Ο Διαγόρας, γιος του Δαμάγητου και δισέγγονος του βασιλιά της Ιαλυσού Δαμάγητου, υπήρξε ο διασημότερος από όλους τους πυγμάχους της Αρχαιότητας. Ο ποιητής Πίνδαρος τον αποκαλεί "πελώριο" και λέγεται ότι η εξωτερική του εμφάνιση ήταν εντυπωσιακή, λόγω μεγέθους αλλά και εξαιτίας της ομορφιάς του. Στέφθηκε ολυμπιονίκης στην πυγμή το 464 π.Χ., στην 79η Ολυμπιάδα. Υπήρξε επίσης δύο φορές νικητής στα Νέμεα, τέσσερις στα Ίσθμια, πολλές φορές στη γενέτειρά του Ρόδο, στα Παναθήναια, στο Άργος, στο Λύκαιο, στην Αίγινα, στα Μέγαρα και αλλού.
Ο Διαγόρας ξεχώριζε για το μοναδικό τρόπο με τον οποίο πυγμαχούσε. Τον αποκαλούσαν "ευθυμάχα", επειδή δεν απέφευγε τον αντίπαλο, δεν έσκυβε και δεν έστρεφε το σώμα του. Διεκδικούσε καθαρά τη νίκη και με αξιοπρέπεια, ενώ τηρούσε πάντα σχολαστικά τους κανόνες, προκαλώντας στους οπαδούς του θαυμασμό και περηφάνια. Ο Πίνδαρος έγραψε ωδή προς τιμήν του και το άγαλμά του είχε στηθεί στην Άλτη.
Περιλάλητος Ολυμπιονίκης και περιοδονίκης, ο επιφανέστερος πυγμάχος κατά τη γνώμη των ιστορικών της εποχής. Γιγαντόσωμος, με ωραίο πρόσωπο, με περήφανο περπάτημα και αγαλματένια στάση που προκαλούσε το θαυμασμό. Το ανάστημά του πρέπει να ήταν γύρω στο 2,20 μ. ( τεσσάρων πηχών και πέντε δακτύλων) ο Διαγόρας, σύμφωνα με το σχολιασμό του Πινδάρου.
Περιοδονίκης σημαίνει ότι νικούσε σε όλους τους πανελλήνιους αγώνες: Ολυμπία- Νεμέα- Ισθμια-Πύθεια. Το ευθυμάχας αναφέρεται στον τρόπο που αγωνιζόταν και τρισόλβιος σημαίνει τρεις φορές ευτυχής.
Εξαιτίας της δοξασμένης σταδιοδρομίας του μεγάλου αθλητή, οι συμπατριώτες του Ρόδιοι φρόντισαν να του αποδώσουν θεϊκή καταγωγή. Η μάνα του, η οποία δεν αναφέρεται ωστόσο κάπου ποια ήταν, βρέθηκε στην εξοχή και από την πολλή ζέστη αναγκάστηκε να καταφύγει στο ιερό του Ερμή. Εκεί τη βρήκε κοιμισμένη ο Θεός και την πλησίασε.
Είχε την ευτυχία να δει τους γιους του να στεφανώνονται και αυτοί Ολυμπιονίκες -ο Δαμάγητος στην πυγμή, ο Ακουσίλαος και ο Δωριέας στο παγκράτιο- καθώς και τους εγγονούς του Ευκλή και Πεισίροδο. Το 448 π.Χ., στην 83η Ολυμπιάδα, ο Διαγόρας γνώρισε την αποθέωση περιφερόμενος στους ώμους των ολυμπιονικών γιων του και επευφημούμενος από τα πλήθη.
Οι νέοι, στον ενθουσιασμό τους σηκώνουν τον πατέρα στα χέρια, τον κρατούν στους ώμους, προχωρούν στο στίβο. Θέλουν να τον δείξουν στον κόσμο. Να δείξουν την περηφάνια τους, να χαρούν τη δική του περηφάνια. Τα πλήθη επευφημούν, τους ραίνουν με λουλούδια και με δάφνες. Είναι ο θρίαμβος της ζωής του Διαγόρα.
Συμφωνώντας μάλλον με τα λόγια κάποιου Σπαρτιάτη, που βλέποντάς τον του φώναξε ότι δεν του έχει απομείνει πλέον τίποτα άλλο από το να ανέβει στον Όλυμπο κοντά στους θεούς, ο Διαγόρας έγειρε στα χέρια των παιδιών του και πέθανε.
Δεν ήταν φθόνος και ζήλεια. Ήταν από φόβο Θεού μήπως η μεγάλη χαρά αγγίξει την ασέβεια. Και η φωνή ήταν παρότρυνση και συμβουλή μαζί: « Φτάνει πια Διαγόρα. Έπειτα από τόση δόξα, δεν σου μένει παρά ν΄ ανέβεις στον Όλυμπο, να γίνεις Θεός»… Άκουσε τη φωνή ο ευτυχισμένος Διαγόρας. Και πάνω στα χέρια των παιδιών του, μέσα στην αγκαλιά τους, τρισευτυχισμένος πια, έγειρε το διπλοστεφανωμένο κεφάλι και άφησε την τελευταία του πνοή. Δεν ανέβηκε στον Όλυμπο, μα έμεινε αθάνατος.
https://www.fhw.gr/olympics/ancient/gr/206d.html https://www.rodiaki.gr/article/352166/pethane-pia-diagora-den-tha-anebeis-kai-ston-olympo
https://www.rodiaki.gr/article/352166/pethane-pia-diagora-den-tha-anebeis-kai-ston-olympo
https://www.rodiaki.gr/article/352166/pethane-pia-diagora-den-tha-anebeis-kai-ston-olympo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου