Οι διάφορες προσπάθειες των Ελλήνων να αναστυλώσουν την ελληνική παιδεία στη Βουλγαρία μετά τη συνθήκη του Νεϊγί (1919) βρήκαν τη σθεναρή αντίσταση των Βουλγαρικών αρχών καίτοι η εν λόγω συνθήκη επέτρεπε την ίδρυση σχολείων από τους ομογενείς
Σύμφωνα με δημοσίευμα του βουλγαρικού Τύπου επιβλήθηκε πρόστιμο 200 λέβα σε Στενημαχίτες ελληνικής υπηκοότητας, γιατί παρά τις προειδοποιήσεις έστειλαν τα παιδιά τους στα παράνομα ελληνικά ιδιωτικά σχολεία (Πλόβντιβ, 28 Ιουνίου 1914).
Μολονότι με βάση το άρθρο 54 της Συνθήκης του Neuilly, η μειονότητα είχε το δικαίωμα να επαναλειτουργήσει τα σχολεία της, αυτό δεν ήταν εφικτό.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του βουλγαρικού Τύπου επιβλήθηκε πρόστιμο 200 λέβα σε Στενημαχίτες ελληνικής υπηκοότητας, γιατί παρά τις προειδοποιήσεις έστειλαν τα παιδιά τους στα παράνομα ελληνικά ιδιωτικά σχολεία (Πλόβντιβ, 28 Ιουνίου 1914).
Μολονότι με βάση το άρθρο 54 της Συνθήκης του Neuilly, η μειονότητα είχε το δικαίωμα να επαναλειτουργήσει τα σχολεία της, αυτό δεν ήταν εφικτό.
Ακόμη και μεμονωμένες προσπάθειες όπως αυτή στη Βάρνα το 1925 να δοθεί προσχολικά ελληνική παιδεία σε ομάδα παιδιών από δασκάλα της τέως ελληνικής κοινότητας προκάλεσε την άμεση αντίδραση των τοπικών αρχών. Η δασκάλα όπως και κάποια ομογενής της κατηγορήθηκαν για σύσταση και διατήρηση κρυφών σχολείων με αποτέλεσμα η αστυνομία να κατασχέσει τα βιβλία τους και να τους απαγορεύσει να δέχονται παιδιά στα σπίτια τους: (Ι.Α.Υ.Ε./1928/Α/22, Παπανδρέου προς ελληνική πρεσβεία Σόφιας, Βάρνα 4 Ιανουαρίου 1928, αρ. πρωτ. 786).
Ο σύλλογος των εν Ελλάδι Βαρναίων υποστήριξε ότι τα παιδιά στα οποία δίδασκε η Βενετία Κακούλη ήταν ηλικίας 4-5 ετών. Δεν παρέβαινε το σχετικό νόμο γιατί η υποχρεωτική εκπαίδευση στα σχολεία αρχίζει από το 7ο έτος αφενός και αφετέρου νηπιαγωγεία δεν υπήρχαν: (Ι.Α.Υ.Ε./1933/Α/6/Vα Σύλλογος των εν Ελλάδι Βαρναίων προς υπ. Εξωτερικών, Θεσσαλονίκη 12 Μαρτίου 1926, αρ. πρωτ. 75).
Το μόνο ελληνικό σχολείο που φαίνεται να επιβίωσε ήταν αυτό της ελληνικής παροικίας στη Σόφια ως ιδιοκτησία της ελληνικής κυβέρνησης. Δεν είναι γνωστή η χρονιά κατασκευής και λειτουργίας του ελληνικού σχολείου στη Σόφια. Είναι βέβαιο ότι η λειτουργία του διακόπηκε κατά τη διάρκεια των πολέμων. Ξεκίνησε να επαναλειτουργεί μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως αποδεικνύει αίτηση της ελληνικής επιτροπής ελέγχου και εποπτείας των ελληνικών ιδρυμάτων προς τον επικεφαλής της ελληνικής στρατιωτικής αποστολής στη Σόφια στρατηγό Μαζαράκη-Αινιάν, προκειμένου να ενισχυθεί οικονομικά το σχολείο από το ελληνικό προξενείο.
Έτσι λοιπόν μοιραία αρκετοί ελληνογενείς βουλγαροποιήθηκαν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου