Πολιτισμική Διαδρομή

Ζητώ το "ΟΧΙ"

Έλληνας Πολυβολητής στο Βόρειο Ηπειρωτικό μέτωπο...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!

Το άγαλμα της Σοφίας Βέμπο στο παρκο Ν. Ζέρβα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Το άγαλμα της τραγουδίστριας της Νίκης κοσμεί ένα πολυσυχναστο παρκο στο κέντρο της πολης της Θεσσαλονίκης.

Το άγαλμα ήταν δωρεά της Πανελλήνιας Ένωσης Νοικοκυράς.

ΤΟ ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΑΣ.Τζημερος Θάνος

“Προσθέτει λίγους, αφαιρεί πολλούς, πολλαπλασιάζει τα προβλήματα και διαιρεί το κόμμα.” Ήταν η άποψη του Γεωργίου Παπανδρέου για τον Ανδρέα, στην προδικτατορική Ένωση Κέντρου. Σαν σήμερα, αυτός ο εξπέρ των μαθηματικών όπως τον βόλευαν, ίδρυσε το μεγαλύτερο εκμαυλιστήριο συνειδήσεων της σύγχρονης ιστορίας, παράγοντας ανεξάντλητες στρατιές από λαμόγια, μιζαδόρους, κρατικοκηφήνες, θολοκουλτουριάρηδες του φραπέ, μαρξιστές του Κολωνακίου, επαναστάτες της Εκάλης, αντιστασιακούς γεννηθέντες το 1933, διεθνιστές της πάρτης τους, συνδικαλιστές της λούφας, επιχειρηματίες του υποκόσμου και εκατομμύρια δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους. Το ΠΑΣΟΚ δημιούργησε τον νέο, παρακμιακό Έλληνα, ως πρότυπο: κρατικοδίαιτο, τεμπέλη, εφετζή, βολεψάκια, φιλοτομαριστή, κοσμοφοβικό, αμόρφωτο, απολίτιστο, ανήθικο. Το ΠΑΣΟΚ ανήγαγε την απραξία σε ιδανικό, την αργομισθία σε μαγκιά, την εξαπάτηση σε ιδεολογία, τη χυδαιότητα σε αισθητική, την κλοπή (των Ελλήνων και των Ευρωπαίων φορολογουμένων) σε πολιτική πεμπτουσία.

Το ΠΑΣΟΚ ήταν το Τσερνομπίλ της πολιτικής μας. Μόλυνε το πολιτικό μας σύστημα στο σύνολό του δημιουργώντας αμέτρητες τερατογενέσεις. Τόσες πολλές, που τελικά να θεωρείται φυσιολογική η τερατομορφία και αφύσικη η πολιτική υγεία. Επειδή το ΠΑΣΟΚ έχει εξαφανιστεί όπως όλοι οι απατεώνες, αλλάζοντας ΑΦΜ για να μην πληρώσει τα χρέη του, για τα 47 χρόνια ΠΑΣΟΚ εύχομαι γρήγορη εξαφάνιση και στον ΣΥΡΙΖΑ, την τελευταία μετάλλαξη των πασοκικών τεράτων, επιμολυσμένων επιπλέον με το σταλινικό DNA.

Η τυφλη δικαιοσύνη

Ατσάλινες βρετανικές χειροπέδες.

Ατσάλινες Βρετανικές χειροπέδες οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν από τις αρχές του 20ου αιώνα και από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, και τα Σώματα Ασφαλείας έως και την δεκαετία του 1970.

πηγη: Ιστορικος Συλλεκτης Βεροιας

Συνέντευξη με το Μπενίτο Μουσολίνι, συνεντεύξεις με τον Αλέκο Λιδωρίκη. Ραδιοφωνικό θέατρο

Αγαπητοί φίλοι καλησπέρα σας, απόψε, και ενόψει της επετείου της 28ης Οκτωβρίου του 1940, θα σας παρουσιάσω ένα επεισόδιο της δραματοποιημένης σειράς συνεντεύξεων της ΕΡΑ1, "Συνεντεύξεις με τον Αλέκο Λιδωρίκη", με τίτλο "Συνέντευξη με το Μπενίτο Μουσολίνι, στο Παλάτσο Βενέτσο της Ρώμης¨. Ήταν η μοναδική συνέντευξη που παραχώρησε ο Μουσολίνι σε Έλληνα δημοσιογράφο.

Η υπόθεση:

Το 1936 ο δημοσιογράφος Αλέκος Λιδωρίκης πηγαίνει στη Ρώμη (Φασιστική Ιταλία) με στόχο να πάρει συνέντευξη από τον Ιταλό δικτάτορα. Ο δημοσιογράφος ταυτόχρονα είναι περίεργος να δει πως είναι ο Φασισμός. Που οδηγεί τους Ιταλούς ο Ντούτσε; Πως βλέπει τον Ντούτσε, ο οποίος προσπαθεί να σταθεί στο θρόνο του Καίσαρα ο λαός;

Ήταν εξαιρετικά δύσκολο να δει το Μουσολίνι, έπρεπε όμως...

Επιπλέον στοιχεία για το έργο:

Ο Αλέκος Λιδωρίκης συνάντησε και μίλησε όντως με τον Ντούτσε στις 24 Ιανουαρίου του 1936, στη δικτατορική φωλιά του στο Παλάτσο Βενέτσια της Ρώμης. Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε σε τρεις συνέχειες, στη νεοεκδιδόμενη τότε ριζοσπαστική εφημερίδα «Ελεύθερη Γνώμη», στην οποία ο Λιδωρίκης ήταν αρχισυντάκτης. Η συνέντευξη του Μουσολίνι μεταφράστηκε αμέσως μετά τη δημοσίευσή της (2,3,4 Φεβρουαρίου 1936) από τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία και δημοσιεύτηκε στον ευρωπαϊκό Τύπο, κυρίως σε Αγγλία, Γαλλία και Γερμανία.

Ο Μουσολίνι μόνος, όρθιος στο τεράστιο, γυμνό και παγερό γραφείο του, κράτησε όρθιο και τον Έλληνα δημοσιογράφο για 40 λεπτά της ώρας και του απάντησε στις ερωτήσεις για τον Ιταλο-αιθιοπικό Πόλεμο, τη μεσογειακή σύρραξη, το σοσιαλισμό, τη μοναρχία και τη δικτατορία, για τις κυρώσεις, για την Ελλάδα κ.ά

Το έργο σίγουρα μας βάζει στην ατμόσφαιρα της Φασιστικής Ιταλίας έστω και φαντασιακά, ενώ ακόμη είναι εμπλουτισμένο με όμορφη ιταλική μουσική...

Στη δραματοποίηση της συνέντευξης συμμετείχαν οι ηθοποιοί: Ανδρέας Μπάρκουλης, Ντίνος Λύτρας, Δημήτρης Παπαγιάννης. Μουσική επιμέλεια: Πλάτων Ανδριτσάκης, ραδιοσκηνοθεσία Αλέξης Μίγκας, επιμέλεια εκπομπής Μάρα Καλούδη.

Ο Ανδρέας Μπάρκουλης στο ρόλο του δημοσιογράφου Αλέκου Λιδωρίκη

Η μεταφόρτωση έγινε από το Ισοβίτης:

http://isobitis.com/theatro1/?p=2279

Πηγές:ert.gr, novasports.gr,enetpress.gr

H πυριτιδαποθήκη στο Βόρειο Κόσοβο

Για δεύτερη φορά σε λιγότερο από ένα μήνα στήνεται σκηνικό έντασης μεταξύ Αλβανών και Σέρβων στο Βόρειο Κόσοβο, για να (μας) θυμίσει ότι η πιο επικίνδυνη σήμερα εθνικιστική πληγή της Βαλκανικής παραμένει ανοιχτή. Στις 20 Σεπτεμβρίου οι Σέρβοι του βορρά απέκλεισαν με οδοφράγματα δύο συνοριακές διαβάσεις, αντιδρώντας στην απόφαση της Πρίστινας να μην επιτρέψει την είσοδο οχημάτων που φέρουν σερβικές πινακίδες κυκλοφορίας.

Τώρα, στις αρχές της εβδομάδας, σημειώθηκαν στη βόρεια Μιτροβίτσα αιματηρά επεισόδια όταν εκατοντάδες Σέρβοι βγήκαν στους δρόμους και συγκρούστηκαν με την αστυνομία του Κοσόβου, που επιχείρησε να διενεργήσει ελέγχους για την πάταξη του λαθρεμπορίου. Υπήρξαν τραυματίες και έγιναν συλλήψεις, ενώ, όπως συμβαίνει κάθε φορά που σημειώνονται επεισόδια, ακολούθησε πόλεμος δηλώσεων μεταξύ Πρίστινας και Βελιγραδίου, με τον Σέρβο πρόεδρο Βούτσιτς να μεταβαίνει στα σύνορα, απ όπου προειδοποίησε τους Ευρωπαίους να «μαζέψουν την Πρίστινα» απειλώντας πως εάν δεν το πράξουν θα το κάνει ο ίδιος! Αν και οι κατά καιρούς εκατέρωθεν απειλές του είδους εκλαμβάνονται συνήθως ως «κούφια λόγια» δεν παύουν να τροφοδοτούν με μίσος το εθνοτικό ρήγμα μεταξύ Σέρβων και Αλβανών, απομακρύνοντας έτσι των προσέγγιση των δύο κοινοτήτων, που αποτελεί τη λυδία λίθο για την εξεύρεση λύσης. Είκοσι δύο χρόνια από την απόσχιση της αλβανοκρατούμενης τέως σερβικής επαρχίας και δεκατρία αφότου το Κόσοβο αυτοανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος, η εντύπωση που δημιουργείται κάθε φορά που ξεσπούν εθνοτικά επεισόδια, είναι ότι η συνύπαρξη Αλβανών και Σέρβων σε ένα κράτος είναι αδύνατη. Πάνω σε αυτό επενδύουν οι υπέρμαχοι, και από τις δύο πλευρές, της οριστικής επίλυσης(;) του Κοσοβαρικού, διά του διαμελισμού και της ανταλλαγής εδαφών. Ομως τέτοια σενάρια, τα οποία πάντως ενστερνίζονται και κάποιοι εκτός Βαλκανικής, σηματοδοτούν συνοριακές αλλαγές που με τη σειρά τους μπορούν να προκαλέσουν ντόμινο αιματηρών αλλαγών.

Οι εν εξελίξει συνομιλίες, υπό την αιγίδα των Βρυξελλών, ουδέν έχουν αποφέρει και ούτε διαφαίνεται φως στον ορίζοντα, ενώ και οι κατά καιρούς παρασκηνιακές κινήσεις των Αμερικανών δεν έχουν αποδώσει. Με άλλα λόγια, έως τώρα στο τραπέζι δεν υπάρχει πρόταση επί της οποίας συγκλίνουν Αλβανοί και Σέρβοι. Οι όποιες προσπάθειες και πρωτοβουλίες προσκρούουν στο κάκιστο κλίμα μεταξύ των δύο εθνοτήτων, στις περιφερειακές σκοπιμότητες Βελιγραδίου και Τιράνων και, οπωσδήποτε, στα γεωπολιτικά παίγνια των ισχυρών που το χρησιμοποιούν ως πιόνι στη βαλκανική σκακιέρα, το οποίο θα μετακινούν ανάλογα με τους σχεδιασμούς τους. Πάντως, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, το Κόσοβο θα εξελιχθεί σε μια «παγωμένη»διένεξη, την οποία θα θυμόμαστε κάθε φορά που θα ξεσπούν επεισόδια. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό, αρκεί να μην υπερθερμανθεί κάποια στιγμή.

Πηγή Καθημερινή

ή.

Σαν σήμερα το 1964 γεννήθηκε ο "Μότσαρτ"...

Η όμορφη νεαρή γυναίκα που καθόταν σε ένα απο τα παγκάκια των όχθεων του Κρκα, του ποταμού που διασχίζει το Σίμπενικ προτού εκβάλλει στην Αδριατική, απολάμβανε την ηρεμία και τη γαλήνη του κυριακάτικου πρωινού. Της άρεσε να κάνει τις βόλτες της εκεί, συνοδεία του γιου της που έπαιζε αμέριμνος με την μητέρα του να έχει στραμμένη την προσοχή της πάνω του.

Σκεφτόταν πως σε μερικούς μήνες η οικογένεια της θα μεγάλωνε με τον ερχομό του νέου μέλους, γεγονός που μόνο εκείνη γνώριζε προς το παρόν. Θα το ανακοίνωνε στον σύζυγό της το βράδυ, όταν αυτός θα επέστρεφε στο σπίτι απο την βάρδια του. Απορροφημένη στις σκέψεις της, δεν έδωσε σημασία στον άνθρωπο που έκατσε στην άκρη απο το παγκάκι, μέχρι τη στιγμή που της απηύθυνε τον λόγο.

"Τι γλυκό αγοράκι. Πώς τον λένε" τη ρώτησε με τη βαθιά φωνή του που μπορούσε να σε υπνωτίσει και εκείνη τη στιγμή η Μπίσερκα έστρεψε το βλέμμα προς το μέρος του αντικρίζοντας το πρόσωπο του. Μαύρα μαλλιά πλαισίωναν ένα πρόσωπο όμορφο αλλά ταυτόχρονα και σκληρό που ανήκε σε έναν άντρα όχι μεγαλύτερο από 30 χρονών.

"Aλεξάντερ αλλά τον φωνάζουμε Άτσα. Είναι 5" απάντησε ευγενικά αλλά και λίγο επιφυλακτικά γιατί η αλήθεια είναι πως παρά την ομορφιά του, αυτός ο άντρας της προκαλούσε νευρικότητα χωρίς να μπορεί να προσδιορίσει τον λόγο. Για αυτό και επικεντρώθηκε στο παιχνίδι του μικρού, έτσι ώστε να αποφύγει την επαφή με τον άγνωστο. Αναγκάστηκε όμως να στρέψει το κεφάλι της προς αυτόν, με την έκπληξη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της όταν τον άκουσε να της λέει "Αγόρι θα είναι και αυτό".

"Που... Μα πως ξέρετε πως είμαι έγκυος" ρώτησε τον άγνωστο που χαμογελούσε αινιγματικά. "Μα είναι πολύ εύκολο" απάντησε εκείνος, "φαίνεται στα μάτια σας, λάμπουν". Η Μπίσερκα τον κοίταξε καχύποπτα αλλά δεν ήθελε να δώσει συνέχεια. Φώναξε τον Αλεξάντερ για να φύγουν και χωρίς να χαιρετήσει τον άγνωστο, άρχισε με γρήγορα βήματα να πηγαίνει προς την έξοδο. Δεν είχε απομακρυνθεί πολύ όταν ο αέρας έφερε στα αυτιά της τη φωνή του. " Ο Ντράζεν θα γεννηθεί τον Οκτώβρη, στις 22. Θυμήσου τον Οκτώβρη" και ύστερα η φωνή χάθηκε ή έτσι της φάνηκε αφού με τον γιο της στην αγκαλιά έτρεχε τώρα, για να απομακρυνθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα από τον άνθρωπο που της προκαλούσε τον τρόμο...

******

Ο φύλακας του Μιρογκόϊ χαιρέτησε με σεβασμό τη μαυροφορεμένη γυναίκα που πέρασε την πύλη του νεκροταφείου. Ήξερε πολύ καλά και ποια ήταν και τον προορισμό της. Εδώ και μια βδομάδα, η Μπίσερκα Πέτροβιτς ερχόταν κάθε απόγευμα την ίδια ώρα για να αφήσει μερικά λουλούδια στο μνήμα του Ντράζεν και να κλάψει. Το παιδί της είχε επιστρέψει για πάντα στο Ζάγκρεμπ, κοντά της αλλά και τόσο μα τόσο μακριά της.

Ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει όταν αποφάσισε να πάρει τον δρόμο του γυρισμού για το σπίτι της. Σηκώθηκε αργά, όταν αντιλήφθηκε την παρουσία ενός άλλου ατόμου. Παραξενεύτηκε γιατί συνήθως τέτοια ώρα ήταν μόνη της στο νεκροταφείο αλλά καλησπέρησε με ευγένεια τον νεαρό που στεκόταν πίσω της και δεν έπαιρνε το βλέμμα του απο την επιτύμβια πλάκα. Δεν της μίλησε, έμοιαζε να βρίσκεται στον δικό του κόσμο, μόνο επαναλάμβανε συνεχώς τα ίδια λόγια. "Με πούλησε... Αυτός λέει κερδίζει στο τέλος. Ήταν 29 χρονών ακούς, 29...".

Τις τελευταίες λέξεις πρέπει να τις φώναξε δυνατά γιατί η Μπίσερκα τον κοίταξε λέγοντας του "Τα 29 θα τα έκλεινε τον Οκτώβριο, στις 22" αλλά δεν είχε προλάβει να αποτελειώσει τη φράση της όταν ο άγνωστος επιτέλους γύρισε και την είδε.

Ένα επιφώνημα έκπληξης βγήκε απο τα χείλη της όταν αναγνώρισε τον άντρα του Κρκα. Αλλά δεν ήταν το μοναδικό που την εξέπληξε την ώρα που τον κοιτούσε. Το πρόσωπο του, αυτό το δακρυσμένο πρόσωπο ήταν το ίδιο νεανικό και όμορφο σαν να μην είχε περάσει ούτε μία μέρα απο εκείνο το κυριακάτικο πρωινό.

Ο άντρας του Κρκα χαμογέλασε και πλησιάζοντας την, ψιθύρισε στο αυτί της, "Στο είχα πει, θυμήσου τον Οκτώβρη". Η Μπίσερκα Πέτροβιτς έκλεισε για μια στιγμή τα μάτια και όταν τα άνοιξε αυτός ο γνωστός άγνωστος δεν βρισκόταν πια εκεί. Το μόνο που υπήρχε ήταν μία φωτογραφία πάνω στο μνήμα του Ντράζεν που την αγαπούσε και η ίδια γιατί τον έδειχνε χαρούμενο να πανηγυρίζει ένα απο τα αμέτρητα καλάθια του. Παράξενο, πως βρέθηκε εκεί;

Την πήρε στα χέρια της και παρατήρησε πως κάτι ήταν γραμμένο με κόκκινο μελάνι.

"Ήταν και δικός μου

γιος.Υπογραφή, Vrag"...

Antreas Tsemperlidis

Σπάνια φωτογραφία από τον Ιστορικό συλλέκτη Βέροιας...

ΣΠΑΝΙΑ φωτογραφία καρτ-ποστάλ που εκδόθηκε το 1949, όπου ο Βασιλεύς Παύλος εισέρχεται στην ‘’Σχολή Χωροφυλακής Μακρυγιάννη’’ προκειμένου να εορταστεί η ‘’Επική Μάχη του Μακρυγιάννη΄΄του 1944, και παρατηρούμε στο βάθος την μπάντα της ‘’Ε.Β.Χ.’’ να παιανίζει, ενώ σε πρώτο πλάνο βρίσκονται οι ανάπηροι Χωροφύλακες της μάχης εκείνης να ανταποδίδουν τον χαιρετισμό που τους αποδίδει ο τότε Βασιλέας Παύλος.