Το Οθωμανικό Κράτος καθ' όλη τη διάρκεια των αιώνων ήταν θεοκρατικό, υπό τη έννοια ότι ανώτατος αρχηγός του Κράτους εθεωρείτο ο Θεός, του οποίου η βούληση κατά την μουσουλμανική πίστη αποκαλύφθηκε στους ανθρώπους μέσω του Ιερού Νόμου. Η «Σκιά του Θεού» επί της γης και φύλακας του Ιερού Νόμου ήταν ο Σουλτάνος.
Στην Οθωμανική θεοκρατία, η πολιτική και θρησκευτική εξουσία ενώνονταν σε ένα πρόσωπο του Σουλτάνο.
Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ο Σουλτάνος ήταν ο ανώτατος, πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης. Σύμφωνα με το δημόσιο δίκαιο η γη όλη της επικράτειας ανήκει στο Σουλτάνο που σύμφωνα με την βούληση του μπορούσε να την παραχωρήσει σε στρατιωτικούς και πολιτικούς αξιωματούχους καθώς και σε θρησκευτικά ιδρύματα.
Ο Σουλτάνος ήταν πλαισιωμένος από την αυλή . Η αυλή αποτελείτο από πολλές υπηρεσίες ,οι οποίες στελεχωνόταν από δούλους και υπηρέτες. Οι Τούρκοι είχαν υιοθετήσει την πολιτική να σκλαβώνουν νέους από μακρινά χωριά της Ελλάδας και της δυτικής Βαλκανικής ,όπου ήταν δύσκολο να συλλέξουν φόρους. Οι νέοι αυτοί ήταν κυρίως μεταξύ έξι και δεκαπέντε χρόνων ,έμπαιναν στις ειδικές ακαδημίες της Κωνσταντινούπολης, στις σχολές των ακόλουθων, των γενιτσάρων και του παλατιού και εκπαιδεύονταν συστηματικά με σκοπό να υπερασπίζουν, να επεκτείνουν και να κυβερνούν μια από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες.
Οι δούλοι της Αυλής ήταν οι πλουσιότεροι και ισχυρότεροι άνθρωποι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Διοικούσαν την Οθωμανική στρατιωτική ορδή, κυβερνούσαν τις επαρχίες και χάραζαν την πολιτική της Αυτοκρατορίας. Οι σκλάβες γυναίκες έπαιζαν το ρόλο των παλλακίδων, γεννούσαν τους κληρονόμους της άρχουσας τάξης των Οθωμανών. Συνήθως ο Σουλτάνος ήταν γιος σκλάβας.
Η Οθωμανική δουλεία διέφερε από την δουλεία που επέβαλλαν οι Ευρωπαίοι στους εργάτες των αγρών στις φυτείες του λεγομένου Νέου Κόσμου. Η Οθωμανική δουλεία είχε πιο ήπιο χαρακτήρα και δεν είχε ως βάση της οικονομική αξία ή την εργασία των δούλων ,αλλά την ικανοποίηση της φιλοδοξίας των Οθωμανών Σουλτάνων να συγκροτήσουν ένα πολυάριθμο προσωπικό από υπηρέτες, που θα δείχνει στον κόσμο τον πλούτο και την ισχύ τους.
Πηγή: Σιακούλης Νοκόλαος
Στην Οθωμανική θεοκρατία, η πολιτική και θρησκευτική εξουσία ενώνονταν σε ένα πρόσωπο του Σουλτάνο.
Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ο Σουλτάνος ήταν ο ανώτατος, πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης. Σύμφωνα με το δημόσιο δίκαιο η γη όλη της επικράτειας ανήκει στο Σουλτάνο που σύμφωνα με την βούληση του μπορούσε να την παραχωρήσει σε στρατιωτικούς και πολιτικούς αξιωματούχους καθώς και σε θρησκευτικά ιδρύματα.
Ο Σουλτάνος ήταν πλαισιωμένος από την αυλή . Η αυλή αποτελείτο από πολλές υπηρεσίες ,οι οποίες στελεχωνόταν από δούλους και υπηρέτες. Οι Τούρκοι είχαν υιοθετήσει την πολιτική να σκλαβώνουν νέους από μακρινά χωριά της Ελλάδας και της δυτικής Βαλκανικής ,όπου ήταν δύσκολο να συλλέξουν φόρους. Οι νέοι αυτοί ήταν κυρίως μεταξύ έξι και δεκαπέντε χρόνων ,έμπαιναν στις ειδικές ακαδημίες της Κωνσταντινούπολης, στις σχολές των ακόλουθων, των γενιτσάρων και του παλατιού και εκπαιδεύονταν συστηματικά με σκοπό να υπερασπίζουν, να επεκτείνουν και να κυβερνούν μια από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες.
Οι δούλοι της Αυλής ήταν οι πλουσιότεροι και ισχυρότεροι άνθρωποι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Διοικούσαν την Οθωμανική στρατιωτική ορδή, κυβερνούσαν τις επαρχίες και χάραζαν την πολιτική της Αυτοκρατορίας. Οι σκλάβες γυναίκες έπαιζαν το ρόλο των παλλακίδων, γεννούσαν τους κληρονόμους της άρχουσας τάξης των Οθωμανών. Συνήθως ο Σουλτάνος ήταν γιος σκλάβας.
Η Οθωμανική δουλεία διέφερε από την δουλεία που επέβαλλαν οι Ευρωπαίοι στους εργάτες των αγρών στις φυτείες του λεγομένου Νέου Κόσμου. Η Οθωμανική δουλεία είχε πιο ήπιο χαρακτήρα και δεν είχε ως βάση της οικονομική αξία ή την εργασία των δούλων ,αλλά την ικανοποίηση της φιλοδοξίας των Οθωμανών Σουλτάνων να συγκροτήσουν ένα πολυάριθμο προσωπικό από υπηρέτες, που θα δείχνει στον κόσμο τον πλούτο και την ισχύ τους.
Πηγή: Σιακούλης Νοκόλαος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου