Η μεταγραφή του Γκάλη στον Άρη...

 

Τι σημαίνει ενδιατρίβω

 

Η Μακεδονική Παιονία, λίγα λόγια

 Μακεδονική Παιονία. Ήταν η βορειότερη Μακεδονική χώρα. Στη μέση κοιλάδα του Αξιού, όπου σήμερα η Γευγελή, το Τίτο Βέλες και η Στρώμνιτσα.

Στο στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου παράτασσε χωριστό τμήμα ιππικού.

Πρωτεύουσα πόλις της ήταν οι Στόβοι, ενώ δευτερεύουσες πόλεις της ήταν η Αντιγόνεια, Άβυδος, Αλμάνα, Αμυδών, Βυλάξωρα, η Δόβηρος, η Άστιβος, η Δερρίοπος (Δευρίοπος), το Αστραίον. (Το Αστραίον είναι η σημερινή πόλη Στρώμνιτσα. Αναφέρεται από τον Τίτο Λίβιο ως Astraeum (XL 24) και τον Πτολεμαίο (Γ΄13,27) ως Αίστραιον. Αστραίος είναι ο έναστρος, ο προερχόμενος εκ των άστρων. 

Με το ίδιο όνομα υπήρχε ποταμός της Μακεδονίας μεταξύ Βεροίας και Θεσσαλονίκης. ‘’Αιλιανός, Περί ζώων, ΙΕ΄ 1’’).

Ο επιφανής πελάτης, Σέρλοκ Χόλμς. Ραδιοφωνικό Θέατρο

Απόψε πρόκειται να σας παρουσιάσω μία ακόμη περιπέτεια του Σέρλοκ Χόλμς: Τον επιφανή πελάτη.

Υπόθεση: 

O Σερ Τζέημς Ντάμερι έρχεται σε επαφή με τους Χολμς και Ουώτσον προκειμένου να τους αναθέσει μια πολύ σοβαρή υπόθεση μη θέλοντας αρχικά να αποκαλύψει τον πραγματικό εντολοδόχο. Η επικείμενη άρνηση του Χολμς να αναλάβει την υπόθεση οδηγεί στην αποκάλυψη του προσώπου αυτού που είναι ο στρατηγός Ντε Μερβίλ του Κάιμπερ. Το θέμα που πρέπει να λυθεί με κάποιον τρόπο είναι πως ο Βαρόνος Γκρούνερ πρόσωπο με κακή φήμη και πιθανότατα έντονη εγκληματική δραστηριότητα έχει αποκτήσει μεγάλη επιρροή στην Βάιολετ Ντε Μερβίλ, την νεαρή, πλούσια, όμορφη, επιτυχημένη, κόρη του στρατηγού...

Πρώτη μετάδοση: Ιανουάριος του 1989 από την εκπομπή «Νυχτερινή Αστυνομική Σειρά».

Μετάφραση: Βικτωρία Τράπαλη - Στέργιος Βαρβαρούσης

Τεχνική επιμέλεια: Θοδωρής Σφέτσας

Παραγωγή: Νέλλα Δουλτσίνου

Μουσική Επιμέλεια- Ραδιοσκηνοθεσία: Νίκος Κροντηράς

Παίζουν οι ηθοποιοί: Μάκης Ρευματάς, Γιώργος Γραμματικός, Δανάη Τζίμα.

Στο ρόλο του Σέρλοκ Χολμς ο Χρήστος Πάρλας, γιατρός Τζον Ουώτσον ο Γρηγόρης Βαφιάς

Ο Χρήστος Πάρλας

                                                    

                                                      Η μεταφορά έγινε από το Glob TV:

Πηγή:

http://radio-theatre.blogspot.com/search/label/Sherlock%20Holmes

Τι σημαίνει η λέξη κολάζω

 

Τεχνολογία...

 

Τι σημαίνει η λέξη ακήρατος

 

Η Αρχαία Βέροια

 Βέροια. Η πόλη απαντά και ως Βερόη και Βέρροια. Ο Στέφανος ο Βυζάντιος στη λέξη Βέροια αναφέρει: ‘’Βέροια˙ πόλις Μακεδονίας, ήν Φέρωνα κτίσαι φασίν, αυτούς δε το Φ εις Β μεταποιείν, ως Βάλακρον και Βίλιππον και Κεβαλίνον. Άλλοι από Βεροίας του Βέρητος του Μακεδόνος. Το εθνικόν Βεροιαίος’’.

Ιδρυτής της πόλης ήταν ο Βέρων (Φέρων) ή πιθανότατα η Βέροια (ή Βερόη), αδελφή της Μίεζας και του Ολγάνου, ένα από τα τρία τέκνα του βασιλιά Βέρητος, υιού του Μακεδόνος. Βερόη είναι έτερος τύπος της λέξης Βέροια. Βερόη ελέγετο και κόρη της Αφροδίτης και του Άδωνη και εικονίζεται επί νομισμάτων της Βηρυτού, η οποία λεγόταν και Βερόη. Βερόη ελέγετο, επίσης, τροφός της Σεμέλης, ως και Ωκεανίς, η αδελφή της Κλειούς. Βερόη ονομάστηκε και πόλη της Συρίας όπως αναφέρει ο Ηρωδιανός, από τον οποίο όπως φαίνεται αντλεί τις πληροφορίες του και ο Στέφανος ο Βυζάντιος. ‘’Βέροια˙ πόλις Μακεδονίας, ήν Φέρωνα κτίσαι φασίν, αυτούς δε το Φ εις Β μεταποιείν, ως Φάλακρον Βάλακρον και Βίλιππον και Κεβαλίνον. Άλλοι από Βεροίας του Βέρητος του Μακεδόνος. ‘Εστι και πόλις Συρίας’’. (3,1,281). Η πόλη αυτή της Συρίας ταυτίζεται με το Χαλέπιον.

Πόλη Βερόη απαντά και στη Θράκη με όλα τα στοιχεία της Ελληνικής πόλης και η οποία προϋπήρξε της ρωμαϊκής εποχής. Επί Βυζαντινών ονομάστηκε Ειρηνούπολις, από τους Τούρκους Εσκί Ζάγρα και τους Βούλγαρους Στάρα Ζαγορά.

Η Βέροια τοποθετείται, αναμφιβόλως, στη θέση της σημερινής πόλης Βέροια και ευρίσκεται 74 χλμ. δυτικώς της Θεσσαλονίκης. Τα θεμέλια και τα κατώτερα

μέρη των τειχών της ανήκουν στη Μακεδονική εποχή. Εντός των τειχών της έχουν αποκαλυφθεί λείψανα μνημειακών οδών, πλακόστρωτων, κτιστών οχετών, κάτω από τον άξονα του καταστρώματος, σωληνώσεων υδραγωγείου κ.τ.λ. Ανήκουν στον 3ο και 2ο π.Χ. αιώνα, εποχή της μέγιστης ακμής της πόλης. Εκτός των τειχών της έχουν αποκαλυφθεί τάφοι κατά το πλείστον λαξευτοί. Η Βέροια αναφέρεται από το Θουκυδίδη (Α,59-61) κατά τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του 432 π.Χ. Αναφέρεται, επίσης, από τους Πλίνιο, Πτολεμαίο και Στράβωνα, ‘’Ότι η Βέροια πόλις κείται εν ταις υπωρείαις του Βερμίου όρους’’. (Γεωγρ., Ζ΄ απόσπ. 26).

Τους ζυγούς λύσατε, Νίκου Τσιφόρου. Ραδιοφωνικό θέατρο

 Αγαπητοί φίλοι απόψε θα σας παρουσιάσω ένα ακόμη επεισόδιο από τη σειρά Τα παιδιά της πιάτσας του Νίκου Τσιφόρου με τίτλο Τους ζυγούς λύσατε.

Ο Σταύρος κάποτε ήταν στρατιωτικός, λοχαγός, ήξερε όμως να παίζει μουσική. Που και που έπαιζε με κανένα θίασο. Μια μέρα έδειρε έναν Ανθυπασπιστή που του ζητούσε επίμονα τζάμπα εισιτήρια. Τον έδιωξαν από το στρατό για βιαιοπραγία κατά κατωτέρου. Ο Σταύρος ξέπεσε και δεν τον έδιναν δουλειά στο θέατρο, δούλευε πια για φραγκοδίφραγκα. Τότε άρχισαν τα μπλεξίματα...

Διαβάζει ο Γιάννης Μποσταντζόγλου

Η μεταφορά έγινε από το κανάλι Stavros M:

Οι αλλοτριούντες την πόλιν, Χρήστος Γιανναρας

Ο έγκριτος αρθρογράφος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου εν έτι 1995....

ΤΙ  ΚΑΝΟΥΝ  ΟΙ  «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ  ΑΝΘΡΩΠΟΙ»  γιὰ  τὴν κρίση ποὺ μαστίζει  τὴν  πατρίδα;  Γιατί ἀδρανοῦν,  γιατί δὲν ἀναλαμβάνουν  πρωτοβουλίες  νὰ  ἡγηθοῦν  σὲ  σταυροφορία ἀναχαίτισης  τοῦ  ξεπεσμοῦ  καὶ τῆς  διάλυσης;  

Ἐρώτημα ἀπελπισίας  καὶ  γι'  αὐτὸ  συγγνωστὰ ἀνεδαφικό.  Ἡ κρίση  εἶναι  καθολική,  δὲν  ἀφήνει  ἀλώβητη  καμιὰ  τάξη  κοινωνικὴ  ἢ ἐπαγγελματικὴ  —  οὔτε  τοὺς  «πνευματικοὺς  ἀνθρώπους»,  ὅπως  κι ἂν  ἑρμηνεύσουμε  τὸν  ὅρο. Κρίση  ἀπουσίας  «ὁράματος»  πρὶν  ἀπὸ ὅλα.  

Ἑπομένως  ἔχει  τὴ  ρίζα  της  ἀκριβῶς  στὴν  ἀποτυχία  ἢ ἀδυναμία  τῶν  «πνευματικῶν  ἀνθρώπων» νὰ  ἀρθρώσουν  πρόταση γιὰ  τὶς ἑλληνικές,  τὶς δικές μας ἀνάγκες στὴ  σύγχρονη κατακλυσμικὴ  ἐποχή.  Πειστήρια τῆς  ἀποτυχίας  ἢ ἀδυναμίας  τῶν  «πνευματικῶν ἀνθρώπων» πάμπολλα  —  πασίγνωστα  καὶ  κραυγαλέα:  Ὁ εὐτελισμὸς  τῶν πανεπιστημίων ἀντιστάσεως  μὴ  οὔσης.  Ἡ μακάβρια  νέκρα τῆς  Ἀκαδημίας  Ἀθηνῶν.

  Ὁ  αὐτοδιασυρμὸς  τῆς Ἱεραρχίας  τῶν  ἐπισκόπων.  Ὁ  γκανγκστερισμὸς  τοῦ  συνδικαλισμοῦ τῶν  ἐκπαιδευτικῶν.  Ἡ σὲ  χρόνο βραχύτατο ἀπονεύρωση  καὶ ἀχρήστευση  τοῦ Ἱδρύματος  Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ.  Ἡ  σύγχυση καὶ  ἀγραμματοσύνη  στὸ «πολιτιστικὸ»  παλκοσένικο τοῦ κυριακάτικου  Τύπου.  Καὶ  τελειωμὸ  δὲν  ἔχουν  τὰ  νεκροφόρα συμπτώματα.  

Στὸ  μεταξὺ  ὁ  Ἑλληνισμὸς  καταρρέει  ἔμπρακτα  καὶ  καθημερινά. Χάνει  τὸ  πρόσωπό του,  ἐξομοιώνεται  μὲ  τὴν  ἀπρόσωπη περιφερειακὴ  ὑπανάπτυξη, μοναδική  του  ταυτότητα  οἱ  δεῖκτες  τῆς οἰκονομίας.  Καὶ  συρρικνώνεται  ραγδαῖα,  τὶς  τελευταῖες  δεκαετίες ταπεινώνεται  καὶ ἐνδίδει.  Ὁ  ἐνδοτικὸς  αὐτῶν τῶν ἡμερῶν  εἶναι «πνευματικὸς  ἄνθρωπος»,  πανεπιστημιακὸς  καθηγητὴς  —  ὁ ἀναπληρωτὴς  ὑπουργὸς  τῶν  Ἐξωτερικῶν  κύριος  ΓεώργιοςἈλέξανδρος  Μαγκάκης.  Ἀσκεῖ  ἐθνικὴ  πολιτικὴ  μὲ  τὸ  ὕφος ἔμφοβου  λακὲ  ποὺ  δικαιολογεῖται  ὅτι ἁπλῶς ἐκτελεῖ ἐντολές.  Δὲν ὑποψιάζεται  οὔτε  ποιά  γλώσσα  θὰ  μποροῦσε  νὰ  μιλήσει  ὡς Ἕλληνας στὸ  συμβούλιο  ὑπουργῶν  τῆς  Εὐρωπαϊκῆς  Ἕνωσης. Ἐκπροσωπεῖ  φτηνοὺς  διπλωματικοὺς  ἑλιγμοὺς  ἑνὸς κακομοιριασμένου  κρατιδίου,  ὄχι τὸ  κύρος  καὶ  τὴν  ἰσχὺ  μιᾶς πανευρωπαϊκῆς πολιτιστικῆς  εὐθύνης.  Εὐθύνης ἀπέναντι  στὸν ὁλοκληρωτισμὸ καὶ  στὶς  θηριωδίες  τοῦ  καθεστῶτος  τῆς  Τουρκίας.  

Ἀπὸ κάποιους  ἀνάλογους  ἀνυποψίαστους  Μαγκάκηδες  χάθηκε  ἡ μαρτυρικὴ  Μικρασία,  ξεριζώθηκε  ὁ Ἑλληνισμὸς  τῆς  Ἴμβρου,  τῆς Τενέδου,  τῆς  Κωνσταντινούπολης,  ἐγκαταλείφθηκε  στοὺς Τούρκους  ἡ  μισὴ  Κύπρος,  σκόρπισαν στὴν  προσφυγιὰ  οἱ  Ἕλληνες τοῦ Πόντου,  ἐξαλείφεται  σήμερα  ὁ  Ἑλληνισμὸς  τῆς  Βορείου Ἠπείρου. Τὸ  πιὸ  δυσκαταμάχητο  στοιχεῖο  τῆς  κοινωνικῆς  μας  κρίσης  εἶναι ἡ περιθωριοποίηση  τῆς  ἀνθρώπινης  ποιότητας. 

 Ἡ  τηλεοπτικὴ δημοσιότητα ἀποδείχνεται  ἄκρως  ἐνδεικτική:  Εἴδατε  ποτὲ  νὰ καλεῖται  σὲ  τηλεοπτικὴ  συζήτηση  ὁ  ποιητὴς  Τίτος  Πατρίκιος, ὁ ζωγράφος  Σωτήρης  Σόρογκας,  ὁ  συνταγματολόγος  Ἀντώνης Μανιτάκης,  ὁ πρώην  πρέσβης  Θέμος  Στοφορόπουλος,  ὁ καθηγητὴς Γιῶργος  Κουμάντος,  ὁ  ἐπιχειρηματίας  Θόδωρος  Παπαλεξόπουλος; Σταχυολογῶ  ἐνδεικτικὰ  ὀνόματα  μὲ  ἀνειλημμένη  εὐθύνη  δημόσιου λόγου  —ὑπάρχουν  καὶ  πολλὰ  ἄλλα— ὀνόματα  μὲ  τὸ  κύρος τῆς κοινῆς  ἀναγνώρισης,  κι  ὅμως  ἑρμητικὰ  ἀποκλεισμένα  ἀπὸ  τὰ μέσα  ἐπικοινωνίας  καὶ  πληροφόρησης. Τὰ  καίρια  προβλήματα  τοῦ τόπου καλοῦνται νὰ  τὰ  συζητήσουν  οἱ  ἴδιοι καὶ  οἱ  ἴδιοι πάντα χιλιοφθαρμένοι  ἐκπρόσωποι  τῶν  κομμάτων,  εὐτελισμένες ἀσημαντότητες μὲ  ξύλινη  γλώσσα,  μαζὶ  καὶ  κάποιοι  «πνευματικοὶ ἄνθρωποι» ποὺ  ἐπιλέγονται  γιὰ νὰ  προκαλέσουν  «θέαμα» γαβγίζοντας  ἀντιθέσεις.  Εἴδατε  ποτὲ  πολιτικοὺς  ἀρχηγοὺς  νὰ  συναναστρέφονται ἀνθρώπους  καταξιωμένους  στὸν  κοινωνικὸ βίο,  ταλαντούχους, ὀξύνοες,  προσωπικότητες  μὲ  φαντασία,  ἔμπνευση  καὶ  τόλμη;  Μιὰ τέτοια  ἀνθρώπινη  ποιότητα  νὰ  εἶναι  ἡ  καθημερινή  τους  συντροφιά, οἱ  ἔμπιστοι  φίλοι  τους  ποὺ  θὰ  προσφέρουν  ἔγκυρη  γνώμη  καὶ γόνιμη  κριτική;  

Αὐτὸ  ποὺ  ἀντιλαμβανόμαστε  οἱ  ἁπλοὶ  πολίτες ὡς ἄμεσο  περιβάλλον τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν εἶναι  οἱ  χαμερπεῖς αὐλοκόλακες,  οἱ  μικρονοϊκοὶ  συνεταῖροι  τοῦ  κομματικοῦ μικρομάγαζου,  ἕνα  κλειστὸ μικροσύμπαν  ἀσφυκτικῶν  ὁριζόντων.  Ἡ  διαπίστωση  ἐπιβεβαιώνεται  ἀπὸ  τὶς  ἐπιλογὲς  ἀνθρώπων  ποὺ κάνουν οἱ  πολιτικοὶ ἀρχηγοί:  εἴτε  γιὰ  νὰ  σχηματίσουν κυβέρνηση ποὺ θὰ  διαχειριστεῖ  τὴν ἱστορία  καὶ τὸν πολιτισμὸ  τῶν Ἑλλήνων, εἴτε  γιὰ νὰ  στελεχώσουν  τὸ  κόμμα τους  καὶ  τὰ  ἐπιτελεῖα τῶν συνεργατῶν  τους.  Τὸ  μεγαλύτερο  προσὸν  ἑνὸς  ἡγέτη εἶναι  νὰ ξέρει  νὰ  ἐπιστρατεύει  τὴν ἀνθρώπινη  ποιότητα  σὲ  κάθε  πτυχὴ  τοῦ κοινωνικοῦ  σώματος.  Καὶ  εἶναι αὐτὸ  τὸ  προσὸν  ποὺ τὸ ἀπεμπολοῦν  πρῶτο  οἱ  ἕλληνες πολιτικοὶ  ἀρχηγοί.  Γιὰ  νὰ ἐγκλωβιστοῦν  σὲ  γυάλινο  πύργο  φαντασιώδους  αὐτάρκειας  μὲ θλιβερὸ  συνήθως  καὶ  εὐτελισμένο  τὸ  τέλος  τους. 

 Τὴν  ἴδια  ἀδιαφορία  γιὰ  τὴν  ἀνθρώπινη  ποιότητα  ἐπιδεικνύουν καὶ τώρα  ποὺ  καλοῦνται  νὰ  ἐπιλέξουν Πρόεδρο  τῆς  Δημοκρατίας. Δὲν τοὺς  ἐνδιαφέρουν τὰ  πρόσωπα,  παρὰ  μόνο  στὸ  ποσοστὸ  ποὺ ἐξυπηρετοῦν τὸ  κομματικό  τους  παιχνίδι.  Γι'  αὐτὸ  καὶ συζητᾶνε ὑποψήφιους  γιὰ τὴν  κορυφαία  ἐκπροσώπηση τῆς  εὐγένειας  τοῦ ἑλληνικοῦ  ὀνόματος,  ἀνθρώπους  τέτοιας  κραυγαλέας ἀνεπάρκειας,  ποὺ  προκαλοῦν  κυριολεκτικὰ  πνιγμὸ  ἀγανάκτησης καὶ  ντροπῆς. Κι  ὅμως,  τὸ  τελευταῖο  χαρτὶ γιὰ  τὴν ἐθνική  μας  ἐπιβίωση  εἶναι  ἡ ἀνθρώπινη  ποιότητα.  Αὐτὴ  καὶ μόνο.

15/2/1995