Η Διαδρομή απόψε θα σας παρουσιάσει ένα ακόμη αστυνομικό έργο της σειράς του γραφείου εμπιστευτικών υποθέσεων του Μάριου Βαλέρη την "Τρικυμία σε ένα φλιτζάνι τσάι".
Η υπόθεση:
Ο Κίμων Γαλάτης έχει ήδη περάσει το τεστ των γρίφων που είχε σκαρώσει ο γνωστός σκηνοθέτης Κώστας Ντέμης και τώρα θα πρέπει να αναλάβει μια υπόθεση εξαφάνισης. Η Κάτια Πετεφρή που είναι η πρωταγωνίστρια του θεατρικού έργου που σκηνοθέτησε ο Ντέμης εξαφανίστηκε χωρίς να ενημερώσει κανέναν. Το έργο θα πρέπει να παρουσιαστεί την επόμενη Δευτέρα στο Λονδίνο και όπως φαίνεται πλησιάζει μια μεγάλη οικονομική καταστροφή. Ενδιαφερόμενος για την ανεύρεση της Κάτιας είναι και ο Τώνη ο αρραβωνιαστικός της που όμως δεν μπορεί να βοηθήσει ιδιαίτερα τον ντεντέκτιβ. (Greekradiotheater)
Το δυσκολότερο παιχνίδι του πρώτου γύρου δίνουν αύριο οι Λύκοι στην Καλαμαριά.
Ο αγώνας θα είναι μία επανάληψη των περσινών τελικών κυπέλλου και πρωταθλήματος...
Με Νίκη η ομάδα του Ωραιοκάστρου πρόκειται να σταθεροποιηθεί στην τρίτη θέση.
Στις περσινές αναμετρήσεις οι δύο ομάδες πέτυχαν από δύο νίκες. Στο πρωτάθλημα το Ωραιόκαστρο κέρδισε με 61-52 μες στην Καλαμαριά , ενώ έχασε μέσα στο Ωραιόκαστρο με 67-46 από την Καλαμαριά. Στον τελικό κυπέλλου το Ωραιόκαστρο επικράτησε με 63-62 ενώ στον τελικό του πρωταθλήματος η Καλαμαριά πέτυχε άνετη Νίκη με 87-60 .
Πρόκειται για το ματς του κυπελλούχου με τον πρωταθλητή είναι δηλαδή ένα άτυπο super cup .
Την πρώτη του εμφάνιση με την ομάδα του Ωραιοκάστρου αναμένεται να κάνει ο Πουλιάκης.
Ο Μίλτος εσκιογλου ξεκαθάρισε στους παίκτες ότι πρέπει "να μπούμε δυναμικά στο παιχνίδι της τετράδας και να ξεπεράσουμε το στραπάτσο των Δίας θέλουμε αύριο Νίκη και μόνο Νίκη"!
Το παιχνίδι θα διεξαχθεί στις 11 το πρωί στο δακ Καλαμαριάς...
Το χωριό Στάρτσοβο βρίσκεται βόρεια της οροσειράς Μπελλές (στην Άνω κοιλάδα του Στρυμόνα) μέσα στη Βουλγαρία σε μικρή και απόσταση από τα ελληνικά σύνορα
Ο δρόμος για το Στάρτσοβο
Κατοικούνταν στη συντριπτική του πλειοψηφία από βούλγαρόφωνους Έλληνες με έντονο Εθνικό παλμό.
Το χωριό κατά την τουρκοκρατία αποτελούσε τουρκικό Τσιφλίκι και κάτοικοι του ήταν Έλληνες κολίγοι του τσιφλικιού.
Το Στάρτζοβο πήρε το όνομά του από τον παραπόταμο Στρυμόνας Σταρτζοβιτη, στις όχθες του οποίου και χτίστηκε. Ζούσαν περίπου 200 οικογένειες και ασχολούνταν κατά κύριο λόγο με τη γεωργία και την καπνοκαλλιέργεια.
Πηγή: Το ηρωικό Στάρτσοβο- μία χαμένη πατρίδα. Στάμος Παναγιώτης.
Ο Μέγας Αλέξανδρος εικονίζεται μεταξύ των
Αγίων στο Άγιον Όρος και σε άλλες ορθόδοξες εκκλησιές.
Στην Καθολική Δύση η γέννησή του εντάσσεται σε χριστιανική σκηνή
του Ευαγγελίου.
Το γενικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο κύρηξε ο Χριστός και κατόπιν διαδόθηκε ο Χριστιανισμός είχε τις βάσεις του στο οικοδόμημα που πρόλαβε να χτίσει ο Μέγας Αλέξανδρος.
Στην αλεξανδρινή οικουμενική κληρονομιά,
που αναδέχθηκε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, εκήρυξε ο Ιησούς Χριστός.
Και στην ελληνική γλώσσα προσέλαβε η Οικουμένη τον σωτήριο Θείο Λόγο.
Γι’ αυτό, όταν πληροφορήθηκε ότι
ήλθαν να Τον ακούσουν Έλληνες,
ο Κύριος είπεν: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου».
Η Διαδρομή αυτό το Σάββατο θα σας αποκλείσει σε έναν απομακρυσμένο σιδηροδρομικό σταθμό και θα σας φέρει κοντά στον κόσμο τον φαντασμάτων...
Η υπόθεση του έργου:
Εξι άνθρωποι αναγκάζονται να περάσουν το βράδυ τους σ' ένα σιδηροδρομικό σταθμό. Ο σταθμάρχης τούς
συμβουλεύει να φύγουν, γιατί, σύμφωνα με το θρύλο, πριν πολλά χρόνια ένα τρένο χάθηκε σε ένα δυστύχημα, που στοίχισε τη ζωή σε έξι
άτομα, το "φάντασμα" του τρένου περνά καμιά φορά τα βράδια κι όποιος το αντικρίσει πεθαίνει...
Την 22 Νοεμβρίου του 1920 διεξήχθει με πρωτοβουλία της νεοεκλεγείσας Αντιβενιζελικής κυβερνητικής παράταξης της Ηνωμένης Αντιπολίτευσης το δημοψήφισμα σχετικά με την επιστροφή του εξόριστου από τη βενιζελική κυβέρνηση βασιλιά Κωνσταντίνου.
Η εφημερίδα ΣΚΡΙΠ προεξοφλώντας ουσιαστικά την επιτυχή για το βασιλιά έκβαση του δημοψηφίσματος συνέτασσε άρθρα με πανηγυρικό χαρακτήρα...
Όπως μας πληροφορεί ο Ευάνθης Χατζηβασιλείου:
Στις 22 Νοεμβρίου 1920, ημέρα του δημοψηφίσματος για την επάνοδο του βασιλιά Κωνσταντίνου, η κορυφαία αντιβενιζελική εφημερίδα «Σκριπ» δημοσίευε στο πρωτοσέλιδό της φωτογραφία του και ολοσέλιδο άρθρο,χαρακτηριστικό της δύναμης των συναισθημάτων που προκαλούσε το μεγάλο αντιβενιζελικό σύμβολο.
«Η Μεγαλειότης ενός ελευθέρου λαού προσκαλεί τον βασιλέα Κωνσταντίνον εις τον Θρόνον», δήλωνε ο τίτλος.Το όνομα του βασιλιά, γραμμένο στο άρθρο πέντε φορές με κεφαλαία πλάγια γράμματα, πλαισίωνε τη φωτογραφία: «Τα βουνά της Ηπείρου, αι Μακεδονικαί πεδιάδες αντήχησαν από τον παιάνα της Νίκης και ο παιάν αυτός ήτο εν όνομα: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ».
Η εικόνα του στρατηλάτη που έμπαινε έφιππος στη Θεσσαλονίκη και στα Ιωάννινα μπορούσε να κάνει τον μέσο άνθρωπο του 1920 να αναλυθεί σε δάκρυα.
Κατόπιν ερχόταν η μνήμη των περιπετειών του βασιλιά μετά την αγγλογαλλική παρέμβαση εναντίον του το 1916-17: «Και μίαν ημέραν κατά την οποίαν ετέλει την μνήμην της θυσίας ενός άλλου ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ [ηαποχώρηση έγινε στις 30 Μαΐου 1917], ο Βασιλεύς, υποχωρών χάριν της σωτηρίας του λαού Του εις την βίαν την ξένην, άφινεν ορφανήν την Ελλάδα, καμφθείσαν υπό μίαν μακράν τυραννίαν. […] Και μόλις [ο λαός] απέσεισε τα δεσμά του και το φίμωτρον, μία και μόνη φωνή ανεπήδησεν ως ευχαριστία προς τον Μέγαν θεόν της Δικαιοσύνης: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ». Και υψωνόταν τώρα, τόνιζε το «Σκριπ», «κυριαρχική και παντοκράτειρα της Ελλάδος η φωνή. Φωνή απευθυνομένη προς τους ισχυρούς της γης. Προς τους λαούς, οι οποίοι εγνώρισαν πώς οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι. Προς την ηθικήν της Ανθρωπότητος. Προς την Δικαιοσύνην.Προς την Ιστορίαν. Προς τους παρελθόντας Ελληνικούς αιώνας και προς το αγέννητον Μέλλον. Και η φωνή αυτή – φωνή λαού – Κυρίου φωνή – δονείται από εν όνομα».
Μια φορά ήταν ένας φτωχός ψαράς, κι όλη νύχτα αγωνιζόταν να πιάσει ψάρι και δεν έπιανε. Κόντεψε τέλος η αυγή, έριξε πάλι τ’ αγκίστρι του κι έλεγε απομέσα του: «Ω, Θεέ μου, δυστυχία! σήμερα θα πεθάνουν τα παιδιά μου απ’ την πείνα». Του φάνηκε τότε πως τσίμπησε ψάρι και τράβηξε τ’ αγκίστρι. Τι να δει! Ένα ψαράκι χρυσό! Έκανε να το βγάλει απ’ τ’ αγκίστρι κι άκουσε μια φωνή να του λέει: «Ρίξε το ψαράκι το χρυσό στο γιαλό, και θα δεις καλό». – Ε, λέει με το νου του, να το ρίξω! έτσι κι έτσι δεν θα μου κάμει τίποτε ένα ψαράκι. Και το ’ριξε στη θάλασσα. Πάλι ακούει την ίδια φωνή να του λέει: – Τι καλό θέλεις να σου κάμω; – Ε, λέει, να πάω στο σπίτι μου και να βρω ψωμιά και φαγιά. Σαν πήγε στο σπίτι του, τα ήβρεν όλα όπως του είπε η φωνή. Είπε την ιστορία όλη στη γυναίκα του. – Αχ, καλέ, του λέει αυτή, αντί να ζητήσεις, τίποτε καλό, ζήτησες ψωμιά και φαγιά; – Ε, καλά, της λέει αυτός. Αν το ξαναπιάσω, τι θέλεις να του ζητήσω; Η γυναίκα τού είπε να ζητήσει παλάτια! Επήγεν ο καημένος ο ψαράς, έριξε το δίχτυ κι έπιασε πάλι το χρυσόψαρο. Έκανε να το βγάλει πάλι απ’ τ’ αγκίστρι και άκουσε τη φωνή: «Ρίξε το ψαράκι το χρυσό στο γιαλό, και θα δεις καλό». Το έριξε, κι άκουσε πάλι τη φωνή: «Τι καλό θέλεις να σου κάμω;» κι αυτός εζήτησε παλάτια. Πάει στο σπίτι του και τι να δει; παλάτια ωραιότατα! – Αχ, του λέει η γυναίκα του, να πά’ να το ξαναπιάσεις και να του ζητήσεις συ να γίνεις βασιλιάς κι εγώ βασίλισσα. Επήγε πάλι κι έκαμεν όπως έκαμνε και τις άλλες φορές, άκουσε τη φωνή και ζήτησε ό,τι του είπε η γυναίκα του. Μα πάει κατόπι στο σπίτι του, και τι να δει; Μια καλύβα όπως πρώτα, και τα παιδιά του πεινασμένα.
Να συνηθίζεις να αυτόκατάκρίνεσαι μήπως τυχόν διέπραξες κάποιο αμάρτημα με το λογισμό σου, μήπως η γλώσσα έτρεξε πριν από το νου, ή γλίστρησε σε κάθε λόγο άτοπο,να μήπως και χωρίς να το θέλεις έπαιξες αμαρτία.
Καλησπέρα της αφεντιάς σας... Η κουρούνα είναι ένα πουλί που κατουράει μες στη φωλιά του. Και κάποιαν ώρα είπε σε άλλα πουλιά της γειτονιάς εκεί ότι: –Θα φύγω. Θα σηκωθώ να φύγω. Λέει, γιατί θα φύγεις; Λέει, γιατί βρόμισεν η φωλιά μου. Και της λένε τα άλλα πουλιά: –Θα πάρεις και τον κώλο σου μαζί; - Λέει, θα τον πάρω. –Ε, θα βρομίσει κι εκεί που θα πας. Αυτό το λένε για τους ανθρώπους που είναι μοχθηροί, άχρηστοι.
Ο «από μηχανής θεός»:
Είναι ένα τυπικό ευριπίδειο στοιχείο.
Το σχέδιο έχει πια ευοδωθεί.
Η μόνη εκκρεμότητα που υπάρχει είναι η σωτηρία της Θεονόης (η οποία βοήθησε τα μέγιστα στη διαφυγή της Ελένης και του Μενέλαου)...
Ως από μηχανής θεοί λειτούργησαν στην προκειμένη περίπτωση οι Διόσκουροι...
Ο ρόλος των Διόσκουρων είναι: α) να σώσουν τη Θεονόη, β) να επιβάλουν το θεϊκό δίκαιο και γ) να αποθεώσουν την Ελένη, πράγματα που θα συμβούν αργότερα και χρειάζονται προφητεία.
Η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου ήταν αυτή που πρωτοδημιούργησε τη Μεγάλη Βουλγαρία.
Ο ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1877-78 κατέληξε στη συντριπτική ήττα των Οθωμανών και έτσι ως συνέπεια αυτής στο προάστιο Άγιος Στέφανος της Κωνσταντινούπολης οι Ρώσοι επέβαλλαν στους Οθωμανούς τη συγκεκριμένη συνθήκη.
Σύμφωνα με τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου η Βουλγαρία θα προσαρτούσε την Ανατολική και Δυτική Μακεδονία (εκτός από τη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική), την περιοχή των Σκοπίων και θα περιελάμβανε ακόμη όλα τα εδάφη της σημερινής Βουλγαρίας. Επιπλέον κηρύχθηκαν ανεξάρτητα κράτη το Μαυροβούνιο και η Σερβία.
Οι υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις βλέποντας με ανησυχία την επέκταση της Ρωσίας προς νότο με τη δημιουργία μεγάλων σλαβικών κρατών αναθεώρησαν τη συνθήκη ένα χρόνο αργότερα στο Βερολίνο επιστρέφοντας τη Βουλγαρία στα προηγούμενα της σύνορα.
Απόψε η Διαδρομή θα σας παρουσιάσει ένα αξιόλογο και αρκετά ενδιαφέρον έργο. Πρόκειται για την "Τιμή" του Γερμανού θεατρικού συγγραφέα Χέρμαν Σούντερμαν.
Πρωτοπαίχτηκε στο Βερολίνο το Νοέμβριο του 1889. Το έργο έχει φιλοσοφικές διαστάσεις και βαθιά νοήματα. Κεντρικό θέμα το οποίο διαπραγματεύται το έργο είναι η ανθρώπινη Τιμή. Ο ακροατής μεταφέρεται με εύστοχο τρόπο στο κλίμα της εποχής...
Ήταν το πρώτο του δράμα, και τον τοποθέτησε στη μεγάληοικογένεια του Νατουραλισμού και εκτίναξε τη φήμη του σε όλη τηΓερμανία «εις μίαν και μόνην εσπέραν», στις 27 Νοεμβρίου του 1889.
Ο Ζούντερμαν θα κάνει τελικά την θριαμβευτική του είσοδο στο ελληνικό θέατρο με την Τιμή, η οποία παίχτηκε στο θέατρο Τσόχα από τον θίασο του Ευάγγελου Παντόπουλου και του Ευτύχιου Βονασέρα ο 1898, σε μετάφραση του Χαραλάμπη Άννινου.
Η υπόθεση:
Ο Ροβέρτος επιστρέφει στην πατρίδα του, στη Γερμανία μετά από μακροχρόνια παραμονή στις Ινδίες όπου εργάζεται ως ανώτερο στέλεχος των επιχειρήσεων του κυρίου Μίλλιγκ. Ο πρωταγωνιστής είναι γιος ενός απλού εργάτη τον οποίο το αφεντικό του τον έχει ευεργετήσει. Έτσι λοιπόν ο Ροβέρτος αισθανόμενος απεριόριστη ευγνωμοσύνη στον ευεργέτη του και με όπλο την εντιμότητα που τον χαρακτηρίζει πράττει το καλύτερο για το αφεντικό του.
Η επιστροφή όμως του Ροβέρτου στο πατρικό του σπίτι κρύβει πολλές εκπλήξεις για τον ίδιο. Τα πρόσωπα της οικογένειας του δηλαδή ο πατέρας του, η μητέρα του, οι δύο αδερφές του και ο γαμπρός του είναι πια πολύ διαφορετικοί. Την ώρα που καταρρέουν όλα γύρω του και τίθεται το ερώτημα εάν υπάρχει ακόμη τιμή, ο πρωταγωνιστής μας παραμένει σταθερός στις αξίες του και αρνείται να συμβιβαστεί με τον εκφυλισμό χωρίς να υπολογίσει το κόστος...
Λίγα ακόμη στοιχεία:
Η παράσταση θεωρήθηκε ως «το πιο ευχάριστο θεατρικό γεγονός της τρέχουσας θεατρικής περιόδου» και η φήμη της προσέλκυσε στο θέατρο όχι μόνο τη βασιλική οικογένεια αλλά και «τας απωτέρας λαϊκάς τάξεις». Πολύ γρήγορα το έργο υιοθετήθηκε από το σύνολο των ελληνικών θιάσων και παίχτηκε σε όλα τα θεατρικά στέκια της εποχής... «από του Νείλου μέχρι του Δουνάβεως».
Πριν σβήσουν οι εντυπώσεις από την παράσταση της Τιμής, το ενδιαφέρον για τον Ζούντερμαν τροφοδότησε η επίσκεψη στην Αθήνα της ιταλίδας ηθοποιού Ελεονώρας Ντούζε η οποία επέλεξε τη Μάγδα, ως πρώτο έργο για την γνωριμία της με το αθηναϊκό κοινό. Πριν ακόμη από την άφιξή της, είχε ανακοινωθεί ότι το έργο μετέφραζαν ο Αριστομένης Προβελέγγιος και ένας ακόμη Αθηναίος λόγιος με το ψευδώνυμο Μιλτιάδης Αθηναίος. Η μετάφραση του τελευταίου εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 1899, λίγες μέρες πριν την άφιξη της Ντούζε, χάριν εκείνων που θα παρακολουθούσαν την παράστασή της.
Η Τιμή δεν άφηνε τέτοια περιθώρια συμβιβασμού. Ήταν ωστόσο το έργο που παίχτηκε πιο πολύ και προκάλεσε τις περισσότερες αλλά και τις πιο αντιφατικές αντιδράσεις. Έκανε τις 98 από τις 170 παραστάσεις που έκαναν συνολικά τα έργα του Ζούντερμαν την περίοδο 1898-1912. Επιπλέον, προκάλεσε, όπως θα δούμε παρακάτω, τη συγγραφή δύο ελληνικών έργων και ενδεχομένως επηρέασε τη συγγραφή περισσότερων.
Στην επιτυχία της συνέβαλε, ασφαλώς, η έλλειψη αποξενωτικών δραματουργικών χαρακτηριστικών, όμως εκείνο που προκάλεσε το ενδιαφέρον και έγινε μαγνήτης έλξης για το κοινό των περιπλανώμενων ελληνικών θιάσων ήταν το θέμα της.
Η παράσταση, όπως είδαμε, ενθουσίασε το κοινό και προκάλεσε «ασυνήθη κριτικήν κίνησιν». «Δεν θα μείνη φαίνεται Έλλην επαγγελλόμενος οπωσδήποτε τον λόγιον ο οποίος να μη γράψη μιαν κριτικήν περί της Τιμής», έγραφε η Εφημερίδα λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα του έργου. Όμως οι εξιδανικευμένες ιδέες περί τιμής που εξέφρασε ο κόμης Τραστ δεν τους βρήκαν όλους σύμφωνους και ο εσωτερικός αγώνας του Ροβέρτου για να τις αποδεχτεί και να τις ακολουθήσει δεν τους έπεισε.
Η κριτική, γενικώς, παρέκαμψε την ταξική έννοια της τιμής και εστίασε στο ζήτημα της οικογενειακής τιμής, στην παραίτηση του αδελφού από την υποχρέωση να σκοτώσει τον διαφθορέα της αδελφής του, καθώς και στις επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει μια τέτοια συμπεριφορά στο κοινωνικό οικοδόμημα.
Είναι γεγονός ότι μεγάλο μέρος του Τύπου υποδέχθηκε με ευμένεια τη σκηνική επιτυχία του έργου. Κάποιοι επιδόθηκαν σε εγκώμια για τις φιλοσοφικές θέσεις που αναπτύχθηκαν στη διάρκεια της παράστασης και τις οποίες οι ίδιοι ήταν σε θέση να εκτιμήσουν. Παράλληλα, αναγνώρισαν ότι η ελληνική κοινωνία δεν ήταν ώριμη να τις υποδεχτεί, αλλά υπέθεσαν ότι μπορούσε να παραδειγματιστεί από τις ιδεολογικές θέσεις του δράματος.
Υπήρξαν όμως και εκείνοι που γαλουχημένοι με τη δραματουργική τεχνική του Δουμά-γιου έδιναν ιδιαίτερη βαρύτητα στην τελική έκβαση του έργου, η οποία προσέκρουε στο δικό τους αίσθημα τιμής. Ήταν πρόθυμοι να αποδεχτούν τη σχετικότητα της τιμής, αλλά θεωρούσαν ότι η οικογενειακή τιμή έπρεπε να εξαιρεθεί. Προσπάθησαν να δώσουν τις δικές τους εκδοχές για το τέλος που θα έπρεπε να έχει το έργο προκειμένου να περισωθεί η οικογενειακή τιμή, η οποία είχε σπιλωθεί από την ατιμασμένη αδελφή. Υποστήριξαν ότι η ατιμία μόνο με αίμα μπορούσε να ξεπλυθεί, διακηρύσσοντας, συγχρόνως, ότι «ευτυχώς» είμαστε «λαός όστις έχει ενόρκους αθωούντας τους φονεύοντας τον εραστήν και την αδελφήν, όταν ευρεθούν εις την θέσιν του ατιμασθέντος Ροβέρτου Χάινεκε». Από τις τάξεις των παραπάνω προήλθαν δύο συγγραφείς θεατρικών έργων, οι οποίοι δεν φαίνεται να είχαν άλλη σχέση με τη θεατρική σκηνή, πέρα από αυτήν που τους ενέπνευσε η παράσταση της Τιμής.
Σκοπός τους δεν ήταν να ανασκευάσουν τη θεωρητική της βάση, αλλά να επισημάνουν τους κινδύνους που διέτρεχε η ελληνική κοινωνία από την υιοθέτηση του ιδεολογικού της περιεχομένου και να υπερασπιστούν τα πατροπαράδοτα ελληνικά ήθη. Άποψη του γράφοντος είναι ότι ο Ροβέρτος αποτελεί πρότυπο ανδρός, και αξίζει να ακούσει κανείς το εν λόγω έργο επειδή: καίτοι γράφτηκε 130 περίπου χρόνια πριν είναι ακόμη επίκαιρο ενώ σίγουρα εφοδιάζει τον ακροατή με κουράγιο, προκειμένου να παραμείνει έντιμος σε μία εποχή που ο εκφυλισμός κυριαρχεί...
Σήμερα ο Χέρμαν Σούντερμαν είναι ξεχασμένος, πλην όμως στην εποχή του υπήρξε από τους πιο διάσημους συγγραφείς. Επιπλέον ο Σούντερμαν ήταν αυτός που εισήγαγε το Νατουραλισμό στη Γερμανία.
Τα γεγονότα τα οποία ήταν καθοριστικά για την έναρξη των Βαλκανικών πολέμων και κατά κάποιον τρόπο οδήγησαν στην έκρηξή τους ήταν τα ακόλουθα ( σύμφωνα με τη στρατιωτική ιστορία του Γ.Ε.Σ. ):
- Το 1860 με πρωτοβουλία του βασιλιά της Σερβίας πρωτοβουλία του βασιλιά Σερβίας Μιχαήλ επιδιώχθηκε η σύμπραξη των βαλκανικών κρατών, η προσπάθεια αυτή όμως διακόπηκε εξαιτίας του θανάτου του Μιχαήλ το ίδιο έτος.
- Το 1885 προσαρτήθηκε η Ανατολική Ρωμυλία από τους Βούλγαρους και έτσι 100.000 Έλληνες αφέθηκαν στο έλεος των Βουλγάρων.
-Το 1891 και το 1894 προτάσεις της Ελλάδας προς τη Βουλγαρία για σύναψη στρατιωτικής συμμαχίας ναυάγησαν εξαιτίας της φιλοτουρκικής βουλγαρικής πολιτικής.
-1903 ψευδοεξέγερση του Ίλιντεν (Μακεδονικοί πληθυσμοί υποκινούμενοι από τους Βουλγάρους και σε μικρότερη κλίμακα από τη σέρβικη και ρουμάνικη προπαγάνδα).
-Η Τουρκία εφαρμόζει το διαίρει και βασίλευε μεταξύ των βαλκανικών κρατών προκειμένου να αποφευχθεί ο συνασπισμός μεταξύ τους. Κανένα βαλκανικό κράτος δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει μόνο του την Οθωμανική αυτοκρατορία.
-Κατάρτιση σχεδίου ελληνοβουλγαρικής συμμαχίας. Δεν υπογράφηκε όμως επειδή η ελληνική πλευρά επιθυμούσε να αρχή το σχίσμα με την βουλγαρική εκκλησία, με αυτό δεν συμφώνησε η βουλγαρική διπλωματία.
- 1911 Ο Ελευθέριος Βενιζέλος βολιδοσκόπησε συνεργασία μεταξύ των βαλκανικών κρατών σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης.
-25-04-2912 υπογράφηκε στρατιωτική συμφωνία για κινητοποίηση 200.000 Βουλγάρων και 150.000 Σέρβων σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης.
-18-05-1912 συμπληρωματική συμφωνία υπογράφηκε στη Σόφια.
22-09-1912 υπογράφηκε στρατιωτική συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας. Η Ελλάδα θα έστελνε στο μέτωπο 120.000 στρατιώτες και η Βουλγαρία 300.000 στρατιώτες.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι οι Τούρκοι προσέφεραν δώρα στους Έλληνες προκειμένου να μην συμμετάσχουν στη βαλκανική συμμαχία. Ειδικότερα προσέφεραν την Κρήτη, την περιοχή του Μετσόβου έως τα Ιωάννινα και τα εδάφη από τον ποταμό Κάλαμο έως τις ανατολικές υπώρειες του Ολύμπου.
Απόσπασμα από ένα σημερινό άρθρο του κου Κασιμάτη στην εφημερίδα Καθημερινή:
Το φαινόμενο που περιγράφω είναι τόσο συχνό, ώστε μόλις προχθές το παρατηρήσαμε στην περίπτωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, ο οποίος χρησιμοποίησε τον όρο «μπαχαλάκηδες» για να αναφερθεί στους υπερασπιστές των εργαστηρίων παραγωγής μολότoφ στο ΟΠΑ. «Μπαχαλάκιας» είναι ένας όρος που σκοπίμως εξωραΐζει τη δράση αυτών των ανθρώπων. Δεν είναι «μπάχαλο» η συστηματική καταστροφή δημόσιας περιουσίας, ο εκφοβισμός, η βία και, εν τέλει, η εγκληματική δράση. Θέλω να πω, δεν έχει καθόλου πλάκα όλο αυτό, ώστε να μπορούμε να το πούμε «μπάχαλο». Τα άτομα αυτά δεν είναι «μπαχαλάκηδες». Είναι κάτι άλλο, στο φάσμα που ξεκινά από τους αλήτες και τα ρεμάλια και καταλήγει στους κακοποιούς και τους εγκληματίες. Ας πάψουμε, επιτέλους, να τους χαϊδεύουμε με τον τρόπο που τους αποκαλούμε.
Η αιχμαλωσία, στην οποία αυτά τα ρεμάλια κρατάνε το πανεπιστήμιο δεκαετίες τώρα, στρέφεται κατά του πραγματικού συμφέροντος των πολλών, διότι αυτοί επωφελούνται από την καλή λειτουργία του βασικότερου θεσμού σε μια κοινωνία που θέλει να είναι αξιοκρατική.
Ο θεατρικός ήρωας ασφαλώς και δε θα πεθάνει ποτέ στο πέρασμα των αιώνων...
Ο Λουίτζι Πιραντέλο στο έργο του "Έξι πρόσωπα αναζητούν συγγραφέα" μας το λέει μέσα από μια σκηνή του έργου με εύστοχο τρόπο...
Διαβάστε το με προσοχή:
ΠΑΤΕΡΑΣ (επικεφαλής μίας οικογένειας ηθοποιών "πλασμένων" και φανταστικών από έναν συγγραφέα, οι οποίοι έχουν εισβάλει στη σκηνή ενός θεάτρου του οποίου οι καλλιτέχνες πραγματοποιούν πρόβες) (Την παραμερίζει) Εκτοπισμένα... μάλιστα! (Αμέσως, απευθείνεται στον θιασάρχη) κατόπιν κάνει μία εξαιρετική τοποθέτηση σχετικά με την αθανασία των πλασμένων θεατρικών ηρώων.... Υπό την εξής έννοια: ο συγγραφέας που άρχισε να μας δημιουργεί ανακάλυψε στη συνέχεια ότι δεν ήθελε ή, ίσως, δεν μπορούσε να μας δώσει μια ολοκληρωμένη υπόσταση για να μπούμε στον κόσμο της Τέχνης. Κι αυτό είναι εγκληματικό, κύριε, γιατί όποιος έχει την τύχη να γεννηθεί ζωντανό θεατρικό πρόσωπο μπορεί να περιγελάει ακόμα και το θάνατο. Ο θεατρικός ήρωας δεν πεθαίνει. Ο συγγραφέας, ο δημιουργός πεθαίνει, αλλά το δημιούργημα του δεν πεθαίνει. Άλλωστε, για να ζήσει αιώνια ο θεατρικός ήρωας δεν χρειάζεται ούτε εξαιρετικά προσόντα ούτε ικανότητες θαυματοποιού. Ποιος ήταν ο Σάντσο Πάντσα; Ποιος ήταν ο Μακμπέθ; Κι όμως, ζουν αιώνια γιατί, σαν ζωντανοί σπόροι, είχαν την τύχη να βρεθούν μέσα σε γόνιμη μήτρα, στη φαντασία, που τους έθρεψε, τους μορφοποίησε και τους χάρισε αιώνια ζωή!
Η ομάδα του Ωραιοκάστρου εμφανίζεται με πολλές αλλαγές φέτος στο ρόστερ της.
Πέντε νέα πρόσωπα αγωνίζονται φέτος με την ομάδα του Ωραιοκάστρου. Αυτή η έλλειψη συνοχής έφερε πολλά λάθη ειδικά στα κρίσιμα σημεία του αγώνα.
Παρά το γεγονός ότι το Ωραιόκαστρο προηγήθηκε και έδειχνε ότι θα καταφέρει μία εύκολη επικράτηση συνοχή και η εμπειρία των Δίας ανέτρεψαν την κατάσταση.
Πάντως όλοι όσοι αγωνίστηκαν για το Ωραιόκαστρο ασχέτως του αποτελέσματος έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό όπως πάντα.
Οι πόντοι:
Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι ο Ζαφειρόπουλος πραγματοποίησε την καλύτερή του εμφάνιση με τα χρώματα της ομάδας πετυχαίνοντας 21 πόντους με (5) τρίποντα ενώ σημειωτέον ότι για πρώτη φορά φόρεσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
Μεγάλη κλάση έδειξε και ο Δημήτρης Βασιλειάδης ο οποίος πέτυχε 17 πόντους, ενώ κυριάρχησε κάτω από τα καλάθια. Ο Χρήστος Τζέκος στην πρώτη του εμφάνιση με την ομάδα του Ωραιοκάστρου πέτυχε 10 πόντους και βοήθησε σημαντικά. Την καλύτερή τους εμφάνιση με τα χρώματα του Ωραιοκάστρου πραγματοποίησε και ο Σταύρος Κουγιουμτζίδης ο οποίος πέτυχε 12 πόντους. Τέλος ο μαχητικός Γκουντουβάς και ο Τσάβας πέτυχαν 4 και 3 πόντους αντίστοιχα.
Τέλος αξίζει να συγχαρούμε άλλη μία φορά την ομάδα των Δίας για τη νίκη που πέτυχε, παρά το γεγονός ότι μειονεκτούσε σε πολλά σημεία, με ένα αγωνιστικό πνεύμα που θύμιζε σε πολλά σημεία τους ήρωες της γνωστής ταινίας Braveheart τελικά επικράτησε κόντρα σε όλα τα προγνωστικά.
Αυτό που προβληματίζει περισσότερο τον προπονητή για τον γενικό αρχηγό της ομάδας είναι το γεγονός ότι κατά πάσα πιθανότητα οι ανταγωνιστές της ομάδας για μία καλή θέση στην τετράδα θα περάσουν από το συγκεκριμένο γήπεδο νικηφόρα, άρα ήδη από το ξεκίνημα η ομάδα έχει ένα μικρό μειονέκτημα έναντι των υπολοίπων που θα διεκδικήσουν τα μετάλλια.
Πλάνα από το τζάμπολ και το ζέσταμα...
Η λήψη του κινηματογραφικού και φωτογραφικού υλικού έγινε από τον Γιάννη Χαλκιά Χαλκευτή...
Τα τσιγάρα Ματσάγγου το 1948 ήταν η καπνοβιομηχανία με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην Ελλάδα.
Η εταιρεία είχε έδρα το Βόλο και ιδρύθηκε το 1890 από το Νικόλαο Ματσάγγο.
Ο καταστροφικός σεισμός του 1955 στο Βόλο ξεκίνησε την αντίστροφη μέτρηση για το τέλος της βιομηχανίας καθώς καταστράφηκε το βασικό πολυόροφο κτίριο της επιχείρησης
Ανέτοιμη φάνηκε η ομάδα του Ωραιοκάστρου σήμερα στο εναρκτήριο ματς του πρωταθλήματος και έτσι γνώρισε την ήττα με 72-67 από την έμπειρη και αξιόμαχη ομάδα των Δίας στη Θέρμη.
Ο αγώνας θύμισε σε πολλά σημεία το περσινό τελευταίο ματς του πρώτου γύρου μεταξύ των δύο ομάδων της περσινής σεζόν.
Στο ξεκίνημα η ομάδα του Ωραιοκάστρου βρέθηκε να προηγείται μέχρι και με 14 πόντους διαφορά (09-23). Στη συνέχεια και ενώ το σκορ ήταν 22-30 τα Δίας με μία αντεπίθεση διαρκείας βρέθηκαν να προηγούνται με 35-34 στο ημίχρονο!
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε θετικά για το Ωραιόκαστρο καθώς με ένα σερί 7-0 προηγήθηκε με 35-41. Από το σημείο εκείνο και μετά όμως τα Δίας με μία συγκλονιστική εμφάνιση κάλυψαν τη διαφορά, προηγήθηκαν και τελικά κέρδισαν 72-67!
Αξίζει να σημειωθεί ότι με την ομάδα του Ωραιοκάστρου για διάφορους λόγους δεν αγωνίστηκαν η Ιατρίδης, Μυλωνίδης, Θυμνιός και Πουλιάκης.
Από το Ωραιόκαστρο κορυφαίος ήταν ο Ζαφειρόπουλος με συμπαραστάτες τους Βασιλειάδη και Κουγιουμτζίδη, ενώ θετικές εντυπώσεις άφησαν και οι Γκουντουβάς και Τζέκος. Από την ομάδα των Δίας δεν υστέρησε κανείς.
Ο γενικός αρχηγός της ομάδας κύριος Μίλτος Εσκίογλου απέδωσε την ήττα στην έλλειψη συνοχής της ομάδας.
την επόμενη αγωνιστική το Ωραιόκαστρο αντιμετωπίζει την ομάδα του Πανοράματος στην έδρα της στο Δρυμό.
Οι Βούλγαροι μετά τη διαφαινόμενη ήττα των Κεντρικών Αυτοκρατοριών στα τέλη του 1918 πραγματοποίησαν στροφή 180 μοιρών και ζήτησαν ανακωχή από την Αντάντ.
Το πρώτο μέρος μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:
Η συνθηκολόγηση των Βουλγάρων με τους συμμάχους μας είχε μεταξύ άλλων έναν βασικό όρο: Να μην επιτρέψουν οι σύμμαχοι της Αντάντ στον Ελληνικό Στρατό να εισβάλλει στο βουλγάρικο έδαφος, φοβούμενοι φυσικά τα δίκαια αντίποινα των Ελλήνων για τα όσα αίσχη είχαν διαπράξει οι Βούλγαροι κατά τη διετή κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης στους ελληνικούς και μη πληθυσμούς.
Από το προσωπικό αρχείο του Γιάννη Πασχαλιά διαβάζουμε: Ως όμη- ροι παραμείναμε εκεί για δύο χρόνια. Μετά, το βουλγαρικό μέτωπο έσπα- σε. Οι Βούλγαροι, πρώτοι απ’ όλους τους συμμάχους, τους ζήτησαν στις 19 Σεπτεμβρίου 1918 ανακωχή, με ένα μόνο όρο, την μη εισβολή του Ελληνι- κού στρατού στην Βουλγαρία. Ακολούθησε η Τουρκική ανακωχή και στις 11 Νοεμβρίου του 1918 η Γερμανία κατέθεσε τα όπλα.
Οργανώθηκαν συνολικά τρεις αποστολές επιστροφής των εκτοπισθέντων. Τα δρομολόγια επιστροφής που χρησιμοποιήθηκαν φαίνονται στον ακόλουθο χάρτη.
Αρκετοί πέθαναν στη διαδρομή της επιστροφής μη αντέχοντας τις κακουχίες της πεζοπορίας.
ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ
Η εικόνα την οποία αντίκρισαν στα χωριά τους ήταν οδυνηρή. «Είχε
τόσα χόρτα που δεν ήξερα που ήταν το σπίτι μας. Από πού να ξεκινήσεις.
Τίποτα δεν είχε μείνει όρθιο. Πολλοί έφυγαν κι εγκαταστάθηκαν στη Θεσ-
σαλονίκη, στα Σέρρας, στην Αθήνα… Εμείς που μείναμε εκεί, στην αρχή
μέναμε σε παράγκες, σε αντίσκηνα ώσπου σιγά-σιγά αρχίσαμε να φτιά-
χνουμε τα σπίτια μας...».
Εκείνη τη χρονιά του 1918 πέρασαν δύσκολο χειμώνα. «Εμείς στη Ρά-
μνα όταν γυρίσαμε δε βρήκαμε τίποτις όρθιο. Όλα είχαν γίνει στάχτη….
Αφού τόκαψαν το χωριό… Πάει κι η κκλησιά… ικείν η παλιά. Μετά χτίσαμε
άλλη. Μα οι περισσότεροι έφυγαν. Σκόρπισε το χωριό. Μείναμε μόνο 7-8
οικογένειες… Άλλοι πήγαν στην Θεσσαλονίκη, λίγοι στη Βυρώνεια, οι πε-
ρισσότεροι στο Πετρίτσι… και μερικοί πήγαν στη Τζουμαγιά…»
Οι μαρτυρίες είναι συγκλονιστικές, οι Βούλγαροι κατά την επιστροφή τους στη χώρα τους άφησαν μόνο συντρίμμια, καταστρέφοντας ολοκληρωτικά ολόκληρα χωριά ενώ ταυτόχρονα άρπαξαν ότι μπόρεσαν.
ΑΡΚΕΤΟΙ ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΗ ΣΕΡΒΙΑ
Όπως αναφέρει ο Miroljub Manojlovic, στο Ποζάρεβατς, παρέμειναν
αρκετοί Έλληνες οι οποίοι ασχολήθηκαν κυρίως με το εμπόριο και με τις
ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και σ’ αυτά είχαν μεγάλες επιτυχίες. Μερικοί
από αυτούς έγιναν φημισμένοι, πλούσιοι και επιφανείς πολίτες της πόλης.
Ιδιαίτερα σαν ιδιοκτήτες καφενείων, ξενοδοχείων. Στα καφενεία τους έδι-
ναν και ελληνικές ονομασίες όπως ήταν “Ιτιά η κλέουσα”, “Τα δυό λευκά
περιστέρια”, “Κασίνε”.
Οι Έλληνες και οι Σέρβοι ήταν χριστιανοί Ορθόδο-
ξοι, οπότε οι συμβίωση ήταν πολύ καλή. Πολύ συχνά και πολύ νωρίς συνα-
ντούμε γάμους μεταξύ Σέρβων και Ελλήνων. Με το πέρασμα του χρόνου, η
δεύτερη και τρίτη γενιά των Ελλήνων εποίκων, έχασε την ελληνική γλώσσα,
κι αυτό διότι οι έλληνες δεν ζούσαν αποκομμένοι ή σε ομάδες, αλλά πολύ
γρήγορα ενσωματώθηκαν στην ευρύτερη Σέρβικη κοινωνία.
Εν κατακλείδι οι Βούλγαροι υπήρξαν τρεις φορές κατακτητές σε εδάφη της Μακεδονίας. Η δεύτερη κατοχή (μεταξύ των ετών 1916-18) στο πλαίσιο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξε ιδιαίτερα βάναυση για τους Ελληνικούς Πληθυσμούς και ίσως να ήταν και η πιο βάναυση απ' όλες (υπενθυμίζεται ότι η πρώτη κατοχή συντελέστηκε το 1912-13 και η δεύτερη το 1941-44)
Οι βλάχικοι πληθυσμοί αναίτια ξεριζώθηκαν το 1916 από τις εστίες τους σε περιοχές στα βόρεια του νομού Σερρών στο πλαίσιο μίας μεγαλοϊδεατικής βουλγάρικης πολιτικής.
Τέλος οι Βούλγαροι απεμπλάκηκαν σχετικά ανώδυνα από τον Ά Π.Π. όσον αφορά τους λογαριασμούς τους με εμάς, καθώς οι σύμμαχοι μας δε μας δικαίωσαν ιστορικά γιατί κλείσαν τα μάτια τους στις δίκαιες εδαφικές επιδιώξεις μας στη Νότια Βουλγαρία.
Στα πλαίσια της πρώτης αγωνιστικής το Α.Τ. Ωραιοκάστρου επιχειρεί μια επικίνδυνη έξοδο στη Θέρμη.
Αντίπαλος η ομάδα των ΔΙΑΣ φέτος εμφανίζεται ενισχυμένη με πολλές προσθήκες.
Το Ωραιόκαστρο θα αγωνιστεί με ελλείψεις.
Την πρώτη εμφάνιση με την ομάδα θα πραγματοποιήσουν οι Βασιλειάδης Πεφτιτσέλης και Τζέκος.
Πέρσυ με αντίπαλο τα ΔΙΑΣ στο γήπεδο της Θέρμης έφυγε δυο φορές νικήτρια (87-75 στον προημιτελικό του κυπέλλου, και 67-50 στον πρώτο αγώνα των play off) και γνώρισε μία ήττα στο πρωτάθλημα με 82-78.
Πλάνα από τον περσινό αγώνα κυπέλλου:
Ο Γιάννης Πεφτιτσέλης δήλωσε ότι ασχέτως αποτελέσματος η ομάδα θα αγωνιστεί για το καλύτερο με όλες τις δυνάμεις της!
Ο αγώνας θα διεξαχθεί στις 11 το πρωί.
Η Πολιτισμική Διαδρομή θα ακολουθήσει κατά πόδας την ομάδα του Ωραιοκάστρου και στη φετινή της προσπάθεια...
