Εμβλήματα...

 ΑΡΙΣΤΕΡΑ έμβλημα πηληκίου αξιωματικών της καναδικής πολεμικής αεροπορίας

ΔΕΞΙΑ εθνόσημο πηληκίου της Βρετανικής Στρατιωτικής Αστυνομίας.

Πηγή Ιστορικός συλλέκτης Βέροιας

Ο φτερωτός Τάλως.

 Τάλως🦅Η Φονική Μηχανή των Αρχαίων Ελλήνων💙🏦🇬🇷⚔️

https://www.youtube.com/watch?v=3zFk2Y4bs-E

Δίδραχμο της Φαιστού, 280 π.Χ. Ο φτερωτός Τάλως οπλισμένος με πέτρα.

(Ο Τάλως ήταν μυθικός φύλακας της Κρήτης.Ο Πλάτων τον θεωρεί υπαρκτό πρόσωπο, αδελφό του Ραδάμανθυ.)  

Ήταν γιγάντιος, ανθρωπόμορφος και με σώμα από χαλκό. Θεωρείται το πρώτο ρομπότ που κατασκευάστηκε ποτέ ή δημιουργήθηκε από τη φαντασία

ΣΎΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΊΑ

Σχετικά με την προέλευσή του, υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές. Η πιο γνωστή, από τον Απολλόδωρο, λέει πως τον κατασκεύασε ο θεός Ήφαιστος και τον χάρισε στο βασιλιά Μίνωα για να φυλάει την Κρήτη. 

Ο Πλάτων τον θεωρεί υπαρκτό πρόσωπο, αδελφό του Ραδάμανθυ. 

Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος αναφέρει ότι ήταν δώρο του Δία στην Ευρώπη, η οποία μετά τον χάρισε στο γιο της Μίνωα. Μεταγενέστερα ο Ι. Κακριδής, βασιζόμενος στο ότι ο Ησύχιος γράφει πως ταλῶς σήμαινε ήλιος (ενώ Ταλαιός είναι το όνομα του Δία) στην Κρήτη και με βάση και άλλα στοιχεία, εκφράζει την άποψη ότι ήταν ηλιακή θεότητα που αργότερα μεταπλάστηκε σε ήρωα.

Ο Τάλως κατά τον Πλάτωνα ήταν επιφορτισμένος με το καθήκον να επιτηρεί την εφαρμογή των νόμων στην Κρήτη, κουβαλώντας τους μαζί του γραμμένους σε χάλκινες πλάκες. 

Οι περισσότερες πηγές αναφέρουν ότι ήταν άγρυπνος φύλακας της Κρήτης που γύριζε τις ακτές του νησιού τρεις φορές τη μέρα.Κατά άλλους ήταν φτερωτός και το καθήκον αυτό το εκτελούσε πετώντας. 

Κρατούσε σε απόσταση τα άγνωστα πλοία που πλησίαζαν την Κρήτη πετώντας τους τεράστιες πέτρες. 

Αν οι άγνωστοι είχαν ήδη αποβιβαστεί, τους έκαιγε με την ανάσα του ή πυράκτωνε το χάλκινο σώμα του σε κάποια φωτιά, τους αγκάλιαζε σφιχτά πάνω του κι έτσι τους έκαιγε.

Το τέλος του Τάλω ήρθε όταν συναντήθηκε με τους Αργοναύτες που γύριζαν από την Κολχίδα. 

Θέλοντας να δέσουν οι Αργοναύτες στο νησί αντιμετώπισαν τον γίγαντα που τους κρατούσε σε απόσταση. 

Τότε η Μήδεια, που ταξίδευε μαζί τους, μάγεψε με τα λόγια της τον Τάλω, υποσχόμενή του αθανασία, κι έτσι μπόρεσε ο Ιάσονας να του αφαιρέσει το καρφί στη φτέρνα του που έκλεινε τη μια και μοναδική φλέβα που διέτρεχε όλο το κορμί του και περιείχε ιχώρ, θανατώνοντάς τον. 

Άλλη εκδοχή αναφέρει ότι τον σκότωσε ο πατέρας του Φιλοκτήτη Ποίας, χτυπώντας τον με βέλος στο ίδιο μοναδικό αδύνατο σημείο του..

Ο Γουόλτερ Μπέρυ...

Έχουν περάσει κιόλας 34 χρόνια από το σωτήριον έτος 1988 και την απόφαση της ΕΟΚ να επιτρέψει στις ομάδες της Α1 την ενίσχυση τους με παίκτες αλλοδαπής προελεύσεως. Από τους εκατοντάδες που παρέλασαν όλα αυτά τα χρόνια από κάθε μεριά της υφηλίου, λίγοι είναι αυτοί που κέρδισαν την εκτίμηση και την αγάπη όλων των φίλων του μπάσκετ ανεξαρτήτως οπαδικών προτιμήσεων. Ένας από αυτούς λοιπόν είναι και ο σημερινός πρωταγωνιστής που γιορτάζει τα 58α γενέθλια του.

Είμαι σίγουρος ότι όσοι τον θυμάστε, χαμογελάτε σκεπτόμενοι αυτό το περιβόητο "κάτι σαν σουτ". Και ανατρέχετε στο YouTube για τον να απολαύσετε ακόμα μία φορά και να αναρωτηθείτε ξανά "Καλά, πως έπαιζε μπάσκετ αυτός ο τύπος"; Ένα ερώτημα που συνόδευσε τον Γουόλτερ Μπέρι μέχρι το τέλος της καριέρας του και ποτέ δεν απαντήθηκε.

 

Μιας καριέρας που σαν γνήσιο τέκνο της γενιάς του 86, ο Μπέρι "φρόντισε" να την βγάλει από τις ράγες ενός μελλοντικού All Star στο ΝΒΑ και να την συνεχίσει ως επί το πλείστον στα ελληνικά παρκέ  κάνοντας τα διχτάκια να αναστενάξουν. Περίεργο που αναφέρω τα διχτάκια μιας και στα playgrounds της Νέας Υόρκης που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Γουόλτερ  κάτι τέτοιο ήταν είδος πολυτελείας. Όπως όμως όλους τους μεγάλους θρύλους των ανοιχτών γηπέδων, δεν τον εμπόδισε να γίνει και αυτός μέλος της ιστορίας και να αφήσει το αποτύπωμα του στο τσιμέντο το οποίο άλλωστε ποτέ δεν  εγκατέλειψε. Κάθε καλοκαίρι που οι μελλοντικοί συμπαίχτες του έχυναν τόνους ιδρώτα στην προετοιμασία, ο ίδιος έβγαζε μεροκάματο με στοιχήματα χιλιάδων δολλαρίων. Περιμένοντας το τηλέφωνο να χτυπήσει για να πάρει το αεροπλάνο για την αγαπημένη του Ελλάδα που το πιθανότερο ήταν ότι μέχρι να έρθει για να παίξει μπάσκετ, αγνοούσε ότι υπάρχει πρωτάθλημα.

Το έγραψα και πιο πάνω. Ο Μπέρι βρέθηκε στη χώρα μας "κατά λάθος". Σε έναν ιδεατό κόσμο θα ερχόταν στην Ελλάδα μόνο για διακοπές. Η φυσιολογική πορεία θα ήταν σταρ του κολλεγιακού, υψηλή θέση στο ντραφτ και σπουδαία καριέρα στο ΝΒΑ και έτσι έγινε μέχρι το 1988. Μετά τα όργια που έκανε σε επίπεδο γυμνασίων επιλεγόμενος ως Mr Basketball, όλα τα μεγάλα κολλεγιακά προγράμματα τον πλησίασαν για να τον εντάξουν στο δυναμικό τους. Ο τυχερός προπονητής ήταν ο Λου Καρνέσεκα του Saint John's δηλαδή του κολεγίου της πόλης του Μπέρι, της Νέας Υόρκης. Δυστυχώς όμως για όλους θα πρέπει να περιμένει μία χρόνια για να φορέσει τη φανέλα των Red Storms. Ο λόγος ήταν ότι δεν κατάφερε να πιάσει τη βάση των ακαδημαϊκών τεστ και έτσι θα "εξοριστεί" στο Τέξας και στο Junior College του San Jacinto. Τελειώνοντας το αγροτικό του στην Άγρια Δύση (παίζοντας για την πλάκα του),  λθα επιστρέψει στη γενέτειρα του  έτοιμος για μεγάλα πράγματα στην απαιτητική Big East. Θα κερδίσει αμέσως θέση βασικού και μαζί με τον Κρις Μάλιν θα οδηγήσουν την ομάδα τους στο νούμερο 1 της χώρας και στο Φάιναλ Φορ του 1985. Το Georgetown του Πάτρικ Γιούινγκ θα τους κόψει τον δρόμο για τον τελικό αλλά ο Γουόλτερ θεωρείται ήδη ένας από τους καλύτερους παίχτες της χώρας και ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης μετά την αποχώρηση του Μάλιν. Είναι επίσης η σεζόν που θα κερδίσει το παρατσούκλι που έγινε συνώνυμο το ονόματος του. "Νονός" ήταν ο συμπαίκτης του Σέλτον Τζόουνς όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο για την επίδραση που θα είχε ο Μπέρι στο κορυφαίο επίπεδο του NCAA. Η απάντηση του ήταν αποστομωτική λέγοντας χαρακτηριστικά "Man, Walter is the truth".

Δεν ήταν όμως ο μοναδικός που αποθέωνε τον Γουόλτερ εκείνη τη χρονιά. Ακόμα και ο μεγάλος Τζέρι Γουέστ παρακολουθώντας μία από τις μνημειώδεις εμφανίσεις του απέναντι στο UCLA θα δηλώσει εκστασιασμένος "Απόψε ο Μπέρι έμοιαζε σαν άντρα που παίζει με μικρά παιδιά". Θεωρούμενος λοιπόν ως ένας εκ των κορυφαίων του κολλεγιακού μπάσκετ θα δηλώσει την διαθεσιμότητα του στο "καταραμένο" ντραφτ του 1986 (παρεμπιπτόντως το συγκεκριμένο, πέραν του μύθου που το συνοδεύει, έχει και ελληνικό ενδιαφέρον αφού 18 επιλογές αγωνίστηκαν τα επόμενα χρόνια στη χώρα μας). O Μπέρι θα πέσει σε χαμηλό νούμερο για τα δεδομένα του ακούγοντας τους Μπλέϊζερς να ποντάρουν πάνω του με το νούμερο 14. Δεν θα φορέσει για πολύ όμως τη φανέλα του Πόρτλαντ αφού θα εμπλακεί στη διαδικασία ανταλλαγής με τους Σπερς. Στο γνώριμο περιβάλλον του Τέξας θα πάρει άμεσα φανέλα βασικού small forward δικαιώνοντας τους παράγοντες των "Σπιρουνιών" παρόλη την κακή πορεία της ομάδας.

Στο ίδιο μοτίβο θα συνεχίσει και τη δεύτερη σεζόν στο Σαν Αντόνιο. Σκοράρει, παίρνει ριμπάουντ, είναι από τα αγαπημένα παιδιά των φιλάθλων αλλά η ομάδα είναι κακή. Ταυτόχρονα αρχίζει να γίνεται φανερή η αδυναμία του να μπει σε καλούπια. Χωρίς μακρινό σουτ και δυνατότητα δημιουργίας προσωπικών φάσεων για 3αρι και κοντός για τα τότε δεδομένα με σαφέστατα προβλήματα στο αμυντικό κομμάτι για 4αρι, τα πρώτα σύννεφα για τον Μπέρι εμφανίζονται στο ηλιόλουστο Τέξας και η καταιγίδα θα ξεσπάσει με την πρόσληψη του Λάρι Μπράουν. Ο πρωταθλητής στο NCAA και λάτρης της πειθαρχίας νεοαφιχθείς προπονητής, θα ξεκαθαρίσει στον Γουόλτερ ότι δεν τον υπολογίζει. Το όνομα του θα εμπλακεί και σε υπόθεση ναρκωτικών από την εποχή του Saint John's  λμε την ανάμειξη και του FBI. Το κλίμα έχει γίνει πολύ βαρύ για τον "Truth" και η μόνη λύση είναι η ανταλλαγή. Οι Νέτς είναι αυτοί που θα του δώσουν την ευκαιρία να δείξει ότι πραγματικά ανήκει στο ΝΒΑ. Οι ελπίδες του όμως αποδείχθηκαν φρούδες και τον Ιανουάριο του 89 θα τον αποδεσμεύσουν. Οι Ρόκετς θα σπεύσουν να τον υπογράψουν πιστεύοντας ακόμα στο ταλέντο του και θα αποτελέσουν τον τελευταίο του σταθμό στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Η καριέρα του στο Χιούστον θα τελειώσει άδοξα και υπό τη σκιά ενός ακόμα φημολογούμενου σκανδάλου (κυνήγησε συμπαίκτη του στα αποδυτήρια κρατώντας ένα μαχαίρι) καμία ομάδα δε είναι διατεθειμένη να του προσφέρει εγγυημένο συμβόλαιο. Η Ευρώπη είναι η μόνη επιλογή στον ορίζοντα για τον Μπέρι που φυσικά δεν μπορούσε να γνωρίζει ότι θα αποτελούσε το λιμάνι του για τα υπόλοιπα 13 χρόνια.

Ο κυριότερος λόγος ήταν το οικονομικό. Η τσιγκουνιά και η φιλοχρηματία του Γουόλτερ ήταν παρομοιώδης και πασίγνωστη. Στην Αμερική οι απολαβές του δεν ήταν υψηλές, σε αντίθεση με τα συμβόλαια της Ευρώπης. Το καλοκαίρι του 1989 ο "Truth"  θα μεταβεί στον ιταλικό νότο και θα παίξει στη Νάπολι καταφέρνοντας να τη σώσει απο τον υποβιβασμό. Ξεκινώντας την παράδοση που τον ήθελε να μην κάθεται δεύτερη συνεχόμενη χρονιά σε μία ομάδα, η σεζόν 90-91 θα τον βρει στην Ισπανία και την Ατλέτικο Βιγιάλμπα του ιδιόρρυθμου προέδρου της Ζεσούς Χιλ. Με 33 πόντους και 12 ριμπάουντ ανά αγώνα ο Μπέρι θα κάνει μυθικά πράγματα στη Liga ACB. Ακολουθώντας το μεσογειακό δρομολόγιο,  μοιραία η επόμενη στάση θα είναι η Ελλάδα και η Θεσσαλονίκη. Ο Άρης θα ενισχυθεί με την παρουσία του αλλά μόνο για δέκα αγώνες. Η οικονομική αφερεγγυότητα της διοίκησης (και οι γνωστές φήμες περί "φαγώματος" από τον Γκάλη) είναι αυτή που θα οδηγήσει τον Γουόλτερ στην έξοδο και στην επιστροφή στη Νάπολι. 

Δεν έμελλε όμως να μείνει μακριά από τη χώρα μας. Τον Σεπτέμβριο του 92 ο Ιωαννίδης αναζητά τον αντικαταστάτη του Ροντ Χίγκινς και ο Μπέρι έρχεται μέσα σε ένα κλίμα αμφισβήτησης. Οι όποιες αμφιβολίες εξαφανίστηκαν με το ντεμπούτο του εναντίον της Εστουντιάντες για το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Ο "Truth" θα συμπληρώσει ιδανικά τον Πάσπαλι σε ρόλο δεύτερου βιολιού ενώ η έφεση του στο ριμπάουντ δίνει τη δυνατότητα στον Μαυροβούνιο να ξεδιπλώνει τον αγαπημένο του αιφνιδιασμό. Ο Ολυμπιακός θα βρεθεί λίγα εκατοστά μακριά απο την πρόκριση στο Φάιναλ Φορ του ΣΕΦ (άτιμη γραμμή στο Μπομπλάν) αλλά το τέλος της σεζόν θα βρει το Μπέρι να πανηγυρίζει το πρώτο πρωτάθλημα της καριέρας του. Η παραμονή του στο λιμάνι δεν θα κριθεί απαραίτητη παρά τους 20 πόντους και 11 ριμπάουντ μέσο όρο.

Ο ΠΑΟΚ που ψάχνει τον αντικαταστάτη του Λέβινγκστον θα αδράξει την ευκαιρία και θα τον ντύσει στα ασπρόμαυρα. Θα συνθέσει ένα εκπληκτικό δίδυμο με τον Ζόραν Σάβιτς απολαμβάνοντας το μπάσκετ. Η άψογη χημεία μεταξύ τους έβγαλε όμορφα πράγματα στο παρκέ. Στους διπλούς τελικούς του Κόρατς θα μοιάζει ασταμάτητος από Φούτσκα και Λάμπλευ. Θα συνδράμει και στην προσπάθεια του Δικέφαλου του Βορρά για την επανάκτηση των σκήπτρων του πρωταθλητή αλλά η πρώην ομάδα του δεν θα τα παραδώσει.

Ο Γουόλτερ πιστός στις συνήθειες του δεν θα παραμείνει στον ΠΑΟΚ και το Αλεξάνδρειο.Θα μετακομίσει στο γειτονικό Ιβανώφειο όπου με τη φανέλα του Ηρακλή θα εκτοξευθεί. Ο Σούμποτιτς θα λανσάρει ένα ημίψηλο σχήμα, με τον "Truth" να εναλλάσεται με τον Παπαχρόνη στις δύο θέσεις της ρακέτας. Ο "Πίξι" θα εφαρμόσει ως βασικό σύστημα της ομάδας το isolation game, η μπάλα στον Μπέρι και από εκεί στο καλάθι. Κάθε παιχνίδι, κάθε βδομάδα, σε κάθε γήπεδο μία ξεχωριστή παράσταση απο τον "Truth". Οι καλύτεροι σέντερ της Α1 προσπαθούσαν να τον κόψουν έστω και μία φορά. Ακόμα και ο κορυφαίος μπλοκερ στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, ο Στόγιαν Βράνκοβιτς (που ο Μπέρι έχει παραδεχθεί ότι τον δυσκόλευε περισσότερο από  όλους) δεν θυμάμαι να τα είχε καταφέρει. 

Ο "Γηραιός" θα κάνει την καλύτερη σεζόν στην μακρόχρονη ιστορία του εξαιτίας του Αμερικάνου. Τρίτη θέση και έξοδος στο Πρωταθλητριών για πρώτη φορά και συμμετοχή στα ημιτελικά του Κυπελλούχων όπου αποκλείστηκε τζάμπα και άδικα από την Ταουγκρές. Οσους χαρακτηρισμούς και να δώσουμε στη σεζόν του "Truth"  δεν είναι αρκετοί. Μαγική, εξωπραγματική, απίστευτη... Ας μιλήσουν οι αριθμοί καλύτερα. 30 πόντοι και 13 ριμπάουντ μέσο όρο. Ίσως για αυτό και ο ίδιος ο Γουόλτερ να παρασύρθηκε και δήλωσε σε συνέντευξη του σε ιταλική εφημερίδα το καλοκαίρι του 95 οτι είναι ο πρώτος σκόρερ και ριμπαουντερ του ελληνικού πρωταθλήματος (σωστά μέχρι εδώ) με 40 πόντους και 25 ριμπάουντ!!!!!!! Ούτε ο Γουίλτ Τσάμπερλεν στα καλύτερα του. 

Aυτή τη φοβερή χρονιά θα την εξοφλήσει με νέα μεταγραφή σε παλιούς γνωστούς. Ο Ολυμπιακός ψάχνει σίγουρη και δοκιμασμένη λύση με τον Μπέρι να φαντάζει ιδανική επιλογή. Ο "Truth" θα χάσει τη μισή προετοιμασία - που να τρέχει στα βουνά της Σπορτίλια - κάνοντας έξαλλο τον Ιωαννίδη αλλά όταν ξεκινάνε οι υποχρεώσεις είναι ο Μπέρι που όλοι γνωρίζουμε, τουλάχιστον μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου 1995 και το ανακοινωθέν του ιατρικού επιτελείου των Ερυθρόλευκων που προκαλεί σοκ. Ο Γουόλτερ Μπέρι πάσχει από ηπατίτιδα Β. Ευτυχώς για αυτόν, το δυνατό ανοσοποιητικό του σύστημα - αθλητής γαρ - θα αποτρέψει τη θανατηφόρα εξέλιξη της ασθένειας. Αρχικά εκφράστηκαν απόψεις ακόμα και για απόσυρση του "Truth" από την ενεργό δράση αλλά τελικά θα επιστρέψει στα παρκέ υγιής μετά από τρίμηνη απουσία κατακτώντας το πρωτάθλημα.

Και όχι μόνο θα συνεχίσει  να παίζει μπάσκετ αλλά θα ανηφορίσει προς Θεσσαλονίκη μεριά για την ομάδα που τον πρωτοέφερε στην Ελλάδα, τον Άρη. Η ηλικία όμως και η μεγάλη περιπέτεια της υγείας του έχουν αφήσει τα σημάδια τους. Ίσως για αυτό τα περάσματα του από τον "Αυτοκράτορα" ήταν αδιάφορα. Από την άλλη ο Άρης της εποχής δεν είχε τη φήμη του καλοπληρωτή και όλοι ξέρουμε τη σχέση του Γουόλτερ με το χρήμα. Η προσφορά του "Truth" συνοψίζεται στη δήλωση του μεγαλομετόχου του "Αυτοκράτορα" Ζαφείρη Σαμολαδά πως "ένα παλτό πλήρωσα χρυσό σε όλη μου τη ζωή και αυτός ήταν ο Μπέρι". Αντίθετα με την κίτρινη πλευρά του Αλεξάνδρειου, στην ασπρόμαυρη εκτιμούσαν ανέκαθεν τον Γουόλτερ για αυτό και έσπευσαν να τον εντάξουν ξανά στο δυναμικό  τους τη σεζόν 98-99 για να δικαιωθούν με έναν τίτλο, το Κύπελλο Ελλάδος που θα τους χαρίσει ο ΜVP  της διοργάνωσης Μπέρι. Εννοείται ότι ο "Truth" δεν έμεινε στην ομάδα τηρώντας την παράδοση και εννοείται οτι μετά την περιπλάνηση στη Σλοβενία επέστρεψε στη χώρα μας για τελευταία φορά φορώντας για δύο αγώνες τη φανέλα του Μακεδονικού. Ιταλία και Βενεζουέλα ήταν τα τελευταία ψήγματα του μπασκετικού του βίου το 2002. Και μετά πέρασε στη μέση του το θρυλικό μαύρο τσαντάκι που κανείς ποτέ δεν έμαθε τι περιείχε και εξαφανίστηκε από τον χώρο.

Οι ιστορίες με τον "Truth" γνωστές και άγνωστες, ατελείωτες και μοναδικές. Από την εποχή  που κυνηγούσε τον Κόκκαλη στο ξενοδοχείο με μία πετσέτα ριγμένη πάνω του θέλοντας να του ζητήσει συγγνώμη για τα δέκα(!!!) δολλάρια που νόμιζε ότι έλειπαν από τον λογαριασμό του μέχρι την τύχη που τον συνόδευε όταν ξέχασε το διαβατήριο χάνοντας την προγραμματισμένη πτήση του και το αεροπλάνο συνετρίβη παρασέρνοντας στον θάνατο 229 επιβάτες. Και φυσικά τη Μερσέντες που του είχε παραχωρήσει ο Ολυμπιακός για τις μετακινήσεις του και την οποία κατέστρεψε βάζοντας στο ντεπόζιτο το φθηνότερο πετρέλαιο αντί της πιο ακριβής βενζίνης. 

Η τσαντίλα του όταν διαπίστωσε ότι η στατιστική υπηρεσία δεν του είχε χρεώσει ένα ριμπάουντ αφού είχε ειδικό όρο μπονους στο συμβόλαιο. Και τέλος η παρομοιώδης αφέλεια και παντελής άγνοια περί διαφορετικών διοργανώσεων μέσω της δήλωσης "Ξέρω ότι το επόμενο παιχνίδι (με τον Απόλλωνα στην Πάτρα) είναι κρίσιμο για την πρόκριση μας στο Φάιναλ Φορ". 

Όπως πολύ εύστοχα τόνιζε το παρατσούκλι του ο "Truth" ήταν πάντα αληθινός. Με αυτή τη μονίμως κουρασμένη φάτσα, το ίδιο αντιτουριστικό κούρεμα, το βαριεστημένο τρέξιμο με τα χέρια κολλημένα στο σώμα. Αλτικός; Εδώ γελάνε. Μυώδης; Τα κιλά που σήκωσε σε όλη του την καριέρα αμφιβάλλω αν ξεπερνούν τα 50. Το δεξί του χέρι το χρησιμοποιούσε μόνο για τον λεβιε των ταχυτήτων. 

Βρείτε μου όμως έναν που μπορεί να ισχυριστεί ότι το μαρκάρισμα του δεν τον προβλημάτισε. Ναι, ήταν προβλέψιμος, αλλά δεν κοβόταν με τίποτα. Ο τρόπος που σουταρε είναι παράδειγμα προς αποφυγή για τα παιδιά που ξεκινούν να γνωρίσουν το άθλημα, σαν να πέταγε τα καρπούζια στην καρότσα. 

Η αποτελεσματικότητα του όμως έγραψε ιστορία. Γιατί ο "Truth" είναι σίγουρα μία cult φιγούρα του ελληνικού μπάσκετ αλλά και αναλογικά της παρουσίας του μέσα στην καλύτερη πεντάδα ξένων ανεξαρτήτου θέσης. Αν κάποιος σας ρωτήσει "τι εστίν αλήθεια" δείξτε του ένα βίντεο του Μπέρι και θα καταλάβει γιατί αυτός ο ατσούμπαλος Αμερικανός κέρδισε την αποδοχή της φίλαθλης Ελλάδας.

Berry verified the truth...

 Antreas Tsemperlidis

Διάρρηξη από ένα ντεντέκτιβ, Σέρλοκ Χολμς. Ραδιοφωνικό θέατρο

 Αγαπητοί φίλοι και φίλες απόψε θα σας παρουσιάσω μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία του Σέρλοκ Χολμς, τη Διάρρηξη από ένα ντεντέκτιβ.

Υπόθεση: Ο κύριος Midleton έχει αποκτήσει πολλά χρήματα εκβιάζοντας πλούσιες κυρίες αφού πρώτα μαθαίνει τα ροζ μυστικά τους. Ο τρόπος δράσης του είναι απλός, πείθει τις υπηρέτριες των κυριών να του φέρουν ερωτικές επιστολές και άλλα πειστήρια που αποδεικνύουν κάποιο παραστράτημα τους παλιό ή πρόσφατο.

Μια από αυτές τώρα που ετοιμάζεται να παντρευτεί θα δεχτεί την επίσκεψη του  Midleton που ζητάει 10.000 λίρες για να επιστρέψει επιστολές της που βρίσκονται στην κατοχή του. Το ποσό είναι μεγάλο και η κυρία ζητά την βοήθεια του Σέρλοκ Χολμς ο οποίος αναλαμβάνει να μεσολαβήσει ....

Ο Χρήστος Πάρλας

Η συγκεκριμένη αστυνομική ιστορία του Άρθουρ Κόναν Ντόυλ μεταδόθηκε πρώτη φορά από την εκπομπή «Αστυνομικά» στο Β΄ Πρόγραμμα της Ε.ΡΑ τον Ιούλιο του 1981.

Παίζουν οι ηθοποιοί: Χρήστος Πάρλας, Χρήστος Τσάγκας, Ιλιάς Λαμπρίδου, Νίκος Λυκομήτρος, Χαριτίνη Καρόλου, Χρήστος Βαλαβανίδης, Ασπασία Κράλλη, Εύη Γκίνη, Χρήστος Σάββας.

Μετάφραση: Τάσος Πετρής
Μουσική Επιμέλεια: Στέλιος Φωτιάδης
Επιμέλεια ήχων: Γίτσα Βαλμά
Τεχνική επιμέλεια: Νίκος Χανιώτης
Ραδιοσκηνοθεσία: Βασίλης Ρίτσος

Επιμέλεια Εκπομπής: Μάρα Καλούδη

Ο Χρήστος Βαλαβανίδης

 Η μεταφορά έγινε από το κανάλι ηχητικά βιβλία:

Πηγή: http://radio-theatre.blogspot.com/2017/12/blog-post.html?m=1

🏡Οικία του 2ου πΧ αιώνα στην Αμφίπολη.

Διακρίνεται η τοιχογραφία του 'ανδρώνα'- δωμάτιο των ανδρών κατά την ελληνιστική περίοδο.‼️❗

Περιοχή Αμφίπολης 🇬🇷🏛️

Ο εφευρέτης του Κορινθιακού κιονόκρανου

 Εφευρέτης του Κορινθιακού κιονόκρανου,σύμφωνα με τον Βιτρούβιο, ήταν ο γλύπτης Καλλίμαχος.

Εμπνεύστηκε από ένα καλάθι που βρισκόταν στον τάφο ενός κοριτσιού στην Κόρινθο. 

Το καλάθι,στο οποίο είχαν βάλει τα παιχνίδια του κοριτσιού, σκεπαζόταν από μία τετράγωνη πλάκα. 

Γύρω από το καλάθι είχαν φυτρώσει άκανθοι ακολουθώντας το σχήμα του. Έτσι γεννήθηκε το κορινθιακό κιονόκρανο, σύμφωνα πάντα με τον μύθο.

Ο πρώτος γνωστός Κορινθιακός κίονας βρισκόταν στον ναό του Επικούριου Απόλλωνα

(περ.420 π.Χ.) στις Βάσσες Φιγάλειας, έργο του Ικτίνου.

Εκθέματα από τους βαλκανικούς αγώνες

 ΔΩΡΕΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΥ

Η οικογένεια του Βεροιώτη Μακεδονομάχου Λάζαρου Θέμελη δώρισε ως μόνιμα εκθέματα στο Βλαχογιάννειο Μουσείο το τυφέκιο του, τα κιάλια του και την παλάσκα που χρησιμοποιούσε ο ίδιος ως μαχητής κατά την διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα όπου έδρασε στην περιοχή της κεντρικής Μακεδονίας.

Πηγή Ιστορικός συλλέκτης Βέροιας

Ο Διογένης ο Κυνικός

Ο Διογένης ο Κυνικός ήταν πολλά πράγματα. Αν κάτι δεν ήταν, είναι ένα συνηθισμένος άνθρωπος. Στην πραγματικότητα ο Διογένης ήταν αναρχικός ακόμα κι αν τότε που έζησε, το συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό ρεύμα δεν είχε ιδρυθεί.

Ο τρόπος σκέψης του και ο τρόπος ζωής του τον έκαναν να ξεχωρίζει. Οι ατάκες του και οι φαρμακερές απαντήσεις του σε όσους προσπαθούσαν να τον μειώσουν ή να τον εκθέσουν έχουν δημιουργήσει μια ολόκληρη σχολή για το πώς πρέπει κάποιος να αντιδρά απέναντι σε όσους θέλουν να τον μειώσουν.

Ο Διογένης δεν ήταν ένας εύκολος ή απλός άνθρωπος. Θεωρείται ο εμβληματικός πρωτοπόρος των Κυνικών που είχαν σαν έμβλημά τους τον Κύων (τον σκύλο) και οι οποίοι διατείνονταν ότι διέφεραν από τους άλλους σκύλους διότι εκείνοι δεν δάγκωναν τους εχθρούς αλλά τους φίλους, για να τους διορθώσουν!

Είναι ο πρώτος που δήλωσε «πολίτης του κόσμου» και το εννοούσε, σε μια εποχή που το βασικό γνώρισμα των ανθρώπων ήταν η πατρίδα και οι πρόγονοι. Σε κάθε ευκαιρία που του δινόταν φρόντιζε να ισοπεδώνει όλους τους καθωσπρεπισμούς της κοινωνίας. Αυνανιζόταν δημόσια (είχε… ιδιαίτερη αδυναμία στην Αθηναϊκή αγορά), ουρούσε και αφόδευε σε περίτεχνες κολόνες και ιερούς ναούς.

Αρνητής του πολιτισμού και των Νόμων, πίστευε πως ο άνθρωπος είναι από τη φύση εφοδιασμένος με όλα όσα χρειάζεται και δεν έχει ανάγκη από περιττά πράγματα. Είναι ενδεικτικό πως όταν μια μέρα είδε ένα μικρό παιδί να πίνει νερό με τη χούφτα του χεριού του, πήρε στα χέρια του το κύπελλο, με το οποίο έπινε νερό και το πέταξε μακριά με δύναμη, αναφωνώντας «παιδίον μὲ νενίκηκεν εὐτελεία!» (ένα παιδί με ξεπέρασε στην απλότητα).

Η γέννηση, η εξορία, η περιπλάνηση και η φιλοσοφία

Ο Διογένης γεννήθηκε στη Σινώπη περίπου το 412 π.Χ. (σύμφωνα με άλλες πηγές το 399 π.Χ.). Ο πατέρας του, Ικεσίας, ήταν κατασκευαστής νομισμάτων και ο Διογένης έμαθε την τέχνη δίπλα του. Το 370 π.Χ., ωστόσο, τον συνέλαβαν για την παραχάραξη νομισμάτων και τον εξόρισαν.

Έτσι βρέθηκε στην Αθήνα όπου διέμενε όλες τις εποχές του χρόνου εκτός από το καλοκαίρι όπου έφευγε για την Κόρινθο. Υπήρξε μαθητής του ιδρυτή της Κυνικής φιλοσοφίας, Αντισθένη, διαπρεπούς μαθητή του Σωκράτη. Ο Διογένης ξεπέρασε το δάσκαλό του σε φήμη και προσκόλληση στον Κυνικό τρόπο ζωής.

Συχνά κυκλοφορούσε την ημέρα με ένα αναμμένο φανό και όταν τον ρωτούσαν «γιατί κρατάς φανό, ημέρα;» αυτός απαντούσε «αναζητώ τον Άνθρωπο». O Διογένης έψαχνε να βρει ένα ανθρώπινο ον, αλλά έλεγε πως έβλεπε μόνο «κατεργάρηδες και αχρείους».

Με τη διδασκαλία του, η οποία ουσιαστικά ήταν επαναστατική και άκρως ανατρεπτική για την τάξη που επικρατούσε τότε, έθιξε αποκλειστικά κοινωνικά και ηθικά προβλήματα. Βλέποντας, για παράδειγμα, μία ημέρα τους αξιωματούχους να οδηγούν στη φυλακή κάποιο ταμία, που είχε κλέψει ένα κύπελο είπε: «Οι μεγάλοι κλέπται τον μικρόν άγουσι».

Ο μύθος του Διογένη γιγαντώθηκε με τον χρόνο τόσο που η γέννησή του όσο και ο θάνατός του συνδέθηκαν (με βάση τη σημειολογία και όχι φυσικά τις πραγματικές ημερομηνίες) με σπουδαία γεγονότα. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο Σωκράτης πέθανε την ημέρα της γέννησης του Διογένη, ενώ ο Διογένης ο Λαέρτιος είχε γράψει πως ο σπουδαίος αυτός κυνικός φιλόσοφος είχε γεννηθεί την ημέρα που ο Μέγας Αλέξανδρος πέθαινε στη Βαβυλώνα.

Οι ιστορίες που έχουν διασωθεί και αφορούν τον τρόπο με τον οποίο ο Διογένης αντιμετώπιζε διάφορες καταστάσεις είναι γνωστές και δείχνουν ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε τη ζωή.

Ποιος άλλωστε δεν γνωρίζει την ιστορία της συνάντησης με τον Μέγα Αλέξανδρο όπου ο Διογένης του είχε πει το θρυλικό «σταμάτα να μου κρύβεις τον ήλιο», όταν εκείνος στάθηκε μπροστά του αγέρωχος μέσα στην αστραφτερή του πανοπλία και τον βασιλιά των Μακεδόνων, εκστασιασμένο να λέει το περίφημο: «Εάν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να ήμουν Διογένης».

«Λύχνου σβεσθέντος, πάσα γυνή Λαϊς» 

Μια ιστορία, ωστόσο, έχει ιδιαίτερη σημασία. Έχει πρωταγωνιστές τον ίδιο τον Διογένη και μια εντυπωσιακή, πανέμορφη και διάσημη πόρνη, την Λαΐδα από την Κόρινθο.

Ακόμα και γνωστοί ιστορικοί έχουν γράψει για εκείνη την πόρνη. Ο Ρωμαίος ποιητής, Προπέρτιος είχε γράψει πως «όλη η Ελλάδα έλιωνε από πόθο μπροστά στην πόρτα της». Είχε όμορφες ξανθές μπούκλες, λεπτό και καλλίγραμμο σώμα, με δύο στήθη «σαν κυδώνια».

Η Λαΐδα έζησε την περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου, από το 431 π.Χ. μέχρι το 404 π.Χ. Η φήμη της ήταν τέτοια που την πλησίαζαν άνδρες από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Εκείνη το εκμεταλλεύτηκε ζητώντας υπέρογκα ποσά για να κοιμηθεί μαζί τους. Λέγεται, μάλιστα, πως τα ποσά αυτά σε σημερινά χρήματα ξεπερνούσαν κατά πολύ τις 2.000 ευρώ για μια νύχτα!

Στα πόδια της είχε όποιον άνδρα ήθελε, ωστόσο, η διάσημη εταίρα ενοχλήθηκε από την… πρωτοφανή αδιαφορία που έδειχνε για εκείνη ο Διογένης όταν τα καλοκαίρια πήγαινε στην Κόρινθο. Έτσι σκέφτηκε να κάνει κάτι που θα τον εξέθετε.

Μία ημέρα τον πλησίασε και του είπε πως τον θαυμάζει και πως θα του επιτρέψει να κοιμηθεί μαζί της για ένα βράδυ αρκεί στο δωμάτιο που θα συνευρεθούν να μην υπάρχει το παραμικρό φως.

Ο Διογένης δέχθηκε και έτσι το ραντεβού κλείστηκε. Ο σπουδαίος φιλόσοφος βρέθηκε στο σκοτεινό δωμάτιο και πέρασε τη νύχτα του στο πλάι μιας άσχημης και ηλικιωμένης υπηρέτριας της φημισμένης εταίρας.

Την επόμενη μέρα, και αφού θεωρούσε πως πέτυχε τον σκοπό της, η Λαΐδα άρχισε να διαδίδει την παγίδα που έστησε στον Διογένη, μέσα στην οποία έπεσε ο φιλόσοφος, με σκοπό να τον εξευτελίσει.

Όταν ο Διογένης ρωτήθηκε για το αν είναι πραγματικότητα όλα αυτά που διαδίδονται σε βάρος του, απάντησε: «Λύχνου σβεσθέντος, πάσα γυνή Λαϊς», δηλαδή «στο σκοτάδι, όλες οι γυναίκες σαν τη Λαΐδα είναι»!

Η απάντηση αυτή έκανε την διάσημη πόρνη να καταλάβει πως ο Διογένης δεν ήταν ένας απλός άνθρωπος και τότε του έκανε δώρο μια πραγματική νύχτα μαζί της. Κάτι που φυσικά ο κυνικός φιλόσοφος δέχθηκε με χαρά!

Στα «πικάντικα» παραλειπόμενα εκείνης της ιστορίας, υπάρχει και αυτό που έγινε με τον  φιλόσοφο Αρίστιππο, ιδρυτή της ηδονιστικής σχολής, που εκείνη την περίοδο θεωρούταν ο πιο «τακτικός» πελάτης της Λαΐδας! Τόσο τακτικός που είχε γίνει ο περίγελος της περιοχής καθώς όλοι τον  κορόιδευαν για τα τεράστια ποσά που ξόδευε για να αγοράζει τη συντροφιά της.

Όταν μαθεύτηκε ότι η διάσημη εταίρα προσέφερε δωρεάν το κορμί της στο Διογένη, όλοι περίμεναν την έντονη αντίδραση του Αρίστιππου στον οποίο ουδέποτε είχε κάνει ένα τέτοιο δώρο. Όταν, ωστόσο, εκείνος το έμαθε απάντησε με εξίσου φιλοσοφική διάθεση, που πιθανότατα θα ζήλευε ακόμα και ο ίδιος ο Διογένης. «Την πληρώνω για να ευχαριστεί εμένα, όχι για να μην ευχαριστεί άλλους», είπε απόλυτα ήρεμος!

Σε ότι αφορά την ίδια την Λαΐδα λέγεται πως έζησε αρκετά χρόνια και συνέχισε να εξασκεί το επάγγελμά της έως ότου πέθανε (σύμφωνα με τα επικρατέστερα σενάρια) είτε από πνιγμό, όταν ένα κουκούτσι ελιάς κόλλησε στον λαιμό της, είτε από ανακοπή καρδιάς, κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης!

https://www.newsbeast.gr/

Ρομανσέρο, του Ζακ Ντεβάλ. Το θέατρο της Δευτέρας.

Αγαπητοί φίλοι του θεάτρου απόψε πρόκειται να σας παρουσιάσω ένα έργο από το αρχείο του Θεάτρου της Δευτέρας, το Ρομανσέρο του Ζακ Ντεβάλ. Μια ιστορία αγάπης με φόντο το κανάλι του Παναμά.

Το έργο διαβάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1959, με πρωταγωνιστές του Δημήτρη Χορν και Μάρω Κοντού. Με το Ρομανσέρο η Κοντού πρωτοεμφανίστηκε στο σανίδι, στο θέατρο ¨Κεντρικόν¨. Ο συγγραφέας έγραψε το έργο το 1958.

 

Η υπόθεση, μέσα από τις σημειώσεις του Ζακ Ντεβάλ:

Η δράση του έργου ξετυλίγεται σε τέσσερις εικόνες από την 29 Ιουνίου έως την 5 Ιουλίου του ίδιου χρόνου μέσα στην Calle Fransesa (Γαλλικός Δρόμος), στο Χωρίλλιο, την ερωτική συνοικία της πόλης του Παναμά στα 1930.

Έχουν κι’ όλας περάσει χρόνια από το άνοιγμα της Διώρυγας του Παναμά στην εμπορική ναυσιπλοΐα όλων των Εθνών καθώς και στον πολεμικό στόλο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Η πόλη του Παναμά, επιφανειακά Αμερικανοποιημένη, παραμένει ένα από τα απείραχτα λείψανα της Ισπανικής κυριαρχίας, ενώ η συνοικία του Χωρίλλιο (που στα Γαλλικά σημαίνει Regalade) γίνονταν ένα είδος διεθνούς ερωτικής ζώνης. Το πλήρωμα και οι επιβάτες των καραβιών που ταξίδευαν με οποιαδήποτε σημαία εύρισκαν εκεί μέρα και νύχτα συντροφιά σ’ οποιαδήποτε γλώσσα του κόσμου με μηδαμινό αντίτιμο.

Από την άλλη μεριά η αρχιεπισκοπή του Παναμά βρέθηκε ξαφνικά ανίκανη να καλύψει τις ανάγκες για πνευματική καθοδήγηση που γεννήθηκαν από το γεγονός ότι όλες οι ενορίες της από τη μια μέρα στην άλλη γινόταν πιο πλούσιες και πιο πυκνοκατοικημένες. Αναγκάστηκε λοιπόν να κάνει έκκληση σε πολλά ισπανικά Σεμινάρια. Οι νεαροί ιερείς που βρέθηκαν πιο πρόθυμοι να επαναπατριστούν ήταν βάσκοι και Κατάλανοί στην καταγωγή. Μια ράτσα αλλοιωμένη από τα ταξίδια. Σε αντίθεση από τον Παναμαϊκό κλήρο που ήταν αγαθός και κοιμισμένος οι Ισπανοί έφεραν μαζί τους στην εξάσκηση των καθηκόντων τους όλη τη φήμη του πιο γνωστού και του λιγότερου κοιμισμένου σ’ ολόκληρη την Ισπανία.

Αυτή τη χρονιά η Ρολάντα Ούσταριτς περνούσε για πρώτη φορά ανάμεσα στις εταίρες της Calle Francesa και ο Παντρέ Μικέλ Ιμπάρα, που είχε μόλις έρθει από την Ισπανία διορίζονταν δεύτερος Βικάριος της ενορίας του Χωρίλλιο.

Τα γεγονότα που μόλις έφεραν αντιμέτωπους σε μια άγρια μάχη τον Πάπα αυτόν και την περίφημη εταίρα, είναι σήμερα ακόμη ονομαστά στα χρονικά της πόλη του Παναμά. Η ιστορία αυτή είναι πιο τολμηρή ακόμη και από ένα θρύλο του Βοκάκιου και πιο αγνή από ένα μύθο του Άντερσεν. Αρκεί να τη διηγηθεί κανείς και αυτή τη χάρη έταξα στον εαυτό μου.

 

Ο Πλάτων Μουσαίος θα πει για το έργο:

Σε ένα γράμμα του στο κοινό ο Ζακ Ντεβάλ εξηγεί πως έγραψε το έργο και σε τι απέβλεπε. Αποδίδοντας το στη γλώσσα μας προσπαθήσαμε να διατηρήσουμε ανέπαφη την ατμόσφαιρα και το πνεύμα του έργου. Και επειδή πολλοί συγγραφείς έχουν καταπιαστεί με την αμάχη ανάμεσα σε ένα ιερέα του Ύψιστου και μια Ιέρεια του Έρωτα, προσπαθήσαμε να υπογραμμίσουμε εκείνο ακριβώς που κάνει το έργο του Ντεβάλ πιο πρωτότυπο από τα άλλα. Κάτω από το τόσο διαφορετικό ντύμα των δύο ηρώων, του Παντρέ και της Ρολάντας, κρύβεται μια πρωτόγονη αγνότητα και μια βουνίσια παλικαριά που μυρίζει θυμάρι.

Η ορμή τους δε μπορεί να σταματήσει μπροστά στις καθιερωμένες συμβατικότητες, γι’ αυτό και είναι έτοιμοι να παλέψουν με κάθε τρόπο και μέσο ως το τέλος. Δυο τέτοιοι αλύγιστοι μαχητές δεν ήταν δυνατόν να υποκύψουν ο ένας στον άλλον. Μόνο μια λύση μπορούσε να υπάρξει: η μονομαχία. Μια μονομαχία αντάξια των ιπποτών του Μεσαίωνα, αλλά χωρίς όπλα και δίχως αίματα, όμως «μέχρις εσχάτων». Μια παράξενη μονομαχία τόσο συνδικαλιστική στην εξωτερική της εμφάνιση όσο ηρωική στη βαθύτερη προέκταση της.

Σπάνια σε έργο έχουν συνδυαστεί με όχι λίγη μαστοριά, το ιερό με το ανίερο, το αγνό με το αμαρτωλό, και το λιβάνι με το θυμάρι.

 

Τέλος ο σκηνογράφος Γ. Βακαλό θα γράψει:

Το Ρομανσέρο εξελίσσεται σε μία πυκνή συνοικία, από τη ζωή του Νότου, από τη ζωή τβμ αισθήσεων και του χρήματος. Περισσότερο από ένας τόπος, είναι ένα πρόσωπο μέσα στο έργο, γιατί ενάντια σ’ αυτή τη συνοικία της βασιλείας της σάρκας πολεμά ο Παντρέ Μικέλ Ιμπάρα, και τη βασιλεία αυτή νοιώθει μέσα στην περηφάνια της πόλης η Ρολάντα.

Το σπίτι της κυκλώνεται από τη βοή της γειτονιάς της, από παντού φθάνουν φωνές, βήματα, πόθοι. Το τοποθέτησα στο κέντρο της σκηνής κυκλωμένο από τους στενούς δρόμους για να είναι χωριστό και ενωμένο συγχρόνως μαζί τους. Είδα το δράμα του Ρομανσέρο σαν το δράμα της καρδιάς μιας ολόκληρης συνοικίας. Γι’ αυτό θέλησα παραπάνω απ’ όσο ήταν απαραίτητο για τη δράση του έργου να συνθέσω το εσωτερικό με τα εξωτερικά, να δώσω τις αρτηρίες που καταλήγουν και που ξεκινούν απ’ αυτήν την καρδιά για να την τροφοδοτήσουν και να τροφοδοτηθούν με το αίμα της, την εξέγερση και τον πόνο της.

Και είσαι ακόμη τη συνοικία του σπιτιού της Ρολάντας τόσο παλιά, κάτω από τον ήλιο που βρίσκονται οι σκιές απ’ την πατίνα της να ρουφούν ευθύς ένα σκληρό φως που την χτυπάει την σώζει συγχρόνως θερμαίνοντας την.

Η Μάρω Κοντού

                                

Πρώτη παράσταση στην Ελλάδα:

Θεατρική περίοδος1959-1960, Σκηνοθέτης Χορν, Δημήτρης Χρηστίδης, Μηνάς Συγγραφέας Deval, Jacques Μεταφραστής Μουσαίος, Πλάτων Μουσικός/συνθέτης Πλέσσας, Μίμης Σκηνογράφος Βακαλό, Γιώργος Ενδυματολόγος Βακαλό, Γιώργος Θίασος Χορν Δημήτρη Αθήνα Θέατρο Κεντρικόν Αθήνα, πλατεία Κολοκοτρώνη.

 

Φυσικά υπάρχουν "romancero" και "romancero". Αν και είναι μια ιστορία αγάπης, δεν έχει καμία σχέση με την περιπέτεια του Chimène και του Rodrigue. Ο Jacques Deval, έχοντας αδειάσει φωτεινά χρώματα στην παλέτα του, έστησε με επιτυχία το καβαλέτο του στις όχθες του καναλιού του Παναμά. Όχι στη Marie-Galante, αλλά στο ίδιο το "ciudad" του Παναμά, μπροστά από το οποίο σταθμεύουν τώρα πλοία όλων των σημαιών. Οι ναυτικοί κατεβαίνουν εκεί για να κάνουν εκδρομές, τρέχοντας γρήγορα στην περιοχή που είναι γνωστή ως το Chorillo και στην Calle Francesa, η οποία μοιάζει με την Bouterie στην Παλιά Μασσαλία πριν από το σβήσιμο της από τους Γερμανούς.



Στην Calle Francesa το αγόρι είναι για το κορίτσι, το κορίτσι είναι για το αγόρι, όπως λέει ένα τραγούδι. Το πιο όμορφο κορίτσι είναι η Ρολάντα Ουστάριτς, η οποία είναι ατρόμητη όπως η Κάρμεν.

Σε σκηνοθεσία Σταμάτη Χονδρογιάννη, μουσική επιμέλεια Αιμιλίας Ρόδη, μετάφραση Πλάτωνα Μουσαίου και σκηνικά-κοστούμια Γιάννη Κύρου προβλήθηκε στις 22 Αυγούστου 1977 από το Θέατρο της Δευτέρας της ΕΡΤ το θεατρικό του Ζακ Ντεβάλ ΡΟΜΑΝΣΕΡΟ με τους ηθοποιούς Μάρω Κοντού, Λάκη Κομνηνό, Τασσώ Καββαδία, Πίτσα Μπουρνόζου, Μαρία Μαρτίκα, Αννα Μπράτσου, Αθηνόδωρο Προύσαλη, Νικήτα Αστρινάκη, Δημήτρη Ζακυνθινό, Γιάννη Κανδήλα, Μιχάλη Μαραγκάκη, Αρτέμη Μάτσα, Σοφία Μυρμηγκίδου, Θόδωρο Ντόβα, Ισμήνη Μιχαηλίδου, Κατερίνα Ραυτοπούλου, Καίτη Καρατζά και Ηλία Κακλαμάνη

Η μεταφορά έγινε από το κανάλι dimitrios Pavlidis:

 

 

Πηγές:

Θέατρο «Κεντρικόν»

https://www.theatrikaprogrammata.gr/μαρω-κοντου/

https://www.lemonde.fr/archives/article/1958/02/19/romancero-de-jacques-deval_2297023_1819218.html

eliaserver.elia.org.gr:8080/lselia/rec.aspx?id=329936

https://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=675