Τα εκατοστήσαμε....

Φτάσαμε τις εκατό αναρτήσεις....

Η Πολιτισμική Διαδρομή έφτασε τις 100 δημοσιεύσεις.....

ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΣΤΟ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟ ΜΕΡΟΣ 'Δ

                      

ΟΛΑ ΕΤΟΙΜΑ.... ΤΑ ΤΥΜΠΑΝΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΧΤΥΠΑΝΕ!!

Η τρίτη περίοδος δεν ξεκινά πάλι καλά για το Ωραιόκαστρο, η ομάδα βρίσκεται πίσω στο σκορ. η Καλαμαριά όμως δεν μπορεί να ξεφύγει στο σκορ...

Οι Μυλωνίδης, Γκουντουβάς και Ιατρίδης κρατάν το Ωραιόκαστρο στο παιχνίδι και το άγχος μεταφέρεται σιγά σιγά στους Πρωταθλητές Καλαμαριώτες...

Ο Ζαφειρόπουλος πραγματοποιώντας μία ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ εμφάνιση έχει κρατήσει χαμηλά τον Τσαβλίδη και το Ωραιόκαστρο στην 4η περίοδο παίρνει κεφάλι στο σκόρ, προηγείται με 57-52 και 59-53!

Ο κορυφαίος έως τότε της Καλαμαριάς, ο Κουρέλας αποβάλλεται με 5ο φάουλ και όλα δείχνουν ότι το μάτσ έχει κριθεί...

                                       

Στο σημείο αυτό ένας εγνωσμένης αξίας παίχτης, ο Τάσος Τσαβλίδης, μόνος του επιχειρεί να ανατρέψει την κατάσταση με αλλεπάλληλα τρίποντα... Το σκορ γίνεται 59-62 υπέρ της Καλαμαριάς...

Ο Ιατρίδης όμως θα πετύχει ένα καθοριστικό καλάθι μετά από μία απίστευη ασίστ του Γκουντουβά και θα φέρει το παιχνίδι στον πόντο!!! 61-62 ένα λεπτό πριν το τέλος....

                                     

Ακολουθεί άστοχο τρίποντο του Τσαβλίδη, και στο σημείο αυτό θα μιλήσει η καρδιά του πρωταθλητη!!!!!  Ο Σταύρος Μυλωνίδης θα πετύχει το νικητήριο καλάθι κερδίζοντας και φάουλ έχοντας απέναντι του όλη την πεντάδα της Καλαμαριάς!!!! Με διπλή προσπάθεια τους έβαλε όλους μέσα στο καλάθι!!!! Επιβεβαιώνοντας για μία ακόμη φορά πως είναι μακρά ο καλύτερος παίχτης της διοργάνωσης και ο καλύτερος μπασκετμπολίστας-αστυνομικός στη βόρεια Ελλάδα!!

Απολαύστε το!!!

Άστοχο τρίποντο του Τσαβλίδη ΚΑΙ Η ΚΟΥΠΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ!!!

ΩΡΑ 22:15 ΤΕΛΙΚΟ ΣΚΟΡ 63-62 !! Γράφουμε ιστορία!!!!

 Το σηκώνουμε απέναντι σε όλα τα προγνωστικά μέσα στο ιστορικό Νικ Γκάλης!!!!

Η μηχανή, του Ινδού συγγραφέα Ταγκόρ. Ραδιοφωνικό θέατρο

Η αέναη μάχη του ανθρώπου με την τεχνολογία αποτυπώνεται άριστα στο συγκεκριμένο έργο. Ειδικά όταν η τεχνολογία με υπέρμετρη αλαζονεία προσπαθεί να συνθλίψει τον άνθρωπο... Στις περιπτώσεις αυτές φωτεινές μορφές σαν αυτή του πρίγκιπα Αμπιζίντ αναλαμβάνουν να σηκώσουν το βάρος αυτού του άνισου αγώνα...

Από το μπλογκ greekradiotheater:


Υπόθεση:Τόπος δράσης είναι το βασίλειο του Ταραγκούτ, του οποίου ο βασιλιάς αναθέτει στον αρχιμηχανικό του ένα πρωτόγνωρο έργο: Να κατασκευάσει μια γιγάντια ΜΗΧΑΝΗ, που θα λειτουργεί σαν φράγμα του ποταμού Μουκταντάρ. Στην προσάθειά του αυτή αδιαφορεί παντελώς για τις απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό και για τις αρνητικές συνέπειες στη ζωή των κατοίκων του χωριού Τσιπταράι. Όλα αυτά θα προκαλέσουν την αντίδραση του τοπικού κυβερνήτη πρίγκιπα Αμπιτζίντ, που θα αποδυθεί σε έναν πείσμωνα αγώνα για την καταστροφή της ΜΗΧΑΝΗΣ, πιστεύοντας ότι εκφράζει τόσο τους πόθους των φτωχών υπηκόων του όσο και τη θέληση του προστάτη θεού της περιοχής, Μπαϊράβα.

Ο Ινδός ποιητής Rabindranath Tagore γεννήθηκε στην Καλκούτα (1861-1941). Αρχικά σπούδασε στην Ινδία. Το 1877 πήγε στην Αγγλία, για να σπουδάσει νομική, αλλά πριν τελειώσει γύρισε στη Βεγγάλη, όπου επιδόθηκε στη λογοτεχνία. Τα λυρικά του έργα τον έκαναν γνωστό όχι μόνο στην Ινδία, αλλά και σ' ολόκληρο τον κόσμο. Το 1901 ίδρυσε στο Βαλμπούρ, 150 χλμ. έξω από την Καλκούτα, σχολή ελεύθερης διδασκαλίας, την οποία το 1922 μετέβαλε σε διεθνές πανεπιστήμιο. Το 1913 τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ της λογοτεχνίας. Το 1924 επισκέφτηκε διάφορες χώρες, ανάμεσα στις οποίες και την Έλλάδα. Λυρικά του έργα που τον ανέδειξαν είναι τα "Ποιητικά αφιερώματα" και η "Συλλογή καρπών": Άλλα έργα του: "Το μισόγεμο φεγγάρι", "Ο κηπουρός", "Τα παραμύθια της αδερφής Νιβεντίτι", "Ινδικά παραμύθια", "Το δώρο του εραστή", "Αναμνήσεις", "Σακούνταλα" κ.ά. Έγραψε και θεατρικά έργα: "Ο ασκητής", "Το ταχυδρομείο", "Η θυσία". Έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Χαρακτηριστικά στοιχεία στην ποίησή του είναι η μυστικοπάθεια και η ευαισθησία.

 Το έργο δημοσιεύθηκε αρχικά το 1922, με τον τίτλο «Ο καταρράκτης». Χρονολογία Ηχογράφησης 20 Μαίου 1972 για το ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΤΑΡΤΗΣ Πρώτη εκπομπή: 31 Μαίου 1972 Επαναληπτικές εκπομπές: 25 Σεπτεμβρίου 1974, 10 Ιανουαρίου 1993 ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μασσαλάς Γρηγόρης Κωνσταντή, ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ρένα Κοβατζή Σκαλτσά, ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Στέλιος Χριστοφίδης Παίζουν: Τέλης Ζώτος, Νίκος Βασταρδής, Δημήτρης Βεάνος, Τώνης Γιακωβάκης, Θάνος Γραμμένος, Χάρης Νάζος, Ντόρα Σιμοπούλου, Μιχάλης Μαραγκάκης, Νίκος Λυκομήτρος, Γιώργος Κάφκας, Ιωάννα Κορομπίλη, Θεανώ Ιωαννίδου, Θόδωρος Ζιζίκος, Νίκος Δενδρινός, Βούλα Χαριλάου, Πέτρος Φώσκολος, Χρήστος Φράγκος, Φάνης Χηνάς, Αχιλλέας Τσουράκης, Στράτος Παχής, Αγγελος Γιαννούλης, Γιώργος Νέζος, Δημήτρης Βεάκης, Στράτος Αλεξίου, Γιώργος Μετσόλης, Πάνος Παπαϊωάννου, Βασίλης Μητσάκης


Η γλώσσα του έργου είναι ποιητική και αποτυπώνει με άψογο τρόπο την ύβρη που διαπράττεται έναντι του ανθρώπου από τον ίδιο τον  άνθρωπο υπό την μορφή της επιβολής του στη φύση μέσω της τεχνολογίας...

ΣΩΖΟΜΕΝΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΘΡΑΚΙΩΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Ο Ιωάννης Σιδηράς του Θελόγου, γεννηθείς το 1893 στην Κοινότητα Κρύα Βρύση της επαρχίας Σαράντα Εκκλησιών, απόφοιτος του Σχολαρχείου (εκτατάξια Σχολή Αρρένων) και του Ημιγυμνασίου Σαράντα Εκκλησιών, διασώζει στο προσωπικό του Ημερολόγιο ένα γνήσιο ανατολικοθρακιώτικο τραγούδι, το οποίο τραγουδούσαν οι νέοι το 1910.

Το τραγούδι αυτό είναι το παρακάτω:

«Πότε θε νάρθει η άνοιξη
 νάρθει το καλοκαίρι,
όπου ανθίζουν τα βουνά
και πρασινίζει ο κάμπος.
 Να βάλω τα ποδήματα,
να βάλω τα τσαρούχια.
Να πάρω το τουφέκι μου,
να βάλω το σπαθί μου.
Να πάρω δίπλα τα βουνά,
της Στράντζας τα Μπαλκάνια.
Και να σφυρίξω κλέφτηκα,
να μαζωχτούν οι κλέφτες.
Να διώξω όλους τους εχθρούς
ελεύθερα να ζήσω.
 Να δω ελληνικό φυτό
κι ύστερα ας πεθάνω».

Σφαγές των Τούρκων στη Θεσσαλονίκη το 1821

Η Θεσσαλονίκη ως γνωστόν δεν αποτέλεσε θέατρο επιχειρήσεων κατά την επανάσταση του 1821. Η λύσσα των Τούρκων όμως και ιδιαίτερα εναντίων αμάχων σε μία ακόμη περίπτωση εκδηλώθηκε εναντίων των δύσμοιρων΄και απροστάτευτων Ελλήνων της πόλης με αφορμή τα γεγονότα της επανάστασης.
 Ας δούμε πως περιγράφει τα γεγονότα που ακολούθησαν την άφιξης στην πόλη της είδησης της έκρηξης του επαναστατικού αγώνα ο θρησκευτικός ηγέτης των Τούρκων Μουλάς Χαϊρουλάχ, (έφτασε μάλιστα στο σημείο να φρίξει και ο ίδιος...)

«Η Θεσσαλονίκη, η ωραία τούτη πόλη, που στολίζει σαν σμαράγδι το τιμημένο στέμμα
Σού, μεταβλήθηκε σε ένα απέραντο «σφαγείο». Ο μουτεσελίμης Γιουσούφ Βέης, θέλοντας να
εκδικηθεί τους ξεσηκωμένους ρωμιούς, διέταξε τους χαφιέδες τους να γυρνούν στο δρόμο
και να σκοτώσουν αλύπητα κάθε άπιστο που θα συναντούσαν. Έτσι και έγινε. Κάθε μέρα και
κάθε νύχτα δεν ακούς τίποτε άλλο στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, παρά φωνές κλάματα
και βογγυσμούς. Ο Γιουσούφ Βέης, ο γενιτσάρ αγάς, ο σουμπασής και οι χοτζάδες και οι
ουλεμάδες έχουν λυσσάξει θαρρείς. Δεν εκτελούσαν δικές Σου διαταγές, γιατί τότε ασφαλώς
θα σέβονταν τα μικρά παιδιά και τις έγκυες γυναίκες. Και σαν να μην έφταναν αυτά την
πρώτη μέρα του φεγγαριού (18- 19 Μαΐου), ο μουτεσελίμ Γιουσούφ Βέης διέταξε να του
φέρουν τον Μακάρ Εφέντη και τους άλλους αγιάνιδες των ρωμιών. Τους έφεραν δεμένους
και τότε ράγισεν η καρδιά μου βλέποντας τον Μάκαρ εφέντη με τ’ άσπρα μακριά μαλλιά του
ακατάστατα στα χέρια των μπαζή μπουζούκ και να κομματιάζεται στη μεγάλη πλατεία του
Καπανίου. Ενός άλλου γέροντα σεβάσμιου, του παπά Γιάννη της εκκλησιάς του Μηνά
εφέντη του κόψαν τα πόδια και τα χέρια. Κι έπειτα κρατώντας τα κομμένα χέρια του με τα
δάκτυλα του έβγαλαν τα μάτια του. Έναν τρίτο που τον γνώριζα από το καφενείο και που οι
άπιστοι τον λέγαν Χρίστο εφέντη ( Χρήστος Μενεξές) τον κρέμασαν στο μεγάλο τσινάρ του
Ορτάτς τζαμίση. Μα δεν είναι μονάχα αυτά. Οι άπιστοι φοβισμένοι και τρομαγμένοι
κρύφτηκαν στο μητροπολιτικό ναό, ελπίζοντας να σωθούν. Όμως οι δικοί μας δεν δώσαν
σημασία στην εκκλησία, σπάσαν τις πόρτες και μπήκαν μέσα. Όσους δεν σφάξαν εκεί, τους
δέσανε και τους μετέφεραν στο Καπάνι, όπου τους σφάξανε και μαζέψαν τα κεφάλια για να
τα δώσουν δώρο στον Γουσούφ Βέη. Λίγοι γλύτωσαν από την σφαγή του μουτεσελίμη κι’
αυτοί όσοι πρόκαμαν και κρύφτηκαν στον τεκέ των δερβίσηδων, γιατί μονάχα οι μπαμπάδες
φέρθηκαν με λύπη και συμπάθεια στους άμοιρους γκιάουρ».

Ο ελληνικός πληθυσμός θα υποστεί ολοκληρωτική καταστροφή. από τους 100.000 κατοίκους της πόλης οι 30.000 ήταν Ρωμιοί. Από αυτούς το Μάιο του 1821 θα σφαχτούν περίπου 3.000 και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού θα καταφύγει στους Καζάδες των Σερρών και της Ζίχνης όπου η κατάσταση ήταν σχετικά ήρεμη.

91 χρόνια μετά ο ελληνικός στρατός θα εισέλθει θριαμβευτής στην πόλη και θα φέρει την γαλήνη και τον πολιτισμό χωρίς να προβεί σε ούτε μία πράξη εκδίκησης. Για τον λόγο αυτό θα γίνει αποδεκτός από τους Μουσουλμάνους της πόλης με ανακούφιση καθώς επάνω από τις κεφαλές τους πλανιόνταν  ο κίνδυνος να προλάβουν και να καταλάβουν οι Βούλγαροι την πόλη οι οποίοι και θα τους κατέσφαζαν επειδή είναι ίδιοι μ' αυτούς. 
Πόσο πολύ διαφέρουμε ...  

Η κατάσταση στη Θεσσαλονίκη λίγο πριν το 1821.

Η έντονη ευρωπαϊκή παρουσία στα Βαλκάνια εξαιτίας συνθηκών που είχαν συνάψει οι Μεγάλες δυνάμεις με την Οθωμανική Αυτοκρατορία με αποτέλεσμα τον περιορισμό της κυριαρχίας της.
Η οικονομική άνθηση που σημειώθηκε από τα τέλη του 18ου αιώνα και είχε ως αποτέλεσμα την συγκρότηση μίας εμπορευματικής καθώς και μίας μεταπρατικής τάξης.
Η είσοδος ακόμη μέσω των απόδημων Ελλήνων των ιδεών του Διαφωτισμού και στο χώρο της Μακεδονίας.
Όλα τα παραπάνω είχαν κάνει τους υπόδουλους πληθυσμούς περισσότερο αδιάφορους απέναντι στον άλλοτε κραταιό οθωμανικό ζυγό.

Στα 1820 ο νέος μουλάς της Θεσσαλονίκης Χαϊρουλάχ  θα αποτυπώσει το κλίμα που επικρατούσε με επιστολή του προς το Σουλτάνο. Έκπληκτος με τα όσα είδε στην πόλη αλλά και στα οδοιπορικά που πραγματοποίησε θα γράψει τα εξής:

"Τη μέρα μάλιστα που έφθασα στην πόλη και πήγα στο Κονάκι είχαν φέρει εκεί
μπροστά στον Γιουσούφ μπέη έναν μεσήλικα άπιστο, Μεστανέ εφέντη, γιατί λέγει, μάθαινε
στα παιδιά του ένα τραγούδι, γραμμένο από έναν άπιστο της Θεσσαλίας, που η Μεγαλειότης
Σου με προγενέστερο προσκυνητό φιρμάνι Σου, είχες καταδικάσει και απαγορεύσει"

Θα γράψει ακόμη:

"Όμως ό,τι μούκαμε μεγαλύτερην εντύπωση εδώ, είναι τ’ ότι οι άπιστοι ρωμιοί, παρά
την προσκυνητή διαταγή Σου, και μ’ ανοχή του αρχιαστυνόμου Τσακίρ Μπέη, που ίσως και
να παίρνει «ρουσφέτια» γι’ όλα αυτά, τριγυρνούν στους δρόμους μ’ άλογο, με καλά ρούχα
και το χειρότερο δεν κατεβαίνουν από το πεζοδρόμιο, όταν τύχει να συναντήσουν κανέναν
πιστό. Ακόμη, με εκνεύρισε πολύ και το καθημερινό χτύπημα της καμπάνας των εκκλησιών
και προ παντός της Μητρόπολης, που χτυπά τόσο άσχημα στ’ αφτιά των Μουσουλμάνων
και τους θυμίζει ότι κάτω από τον ίδιο με αυτούς ουρανό ζουν κι’ άνθρωποι τόσο τυφλοί και ανόητοι, ώστε να πιστεύουν πως στο κόσμο υπάρχουν κι’ άλλες δυνάμεις πιο
αληθινές από την δική μας"

Η κατάσταση είχε μετασχηματιστεί ριζικά και δεν θα ξαναγύριζε ποτέ στα προηγούμενα., δηλαδή στο απόλυτο σκοτάδι.
 Η απελευθέρωση όμως θα καθυστερούσε για ακόμη 92 χρόνια...

ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΣΤΟ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟ, ΜΕΡΟΣ ΄Γ

Το μετά το ζέσταμα ξεκίνησε η πρώτη περίοδος.

Η παρουσίαση...

Το παιχνίδι δεν ξεκίνησε καλά για τους Λύκους καθώς βρέθηκαν από την αρχή πίσω στο σκορ...
Νεύρα, άγχος, αστοχία και χαμένα ριμπάουντ. Η πρώτη περίοδος λήγει 09-16 υπέρ της Καλαμαριάς.

Η δεύτερη περίοδος  ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς, η Καλαμαριά έπληξε την άμυνα ζώνης με δύο τρίποντα και το σκορ έγινε 09-22.

Οι φίλαθλοι που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν στο πλευρό της ομάδας του Ωραιοκάστρου πάγωσαν όταν είδαν αρχικά τον Σταύρο Μυλωνίδη στο πόδι να τραυματίζεται και κατόπιν τον Παντελή Ιατρίδη στη μέση.

Με σφιγμένα δόντια όμως και τεράστια ψυχική δύναμη οι δύο άσοι συνεχίζουν...

Σταδιακά όμως και αθόρυβα η ομάδα του Ωραιοκάστου θα ροκανίσει τη διαφορά και η βόμβα του Γκουντουβά στο τέλος του ημιχρόνου θα δώσει το προβάδισμα για πρώτη φορά με 31-30 στους Λύκους!!

Ξέφρενοι πανηγυρισμοί στην  εξέδρα!!!

31-30 και πάμε για τα αποδυτήρια!

Ολα αρχίζουν πάλι από την αρχή....


ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ Ο ΠΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΒΟΜΒΑ ΓΚΟΥΝΤΟΥ!!!!!!!

Η Θεσσαλονίκη μέσα από τα μάτια του Βρετανού περιηγητή ταγματάρχη Lake...

Ο Βρετανός Αξιωματικός στις αρχές του 19ου αιώνα μας δίνει μία εικόνα της Θεσσαλονίκης...
Αρκετές πληροφορίες μπορεί ο αναγνώστης να αντλήσει σχετικά με την οικονομία και τις τιμές των προϊόντων από το κείμενο που ακολουθεί:

 Σαλόνικα ονομάστηκε η πόλη από Ιταλούς και Άγγλους, από τους Τούρκους Σελανίκ, από τους Έλληνες Σαλονίκη και από τους μορφωμένους Θεσσαλονίκη. Ήταν τοποθετημένη στην κατηφοριά ενός λόφου που πρόβαλε από την άκρη του υψηλότερου σημείου του λιμανιού στην κορυφή του Θερμαϊκού κόλπου που συμπεριλαμβάνονται με τον Βαρδάρη και το Καραμπουρνάκι. Περικλείονταν από ψηλούς, λευκούς τοίχους, των οποίων το εξωτερικό περίβλημα όπως και αυτό της πόλεως έχει θέα στη θάλασσα, ενώ υπάρχει μια πιο επιβλητική εμφάνιση στην προσέγγιση αυτής της πλευράς. Το σχέδιο της πόλης ομοιάζει με ημικύκλιο, του οποίου η διάμετρος διαγράφεται από ένα ψηλό τοίχο με πλευρικούς πύργους με έκταση ενός μιλίου σε μάκρος, κατά μήκος της παραθαλάσσιας ακτής, και φυλάσσεται από τρεις μεγάλους πύργους, έναν σε κάθε άκρο, και ο τρίτος να έχει θέα προς τη σκάλα ή την αποβάθρα, όπου και υπάρχει ένα μικρό προάστιο ανάμεσα στον πύργο και στην ακτή. Από την εφεύρεση της πυρίτιδος και εξής, πυροβολαρχίες προστέθηκαν στις ναυτιλιακές αμυντικές δυνάμεις στα πιο σπουδαία σημεία και ένα κάστρο κατασκευάστηκε στη δυτική γωνία της πόλης. Οι ανατολικοί και δυτικοί τοίχοι ακολουθούν τις άκρες του υψώματος όπου βρίσκεται σε κάθε πλευρά προς μια μικρή κοιλάδα που βρέχεται από ένα ποταμάκι και τερματίζει πάνω από τους τοίχους του κάστρου, το οποίο έχει διπλό περίβλημα προς την πόλη πλαισιωμένο με τετράγωνους πύργους. Ο πληθυσμός της Θεσσαλονίκης υπολογίζεται σε 80.000, αλλά πιθανότατα δεν υπερβαίνει τις 65.000, εκ των οποίων 35.000 είναι Τούρκοι, 15.000 είναι Έλληνες και 13.000 είναι Εβραίοι, ενώ οι υπόλοιποι είναι Φράγκοι και Αθίγγανοι. Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης προέρχονται από την Ισπανία και βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη την εποχή της εκδίωξής τους στα τέλη του 15ου αιώνα. Όμως ένα σημαντικό τμήμα τους έγιναν Μουσουλμάνοι από εκείνη την εποχή, χωρίς να αγνοηθούν από τους Οσμανλήδες, και διαμόρφωσαν μια ξεχωριστή τάξη υπό την αίρεση των Μαμίνων.

