Το παρακάτω απόσπασμα προέρχεται από το έργο του Σαίξπιρ "Αντώνιος και Κλεοπάτρα", ο Σαίξπηρ διατυπώνει μία πικρή αλήθεια μέσα από τα χείλη του Καίσαρα Οκταβιανού.
Ο Καίσαρας ενόψει της επικείμενης αναμέτρησης του με τον Αντώνιο και των κρίσιμων αποφάσεων που πρόκειται να λάβει αναφέρεται στη μοίρα των ηγεμόνων και γενικότερα των ηγετών.
ΚΑΙΣΑΡ. "Έπρεπε να το περιμένω. Από της αρχαιοτάτης εποχής διδασκόμεθα ότι ο άρχων έχει υπέρ αυτού τας ευχάς του λαού, μέχρις ότου καταλάβη την εξουσίαν, ότι ο εκπεσών τότε μόνον αγαπάται, όταν πλέον δεν είνε άξιος αγάπης, και ότι καθίσταται επιθυμητός μόνον όταν εκλίπη. Ο λαός ομοιάζει προς φύκον κυματίζοντα επί των υδάτων, όστις φέρεται τήδε κακείσε υπό του εκάστοτε μεταβαλλομένου ανέμου και φθείρεται εν τη αενάω ταύτη κινήσει".
Το έργο αυτό ο Σαίξπηρ το έγραψε το 1607 ή στις αρχές του 1608 και για οδηγό του είχε τον Πλούταρχο, τον οποίο ακολουθεί πιστά. Η υπόθεση του εκτυλίσσεται στη Ρώμη και στην Αλεξάνδρεια, και ανήκει στα «Ρωμαϊκά έργα» του ποιητή, μαζί με τον «Ιούλιο Καίσαρα» και τον «Κοριολανό». Οι δύο τραγικοί ήρωές του και εραστές δεν είναι παιδιά στην πρώτη τους νεότητα, όπως ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, αλλά ώριμοι που ζουν ένα πάθος γεμάτο δύναμη και γενναιότητα ψυχής. (Εκδ. Κέδρος)
Οι ηγέτες δέχονται τις ευχές του λαού μέχρι να αναλάβουν την εξουσία και γίνονται επιθυμητοί αφού εκλείψουν, αυτό είναι το πεπρωμένο τους...
Ο Καίσαρας ενόψει της επικείμενης αναμέτρησης του με τον Αντώνιο και των κρίσιμων αποφάσεων που πρόκειται να λάβει αναφέρεται στη μοίρα των ηγεμόνων και γενικότερα των ηγετών.
ΚΑΙΣΑΡ. "Έπρεπε να το περιμένω. Από της αρχαιοτάτης εποχής διδασκόμεθα ότι ο άρχων έχει υπέρ αυτού τας ευχάς του λαού, μέχρις ότου καταλάβη την εξουσίαν, ότι ο εκπεσών τότε μόνον αγαπάται, όταν πλέον δεν είνε άξιος αγάπης, και ότι καθίσταται επιθυμητός μόνον όταν εκλίπη. Ο λαός ομοιάζει προς φύκον κυματίζοντα επί των υδάτων, όστις φέρεται τήδε κακείσε υπό του εκάστοτε μεταβαλλομένου ανέμου και φθείρεται εν τη αενάω ταύτη κινήσει".
Το έργο αυτό ο Σαίξπηρ το έγραψε το 1607 ή στις αρχές του 1608 και για οδηγό του είχε τον Πλούταρχο, τον οποίο ακολουθεί πιστά. Η υπόθεση του εκτυλίσσεται στη Ρώμη και στην Αλεξάνδρεια, και ανήκει στα «Ρωμαϊκά έργα» του ποιητή, μαζί με τον «Ιούλιο Καίσαρα» και τον «Κοριολανό». Οι δύο τραγικοί ήρωές του και εραστές δεν είναι παιδιά στην πρώτη τους νεότητα, όπως ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, αλλά ώριμοι που ζουν ένα πάθος γεμάτο δύναμη και γενναιότητα ψυχής. (Εκδ. Κέδρος)
Οι ηγέτες δέχονται τις ευχές του λαού μέχρι να αναλάβουν την εξουσία και γίνονται επιθυμητοί αφού εκλείψουν, αυτό είναι το πεπρωμένο τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου