Τι σημαίνει η λέξη ίσα

 

Museo di Tebe. V secolo a.C

Lekythos attica  bianca con la raffigurazione di un uomo che si appoggia ad un bastone. Nelle sue mani tienne un elmo tipo corinzio che depone alla monumento funebre di un guerriero cadut

 Sullo sfondo bianco la scritta KALOS

foto Socratis Mavrommatis.. o.

Ο Φθινοπωρινός κήπος, της Λίλιαν Χέλμαν. Ραδιοφωνικό Θέατρο

 Αγαπητοί φίλοι καλησπέρα, καθώς το Φθινόπωρο έχει μπει για τα καλά, θα σας παρουσιάσω ένα έργο που διαδραματίζεται σε μία πανσιόν στον κόλπο του Μεξικού αρχές Φθινοπώρου. Πρόκειται για τον  ¨Φθινοπωρινό κήπο", της Λίλιαν Χέλμαν.

Υπόθεση: 

Σε ένα ξενώνα στον κόλπο του Μεξικού, περίπου εκατό χιλιόμετρα από τη Νέα Ορλεάνη, έξι φίλοι, μεταξύ των οποίων και η οικογένεια Ellis η μητέρα, ο γιος, και η γιαγιά, ο Ned Crossman, ερωτευμένος με την ιδιοκτήτρια, Constance και ο Ben Griggs, συνταξιούχος αξιωματικός του στρατού και η σύζυγός του Rose μαζεύονται κάθε καλοκαίρι. Η άφιξη ενός άλλου παλιού τους φίλου, φανταχτερού καλλιτέχνη Nick Denery με τη σύζυγό του, θέτει τα πάντα σε δράση.

Μια ομάδα λοιπόν αποτελούμενη από επτά ενήλικες, που στο φθινόπωρο της ζωής τους, έχουν επίγνωση της παρόδου του χρόνου και την ανάγκη για επανεκτίμηση των επιλογών που έχουν γίνει και πρόκειται να κάνουν.

Επιπλέον στοιχεία για το έργο:
Ο Φθινοπωρινός Κήπος γράφτηκε από την Lillian Hellman και πρωτοεμφανίστηκε το 1951. Το έργο εκθέτει μια ομάδα μεσήλικων ενηλίκων κατά τη διάρκεια δύο ημερών και διερευνά τα θέματα των αποτυχιών, των απογοητεύσεων και των προσδοκιών που παραμένουν ανεκπλήρωτες
Μια ομάδα λυπημένων ανθρώπων συγκεντρώνονται σε έναν μικρό ξενώνα στον Κόλπο του Μεξικού και είτε αντιμετωπίζουν, είτε αποφεύγουν τις ψευδαισθήσεις στις οποίες στηρίζονται οι ζωές τους. 

Ο Φθινοπωρινός κήπος ομοιάζει με έργο του Tennessee Williams. 

Αναπτύσσεται ο εξής προβληματισμός: δεν είμαστε σίγουροι αν οι χαρακτήρες είναι θύματα του εκρηκτικού ρομαντισμού του αμερικάνικου νότου ή πέφτουν θύματα κάποιας μεγαλύτερης εθνικής αδιαθεσίας. Είναι σημαντικό ότι ο μόνος ξεκάθαρος χαρακτήρας είναι ένας νεαρός Ευρωπαίος πρόσφυγας.

Μπορούμε ακόμη να εντοπίσουμε αρκετά κοινά στοιχεία με το έργο του Αντόν Τσέχοφ.

Εν κατακλείδι όμως εβδομήντα χρόνια μετά την εποχή του, οι προβληματισμοί που θέτει το έργο είναι ελάχιστα επίκαιροι για το κοινό της εποχής μας.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Χρηστίδης Μηνάς,

ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Σολωμονίδη Μπαλάνου Ελλη,

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Διαμαντίδου Δέσπω,

Παίζουν οι ηθοποιοί: Παππά Κρινιώ, Ποδηματά Λουίζα, Λαμπρινού Μαργαρίτα,

Μπονέλλου Μαρία, Χηνάς Φάνης, Ξενίδης Σταύρος, Μεταξά Βάσω, Λαλοπούλου

Μαίρη, Ζησιμάτος Ανδρέας, Περγιάλης Νότης, Βαλάκου Αντιγόνη, Τσάγκας Χρήστος

                                          

                                      Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι Glob TV:

Πηγές:The guardian, Greekradio-theater, ayoungertheatre.com

Ο Μπουντουρακος των Παοκτσήδων....

 Συνέπεια, σοβαρότητα, αξιοπρέπεια. Τρία στοιχεία που χαρακτήρισαν την σχεδόν εικοσαετή καριέρα στα ελληνικά παρκέ του Νίκου Μπουντούρη που σήμερα κλείνει τα 50. Πως όμως πάει η ιστορία;

 

Το καλοκαίρι του 1989 διεξάγονταν στον Βόλο τα τελικά του Πανελλήνιου πρωταθλήματος Εφήβων. Μεγάλο αστέρι της τοπικής ομάδας του Ολυμπιακού, ήταν ο 18χρονος Νίκος που πεισμωμένος απο το κόψιμο του στο ρόστερ της Εθνικής Ελπίδων εκείνης της χρονιάς, έκανε τρομερές εμφανίσεις και με αυτόν τον τρόπο μπήκε στα ραντάρ των ανθρώπων του ΠΑΟΚ. Με τη σύμφωνη γνώμη του Κώστα Πολίτη, ο Νίκος Βεζυρτζής τηλεφωνούσε καθημερινά στα γραφεία των ανθρώπων του Ολυμπιακού Βόλου για να τους πείσει για τη μεταγραφή του φερέλπιδος μπασκετμπολίστα και όταν τελικά τα κατάφερε ξεκινώντας εν μέσω καταρρακτώδους βροχής το ταξίδι απο Θεσσαλονίκη προς την όμορφη πρωτεύουσα της Μαγνησίας παρολίγο να τρακάρει αλλά ευτυχώς ο ισχυρός άνδρας του ΠΑΟΚ απέφυγε τα χειρότερα.

Με την υπογραφή του Μπουντούρη στο συμβόλαιο και τον ίδιο στο αυτοκίνητο, ο Βεζυρτζής πήρε τον δρόμο της επιστροφής στελεχώνοντας το ρόστερ της ομάδας για τα επόμενα εννέα χρόνια με ένα απο τα βασικότερα γρανάζια της. Ο Νίκος βρήκε χρόνο συμμετοχής ήδη απο την πρώτη σεζόν, ο Πολίτης εκτιμώντας τις αμυντικές του αρετές και την άγνοια κινδύνου που τον διέκρινε, τον έριξε πάνω στον Γκάλη και αυτός τα κατάφερε όσο αυτό ήταν δυνατόν να δυσκολέψει τον Γκάνγκστερ, δείχνοντας όμως και το ήθος του όταν σε σχετική ερώτηση απάντησε πως "είμαι πολύ μικρός για να μιλήσω εγώ για τον Γκάλη" αλλά κερδίζοντας έτσι και την εκτίμηση της δύσκολης ασπρόμαυρης εξέδρες που τον "τίμησε" με ευρηματικό σύνθημα.

Ο αγαπημένος "Μπουντουράκος" των Παοκτσήδων σταδιακά αύξανε τον χρόνο συμμετοχής έναντι του Νίκου Σταυροπούλου γενόμενος αυτός η πρώτη εναλλακτική πίσω απο τον Κόρφα για τη θέση του πλέι μεικερ και ήταν παρών σε όλες τις μεγάλες στιγμές του Δικεφάλου του Βορρά τη δεκαετία του 90. Κυπελλούχος Ευρώπης και Κόρατς, πρωταθλητής και τροπαιούχος του Κυπέλλου Ελλάδος, Φάιναλ Φορ και τελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων, ο Νίκος με το καθαρό του μυαλό και το φαρμακερό του τρίποντο ήταν η ήρεμη δύναμη μέσα στο παρκέ για τον ΠΑΟΚ, πάντα σοβαρός και δουλευταράς.

Αυτά τα προσόντα του εκτιμήθηκαν και απο τους εκάστοτε προπονητές της εθνικής ομάδας της οποίας ο Νίκος αποτέλεσε μέλος απο το 92 μέχρι το 98 με συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες, Μουντομπάσκετ και Ευρωμπάσκετ. Μετά το Παγκόσμιο της Αθήνας ο Μπουντούρης που ήταν πια ο αρχηγός του ΠΑΟΚ, δεν ικανοποιήθηκε απο την πρόταση ανανέωσης της διοίκησης Αλεξόπουλου που αναλογικά της προσφοράς του στον σύλλογο ήταν όντως πολύ χαμηλή και πήρε των ομματιών του αλλάζοντας ομάδα και πόλη για τα πράσινα χρώματα του Παναθηναϊκού. Σίγουρα αυτή η απόφαση πίκρανε τους φίλους του ΠΑΟΚ αλλά ο Νίκος δεν πούλησε ποτέ οπαδιλικι, μόνο δουλειά μέσα στο γήπεδο.

Αυτό ακριβώς που έδωσε και στη διετία του στον Παναθηναϊκό του Ομπράντοβιτς και αποζημιώθηκε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος και του μεγάλου τροπαίου του ευρωπαϊκού μπάσκετ, του Κυπέλλου Πρωταθλητριών μέσα στην νεοσύστατη έδρα της πρώην ομάδας του. Το 2000 ο Μπουντούρης που ποτέ δεν φοβήθηκε τις μεγάλες αλλαγές, πέρασε στην απέναντι ερυθρόλευκη όχθη ανταμώνοντας ξανά με τον Ντίνο Ράτζα και μπολιάζοντας με εμπειρία την περιφέρεια των Ερυθρόλευκων.

Αποχώρησε απο τον Πειραιά το 2003 με ακόμα ένα Κύπελλο στη συλλογή, πήγε για μία σεζόν στον Μακεδονικό παρέα με τον Γιώργο Μπαλογιάννη και το 2004 ο Παναγιώτης Γιαννάκης βρήκε στο πρόσωπο του πολύπειρου Μπουντούρη το ιδανικό συμπλήρωμα για τον Ρόντρικ Μπλάκνεϊ και τον νεαρό Βασίλη Σπανούλη στην ομάδα του Αμαρουσίου. Μετά απο δύο επιτυχημένα χρόνια στα βόρεια προάστια έπαιξε για μια χρονιά στην Πάτρα με την Ολυμπιάδα για να επιστρέψει στο Μαρούσι το 2007 γράφοντας 39 συμμετοχές πριν πει το αντίο στην αγωνιστική δράση, φτάνοντας έτσι τις 510 στο σύνολο, αριθμός που τότε τον έφερνε στην πρώτη θέση στην ιστορία της Α1.

Ο Μπουντούρης ήταν ο ορισμός των εννοιών "παίχτης ομάδας" και "αγαπημένο παιδί του προπονητή". Σίγουρα δεν ήταν ο φαντεζί παίχτης που θα ξεσήκωνε την εξέδρα, ο τρόπος που έπαιζε απείχε απο αυτό που θα χαρακτηρίζαμε εντυπωσιακό. Έμπαινε στο γήπεδο έχοντας πλήρη γνώση για το τι έπρεπε να κάνει και ήταν απόλυτα συνεπής σε αυτό. 

Ουσιαστικός και εγκεφαλικός πλέι μεικερ, ο Νίκος Μπουντούρης έβγαζε τίμια το ψωμί του στο παρκέ με επαγγελματισμό και αφοσίωση, ένας στρατιώτης στην υπηρεσία της ομάδας...

Antreas Tsemperlidis

Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ

O Βρετανικός Independent δημιούργησε μία λίστα με τα πιο εύστοχα σχόλια που έχουν ακουστεί ανά τους αιώνες. Στην πρώτη θέση βρίσκεται η απάντηση που έδωσαν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες, όταν τους απείλησε με πόλεμο, ο Φίλιππος Β' της Μακεδονίας!

- Φίλιππος Β':

"Αν κερδίσω αυτόν τον πόλεμο, θα είστε σκλάβοι για πάντα".

- Σπαρτιάτες: "Αν..."!

Πηγή:

The Independant (UK), 15-1-2015.

ΕΙΚΟΝΑ:

Ορειχάλκινο άγαλμα του Λεωνίδα, 

Βάσος Φαληρέας (1969), Σπάρτη.

Ηφαιστίωνας ο "Ισαλέξανδρος"

 Μετά την νίκη των Μακεδόνων στην Ισσό το 333 π.Χ. ο Δαρείος ηττημένος εγκατέλειψε το πεδίο της μάχης αφήνοντας στα χέρια του νικητή την οικογένεια του. Λίγο αργότερα ο Αλέξανδρος, συνοδευόμενος από τον Ηφαιστίωνα, πήγε να επισκεφθεί τις γυναίκες της βασιλικής οικογένειας στην σκηνή τους. Τότε η Σισύγαμβρη, η ηλικιωμένη μητέρα του Δαρείου, θεωρώντας ότι ο πιο ψηλός και επιβλητικός από τους δύο άνδρες ήταν ο Μακεδόνας βασιλιάς, έσκυψε να υποκλιθεί μπροστά του. Βλέποντας τον να υποχωρεί, κατάλαβε έντρομη ότι είχε κάνει λάθος. Ο ψηλός καλοντυμένος άντρας ήταν ο Ηφαιστίωνας. "Δεν έκανες λάθος μητέρα. Και αυτός Αλέξανδρος είναι" την καθησύχασε ο Μακεδόνας βασιλιάς.

"Η οικογένεια του Δαρείου μπροστά στον Αλέξανδρο"

Francesco Fontebasso 1750

Τι σημαίνει η λέξη σηματωρός

 

Σπάνια φωτογραφία...

 ΣΠΑΝΙΑ & ΙΣΤΟΡΙΚΗ (επιχρωματισμένη) φωτογραφία Φεβρουάριος του 1949 μετά την Μάχη της Φλώρινας, όπου εμφανίζει τον Αρχιστράτηγο Αλέξανδρο Παπάγο με τα χέρια εντός της χλαίνης, δεξιά τον Αμερικάνο στρατηγό Τζέιμς βαν Φλιτ, και αριστερά με το χέρι που δείχνει τον Στρατηγό Παπαδόπουλο με το επιτελείο του, και όλοι μαζί να παρακολουθούν τον Παπαδόπουλο να τους ενημερώνει λεπτομερώς για την μάχη της Φλώρινας επί τόπου όπου εξελίχθηκαν τα γεγονότα μετά την νικηφόρα επικράτηση του Ελληνικού Στρατού κατά των κομμουνιστών του ‘’ΔΣΕ’’, ενώ σε πρώτο πλάνο παρατηρούμε να κείτονται ήδη νεκροί μαχητές του ‘’ΔΣΕ’’. Η φώτο είναι σπάνια καθώς όσες φορές δημοσιεύονταν αυτή η φωτογραφία το κάτω μέρος της φωτογραφίας που έδειχνε τους νεκρούς κομμουνιστές αποκόπτονταν για ευνόητους λόγους.

Πηγή Ιστορικός συλλέκτης Βέροιας

Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, επίσκοπος Σαγκάης

 ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ 🌿

Η θαυματουργική δύναμη κι η προορατική ικανότητα του Άγιου Ιωάννη ήταν ευρέως γνωστή στη Σανγκάη. Μία φορά, στη διάρκεια της Διακαινησίμου Εβδομάδος, ο Άγιος Ιωάννης ήρθε στο εβραϊκό νοσοκομείο για να επισκεφτεί ορθοδόξους ασθενείς εκεί. Διερχόμενος ένα θάλαμο σταμάτησε μπροστά σ’ ένα παραβάν πού έκρυβε το κρεβάτι, οπού ήταν ξαπλωμένη και πέθαινε μία ηλικιωμένη Εβραία γυναίκα.

 Δίπλα της τα μέλη της οικογένειας της περίμεναν τον θάνατο της.

 Ο Άγιος ύψωσε ένα Σταυρό πάνω από το παραβάν και δυνατά αναφώνησε:

«Χριστός Ανέστη!».

 Τη στιγμή εκείνη η ετοιμοθάνατη γυναίκα ανέκτησε τις αισθήσεις της και ζήτησε νερό. Ο Άγιος πλησίασε τη νοσοκόμα και είπε: «η ασθενής θέλει να πιει».

Το ιατρικό προσωπικό ήταν κατάπληκτο από την αλλαγή πού είχε συντελεστεί σε κάποιον πού μόλις λίγα λεπτά νωρίτερα πέθαινε. Σύντομα η γυναίκα θεραπεύθηκε εντελώς και βγήκε από το νοσοκομείο.

 Τέτοια περιστατικά ήταν πολυάριθμα.

Συνέβη να καλέσουν επειγόντως τον Άγιο Ιωάννη να κοινωνήσει έναν άνθρωπο ετοιμοθάνατο στο νοσοκομείο.

 Ο Άγιος πήρε τα Τίμια Δώρα και κατευθύνθηκε προς τα εκεί, συνοδευόμενος από έναν άλλο κληρικό.

 Όταν έφτασαν είδαν ένα νεαρό άνδρα, περίπου στην ηλικία των 20 χρόνων, να παίζει φυσαρμόνικα.

 Είχε ήδη αναρρώσει και επρόκειτο να βγει από το νοσοκομείο σύντομα.

Ο Άγιος τον κάλεσε λέγοντας:

 «θέλω να σε κοινωνήσω τώρα αμέσως».

Ο νέος άνδρας τον πλησίασε αμέσως, εξομολογήθηκε και δέχθηκε τη θεία Κοινωνία. Κατάπληκτος ο κληρικός ρώτησε τον Άγιο Ιωάννη γιατί δεν πήγε στον ετοιμοθάνατο, αλλά καθυστέρησε μ’ ένα φανερά υγιή νέο άνδρα.; 

 Ο Άγιος απάντησε απλά:

 «Αυτός θα πεθάνει απόψε, ενώ ο άλλος πού είναι σοβαρά άρρωστος θα ζήσει ακόμα πολλά χρόνια».

Και έτσι ακριβώς έγινε.

 Ο Κύριος επέδειξε παρόμοια θαύματα στην Ευρώπη και την Αμερική μέσω του Αγίου Του.

.. Ο Άγιος μαθαμε οτι θέλει να προσευχόμαστε και να μην ξεχνάμε να μνημονεύουμε τους κεκοιμημένους από ένα περιστατικό που φανερώθηκε στον ύπνο κάποιου ανθρώπου και του είπε: «να προσεύχεσαι για τους κεκοιμημένους».

Επίσης και σ’ ένα διάκο φανερώθηκε και του είπε ότι: «είμαι πολύ ευτυχής που προσεύχεσαι για τους αρρώστους, πάντα να προσεύχεσαι και να επισκέφτεσαι τους αρρώστους».

Σε κάποια γυναίκα που τον είδε στον ύπνο της, της είπε:

«Πείτε στον κόσμο παρόλο που έχω πεθάνει είμαι ακόμα ζωντανός».

Μία νοσοκόμα διηγείται ότι ένα βράδυ ένας σοβαρά άρρωστος ζητούσε τον Άγιο να πάει εκεί ένοιωθε ότι θα πέθαινε, είχε όμως ξεσπάσει μια καταιγίδα και με τον αέρα που φυσούσε κόπηκε το ρεύμα,

δεν λειτουργούσαν και τα τηλέφωνα και η νοσοκόμα του είπε ότι τώρα δεν μπορούμε να τον ειδοποιήσουμε το πρωί θα πάει κάποιος στον Επίσκοπο.

Σε μισή ώρα ακούστηκαν κτύποι στην είσοδο του Νοσοκομείου και όταν ρώτησε ο μισοκοιμισμένος φύλακας, ποιος είναι; ηρθε η απάντηση :

– Ανοίξτε την πύλη, είμαι ο Επίσκοπος Ιωάννης, με κάλεσαν και με περιμένουν. Άνοιξε ο φύλακας και ο Άγιος διέσχισε γρήγορα τον διάδρομο και ρώτησε την νοσοκόμα: «ποιός είναι ο άρρωστος που με περιμένει, πήγαινέ με σε αυτόν».

ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ Ο ΆΓΙΟΣ ΙΩΆΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ

Επίσκοπος Σαγκάης

Η Φιλιππούπολη ως εμπορικό κέντρο. Νικόλαος Θ. Κόκκας

Είναι σκόπιμο να παρουσιάσουμε ορισμένα βασικά στοιχεία για την πόλη. Χτισμένη γύρω από τρεις λόφους, στις όχθες του Άνω Έβρου, η Φιλιππούπολη έχει σημαδευτεί στη μακραίωνη ιστορία της από την έντονη παρουσία του ελληνικού στοιχείου.

 Η Φιλιππούπολη οφείλει το όνομά της στο βασιλιά Φίλιππο Β’ της Μακεδονίας, ο οποίος την κατέλαβε το 341 π.Χ., μετά από νίκη του έναντι των Οδρυσσών. Το αρχαιότερο όνομά της ήταν Κενδρισός, τον 6ο αιώνα π.Χ. ονομάστηκε Ευμολπιάς και αργότερα Πονηρόπολις. Οι Ρωμαίοι την ονόμασαν Τριμόντσιουμ και οι Οθωμανοί, από το 1363 και μετά, Φιλίμπε και την αποίκισαν με μουσουλμάνους που έφεραν από τη Μικρά Ασία. Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης άρχισαν να συρρέουν στην πόλη Έλληνες από την Ήπειρο, τα Άγραφα, την Πόλη και αλλού. Ως ιδρυτής και πρόεδρος της πρώτης ελληνικής κοινότητος Φιλιππουπόλεως αναφέρεται ο μητροπολίτης (1455-1466) Διονύσιος Α’. Κατά το 18ο αιώνα η Φιλιππούπολη ήταν κορυφαίο κέντρο του Ελληνισμού και ένα από τα σπουδαιότερα εμπορικά κέντρα της Οθωμανικής Θράκης, καθώς βρίσκονταν πάνω στον οδικό άξονα Κωνσταντινούπολης-Αδριανούπολης-Σόφιας-Βελιγραδίου-Βιέννης). 

Το 1818, όταν μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως ήταν ο Παΐσιος Α’ (1800-1822), στη διοίκηση της ελληνικής κοινότητας αρχίζουν να συμμετέχουν επτά εκλεγμένα μέλη αντιπροσώπων των συντεχνιών, σε μια προσπάθεια να συμφιλιωθούν οι πρόκριτοι με τους πρωτομάστορες των συντεχνιών (Γκλαβίνας, 2001:114).

Στα τέλη του 19ου αιώνα, η θρησκευτική και εθνοτική συνύπαρξη ήταν από τα κύρια γνωρίσματα της πόλης, καθώς εδώ συγκατοικούσαν οκτώ διαφορετικές θρησκευτικές κοινότητες: μουσουλμάνοι (Τούρκοι, Πομάκοι, Αθίγγανοι), ορθόδοξοι εξαρχικοί Βούλγαροι, ορθόδοξοι πατριαρχικοί Έλληνες, Γρηγοριανοί Αρμένιοι, Εβραίοι, Βουλγαροκαθολικοί, προτεστάντες και Ουνίτες. Η ελληνική γλώσσα ήταν κυρίαρχη ανάμεσα στους ορθοδόξους της πόλης μέχρι και τη δεκαετία του 1860, ακόμα και μεταξύ επιφανών βουλγαρικών οικογενειών (Πλουμίδης, 2006:49). Κατά το 19ο αιώνα οι Έλληνες Φιλιππουπολίτες ιδρύουν λέσχες και συλλόγους και κυκλοφορούν σημαντικές ελληνικές εφημερίδες.

 Χάρη στην οικονομική ενίσχυση πλουσίων Ελλήνων της περιοχής παρατηρείται οικοδομικός οργασμός με ανέγερση εκκλησιών όπως ο Άγιος Δημήτριος, ο Άγιος Κωνσταντίνος, η Αγία Κυριακή, η Αγία Μαρίνα, η Αγία Παρασκευή κ.α. Πριν τον Κριμαϊκό πόλεμο (1854-6) στην επαρχία Φιλιππουπόλεως λειτουργούσαν 110 βουλγαρικά σχολεία, τα οποία διπλασιάστηκαν μέσα σε 8 χρόνια. 

Το 1876 οι Έλληνες της Φιλιππούπολης ήταν διπλάσιοι από τους υπόλοιπους κατοίκους της (Τούρκους, Βούλγαρους και Αρμένιους). Η Φιλιππούπολη είχε 7 μεγάλες ελληνικές συνοικίες με μια καλά οργανωμένη ελληνική κοινότητα και ιδιαίτερα ανεπτυγμένη ελληνική εκπαίδευση16.

Κέντρο Μελέτης Πέτρινων Γεφυριών

Γ’ Επιστημονική Συνάντηση: «Μαστόροι και γεφύρια»

Αθήνα 25 Νοεμβρίου 2006

Οι δουλγκέρηδες της Θράκης.

Σχόλια στα αρχεία της συντεχνίας τους στη Φιλιππούπολη