Εξοικείωση με το Ισλάμ, του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

 

Η γέννηση του ιστορικού φαινομένου που ονομάζουμε βυζαντινή αυτοκρατορία.

 Η ρωμαϊκή πολιτική θεωρία, ο ελληνικός πολιτισμός και η χριστιανική πίστη αποτελούν τα κύρια στοιχεία που καθώρισαν την εξέλιξη του Βυζαντίου. Χωρίς αυτά τα τρία στοιχεία είναι αδύνατο να κατανοήσουμε το Βυζάντιο.

 Η σύνθεση του ελληνικού πολιτισμού με τη χριστιανική θρησκεία στο πλαίσιο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας οδήγησε στη γένεση του ιστορικού εκείνου φαινομένου που ονομάζουμε βυζαντινή αυτοκρατορία[i]. Η σύνθεση αυτή πραγματοποιήθηκε όταν η ρωμαϊκή αυτοκρατορία μετατόπισε το κέντρο της στην Ανατολή, μετά την κρίση που ξέσπασε τον τρίτο αιώνα. Συγκεκριμένη μορφή έλαβε με την αναγνώριση του χριστιανισμού από το Imperium romanum και την ίδρυση της νέας πρωτεύουσας στον Βόσπορο. Τα δύο αυτά γεγονότα, δηλ. η νίκη του χριστιανισμού και η οριστική μετάθεση του πολιτικού κέντρου του κράτους στην εξελληνισμένη Ανατολή, εγκαινιάζουν τη βυζαντινή εποχή.

Στην πραγματικότητα η βυζαντινή ιστορία είναι μία νέα φάση της ρωμαϊκής ιστορίας, όπως και το βυζαντινό κράτος είναι βασικά η συνέχεια του imperium romanum. Βέβαια το επίθετο «βυζαντινός» χρησιμοποιήθηκε σε μεταγενέστερους χρόνους και ήταν άγνωστο στους ονομαζόμενους «Βυζαντινούς». Αυτοί χρησιμοποιούσαν συνήθως το όνομα «Ρωμαίοι», τον αυτοκράτορα τους θεωρούσαν ρωμαίο ηγεμόνα, διάδοχο και κληρονόμο των παλαιών ρωμαίων καισάρων. Έμειναν πιστοί στο όνομα της Ρώμης όσο χρόνο διήρκεσε η αυτοκρατορία, και οι ρωμαϊκές πολιτικές παραδόσεις κυριάρχησαν ως το τέλος στην πολιτική τους συνείδηση και βούληση[ii]. Η ρωμαϊκή πολιτική θεωρία συνένωσε τα ετερογενή εθνικά φύλα της αυτοκρατορίας και η ρωμαϊκή ιδέα της παγκόσμιας κυριαρχίας καθώρισε τη θέση της αυτοκρατορίας απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο.

Ως κληρονόμος του ρωμαϊκού imperium το Βυζάντιο πίστευε ότι ήταν η μοναδική αυτοκρατορία πάνω στη γη και διεκδικούσε κυριαρχικό ρόλο πάνω σε όλες τις χώρες που ανήκαν κάποτε στον ρωμαϊκό κόσμο (orbis) και που τώρα είχαν γίνει τμήματα της χριστιανικής οικουμένης. Η σκληρή όμως πραγματικότητα ανέτρεψε προοδευτικά την αξίωση αυτή. Πάντως τα κράτη που δημιουργήθηκαν μέσα στο χώρο της χριστιανικής οικουμένης πάνω στο παλαιό ρωμαϊκό έδαφος, παράλληλα με το ρωμαιο-βυζαντινό κράτος, δεν θεωρήθηκαν νομικά και ιδεολογικά ισότιμα με αυτό. Δημιουργήθηκε μια περίπλοκη ιεραρχία κρατών, στην κορυφή της οποίας βρισκόταν ο ηγεμόνας του Βυζαντίου ως ρωμαίος αυτοκράτορας και ως κεφαλή της χριστιανικής οικουμένης[iii]. Στην πρώτη βυζαντινή εποχή η πολιτική της αυτοκρατορίας απέβλεπε στην άσκηση άμεσης κυριαρχίας πάνω στον orbis romanus, ενώ στη μέση και την ύστερη βυζαντινή εποχή η διατήρηση της θεωρητικής αυτής ηγεμονίας αποτελούσε τον άξονα, γύρω από τον οποίο στρεφόταν η πολιτική της αυτοκρατορίας.

---

[i] Πρβλ. Ν. Η. Baynes, The Hellenistic Civilization and East Rome, Oxford 1946 (ανατύπωση: Byzantine Studies, σελ. 1 εξ.). Για την ελληνιστική πολιτιστική και εκπαιδευτική παράδοση βλ. τα διεισδυτικά σχόλια του R.J.H. Jenkins, Byzantium and Byzantinism. Lectures in Memory of Louise Taft Semple, The University of Cincinnati 1963, σελ. 8 εξ.

[ii] Πρβλ. F. Dölger, Rom in der Gedankenwelt der Byzantiner, Zeitschr. f. Kirchengesch. 56(1937) 1 εξ., ανατύπωση στο Byzanz und die europ. Staatenwelt 70 εξ.

[iii] Πρβλ. G. Ostrogorsky, Die byzantinische Staatenhierarchie, Sem. Kond. 8 (1936) 41 εξ. Επίσης F. Dölger, Die «Familie der Könige» im Mittelalter, Hist. Jahrb. 60(1940) 397 εξ., ανατύπωση στο Byzanz und die europ. Staatenwelt 34 εξ.

Πηγή: GEORG OSTROGORSKY ΙΣΤΟΡΙΑ TOY ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Οι περίοδοι της κλασικής μουσικής.

Η κλασική μουσική είναι ένα αυθεντικό παιδί της Ευρώπης από την εποχή του Μεσαίωνα – και λίγο νωρίτερα. Έχει περάσει μέσα από διάφορα κύματα προβολής και επιρροής, που ξεκινούν από την Αγγλία και την Γαλλία και φτάνουν μέχρι την Γερμανία και την Ιταλία. Οι μουσικοί ιστοριογράφοι για να μπορέσουν να διαχωρίσουν τις τάσεις των εποχών της, επιλέγουν να την χωρίζουν σε 6 περιόδους.

Μεσαίωνας: Είναι η περίοδος πριν το 1400 που χαρακτηρίζεται από τα μονωδικά άσματα ή αλλιώς και Γρηγοριανά μέλη. Πήραν το όνομα τους από τον πάπα Γρηγόριο Α’ τον Μέγα και έχουν κυρίως εκκλησιαστική μορφή άρα και θρησκευτικό χαρακτήρα.

Αναγέννηση: Περίοδος από το 1400 μέχρι το 1600, χαρακτηρίζεται από μαδριγάλια αλλά και από τραγούδια με λατινικό στίχο. Ουσιαστικά είναι η άνθιση της μουσικής της τέχνης και η πρώτη μορφή κειμένων που συναντούν την μουσική, όπως τα ποιήματα του Βοκάκιου και οι εκφραστικές συνθέσεις του πρωτοπόρου Κάρλο Τζεζουάλντο.

Μπαρόκ: 1600-1750. Ξεχωρίζει για το απαλό μεν έντονο χρώμα στις μελωδίες, με την πλειοψηφία τους να είναι τόσο ακουστικές όσο και χορευτικές.

κλασική : Ξεκινάει από τα μέσα του 1750 μέχρι την πρώτη δεκαετία του 1800. Η κλασική μουσική αποκτά για πρώτη φορά δομή και ισορροπία. Δεν υπάρχουν κομμάτια που αρχίζουν και τελειώνουν σε περίεργα σημεία, αλλά αρχή μέση και τέλος που υπακούν σε μουσικές αρχές και στην επαγγελματική αρμονία. Είναι η εποχή της γέννησης της Ευρωπαϊκής μουσικής.

Ρομαντική: 1820-1900. Μεγάλα κομμάτια με συναισθηματικές μελωδίες και έντονα χαρακτηριστικά.

Νεότερη: Είναι το κύμα της μουσικής που έρχεται μετά το 1900 και δεν γνωρίζει σύνορα και οδηγίες. Η τελευταία 15ετία ωστόσο χαρακτηρίζεται από την επιστροφή στον ρομαντισμό.

Μάσκες...

 

Το έκτο πάτωμα, Αλφρέντ Ζερύ. Ραδιοφωνικό Θέατρο

Αγαπητοί φίλοι καλησπέρα σας, απόψε θα σας μεταφέρω στο Παρίσι της δεκαετίας του '30, στο Παρίσι της οικονομικής κρίσης, λίγο πριν την έκρηξη του ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου. Θα σας παρουσιάσω τη γνήσια κωμωδία του Αλφρέντ Ζερύ, Το έκτο πάτωμα. Πρόκειται για ένα έργο θρύλος.

                                      

Το έκτο πάτωμα» ανέβηκε στο Theatre des Arts του Παρισιού το 1937. Έκτοτε παρουσιάστηκε σε δεκάδες χώρες στον κόσμο ενώ στην Ελλάδα πρωτοπαίχτηκε από τη Μαρίκα Κοτοπούλη το 1938 και το 1952. 

Η υπόθεση:

Μεταφερόμαστε,  με τη γνωστή μαγεία του Ραδιοφώνου, στο Παρίσι του `30, την περίοδο του μεσοπολέμου, παρακολουθώντας τις ζωές πολλών και διαφορετικών χαρακτήρων, μαθαίνοντας πως εξελίσσεται η καθημερινότητά τους στον έκτο όροφο μιας πολυκατοικίας. Ένα γαϊτανάκι σχέσεων και παρεξηγήσεων, ένα έργο καταγραφή των απλών στιγμών που ομορφαίνουν τις ζωές μας.

Ένα έργο έτοιμο να παρασύρει με τους χαρακτήρες του.  Από την άλλη ο ονειροπόλος, φαντασμένος καλλιτέχνηςΜαξ Λεσκαλιέ. Η κουτσομπόλα γυναίκα του Ζερμαίν μαζί με την φίλη της, την Μπέρτ ή Σουλτάνα, που μαζί κρυφακούν και παρακολουθούν τα πάντα στον όροφο. Η αδίστακτη ιδιοκτήτρια Κα Μαρέ, που κυνηγάει με το «σκουπόξυλο» τους ενοικιαστές της. Ο διανοούμενος λογοτέχνης Οσπώ και η κόρη του Εντβίζ, η οποία ερωτεύεται τον καινούργιο ενοικιαστή. Ο καινούργιος ενοικιαστής, Ζονβάλ, μυστήριος και εμφανίσιμος. Ο ντροπαλός Ζοζό, που είναι ερωτευμένος με την Εντβίζ. Η Ζαν, μια αληθινή γυναίκα, που σκανδαλίζει τον όροφο με τους έρωτές της. Η «Κυρία με τα Γκρίζα» , όπως την αποκαλούν οι ένοικοι του ορόφου, μια μυστηριώδης γυναίκα που προκαλεί εντυπώσεις.

Το έργο αυτό ζωντανεύει ξανά σε μία παράσταση που θα ταξιδέψει και θα παρασύρει τους θεατές σε μια άλλη πραγματικότητα, γεμάτη μουσική, έρωτες, πάθη και συγκρούσεις στο Έκτο Πάτωμα. (https://www.culturenow.gr/to-ekto-patwma-toy-alfrent-zeri-apo-thn-omada-reperaz-sto-theatro-empros/)

Επιπλέον στοιχεία για το έργο:

Εν μέσω οικονομικής κρίσης του ‘30, μια ομάδα ανθρώπων -μικρογραφία ολόκληρης κοινωνίας- συνυπάρχει στο έκτο πάτωμα μιας παρισινής πολυκατοικίας. Η παράσταση ζωντανεύει αυτή την ιστορία που εκτυλίσσεται «πριν από τον πόλεμο, κάπου στο Παρί», αλλά θα μπορούσε με κάποιοτρόπο να συμβαίνει και κάπου στην Αθήνα του 1930 ή του 2016...

Στη Γαλλία πάντα " Έκτο Πάτωμα" θεωρούν το τελευταίο πάτωμα μιας πολυκατοικίας.

Μετάφραση και διασκευή για το ρ/φ: Γιώργος Βρασιβανόπουλος

Ραδιοσκηνοθεσία -Μουσική Επιμέλεια: Μηνάς Χρηστίδης

Τεχνική Επιμέλεια: Κώστας Κοσμάς

Παίζουν: Αλίκη Ζωγράφου, Νάσος Κεδράκας, Γιάννης Αργύρης, Αγνή Βλάχου, Νίκος Φιλιππόπουλος, Νίκος Κούρκουλος, Ελένη Καρπέτα, Καίτη Χρονοπούλου, Ρίτα Μουσούρη, Θεανώ Ιωαννίδου, Σταύρος Ξενίδης, Γιώργος Μανταρόπουλος.

Παρουσιάστηκε από την εκπομπή «Το θέατρο της εβδομάδας» τον Απρίλιοτου 1962.

Επιμέλεια: Μάρα Καλούδη

Ο Νίκος Κούρκουλος

Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι ¨Μαργαρίτα Πάσχου¨:

Πηγές: ert.gr, culturenow, Ελculture.gr,politismika.gr, Ελεύθερο Βήμα, Τρίτο Πρόγραμμα

ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΡΟΙΦ...

 Μπόμπι Τσάρλτον- Ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών. Ένας αληθινός γίγαντας για το παιχνίδι μας.

Ρίνους Μίχελς -  Ήταν μόλις 17 χρονών όταν πρωτοήρθε στον 'Αγιαξ, και από τότε έδινε οδηγίες...έλεγε στους παίχτες σε ποιους χώρους να κινηθούν και σε ποιος οχι,και οι παίχτες ακολουθούσαν τις οδηγίες αυτού του αδύνατου έφηβου, επειδή είχε δίκιο. O Kροίφ δεν μιλούσε αφηρημένα για τον χώρο, έδινε συγκεκριμένες και λεπτομερείς οδηγίες. Πιο πολύ από το να σκοράρει,  ή να τρέχει τον θυμάμαι να κατευθύνει τους συμπαίχτες του... Οχι εκει, πηγαινε δύο μέτρα πισω, τώρα πιο αριστερα..."'. Εμοιαζε σαν να διευθύνει συμφωνική ορχήστρα .

Φράντς Μπεκενμπάουερ- Ήταν με βεβαιότητα , ο καλύτερος παίχτης που έχει βγάλει ποτέ η Ευρώπη..

Μισέλ Πλατινι- Για μένα είναι ο καλύτερος όλων των εποχών.

Τέρι Βέναμπλς-  Όταν έβλεπες τον Κροίφ έξω από το γήπεδο, έμοιαζε με ένα απλό αδύνατο αγόρι,.Όταν το έβλεπες μεσα στο γήπεδο ήταν από άλλο πλανήτη,

Εμίλ Μπουτραγκένιο-Πάντα έλεγα σε όλους ότι ο Κρόιφ είναι το είδωλο μου.

Φράνκο Καούζιο- Ήταν ένας από τους σπουδαίοτερους ποδοσφαιριστές που έχω γνωρίσει. Τα είχε όλα ... τεχνική ,φαντασία, ταχύτητα, εξυπνάδα.

EΙΠΕ Ο ΚΡΟΙΦ...

«Στη διάρκεια ενός παιχνιδιού, ο μέσος όρος που ένας παίκτης έχει τη μπάλα στα πόδια του, είναι 3 λεπτά. Για να καταλάβεις πόσο καλός είναι, πρέπει να κοιτάξεις τι κάνει τα υπόλοιπα 87»

«Όταν έχεις την ικανότητα να βρίσκεσαι στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή, αυτό είναι Τέχνη»

«Όταν προηγείσαι 5-0, τότε δεν έχει νόημα να ψάξεις ένα 6ο γκολ. Πολύ πιο θεαματικό για την κερκίδα, είναι να προσπαθήσεις να σημαδέψεις το δοκάρι»

«Ξέρεις αν ένας παίκτης χτυπάει σωστά τη μπάλα, όχι βλέποντάς τον, αλλά ακούγοντας τον ήχο που κάνει το παπούτσι του στην επαφή με τη μπάλα»

Τεχνική δεν είναι να μπορέσεις να κάνεις τσαλιμάκια με τη μπάλα 1000 φορές. Ο καθένας μπορεί να το κάνει αυτό αν εξασκηθεί αρκετά. Και τότε μπορεί να πάει να δουλέψει σε τσίρκο. Τεχνική είναι να μπορέσεις να δώσεις την πάσα με ένα άγγιγμα, τη σωστή ταχύτητα και να τη στείλεις στο σωστό πόδι του συμπαίκτη σου.

Όταν έχεις τη μπάλα πρέπει να κάνεις τον αγωνιστικό χώρο όσο μεγαλύτερο γίνεται και όταν δεν την έχεις όσο μικρότερο γίνεται.

Οι παίκτες που δεν είναι αληθινοί ηγέτες αλλά προσπαθούν να γίνουν, πάντα κατακρίνουν έντονα άλλους παίκτες μετά από ένα λάθος τους. Οι αληθινοί ηγέτες μέσα στον αγωνιστικό χώρο ήδη υποθέτουν ότι οι άλλοι θα κάνουν λάθη. 

Οι παίκτες σήμερα μπορούν να σουτάρουν μόνο με το κουντεπιέ τους. Εγώ μπορούσα να σουτάρω με το εσωτερικό του ποδιού, με το εξωτερικό και με το κουντεπιέ και με τα δύο πόδια. Με άλλα λόγια, ήμουν έξι φορές καλύτερος από τους σημερινούς παίκτες.   

 Η ποιότητα χωρίς αποτελέσματα είναι ανούσια. Τα αποτελέσματα χωρίς ποιότητα είναι βαρετά.

Τι σημαίνει η λέξη αταβισμός...

 

Ο σπουδαίος Ντούσκο Ιβάνοβιτς

 Το καλοκαίρι του 1987 ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς αναζητούσε στην γιουγκοσλαβική αγορά έναν έμπειρο παίχτη που θα έβαζε στην θέση τους τα κομμάτια του παζλ που δούλευε στο μυαλό του για το μοντάρισμα της Γιουγκοπλάστικα.

Ήθελε έναν βετεράνο μπασκετμπολίστα που θα ενέπνεε τον σεβασμό στα "μωρά" της ομάδας του Σπλίτ και θα συγκρατούσε τα χαλινάρια στα αποδυτήρια όταν ο ενθουσιασμός υπερέβαινε τα εσκαμμένα. Ο Μπόζα έψαχνε το τελευταίο γρανάζι  και το βρήκε στο πρόσωπο του Ντούσκο Ιβάνοβιτς.

Ο γεννημένος στο Μαυροβούνιο Ιβάνοβιτς ήταν ήδη 30 χρονών εκείνη την εποχή και έψαχνε την ευκαιρία να δείξει πως μπορούσε να προσφέρει και σε ομάδες μεγαλύτερες απο την Μπούντουτσνοστ που αγωνιζόταν τότε. Ένας πολυτάλαντος γκαρντ (με 5072 πόντους βρίσκεται στην 12η θέση στην ιστορία του γιουγκοσλαβικού πρωταθλήματος) που είχε ραμμένο το παράσημο του πρώτου σκόρερ της περιόδου 82-83 στην εγχώρια λίγκα. Όλα έδειχναν πως η καριέρα του θα αναλωνόταν σε μικρομεσαίες ομάδες χωρίς μεγάλους στόχους.

Μέχρι που εμφανίστηκε ο Μάλκοβιτς και η Γιουγκοπλάστικα πείθοντας τον να βάλει στην άκρη την καλύτερη οικονομική πρόταση της Ολύμπια Λιουμπλιάνα και να έρθει στο Σπλίτ για να γίνει η "μάνα του λόχου". Το τι ακολούθησε μετά είναι ευρέως γνωστό και έχουμε αναφερθεί πολλάκις στην ιστορία της χρυσής γενιάς των Žuti. Όλοι μας μνημονεύουμε τον Τόνι και τον Ντίνο ίσως όμως αδικώντας και παραγνωρίζοντας τον άνθρωπο που χωρίς αυτόν ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς δεν θα μπορούσε μας παρουσιάσει το διαστημικό μπάσκετ εκείνης της ονειρικής ομάδας. 

Antreas Tsemperlidis

Η εισβολή των ηλιθίων!

 «Οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν το δικαίωμα να μιλάνε σε λεγεώνες ηλιθίων που άλλοτε δεν μίλαγαν παρά μόνο σε μπαρ, αφού είχαν πιει κανένα ποτήρι κρασί,χωρίς να βλάπτουν την κοινότητα.Τους αναγκάζαμε αμέσως να σωπάσουν,αλλά σήμερα έχουν το ίδιο δικαίωμα λόγου με ένα βραβείο Νόμπελ.

Είναι η εισβολή των ηλιθίων».

~Umberto Eco~

Πάθη Ελλήνων της Σμύρνης μετά την ήττα του Ελληνικού Στρατού μέσα από το μυθιστόρημα ματωμένα χώματα της Διδώς Σωτηρίου.

Μόλις αρχίσανε να με σηκώνουνε τα πόδια μου έπιασα δουλειά. Ο χωριάτης το καθησιό δεν το ξέρει. Τ' αδέρφια όλα στρατευμένα! Ρημαδιό οι κόποι μας. Τι να σου κάνουνε μόνες γυναίκες. Τα δέντρα ακλάδευτα, απότιστα, δίνανε πολύ λίγο καρπό, κι αυτόν τον τρώγανε άγουρο τα παιδιά και τα πουλιά. 

Ο μπάρμπα Στυλιανός, ο ζευγάς, που τόνε λέγανε «άγιο», έφαγε με τη φαμελιά του το στάρι που του δωκε η μάνα μας για τη σπορά. Γέμισε τσουκνίδα και τριβόλια η γη μας. Οι Τούρκοι λιποτάχτες δεν αφήνανε ήσυχο αγρότη. Για ν' αρπάξουνε προσφάι, ρούχο, βεργέτα ή χρυσό δόντι ξαπλώνανε τον πασαένα νεκρό. Οι νοικοκυραίοι άμα βγαίνανε απ' το σπίτι τους, κάνανε το σταυρό τους και παρακαλούσανε το Θεό, κ' έναν έναν όλους τους άγιους, να τους αξιώσουνε να γυρίσουνε ζωντανοί το βράδι. 

Έτσι έγινε μια μέρα με τον Αντώνη Μάντζαρη, το γείτονα. Τον έβλεπα απ' το παραθύρι μου ν αποχαιρετάει τη γυναίκα του. Κείνη προσπαθούσε να τον κρατήσει.

- Μην πας στο μπαξέ, Αντώνη μου, για τ' όνομα του Θεού!

- Γυναίκα, γιατί γίνεσαι παιδί; Πρέπει να πάω να ρίξω ελέκια, αλλιώς θα πέσουνε τα σύκα και θα χάσουμε τη σοδειά!

- Χίλιες φορές να χάσουμε τη σοδειά, παρά να χάσω σένα! Άσε να περάσει η κακιά ώρα. Πούλησε τα φλουριά που μου χες δοσμένα.

- Μπρε, Ελένη, μάτια μου, τι να σου κάνουνε τα φλουριά; Τούτο, δεν είναι μια κακή ώρα·χρόνια θα βαστάξει. Μπα κ' έχουμε κομπόδεμα ή είμαστε ραντιέρηδες και δεν το ξέρω; Πώς θα θρέψουμε τα παιδιά μας;

Ο Μάντζαρης πίστευε πως δεν μπορούσε ποτέ Τούρκος να τόνε βλάψει. Τόσοι και τόσοι κοιμηθήκανε στο σπίτι του, και σηκωθήκανε χορτάτοι και δροσισμένοι απ' το τραπέζι του. Καθώς εκείνη τη στιγμή περνούσε ο φίλος του, ο Νικόλας Αϊντινλής, έφυγε μαζί του και πριν στρίψει το δρόμο φώναξε γελαστός στη γυναίκα του:

- Μη χολιάς, γυναίκα, θα γυρίσω το βράδι και θα σου φέρω και λεβάντα για τα ρούχα.

Το βράδι φέρανε τον Αντώνη Μάντζαρη σφαγμένο σα μοσχάρι! Για να τον τιμήσουνε, λέει, οι Τούρκοι αφήσανε να μεταφερθεί το κουφάρι του και να ταφεί στο κοιμητήρι, ενώ τον Αϊντινλή τον κάψανε ζωντανό και σκορπίσανε την τέφρα του!

Φωτογραφία: Η μόνη διέξοδος για τους Έλληνες κατοίκους της Σμύρνης ήταν η θάλασσα. Στην φωτογραφία το πλοιάριο βυθίζεται λόγω υπερφόρτωσης. Η φωτογραφία λήφθηκε από Αμερικανικό αντιτορπιλικό πλοίο που ευρισκόταν στην περιοχή, μαζί με άλλα 26 συμμαχικά πολεμικά σκάφη, τα οποία όμως δεν έπραξαν απολύτως τίποτα ούτε για να αποτρέψουν την καταστροφή αλλά και ούτε για να βοηθήσουν τον Ελληνικό άμαχο πληθυσμό που ικέτευε για βοήθεια.

 Διδώ Σωτηρίου, 'Ματωμένα Χώματα'