Κληρονομώντας το εβραϊκό πνεύμα της φιλαργυρίας και της εργατικότητας, είναι εύποροι
και ανάμεσά τους είναι οι πιο πλούσιοι Τούρκοι της Θεσσαλονίκης. Ο Χασάν Ατζίκ, ένας
υπουργός στην Κωνσταντινούπολη και ο αδερφός του, φοροσυλλέκτης στη Σαλονίκη είναι
Μαμίνοι. Είναι συνήθως άνθρωποι με έντονη απέχθεια στους αδρανείς, φτωχούς και
σπάταλους Γενίτσαρους της κατώτερης τάξης. Πηγαίνουν τακτικά στο τζαμί και
συμμορφώνονται με την θρησκεία στα εξωτερικά στοιχεία, αλλά επικρίνονται από τους
άλλους Τούρκους πως έχουν μυστικές συναντήσεις και τελετές με άλλους ιδιόρρυθμους, των οποίων η καλύτερη απόδειξη είναι η γνώση της ισπανικής γλώσσας. Λέγεται ότι
διαχωρίζονται σε τρεις κατηγορίες, δύο εκ των οποίων δεν εμπλέκονται με την τρίτη, αλλά
ούτε και η τρίτη δίνει τις κόρες της για γάμο με Οσμανλήδες. Η Πολιτεία, η ελληνική κοινωνία, κυβερνάται από την μητροπολιτική επισκοπή, που μαζί με τους άρχοντες καθορίζει όλες τις πολιτικές διαμάχες για τις οποίες οι Τούρκοι δεν ενδιαφέρονται, εκτός εάν οι Χριστιανοί το θεωρούν σωστό να προσφύγουν στο δικαστήριo .

«Οι υπηρέτες των τουρκικών οικογενειών στη Θεσσαλονίκη, όπως οι kahuedji (καφετζήδες),
οι tutunji (καπνοπώλες), οι akhdji (μάγειρες), έπαιρναν περίπου 10 πιάστρες (12 αγγλικά
στερλίνια) το μήνα. Ο yazji ή γραφέας έπαιρνε 30 πιάστρες. Οι Ελληνίδες υπηρέτριες στις
οικογένειες των Φράγκων έπαιρναν περίπου 50 πιάστρες το χρόνο μαζί με το ρουχισμό και
την διατροφή τους. Η καλύτερη ποιότητα ψωμιού κόστιζε 15 παράδες η οκά για 2 και 3/4
λίβρες, και το πρόβειο κρέας 18 ή 20 παράδες η οκά. Το βοδινό μόνο 8 ή 10, αφού καταναλώνονταν μόνο από τους Εβραίους και τους Φράγκους. Η μέση τιμή του μεταξιού
ήταν 50 πιάστρες η οκά και σχεδόν όλες οι οικογένειες εξέτρεφαν μεταξοσκώληκες.
Συνηθισμένα βαμβακερά και μάλλινα είδη για το ρουχισμό των απλών ανθρώπων υφαίνονταν τόσο σε ιδιωτικούς χώρους όσο και στα γύρω χωριά. Μια αξιόλογη ποσότητα από βαμβακερές πετσέτες κατασκευάζονταν εδώ, μερικές φορές κεντημένες με χρυσό ρέλι, για το νίψιμο, ή για το πλύσιμο. Η τέχνη δε αυτή ήταν διαδεδομένη σε κάθε μέρος της Ελλάδος όπως στην Ομηρική εποχή. Άλλο ένα εργοστάσιο της πόλης κατασκευάζει μεταξωτές γάζες για πουκάμισα και κουνουπιέρες, αλλά η κύρια βιομηχανική παραγωγή της πόλης είναι η βυρσοδεψία και το βάψιμο των δερμάτων, η οποία βρίσκεται εξολοκλήρου στα χέρια των Γενίτσαρων. 

Το εμπόριο της Θεσσαλονίκης παρήκμασε σημαντικά κατά τη διάρκεια του πολέμου, φαίνεται άλλωστε και από τις περιγραφές του Beaujour ήδη από το 1797. Ο καπνός αποστέλλεται μακριά με αυτοκρατορικά πλοία και αποτελεί τώρα τη μόνη αξιόλογη εξαγωγή. Κανένα αγγλικό πλοίο δεν έχει φορτωθεί εδώ για 12 χρόνια. Οι μπέηδες έχουν τις δικές τους αποθήκες με σιτηρά, οι οποίοι με φιρμάνι της Πύλης, το οποίο δημοσιεύτηκε την περασμένη χρονιά και ανανεώθηκε φέτος, απαγορεύεται να το αποστέλλουν στη Χριστιανοσύνη.

 Εν τω μεταξύ η Πύλη απαιτούσε σε χαμηλή τιμή μια συγκεκριμένη αναλογία από όλες τις πιο παραγωγικές σε σιτηρά χώρες της αυτοκρατορίας. Η Μακεδονία ήταν εξαίρεση, καθώς απέφυγε αυτό το πλαφόν, έχοντας ως πρόσχημα τον εξοπλισμό του στρατού και του στόλου. Τρείς ή τέσσερις χιλιάδες (Stabul) κιλά σιταριού παράγονταν εδώ μέσα σ' ένα μήνα, και βοοειδή σε κάθε αριθμό που θα μπορούσε να

απαιτηθεί. Ο Μπέης της Θεσσαλονίκης υποφέρει περισσότερο και από τους πιο απομακρυσμένους ιδιοκτήτες, επειδή το λαθρεμπόριο του σίτου μπορούσε να διεξαχθεί πολύ πιο εύκολα από οποιοιδήποτε άλλο μέρος της ακτή.

Φυσικά τα νούμερα και τα στατιστικά των κειμένων των περιηγητών υπόκεινται σε έλεγχο καθώς παρατίθενται εμπειρικά ή από ακούσματα του συντάκτη κατά την επίσκεψη του στο εκάστοτε μέρος. Η γενικότερη εικόνα όμως δεν απέχει από την πραγματικότητα.

ΜΕΤΑΞΑΣ ΚΑΙ ΘΕΜΑΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου 1936 έδωσε ιδιαίτερη έμφαση σε ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας του κράτους. Ένα από τα ζητήματα που απασχόλησαν έντονα τις υπηρεσίες ασφαλείας του καθεστώτος ήταν η ολοένα αυξανόμενη δράση του παράνομου τότε μηχανισμού του ΚΚΕ.

Μεγαλύτερα επιτεύγματα για το καθεστώς θεωρήθηκαν τότε η πλήρης αποσάθρωση του κομματικού μηχανισμού του ΚΚΕ και η σύλληψη του Νίκου Ζαχαριάδη.

Υφυπουργός δημόσιας ασφάλειας είχε οριστεί ο Μανιαδάκης και υπάγονταν στο υπουργείο εσωτερικών.

Τα σώματα ασφαλείας ήταν τα εξής:
1)Η Βασιλική χωροφυλακή (η ορανική της δύναμη αυξήθηκε κατά 20 τοις εκατό).
2)Η Αστυνομία πόλεων (επαγγελματοποιήθηκε σε τεράστιο βαθμό)
3)Η πυροσβεστική
4)Και η Διεύθυνση μετανάστευσης και διαβατηρίων που μεταξύ άλλων είχε επιφορτιστεί και με την καταπολέμηση των κουμουνιστών καθώς και την και την αποκάλυψη ξένων κατασκόπων.

Η ειδική ασφάλεια της χώρας από 190 άνδρες αυξήθηκε σε 445 αξιωματικούς και 1200 πράκτορες και διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην όλη δραστηριότητα

ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΠΕΤΡΙΤΣΙ (Βιντεοσκοπικό υλικό)

Την 25-03-2019 πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη μαθητική παρέλαση στο Νέο Πετρίτσι Σερρών.

Οι μαθητές παρέλασαν με καμάρι και περηφάνια. Εκτός από τους μαθητές παρέλασαν και πολιτιστικοί φορείς. Ο κόσμος επευφήμησε ενθουσιασμένος...

Η φιλαρμονική του Πετριτσίου ήταν υποδειγματική...

Το Μακεδονία Ξακουστή προκάλεσε την συγκίνηση του κόσμου εξαιτίας των πρόσφατων εξελίξεων...

Παρά τον παλμό όμως η παρέλαση δεν είχε την αίγλη του παρελθόντος καθώς απουσίαζε η εξέδρα των επισήμων, οι ομιλίες, οι καταθέσεις στεφάνων κλπ. Όλα αυτά κυριαρχούσαν στην εποχή που υφίστατο οι κοινότητες πριν τους Καλλικρατικούς και Καποδιστριακούς Δήμους ...