Ο Τζωρτζ Μπεστ

 "Δεν ήταν το κλασικό καθίκι που χρησιμοποιούσε τη φήμη του για να ρίχνει γκόμενες. Αυτός ήταν Θεός, του τηλεφωνούσαν 20 φορές την ημέρα για να κάνουν σεξ μαζί του . 

Το 1968 ήταν πιο διάσημος από τους Beatles. Βγαίνοντας από το σπίτι του, οι γυναίκες τον κυνηγούσαν για να τον φιλήσουν και να τον αγκαλιάσουν. Τον περίμεναν έξω από το γήπεδο.

Βλέπετε, δεν ήταν μόνο γιατί ήταν ποδοσφαιριστής . Ήταν ένας σταρ. Ό,τι έκανε στο γήπεδο ήταν απλά για να γεμίζει τον χρόνο του , όταν δεν έκανε αυτά που αγαπούσε περισσότερο , δηλαδή να είναι με γυναίκες, να κάνει σεξ, να πίνει αλκοόλ και να έχει πολυτελή αυτοκίνητα. 

Σε αντίθεση με κάποιο ασχημόπαπο με λεφτά, δεν χρειαζόταν να ψάχνει γυναίκες, οι γυναίκες τον έψαχναν. 

Τον γούσταραν περισσότερο ως άντρα παρά ως ποδοσφαιριστή. Ήταν όμορφος, είχε μοναδικό τύπο .

Για να είμαστε σαφείς και συνοπτικοί, του άρεσαν οι γυναίκες είτε ήταν η Μις Κόσμος είτε ήταν μια όμορφη νοικοκυρά , ήθελε να κάνει σεξ μαζί τους .

Και στο γήπεδο ήταν εξωπραγματικός! Για να τον σταματήσουν θα έπρεπε να καλέσουν πεζοναύτες . Του έδιναν κλωτσιές, αλλά αυτός δεν τις ένιωθε καν. 

Ξεκινούσε σαν τανκ από τη μεσαία γραμμή και έφτανε στο τέρμα, σαν σφαίρα. 

Ήταν κάτι παραπάνω από θρύλος!

Σήμερα, αν ήμουν προπονητής ποδοσφαίρου, θα προτιμούσα να έχω στην ομάδα μου 11 παίκτες σαν αυτόν, μεθυσμένους, με 2 ώρες ύπνο και νύχτες διασκέδασης, παρά 11 μαραθωνοδρόμους.

Χωρίς καμία αμφιβολία!

George Best, τα υπόλοιπα είναι μ@λ@κίες κύριοι ."

Πηγή Η Σκοτεινή Πλευρά Του Ποδοσφαίρου

Ο Στήβ Μπαρτ

 O Νοέμβριος είναι ένας μήνας που ο εικονιζόμενος Στηβ Μπαρτ δεν μπορεί να ξεχάσει ακόμα και αν θέλει. 

Κατά κύριο λόγο επειδή γεννήθηκε σαν σήμερα το 1962 και κατά δεύτερον για το προ τριαντακονταετίας περιστατικό που στιγμάτισε τη βραχύχρονη παρουσία του στην Ελλάδα. 

Αλλά ας πιάσουμε από την αρχή την άκρη του νήματος για αυτόν τον τρομερό σκόρερ που δεν μπορέσαμε να απολαύσουμε για πολύ καιρό με τη φανέλα του Ηρακλή. 

Mε το τέλος της σεζόν 1991-92 ελήφθη η απόφαση από την τότε διοίκηση Χαΐτογλου να ξεκινήσουν οι προσπάθειες της απόκτησης ελληνικού διαβατηρίου για τον λατρεμένο Ντέιβιντ Ίνγκραμ (για την οικονομία της συζήτησης θα τον γράψω έτσι) και η απόκτηση ενός σέντερ για τη θέση του δεύτερου επιτρεπόμενου ξένου.

Όμως ο Θόδωρος Ροδόπουλος που είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία είχε πάρει την απόφαση να "τελειώσει" τον Ντέιβιντ και με δικαιολογία πως ο"Γηραιός" μπλέχτηκε στα πλοκάμια της ελληνικής γραφειοκρατίας αλλά και την απουσία πολιτικής βούλησης, αποχαιρέτησε τον Ίνγκραμ, σηματοδοτώντας το τέλος μιας εποχής.

Το θέμα της αντικατάστασης του Ντέιβιντ ήταν πια αυτό που έκαιγε περισσότερο τους ιθύνοντες της ομάδας μιας και το κομμάτι του ψηλού είχε λυθεί με την απόκτηση του Τζών Πωλ Σάσκι που είχε πάρει την θέση της πρώτης αποτυχημένης επιλογής, του Αμερικανού Ντέιβιντ Μπάτλερ. 

Ο Ροδόπουλος άρχισε να ψάχνει στην αμερικανική αγορά που τη γνώριζε καλύτερα και από την παλάμη του χεριού του, έναν παίχτη με τα χαρακτηριστικά του Ίνγκραμ, δηλαδή έναν γκαρντ με πρωταρχικό ρόλο το σκοράρισμα και δευτερευόντως την οργάνωση του παιχνιδιού. 

Ο μάνατζερ Νίκος Λότσος που βρισκόταν στην Αμερική εκείνη την περίοδο και παρακολουθούσε τα training camps των ομάδων του ΝΒΑ ψάχνοντας λαβράκια, ξεχώρισε και πρότεινε στον Ροδόπουλο έναν δεξιόχειρα Ντέιβιντ Ίνγκραμ. 

Ήταν ο 30χρονος Στηβ Μπαρτ που έψαχνε νέο συμβόλαιο μετά τα τρία περάσματα του από Γκόλντεν Στέιτ, Λος Άντζελες Κλίπερς και Φοίνιξ Σανς με περίπου 100 παιχνίδια στα πόδια του στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ.

Ο απόφοιτος και αρχισκόρερ στην ιστορία του κολλεγίου Αϊόνα και επιλογή των Γουόριορς στο νούμερο 30 του ντραφτ το 1984, είχε αναλώσει ολόκληρη την μέχρι τότε καριέρα του στην πατρίδα του, κινούμενος μεταξύ ΝΒΑ και CBA προσπαθώντας για μονιμοποίηση στο ρόστερ κάποιας ομάδας. Βλέποντας πως δεν υπήρχε διάθεση απο τους GM των οργανισμών, αποφάσισε να κάνει δεχτή την πρόταση των Θεσσαλονικέων, στα τέλη Σεπτέμβρη έφτασε στο αεροδρόμιο "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" και σχεδόν αμέσως έκανε ντεμπούτο με τη φανέλα του Ηρακλή.

Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1992 συστήθηκε στο κοινό του "Γηραιού" με 24 πόντους εναντίον του Κεραυνού Λευκωσίας για το Κύπελλο Κόρατς, δείχνοντας πως η ομάδα είχε κάνει την ιδανική επιλογή για τον διάδοχο του Ίνγκραμ. Και αυτή η αίσθηση επιβεβαιωνόταν όλο και περισσότερο όσο ο Μπαρτ συνέχισε να σκοράρει με καταιγιστικούς ρυθμούς. 

31 με τη Λάρισα στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, 43 απέναντι στον Γιαννάκη στο ντέρμπι με τον Άρη, κάρφωμα μπροστά στον Φασούλα και ο Στηβ είχε κάνει την αρχή για να πάρει στην καρδιά των οπαδών του "Γηραιού" μια θέση δίπλα στον μεγάλο Ντέιβιντ. Όμως το απρόσμενο γεγονός του Νοεμβρίου κηλίδωσε για πάντα το προφίλ του, οδηγώντας στην αποπομπή του από τον Ηρακλή. 

Στις 11 Νοεμβρίου ο Μπαρτ επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη έπειτα από την ολιγοήμερη άδεια που είχε λάβει για να επισκεφθεί την πατρίδα του. Στον τυπικό έλεγχο των αποσκευών του, οι αστυνομικοί εντόπισαν 2 γραμμάρια κοκαΐνης και 11 γραμμάρια χασίς. 

Ο Αμερικανός συνελήφθη και οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα για τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Αμέσως παραδέχθηκε την ενοχή του και εν συνεχεία οδηγήθηκε για τοξικολογικές εξετάσεις για να διαπιστωθεί αν είναι χρήστης ναρκωτικών ουσιών και αφέθηκε ελεύθερος με την καταβολή χρηματικής εγγύησης τριών εκατομμυρίων δραχμών.

Το πρώτο δείγμα του ήταν αρνητικό και ο Ηρακλής έβγαλε ανακοίνωση που υπογράμμιζε το ηθικό μέρος της υπόθεσης και ουσιαστικά από εκείνη την ημέρα ο παίχτης είχε τελειώσει από τον "Γηραιό". 

