Στους Νεκρικούς διαλόγους ο Λουκιανός παρουσιάζει τριάντα συζητήσεις γνωστών προσωπικοτήτων που βρίσκονται πια στον Άδη με βασικό θέμα το πρόσκαιρο της γήινης ευτυχίας και του γεγονότος ότι οι νεκροί είναι όλοι ίσοι στον Κάτω κόσμο...Ο διάλογος μεταξύ του πορθμέα του Κάτω κόσμου, Χάρωνα με τον κυνικό φιλόσοφο Μένιππο, ο οποίος έζησε μέχρι τον θάνατό του σύμφωνα με τη φύση, την εγκράτεια και την άρνηση καθιερωμένων κοινωνικών αξιών, όπως είναι ο πλούτος, η δόξα, κ.ά..και ως εκ τούτου δεν έχει ούτε τον οβολό που σύμφωνα με το έθιμο τοποθετούσαν στο στόμα του νεκρού ως αμοιβή του Χάρωνα…η στιχομυθία που αναπτύσσεται μεταξύ τους είναι αποκαλυπτική αφού ο Μένιππος λέει στον Χάρωνα όταν του ζητά το αντίτιμο για να τον εισαγάγει στον Άδη «οὐκ ἂν λάβοις παρὰ τοῦ μὴ ἔχοντος!» (ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ231. – Νεκρικοὶ διάλογοι (2). Στη συνέχεια ο Χάρωνας ανένδοτος θυμώνει και αρχίζει να τον απειλεί…Ο Μένιππος του λέει πως η μόνη λύση είναι να ζητήσει τα ναύλα από τον μεταφορέα του τον Ερμή ή να τον στείλει πίσω στην άλλη όχθη, δηλαδή στη ζωή…Ο Χάρωνας σε αδιέξοδο παραπονιέται στον Ερμή λέγοντας του «Βρε Ερμή, από πού μας τον έφερες αυτόν τον σκύλο; Τι λόγια έλεγε στο ταξίδι! Κορόιδευε και περιγελούσε όλους τους επιβάτες, κι ήταν ο μόνος που τραγουδούσε όταν εκείνοι έκλαιγαν!» κι ο Ερμής του απαντά
«Μα δεν ξέρεις, Χάρων, ποιον κουβάλησες με τη βάρκα σου; Έναν άνθρωπο αληθινά ελεύθερο...!»…(μετάφραση Π. Μουλλάς)
Αττική λήκυθος λευκού βάθους που αποδίδεται στον Ζωγράφο του Sabouroff του 450 π.Χ. με τον Ερμή Ψυχοπομπό, τον Χάρωνα και τον νεκρό. Metropolitan Muse
ΥΓ. ίδιο στιγμιότυπο απεικονίζεται σε λευκές ληκύθους και στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσε
οum.είο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου