Ο Ντέρεκ Χάμιλτον

 Την ίδια εποχή (Σεπτέμβριος του ’91) που ο Νίκος Φώσκολος παρουσίαζε στον ΑΝΤ1 τη «Λάμψη», ο πρωτότοκος γιος του Σπύρος, προπονητής στο Σπόρτιγκ τότε, εμφάνιζε στο ελληνικό μπάσκετ τον Αμερικανό φόργουορντ Ντέρεκ Χάμιλτον.

Ένα παιδί που είχε ήδη μάθει τι εστί ευρωπαϊκό μπάσκετ, σε χαμηλό επίπεδο βέβαια, και στην Ελλάδα ήρθε για ν’ αποδείξει ότι τα καταφέρνει εξίσου καλά σε αυξημένων απαιτήσεων μπάσκετ λανσάροντας εντυπωσιακά καρφώματα με περιστροφές.

Δύο εβδομάδες μετά την πρεμιέρα της οικογένειας Δράκου στο γυαλί, ο βασικός ξένος της ομάδας των Πατησίων σκόραρε 31 πόντους στο κλειστό του Παπάγου και υπέγραφε ένα μεγάλο διπλό επί των «στρατηγών».

Κατέληξε εκείνη τη σεζόν να είναι ο τρίτος σκόρερ του πρωταθλήματος και από τα 10.000.000 δραχμές να φτάσει στα 25 που του έδινε η ΑΕΚ για να την προτιμήσει.

Καταφατική η απάντησή του, όχι τόσο εκκωφαντικές πάντως οι εμφανίσεις του, χωρίς να σημαίνει πως αποδείχθηκε φούσκα. Πέρασε επίσης από τον Απόλλωνα Πάτρας, ενώ το 2001, βετεράνος πια, ήρθε στο Ηράκλειο. Άλλος παίκτης βέβαια τότε…

Μια συμμαχία για τη Μεσόγειο. Τάκης Θεοδωρόπουλος

 Το «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία» ακούστηκε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1974. Η χούντα του Ιωαννίδη είχε καταρεύσει, η δημοκρατία του Καραμανλή προσπαθούσε να ορθοποδήσει, η Τουρκία του Ετσεβίτ προχωρούσε στην Κύπρο, ο στόλος της αρμένιζε στο Αιγαίο και η υπερδύναμη δεν είχε καιρό να ασχοληθεί με τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Τον Αύγουστο του 1974 η προεδρία Νίξον ζούσε στον αστερισμό του Ουότεργκεϊτ. Ο Αγγελος Βλάχος, διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Καραμανλή τότε, περιγράφει την κατάσταση στον τελευταίο όροφο της «Μεγάλης Βρεταννίας» όπου διέμενε ο πρωθυπουργός. Στο βιβλίο του «Αποφοίτηση 1974»αναφέρεται στις προσπάθειες να αποκαταστήσουν επαφή με την Ουάσιγκτον με στόχο τον σωφρονισμό του μικρομέγαλου εταίρου του ΝΑΤΟ. Σε απλά ελληνικά; Δεν τους έβγαιναν στο τηλέφωνο. Κι έτσι η Ελλάδα αποχώρησε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Μπορεί να ήταν λάθος, όμως ήταν ανθρώπινο λάθος, οφειλόμενο στον εκνευρισμό του Καραμανλή, που από τη μια είχε τα σπαράγματα των χουντικών, από την άλλη τους Τούρκους στο Αιγαίο και τη σιωπή των Αμερικανών. Η μόνη δύναμη η οποία ανταποκρινόταν στις εκκλήσεις του ήταν η Γαλλία του Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν.

Μου αρέσει να φαντάζομαι τον Βλάχο ή τον Καραμανλή να μιλούν στο τηλέφωνο με τον Ζισκάρ ντ’ Εστέν. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Γαλλία υποστήριξε την ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ. Και στον απόηχο όλων αυτών ήρθε το 1981. Η Γαλλία εξέλεγε τον πρώτο της σοσιαλιστή πρόεδρο από δεκαετίες και η Ελλάδα τον πρώτο της σοσιαλιστή πρωθυπουργό. Ο σοσιαλισμός του Μιτεράν ήταν ευρωπαϊκός και απεχθανόταν τις τριτοκοσμικές λέξεις του Παπανδρέου, η χημεία ανάμεσά τους δεν ήταν η καλύτερη, όμως τη σχέση την έσωζε ο λυρισμός. Ηταν η εποχή του Μίκη, της Μελίνας, του Ζακ Λανγκ. Θα προσέθετα στο σύντομο αυτό χρονικό και την περίοδο των μνημονίων. Οταν η Γαλλία του Σαρκοζί και του Ολάντ, αδυνατισμένη χωρίς αμφιβολία, προσπαθούσε να απαλύνει τη γερμανική ακαμψία απέναντι στην πτωχευμένη Ελλάδα.

Τα γράφω αυτά για να θυμηθούμε ότι η αμυντική συμφωνία που υπέγραψαν ο Μητσοτάκης με τον Μακρόν δεν είναι ευκαιριακή-«οπορτουνιστική» κατά το λεξιλόγιο της προοδευτικής Αριστεράς. Εχει τις ρίζες της στην Ιστορία και των δύο χωρών. Το 2021 δεν είναι 1974, ούτε 1981 θα μου πείτε, συμφωνώ. Σήμερα η Γαλλία είναι η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης. Η υπόλοιπη Ευρώπη κοιτάζει τη Μεσόγειο αφ’ υψηλού, σχεδόν σαν βάρος. Η Γαλλία είναι προσκολλημένη στη Μεσόγειο. Είναι κομμάτι της δικής της Ιστορίας από τον καιρό του Ναπολέοντα. Γι’ αυτό έχει σημασία η Ελληνο-Γαλλική Μεσογειακή συμμαχία. Τα υπόλοιπα είναι μπακαλική.

Πηγή: Καθημερινή

Συλλογική ευφυΐα..

 

Ιστορικά ψέματα των Αλβανών.

 Στην επίσημη αλβανική ιστοριογραφία υποστηρίζεται ότι όλοι οι Αλβανοί, πλην ορισμένων εξαιρέσεων που ήταν προδότες και εξαγορασμένοι χρηματικά από την Ελλάδα, πολέμησαν ενάντια στην ελληνική "κατοχή" της Νότιας Αλβανίας (Βορείου Ηπείρου) το 1913.

 Ρίχνοντας μια ματιά όμως στην αλβανική εφημερίδα "Dielli" με ημερομηνία έκδοσης Απρίλιος 1913, καταλαβαίνει κανείς ότι αυτοί οι "Αλβανοί προδότες" δεν ήταν καθόλου εξαίρεση ανάμεσα στους Αλβανούς. Το αντίθετο μάλιστα! Ήταν πάρα πολλοί Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι. Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για 15000. Επίσης αν αναλογιστούμε ότι αυτοί οι "Αλβανοί" Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι ήταν εκτός από "προδότες" και "πληρωμένοι" από την Ελλάδα, αμέσως γεννάται το ερώτημα: πως ένα τόσο φτωχό κράτος όπως η Ελλάδα που προ εικοσαετίας είχε κηρύξει μάλιστα πτώχευση, θα μπορούσε να εξαγοράσει 15000 άτομα? Κύριοι μην εθελοτυφλείτε! Η αλήθεια είναι εδώ και σας περιμένει από μια αλβανική εφημερίδα της εποχής. Δεν είναι λόγια δικά μας.

Στο υπογραμμισμένο τμήμα λέει:

U mblodhe n Erseke me teper se 15,000 spirt te krister e myslimane dhe bene tejakrim ne Londer qe jane te kenaqur me Greqine (Περισσότερες από 15.000 χριστιανικές και μουσουλμανικές ψυχές συγκεντρώθηκαν στην Ερσέκα και έγραψαν στο Λονδίνο ότι είναι ικανοποιημένες από την Ελλάδα).

Πηγή Ελλήνων Θέματα

Τεχνολογία...

 

33 χρόνια πριν...

 Ήταν πριν από 33 χρόνια στις 12 του Οκτώβρη, όταν στο γήπεδο της Βιλερμπάν, το Αστρομπάλ εμφανίστηκε για πρώτη φορά με την ασπρόμαυρη φανέλα και το νούμερο 7 στην πλάτη, ο άνθρωπος που θα άλλαζε την ιστορία του ΠΑΟΚ και θα γινόταν ο ηγέτης που χρειαζόταν ο Δικέφαλος του Βορρά για να ανοίξει τα φτερά του.

Με αρκετά μαλλιά περισσότερα, χωρίς γένια αλλά πάντα με το ίδιο και απαράλλαχτο βλέμμα του "Τίγρη", ο Μπράνισλαβ Πρέλεβιτς πέτυχε τους πρώτους 29 απο τους χιλιάδες πόντους που θα σκόραρε  τα επόμενα χρόνια με τα ασπρόμαυρα, δείχνοντας πως ο Βεζυρτζής είχε χτυπήσει φλέβα χρυσού με την απόκτηση του 22χρονου τότε Γιουγκοσλάβου.

Ο ψυχρός εκτελεστής που θα σφράγιζε τα καλύτερα χρόνια του ΠΑΟΚ με τρίποντα, ιδρώτα και δάκρυα, ο "Τρέλεβιτς" της Γενεύης, ο τραγικός ήρωας της Νάντ, ο Ελ Σιντ της Τεργέστης, ο ένας και μοναδικός Μπάνε μπήκε στη ζωή μας ένα κρύο βράδυ του Οκτωβρίου στη Λυών για να μη φύγει ποτέ.

Και ίσως να ήταν εκεί που οι λιγοστοί οπαδοί του ΠΑΟΚ να σιγοψιθύρισαν τις λέξεις που έμελλε να δονούν το Αλεξάνδρειο στα χρόνια που ακολούθησαν. Ωωωω Μπάνε Μπάνε...

Antreas Tsemperlidis

Το διπλό παιχνίδι γεωπολιτικού πόκερ Αλέξης Παπαχελάς

 Το γεωπολιτικό παιχνίδι μοιάζει συχνά με πόκερ. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να κρατάς κλειστά τα χαρτιά σου και, το κυριότερο, να είσαι ενίοτε απρόβλεπτος. Δεν είναι καλό να σε θεωρεί κανείς δεδομένο, «βρέξει, χιονίσει». Οι βασικές σταθερές προφανώς δεν αλλάζουν. Οποιος φεύγει ξαφνικά από τις «ράγες» μπορεί εύκολα να εκτροχιαστεί.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια περίοδο όπου αναζητεί έναν ιδανικό συνδυασμό: την κάλυψη του εξοπλιστικού χάσματος με την Τουρκία μέσα σε λογικά πλαίσια και την ταυτόχρονη εξασφάλιση κάποιου είδους στρατηγικής δέσμευσης από τους συμμάχους της που θα αποτρέψουν μία ανεξέλεγκτη κρίση στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η εξίσωση είναι δύσκολη.

Ισως όμως την ευνοούν οι εξελίξεις. Πάρτε, για παράδειγμα, την ένταση και το ρήγμα στις σχέσεις Γαλλίας – ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Μακρόν είναι στριμωγμένος, θέλει να αποδείξει ότι θα είναι ο ηγέτης μιας στρατηγικά αυτόνομης Ευρώπης. Και θα ήθελε πολύ να πετύχει μία νίκη. Η Αθήνα θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί αυτήν τη συγκυρία για να διαπραγματευθεί μία γαλλική δέσμευση συνεργασίας σε περίπτωση που μία από τις δύο χώρες δεχόταν επίθεση. Οι δεσμεύσεις και τα προοίμια έχουν ασφαλώς λογοτεχνική αξία αν δεν συνοδεύονται από πρακτικά μέτρα, όπως π.χ. μια εγκατάσταση ή παρουσία στρατιωτικών σε κάποιο ευαίσθητο σημείο της χώρας μας.

Την ίδια παρτίδα, σε άλλο «τραπέζι», θα παίξει η Αθήνα και με τις ΗΠΑ βέβαια. Θα δει τι θα πετύχει και κατόπιν θα πάρει τις αποφάσεις της.

Το εν λόγω παιχνίδι δεν είναι καινούργιο. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής καλούσε τον Ντε Γκωλ στην Ελλάδα για να δώσει το μήνυμα πως ναι μεν ήταν προσηλωμένος στη Δύση και στη Βορειοατλαντική Συμμαχία αλλά… Ακόμη και οι δικτάτορες έπαιξαν το παιχνίδι, απειλώντας τους Αμερικανούς με την παραγγελία των Μιράζ, η οποία ολοκληρώθηκε μετά την κατάρρευσή τους. Το παιχνίδι συνεχίστηκε με τη Γαλλία να παίζει δυνατά από την ώρα της επιστροφής του βετεράνου πολιτικού με το γαλλικό προεδρικό αεροσκάφος τα ξημερώματα της 24ης Ιουλίου 1974, γεγονός που ανησύχησε τον Κίσινγκερ. Το έπαιξε όμως και ο Ανδρέας Παπανδρέου με την περίφημη αγορά του αιώνα, την οποία μοίρασε ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γαλλία.

Στην ακόμη μεγαλύτερη εικόνα, την Ελλάδα συμφέρει απολύτως η στενότερη αμυντική συνεργασία εντός της Ε.Ε., ενώ μεγάλος εθνικός στόχος πρέπει να είναι η προστασία των ελληνικών συνόρων ως συνόρων της Ευρώπης. Συμβαίνει τώρα με το προσφυγικό, αλλά απέχουμε ακόμη πολύ από την εγγύηση των συνόρων της χώρας από κάθε απειλή.

Επειδή λοιπόν ορισμένοι Βορειοευρωπαίοι αναρωτιούνται γιατί η Ελλάδα χρειάζεται τόσους εξοπλισμούς, η απάντηση είναι ότι ευχαρίστως θα τους μειώναμε αν γνωρίζαμε ότι το Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι θα τα προστατεύσουν εγγυημένα ευρωπαϊκές δυνάμεις. Κανείς δεν τους ζητάει να στραφούν εναντίον της Τουρκίας. Δεν συμφέρει κανέναν αυτό. Εμείς θέλουμε μια ειρηνική και προβλέψιμη Τουρκία κοντά στην Ευρώπη. Και θα συνεχίζουμε να φροντίζουμε τη δική μας αποτρεπτική ισχύ και να παίζουμε το γεωπολιτικό πόκερ μέχρι να το πετύχουμε…

Πηγή: Καθημερινή

Ο Ηρόδοτος για την ενότητα των Ελλήνων...

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ 1947-1948 ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ

 ΑΡΙΣΤΕΡΑ φωτογραφία στην Βέροια το 1947 που εμφανίζει οπλίτη της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής να εκτελεί καθήκοντα σκοπού στην είσοδο Τμήματος Χωροφυλακής, το οποίο τμήμα φαίνεται στο βάθος να έχει την είσοδο καλυμμένη με σακιά άμμου για λόγους ασφαλείας από επιθέσεις των κομμουνιστών.

ΔΕΞΙΑ φωτογραφία του 1948 που εμφανίζει ένοπλο οπλίτη-μοτοσικλετιστή της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής.

Η Καππαδοκία και η Κύπρος

Δύο τουλάχιστον φορές μεταφέρθηκαν χιλιάδες Καππαδόκες από την Καππαδοκία στην Κύπρο. Την πρώτη φορά επί του Αυτοκράτορα Νικηφόρου Β΄ Φωκά (καταγόταν από την Καππαδοκία), ο οποίος αφού κατανίκησε τον Αραβικό στόλο, έστειλε τον στρατηγό του Χαλκούτση να απαλλάξει (το 965 μ.Χ.) την Κύπρο από την αραβική κατοχή. 

Επειδή ο χριστιανικός πληθυσμός της Κύπρου είχε σημαντικά μειωθεί και οι Μουσουλμάνοι είτε σφάχθηκαν είτε πρόλαβαν να φύγουν για να γλυτώσουν τη σφαγή, ο Νικηφόρος Β΄ Φωκάς έστειλε από την ιδιαίτερη πατρίδα του την Καππαδοκία χιλιάδες Έλληνες χριστιανούς Ρωμιούς για να εποικίσουν την Κύπρο.  

Τη δεύτερη φορά η Κύπρος εποικίστηκε από χιλιάδες Καππαδόκες χριστιανούς-Ρωμιούς και εξισλαμισθέντες Καππαδόκες, επί του Σουλτάνου Σελίμ Β΄, αμέσως μετά την  κατάληψη της Κύπρου από τους Οθωμανούς το 1571 μ.Χ.. Έτσι, το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελληνοκυπρίων και των λεγόμενων Τουρκοκυπρίων έχουν κοινή καταγωγή από την Καππαδοκία. Κατάγονται από Ρωμιούς Καππαδόκες κι από εξισλαμισθέντες πρώην Βυζαντινούς-Ρωμιούς Καππαδόκες. 

Μάλιστα κατά τον δεύτερο εποικισμό των Καππαδοκών (Ρωμιών Χριστιανών και εξισλαμισθέντων Βυζαντινών) επενέβη στον Σουλτάνο ο μεγάλος αρχιτέκτονας και γενίτσαρος Μιμάρ Σινάν [το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωσήφ Δογάνογλου (της Γερακίνας γιός)], προκειμένου να εξαιρεθούν από τον υποχρεωτικό εποικισμό της Κύπρου οι Χριστιανοί Ρωμιοί κάτοικοι της  ιδιαίτερης πατρίδας  του, τους  Αγίους Αναργύρους (σήμερα Αγυρνά, Ağırna) της επαρχίας της Καισαρείας της Καππαδοκίας. Και πράγματι το αίτημά του έγινε αποδεκτό από τον Σουλτάνο Σελίμ Β΄. Κι έτσι γλίτωσαν από την εξορία-υποχρεωτική μετανάστευση στην Κύπρο οι κάτοικοι των Αγίων Αναργύρων της επαρχίας της Καισαρείας της Καππαδοκίας. Ο λόγος του μεγάλου Καππαδόκη αρχιτέκτονα Μιμάρ Σινάν εισακούστηκε, διότι είχε μεγάλο κύρος. Και μη ξεχνάμε άλλωστε ότι ο μεγάλος αρχιτέκτονας Μιμάρ Σινάν είχε κατασκευάσει, προς τιμήν του Σουλτάνου Σελίμ Β΄, το επιβλητικό τέμενος Σελιμιγιέ.

Νικόλαος Γ. Ιντζεσίλογλου

Ομότιμος Καθηγητής του ΑΠΘ

ΥΓ. Όπως ίσως το παρατηρήσατε, στο παραπάνω κείμενο έχω γράψει τη λέξη "γλύτωσαν" και "γλίτωσαν". Δηλαδή και με "ύψιλον" και με "γιώτα". Δεν υπάρχει ορθογραφικό λάθος. Η πιο σωστή γραφή είναι με "ύψιλον", ενώ με "γιώτα" είναι η γραφή στο πλαίσιο της απλοποίησης της γλώσσας.

 

Το ρήμα "γλυτώνω" προέρχεται απ' το μεσαιωνικό ρήμα "εκλυτώνω", που σημαίνει ελευθερώνω, χαλαρώνω, το οποίο προέρχεται με τη σειρά του απ' το κοινό ελληνιστικό επίθετο "ἔκλυτος" που σημαίνει αφημένος ελεύθερος, χαλαρός, που έχει ως αρχική ρίζα το γνωστό μας αρχαίο ελληνικό ρήμα "λύω".