33 χρόνια πριν...

 Ήταν πριν από 33 χρόνια στις 12 του Οκτώβρη, όταν στο γήπεδο της Βιλερμπάν, το Αστρομπάλ εμφανίστηκε για πρώτη φορά με την ασπρόμαυρη φανέλα και το νούμερο 7 στην πλάτη, ο άνθρωπος που θα άλλαζε την ιστορία του ΠΑΟΚ και θα γινόταν ο ηγέτης που χρειαζόταν ο Δικέφαλος του Βορρά για να ανοίξει τα φτερά του.

Με αρκετά μαλλιά περισσότερα, χωρίς γένια αλλά πάντα με το ίδιο και απαράλλαχτο βλέμμα του "Τίγρη", ο Μπράνισλαβ Πρέλεβιτς πέτυχε τους πρώτους 29 απο τους χιλιάδες πόντους που θα σκόραρε  τα επόμενα χρόνια με τα ασπρόμαυρα, δείχνοντας πως ο Βεζυρτζής είχε χτυπήσει φλέβα χρυσού με την απόκτηση του 22χρονου τότε Γιουγκοσλάβου.

Ο ψυχρός εκτελεστής που θα σφράγιζε τα καλύτερα χρόνια του ΠΑΟΚ με τρίποντα, ιδρώτα και δάκρυα, ο "Τρέλεβιτς" της Γενεύης, ο τραγικός ήρωας της Νάντ, ο Ελ Σιντ της Τεργέστης, ο ένας και μοναδικός Μπάνε μπήκε στη ζωή μας ένα κρύο βράδυ του Οκτωβρίου στη Λυών για να μη φύγει ποτέ.

Και ίσως να ήταν εκεί που οι λιγοστοί οπαδοί του ΠΑΟΚ να σιγοψιθύρισαν τις λέξεις που έμελλε να δονούν το Αλεξάνδρειο στα χρόνια που ακολούθησαν. Ωωωω Μπάνε Μπάνε...

Antreas Tsemperlidis

Το διπλό παιχνίδι γεωπολιτικού πόκερ Αλέξης Παπαχελάς

 Το γεωπολιτικό παιχνίδι μοιάζει συχνά με πόκερ. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να κρατάς κλειστά τα χαρτιά σου και, το κυριότερο, να είσαι ενίοτε απρόβλεπτος. Δεν είναι καλό να σε θεωρεί κανείς δεδομένο, «βρέξει, χιονίσει». Οι βασικές σταθερές προφανώς δεν αλλάζουν. Οποιος φεύγει ξαφνικά από τις «ράγες» μπορεί εύκολα να εκτροχιαστεί.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια περίοδο όπου αναζητεί έναν ιδανικό συνδυασμό: την κάλυψη του εξοπλιστικού χάσματος με την Τουρκία μέσα σε λογικά πλαίσια και την ταυτόχρονη εξασφάλιση κάποιου είδους στρατηγικής δέσμευσης από τους συμμάχους της που θα αποτρέψουν μία ανεξέλεγκτη κρίση στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η εξίσωση είναι δύσκολη.

Ισως όμως την ευνοούν οι εξελίξεις. Πάρτε, για παράδειγμα, την ένταση και το ρήγμα στις σχέσεις Γαλλίας – ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Μακρόν είναι στριμωγμένος, θέλει να αποδείξει ότι θα είναι ο ηγέτης μιας στρατηγικά αυτόνομης Ευρώπης. Και θα ήθελε πολύ να πετύχει μία νίκη. Η Αθήνα θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί αυτήν τη συγκυρία για να διαπραγματευθεί μία γαλλική δέσμευση συνεργασίας σε περίπτωση που μία από τις δύο χώρες δεχόταν επίθεση. Οι δεσμεύσεις και τα προοίμια έχουν ασφαλώς λογοτεχνική αξία αν δεν συνοδεύονται από πρακτικά μέτρα, όπως π.χ. μια εγκατάσταση ή παρουσία στρατιωτικών σε κάποιο ευαίσθητο σημείο της χώρας μας.

Την ίδια παρτίδα, σε άλλο «τραπέζι», θα παίξει η Αθήνα και με τις ΗΠΑ βέβαια. Θα δει τι θα πετύχει και κατόπιν θα πάρει τις αποφάσεις της.

Το εν λόγω παιχνίδι δεν είναι καινούργιο. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής καλούσε τον Ντε Γκωλ στην Ελλάδα για να δώσει το μήνυμα πως ναι μεν ήταν προσηλωμένος στη Δύση και στη Βορειοατλαντική Συμμαχία αλλά… Ακόμη και οι δικτάτορες έπαιξαν το παιχνίδι, απειλώντας τους Αμερικανούς με την παραγγελία των Μιράζ, η οποία ολοκληρώθηκε μετά την κατάρρευσή τους. Το παιχνίδι συνεχίστηκε με τη Γαλλία να παίζει δυνατά από την ώρα της επιστροφής του βετεράνου πολιτικού με το γαλλικό προεδρικό αεροσκάφος τα ξημερώματα της 24ης Ιουλίου 1974, γεγονός που ανησύχησε τον Κίσινγκερ. Το έπαιξε όμως και ο Ανδρέας Παπανδρέου με την περίφημη αγορά του αιώνα, την οποία μοίρασε ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γαλλία.

Στην ακόμη μεγαλύτερη εικόνα, την Ελλάδα συμφέρει απολύτως η στενότερη αμυντική συνεργασία εντός της Ε.Ε., ενώ μεγάλος εθνικός στόχος πρέπει να είναι η προστασία των ελληνικών συνόρων ως συνόρων της Ευρώπης. Συμβαίνει τώρα με το προσφυγικό, αλλά απέχουμε ακόμη πολύ από την εγγύηση των συνόρων της χώρας από κάθε απειλή.

Επειδή λοιπόν ορισμένοι Βορειοευρωπαίοι αναρωτιούνται γιατί η Ελλάδα χρειάζεται τόσους εξοπλισμούς, η απάντηση είναι ότι ευχαρίστως θα τους μειώναμε αν γνωρίζαμε ότι το Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι θα τα προστατεύσουν εγγυημένα ευρωπαϊκές δυνάμεις. Κανείς δεν τους ζητάει να στραφούν εναντίον της Τουρκίας. Δεν συμφέρει κανέναν αυτό. Εμείς θέλουμε μια ειρηνική και προβλέψιμη Τουρκία κοντά στην Ευρώπη. Και θα συνεχίζουμε να φροντίζουμε τη δική μας αποτρεπτική ισχύ και να παίζουμε το γεωπολιτικό πόκερ μέχρι να το πετύχουμε…

Πηγή: Καθημερινή

Ο Ηρόδοτος για την ενότητα των Ελλήνων...

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ 1947-1948 ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ

 ΑΡΙΣΤΕΡΑ φωτογραφία στην Βέροια το 1947 που εμφανίζει οπλίτη της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής να εκτελεί καθήκοντα σκοπού στην είσοδο Τμήματος Χωροφυλακής, το οποίο τμήμα φαίνεται στο βάθος να έχει την είσοδο καλυμμένη με σακιά άμμου για λόγους ασφαλείας από επιθέσεις των κομμουνιστών.

ΔΕΞΙΑ φωτογραφία του 1948 που εμφανίζει ένοπλο οπλίτη-μοτοσικλετιστή της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής.

Η Καππαδοκία και η Κύπρος

Δύο τουλάχιστον φορές μεταφέρθηκαν χιλιάδες Καππαδόκες από την Καππαδοκία στην Κύπρο. Την πρώτη φορά επί του Αυτοκράτορα Νικηφόρου Β΄ Φωκά (καταγόταν από την Καππαδοκία), ο οποίος αφού κατανίκησε τον Αραβικό στόλο, έστειλε τον στρατηγό του Χαλκούτση να απαλλάξει (το 965 μ.Χ.) την Κύπρο από την αραβική κατοχή. 

Επειδή ο χριστιανικός πληθυσμός της Κύπρου είχε σημαντικά μειωθεί και οι Μουσουλμάνοι είτε σφάχθηκαν είτε πρόλαβαν να φύγουν για να γλυτώσουν τη σφαγή, ο Νικηφόρος Β΄ Φωκάς έστειλε από την ιδιαίτερη πατρίδα του την Καππαδοκία χιλιάδες Έλληνες χριστιανούς Ρωμιούς για να εποικίσουν την Κύπρο.  

Τη δεύτερη φορά η Κύπρος εποικίστηκε από χιλιάδες Καππαδόκες χριστιανούς-Ρωμιούς και εξισλαμισθέντες Καππαδόκες, επί του Σουλτάνου Σελίμ Β΄, αμέσως μετά την  κατάληψη της Κύπρου από τους Οθωμανούς το 1571 μ.Χ.. Έτσι, το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελληνοκυπρίων και των λεγόμενων Τουρκοκυπρίων έχουν κοινή καταγωγή από την Καππαδοκία. Κατάγονται από Ρωμιούς Καππαδόκες κι από εξισλαμισθέντες πρώην Βυζαντινούς-Ρωμιούς Καππαδόκες. 

Μάλιστα κατά τον δεύτερο εποικισμό των Καππαδοκών (Ρωμιών Χριστιανών και εξισλαμισθέντων Βυζαντινών) επενέβη στον Σουλτάνο ο μεγάλος αρχιτέκτονας και γενίτσαρος Μιμάρ Σινάν [το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωσήφ Δογάνογλου (της Γερακίνας γιός)], προκειμένου να εξαιρεθούν από τον υποχρεωτικό εποικισμό της Κύπρου οι Χριστιανοί Ρωμιοί κάτοικοι της  ιδιαίτερης πατρίδας  του, τους  Αγίους Αναργύρους (σήμερα Αγυρνά, Ağırna) της επαρχίας της Καισαρείας της Καππαδοκίας. Και πράγματι το αίτημά του έγινε αποδεκτό από τον Σουλτάνο Σελίμ Β΄. Κι έτσι γλίτωσαν από την εξορία-υποχρεωτική μετανάστευση στην Κύπρο οι κάτοικοι των Αγίων Αναργύρων της επαρχίας της Καισαρείας της Καππαδοκίας. Ο λόγος του μεγάλου Καππαδόκη αρχιτέκτονα Μιμάρ Σινάν εισακούστηκε, διότι είχε μεγάλο κύρος. Και μη ξεχνάμε άλλωστε ότι ο μεγάλος αρχιτέκτονας Μιμάρ Σινάν είχε κατασκευάσει, προς τιμήν του Σουλτάνου Σελίμ Β΄, το επιβλητικό τέμενος Σελιμιγιέ.

Νικόλαος Γ. Ιντζεσίλογλου

Ομότιμος Καθηγητής του ΑΠΘ

ΥΓ. Όπως ίσως το παρατηρήσατε, στο παραπάνω κείμενο έχω γράψει τη λέξη "γλύτωσαν" και "γλίτωσαν". Δηλαδή και με "ύψιλον" και με "γιώτα". Δεν υπάρχει ορθογραφικό λάθος. Η πιο σωστή γραφή είναι με "ύψιλον", ενώ με "γιώτα" είναι η γραφή στο πλαίσιο της απλοποίησης της γλώσσας.

 

Το ρήμα "γλυτώνω" προέρχεται απ' το μεσαιωνικό ρήμα "εκλυτώνω", που σημαίνει ελευθερώνω, χαλαρώνω, το οποίο προέρχεται με τη σειρά του απ' το κοινό ελληνιστικό επίθετο "ἔκλυτος" που σημαίνει αφημένος ελεύθερος, χαλαρός, που έχει ως αρχική ρίζα το γνωστό μας αρχαίο ελληνικό ρήμα "λύω".

Εξάρες φιλότιμο, του Νίκου Τσιφόρου. Ραδιοφωνικό θέατρο.

Η Πολιτισμική Διαδρομή απόψε πρόκειται να σας παρουσιάσει το έργο του Νίκου Τσιφόρου ¨Εξάρες φιλότιμο¨ σε ανάγνωση του Γιάννη Μποσταντζόγλου.

Πρόκειται για ένα κομμάτι από τη συλλογή του συγγραφέα με τίτλο ¨Τα παιδιά της πιάτσας¨. 

Η υπόθεση:

Η ιστορία εξελίσσεται σε ένα από τα κακόφημα καταγώγια της Τρούμπας στον Πειραιά. Ο Προκόπης, ιδιοκτήτης μιας μπαρμπουτιέρας και άσσος στο μπαρμπούτι ερωτεύεται μία τραγουδίστρια από την Πόλη, την Πόπη, που είναι καλλονή για τα δεδομένα της εποχής και τραγουδά Πολίτικους αμανέδες.

Το πρόβλημα είναι όμως ότι η Πόπη διατηρεί δεσμό με ένα σεσημασμένο νεαρό από τα Πετράλωνα ,το Σωτήρη που είναι επίσης τζογαδόρος. Ο Προκόπης προκειμένου να κερδίσει την Πόπη έρχεται σε μία ιδιαίτερη συμφωνία με το νεαρό Σωτήρη…

Το έργο είναι πολύτιμο από ηθογραφικής άποψης καθώς παραθέτει πολλές πληροφορίες για τον υπόκοσμο της εποχής.

Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι Stavros M:

Διαβάζει ο Γιάννης Μποσταντζόγλου

 Μουσικές Στίξεις: Δημήτρης Αρσενόπουλος

Τεχνικός Ήχου: Τάσος Μπακασιέτας

Φωτογραφίες: Άγγελος Μίχας

Παραγωγή: Γιώργος Ευσταθίου

Ο Χρήστος Μυριουνης

 Ο Χρήστος Μυριουνης ξεκίνησε από τον Κρόνο. Εντυπωσίαζε το πως ένας παίκτης σωματώδης, μπορούσε να παίξει από το «1» ως το «5», να σουτάρει καλά, να κατεβάσει τη μπάλα, να πασάρει, να κατεβάσει καμιά 15αριά ριμπάουντ για πλάκα, να σκοράρει αλλά και να τρέξει το γήπεδο με εντυπωσιακή ταχύτητα για τον σωματότυπό του.

Τότε είχε γίνει μάχη για την απόκτηση του και τελικά υπέγραψε στον Παναθηναϊκό. 

Η φωτογραφία από τον αγώνα Αρης - Οστανδη...

Άποψη

 

Άποψη

 

Ο ΛΟΦΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΜΠΑΣ

 Η περιοχή της Τούμπας στη Θεσσαλονίκη πήρε τ' όνομα της από τον ομώνυμο λόφο και κρύβει μια σημαντική ιστορία που ξεκινάει πριν το 2.000 και συνεχίζει μέχρι το 300 π.Χ. Επρόκειτο για έναν χωμάτινο όγκο, έναν γήλοφο. Όμοιοί του υπάρχουν πολλοί στη Μακεδονία με την ονομασία «τούμπες». Οι τούμπες στη Μακεδονία, παλιά ταυτίζονταν με τύμβους που κάλυπταν αρχαίους τάφους. Έτσι και η Τούμπα της Θεσσαλονίκης, λόγω του μεγέθους και του πολύ χαρακτηριστικού της σχήματος θεωρείτο ότι έκρυβε κάποιον πολύ σημαντικό αρχαίο τάφο. Το ύψος και το σχήμα της οφείλονται στη συνεχή κατοίκηση στα 1.500 χρόνια της ιστορίας της θέσης και στους διαδοχικούς περιμετρικούς τοίχους που πάντα οριοθετούσαν τα άκρα της. Η ανασκαφή της Τούμπας είναι ένα ερευνητικό πρόγραμμα του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ.

Για εκατοντάδες χρόνια, μια κοινότητα προϊστορικών ανθρώπων έζησε σε αυτόν τον τόπο καλλιεργώντας τη γη, κυνηγώντας τα ζώα και ψαρεύοντας. Σύμφωνα με τα ανασκαφικά ευρήματα που φυλάσσονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, υπήρξε ο σημαντικότερος οικισμός την εποχή του Χαλκού και του Σιδήρου. Κατοικήθηκε από το 2.200 π.Χ. μέχρι την ίδρυση της Θεσσαλονίκης το 315 π.Χ. Η διαδοχική κατοίκηση στα προϊστορικά χρόνια έδωσε στον οικισμό τη μορφή τούμπας (λόφου) ύψους 23 μέτρων. Από τον 11ο αιώνα ο οικισμός επεκτείνεται στα γύρω πλατώματα. Τον 9ο αιώνα π.Χ έχει διαχωριστεί από το νεκροταφείο, γεγονός που παραπέμπει στην πρώτη μορφή οργάνωσης μίας "πρώτο-πόλης". Τον 8ο αιώνα π.Χ. η διαχείριση των προϊόντων και η διευθέτηση του χώρου φανερώνουν την οργάνωση μιας μικρής πόλης. Στην κορυφή του λόφου λειτουργεί ήδη το αψιδωτό συγκρότημα ενός τοπικού άρχοντα με αποθήκες σιτηρών και υγρών, ενώ υπάρχει και καταφύγιο για τους κατοίκους σε περίπτωση κινδύνου. 

Αρχαιολογικές έρευνες έχουν γίνει και κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου από αρχαιολόγους οι οποίοι συνόδευαν τα στρατεύματα της Αντάντ και ερευνούσαν τις αρχαιότητες της Κεντρικής Μακεδονίας. Η περιοχή γύρω από τον λόφο της Τούμπας χρησιμοποιήθηκε τότε ως στρατόπεδο των συμμάχων.

Μετά το τέλος του πολέμου και την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκαν στην περιοχή οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας Η Τούμπα είχε αναπτυχθεί ως προσφυγικός οικισμός. Με μια άλλη κουλτούρα και νοσταλγία που αντικαταστάθηκε από την αντιπαροχή. Σήμερα ο λόφος της Τούμπας διακρίνεται ελάχιστα μέσα από τις πολυκατοικίες. Πλέον είναι γνωστή ως η Τούμπα των φιλάθλων, η Τούμπα του ΠΑΟΚ...

ΠΗΓΗ: http://www.mixanitouxronou.gr/pou-vriskete-i-toumpa/