Η υπόθεση:
Ο Λάτιμερ, το 1938, άγγλος συγγραφέας κοινωνιολογικών μελετών και αστυνομικών μυθιστορημάτων με κάποια επιτυχία, αντικρίζει στο νεκροτομείο της Κωνσταντινούπολης το πτώμα του Δημητρίου. Κι αρχίζει ένα οδοιπορικό από πόλη σε πόλη, για ν’ ανασυνθέσει τη ζωή του Δημητρίου στα Βαλκάνια και την Ευρώπη του μεσοπολέμου - με τις αναπάντεχες εξελίξεις.
Δημήτριος Μακρόπουλος ή Δημήτριος Τάλατ ή Ταλάδης. Ελληνόφωνος Τούρκος. Πρώην εργάτης στα σύκα, δολοφόνος, κλέφτης, λαθρέμπορος ναρκωτικών, κατάσκοπος, μαστροπός, έμπορος λευκής σαρκός, νταής, κεφαλαιούχος.
Το 1922, κατά την καταστροφή της Σμύρνης, έσφαξε έναν εβραίο τοκογλύφο. Στην Αθήνα, στους προσφυγικούς συνοικισμούς, λήστεψε κάποιον άλλον. Το 1923, είναι μπλεγμένος στη Σόφια σε μια απόπειρα πραξικοπήματος με δολοφονίες μελών της βουλγαρικής κυβέρνησης. Το 1924 αναμείχθηκε σε απόπειρα δολοφονίας του Κεμάλ στην Ανδριανούπολη, το 1926 στη Γιουγκοσλαβία κατασκοπεύει για λογαριασμό της Γαλλίας. Δουλεύει για λογαριασμό της Ευρασιατικής Τράπεζας Πίστεως, μιας διεθνούς τράπεζας με έδρα το Μονακό που είναι μπλεγμένη σε πραξικόπημα στα Βαλκάνια και χρηματοδοτεί παράνομα εργαστήρια παραγωγής ναρκωτικών. Στο Παρίσι, στη δεκαετία του ’30, ο Δημήτριος οργανώνει ένα μεγάλο δίκτυο διακίνησης ηρωίνης. Υπήρχαν φήμες ότι εθίστηκε ο ίδιος...
Λίγα ακόμη στοιχεία για το έργο:
Ένα συναρπαστικό road story στα Βαλκάνια και την Ευρώπη με εξαιρετική νουάρ ατμόσφαιρα, έμφαση στο σασπένς, ευρηματική πλοκή και ρεαλιστική αποτύπωση της κοινωνίας τη ζοφερή εποχή του Μεσοπολέμου. Η Μάσκα του Δημητρίου θεωρείται σήμερα ένα από τα κλασικά μυθιστορήματα της ευρωπαϊκής νουάρ λογοτεχνίας.
To 1944 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον σκηνοθέτη Ζαν Νεγκουλεσκό.
Ο Ερικ Αμπλερ στο βιβλίο του "Η μάσκα του Δημήτριου" ανασυνθέτει τα Βαλκάνια του Μεσοπολέμου, μέσα από τον ήρωά του Δημήτριο Μακρόπουλο ή Δημήτριο Τάλατ ή Ταλάδη, ελληνόφωνο Τούρκο [...] ο Δημήτριος δολοφονείται και το πτώμα του αναγνωρίζεται στο νεκροτομείο της Κωνσταντινούπολης από έναν εγγλέζο συγγραφέα κοινωνιολογικών μελετών και αστυνομικών μυθιστορημάτων. Ο Δημήτριος είναι ένα είδος επιτομής του βαλκάνιου πολυμήχανου πολίτη, που θα μπορούσε να ζει και σήμερα, στα Βαλκάνια του τράφικινγκ γυναικών, στα Βαλκάνια-σταυροδρόμι διακίνησης ναρκωτικών, ιδιαίτερα στο Κοσσυφοπέδιο, από την Κεντρική Ασία προς την Ευρώπη. (Νίκος Μπακουνάκης, Το Βήμα, 24/2/2008)
Το έργο αποτελεί μια ιδιαίτερα επιτυχής εξέλιξη του αστυνομικού μυθιστορήματος και ήρθε με τον συνδυασμό υποθέσεων οργανωμένου εγκλήματος, κρατικής κατασκοπίας και πολιτικής σκοπιμότητας με κλασικό έργο την Μάσκα του Δημήτριου, του Έρικ Άμπλερ, (1939) και σκηνικό τα Βαλκάνια παραμονές του πολέμου.
Η μεταφορά έγινε από το Glob TV:
Πηγές:
https://www.politeianet.gr/books/9789603254058-ambler-eric-agra-i-maska-tou-dimitriou-188213
https://www.oanagnostis.gr/vretaniko-astynomiko-mythistorima-a-meros-1859-1951-anthologei-o-markos-kritikos/
https://www.artnoir.gr/2017/01/06/θέμα-ορισμού-η-αστυνομική-λογοτεχνία/
