ακόμη κλασική ελληνική κωμωδία, πρόκειται για το έργο του Δημητρίου Ψαθά "
Φωνάζει ο κλέφτης". Πρόκειται για ένα έργο που είναι διαχρονικά επίκαιρο αν και μετρά 62 χρόνια ζωής.
To έργο έγινε θεατρική επιτυχία το 1958 για πρώτη φορά, από το θίασο Μαίρης Αρώνη-Ντίνου Ηλιόπουλου-Διονύση Παπαγιαννόπουλου. Τέσσερα χρόνια μετά το 1962 έγινε ταινία από τη Φίνος Φιλμ, στη θέση της Αρώνη τη γυναίκα του στρατηγού υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία η Ρένα Βλαχοπούλου, το έργο άφησε εποχή.
Η κωμωδία παίχτηκε σε τρεις πράξεις, και ανήκει στην όψιμη περίοδο παραγωγής έργον ραδιοφωνικού θεάτρου (έργα που ηχοργαφήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 80)
Η υπόθεση του έργου:Λίγα λόγια για το έργο: Ένας υπερβολικά έντιμος άνθρωπος, ο Τιμολέων, που έχει χάσει πολλές φορές την δουλειά του εξαιτίας αυτής της εντιμότητας και που για να παίρνει θάρρος να λέει την αλήθεια, γιατί κατά βάση είναι πολύ δειλός, αναγκάζεται να πίνει, βρίσκει το πορτοφόλι ενός στρατηγού, Προέδρου ενός μεγάλου Δημόσιου Οργανισμού το οποίο είναι γεμάτο χαρτονομίσματα και ένα γράμμα από την Αμερική και πηγαίνει στο σπίτι του για να του το επιστρέψει.
Η γυναίκα του στρατηγού, όμως, η Λία, καλύπτει τον αδελφό της, που έχει κάνει μεγάλες καταχρήσεις στον Οργανισμό του συζύγου της και το γράμμα αποδεικνύει τα ψέματα της και τις καταχρήσεις. Τελικά, η Λία αποκτά το γράμμα παρά την αντίδραση του έντιμου ανθρώπου, αλλά ο στρατηγός, εντυπωσιασμένος από την τιμιότητά του, τον διορίζει λογιστή στον Οργανισμό του. Εκεί, αυτός ανακαλύπτει τις κομπίνες και τις καταχρήσεις και όταν πηγαίνει και τα λέει όλα στον στρατηγό, η γυναίκα του και ο αδελφός της προσπαθούν να τον βγάλουν τρελό, απατεώνα και… αριστερό και «εναντίον του καθεστώτος», κάτι που συνήθως κάνει το στρατηγό έξαλλο.
Ο έντιμος άνθρωπος πηγαίνει στη φυλακή, αλλά …
Επιπλέον στοιχεία για το έργο
Ο κλέψας, του κλέψαντος, τω κλέψαντι, ω παλιοκλέψαντες και παλιοκλεφταρέοι...
Είναι η ατάκα του τίμιου λογιστή Τιμολέοντα που αντηχεί στις κρίσιμες στιγμές του έργου!
Το “Φωνάζει ο Κλέφτης” είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία που αγγίζει το μυαλό και την καρδιά μας και παραμένει καυστική, επίκαιρη και αγαπημένη.
Στο έργο οι τίμιοι είναι δύο, ο γενναίος, αδέκαστος αξιωματικός και ο τίμιος αλλά δειλός και φουκαριάρης, ο φουκαρατζίκος Τιμολέων που χρειάζεται να πιει πολύ για να καταγγείλει τις κλεψιές. Ανάμεσα στους δύο προβάλλει η ατσίδα της εποχής,είναι η γυναίκα που κρατά ισορροπία ανάμεσα στον αδέκαστο άντρα της και τον κακοηθέστατο κλέφτη αδερφό της.
Σήμερα τα μηνύματα της παράστασης είναι πιο επίκαιρα από ποτέ, αφού, όπως ο ίδιος ο
Δημήτρης Ψαθάς είπε: «ποτέ δεν έλειψαν από τον κόσμο και από την Ελλάδα φυσικά οι ενάρετοι, οι τίμιοι πατριώτες και οι ψεύτικοι πατριδοκάπηλοι, που φυτρώνουν σαν τις
τσουκνίδες μέσα στα λουλούδια».
Ενώ ο Πόντιος λογοτέχνης θα πει ακόμη:
Φωνάζει ο κλέφτης για να φύγει ο νοικοκύρης…Και το δυστύχημα είναι ότι πολύ συχνά –προπάντων στην εποχή μας- φωνάζει τόσο δυνατά και τόσο θρασύτατα ο κλέφτης ώστε φεύγει ο νοικοκύρης πανικόβλητος,για να μη βρεί τρικούβερτους μπελάδες! Οι κάπηλοι των ηθικών αξιών είναι την βοήν αγαθοί και επικίνδυνοι… Το φαινόμενο είναι συνηθέστατο.Κοντά στους τίμιους ανθρώπους που αγωνίζονται απεγνωσμένα για την αποκατάσταση των ηθικών αρχών και αξιών που κλόνισε ο πόλεμος, υπάρχει πάντα και η ποικιλία των κραυγαλέων μακρυχέρηδων που τους σιγοντάρουν- τάχα υψώνοντας τη φωνή περιπαθώς και απλώνοντας το χέρι ιεροκρυφίως. Είναι αυτοί που -όπως λέει η ηρωίδα του έργου- «από τη μιά μεριά φωνάζουν υπέρ πίστεως και πατρίδας και από την άλλη της αλλάζουνε την πίστη της πατρίδος»….[..]..,Από αντίδραση για κάτι τέτοιες περιπτώσεις ,-για να μην πω αηδία και αγανάκτηση-,βγήκε η κωμωδία «φωνάζει ο κλέφτης». Ισως το θέμα να μην είναι τόσο κατάλληλο για την τέρψη του κοινού, όμως στο θέατρο δεν ξέρω άλλη γλώσσα από την γλώσσα της κωμωδίας που τα λέει όλα πάιζοντας ή γελώντας.»
Ο Στάθης Σπηλιοτώπουλος τέλος θα γράψει:
«…Το φωνάζει ο κλέφτης είναι έργο διασκεδαστικό με δραματικό υπόστρωμα που του
δίνει ουσιαστικότερη γεύση.Και κάτι άλλο: Οι συχνοί αφορισμοί του συγγραφέως ,οι σχετικοί με διάφορα ζητήματα δημόσιας οικονομίας και κρατικής διοικήσεως-καταχρήσεις, φόροι ,ανακριτικαί μεθόδοι κ.τ.λ.-προσφέρουν πρόσθετη τέρψη σε μια μερίδα του κοινού, που φαίνεται να πιστεύει ότι το πολιτικοκοινωνικό μας καθεστώς είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει..»
Η ηχογράφηση έγινε το 1989.
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Χρήστος Σιοπαχάς
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Χρήστος Σιοπαχάς
ΡΥΘΜΗΣΗ ΗΧΟΥ: Μάκης Γίγας
ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Τζέση Παπουτσή, Λιάνα Χαλκιά, Κατερίνα Γιουλάκη, Αντώνης Αντωνίου, Γιάννης Γκιωνάκης, Μίμης Χρυσομάλης, Χρήστος Ζορμπάς, Δημήτρης Τζουμάκης, Πολύκαρπος Πολυκάρπου.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Δημήτρης Φραγκουδάκης
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 36 λεπτά
Ο Γιάννης Γκιωνάκης υποδύεται το στρατηγό
Η Τζέσι Παπουτσή
Η Κατερίνα Γιουλάκη
Η μεταφόρτοση έγινε από το κανάλι "Ραδιοφωνικό Θέατρο¨
Πηγές: iconsday, culturenow,politeianet,ert.gr,to- theatro.blogspot,theatrikaprogrammata,soldouttickets.
