Γιατί τα αρχαία δράματα διαβάζονται δύσκολα;

Η απάντηση είναι η εξής:

Τα δράματα στην αρχή δε γράφονταν για να διαβάζονται,
 αλλά μόνο για να διδάσκονται στα δημόσια θέατρα.
Οι γραφείς, επομένως, οι οποίοι αντέγραφαν τα κείμενα,
 δεν ενδιαφέρονταν τόσο για την ορθή παράδοση του κειμένου,
όσο για την ευκολία και την εξυπηρέτηση των ηθοποιών.
 Γι’ αυτό το λόγο δεν σκοτίζονταν, αν δημιουργούνταν λάθη στο κείμενο.
 Τούτο οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι οι βιβλιοπώλες
ήθελαν να ικανοποιήσουν τους πελάτες τους,
οι οποίοι, επειδή δεν μπορούσαν να έρθουν στην Αθήνα
για να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις,
ήθελαν τουλάχιστον να διαβάσουν τα έργα των μεγάλων δραματοποιών.
 Έτσι οι βιβλιοπώλες πλήρωναν όσο το δυνατόν
περισσότερους αντιγραφείς για να ανταποκριθούν στη ζήτηση αυτή.
Επίσης, νοθεύσεις και αλλοιώσεις στο κείμενο
 έκαναν και οι ίδιοι οι ηθοποιοί που
 τροποποιούσαν το κείμενο για δική τους ευκολία.

Εύκολα καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι αφού τα πρώτα αντίγραφα περιείχαν λάθη, 
τα λάθη αυτά κληροδοτούνταν και στις μελλοντικές εκδόσεις του κειμένου.

Τι ήταν οι "Λάμιες" στα παραδοσιακά ελληνικά παραμύθια;

Η λάμια αποτελεί ον γένους θηλυκού το οποίο δεν παρουσιάζει όμως κανένα οφθαλμοφανές χαρακτηριστικό του γυναικείου φύλου και κινείται στον εξωανθρώπινο χώρο.

Βασικό χαρακτηριστικό της λάμιας είναι η ανθρωποφαγία,
αν και η αρχική εκδοχή της η οποία μαρτυρείται ως Λαμία ή Εμπούσα,
αποσκοπούσε στην αρπαγή και τον πνιγμό των μικρών παιδιών
 των οποίων ρουφούσε το αίμα. ∆ιατηρεί εχθρική στάση,
περιορίζει και καταδυναστεύει το ανθρώπινο είδος προκαλώντας του μεγάλο τρόμο:

«- Αχά! άσχημα έκαμες που ήρθες, είπαν τότε οι κοπέλες και με την αράδα
τους του διηγήθηκαν πως τις είχε εδώ στον κάτω κόσμο φυλακισμένες μια
λάμια».
(Το ξηροπήγαδο-απόσπασμα)

Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος εν τω μέσω της Μικρασιατικής εκστρατείας αναφέρει για τους Τούρκους...

Λίγες μέρες μετά την άφιξη του στο μέτωπο γράφει προς την πριγκίπισσα Πάολα της Σαξωνίας...

«Είναι περίεργο πόσο απολίτιστοι είναι οι Τούρκοι. Καιρός είναι να χαθούν άλλη μία φορά από τον κόσμο και να ξαναγυρίσουν στα βάθη της Ασίας, από όπου ήρθαν». Βασιλεύς Κωνσταντίνος στην πριγκίπισσα Πάολα της Σαξονίας (επιστολή), 8 Ιουνίου 1921.

Δυστυχώς όμως ο Ελληνικός Στράτος ηττήθηκε και το όνειρο της απώθησης των Τουρκων στην Ανατολή  έμεινε ανεκπλήρωτο...

Με λίγα λόγια...

 «Την αγαπώ και αυτό είναι η αρχή των πάντων»

F . Scott Fitzgerald

Οι πρώτες εξεγέρσεις των Αλβανών εναντίον των Τούρκων στις Αρχές του 20ου αιώνα.

Η διείσδυση όπως είδαμε κατά βάση των Αυστριακών και των Ιταλών στα τέλη του 19ου αιώνα στην Αλβανία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μερική εθνική αφύπνιση των Αλβανών (ιδιαίτερα των Ελίτ), ενώ σε λίγο σειρά θα έπαιρναν και οι ένοπλες συγκρούσεις με τους Οθωμανούς.

Η εκδήλωση του εθνικιστικού κινήματος των Νεότουρκων, το
οποίο στρεφόταν φαινομενικά κατά του σουλτάνου και υποσχόταν
δημοκρατικές ελευθερίες, επαρχιακή αυτονομία, ισότητα και ισονομία
για όλες τις εθνότητες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενεργοποίησε
εν μέρει και το αλβανικό εθνικό κίνημα.

 Στις 23 Ιουλίου 1908, ο σουλτάνος παραχώρησε σύνταγμα,
γεγονός το οποίο ικανοποίησε τους
Αλβανούς τοπικούς ηγέτες, αρκετοί εκ των οποίων εκλέχθηκαν στο
νεοπαγές τουρκικό κοινοβούλιο, μεταξύ άλλων ο Ismail Kemal και ο
Hashan Prishtina (επρόκειτο για προσωπικότητες που από παλιά κινούνταν
Προς την κατεύθυνση της αυτονόμησης των Αλβανών).
 Η διάψευση των προσδοκιών των Αλβανών λόγω της
συγκεντρωτικής πολιτικής των Νεότουρκων, καθώς και της αύξησης της
φορολόγησης των εθνοτήτων, τους οδήγησε στη σύσταση πατριωτικών
λεσχών με κυρίαρχη την Ένωση «Bashkimi»,το 1909, με έδρα το
Μοναστήρι και σκοπό τη σταδιακή αποκοπή από την κηδεμονία της
Υψηλής Πύλης.

Άλλωστε οι προσπάθειες του σουλτάνου να
απορροφήσει το αλβανικό στοιχείο,
κυρίως διαμέσου της θρησκείας,
με σκοπό να περιορίσει την επιρροή των αλβανικών εθνικιστικών
κύκλων, δεν τελεσφόρησε.
Έτσι ακολούθησε μία περίοδος συνεχών εξεγέρσεων (1910-
1912) και στα υπόλοιπα αλβανικά βιλαέτια, εκτός από αυτό του
Μοναστηρίου, με πρώτο σημείο έκρηξης την Πρίστινα, τον Μάρτιο του
1910. Σύντομα το κύμα των εξεγέρσεων επεκτάθηκε στην Πέγια (Ιπέκ)
και σε ολόκληρο το βιλαέτι του Κοσόβου καθώς και σε αυτό της
Σκόδρας, με το σουλτάνο να αναθέτει στον Σεφκέτ Τουργκούτ πασά την
καταστολή των εξεγέρσεων, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Στις 16 Ιουνίου
1911 ο σουλτάνος υποσχέθηκε χορήγηση αμνηστίας στους
καταδικασθέντες επαναστάτες του Κοσόβου, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα ο
Σεργκέτ πασάς, στο βιλαέτι της Σκόδρας δεσμεύτηκε για χορήγηση
αμνηστίας σε όσους παραδίδονταν εντός δεκαημέρου. Στις 23 Ιουνίου
1911, η συνέλευση των Αλβανών ηγετών υπέβαλε υπόμνημα στην
Πύλη και τις Μεγάλες Δυνάμεις, ζητώντας διοικητική αυτονομία των
αλβανικών περιοχών καθώς και την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων
για την εφαρμογή του αιτήματός της.
Τελικά τον Αύγουστο του 1911 με τη συμφωνία της Ποντγκόριτσα,
η Πύλη υποσχόταν να χορηγήσει
γενική αμνηστία, να μειώσει τους φόρους, να επιτρέψει την οπλοφορία
και να τοποθετήσει αυτόχθονες υπαλλήλους στη διοίκηση, ενώ με τη
συμφωνία στο Τεπελένι, λίγο αργότερα, η Πύλη θα προέβαινε στις ίδιες
παραχωρήσεις και στους Αλβανούς του νότου.

Ήταν πρωτοφανές το γεγονός ότι Αλβανοί εξεγείρονταν κατά των Οθωμανών.
Επιπρόσθετα το γεγονός ότι ταυτόχρονα και λίγο πριν την έκρηξη των
Βαλκανικών πολέμων θα εξελίσσονταν και ο Ιταλοτουρκικός πόλεμος
(με αρνητική τροπή για τους Οθωμανούς) θα δυναμίτιζε τις
Επιδιώξεις των βαλκανικών εθνών για επέκταση εις βάρος της καταρρέουσας
Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Πως αντιδρούσαν οι θεατές μετά το τέλος μίας παράστασης στην Αρχαία Ελλάδα;

Κυριαρχούσε η εξωτερίκευση των συναισθημάτων που τους προκαλούσε η παράσταση...

Οι θεατές στο τέλος της παράστασης εκδήλωναν πολύ έντονα τα συναισθήματά τους:
 σφύριζαν, φώναζαν, χτυπούσαν τα πόδια, χτυπούσαν δυνατά τα χέρια, μερικές φορές πετούσαν τα αποφάγια τους στην ορχήστρα.
 Θορυβούσαν για να δείξουν την ευχαρίστηση ή τη δυσαρέσκειά τους από το έργο αλλά και για να επηρεάσουν τους κριτές στην απόφασή τους καθώς οι παραστάσεις λάμβαναν χώρα στο πλαίσιο θεατρικών αγώνων κατά τη διάρκεια θρησκευτικών εορτών.-

Ο μύθος της Περσεφόνης

Ο μύθος με λίγα λόγια...

Ο μύθος της Περσεφόνης:
Σύμφωνα με το μύθο, η Περσεφόνη, κόρη της Δήμητρας και του Δία,
συνήθιζε να παίζει με τις φίλες της, τις Νύμφες,
 στην Έννα, περιοχή στο κέντρο της Σικελίας.
Μια μέρα, ενώ έτρεχε στο δάσος και έπαιζε,
την είδε ο Πλούτωνας και την ερωτεύτηκε παράφορα για την ομορφιά της.
Σε συνεννόηση με το Δία άρπαξε την Περσεφόνη,
την πήγε στον Κάτω Κόσμο και την έκανε γυναίκα του.

Η Δήμητρα που είχε μεγάλη αδυναμία στην Περσεφόνη,
γύρισε όλη τη γη και προσπάθησε με κάθε τρόπο
να βρει την πολυαγαπημένη της κόρη.
Μεταμορφωμένη σε γριά για να μην την αναγνωρίσουν
 πήγαινε σε πόλεις και χωριά και ρώταγε
όποιον έβρισκε στο δρόμο της μήπως ήξερε πού ήταν η μονάκριβή της Περσεφόνη.
Λέγεται ότι όσο πέρναγε ο καιρός υπέφερε τόσο πολύ από την απώλεια της Κόρης,
 που δεν επέτρεπε τη γη να ανθίσει, να βγάλει
λουλούδια και καρπούς για να τραφούν οι άνθρωποι.

Η Δήμητρα ήταν αμετανόητη και αποφασισμένη για τα πάντα.
 Ο Δίας, που έβλεπε ότι η Δήμητρα ήταν οργισμένη,
έστειλε τον Ερμή στον Άδη για να παρακαλέσει
και να πείσει τον Πλούτωνα να στείλει
 την Περσεφόνη πάλι πίσω στη μητέρα της.

Ο θεός του Κάτω Κόσμου, που ήταν πονηρός και ερωτευμένος με την Περσεφόνη,
δέχτηκε να την αφήσει αλλά πριν την αποχαιρετήσει
 της έδωσε να φάει μερικούς σπόρους από ρόδι.
 Οι σπόροι αυτοί ήταν μαγικοί με αποτέλεσμα
 η Περσεφόνη να δεθεί άρρητα με το βασίλειό του.
Τη λύση την έδωσε ο Δίας, που τελικά μεσολάβησε και κατόρθωσε
να συμβιβάσει τον Πλούτωνα και τη Δήμητρα.

Τους έξι μήνες του έτους η Περσεφόνη ζούσε με τη μητέρα της.
Η γη τότε ήταν ανθισμένη και δεχόταν με ευχαρίστηση τους καρπούς των ανθρώπων,
 ενώ τον υπόλοιπο μισό χρόνο,
η Κόρη κατέβαινε στα έγκατα της γης και περνούσε το καιρό της με τον άντρα της.
Η Δήμητρα τότε δεν επέτρεπε σε κανέναν ανθό να ξεπροβάλει,
δείχνοντας έτσι τον καημό της για την απώλεια της κόρης της.

Γερμανοί εισβάλουν στο κουρείο του Βέγγου!

Οι Γερμανοί έρχονται να ξεθάψουν το θησαυρό που έχουν κρύψει στην αυλή του Βέγγου από την κατοχή!

Μηλιάδης: Τώρα δεν είμαστε στρατός κατοχής, τώρα είμαστε Τουρίστ!!!

Ζανίνο: Γιαβόλ  ΦονΤζίφρεν!!!

Πλάνο από την ταινία "Ένα ασύλληπτο κορόιδο"...

Αββάς Σισσώης και Μέγας Αλέξανδρος

Ο αββάς Σισώης βρίσκει στην έρημο τον τάφο του Αλεξάνδρου και θρηνεί.
Τοιχογραφία του Φώτη Κόντογλου στο παρεκκλήσιο αγίας Ειρήνης της
οικογενείας Πεσμαζόγλου στην Αθήνα.

Αναπαράγει πιστά την αυθεντική τοιχογραφία του 13ου αι. από την Μονή
της Παναγίας της Μαυριώτισσας τηςΚαστοριάς.
 Τον νεκρό Αλέξανδρο
παραστέκονται ένοπλοι ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και ο πολεμικός  ́Αγιος Μερ-
κούριος.

Με λίγα λόγια...

«Σαν τη μουσική μέσα στα νερά, η αγάπη είναι μία γλυκιά φωνή που ακούω»

Λόρδος Βύρωνας