Ο μύθος της Περσεφόνης

Ο μύθος με λίγα λόγια...

Ο μύθος της Περσεφόνης:
Σύμφωνα με το μύθο, η Περσεφόνη, κόρη της Δήμητρας και του Δία,
συνήθιζε να παίζει με τις φίλες της, τις Νύμφες,
 στην Έννα, περιοχή στο κέντρο της Σικελίας.
Μια μέρα, ενώ έτρεχε στο δάσος και έπαιζε,
την είδε ο Πλούτωνας και την ερωτεύτηκε παράφορα για την ομορφιά της.
Σε συνεννόηση με το Δία άρπαξε την Περσεφόνη,
την πήγε στον Κάτω Κόσμο και την έκανε γυναίκα του.

Η Δήμητρα που είχε μεγάλη αδυναμία στην Περσεφόνη,
γύρισε όλη τη γη και προσπάθησε με κάθε τρόπο
να βρει την πολυαγαπημένη της κόρη.
Μεταμορφωμένη σε γριά για να μην την αναγνωρίσουν
 πήγαινε σε πόλεις και χωριά και ρώταγε
όποιον έβρισκε στο δρόμο της μήπως ήξερε πού ήταν η μονάκριβή της Περσεφόνη.
Λέγεται ότι όσο πέρναγε ο καιρός υπέφερε τόσο πολύ από την απώλεια της Κόρης,
 που δεν επέτρεπε τη γη να ανθίσει, να βγάλει
λουλούδια και καρπούς για να τραφούν οι άνθρωποι.

Η Δήμητρα ήταν αμετανόητη και αποφασισμένη για τα πάντα.
 Ο Δίας, που έβλεπε ότι η Δήμητρα ήταν οργισμένη,
έστειλε τον Ερμή στον Άδη για να παρακαλέσει
και να πείσει τον Πλούτωνα να στείλει
 την Περσεφόνη πάλι πίσω στη μητέρα της.

Ο θεός του Κάτω Κόσμου, που ήταν πονηρός και ερωτευμένος με την Περσεφόνη,
δέχτηκε να την αφήσει αλλά πριν την αποχαιρετήσει
 της έδωσε να φάει μερικούς σπόρους από ρόδι.
 Οι σπόροι αυτοί ήταν μαγικοί με αποτέλεσμα
 η Περσεφόνη να δεθεί άρρητα με το βασίλειό του.
Τη λύση την έδωσε ο Δίας, που τελικά μεσολάβησε και κατόρθωσε
να συμβιβάσει τον Πλούτωνα και τη Δήμητρα.

Τους έξι μήνες του έτους η Περσεφόνη ζούσε με τη μητέρα της.
Η γη τότε ήταν ανθισμένη και δεχόταν με ευχαρίστηση τους καρπούς των ανθρώπων,
 ενώ τον υπόλοιπο μισό χρόνο,
η Κόρη κατέβαινε στα έγκατα της γης και περνούσε το καιρό της με τον άντρα της.
Η Δήμητρα τότε δεν επέτρεπε σε κανέναν ανθό να ξεπροβάλει,
δείχνοντας έτσι τον καημό της για την απώλεια της κόρης της.

Γερμανοί εισβάλουν στο κουρείο του Βέγγου!

Οι Γερμανοί έρχονται να ξεθάψουν το θησαυρό που έχουν κρύψει στην αυλή του Βέγγου από την κατοχή!

Μηλιάδης: Τώρα δεν είμαστε στρατός κατοχής, τώρα είμαστε Τουρίστ!!!

Ζανίνο: Γιαβόλ  ΦονΤζίφρεν!!!

Πλάνο από την ταινία "Ένα ασύλληπτο κορόιδο"...

Αββάς Σισσώης και Μέγας Αλέξανδρος

Ο αββάς Σισώης βρίσκει στην έρημο τον τάφο του Αλεξάνδρου και θρηνεί.
Τοιχογραφία του Φώτη Κόντογλου στο παρεκκλήσιο αγίας Ειρήνης της
οικογενείας Πεσμαζόγλου στην Αθήνα.

Αναπαράγει πιστά την αυθεντική τοιχογραφία του 13ου αι. από την Μονή
της Παναγίας της Μαυριώτισσας τηςΚαστοριάς.
 Τον νεκρό Αλέξανδρο
παραστέκονται ένοπλοι ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και ο πολεμικός  ́Αγιος Μερ-
κούριος.

Με λίγα λόγια...

«Σαν τη μουσική μέσα στα νερά, η αγάπη είναι μία γλυκιά φωνή που ακούω»

Λόρδος Βύρωνας

Τα σκαλοπάτια, του Μάριου Βαλέρη. Ραδιοφωνικό θέατρο

Η Διαδρομή απόψε θα σας παρουσιάσει το θρίλερ μυστηρίου του Έλληνα αστυνομικού συγγραφέα Μάριου Βαλέρη.

Ένας πλούσιος βιομήχανος σπεύδει στο γραφείο εμπιστευτικών υποθέσεων του ιδιωτικού αστυνομικού Γαλάτη, του ζητά να παρακολουθήσει έναν νέο υπάλληλο του ο οποίος έχει συνάψει σχέση με την θετή του κόρη.

Ο βιομήχανος βρίσκεται νεκρός στο γραφείο του και ο Γαλάτης κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης ανακαλύπτει ένα μεγάλο οικογενειακό δράμα. Τέσσερις βασικοί ύποπτοι περασμένα μεσάνυχτα εξετάζονται από τον Γαλάτη μέσα σε βαριά ατμόσφαιρα: ο Νεαρός που αγαπά την θετή κόρη του θανόντα, η θετή κόρη Ντέπη, η μητέρα και ο φυσικός πατέρας τη; Ντέπης... Οι τρεις ομολογούν ότι τον σκότωσαν! Παίζουν το παιχνίδι της ομολογίας για αλτρουιστικούς λόγους ή κρύβεται ένα μεγάλο συμφέρον;

H τακτική του Γαλάτη πρωτότυπη,βάζει τον έναν να ανακρίνει τον άλλον. Παίζει σαν την γάτα με το ποντίκι γνωρίζοντας εξ αρχής το δολοφόνο και τα κίνητρα του...

Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι glob tv

Ο χαρακτήρας της θρησκείας των αρχαίων Μακεδόνων

Η θρησκεία των Μακεδόνων αποτέλεσε κατά βάση

 ένα κράμα προϋπάρχουσων της συγκρότησης του

 Μακεδονικού βασιλείου λατρειών,

 θρακικών και Ιλλυρικών επιρροών, 

αυτό συνέβη εξαιτίας των αδιάκοπων επαφών

 των Μακεδόνων με αυτά τα φύλλα.

 Η ελληνικότητα της θρησκείας των Μακεδόνων 

είναι αδύνατο να αμφισβητηθεί.

Υπάρχουν δύο ευδιάκριτα στοιχεία στη θρησκεία

 της πρώιμης Μακεδονίας. 

Το πρώτο είναι οι προϋπάρχουσες λατρείες 

των περιοχών που διαδοχικά 

κυριεύτηκαν από τους Αργειάδες βασιλείς.

 Το δεύτερο είναι η αυθεντική λατρεία 

των κυρίαρχων Μακεδόνων.

Οι λατρείες, ως επί το πλείστον θρακικές,

 των περιοχών που οι Αργειάδες κατέλαβαν

έγιναν αποδεκτές και συντηρήθηκαν.

 Μια τέτοια λατρεία ήταν αυτή του «βέδυ»

(«υδραερίου πνεύματος») που έδωσε το όνομά της

 στην Έδεσσα, αρχαία πόλη φημισμένη

για τις πηγές της που βρισκόταν κοντά στις Αιγές,

 αρχαιότερη κατοικία των Μακεδόνων

βασιλέων. Οι Σιλινοί (Σαυάδες) 

και οι Βάκχοι (Κλώδωνες και Μιμαλλόνες) 

δείχνουν την υπεροχή της λατρείας του Διόνυσου. 

Θεότητες, όπως η Ζειρήνη που ταυτίζεται με την

Αφροδίτη, και η Άρτεμις Γαζωρία 

(και οι δύο θεές θεωρούνταν μακεδονικές),

 ήταν ουσιαστικά θρακικές και πήραν τα ονόματά τους 

από τις περιοχές ανατολικά του Στρυμόνα

ποταμού, τις οποίες κατέκτησε ο Φίλιππος Β ́. 

Στη δυτική Μακεδονία εμφανίζονται

στοιχεία της λατρεία των Ιλλυριών.

Από πολλά και σημαντικά στοιχεία 

αποδεικνύεται περίτρανα

 ο ελληνικός χαρακτήρας της

 μακεδονικής θρησκείας.

Η θρησκεία των ιδίων των 

Μακεδόνων ήταν ελληνική, 

καθώς έχει αποδειχτεί από τα

ονόματα των μακεδονικών μηνών 

(βλ. Αθηνά, τεύχος 3ο). 

Λατρείες θεοτήτων των

κυριότερων ελληνικών πόλεων έχουν 

εμφανιστεί στη Μακεδονία αρκετά νωρίς. 

Οι Μακεδόνες ήταν ιδιαίτερα

 αφοσιωμένοι στη λατρεία του Δία,

 πατέρα του «Μακεδόνα»

(επώνυμος πρόγονος των Μακεδόνων),

 και του Ηρακλή Πατρώου, προπάτορα των

Αργειαδών, αλλά και της μετέπειτα

 δυναστείας των Αντιγονιδών.

 Αξιοσημείωτη είναι η

λατρεία του Εταιρίδη Διός, που επέβλεπε

 τις σχέσεις των Αργειαδών βασιλιάδων 

με τους αριστοκρατικούς συντρόφους («εταίρους») 

και του οποίου το επίθετο (εταιρίδης)

χρησιμοποιήθηκε για την

 ονομασία της γιορτής των «Εταιρίδειων».

 Επίσης αξιοσημείωτη είναι η λατρεία 

του Ηρακλή Κυναγίδα, προστάτη του 

κυνηγιού που οι Μακεδόνες

αγαπούσαν με πάθος. Ο Ηρακλής επέβλεπε

 τους «βασιλικούς κυνηγούς» και τις περιοχές

κυνηγιού των βασιλέων.

Η συμμετοχή του Μακεδόνα βασιλιά ήταν 

απαραίτητη σε πλήθος λατρευτικών τελετών.

Η καθιερωμένη συνήθεια απαιτούσε

 από τον βασιλιά να πρωτοστατεί προσωπικά σε

πλήθος από ιεροπραξίες και θυσίες.\ Ανάμεσα σε αυτές, 

δύο ήταν οι σπουδαιότερες:

 (α) ο εξαγνισμός του στρατού που γινόταν

 κάθε χρόνο στη γιορτή «Ξανθικά», αρχές άνοιξης στο

ξεκίνημα της εκστρατευτικής περιόδου, 

αν και αυτός ο εξαγνισμός μπορούσε να γίνει και σε

άλλη χρονική περίοδο, και 

(β) η ευθύνη των βασιλέων να 

επιβλέπουν οι ίδιοι την ταφή των

Μακεδόνων στρατιωτών που έπεσαν στη μάχη.

Αργότερα κατά την Ελληνιστική και Ρωμαϊκή

εποχή η περιοχή ακολούθησε το γενικότερο

κλίμα της εποχής του τότε γνωστού κόσμου:

Η ελληνιστική και η ρωμαϊκή αυτοκρατορική

περίοδος δείχνει μερικές εξελίξεις που

αφορούν αποκλειστικά τη Μακεδονία.

Προς το τέλος του τρίτου αιώνα π.Χ. έγιναν

αποδεκτές κάποιες αιγυπτιακές θεότητες.

Λατρεία συριακής θεότητας απαντά στη Βέροια.

Μέχρι στιγμής οι μαρτυρίες δεν μιλούν

για τη λατρεία του Διός Υψίστου πριν από τον

δεύτερο αιώνα, αλλά η λατρεία αυτή μπορεί

να ήταν πιο παλιά και αρκετά δημοφιλής. Στη

ρωμαϊκή περίοδο, προπαντός στη Θεσσαλονίκη,

η πιο δημοφιλής λατρεία ήταν αυτή των

Διόσκουρων-Καβείρων που

προήλθε από τη Σαμοθράκη.

Η λατρεία της θεότητας Μα από

την Καππαδοκία απαντά στην Έδεσσα τον τρίτο μ.Χ, αιώνα.

Και από την ύστερη ελληνιστική περίοδο μέχρι τον θρίαμβο

του Χριστιανισμού ο Θράκας ιππέας (ο Ήρων ή

Ήρως) ήταν αντικείμενο ευρείας λατρείας,

ιδιαίτερα σε σχέση με την ταφή των νεκρών.

Εν κατακλείδι λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω

η θρησκεία των αρχαίων Μακεδόνων, με τις όποιες ιδιαιτερότητες της, ήταν ελληνική αναμφισβήτητα ελληνική ακολουθώντας

τον γενικό κανόνα του τότε ελληνικού κόσμου.

Πηγή: Περιοδικό Αθηνά, 2007

Ιταλική και Αυστροουγγρική διείσδυση στην Αλβανία

Ποιες ήταν οι πρώτες ενδείξεις σχετικά με την βούληση
 των Αλβανών για αυτονόμηση τους από την Οθωμανική αυτοκρατορία;

Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα οι Αλβανοί υπήρξαν
 το μακρύ χέρι των Οθωμανών στη βαλκανική χερσόνησο.
Ειδικότερα οι Έλληνες  το διαπίστωσαν κατά τη διεξαγωγή
του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821.
 Οι Αρβανίτες αναλάμβαναν δράση όταν κάποιος υπόδουλος λαός
(ως συνήθως οι Έλληνες) επαναστατούσε,
ενώ ταυτόχρονα απολάμβαναν σημαντικά προνόμοια
 ως εκλεκτοί των Οθωμανών στη Βαλκανική.

 Υπήρξε επομένως μεγάλη υπέρβαση για τους ίδιους
 τους Αλβανούς η προσπάθεια για αυτονόμηση τους έναντι των Τούρκων.
Οι πρώτες ενδείξεις για διοικητική αυτονομία των Αλβανών,
υπό την επικυριαρχία του σουλτάνου,
 εκδηλώθηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν ο Ismail
Kemal, ηγετική προσωπικότητα της σύγχρονης αλβανικής ιστορίας, ο
οποίος υπηρέτησε σε υψηλές θέσεις της οθωμανικής διοίκησης,
εκδήλωσε προοδευτικές θέσεις στο συνέδριο του Παρισιού το 1902,
σχετικές με ένα διαφορετικό, από το ισχύον, μοντέλο διοίκησης στα
αλβανικά εδάφη.37 Από την άλλη πλευρά, περισσότερο δραστήριοι
στην αλβανική εθνική αφύπνιση υπήρξαν οι Αλβανοί της διασποράς, οι
οποίοι από τα μέσα του 19ου αιώνα και στο εξής εργάστηκαν αρχικά
για την πνευματική αφύπνιση των συμπατριωτών τους, χωρίς τότε να
επιδιώκουν κάποια κινητοποίηση.

Γενικότερα οι Αλβανοί, έως τις
αρχές του 20ού αιώνα, επιθυμούσαν την απόσπαση ορισμένων
αυτοδιοικητικών προνομίων από το σουλτάνο, παρά πλήρη
αυτονομία.39 Εξάλλου, σύμφωνα με τον Βρετανό πρεσβευτή στην
Κωνσταντινούπολη το 1908, χρονιά κατά την οποία ξέσπασε το κίνημα
των Νεότουρκων, δεν υπήρχε στα αλβανικά εδάφη η ένδειξη ύπαρξης
ενός αλβανικού εθνικού κινήματος παρά μόνο τοπικά φυλετικά
Φέουδα.

Οι προσδοκίες των Αλβανών για ανεξαρτησία ή αυτονόμηση με τη συγκατάθεση των Τούρκων διαψεύθηκαν και μετά την επικράτηση του κινήματος των Νεότουρκων, οι οποίοι αν και υποσχέθηκαν αυτονομία, ισότητα και ισοπολιτεία έπραξαν τα αντίθετα ακόμη και εις βάρος των ευνοούμενων τους στη βαλκανική Αλβανών.


Στις 23 Ιουλίου 1908, ο σουλτάνος παραχώρησε σύνταγμα, γεγονός το οποίο ικανοποίησε τους
Αλβανούς τοπικούς ηγέτες, αρκετοί εκ των οποίων εκλέχθηκαν στο
νεοπαγές τουρκικό κοινοβούλιο, μεταξύ άλλων ο Ismail Kemal και ο
Hashan Prishtina. Η διάψευση των προσδοκιών των Αλβανών λόγω της
συγκεντρωτικής πολιτικής των Νεότουρκων, καθώς και της αύξησης της
φορολόγησης των εθνοτήτων, τους οδήγησε στη σύσταση πατριωτικών
λεσχών με κυρίαρχη την Ένωση «Bashkimi»,το 1909, με έδρα το
Μοναστήρι και σκοπό τη σταδιακή αποκοπή από την κηδεμονία της
Υψηλής Πύλης. Άλλωστε οι προσπάθειες του σουλτάνου να
απορροφήσει το αλβανικό στοιχείο, κυρίως διαμέσου της θρησκείας,
με σκοπό να περιορίσει την επιρροή των αλβανικών εθνικιστικών
κύκλων, δεν τελεσφόρησε.

Απόρροια των ανωτέρω σε συνδυασμό πάντα με τον ευρωπαϊκό “δάκτυλο” μεγάλων δυνάμεων όπως η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία η εκδήλωση αλβανικών εξεγέρσεων (1910-1912)

Τοπίο στην Τανζανία.

Ζέβρες και στο βάθος Ουράνιο τόξο...

Τανζανία...

ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΟΟΥΓΓΑΡΙΑΣ ΣΤΟΝ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΧΩΡΟ

Η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία υπήρξαν οι δύο δυνάμεις οι οποίες επέδειξαν ενδιαφέρον για τον Ηπειρώτικό χώρο σε βάρος πάντα των δίκαιων ελληνικών επιδιώξεων.

Η Ιταλία αρχικά ήταν ανίσχυρη στην περιοχή, σταδιακά όμως εξελίχθηκε σε σημαντικό ανταγωνιστή της Αυστροουγγαρίας.

Η πανίσχυρη όμως αυτοκρατορία των Αψβούργων με επίκεντρο το αυστριακό προξενείο των Ιωαννίνων προωθούσε τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου μεγάλου αλβανικού κράτους, το οποίο και θα μετατρέπονταν σταδιακά σε προτεκτοράτο της.

Το Νοέμβριο του 1863 η Αυστροουγγαρία πέτυχε την ουδετεροποίηση των Ιονίων νήσων με ειδική διάταξη (είχαν παραχωρηθεί στο ελληνικό βασίλειο τον Ιούνιο του ίδιου έτους).

Η Αυστροουγγαρία είχε σημαντικά εμπορικά συμφέροντα στην περιοχή. Πραγματοποίησε επίσης λιμενικά έργα ταχυδρομείο και άλλα. Γενικά είχε πολιτικές βλέψεις στην περιοχή.

Το 1907 προσανατολίζονταν στην κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής που θα συνέδεε το Κατάρο με τη Σκόδρα επεκτείνοντας έτσι το ελεγχόμενο από αυτή σιδηροδρομικό δίκτυο στην περιοχή (την ίδια περίοδο οι Ιταλοί θα σχεδιάσουν την κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής που θα ένωνε την Αυλώνα με το Δυρράχιο ή το Μοναστήρι) .

Οι δύο αυτοκρατορίες, λοιπόν, διείσδυσαν οικονομικά και πολιτικά στην περιοχή της Αλβανίας με απώτερο σκοπό την προτεκτορατοποίηση της περιοχής... 

Σπαγγέτι Μίσκο, Διαφημιστική αφίσα...

Μια παλιά διαφημιστική αφίσα...

Παρουσιάζει μια καινούργια για την εποχή εκείνη γευστική πρόταση...