Το 1969 σε χάρτη που είχε εκδώσει ο τουρκικός στρατός φαίνονταν πεντακάθαρα από την οροθετική γραμμή ότι κατέτασσε τις 2 βραχονησίδες στον ελληνικό χώρο.
ΛΙΓΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΑΓΑΠΟΥΝΕ... ΔΑΝΑΗ
Tango του 1944 σε μουσική Μιχάλη Σουγιούλ και στίχους Κώστα Κοφινιώτη
Είν'η ζωή μας γιομάτη παγίδες, λόγια, υποσχέσεις ποτέ μην ακούς, τι είν'ο κόσμος ακόμα δεν είδες, έχεις να κάνεις με κακούς. Μη σε ζαλίζουν τα λόγια τα πολλά, άκου μονάχα την καρδιά σου, μονάχα αυτή σένα σε γελά, μην κάνεις βήμα από κοντά μου. Λίγες καρδιές αγαπούνε, σαν τη δική μου καρδιά, οι πιο πολλές σε ξεχνούνε, μόλις περάσει η βραδιά, γιαυτό μη θες να μου φύγεις, ν'αλλάξεις φως μου σκοπό, λίγες καρδιές αγαπούνε, όπως εγώ σ' αγαπώ. Η πονηριά παντού βασιλεύει, όλοι με πόθο κρυφό σε κοιτούν, ποτέ δεν πρέπει κανείς να πιστεύει, όσα γλυκόλογα του πουν. Σου κάνουν όρκους τρελά πως σ'αγαπούν, για να περάσουν τη βραδιά τους, Μπορεί γλυκά να σε φιλούν, μα δε δίνουν τη καρδιά τους.
Tango του 1944 σε μουσική Μιχάλη Σουγιούλ και στίχους Κώστα Κοφινιώτη
Άφιξη στο Κ.Γ. Μίκρας. Λίγο πριν τον τελικό...
Οι παίχτες του Ωραιοκάστρου και ενώ εξελίσσονταν ο μικρός τελικός μεταξύ Δίας και Δαέθ...
Με τον Χαλκευτή στην πρώτη γραμμή οι Φιναλίστ παρακολουθούν με ενδιαφέρον τον μικρό τελικό. Δεν λείπουν τα σχόλια.
Πλάνα από την άφιξη του γίγαντα...
Με τον Χαλκευτή στην πρώτη γραμμή οι Φιναλίστ παρακολουθούν με ενδιαφέρον τον μικρό τελικό. Δεν λείπουν τα σχόλια.
Πλάνα από την άφιξη του γίγαντα...
Άφιξη του Σούπερ Σταρ Μύλω...
Η ομάδα του Ωραιοκάστρου μετά τη λήξη του μικρού τελικού μπήκε επιτέλους στα αποδυτήρια.
Ανεπανάληπτες στιγμές που παρά την ήττα θα μείνουν αξέχαστες...
Ε.Σ. στην Κωνσταντινούπολη
Τμήμα του Ελληνικού Στρατού παρελαύνει στην Κωνσταντινούπολη!!
Στο πλαίσιο της συμμαχικής κατοχής της Κωνσταντινουπολής μονάδες του Ε.Σ. εγκαταστάθηκαν εντός της Πόλης από το 1917 έως το 1923. Μέσα στο κλίμα του γενικότερου ενθουσιασμού που είχε προκαλέσει η προέλαση του Ε.Σ. στο Μικρασιατικό έδαφος οι Ελληνικές μονάδες της Κωνσταντινούπολης δεν έχαναν ευκαιρία να πραγματοποιήσουν επίδειξη δύναμης.
Στο πλαίσιο της συμμαχικής κατοχής της Κωνσταντινουπολής μονάδες του Ε.Σ. εγκαταστάθηκαν εντός της Πόλης από το 1917 έως το 1923. Μέσα στο κλίμα του γενικότερου ενθουσιασμού που είχε προκαλέσει η προέλαση του Ε.Σ. στο Μικρασιατικό έδαφος οι Ελληνικές μονάδες της Κωνσταντινούπολης δεν έχαναν ευκαιρία να πραγματοποιήσουν επίδειξη δύναμης.
Ο καφές στην Καλαμαριά πριν τον μεγάλο τελικό...
Πριν τον τελικό η ομάδα του Ωραιοκάστρου απόλαυσε έναν καφέ στην περιοχή της Καλαμαριάς πλησίον του γηπέδου της Μίκρας...
Οι φιναλίστ στην Ρέμβη...
Παρά την ήττα έμειναν πολλές καλές στιγμές...
Βασιλική Άμαξα Μ. Αλεξάνδρου
Οι εικόνες που ακολουθούν αφορούν την βασιλική άμαξα του Μ. Αλέξανδρου. Χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα κατά τις μετακινήσεις του .
ΕΙΣΟΔΟΣ Ε.Σ. ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ο Ελληνικός Στρατός ύστερα από μία σύντομη και νικηφόρα πορεία θα εισέλθει στη Θεσσαλονίκη θριαμβευτικά προλαβαίνοντας τον βουλγαρικό στρατό ο οποίος εποφθαλμιούσε την πόλη. Ύστερα από αρκετούς αιώνες σκλαβιάς οι Έλληνες της Θεσσαλονίκης αναρτούν εκ νέου τις Ελληνικές σημαίες στην πόλη. (26-10-1912)
Πορτραίτα
Δύο πορτραίτα τα οποία φιλοτεχνήθηκαν για να εκφράσουν την γενοκτονία των Αρμενίων η οποία και διαδραματίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα. Υπολογίζεται ότι περίπου 1,5 εκατομύρια Αρμένιοι εξολοθρεύτηκαν από τους Οθωμανούς.
Η βαρβαρότητα αποτυπώνεται σε όλο το μεγαλείο της.
Η αποχώρηση των Ελλήνων από το Στάρτσοβο. (Νότια Βουλγαρία)
Το Στάρτσοβο είναι ένα χωριό στη νότια Βουλγαρία, βόρεια του Μπέλες σε κοντινή σχετικά απόσταση από τα σύνορα.
Αποτελείτο μέχρι τους Βαλκανικούς πολέμους από Σλαβόφωνους Έλληνες (με ξεκάθαρη ελληνική συνείδηση).
Παρά τις επίμονες προσπάθειες των Βουλγάρων να εκβουλγαρίσουν το χωριό οι Σταρτσοβίτες παρέμειναν πιστοί στον Ελληνισμό.
Το χωριό απελευθερώθηκε για λίγο από τον ελληνικό στρατό στο πλαίσιο της προέλασης του προς τη Σόφια το θέρος του 1913. Η συνθήκη του Βουκουρεστίου όμως επιδίκασε την περιοχή στη Βουλγαρία. Έτσι λοιπόν οι Σταρτσοβίτες πήραν το δρόμο της προσφυγιάς φοβούμενοι αντίποινα του βουλγαρικού στρατού (επισημαίνεται ότι 83 νέοι του χωριού κατετάγησαν άμεσα στον ελληνικό στρατό μετά την απελευθέρωση και συμμετείχαν στις επιχειρήσεις έως την απελευθέρωση του Μπλαβγκόεγκραντ).
Οι κάτοικοι του χωριού λειτούργησαν για τελευταία φορά το ναό στον Άγιο Μηνά, πήραν ότι μπορούσαν φορτώνοντας το σε μεταγωγικά του στρατού (είχε διατάξει σχετικά ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ύστερα από αίτημα των κατοίκων της περιοχής).
Οι Σταρτσοβίτες έκαψαν τα σπίτια τους, τα οστά των προγόνων τους, τους τάφους, το αρχείο του σχολείου και άφησαν μόνο την εκκλησία του Αγίου Μηνά (σώζεται μέχρι σήμερα).
Και ξεκίνησαν...
Οι πρόσφυγες κινήθηκαν νότια μαζί με άλλους πρόσφυγες από το βουλγάρικο Πετρίτσι) και αφού περιπλανήθηκαν στη βόρεια Ελλάδα εγκαταστάθηκαν οριστικά στο χωριό Βέτρινα νότια των συνόρων το οποίο και μετονόμασαν σε Νέο Πετρίτσι (εκεί μετέφεραν και την θαυματουργή εικόνα του Αγίου Μηνά τοποθετώντας την σε ένα μικρό εκκλησάκι). Διέμειναν στα σπίτια των Τούρκων που μόλις είχαν αποχωρήσει και ήταν το κύριο συστατικό στοιχείο της κοινωνίας του χωριού)
Σύμφωνα με τα επίσημα διπλωματικά έγγραφα του υπ. εξωτερικών (1913-1917) ήρθαν 109 οικογένειες και συνολικά 455 άτομα ενώ εγκαταλείφθηκαν περιουσίες 1.481.000 δραχμών.
Από έρευνες που διενεργήθηκαν καθώς και μεταγενέστερες εργασίες που εκπονήθηκαν ο αριθμός των Σταρτσοβιτών που μετανάστευσε ανέρχεται σε 600.
Σύμφωνα με τον Χατζηκυριακού το χωριό είναι άξιο μνείας για την επιμονή του στον ελληνισμό.
Σήμερα Σταρτσοβίτες που ζουν στο Νέο Πετρίτσι συναντούν συγγενείς τους στο Στάρτσοβο (Βουλγάρικο). Πρόκειται ασφαλώς για ξεχασμένους Ελληνογενείς με βουλγάρικη όμως πλέον συνείδηση καθώς η παραμονή τους εκεί καθιστούσε αδύνατη τη μη βουλγαροποίηση τους.
Πλάνα από το βουλγάρικο Στάρτσοβο:
Αποτελείτο μέχρι τους Βαλκανικούς πολέμους από Σλαβόφωνους Έλληνες (με ξεκάθαρη ελληνική συνείδηση).
Παρά τις επίμονες προσπάθειες των Βουλγάρων να εκβουλγαρίσουν το χωριό οι Σταρτσοβίτες παρέμειναν πιστοί στον Ελληνισμό.
Το χωριό απελευθερώθηκε για λίγο από τον ελληνικό στρατό στο πλαίσιο της προέλασης του προς τη Σόφια το θέρος του 1913. Η συνθήκη του Βουκουρεστίου όμως επιδίκασε την περιοχή στη Βουλγαρία. Έτσι λοιπόν οι Σταρτσοβίτες πήραν το δρόμο της προσφυγιάς φοβούμενοι αντίποινα του βουλγαρικού στρατού (επισημαίνεται ότι 83 νέοι του χωριού κατετάγησαν άμεσα στον ελληνικό στρατό μετά την απελευθέρωση και συμμετείχαν στις επιχειρήσεις έως την απελευθέρωση του Μπλαβγκόεγκραντ).
Οι κάτοικοι του χωριού λειτούργησαν για τελευταία φορά το ναό στον Άγιο Μηνά, πήραν ότι μπορούσαν φορτώνοντας το σε μεταγωγικά του στρατού (είχε διατάξει σχετικά ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ύστερα από αίτημα των κατοίκων της περιοχής).
Οι Σταρτσοβίτες έκαψαν τα σπίτια τους, τα οστά των προγόνων τους, τους τάφους, το αρχείο του σχολείου και άφησαν μόνο την εκκλησία του Αγίου Μηνά (σώζεται μέχρι σήμερα).
Και ξεκίνησαν...
 |
| Άγιος Μηνάς Στάρτσοβο |
Οι πρόσφυγες κινήθηκαν νότια μαζί με άλλους πρόσφυγες από το βουλγάρικο Πετρίτσι) και αφού περιπλανήθηκαν στη βόρεια Ελλάδα εγκαταστάθηκαν οριστικά στο χωριό Βέτρινα νότια των συνόρων το οποίο και μετονόμασαν σε Νέο Πετρίτσι (εκεί μετέφεραν και την θαυματουργή εικόνα του Αγίου Μηνά τοποθετώντας την σε ένα μικρό εκκλησάκι). Διέμειναν στα σπίτια των Τούρκων που μόλις είχαν αποχωρήσει και ήταν το κύριο συστατικό στοιχείο της κοινωνίας του χωριού)
Σύμφωνα με τα επίσημα διπλωματικά έγγραφα του υπ. εξωτερικών (1913-1917) ήρθαν 109 οικογένειες και συνολικά 455 άτομα ενώ εγκαταλείφθηκαν περιουσίες 1.481.000 δραχμών.
 |
| Άγιος Μηνάς Νέο Πετρίτσι |
Από έρευνες που διενεργήθηκαν καθώς και μεταγενέστερες εργασίες που εκπονήθηκαν ο αριθμός των Σταρτσοβιτών που μετανάστευσε ανέρχεται σε 600.
Σύμφωνα με τον Χατζηκυριακού το χωριό είναι άξιο μνείας για την επιμονή του στον ελληνισμό.
Σήμερα Σταρτσοβίτες που ζουν στο Νέο Πετρίτσι συναντούν συγγενείς τους στο Στάρτσοβο (Βουλγάρικο). Πρόκειται ασφαλώς για ξεχασμένους Ελληνογενείς με βουλγάρικη όμως πλέον συνείδηση καθώς η παραμονή τους εκεί καθιστούσε αδύνατη τη μη βουλγαροποίηση τους.
Πλάνα από το βουλγάρικο Στάρτσοβο:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Η δύναμη του Παραμυθιού. Ηρώ Ντιούδη
Τα παραμύθια δεν είναι μόνο ψυχαγωγία για τα παιδιά, αλλά και ο πιο άμεσος τρόπος για να οδηγηθούν με ασφάλεια στην ωριμότητα, υποστηρίζει...
-
Αγαπητοί φίλοι απόψε θα σας παρουσιάσω το έργο του Αλεξάνδρου Δουμά (πατρός) "Ο Πύργος του Νελ", ένα έργο που γράφτηκε το 1832, ... -
Τα παραμύθια δεν είναι μόνο ψυχαγωγία για τα παιδιά, αλλά και ο πιο άμεσος τρόπος για να οδηγηθούν με ασφάλεια στην ωριμότητα, υποστηρίζει... -
Στην ανάλυση που θα ακολουθήσει θα επιχειρήσουμε να αποσαφηνίσουμε την έννοια της Άτης όπως την παρουσίασε ο Αισχύλος. Θα επικεντρωθούμε ...