Αυτό που ενόχλησε ιδιαίτερα την τοπική κοινωνία πέραν από το γεγονός της χρήσης ναρκωτικών, ήταν πως λίγες μέρες πριν από τη σύλληψη του, ο Μπαρτ είχε εμφανιστεί σε τηλεοπτική εκπομπή της Θεσσαλονίκης κάνοντας κήρυγμα υπέρ του αθλητισμού και κατά των ναρκωτικών!!!!! 

Ο παίχτης παρέμεινε για λίγο ακόμα στην Ελλάδα και στον τελευταίο του αγώνα με τα κυανόλευκα πέτυχε 38 πόντους στην ήττα από την Καζέρτα στην Ιταλία. Την επόμενη μέρα από το παιχνίδι κοινοποιήθηκε η τοξικολογική έκθεση από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο που έδειξε αυτό που όλοι υποψιάζονταν, πως δηλαδή ο Μπαρτ ήταν χρόνιος χρήστης και όχι περιστασιακός όπως ισχυριζόταν ο ίδιος. Έξαλλοι στον Ηρακλή με τα καμώματα του Αμερικανού, τον έβαλαν στο πρώτο αεροπλάνο για Αμερική χωρίς επιστροφή.

Εξαιτίας του κεφαλιού του η ομάδα στερήθηκε το μεγαλύτερο της όπλο για διάκριση και ο παίχτης τη ευκαιρία να κάνει ακόμα μεγαλύτερη διαφήμιση στο όνομα του μέσω των εμφανίσεων του. 

Στην Ελλάδα εν μία νυκτί έγινε persona non grata αλλά στην υπόλοιπη Ευρώπη βρήκε αμέσως δουλειά την επόμενη αγωνιστική περίοδο. 

Πήγε στο Ισραήλ για τη Μακάμπι Ρισόν κάνοντας και εκεί τους φιλάθλους να τον αγαπήσουν και να τον ανακηρύξουν το 2007 ως τον κορυφαίο ξένο παίχτη της εικοσαετίας. Η συνέχεια τον βρήκε σε ομάδες της Ιταλίας που τις άλλαζε σαν τα παλτά, παίζοντας σε έξι διαφορετικές μέσα σε διάστημα έξι χρόνων. 

Το κοινό σημείο σε όλες τις παρουσίες του εκεί ήταν οι μέσοι όροι του στο σκοράρισμα που πλησίαζαν ή ξεπερνούσαν τους 30, επιδόσεις που του έδωσαν και το βραβείο του πρώτου σκόρερ της Serie A το 1997. 

Μία μηχανή σκοραρίσματος, ο Στηβ Μπαρτ εξαιτίας των παθών του "σκότωσε" την εν Ελλάδι καριέρα του αλλά έστω και σε αυτή την ισχνή παρουσία του στα μπασκετικά δρώμενα της πατρίδας μας, έδωσε ένα μικρό δείγμα των ικανοτήτων του...

Antreas Tsemperlidis

Ο γάμος στον κόσμο της τραγωδίας του Αισχύλου. Γράφει ο διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος Ωραιοκάστρου Παύλος Παπαδόπουλος.

   Ο Αισχύλος πραγματεύεται εκτεταμένα το θέμα του γάμου στο έργο του Ικέτιδες. Στο έργο διαπιστώνουμε αρκετές από τις αντιλήψεις των αρχαίων Ελλήνων για την ιερότητα του γάμου, τον ενδεχόμενο καταναγκασμό σε γάμο κλπ. Επίσης ο ποιητής εκθέτει τους θεούς που σχετίζονταν με το γάμο.

 Στις Ικέτιδες κεντρική ιδέα αποτελεί η ιερότητα του γάμου. Ο Αισχύλος, μέσα από αυτό το έργο, κρίνει θετικά τη σκέψη των Δαναΐδων να μην παντρευτούν με το ζόρι. Η ιερότητα του γάμου, σύμφωνα με τις αντιλήψεις των αρχαίων Ελλήνων, θα ορίζεται από τους θεούς, και θα αποτελεί ιερή υπόθεση. Ο Χορός θα επιβεβαιώσει την ιερότητα του γάμου: «Τα άλλα ας μας έρθουν βολικά με τη βοήθεια των Ολύμπιων θεών· για των ανθό της νιότης μου πατέρα έχε εμπιστοσύνη. Διότι αν οι θεοί κάποια άλλη απόφαση δεν έχουν πάρει τα παλιά χνάρια της σκέψης μου ποτέ δε θα τ’ αλλάξω».  Επομένως, η θέληση των θεών συνάδει με τη μη συναίνεση τους στον καταναγκαστικό γάμο.

  Στο έργο υμνείται επίσης η δύναμη της Ήρας, της θεάς του γάμου. Η νύφη κατά την τέλεση του γάμου δώριζε το πέπλο της (που της χρησίμευε ώστε να κρύβει τα δάκρυα) στην Ήρα, όταν η νεαρή σύζυγος (οι Δαναΐδες ήταν σε ηλικία γάμου) έβγαζε το πέπλο της και παρουσιαζόταν στους καλεσμένους του γάμου, που είχαν έρθει με τα γαμήλια δώρα. Γίνεται επίκληση, επίσης, στην Αφροδίτη από τις Δαναΐδες ώστε να μην επιβάλλει το γάμο: «Κι ας δει η αγνή η Άρτεμη με λύπη την ομάδα μας και μ’ εξαναγκασμό ποτέ ας μην έρθει ο γάμος απ’ την Κυθέρεια· μισητό το βάρος αυτό ας είναι.» Με τη θεράπαινα να συμπληρώνει: «Ωστόσο ο πρόθυμος ύμνος μας την Κύπρη δεν την αμελεί. Γιατί στο Δία πλάι δύναμη, όπως κι Ήρα έχει. Τιμιέται η πολύγνωμη θεά για τα σεβαστά έργα της.». Οι Δαναΐδες πραγματοποιούν παράκληση στην αγνή Άρτεμη, τονίζοντας την αγνότητα της, ιδιότητα την οποία έχουν και αυτές, ώστε να ταυτιστεί η θεά μαζί τους.

  Οι Δαναΐδες ικετεύουν το Δία να τις προστατεύσει από τον παράνομο δεσμό: «Ο Δίας ο μεγάλος ας με γλιτώσει από το γάμο με την Αιγύπτια φύτρα» Ο κλήρος για τις γυναίκες είναι ο γάμος, τελικά όμως θα συμβεί αυτό που θα ορίσει ο Δίας. Αυτό θα το πει η Θεραπαινίδα: «Γιατί θέλω του Δία τη σκέψη στο βάθος να δω, που είναι μια άβυσσος». Θέτουν ως παράδειγμα επίσης την περίπτωση της Ιούς: «Ο άρχοντας Δίας ας με φυλάγει από γάμο μ’ άντρα κακό εχθρό μου, αυτός που και την Ιώ από συμφορά γλίτωσε με χέρι θεϊκό».

  Η απόδοση της άρνησης τέλεσης γάμου των Δαναΐδων με τους εξαδέλφους τους Αιγύπτιους, στη συγγένεια τους με αυτούς, εκφράζει ένα προβληματισμό. Οι Δαναΐδες χαρακτηρίζουν το γάμο με τους Αιγύπτιους εξαδέλφους τους «ασεβή». Η υπόθεση ότι η ασέβεια μπορεί να σχετίζεται με τη συγγένεια τους με τους Αιγύπτιους, αντικρούεται από το γεγονός,  ότι στην Αθήνα η συγγένεια μετά ξαδέρφια, δεν απέτρεπε ηθικά το γάμο, μάλιστα υπαγόρευε το θεσμό της ενδογαμίας, ο οποίος στηρίζεται στα κληρονομικά δικαιώματα των συγγενών και ερμηνεύτηκε ως το ανεπιθύμητο στοιχείο που εκφράζουν οι Δαναΐδες. Οι Δαναΐδες θα πουν: «προτού κάποτε στις κλίνες μας, κάτι που ο θεϊκός νόμος εμποδίζει, παίρνοντας για δικό τους ότι σ’ ανιψιές του πατέρα τους ανήκει, ανέβουν χωρίς να το θέλουμε εμείς».

   Πιο πιθανή είναι η θεώρηση, να προκρίνεται η μη συναίνεση τους στο γάμο, στην αγνότητα τους: «Πως πουλί αν φάει άλλο πουλί, αγνό μπορεί να είναι; Πως αρπάζοντας κάποια απ’ τον πατέρα της άθελα της αγνός μπορεί να είναι;». Προτάσσουν δηλαδή περισσότερο την αγνότητα τους και την αποστροφή για τους Αιγύπτιους. Η αμοιβαία ερωτική επιθυμία και η γονιμότητα ήταν αλληλένδετες στη σκέψη του Αισχύλου. Η ενδογαμία ίσως μπορεί να θεωρηθεί ως επιχείρημα υπέρ των Αιγυπτίων. Ο κήρυκας των Αιγυπτίων θα πει στο βασιλιά, θεωρώντας δίκαιο το αίτημα τους: «Και σε τι απ’ αυτά χωρίς να έχω δίκαιο ξαστόχησα;». Οι Αιγύπτιοι μέσω του κήρυκα θα τονίσουν ότι με την απαίτηση τους σέβονται και τους θεούς τους: «Σέβομαι τους θεούς που κατοικούν στο Νείλο.».

  Για τις Δαναΐδες ο γάμος είναι ενάντια στη θέληση των θεών. Θεωρούν ξεκάθαρα ότι οι θεοί είναι με το μέρος τους: «Τ’ άλλα ας μας έρθουν βολικά με τη βοήθεια των ολύμπιων θεών· για τον ανθό της νιότης μου πατέρα έχε εμπιστοσύνη.». Οι Αιγύπτιοι άρα στρέφονται κατά της θέλησης των θεών και διαπράττουν ΄Υβρη. Ο προβληματισμός σχετικά με την απόρριψη του γάμου, λειτουργεί μόνο με την προϋπόθεση ότι οι Δαναΐδες αποκρούουν αυτόβουλα αυτό που, σύμφωνα με τα λόγια των θεραπαινίδων τους αποτελεί μολαταύτα μοίρα.

  Από μία οπτική ο Robertson διαβλέπει σ’ αυτήν την επιλογή του Αισχύλου τη διάσωση της αξιοπρέπειας των γυναικών και την απαρχή της γιορτής των Θεσμοφορίων. Τα Θεσμοφόρια ως τελετουργία ήταν επιβεβαιώνει τους κοινωνικούς ρόλους της γυναίκας και γι αυτό τελούνταν μόνο από γυναίκες. Οι Δαναΐδες ένοιωθαν μία παθιασμένη αποστροφή μπροστά στην προοπτική του αρραβώνα τους με τα ξαδέρφια τους.

  Οι Δαναΐδες επιτιμούνται όταν αναφέρονται εναντίον του ανδρικού φύλλου και της σαρκικής ένωσης. Θα ευχηθούν να αποφύγουν την συζυγική κλίνη: «Σπέρμα της σεβαστής μεγάλης μητέρας κρεβάτι αντρών ας ξεφύγω ανύπαντρη και αδάμαστη». Στην περίπτωση αυτή εκείνες είναι οι οποίες, υπερβαίνουν το μέτρο και είναι ενάντιες στο νόμο της φύσης που συμφωνεί με τους θεούς. Ο Αισχύλος θα αποδώσει τη βαρύτητα του ανόσιου γάμου με την απειλή της μεταθανάτιας τιμωρίας: «Ούτε και στον Άδη σαν πεθάνει θα ξεφύγει την τιμωρία αν τέτοια πράξη κάνει».

                                           

  Σε γενικές γραμμές η ιερότητα του γάμου ήταν αναμφισβήτητη. Στις Ικέτιδες αποσαφηνίζεται η έννοια της ιερότητας του γάμου στην αρχαιότητα. Κεντρική ιδέα του έργου, αποτέλεσε η αποστροφή της τέλεσης καταναγκαστικού γάμου από της Δαναΐδες. Πρόθεση τέλος του Αισχύλου ήταν η παρουσίαση της προάσπισης της αξιοπρέπειας των γυναικών.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

1)      Αισχύλος, Ικέτιδες, μετάφρ. Γ. Μαυρόπουλος, εκδ. Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 2007.

2)      Λεοντοπούλου Π., Η διαλεκτική της θείας και ανθρώπινης βούλησης στον Αισχύλο, Διδακτορική Διατριβή, Αθήνα 2007.

3)      Deubner L., Attische feste, Heinrich Keller, Berlin 1932,

4)      Lesky A., Η τραγική ποίηση των αρχαίων Ελλήνων τ.1, από τη γέννηση του είδους μέχρι το Σοφοκλή, μετάφρ. Ν. Χουρμουζιάδη, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα 1987.

 

 

-Ο Παύλος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1978 στη Δράμα, μεγάλωσε στις Σέρρες και έζησε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Από το 1996 εργάζεται στο δημόσιο σε διάφορες διοικητικές θέσεις. Είναι απόφοιτος της Σχολής Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας, της Σχολής Αστυφυλάκων της Αστυνομικής Ακαδημίας, της Σχολής Επιμόρφωσης και μετεκπαίδευσης ΕΛ.ΑΣ., και της Σχολής Ελληνικού Πολιτισμού, του Τμήματος Ανθρωπιστικών. Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Μιλάει Αγγλικά και Γερμανικά.