Το Στάρτσοβο είναι ένα χωριό στη νότια Βουλγαρία, βόρεια του Μπέλες σε κοντινή σχετικά απόσταση από τα σύνορα.
Αποτελείτο μέχρι τους Βαλκανικούς πολέμους από Σλαβόφωνους Έλληνες (με ξεκάθαρη ελληνική συνείδηση).
Παρά τις επίμονες προσπάθειες των Βουλγάρων να εκβουλγαρίσουν το χωριό οι Σταρτσοβίτες παρέμειναν πιστοί στον Ελληνισμό.
Το χωριό απελευθερώθηκε για λίγο από τον ελληνικό στρατό στο πλαίσιο της προέλασης του προς τη Σόφια το θέρος του 1913. Η συνθήκη του Βουκουρεστίου όμως επιδίκασε την περιοχή στη Βουλγαρία. Έτσι λοιπόν οι Σταρτσοβίτες πήραν το δρόμο της προσφυγιάς φοβούμενοι αντίποινα του βουλγαρικού στρατού (επισημαίνεται ότι 83 νέοι του χωριού κατετάγησαν άμεσα στον ελληνικό στρατό μετά την απελευθέρωση και συμμετείχαν στις επιχειρήσεις έως την απελευθέρωση του Μπλαβγκόεγκραντ).
Οι κάτοικοι του χωριού λειτούργησαν για τελευταία φορά το ναό στον Άγιο Μηνά, πήραν ότι μπορούσαν φορτώνοντας το σε μεταγωγικά του στρατού (είχε διατάξει σχετικά ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ύστερα από αίτημα των κατοίκων της περιοχής).
Οι Σταρτσοβίτες έκαψαν τα σπίτια τους, τα οστά των προγόνων τους, τους τάφους, το αρχείο του σχολείου και άφησαν μόνο την εκκλησία του Αγίου Μηνά (σώζεται μέχρι σήμερα).
Και ξεκίνησαν...
Οι πρόσφυγες κινήθηκαν νότια μαζί με άλλους πρόσφυγες από το βουλγάρικο Πετρίτσι) και αφού περιπλανήθηκαν στη βόρεια Ελλάδα εγκαταστάθηκαν οριστικά στο χωριό Βέτρινα νότια των συνόρων το οποίο και μετονόμασαν σε Νέο Πετρίτσι (εκεί μετέφεραν και την θαυματουργή εικόνα του Αγίου Μηνά τοποθετώντας την σε ένα μικρό εκκλησάκι). Διέμειναν στα σπίτια των Τούρκων που μόλις είχαν αποχωρήσει και ήταν το κύριο συστατικό στοιχείο της κοινωνίας του χωριού)
Σύμφωνα με τα επίσημα διπλωματικά έγγραφα του υπ. εξωτερικών (1913-1917) ήρθαν 109 οικογένειες και συνολικά 455 άτομα ενώ εγκαταλείφθηκαν περιουσίες 1.481.000 δραχμών.
Από έρευνες που διενεργήθηκαν καθώς και μεταγενέστερες εργασίες που εκπονήθηκαν ο αριθμός των Σταρτσοβιτών που μετανάστευσε ανέρχεται σε 600.
Σύμφωνα με τον Χατζηκυριακού το χωριό είναι άξιο μνείας για την επιμονή του στον ελληνισμό.
Σήμερα Σταρτσοβίτες που ζουν στο Νέο Πετρίτσι συναντούν συγγενείς τους στο Στάρτσοβο (Βουλγάρικο). Πρόκειται ασφαλώς για ξεχασμένους Ελληνογενείς με βουλγάρικη όμως πλέον συνείδηση καθώς η παραμονή τους εκεί καθιστούσε αδύνατη τη μη βουλγαροποίηση τους.
Πλάνα από το βουλγάρικο Στάρτσοβο:
Αποτελείτο μέχρι τους Βαλκανικούς πολέμους από Σλαβόφωνους Έλληνες (με ξεκάθαρη ελληνική συνείδηση).
Παρά τις επίμονες προσπάθειες των Βουλγάρων να εκβουλγαρίσουν το χωριό οι Σταρτσοβίτες παρέμειναν πιστοί στον Ελληνισμό.
Το χωριό απελευθερώθηκε για λίγο από τον ελληνικό στρατό στο πλαίσιο της προέλασης του προς τη Σόφια το θέρος του 1913. Η συνθήκη του Βουκουρεστίου όμως επιδίκασε την περιοχή στη Βουλγαρία. Έτσι λοιπόν οι Σταρτσοβίτες πήραν το δρόμο της προσφυγιάς φοβούμενοι αντίποινα του βουλγαρικού στρατού (επισημαίνεται ότι 83 νέοι του χωριού κατετάγησαν άμεσα στον ελληνικό στρατό μετά την απελευθέρωση και συμμετείχαν στις επιχειρήσεις έως την απελευθέρωση του Μπλαβγκόεγκραντ).
Οι κάτοικοι του χωριού λειτούργησαν για τελευταία φορά το ναό στον Άγιο Μηνά, πήραν ότι μπορούσαν φορτώνοντας το σε μεταγωγικά του στρατού (είχε διατάξει σχετικά ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ύστερα από αίτημα των κατοίκων της περιοχής).
Οι Σταρτσοβίτες έκαψαν τα σπίτια τους, τα οστά των προγόνων τους, τους τάφους, το αρχείο του σχολείου και άφησαν μόνο την εκκλησία του Αγίου Μηνά (σώζεται μέχρι σήμερα).
Και ξεκίνησαν...
 |
| Άγιος Μηνάς Στάρτσοβο |
Οι πρόσφυγες κινήθηκαν νότια μαζί με άλλους πρόσφυγες από το βουλγάρικο Πετρίτσι) και αφού περιπλανήθηκαν στη βόρεια Ελλάδα εγκαταστάθηκαν οριστικά στο χωριό Βέτρινα νότια των συνόρων το οποίο και μετονόμασαν σε Νέο Πετρίτσι (εκεί μετέφεραν και την θαυματουργή εικόνα του Αγίου Μηνά τοποθετώντας την σε ένα μικρό εκκλησάκι). Διέμειναν στα σπίτια των Τούρκων που μόλις είχαν αποχωρήσει και ήταν το κύριο συστατικό στοιχείο της κοινωνίας του χωριού)
Σύμφωνα με τα επίσημα διπλωματικά έγγραφα του υπ. εξωτερικών (1913-1917) ήρθαν 109 οικογένειες και συνολικά 455 άτομα ενώ εγκαταλείφθηκαν περιουσίες 1.481.000 δραχμών.
 |
| Άγιος Μηνάς Νέο Πετρίτσι |
Από έρευνες που διενεργήθηκαν καθώς και μεταγενέστερες εργασίες που εκπονήθηκαν ο αριθμός των Σταρτσοβιτών που μετανάστευσε ανέρχεται σε 600.
Σύμφωνα με τον Χατζηκυριακού το χωριό είναι άξιο μνείας για την επιμονή του στον ελληνισμό.
Σήμερα Σταρτσοβίτες που ζουν στο Νέο Πετρίτσι συναντούν συγγενείς τους στο Στάρτσοβο (Βουλγάρικο). Πρόκειται ασφαλώς για ξεχασμένους Ελληνογενείς με βουλγάρικη όμως πλέον συνείδηση καθώς η παραμονή τους εκεί καθιστούσε αδύνατη τη μη βουλγαροποίηση τους.
Πλάνα από το βουλγάρικο Στάρτσοβο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου