Το σχέδιο κατάληψης της Άγκυρας, την έμπνευση του οποίου ακόμη δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια ποιος είχε, εκπονήθηκε τον Ιούλιο του 1921 από την διοίκηση της Στρατιάς Μ. Ασίας , προέβλεπε την επίτευξη ενός εντυπωσιακού ελιγμού με ταυτόχρονη επίθεση νότια και νοτιοανατολικά της κύριας γραμμής Άμυνας του τουρκικού στρατού η οποία ηταν αναπτυγμένη κατά μήκος του ποταμού Σαγγάριου και ανατολικά αυτού.
Ο Ε.Σ εφάρμοσε κατά γράμμα το σχέδιο και αφού πέρασε τον Σαγγάριο όντως επιτέθηκε με απαράμιλη ορμή από τις προβλεπόμενες από το σχέδιο θέσεις.
Ο Ε.Σ εφάρμοσε κατά γράμμα το σχέδιο και αφού πέρασε τον Σαγγάριο όντως επιτέθηκε με απαράμιλη ορμή από τις προβλεπόμενες από το σχέδιο θέσεις.
Ήταν όμως αδύνατο να μην γίνει αντιληπτή η πρόθεση του Ε Σ. από τους αντιπάλους του καθώς η διέλευση της Στρατιάς πραγματώνονταν δια μέσου εχθρικών περιοχών εντός των οποίων ήταν ανεπτυγμένο ένα τεράστιο δίκτυο κατασκοπείας. Η εικόνα που δίνονταν στο τουρκικό Επιτελείο ηταν άμεση και σαφής .
Οι Τούρκοι επομένως γρήγορα αντιλήφθηκαν τις προθέσεις της Στρατιάς και αναδιάταξαν την κύρια γραμμή Άμυνας τους μεταφέροντας την απέναντι από την κατεύθυνση της Στρατιάς. Τους ήταν αρκετά εύκολο καθώς είχαν να καλύψουν μικρές αποστάσεις σε αντίθεση με τον Ε Σ. που επιχειρούσε μεγάλους και επίπονους ελιγμούς. Ταυτόχρονα η μορφολογία του εδάφους ευνόησε τους Τούρκους δίνοντας τους την ευκαιρία να στήσουν εκ νέου αποτελεσματική άμυνα. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Έτσι λοιπόν το σχέδιο Δεν μπόρεσε να υλοποιηθεί πάρα τις μεγάλες Ιστορικές νίκες που πέτυχε ο Ε.Σ. υποχώρησε τελικά προς τα σημεία εκκίνησης του (Εσκι Σεχίρ και Αφιόν Καραχισάρ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου