Η Συνθήκη Ειρήνης του Αγίου Στεφάνου ανάμεσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και τη Ρωσία, σύμφωνα με την οποία σχεδόν όλη η Μακεδονία (στη σημερινή Βόρεια Ελλάδα), πλην Θεσσαλονίκης, θα παραχωρούνταν στη Βουλγαρία κι έτσι θα δημιουργούνταν η λεγόμενη «Μεγάλη Βουλγαρία» με έξοδο στη Αιγαίο.
Η συμφωνία αυτή εξυπηρετούσε την τότε ιδεολογία του Πανσλαβισμού και τα ρωσικά σχέδια για κάθοδο στις ζεστές θάλασσες, δηλαδή το Βόρειο Αιγαίο, μέσω του ελέγχου που θα ασκούσαν στο βουλγαρικό κράτος. Σ’ αυτήν την προοπτική αντιτίθενται οι Έλληνες της Μακεδονίας, που σαφώς ήταν περισσότεροι πληθυσμιακά στις περιοχές αυτές σε σχέση με τους Βούλγαρους και επιπλέον είχαν ισχυρά ιστορικά επιχειρήματα.
Τελικά η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, που δεν ελάμβανε υπόψη τα πραγματικά μεγέθη πληθυσμών στη Μακεδονία, ακυρώθηκε από τα αποτελέσματα του Συνεδρίου του Βερολίνου, αν και αποτέλεσε τη γενεσιουργό αιτία του βουλγάρικου εθνικισμού και του μακεδονικού ζητήματος.
Μακρινό απόηχο του μακεδονικού ζητήματος αποτελεί σήμερα η επιθετική προπαγάνδα του κράτους των Σκοπίων εις βάρος της Ελλάδας με το σφετερισμό της ελληνικής ιστορίας, συμβόλων και μορφών, όπως η ελληνική ονομασία «Μακεδονία» και η μορφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στην προσπάθεια να διαμορφωθεί μια ψευδο -μακεδονική εθνότητα ανάμεσα σε ανθρώπους σλαβικής και πιο συγκεκριμένα βουλγαρικής καταγωγής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου